HELDERSCHE
EN MEEWEDIEPER COURANT.
Nieuws- en Advertentieblad voor Hollands Noorderkwartier.
1887. N°74.
Woensdag 22 Juni.
Jaargang45.
Uitgever A. A. BAKKER Cz.
H E R IJ K
van de MATEN en GEWICHTEN
EEN ARM MEISJE.
„Wij huldigen
het goede."
Verschijnt Dinsdag, Donderdag en Zaterdagnamiddag.
Abonnementsprijs per kwartaal
franco per post
0.90.
1.20.
BUREAU: MOLENPLEIN.
Prijs der Advertentién: Van 1—4 regels 60 cents, elke
regel meer 15 cents. Groote letters naar plaatsruimte.
Voor winkeliers bij abonuemeut belangrijk lager.
De Burgemeester der gemeente Helder brengt in herinneiing,
dat de aanneming van leerlingen op de school N°. 7b, hoofd
de heer Van Varik, voor de dagschool, en ook voor de avond
school, éénmaal in 't jaar plaats heel't, cn wel op den eersten
Juli van ieder jaar.
Helder, 18 Juni 1887.
De Burgemeester voornoemd,
STAKMAN BOSSE.
in de gemeente Helder.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der gemeente Helder
brengen ter kennis van de ingezetenen, dat de bij de Wet voor
geschreven Herijk der Maten en Gewichten, door Heeren Gede
puteerde Staten der provincie Noordholland, voor dit jaar in
deze gemeente is bepaald van 24 Juni tot 7 Juli en geregeld is
als volgt:
1°. Voor «le Gewichten voor fijnere wegingen
van 1 graan en daaa*bovcn aait al «Ie wijkeaa
«Ier gcanceaatc:
Op VRIJDAG den 24 JUNI e. k., van des voormid
dags 10 tot des namiddags 3 ure.
2°. Voor «le overige Gewichten en «lc Maten:
Van ZATERDAG 25 JUNI tot en met MAANDAG
4 JULI, op alle werkdagen, van des voormiddags 8
tot des namiddags 3 ure, en op DINSDAG 5 JULI,
des voormiddags van 8 tot 10 ure.
Op DINSDAG, WOENSDAG en DONDERDAG den 5,
6 en 7 JULI e. k. voor de Marine-Etablisse
menten; en wel op den 5 Juli des namiddags van
1^ tot 4 ure, op den 6 Juli van des voormiddags 7
tot des namiddags 4 ure, en op 7 Juli van des voor
middags 7 tot des namiddags 1 ure.
Het verrichten der werkzaamheden voor den Herijk zal plaats
hebben in het lokaal der Gymnastiekschool aan de Kerkgracht.
Voorts wordt in herinnering eebracht, dat bij Kon. besluiten
van 1 September 1877 (Stbl. No. 175) en 27 Juli 1878 (Stbl.
No. 101) voorgeschreven is:
a. dat GEENE NIEUWE TONNEMATEN op den inhoud
van 2 Hectoliter en GEENE NIEUWE CILINDRISCHE
n)
Door WILHELMINA HEIMBURG.
Mevrouw Van Ratenow zag den spreker plotseling in het
gelaat.
„Denkt gij, dat hij er in berust?"
„O neen," antwoordde hij. „Zoolang de oude driftkop adem
heeft, kraait hij ook."
De dans was geëindigd, men trok zich in de kamers terug of
op uitlokkende plekjes onder dc lauricrbosclijes en in de oranjerie
Bernardi had Elze naar Fricda's klein boudoir gebracht; het
meisje zocht de bezitster om haar een weinig do plichten van
gastvrouw te helpen verlichten.
Er was niemand, dan de beide kleine, blonde meisjes, die in
korte, witte jurkjes op de chaise longue der jonge vrouw over
een van mama's mooie boeken gebogen waren. Frieda's groote
dog zat er zeer verstandig bij.
Elze ging op een der lage fauteuils naast de kinderen zitten
en begon met hen te praten. De oudste legde het boek op haar
knieën. Het was een wonder liefelijk tafereel, en zij voelde,
dat zijn blikken bewonderend op haar rustten. Zij zag op, hun
oogen ontmoetten elkander, tot zij diep blozend de hare weder
neérsloeg.
„Nu beginnen wij spoedig te leeren," zeide het jonge meisje
en streek de oudste het haar van het voorhoofd.
„Ik kan reeds lezen, tante Elze, hoor maar!" En het kind
las, met den kleinen vinger op de letters wijzend, het onderschrift
van een plaat:
„De liefde overwint alle ding
Gy liegt! sprak de penning."
Elze beschouwde de plaathet was een illustratie bij „Ouder-
wetsche luim en ernst." Een bruidsstoet steeg de trappen der
kerk op, een jong patriciër leidde zijn prachtig getooide bruid
naar binnen; de geheele deftige familie van beiden volgde! Ter
zijde stond een meisje in armoedige kleeding, dat geen ander
sieraad droeg dan twee lange, blonde vlechtenzij had don stoet
haar rug toegekeerd, het voorschoot voor haar gelaat geslagen
en weende. Berdardi zag over Elzes schouders heen naar het
blad.
De kleine blonde vroeg, of oom de plaat mooi vond?
Hij antwoordde niet.
„Bernardi, och een woordje," klonk onverwachts de stem
van luitenant Rost in zijn oor. Hij volgde ziju vriend over het
zachte tapijt.
„Wat wilt gij, Rost?" vroeg hij in de zijkamer.
„Bernardi," zeide de officier en nam het lorgnet van zijn oog,
„gij en ik hebben altijd een rond woord van elkander kunnen
verdragen; doe het ook nu weder. Ga een poos met verlof,
vraag om verplaatsing of trouw voor mijn part Annie Cramm
Bernardi werd zelfs tot de lippen doodsbleek.
„Gij moet u duidelijker verklaren, Rost."
„Duidelijker? gaarne gij hebt schulden, mon ami, al zyn
het ook geene uit lichtzinnigheid; gij hebt erfoom noch tante,
en uw oude heer bezit alle mogelijke schatten, slechts geen
aardsche goederen. Nog duidelijker?" voegde hy er vragend
bij. „Er is veel, dat gy moeilijk schijnt te begrypen, anders
hadt gij uit Ratenows gedwongen houding tegenover u lang het
algemeen gevoelen over uw gedrag in dit gastvrije huis kunnen
bespeuren» Ik weet trouwens niet, hoever gy zyt, en of gy
MATEN, UIT DUIGEN SAMENGESTELD, waarvan
volgens vroegere bepalingen, HOOGTE en MIDDELLIJN
ongeveer gelijk waren, mogen worden GEIJKT
b. dat deze CILINDRISCHE MATEN VOORTDUREND
mogen worden HERIJKT, en de TONNEMATEN van 2
Hectoliter op 1 JANUARI 1879 buiten gebruik zijn gesteld
c. dat de TONVORMIGE MATEN óp den inhoud van en
1 Hectoliter, UITSLUITEND voor den handel in aard- en
boomvruchten bij de maat, zoowel bij IJK als HERIJK
blijven toegelaten; en
d. dat is ingevoerd EENE ANDERE SOORT van CILIN
DRISCHE MATEN, uit duigen samengesteld, op een inhoud
van 2, 1 en Hectoliter, waarvan bodem- en duigen-dikte
merkelijk minder zijn dan van de sub s en J genoemde
cilindrische maten, en waarvan de MIDDELLIJNEN en
HOOGTEN zich verhouden als 4 tot 5, zoodat ook de
inwendige afmetingen belangryk van de vroegere verschillen.
Omtrent alle wettelijke bepalingen en voorschriften, betreffende
den Herijk der Maten en Gewichten, kunnen belanghebbenden
inlichtingen bekomen ter Secretarie dezer gemeente.
De belanghebbenden worden aangemaand stiptelijk aan hunne
verplichting te voldoen.
Helder, den 15 Juni 1887.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
STAKMAN BOSSE, Burgemeester.
C. BOON, Secretaris.
Loting voor de Schutterij.
Het Plaatselijk Bestuur der gemeente Helder maakt bekend,
dat de LOTING voor dc in deze gemeente gedurende dit jaar
voor de Schutterij ingeschrevenen is bepaald op VRIJDAG
24 JUNI 1887, des namiddags ten 6 ure.
Dat de loting zal geschieden in het lokaal achter het Bureau
voor Gemeentewerken, naast het Weeshuis.
Dat men bij de loting moet opgeven dc redenen van vrijstelling
van dienst, die men heeft of vermeent te hebben, en dat de
alphabetischc naamlijst der ingeschrevenen van heden af, tot den
dag der loting toe, op de gewone kantooruren, op de Secretarie
der gemeente ter inzage is nedergelegd.
Helder, den 16 Juni 1887.
Het Hoofd van het Plaatselijk Bestuur,
STAKMAN BOSSE.
nog kunt terugtredenvan rayn deelneming, in het geval dat
dit niet meer mogelijk is, kunt gij verzekerd zijn."
Zonder een woord meer te zeggen, ging hij zijn vriend voorbij
en naderde Elze, die nog altijd naar het gebabbel der kinderen
luisterde; zy had het boek op de tafel gelegd en was reeds
weder in haar gelukkige gedachten verdiept.
„Ik heb de eer van dezen dans, waarde freule," zeide de
jonge officier, en met eenige 'schertsende woorden bracht hij haar
in de zaal.
Bernardi was in de pijnlijkste stemming achtergeblevenhij
begaf zich met een somber gelaat door de volgende vertrekken
naar de zaal en bleef in dc deur juist naast Moritz staan. Waar
lijk, de anders zoo vriendelijke man gedroeg zich in het oog
vallend koel jegens hem. Zoover was het dus reeds, dat de
spreeuwen het van de daken verkondigden. Zijn knevel strijkend,
ging hij in gedachten zijn geheele familie na Rost had gelijk,
een erftante of oom was niet voorhanden.
„O, mijnheer de overste!" klonk de stem van mevrouw Van
Ratenow in zijn oor, „dat is een zaak van persoonlijk gevoelen."
Het was luid en dreigend gesproken. Hij keerde zich om,
en zag naar de kamer van den gastheer. De oude dame in
haar zwaar zijden kleed zat tegenover den regimentscommandant
aan de whisttafel; zij gaf driftig dc kaarten en haar gelaat had
dezelfde strenge uitdrukking, die haar eigen was, als zij zich tot
den strijd toerustte om een harer meeningen te verdedigen.
„Dat zijn persoonlijke gevoelens," herhaalde zij, „de mijne zyn
het niet! Ik heb reeds te veel ongeluk uit dit zoogenaamde
fatsoen zien voortkomen; ik wil u een voorbeeld meedeelen.
Zij was gereed met het geven en legde haar gevouwen handen
op de kaarten. Het scheen Bernardi plotseling toe, alsof zy
juist daarom zoo luid sprak, wijl zij hem by de deur gezien had.
Onwillekeurig luisterde hij.
„Zij was mijn vriendin, overste; gij hebt zeker «len majoor
Welsleven en zijn vrouw wel gekend. Nu, ziot gij, die hadden
elkander leeren kennen en liefhebben, toen zij, vergeef mij
beiden nog niet recht droog waren achter de ooren. Op dien
leeftijd denkt men niet aan het proza des levens, zult gy zeggen,
overste? Goed, dan moet men de jongelieden er opmerkzaam op
maken, dat het hun plicht is, uit hun maneschijn-idyllen van
„één hart en één hut" te ontwaken, in het werkelijk leven rond
te zien en te erkennen, dat men van rozengeur en maneschijn
alleen niet leven kan. Kortom, zij verloofden zichhet werd
een verloving zonder einde, hij een knorrig man, zij een zenuw
achtig meisje, tot de geestelijke ten laatste een ongelukkig huwc?
lijk inzegende. Nu krygen we den knoop, overste. Ziet gij,
straks beweerdet gij, dat het fatsoen hem gedwongen zou hebben
zich met het meisje te verloven, wyl hij haar zoo openlijk zijn
liefde getoond had? Een verkeerd oordeel, mijnheer. Mijn oude
Jochem, die twee en dertig jaar bij mij aan huis is, tot de
schrandersten behoort hy juist niet, zeide op zekeren avond
tegen mij, toen hij de tafel dekte: „Mevrouw, het tafellaken wil
maar niet passen; haal ik het aan dezen kant aan, dan schiet
het daar beneden te kort, schuif ik het daarheen, dan komt de
tafel aan het boveneind voor den dag; ik plaag mij al een uur
lang met hot ding." Zoo is het by do Welslevcns gegaan; hun
gansche leven lang hebben zij het tafellaken heen en weer
geschoven, het is nooit voldoende geweest. Er kwamen kinderen,
het werd steeds krapper, uit alle hoeken en gaten kwamen
rekeningen; vrienden waren er reeds lang niet meer in huis en
als de schel klonk, schrikte de buisvrouw, wyl zij meende dat
De Burgemeester der gemeente Helder geelt kennis, dat
ZATURDAG 25 JUNI e. k., 's namiddags ten één uur, door
den heer H. BITTER, Genees-, Heel- en Verloskundige alhier,
zitting zal worden gehouden in de Bouw zaal, naast het
Weeshuis, tot kostelooze inenting en herinënting,
cn wel onmidddcllijk met pokstof van HET KALF.
Belanghebbenden worden verzocht van deze gelegenheid vooral
gebruik te maken, aangezien slechts ééne zitting van dien
aard zal plaats vinden.
Het medenemen van geboortcbewyzon van kinderen wordt
zeer wcnschelijk geacht.
Helder, den 20 Juni 1887.
Dc Burgemeester voornoemd,
STAKMAN BOSSE.
De vertrekdagen der mails naar Oost-Indië gedurende
de maand Juni zijn als volgt:
24 Juni Engelsche mail (over Brindisi).
25 Juni Hollandsche mail (uit Amsterdam).
28 Juni Hollandsche mail (over Marseille).
Posteering: Necl. mail (uit Amsterdam) brieven 8 u.
's morgens, drukwerken den vorigen avond 8.45; Holl.
mail (uit Rotterdam) 9 u. vorigen avond; over Marseille,
brieven 4.50 's avonds, drukwerken 2 u. 's avonds; over
Brindisi, brieven 11 u., drukwerken 10 u. 's morgens.
Naar West-Indië:
Suriname: via Southampton 28 Juni.
Posteering: 4.40 's avonds.
Cura9ao: via Liverpool 23 en 30 Juni.
Posteering: 4.50 's avonds.
Verzending van Helder naar Nederl.-Oost-Indië:
Over Marseille: °v.er. Lang, den recht-
Brmaisistreekschen zeeweg
Met de Jlet de
stoomschepen stoomschepen Met de Met de
der Mnats. der „Rotterd. Fransche Britschc Tr. T~,
«Nederland' Lloyd" pakketbooten pnkketbooteu
uit
uit
nit
Amsterdam Amsterdam Amsterdam. Amsterdam.
'a av. 5.33. 't av. 5.33.
28 Juni. 1 Juli. 24 Juni. 25 Juni.
5 Juli. 12 Juli. 15 8 Juli. 2 Juli. 9 Juli.
cu vccdci* elke 14 «lagen later.
er weder een der, ach zoo dikwijls gepresenteerde, cn nooit be
taalde rekeningen was. De vrouw werd ziek door zorgen en
ellende, en hij vond meer smaak, dan goed was, in dc sociëteit.
Nu vraag ik u, mijnheer, waar
Bernardi hoorde het laatste niet meer; hij stond plotseling
voor Frieda en vroeg haar om een extra tour. Zij bedankte
„mijn lieve Bernardi, ontferm u over freule Cramm Hij
maakte een buiging en verliet de zaal.
Elzes bruine oogen zochten iets. Luitenant Rost wist zeer
goed, wat het washij had ontzaglijk veel medelijden met haar,
zoo veel als hy hebben kon. Hij had Bernardi gaarne een paar
duizend daalders willen toetooveren, opdat de kleine, smalle
voeten naast hem op zijn levensweg konden trippelen. „Op myn
eer, ik moet zeggen, zij was bekoorlijk
Bernardi was intusschen met onstuimige drift het groote tuinpad
op en neer geloopen.
„Als gij nog terug kunt treden," deze woorden klonken
hem in de ooren. Hij duizelde, het was hem alsof hij den man,
door wien die woorden gesproken waren, had kunnen worgen.
Maar zij hadden allen gelijkdat was het ellendigste. Of by
nog terug kon treden zonder c 1 at? Ja, hij brak zijn woord nog niet
een uur later zou het wellicht gezegd zijn. En toch,duizendmaal
had zij het in zijn oogen moeten lezen, evenals hij het in haar
bruine oogen deed, dat zij elkander hartelijk liefhadden.
Maar, welke vooruitzichtenDe schildering der oude dame
was zoo wanhopend waar, een ellendig perspectiefHij streek
zich het haar van het voorhoofdeen melodie schoot hem plotse
ling te binnen, eenvoudige woorden
„Daar giert over 't veld zoo herfstig een wind.
Mijn lief schond zijn trouw aan 't hulpeloos kind."
Hij zag weder de plaat voor zich en het wecnendc meisje
nam Elze Van Ilegebachs gestalte aan. Neen, hij kon niet meer
terug, en hij wilde het ook niethij had niet meer kunnen leven,
als Elze hem voor een trouweloozen ellendeling moest houden.
Hij had haar hand in de zijne gehouden in dc volle zaligheid
van het oogenblik en hij dacht te heilig over de liefde, te hoog
van de vrouwen er moest een uitweg zijnin het ergste
geval, nam hij zyn ontslag. Hij ging plotseling met groote,
rassche schreden in huis terug en door de zaal naar de speel
kamer.
„Waarde mevrouw," hij maakte een buiging voor de oude
mevrouw Van Ratenow, „mag ik u om een kort onderhoud ver
zoeken?" Hij sprak zacht en zag kalm in het verstandig gelaat,
dat zich verbaasd tot hem-wendde.
Zij antwoordde niet dadelijk, maar legde de kaarten neer.
„Ga naar mijn kamer, ik volg u," antwoordde zij even zacht.
Het was goed, dat de anderen zoo luid spraken cn de muziek
juist weder inviel.
„Mevrouw Van Ratenow zag hem na, toon hij door do portiéres
verdween.
„Daar hebben wij het," zeide zij tot zich zelve
„Waarde raadsheer, wil u zoo vriendelijk zijn, voor een kwar
tiertje mijn kaarten over te nemen Zie zoo, dank u
Zij volgde, terwyl zij de danszaal door ging, den jongen officier
naar haar kamer. Dit vertrek was slechts door een in der haast
aangestoken kaars verlicht en uit deze schemering staarde haar
een ernstig, bleek gelaat aan.
„Welnu, lieve Bernardi?"
„Beste mevrouw, gy veldet straks een hard oordeel over
dat hy aarzelde.
