Hollaiidsclie Maatschappij vaiiLaiidbouw.
Gisteren is te Amsterdam de zekerheid verkregen,
dat Amsterdam Dr. Mezger niet zal verliezen. De onder
handelingen met het Sanatoriums-Comité te Wiesbaden
zijn afgesprongen en de behandelingen van den beroemden
geneesheer zullen in het Amstel-Hótel worden voortgezet.
Dezer dagen bracht de heer A. Van Moorsel, oud
aalmoezenier van Atjeh, thans pastoor te Batavia, een bezoek
aan Bronbeek. Nauwelijks was dit aan Bronbeek's bewoners
bekend, of de oogen, die het geluk gehad hebben hem in
zijn werkkring te kunnen gadeslaan, tintelden van vreugde,
toen hun daardoor de gelegenheid werd aangeboden den
edelen menschenvriend nog eens te zien, die zooveel voor
hen gedaan, heeft, toen zij gekwetst op hun leger moesten
blijvendie ieder, onverschillig van welke geloofsbelijdenis,
Protestant, Katholiek, Israëliet of Mahomedaan, met zijne
beste krachten hielp in alles wat noodig was. Nauwelijks
bevond hij zich in de portierswachtkamer, toen hij reeds
door een onderofficier in stamelende woorden bedankt werd
voor de liefde, toewijding en hulp, die hij van hem genoten
heeft, toen hij gedurende de 2de expeditie gewond in het
Hospitaal te Penajoeng lag. In de kerk van het gesticht
werd de heer v. M. gecomplimenteerd door den generaal-
commandant, den kapitein-adjudant en den huismeester, die
het zich zeker tot een waar genoegen rekenden met iemand,
die zoo goed de woorden van den Grooten Meester en
diens grootste gebod, dat der liefde, nakwam, kennis te maken.
De heer Van Moorsel is gedecoreerd met de orde van
den Nederlandschen Leeuw, de Atjeh-medaille en het
Expeditiekruis.
Bij den jaarlijkschen kolfwedstrijd, te Zuidschar-
'woude, werd de prijs behaald door P. Kraakman, aldaar,
de 1ste premie door J. Kuilman van Nieuwe-Niedorp en
de 2de premie door Jb. Pluister, van Zuidscharwoude.
Bij den gelijktijdig aldaar gehouden biljartwedstrijd be
haalde D. Nierop van Nieuwe-Niedorp den prijs en H.
Van Twuijver van Zuid-Scharwoude de premie.
Uit Koedijk wordt gemeld:
«Eéne bonte f kraai maakt nog geen winter, zegt het
spreekwoord. Een witte zwaluw nog geen zomer, zouden
wij er heden voor in de plaats kunnen stellen. Het zeker
zeer zeldzaam gezicht deed zich hier voor van eene witte
zwaluw, die, met tal van gewone zwaluwen, den ganschen
morgen in een kleinen omtrek rondfladderde. Toch deed
een gure wind en donkere lucht niet aan zomer denken.
Ook elders hoort men van nachtvorst; hier is ze dezen
zomer opgemerkt in tal van nachten, zelfs na redelijk warme
dagen. Te zien is het dan ook wel aan de weilanden, dat
de koude er geen goed op doet; er is reeds bijna geen
gras meer voor het vee.
Ontwikkelt zich niet nog spoedig wat meerdere groei
kracht, dan ziet het er voor den boerenstand, die toch al
teleurstelling met het hooi ondervindt, slecht uit. Het hooi
was zeer goed van kwaliteit, maar de meesten verkregen
slechts het halve gewas.
Beter staat het voor den //bouwer.'' De winterkool staat
goed, en de bloemkool, hoewel later dan andere jaren, wordt
druk gesneden en gaat bij duizenden van hier naar de
markt aan den Langedijk, waar de opkoopers nu weêr van
9 tot 11 gulden per duizend besteden. De noordelijke
wind is dan ook voor bloemkool meer. gewenscht dan hij
den gevoeligen mensch welkom is."
Bij de Vereeniging tot onderlingen aankoop van
lijnzaadkoeken, gevestigd te Heer-Hugowaard, is door de
leden ingeschreven voor 225,000 stuks koeken.
Naar het Vaderland" verneemt, moet Mr. J. G.
Patijn geen aanleiding hebben gevonden om te voldoen aan
het verzoek van den Gemeenteraad om op zijn aanvrage
om ontslag als Burgemeester terug te komen.
Te Bergen-op-Zoom is een knaapje van 9 jaar door
een vrachtwagen overreden. Het kind bleef op de plaats
dood. De voerman van den wagen was de vader van het
knaapje.
De jaarlijksche algemeene vergadering van den Anti-
dienstvervangingsbond zal plaats bobben den 31 dezer te
's Gravenhage.
De bekende harddraver ,/Wilhelmina", van den heer
Van der Gaast, te Dijksen, is dezer dagen verkocht aan
den heer Barendregt, te Barendrecht.
Het Gemeentebestuur van Groningen zal niet minder
dan 112 stadsmeiers te Pekela c. a. en 218 erfpachters en
huurders te Stadskanaal c. a. wegens niet-betaling van
land- en heemhuur gerechtelijk doen vervolgen.
De Engelsche bladen brengen dagelijks bijzonderheden
over Mrs. Langtry, de beeldsehoone actrice; de wereld
moet weten wat zij eet, drinkt, spreekt, hoe zij gekleed is,
in huis, op straat, op de planken; zelfs maakt de „Pall
Mali Gazette" nu bekend, hoe ze er 's morgens uitziet bij
haar schermles. Ze draagt dan een buis van witte bukskin,
een wijde pantalon tot aan de knieën, witte wollen kousjes,
lage schoentjes met strikkensoms draagt zij ook een zwart
serge-buis, met opgevulde borst, ter bescherming van het
lichaam bij het schermen en een nauwe rok, ook tot aan
de knie reikende, waaronder dan zwarte kousen uitkomen.
Al'deeling Zijpe.
Vergadering op 15 Augustus in „het Zijper Wapen",
te Schagerbrug.
Na opening der vergadering, lezing en goedkeuring der notulen,
is aan de orde het benoemen van keurmeesters van vee op de
aanstaande te Hoorn te houden Tentoonstelling.
Voor de rubrieken: Paarden, Rundvee, Wolvee en Pluirage-
gedierte werden benoemdvoor rubriek P. de heer G. C. Hulst,
te Zijpe; R. de heer 1). Sleutel, te WieringerwaardW. de heer
A. Schermer, te Zijpe, en voor pluimgedierte de heer De Beus,
te Veldhoven.
De drie eeratgenoemden, ter vergadering aanwezig, namen de
benoeming aan, terwijl de laatste er schriftelijk mede ia kennis
zal worden gesteld.
Op voorstel van den heer Sleutel wordt alsnu de beschrijvings
brief behandeld.
Na voorlezing hiervan door den Voorzitter, besluit men den
afgevaardigden, opzichtens verschillende voorstellen een vrij man
daat te geven. Niet echter wat betreft het voorstel der Afd.
Krimperwaard, om voortaan f 1.40 iu plaats van f 1.90 per lid
aan het Hooldbestuur af te dragen.
Onder de vele uitgaven van het Hoofdbestuur merkt de heer
Bossen op, dat ook genoemd kan worden het Maandblad der
Maatschappij, wat jaarlijks ruim f 5000 kost, terwijl de jaar
lijksche Tentoonstellingen der Maatschappij ook een nadeelig
saldo opleveren, tengevolge waarvan men zich na eenige dis
cussie met 7 tegen 5 stemmen tegen genoemd voorstel verklaart,
en besluit den afgevaardigden in deze een imperatief mandaat te
geven. Evenzoo in zake het voorstel «Ouder-Amstel" om de
contributie te verlagen tot i 2.60, waartegen men zich met alge
meene stemmen verklaarde.,
Na behandeling der. beschrijvingsbrief doet de beer Koelman
het voorstel, om in de plaats van den heer De Jongh, van Oudorp,
in de vorige vergadering tot lid van 't Hoofdbestuur gekozen,
een ander te benoemen, uithoofde hem uit goede bron bekend
is, dat deze eene eventuëele benoeming niet aanneemt. Daar
echter de Secretaris hiervan niets officieels bekend is, besluit
meu de afgevaardigden op de algemeene vergadering, ondanks
bovengenoemde mededeeling, de heer De Jongh te laten stemmen,
en zoo deze bij eene eventuëele benoeming bedankt, op den heer
Ferf, van Koog-Zaandijk, hun stem uit te brengen.
Tot afgevaardigden voor de algemeene vergadering worden
benoemd de heeren G.-'G. Hulst en M. J. Koelman, en tot
plaatsvervanger de heer D. Sleutel.
lippen fluisterden slechts«Het zal er geheel van afhangen, boe
hij zich gedraagt en hoe hij mij bevalt. Indien hij maar zoo
talentvol was als Miro von Tellheim, dan konden wy gerust over
hem zyn.
P e r c y.
Percy von Plessen werkte reeds sedert maanden in de zaak
van Wolfram de verwende zoon van het heideslot woonde in
een groote stille kamer met alcoof, die uitzag op den tuin, welks
bloembedden thans met herfstdraden als met een witten nevel
waren bedekt. Een groote boekenkist, een kofier, het geheele
ameublement van zijn jongenskamer in het slot, en eene schoone,
oude vleugel piano, een geschenk van zijn overleden stiefvader,
waren reeds voor hem aangekomen en met verwondering door
Inka begroet.
Hoe kon men toch zooveel boeken bezitten Zij vroeg haar
vader bij het opbergen in dc kast te mogen helpen, maar Wol
fram weigerde het, met de opmerking, dat men nergens aan
mocht komen, voordat neef er was. En de pianohare
wangen waren rood van vreugde, toen zij er voor stond en er
voorzichtig het stof afnam. Of Percy von Plessen, de nieuwe
huisgenoot, zoo goed kon spelen als Miro Tellheim En of bij
ook altijd de eeuwige oude stukken speelde, zooals hij Zij zuchtte
bij deze gedachte en voor de eerste maal kwam de wensch in
haar kinderhart op, ook muziekonderwijs te mogen hebben.
Waarom beweerde mama toch, dat het overtollig en zuivere tijd-
verkwisting was en waarom was zij toch zoo vol bewondering bij het
vervelende spel van Miro vraagde Inka heimelijk. Zou zij nu
papa nog gaan vragen om pianoles Neen, het was te laat,
zy zou zich voor eiken onderwijzer moeten schamen. Voor
géén prijsHoe zou Percy er wel uitzien Papa wist niet eens,
welk haar hij had, laat staan welke kleur van oogen. Was hij
groot of klein Had hij een diepe stem of een heldere, zooals
Miro Sedert zij in het huis van pastoor Martin het verrassende
nieuws had gehoord, dat de zoon der schoone Annie bij ben
thuis kwam wonen, hadden dergelijke vragen haar voortdurend
bezig gehouden, daar papa, die anders over alle dingen inlichtingen
kon verstrekken, ook hierop geen antwoord wist te geven. Zy
was blij, dat zij sedert eenige weken geen schoolmeisje meer
was, maar nog slechts tot Paschen enkele lessen volgde; dan
zouden eindelijk alle ketenen der school van haar afvallen.
Zij kon nu ten minste zooveel mogelijk thuis blijven om de aan
komst van haar neef af te wachten. Niet om hem maar zoo
direct te gemoet te loopen voor niets ter wereld maar
om uit den een of anderen hoek, van achter een deur of in een
ka3t verborgen hem to zien en te hooren spreken verder ver
langde zij voor 's hands niets. Dit verlangen maakte haar ver
strooid en onrustig als nooit te voren, zy waschte zelfs de
beschermelingen van tante Josepha zoo overhaast, dat het geheel
overgedaan moest worden en bij het voêren der kinderen sprong
zij op het hooren van een voorbijrollend rijtuig zoo overijld op,
dat de lepel voorbij het mondje van het hongerige kind op den
grond viel.
Zij was geheel en al in de war van al dit vergeefsche wach
ten en mijmeren en zij had bovendien, zooals mama haar, half
verwonderd, half knorrig herhaalde malen verzekerde, slecht ge
breid en genaaid. Zoo was een onaangename, vervelende week
voorbijgegaan en de Zondag aangebroken. Heden kwam hij in
geen geval; wie zou, meende mama, op Zondag in een vreemd
huis vallen! Papa was naar zijn gewone kegelclub gegaan en
mama maakte eene visite bij mevrouw von Tellheimzoo was
Inka alleen en sloop naar de kamer van den toekomstigen huis
genoot. De meubels waren er reeds alle, naar de aanwijzing
van mevrouw Wolfram geplaatst, maar het was zonderlingInka
had een gevoel, alsof het vertrek er leeg en treurig uitzag.
Waaraan kon dit liggen? Zij dacht er te vergeefs over na.
Ieder ding stond op zijn plaats en witte, in onberispelijke plooien
gestreken gordynen hingen voor het open venster; de bloed-
roode ranken van de maagdenpalm waren omhoog geklauterd tot
aan de steenen vensterbank, waarop zy hare fraaie bladeren uit
spreidden. Het smalle, fijne gezichtje van het meisje verhelderde
eensklaps op dit gezicht en de licht bruine oogen glimlachten.
Met een vroolijke melodie op de lippen, huppelde Inka voort,
om dadelijk daarop terug te keeren met het verbleekte portretje,
dat mama niet kon uitstaan, dat zij zelf echter steeds zoo levendig
had bewonderd en de jonge, bekoorlijke mevrouw von Plessen
voorstelde. Moest haar zoon dit niet hier, in het vreemde huis,
zijn nieuw tehuis, vinden? Zoo het hem niet dadelijk deze kamer
doen liefhebben? Ach, hoe treurig moest het zijn, geen vader
en geene moeder te hebben! Zou hij het portret wel dadelijk
opmerken? Spijkers en hamer had het practische meisje
dadelijk uit papa's kamer meêgebracht. Even de kamer rondge
zien en de, naar Inka's meoning, beste plaats was gevonden
daar, boven den grooten, zwaren lessenaar bij het venster, in het
volle licht. Zij klom er, zonder zich te bedenken, bovenop.
Mama kon ieder oogenblik terugkomen en dan bedenkingen
opperen tegen hare eigenmachtige handeling. Een onbeschrijfelijk
gelukkig gevoel doorstroomde het jonge hart. De bekoorlijke,
kinderlijke gestalte richtte zich in hare volle lengte opeen paar
krachtige hamerslagen en het portret hing. Zonneschijn be
straalde het meisje op dit oogenblikde lange, bij haar rug neer
hangende vlechten schenen vloeibaar goud. Een uit den zomer
nog overgebleven bonte kapel vloog de kamer binnen en een
paar nieuwsgierige musschen gingen op de vensterbank zitten en
onderhielden zich klaarblijkelijk over het levende meisjesbeeld op
de tafel. Hoe helder en vroolijk was nu hier plotseling alles
gewordenInka verdiepte zich nog eens in het aanminnige
vrouwengelaat véór haar en in een hartstochtelijke opwelling,
zooals zij die tot nu toe niet gekend had, drukte zij hare lippen
op Annie's mond, zoo teeder, als zij nog nooit hare eigene
moeder had gekust. «Hoe lief moet gij geweest zijnfluisterde
zij nog, keerde zich toen snel om, om naar beneden te springen
Een luide gilInka sprong niet, maar bleef in ontzettende
verlegenheid staan. Nauwelijks een schrede van haar verwijderd
stond een slanke, jonge maneen licht gebruind en toch bleek,
fijn besneden gelaat hief zich tot haar op, hare oogen ontmoetten
het schitterende licht van twee groote, staalblauwe gryze of
zwarte oogen Inka kon de kleur, in hare verwarring, zoo
spoedig niet onderscheiden -en een glimlachje opende juist
twee frissche, roode lippen, waaruit schitterende witte tanden te
voorschijn kwamen. De vreemdeling nam den zwarten, kleinen
hoed af en wierp, met een trotache beweging van het hoofd, het
bruine, licht krullende haar van zijn fraai voorhoofd naar achteren.
«Kan ik u helpen vroeg een ietwat diepe stem, en twee handen
strekten zich naar het .meisje uit.
(Wordt vervolgd.)
Volgens rooster moeten met 1 Januari 1888 de bestuursleden,
de heeren G. Van Os, K. A. Knnn en M. J. Koelman, aftreden,
waarvan de beide laatsten niet herkiesbaar zijn.
Op voorstel van den heer D. Sleutel wordt de heer Van Os
bij acclamatie herkozen, terwijl met meerderheid van stemmen
worden gekozen de heeren C. Schrieken en D. Sleutel.
Hierna volgde het benoemen van een Secretaris, wat niet door
de afdecling, maar door het Bestuur geschiedt. Met algemeene
stemmen werd de heer G. Van Os als Secretaris herbenoemd,
die voor dezo herbenoeming, hoe aangenaam dit op zich zelf ook
voor hem is, bedankte. Alle aaugewende pogingen, den heer
Van Os op zijn besluit tc doen terugkomen, bleven vruchteloos.
Hierna werd iu zijne plaats benoemd de heer J. Peetoom.
Met de gewone rondvraag gaf de heer Sleutel als zyn verlangen
te kennen, dat het convocatie-biljet voortaan alles bevatte, wat
op de geconvoceerde vergadering behandeld moet worden, waarvan
door den Secretaris nota wordt genomen.
Na voorlezing van twee ingekomen stukken, die voor kennis
geving werden aangenomen, sloot de Voorzitter, daar niemand
meer het woord verlangde, de vergadering.
Buitenland.
Honderd kanonschoten verkondigden jl. Vrijdag morgen
der bevolking van Bulgarije's hoofdstad, dat Vorst Ferdinand
den grond van zijn Rijk betreden had en bezit van zijn
nieuwe waardigheid had genomen. Te half zes had hij
Orsowa verlaten op een boot der Donau-maatschappij en
te 1 uur ontmoette hij het feestelijk getooide Bulgaarsche
jacht, waarop zich de regenten, de Ministers en tal van
officieren bevonden, die hem levendig toejuichten, terwijl
de muziek de Maritza-hymne hooren deed. De Prins begaf
zich op de brug, waarop de regenten en de overigen zijn
boot betraden en Stambulofï hem in het Fransch welkom
in zijn Rijk heette. De Prins antwoordde kortelijk en
daarna werd aan boord de eerste ministerraad onder zijn
presidium gehouden. Hij deed daarin mededeeling van de
proclamatie die hij aan 't volk zou richten en van zijn
circulaire aan de mogendheden. De reis werd inmiddels
voortgezet en te zes uur kwam men te VViddin aan.
Op de kaden stond het garnizoen en een dichte menigte
om den Vorst te ontvangen. Deze was in uniform en
werd door den aartsbisschop verwelkomd, waarop hij ant
woordde met de bekende proclamatie, die hij tot het volk
richtte. Hij hield daarna inspectie over het garnizoen en
begaf zich naar het Raadhuis, waar hij verschillende depu-
tatiën ontving. Later keerde hij naar de boot terug.
Uit Widdin zond de Minister Stoiloff bericht naar Sofia,
tevens meldende dat de dag, waarop Prins Ferdinand voor
het eerst den Bulgaarschen bodem betrad (30 Juli oude stijl),
voortaan als een nationale feestdag in Bulgarije zal gevierd
worden.
De Fransche bladen vestigen nu ook hunne aandacht
op de wijze, waarop de troonsopvolging in Luxemburg gere
geld is. Zij spreken vrij eenstemmig den wensch uit, dat
het Groothertogdom óf bij Nederland óf bij België gevoegd
worde. Een Duitsch Vorst, zeggen zij, kan Frankrijk op
den Luxemburgschen troon niet «dulden". Dat de Hertog
van Nassau oude rechten op dien troon kan laten gelden,
schijnt bij de Fransehen niet in aanmerking te komen.
Bij Spithead houdt een eskader oefeningen, waarbij
vooral met torpedo's proeven genomen worden. Twee
nachten had men reeds een aanval van de torpedobooten
verwacht; jl. Zaterdag, omstreeks middernacht, had deze
plaats. Bij het eerste verschijnen van den onderstelden
vijand waarschuwden de op den uitkijk geplaatste schepen,
zoodat het eskader aan alle zijden zich goed verdedigen
kon. De torpedobooten werden met bekwaamheid bestuurd,
maar het gelukte haar niet de torpedo's zóó af te vuren,
dat zij uitwerking konden doen. Na dit gevecht vertrokken
de torpedobooten naar Portland, om een aanval te doen op
het daar geplaatste eskader.
Volgens de «Pall Mali Gazette heeft de «wereldleve
rancier" Whiteley de herhaalde branden in zijn magazijnen
waarschijnlijk te wijten aan kwaadwilligheid zijner bedienden,
die door hem streng worden behandeld. Zijn dienstregle
ment bevat niet minder dan 175 bepalingen, waarbij geld
boeten gesteld zijn, afwisselend van een sixpence tot een
daalder, waarvan het bedrag niet in een afzonderlijken pot,
doch in Whiteley's eigen zak vloeit. Whiteley zelf is zeer
streng en zijn opzichters niet minder, zoodat het wel eens
voorkomt, dat een bediende zijn geheele weekloon aan boeten
verbeurt. Dat er dus een verkeerde geest onder het personeel
heerscht, is niet onverklaarbaar!
Te Cardiff werd dezer dagen aan zekeren kapitein
Thomson een zilveren eerepenning uitgereikt, wegens de
verdiensten van zijn hond, die een mensch gered had. Toen
zijne stoomboot in de Straat van Gibraltar was, werd de
hond plotseling onrustig en sprong hij eindelijk overboord.
Spoedig bespeurde men, dat de hond een man, die in zee
lag, vast had, waarmede hij naar het schip zwom. Eene
boot werd uitgezet, en de geredde, die bewusteloos was,
maar weêr bijgebracht werd, bleek de matroos te zijn van
een Spaansch schip, dat eenige uren te voren vergaan was.
Den matroos was het gelukt, zich aan een paar planken
vast te klemuien en zich drijvende te houden.
Volgens brieven uit Rome, is de gezondheid van den
Paus beter dan ooit. De vader van Leo XIII stierf op
93jarigen leeftijd en van diens twee broeders werd een 86,
de ander 89 jaar oud.
Keizer Wilhelm ontving te Gastein een brief van
zijn achterkleinzoon Wilhelm, oud ruim 5 jaren; de brief
was geschreven op gelinieerd papier en de moeder van het
Prinsje had er een brief bijgevoegd, waarin zij verklaarde,
dat [niemand den jeugdigen briefschrijver had geholpen.
«Dat wil ik wel gelooven," zeide de Keizer lachend, «want
in zes regels vraagt mijn achterkleinzoon niet minder dan
negen dingen van me."
De Czaar van Rusland geeft zijn dochtertje Xenia
zelf pianoles; hij houdt niet van klassieke muziek, des te
meer van Strauss en Lanner en hij heeft Xenia een mooien
armband beloofd, zoodra zij een wals van Strauss uit het
hoofd kan spelen.
De Amerikanen, origineel als ze zijn, hebben eene
nieuwe soort prijs bedacht. De jachten «Tizania" en «Bedouin*
zeilen om «a pint of gold dollars".
Een pint is, zooals bekend is, een bierglas van liter
inhoud, zoodat de inzet niet gering genoemd kan worden.
De Spoorwegramp te Chatsworth.
Nadere berichten omtrent de ontzettende spoorwegramp by Chatsworth, in
Illinois, doen zien, dat de eerste berichten volstrekt niet overdreven waren. Het
aantal dooden wordt thans op 155 geschat en dat der gekwetsten op 400.
Omtrent het aantal der passagiers verschillen da opgaven; volgens het uit»
