CLARK 4 Cos. AMSRGARffl
ECHTE
NAAIMAGHINES
Écii Beult: taal»® M
ORIGINEELE SINGER-
1876. STLORALIA te HELPETS. 1886.
Tentoonstelling van Planten, in het lokaal Tivoli,
op ZATERDAG -4- en ZONDAG 5 SEPTEMBER a. s.
is bekend als bet bestste en sterkste voor de
Het zwarte garen is echt van kleur.
Wekelijksehe of maandelijksehe
afbetaling.
Gratis onderricht.
AMSTERDAMSCHE COURANT.
Notaris BACEX
De Notarissen A. VONK te Schoorldam
en J. P. BACKX te Wieringerwaard,
Programma der Feestelijkheden:
ZATERDAG 4 SEPTEMBER:
's Namiddags 2 ure Opening dep Tentoonstelling.
u 2i4A ureMuziekuitvoeringen.
y 5 ure Sluiting der Tentoonstelling.
's Avonds 8| Feestelijke Bijeenkomst met Bal,
uitsluitend voor de leden met hunne dames. Entree op vertoon van het Bewijs van Lidmaatschap.
ZONDAG 5 SEPTEMBER:
's Namiddags 1 ure Heropening der Tentoonstelling.
2141 ureMuziekuitvoeringen.
y 5 ure Sluiting der Tentoonstelling.
's Avonds 7 Heropening der Tentoonstelling.
y 810 ureMuziekuitvoeringen.
9 ure Uitreiking der bekroningen.
10 Schitterend Vuurwerk.
De feestelijkheden zullen worden opgeluisterd door de welwillende medewerking van het Stafmuziekkorps
der Marine, onder directie van den heer J. KONING.
Toegangskaarten voor niet-leden zijn verkrijgbaar, uitsluitend aan het lokaal,
op Zaterdag a 50 cents, op Zondag a 25 cents.
Het Bestuur,
Helder, 1 September 1886. T. MOOY, Voorzitter.
G. E. KLOOSTERHUIS, Secr.-Penn.
Tti] alle Wlnüellers verkrijgbaar.
isr ^a.iNr a. (Vervolg van pag. 1).
Zij groeide op in wonderbaar verrukkende schoonheid, maar
wat men haar ook gegeven had, geen kindsheid. En nu ontnam
men haar ook hare jeugd. Hare beide nichten waren slechts
weinig ouder dan zij. Manuela had slechts een voorgevoel van de
vreugde van een gelukkige meisjesjeugd, toen hare nichten reeds
in de wereld ingeleid werden. Jong, vroolijk en levendig na
men zij vol vreugde al de nieuwe indrukken in zich op, die
zich aanboden. De band tusschen haar en het eenzame meisje
werd van dag tot dag losser en de weg tot hare kamer bijna
vergeten.
Een druk en luidruchtig leven heerschte nu in huis; de ouders,
die steeds op een grooten voet geleefd hadden, wilden, dat ook de
kinderen de jeugd zouden genieten, zooals mevrouw Borbeck het
noemde.
De cenige zoon des huizes was officier geworden en de heer
Borbeck, door de ondervinding gewaarschuwd, was minder hard,
"dan vroeger zijn vader jegens Paul geweest was. Hij behield
zijn zoon in het land. Maar de jonge huzaren-luitenant wilde
ook naar zyn stand leven. De neiging van zijn hart voor eene
arme adellyke dame vond ondersteuning bij zijne moeder. De
heer Borbeck moest toegeven en met zijne middelen een tweede
schitterende huishouding oprichten en onderhouden.
Natuurlijk verlangden de dochters ook dezelfde rechten. Ook
zy wilden haar hart volgen, zonder van hare gewoonten afstand
te doen. Het was een geluk dat de heer Borbeck rijk was.
De glans en het gejubel der feesten, ter ecre van de dochters
des huizes, drongen in de stille kamer van Manuela, maar zij
werd niet geroepen om deel te nemen aan het genot. Of zij het
wenschte? Zij gaf het niet te kennen, door geen vraag, door
geen klacht cn Naua, wier hart bloedde, wanneer zij dacht aan
het eenzame leven van dit jonge en schoone kind, wachtte zich
wel een verlangen op te wekken, dat toch geen voldoening vinden
kon.
Zoo had Manuela haar achttiende jaar bereikt en zij werd
naar de wetten des lands meerderjarig verklaard, daar hare ziels
ziekte niet wettig bewezen was. Deze gebeurtenis, anders van
zooveel belang in den burgelyken toestand van onzen tijd, bracht
geen verandering in het leven van Manuela. Stelselmatig in eene
hulpbehoevende afhankelijkheid opgevoed, wist zij de vrijheid
niet te gebruiken, die zij in haar onduidelyk verlangen zoo dik-
wyls vurig gewenscht had. De heer Borbeck had van deze
meerdere vryheid slechts gesproken als van een recht, om meer
geld te mogen gebruiken dan vroeger. Maar wat bekommerde
het jonge meisje, dat geleefd had als de lelie op het veld, zich
om geld en goed? Door weelde en overvloed oververzadigd, zag
zy in het recht van het eigen bestuur van haar vermogen eene
onaangename noodzakelijkheid. De tamelijk onverschillig voorge
stelde aanbieding van haar oom, om ook in het vervolg de
curator van haar vermogen en van het geheele etablissement
te willen zyn, werd met meer dankbaarheid aangenomen dan
eenigo andere vriendelijkheid, die hij haar anders bewezen
had.
Yan eene verandering en vermeerderde zelfstandigheid van
hare eigen positie was nooit gesproken, evenmin als van een
scheiding van de familie van haar oom. Manuela waagde het
zelfs niet, zoo stout eene gedachte te denken. Waarheen zou zij
zich ook begeven hebben met hare tante Nana, die zoo buiten
de wereld wilde leven? Wie zou haar beschermer en raadgever
zyn? Wie zou voor die ontelbare noodzakelijke dingen zorgen,
die nu eenmaal tot het leven behooren en alleen te verkrijgen
zyn door verkeer met de buitenwereld? Zy had een vriend moeten
hebben, een trouwen, standvastigen, mannekken vriend, en zy
bloosde menigmaal by die gedaohte, als zy zichzelf heimelijk bc-
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en feestdagen.
De Arastcrdamsche Courant zal na nauwgezette
keuze de belangrijkste en belangwekkendste gebeurtenissen
van den dag mededeelen.
De Amsterdamsche Courant is het goedkoopste
Dagblad van Nederland. Yoor Amsterdam per
3 maanden 1.50, franco per post f 1.80.
Niemand kan door den prijs worden afgeschrikt onze
Courant iederen dag alleen of met een vriend gesamenlijk
te ontvangen.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Bureau: Lokaal „Bc Brakke Grond," Nc«* 53.
Er wordt eene belooning toegezegd aan hem
of baar, die den brief terechtbrengt aan den
Rijksveldwachter te AnnaPaulownn, geadresseerd aan boven
genoemde. Bewuste brief moet verloren zijn den 7 Augustus
op den weg van af D. A. Bakker tot den brievenbus aan
de Kleine Sluis.
trapte op die voorstelling, dat deze vriend altijd jong en schoon
voor hare verbeelding stond.
Hoe vroolijk, hoe bemind hadden hare nichten den vreemden
man gevolgd, aan wien zij zichzelf en haar lot toevertrouwd
haddenHoe kalm en rustig had haar vader haar nagezien
Aan de zijde van een echtgenoot moest men toch goed geborgen
zijn! Manuela zag dat gedurig, maar dat was het lot niet, dat
zij durfde verwachten. Dat zag zijzelf in, hoewel zij dikwerf
treurig vertoefde bij voorstellingen aangaande haren toestand, die
in tegenspraak waren met haar bloeiende jeugd.
Zij kende niemand en niemand kende haar. Zij wist het, dat
men haar met medelijden beschouwde, als eene zieke naar de
ziel. Dikwijls kwam zij daartegen op in oogenblikkelijke opwellingen
van haren trots en hare energie, maar toch kwamen er ook uren,
waarin zij ontroerd en angstig twijfelde, of zij wel gezond en
helder van geest was, terwijl zij zich dan droefgeestig cn zonder
eigen wil aan de altyd zachte en liefdevolle leiding van Nana
overgaf.
Een enkele maal had zij het gewaagd met haren oom te
spreken over haren lichamelijken en geestelijken toestand en hem
te vragen, waarom zij met zooveel angstige zorgvuldigheid bewaakt
werd. Zyne antwoorden, balf en ontwijkend zooals altijd, uitge
sproken, waren weinig geschikt om haar gerust te stellen. Zij
vernam alleen, dat deze oplettende en verschoonende behandeling
haar moest behoeden tegen eene ziekte, waarvoor men vreesde
en die, volgens zeggen van den heer Borbeck, hare moeder
gedood had, en in hare familie erfelijk was. Was iets in staat
om het laatste overschot vun een helderen en denkenden wil, die
het meisje nog bewaard had, te vernietigen, dan was het deze
mededeeling. Hartstochtelijke smart en altyd durende angst voor
de een of andere catastrophe, die haren geest in duisternis hullen
kon, wisselden af met diepe neêrslachtighcid, met doffe onver
schilligheid, die het onvermijdelijk noodlot afwachtte.
De zachte, onuitputtelijke liefde van Nana, hare woorden van
troost en bemoediging, gaven het eenige tegenwicht aan deze
vrceselijke onderdrukking van den geest, en werkelyk gelukte
het aan hare volharding, de energie van hare lieveling in zoover
te bewaren, dat zy de zorg voor geest cn lichaam niet verwaar
loosde, om ten minste het gevreesde lot te voorkomen.
Terwijl hier eene in alle schoonheid en liefelijkheid bloeiende
natuur stelselmatig te gronde gericht werd, was do heer Borbeck
altijd werkzaam geweest voor zijn eigen welzijn. Dadelijk nadat
Manuela meerderjarig geworden was, had hy zich aan zijne zaken
onttrokken.
Men wilde beweren, dat hij niet rijk was, want het was
bekend, dat de laatste jaren van zyne werkzaamheid ryk aan
verliezen en arm aan crediet geweest waren. Het schouderophalen
en het hoofdschudden zijner bekenden toonden genoeg, wat men
van de voortdurende weelde dacht, waarmede hij zijn eigen
huishouding hield en die zijner kinderen ondersteunde. Hijzelf
scheen alleen lust en tijd te hebben voor de belangen van Manuela.
Het was opmerkclyk met welk een y ver hij zich aan hare zaken
wydde, cn men was toch wel wat verwonderd, dat de staat van
bezitting der jonge erfgename zoo volkomen in orde was, toen
hy rekenschap en verantwoording van zijne voogdij gedaan had.
Manuela had geen redelijken grond kunnen vinden om hem
te wantrouwen, en onervaren en ongeoefend als zij was, verlangde
zij niet eens inzicht in den staat van haar vermogen, toen zij
het op nieuw aan zijn eenig en onbepaald bestuur vrywillig en
onvoorwaardelijk overgaf. Onverschillig en onbekend met de
beteekenis, onderteekende zy de volmacht, die hem een onbepaald
beheer opdroeg. Zy was er dankbaar voor, dat zy rustig en
zonder lastig te worden gevallen, bij het gewone leven kon
blyven, dat zy van do jeugd af aan gehad had.
Do tyd yan haro meerderjarigheid viel juist in een periode
gevestigd tc WIERINGE II WAARD,
zal publiek verkoopen:
op WOENSDAG 29 SEPTEMBER 1886, des mi
12 uur, in de herberg van J. WOUD, te Winkel:
De kapitale BOEREN
PLAATS, gelegen aan de
Ringsloot, in den Ooster
polder, te Lutjewinkel,
gemeente Winkel,
bestaande uit eene hechte
en sterke HUISMANSWONING met SCHUUR, BOOM
GAARD, TUIN, ERF en UITMUNTENDE LANDERIJEN,
kad. Sectie B, Nos. 41, 42, 52, 53, 54, 55, 61, 62, 63,
64, 65, 66, 69, 72, 73, 74, 75, 76 en 77, samen groot
17.01.60 hectaren.
Eigendom van mejuffrouw de weduwe C. Jz. WIT.
Landerijen Kerstmis e. k. en gebouwen met bijbehooren
1 Mei 1887 te aanvaarden.
Inlichtingen te bekomen bij den heer D. BREEBAARTKz.,
te Winkel, en ten kantore van den genoemden Notaris.
zullen publiek verkoopen
op WOENSDAG 6 0CT0BER 1886, 's middags 12 uur,
in de herberg van K. PLEVIER, te Schagerbrug:
Diverse perceelen WEILAND,
gelegen aan de SCHAGERBRUG,
gemeente Zijpe, kad. Sectie D, Nos.
767, 770, 771, 797, 799, 812, 813
en 814, samen groot 5.99.70 hectaren.
Eigendom van den heer Arie Brak Jbzn.
Te aanvaarden Kerstmis 1886.
Gelukkige gezondheid. Hoe voorzichtig hoe zorg
vuldig de menschen ook zijn mogen zij zijn steeds
bestemd om door ziekte aangetast te worden, en wijsheid
is het, voorzien te zijn van een middel tegen zulk een
ramp. De Zalf en Pillen door Professor Holloway ontdekt
zijn door een ieder, die dezelve beproefd heeft, erkend de
grootste verdiensten te bezitten in het genezen van zeere
beenen, zeere borsten, oude wonden, zweren en etterbuilen
en al zulke besmettingen, die men door onvoorzichtigheid
heeft gekregen. Ontstekingen en zwellingen der klieren
worden met zekerheid verdreven, terwijl de Pillen het gestel
zuiveren en versterken. Aldus, zelfs bij eene matig goede
gezondheid, zijn eenige doses, van tijd tot tijd daarvan
ingenomen, bijzonder heilzaam wegens derzei ver strekking
om het lichaam te bewaren voor onzuiverheden en zwakheid,
terwijl zij nimmer falen in hardnekkige gevallen, de meest
verouderde kwalen uit te roeien.
Doosjes PILLEN en Potjes ZALF
f 0.80, f 1.85, f 3.—, f 6.75, f 13.50 en f 20.50.
Ze worden verkocht bij de Apothekers.
Voor den verkoop in het groot vervoege men zich bij
den Professor Holloway, 533, Oxford-Street, Londen.
van hare diepste neêrslachtighcid, juist toen haar oom haar
bekend gemaakt bad met het duistere noodlot, dat over de familie
van bare moeder zou hangen, en dat haar zelf scheen te wachten.
Zorgen eu moeite om haar stoflelyk welzijn zouden haar nu
voorgekomen zijn als een gruwelyke hoon, omdat zij elk uur het
oogenblik verwachten kon, dat haar leven als in den nacht
wegzonk.
Aan dezen gedrukten en wanhopigen toestand bracht de heer
Borbeck, die zijne kinderen gehuwd zag, dan ook het offer, dal
hij met zijne vrouw zijne geboorte- en woonplaats verliet en
naar Eltach verhuisde. Daar wilde hij zich geheel alleen aan
de zaken van Manuela wijden, tcrwyl zij in de stilte en afzondering
van eene schoone weelderige natuur nog zorgvuldiger zou leven
dan tot nu toe in de stad mogelijk geweest was.
Dit besluit van den lieer Borbeck scheen inderdaad wijs en
goed overlegd. Het lag voor de hand, dat de leiding van het
werk aan de ijzersmelterij op zoo grooten afstand lastig was en
het gedurig heen en weer trekken bij zyn toenemenden ouderdom
vermoeiend begon te worden. Eigen werkzaamheid had hy niet,
en onafhankelijk, scheen hij met recht zijne moeiten voor het
welzijn van Manuela gemakkelijker te maken. Het was natuurlijk,
dat het schoone en veel beklaagde meisje in eene wereld, die
haar geen vreugde bood, naar de stilte van hare eigen bezitting
verlangde. Het was daarenboven zeer aandoenlijk, dat de heer
Borbeck, wiens kinderen zyn huis verlaten hadden, vol liefde en
gehechtheid dc nabyheid van haar zocht, die hy als een eigen
kind lief had.
Men ging dus naar Eltach, en Nana zag na een tijd van
achttien jaren de plaats terug, waar zij gewoond had. Zij was
bijna aan allen onbekend, maar voor haar was alles zoo bekend.
Zij bewoonde met Manuela de bovenvertrekken, waarin zij als
eene jonge, gelukkige vrouw met Oswald geleefd had, waar
Constantijn op hare knieën gespeeld had en waar zy later Manuela
als een straf, als een troost, als een erfenis had ontvangen. Zij
vermeed met angstige zorg de stad, waarin zij veroordeeld en
begenadigd was, waar nog vele bekenden leefden, die in den
eersten twijfel en de eerste onzekerheid aangaande het al of niet
schuldige van hare daad, baar verlaten hadden. Thans had men
vergeven en vergeten, maar Nana trok zich met angstige schuw
heid terug en des te meer, omdat Manuela bleef leven in do
gouden boeien, die de heer Borbeck haar aangelegd had, en
geen bezoeken brengen wilde of mocht.
Maar toch hadden beide vrouwen in de landelijke schoonheid
en afzondering meer rust cn tevredenheid gevonden, dan zy het
ooit gedroomd hadden. De heer Borbeck, die hier voor zijne
beschermelinge inderdaad geen gevaar zag, die hier noch opwek
king noch verlangen naar gezellige vrijheid en vreugde te vreezen
had, hield de teugels een weinig losser. Hy had gcene kennis
making met mannen te duchten, wier scherpe blik bet kon ont
dekken, dat dc schoone erfgename niet zoo erg ziek was, als
men het voorstelde. Manuela mocht het park en zelfs het bosch
tamelijk vrij onder het oog van Nana bezoeken en eindelijk
alleen rondzwerven. Het was er stil en veilig en boven alles
werd de schoone wandelaarster beschermd door het gerucht, dat
zorgvuldig vroeger verspreid was, dat zij het kind was van de
gekke Spaansche vrouw, die onder het prachtig monument op
het dorpskerkhof begraven was, en dat ook zij waanzinnig was
als hare moeder.
Het landvolk en de werklieden aan do fabriek vloden schuw
voor haar weg, wanneer zij wit en slank als een boachnimf
onder het loof der boomen rondwandelde, of nadenkend aan den
kant van den vyver zat en naar do wolken keek, die zich spie
gelden in de heldere, onbewogen watervlakte. (Wordt vervolgd^.
Snelpersdruk van A, A. Bakker C«., Nieuwcdiep,
