HELDERSCHE
O NIEIIWEDIEPER COURANT.
Nieuws- ei Advertentieblad voor Hollands Noorderkwartier.
1888. N° 12.
Vrijdag 27 Januari.
Jaargang46.
BEKENDMAKING.
BEKENDMAKING.
,.Wij huldigen
het goede."
Verschijnt Dinsdag, Donderdag en Zaterdagnamiddag.
Abonnementsprijs per kwartaalf 0.90.
franco per post 1.20.
Uitgever A. A. BAKKER Cz.
BUREAU: MOLENPLEIN.
Prijs der Advertentiën: Van 1 4 regels 60 cents, elke
regel meer 15 cents. Groote letters naar plaatsruimte.
Voor winkeliers bij abonnement belangrijk lager.
Burgemeester en Wethouders der gemeente Helder brengen
ter openbare kennis, dat de lijsten der kiezers voor leden
van de Tweede Kamer der Staten-Gcnernal, der
Proviucialc Staten en van den Gemeenteraad, door
hen op heden zijn vastgesteld, dadelijk aangeplakt en
gedurende veertien dagen op de Secretarie der gemeente
voor een ieder ter inzage nedergelegd.
Helder, 18 Januari 1888.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
STAKMAN BOSSE, Burgemeester.
C. BOON, Secretaris.
Burgemeester en Wethouders der gemeente Helder
herinneren hij deze de belanghebbenden, dat de vorderingen
ten laste der gemeente, over het jaar 1887, vóór den
1 Julij 1888 moeten zijn ingediend, bij gebreke waarvan
die vorderingen, volgens de wet, worden gehouden voor
verjaard en vernietigd.
Helder, 23 Januarij 1888.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
STAKMAN BOSSE, Burgemeester.
C. BOON, Secretaris.
Binnenland.
De heer rar, S. Van Houten, die jl. Maandagavond
op uitnoodiging der Liberale Kiesvereenigingen te Groningen,
aldaar optrad, heeft zijn programma in de volgende punten
samengevat:
1. de herziening van het reglement van orde in de nieuwe
Kamer
2. het in het leven roepen van een parlementair Ministerie,
en wel een zoodanig, waarin acht mannen van dezelfde
richting 's lands zaken besturen met een Minister-President
EENE GEHEIMZINNIGE GESCHIEDENIS.
Naar het Engelsch vftn HUGH CONWAY.
(Slot.)
Na het eten Dam de generaal mij mede naar zijn eigen kamer,
om een sigaar met hem te rooken en mij nogmaals hartelijk
geluk te wenschen met mijn engagement. Hij had mijn vader
gekend en was verheugd te hooren dat hij nit zijn geheimzinnige
eenzaamheid en afzondering was te voorschijn gekomen. Toen
gaf hij my eenige raadgevingen, omtrent de gedragslijn die ik
volgen moest, wanneer ik mij in het huwelijk zou begeven
welke raadgevingen, in aanmerking genomen dat de generaal zelf
een oude vrijer was, zeker onschatbare waarde hadden. Hij
vergeleek een vrouw bij een regiment. Zij moest met flinke, doch
zachte hand geregeerd, zij moest geleid, niet gevolgd worden.
Verzoeken, die niet strijdig waren met huiselijke orde en tucht,
moesten worden toegestaan. Daarentegen waren er ook weder
andere zaken, schijnbaar onbeduidend voor den bevelhebber, maar
voor het regiment van het grootste gewicht. Zoo moest het zijn
tu8scben man en vrouw. Toegevend moest de man zijn in
kleinigheden, maar hij moest op zyn stuk staan waar het zaken
gold van gewicht.
Die raad was prachtig; doch ongelukkig was de Generaal
berucht geweest als de strengste en onverbiddelijkste officier van
het regiment. Ik boog dankbaar het hoofd. Maar dankbaarder
nog stond ik op, toen hij mij voorstelde naar de dames terug te
keeren.
«Tusschen twee haakjes, mijnheer Estmere," zeide hij, toen wij
opstonden, «het is natuurlijk geen geheim voor u, dat Claudine
een allerdwaast engagement aan de hand heeft gehad, dat nu
gelukkig gebroken is. Zy had haar hand geschonken aan een
avonturier, mijnheer een avonturier!"
Ik vertelde hem dat Claudine mij alles gezegd had.
«Het was een jong menscb, mijnheer, die niet eens den naam
van zijn moeder kende; wiens vader ergens in het buitenland
rondzwierf en die zich Norria noemde Norris uit Devonshire.
Hebt gij ooit gehoord van een familie Norris in Devonshire?"
«Niet voor zoover ik mij herinner."
«Neen niemand heeft ooit van die lieden gehoord. Er zijn
Norrissen in Hampshire en in Middlesex, maar niet in Devons
hire."
Daar ik hem niet tegensprak, ging hy mij voor naar het salon.
«Ik heb mijnheer Estmere gevraagd, Selina," zeide bij, «of zij
ooit gehoord had van een familie Norris, die uit Devonshire
kwam. Hy is het met mij eens, dat die lieden niet bestaan."
Dit was een kleine terechtwijzing voor Claudine. Wij knip
oogden tegen elkander en ik moest mijzelven geweld aandoen om
niet in lachen uit te barsteD. Ik bleet een week to Cheltenham
en in die week bepaalden wij de maand, of liever den dag van
ons huwelijk. Toen keerde ik naar Derbyshire terug.
In myn afwezigheid hadden mijn ouders het besluit genomen,
twee of drie maanden buitenlands te gaan. Geen hunner zonen
zon hen vergezellen, maar wanneer zij terugkwamen, zouden zy
voorloopig te Estmere Court verblijf houden.
Ik deelde hun mede dat ik myn huwelijksplannen met Claudine
bepaald had. Mijn vader stemde in alles toe, onder beding dat
wij te Estmere Court zouden gaan wonen. Indien ik ook liever
mijn eigen huisbonding in Londen of elders had begonnen, waagde
ik het niet daarop zelfs te zinspelen, daar ik wist dat ik mijn
moeder hiermede verdriet zou gedaan hebben.
Kort daarna vertrokken zij. Mijne moeder zag er ondanks
hare sneeuwwitte haren, in haar reisgewaad zoo lief uit, als een
aan liet hoofd, die tegenover de publieke opinie verant
woordelijk is, waarbij hij het noodig oordeelt, dat de
Ministers leden der Kamer zijn;
3. het tot stand brengen der nieuwe kieswetten, waarin
o. a. bepalingen moeten voorkomen, waardoor de minder
heden tot haar recht komen en alleen enkelvoudige districten
ontstaan
4. belastinghervorming, ten eerste door afschaffing van
de accijnzen op eerste levensbehoeften, en ten tweede als
equivalent daarvoor hetzij eene verteringsbelasting met
successierechten, hetzij eene inkomstenbelasting;
5. arbeidswetgeving vindt hij noodzakelijk, echter niet
zonder dat de wetgever zekerheid heeft, dat het kind, 't
welk hij uit de werkplaats weert, werkelijk in de school
terechtkomt, en niet naar de straat verhuist;
6. de regeling van het onderwijs, vooral wat de ver
houding der kosten tusschen Staat en gemeente betreft;
7. in het militaire vraagstuk wil hij zich geene leiding
aanmatigen; zijn inzicht is oefenplicht, ten deele locaal,
ten deele meer uitgebreid in de kazernes; nummerverwisse-
tusscben beide categorieën wil hij behouden;
8. in de koloniale politiek wil de heer Van Houten
decentralisatie van het gezag in Indië en afschaffing van
koffie-monopolie en koffie-dwangcultuur. Eindelijk noemde
hij nog als punten waarvoor hij ook zonder zijn mandaat
zou kunnen en willen ijveren: de verbetering van den
rechtstoestand der gehuwde vrouw, der echtscheiding, eene
voorziening ten behoeve der buiten huwelijk geboren kinderen
en de uitbreiding van het onteigeningsrecht van landerijen
door den Staat.
In het vorige jaar werd te Wieringen, onder het
voorzitterschap van den heer H. A. J. Van der Speek
Obreen, notaris, eene afdeeling van de bekende Schippers-
vereeniging «Schuttevaer" opgericht. Thans zijn reeds
ongeveer honderd ingezetenen, als lid toegetreden. Aan
leiding tot deze buitengewohë belangstelling is de hoop,
dat door tusschenkomst van «Schuttevaer* krachtige po
gingen bij de Regeering zullen worden aangewend, om te
bruid, die op haar huwelijksreis gaat. Toen ik haar dit zeide,
bloosde zy als een jong meisje.
Aan Valentyn en mij werd in last gegeven te zorgen dat
alles te Estmere Court voor den terugkeer werd gereed gemaakt.
Wij brachten vele genoeglijke dagen in ons toekomstig huiselijk
verblijf door. Alle lang verborgen schatten werden weder voor
den dag gehaald en daarvan een inventaris opgemaakt. Kasten
vol kostbaar porselein, prachtig oud zilver en bonderden andere
kostbaarheden, door een reeks van mannen van smaak bijeen
verzameld. Deze uit hunne schuilhoeken te voorschijn te halen
en door een kunstkenner uit Londen in verschillende kabinetten
te laten schikken, was een aangename taak, voor Valentijn zoowel
als voor mij.
Er was ontzaggelijk veel te doen, eerdat te Estmere Court alles
voor dc ontvangst van zijn heer en meester gereed was. Maar
daar geen kosten behoefden gespaard te worden, konden velen
handen aan het werk gezet worden, en konden wij zorgen dat
alles in orde was, voordat dc zwervers uit het buitenland terug
keerden.
Zij bleven twee maanden in het zuiden van Europa en kwamen
toen terug, om bij mijn huwelijk tegenwoordig te zijn.
Dat huwelyk werd in alle stilte te Cheltenham voltrokken en
toen gingen wij een lange, verrukkelijke huwelijksreis maken,
langzaam van de eene plaats reizende naar de andere, zonder
eenig doel ot plan dan om van elkanders gezelschap en van de
schoone natuur te genieten. Toen wij eindelijk beducht werden,
dat wij onze vrienden in Engeland wat al te veel verwaarloosden,
keerde wij'ons gelaat naar Estmere Court.
Valentijn is de eerste die ons op het erf onzer vaderen welkom
heet. Hy komt ons op den weg te gemoet en rijdt met zijn paard
naast ons rijtuig. Als wij het groote huis naderen, zie ik op het
breede terras mijn vader en moeder staan, twee edele, schoone,
echt Engelscbe typen van aristocraten. Hare hand rust op zijn
arm en hy ziet haar met een blik van innige liefde aan. Hij
laat een oogenblik den blik op Valentijn rusten, die vooruit ge
reden is en van zijn paard springend, naast hem gaat staan.
Maar wanneer hy mijn hand in de zijne drukt en mij en mijne
vrouw op zijn vriendelijke wyze in onze woning welkom heet, is
er een ernstige uitdrukking in zijn oogen, die mij zegt, dat ik
hem nog dierbaarder ben dan in die dagen, toen ik zijn eenige
metgezel was in het eenzame, door stormen geteisterde huis op de
woeste kust van Devonshire.
Mijn verhaal loopt ten einde. Alles wat sedert gebeurd is, is
niet der moeite waard vermeld te worden. Eenige jaren zijn
voorbijgegaan sedert ik mijn moeder terug mocht brengen aan
den echtgenoot dien zij zoo liefhad. Ook Valentijn is goed en
gelukkig getrouwd. Indien hij zijn penseel misschien al niet meer
zoo vlug op het doek brengt als vroeger, heeft zijn naam in de
kunstenaarswereld toch een goeden klank. Hij is dezelfde inne
mende, levenslustige Valentyn van vroeger en zijn komst wordt
te Estmere Court altijd met luid gejuich begroet. Zijn liefhebberij
voor juweelen begint, nu hij die naar hartelust kan bevredigen,
te verflauwen. De ringen die vroeger aan zyn vingers schitterden,
heeft hij voor het meerendeel afgestaan aan zijn vrouw. Zy zijn
de buit van den overwinnaar, zegt hy. Voor zoover ik weet,
heeft hy geen zorgen. Ryk, werkzaam, beminnend en bemind,
belooft Valentijn te zullen zijn en blijven wat men «gelukkig"
noemt.
Rothwell beeft nog één reis gemaakt en nog één boek geschreven.
Toen is hij gaan rusten op zyn lauweren. Hy heeft zijn huis
te Mirfield laten opmaken, maar hy is meer te Estmere Court
dan in zyn eigen woning. Hy is de vriend des huizes, dien men
Wieringen eene haven te verkrijgen, waaraan dringende
behoefte bestaat, en waarnaar reeds ettelijke jaren reik
halzend, doch te vergeefs, werd uitgezien. Ook wenscht
men verbeteringen, in het belang der visschers, die door
de verpachtingen van Rijkswege van een groot gedeelte
der Zuiderzee om dit eiland, zeer in hun bedrijf worden
bemoeielijkt en benadeeld, en die, indien de toestand zoo
blijft, eene treurige toekomst tegemoet gaan.
Prinses Wilhelmina deed gisteren te 's Hage een
toer in een rijtuigje met vier Schotsche hitten bespannen.
Als bestuursleden der Liberale Kiesvereeniging te
Barsingerhorn werden jl. Maandag herkozen de heeren
E. Kluyver en W. Kooiman. Gekozen werd in de plaats
van den heer S. Berman (niet herkiesbaar) de heer J. Hobus.
Tevens werd het besluit genomen zich alleen dan aan te
sluiten bij de Centrale Liberale Alkmaarsche Kiesvereeniging,
wanneer ook gelijksoortige Kiesvereenigingen uit deze streek
zulks deden en tevens de contributie voor Kiesvereenigingen
minder bezwaarlijk werd gesteld. In tegenovergesteld geval
zou men trachten eene centralisatie met genoemde Kies
vereenigingen te bewerkstelligen zonder die te Alkmaar.
Volgens het thans verschenen jaarboekje van de
Christelijke Gereformeerde Kerk (Afgescheidenen) in ons
land voor 1888, bedroeg het aantal harer gemeenten 373,
met 306 predikanten; 82 vacante gemeenten en emeriti
predikanten 16. Het aantal Christelijke Gereformeerde
gemeentescholen bedroeg 82, waarvan 35 werden gesubsi-
diëerd door de «Vereeniging voor Gereformeerd school
onderwijs". Het aantal Christelijbe Jongelingsvereenigingen,
onder toezicht staande van de kerkeraden der Christelijke
Gereformeerde gemeente of in betrekking staande tot de
gemeente, bedroeg 216; Christelijke Jongedochtersvereeni-
gingen 114; Zondagsscholen, die bestuurd worden door
leden of onder toezicht staan van de kerkeraden der Christe
lijke Gereformeerde gemeente 382. De Theologische School
telt 45 litterarische en 38 theologische studenten; onder
deze laatsten zijn er 15 in het 1ste, 13 in het 2de en
10 in het 3de of laatste studiejaar.
blijde ziet komen en met een zucht ziet vertrekken.
Er is geen Lady Rothwellnoch geloof ik dat er ooit een zyn
zal. Zijn titel zal niet overgaan op telgen van zyn geslacht en
ik geloof dat hy zijn bezittingen zal vermaken aan Valentyn.
Dooh moge die dag nog verre zijn!
Van myzelven en Claudine behoef ik weinig te zeggen. Wij
beminnen elkander en zijn gezegend met kinderen. Ik heb
eerzuchtige plannen en hoop dat die eenmaal verwezenlijkt zullen
worden. Doch die dingen hebben niets met dit verhaal te maken.
Ik mag niet vergeten te zeggen, dat ik mijn hy het sterfbed
van juffrouw Merton gedane belofte, gehouden heb. Ofschoon ik
geen begeerte heb hare kinderen terug te zien en ofschoon de
bron, waaruit in hun onderhoud voorzien wordt, geheim blyft,
ben ik voor het meisje en den knaap blijven zorgen, totdat het
eerste getrouwd is en den anderen zijn eigen brood kon verdienen.
Eindelyk nog een woord over mijn vader en moeder. Die
beide namen kan ik thans niet meer scheiden. Wanneer Claudine
mij schertsend beschuldigt, dat ik haar niet geef wat haar als
mijn vrouw toekomt, wijst zij op de teederheid en toewijding
van mijn vader, die alles voor mijn moeder over heeft. Als het
nagras den verwoesten oogst kan goedmaken, kan myn moeder
haar leven gelukkig noemen. Hij kan haar geen unr missen.
Alleen wanneer zij bij hem is, wordt zyn gelaat door een glim
lach verhelderd. Hy voorkomt hare wenschen en gedachten.
Alles moet gedaan worden zooals zy begeert en verlangt. Hy
wil niet tot het openbare leven terugkeeren, omdat alle maat
schappelijke plichten hem van hare zijde zonden wegnemen. In
den strijd om wereldschen roem en grootheid, zal ik zyn afge
vaardigde moeten zyn.
Maar niettemin is zijn naam wjjd en zijd bekend. Zijn pen
kan hij op het papier brengen, zonder zyn vronw te verlaten.
Aan zyn flinke, degelijke stnkken wordt een cereplaats gegeven
in de groote tijdschriften. Zyn wetenschappelijke onderzoekingen
staan in dc vonmaamste dagbladen vermeld. Indien hy ooit tot
het Londensche leven terugkeert, zal hem overal hulde bewezen
worden.
Maar hoe hartstochtelijk hij ook zijn vrouw beminnen moge,
toch weet ik dat geen woord van verklaring of verontschnldiging,
geen smeekbede om vergiffenis, hem ooit van de lippen is gekomen.
Of dit aan trots of schaamte moet worden toegeschreven, of dat
door een zonderlinge verstoring van zijn denkvermogen, twintig
jaren van zyn leven, als een afschuwelijke droom voor hem zyn
voorbijgegaan, kan ik niet zeggen. Noch tot Valentyn, noch
met Rothwell heeft hij ooit een woord over het verledene gerept.
Zelfs met mij spreekt hij nooit meer over de jaren, die wij samen
te Torwood hebben doorgebracht. Toch is zijn verstand even
scherp als vroeger. Noch ook is Chesham's naam ooit genoemd.
Hij v/eet niet dat Rothwell en ik van dat vreeselijke duel zijn
getuigen geweest. Ik hond mij overtuigd dat hij, in die ontzet
tende dagen handelde als een slaapwandelaar en dat het treurspel,
óf uit zyn herinnering is gewischt, óf dat hij er het ware niet
van begrepen heeft.Toen ik het gebeurde nog eens met Roth
well bepraatte, kwamen wy tot het besluit, dat slechts tweo
personen met de bijzonderheden van Chesham's einde bekend
waren. Sir Laurence Estmere wist niet wat zjjne hand had
gedaan.
Toen ik bemerkte dat er met onverzettelijke standvastigheid
over het verledene gezwegen werd, besloot ik op mijn eigen
verantwoordelijkheid de meubelen die te Torwood stonden te laten
verkoopen en het huis te sluiten, terwijl ik juffronw Lee een
pensioen toelegde, zoodat zij stil kon blyven leven. Ik zou haar
I gaarne naar Estmere Court hebben overgeplaatst, maar ik was
I bang dat haar tegenwoordigheid myn vader misschien onaangenaam
