HELDERSCHE-
NIEUWEDIEPER COURANT
Jaargang 49.
M. 36. Woensdag 25 Maart 1891.
Nieuwsblad voor Hollands Noorderkwartier.
E N
J. H. VAN BALEN.
PREMIEPLAAT.
931 DOLORES.
»Bt: tlita-spercuri nimmerI'
.1.7» l'ictew. Gom.
Het Vaderlandt ghetronwe
Blijt ick tot in den doot;
Wilhelmuslied.
Versoti1]nt leaeren Dlo.sci.fig, Dondordag oo Zaterdag.
Abonnementsprijs per 3
Voor de courant binnen de gemeente
p ii nanr de overige plaatsen van Nederland
naar alle landen, die in het postverdrag
zijn opgenomen (inbegrepen Oost-
Indic en Amerika)
n naar Zuid-Afrika
maanden.
0.70, met Zondagsblad 1.05
0.90, 1.35
1-75,
2.50,
2.10
S.
REDACTEUR-UITGEVER
Molenplein 162/163.
H EL DER.
Prijs der advertentiën:
Van 15 regel» 50 cent, elke regel meer 10 cent. Bij abonnement, naar gelang van de
hoeveelheid regels, aanmerkelijk lager.
Ingezonden mededeelingen en aanbevelingen, geplaatst tussohen den tekst, per regel 15 ct
Advertentiën voor liefdadige doeleinden5,
Dienstaanbiedingen voor den werkenden stand. 5
Agenten in het buitenland: België, Mr. N. Bertoux, Agence de publicité, 12 Rue Ste-Gudule, Bruxelles; N.-Jersey en Omstreken: Mr. P. Langeveld Mz., Okonite Co, Passaic.^
Aan onze abonncs liuitcn de gemeente,
die de staalgravure .VOORJAARSVREUGDE"
verzocht hebben, wordt medegedeeld, dat
wij die, na ontvangst van het bedrag (f 1.25
met 15 cent verhooging voor port en
emballage), aan hun adres zullen afzenden.
Zij, die zich met
1 April a. s. op dit blad
abonneeren, ontvangen de tot dien
datum verschijnende nummers
gratis.
Zij, die zich per
week op dit blad willen
abonneeren, kunnen zich daartoe
aan ons kantoor vervoegen. De
prijs is 5i cent per week voor de
courant en 8 cent met Zondagsblad,
bij vooruitbetaling.
NEDERLAND.
HELDER, 24 Maart.
Gisteren werd ons uit Den Haag gemeld:
Algemeen loopt hier het gerucht, dat de por
tefeuille van Marine door minister Dyserinck ter
beschikking van de Koningin is gesteld en deze
zal worden aangeboden aan den luit. ter zee
iste kl. S. T. Land, lid van de Tweede Kamer
der Staten-Generaal.
Het Kamerverslag over de Legerwet zal zeer
spoedig het licht zien.
Naar „het Vad." verneemt, is bij het gehou
den overleg tusschen de Regeering en de com
missie van voorbereiding vanwege die commissie
of vanwege een harer leden geen vergelijk
voorgesteld.
Omtrent de motie-Viruly, in zake den
heer Land, schrijft „De Standaard"
„Het standpunt, door de Regeering in zake
Land ingenomen, is ongetwijfeld juist.
Benoemingen zijn bestuursdaden, waarin alleen
HV.uilleton vnn de Heldersehe- en Nieuwedieper Courant.
Koman van Gravin EUFEMIA BALLESTREM.
(Uit het D u i t s c h.)
Prinses Alexandra wilde er niets van weten, dat
Dolores dadelijk naar den Valkenhof terugkeerde
en hield haar in Noordland terug tot haar eigen
huwelijksvoltrekking, welke tien dagen later met
groote praal plaats had. Toen het jawoord voor
het altaar was uitgesproken, trad Dolores de vor
stelijke bruid ter zijde, die er wonderschoon uitzag,
want zij was benoemd geworden tot hofdame van
de Groothertogin Alexandra en nam op het oogen-
blik, dat deze van naam verwisselde, alle functiën
van haar ambt op zich. Door hare buitengewoon
schoone gestalte, welke heden, gehuld in de witte,
met goud doorstikte kofjapon, in het voordeeligst
uitkwam, waren daarbij aller oogen op haar geves
tigd, en wat het on dit nog zeide van haren rijk
dom, hare talenten en hare korte, roemrijke kun
stenaarsloopbaan, dit alles geleek reeds op een ge-
heele roman, en de booze tongen, die natuurlijk
«van alles" wisten, werden eenvoudig overstemd
en moesten wachten op een gunstiger gelegenheid,
om hunne gifdroppels te kunnen uitstorten, die,
al was het er nu juist niet om te doen om den
zedelijken dood van het slachtoffer te veroorzaken,
toch minstens een vlek of een litteeken moesten
achterlaten. Ja
De di9telen en de doornen steken altijd zeer,
De vakche tongen echter steken nog veel meer.
In ieder geval was de vriendschap van de nieuwe
groothertogin voor de jonge, interessante eigenares
de ministers een oordeel kunnen hebben, omdat
bij zulke benoemingen allerlei persoonlijke
consideratien in het spel komen en allerlei
bijzondere omstandigheden mederekenen, die
niet vatbaar zijn voor publieke mededeeling.
Juist hieruit echter volgt dan ook, dat het
ministerschap een post van vertrouwen moet zijn,
en dat een minister, die het vertrouwen der
Staten-Generaal blijkt niet te bezitten, in een
onhoudbare positie is geraakt.
Welnu, uit de motie-Viruly bleek, dat de
Tweede Kamer geen genoegzaam vertrouwen
meer in het beleid var. den minister van Marine
stelt, voor zoover het aankomt op het doen van
benoemingen.
Deze motie toch werd met 66 tegen 17 stem
men aangenomen, dus zoo goed als door heel
de Kamer; en zulks nadat de heer A. baron
Van Dedem, de voorzitter der Antirevolutionaire
Club, en de heer dr. Schaepman, namens de
Roomsch-Katholieken, zich zeer kras tegen den
minister verklaard hadden.
En dat o. i. terecht.
Dat toch meerdere anti-revolutionairen nog
tegen de motie stemden, was niet, omdat ze
den minister Dyserinck een bewijs van vertrou
wen wilden geven, maar uit zucht om aan de
Regeering geen moeilijkheden in den weg te
leggen.
Een houding, die verklaarbaar is, al zou Groen
van Prinsterer ze ongetwijfeld beslist hebben
afgekeurd."
Tot dusver nog geen bericht uit Den Haag
over eenige daad of voornemen van den minis
ter van Marine naar aanleiding van de motie-
Viruly. Dit uitblijven heeft veel van eene aar
zeling omtrent de ware beteekenis van de Don
derdag gevallen uitspraak, eene aarzeling, die,
naar ons voorkomt, geen reden van bestaan
heeft en ook nergens gedeeld wordt. De Tweede
Kamer heeft den heer Dyserinck haar vertrou
wen opgezegd op het stuk van de door hem te
doene benoemingen, en dit wel naar aanleiding
van het passeeren van den heer Land.
Ongetwijfeld hebben eenige redenen saamge-
werkt om de Tweede Kamer Donderdag, na
een wel wat pijnlijk fel bestoken van haar
wild, tot die uitkomst te doen geraken. De
heer Land staat bekend als een knap man en
is een sympathiek man, de heer Dyserinck
heeft nooit anders dan het tegendeel van dien
lof vernomen, en dan, de Kamer vreesde
blijkbaar, dat 't met die zoogenaamde ongeschikt
heid van den heer Land voor den hoofdofficiers
rang niet in orde was, veeleer dat de minister
zich eene wraakneming op een Kamerlid uit
de oppositie veroorloofd had. Daarom kon zij
zich niet tevreden stellen met de herhaalde
verklaring van den ministerdat er redenen
voor het passeeren warenzij wilde in dit spe-
van den Valkenhof een schild, waartegen vele van
de vergiftigde pijlen afstootten, want de wereld
verdraagt nu eenmaal niet, dat schoonheid, rijkdom
en genie zich vereenigen in één persoon, en vooral
in eene vrouwelijke. Misschien waren er ook wel
eenigen onder, wier hulde zij zoo beslist had afge
wezen als in den tijd, toen Dolores als Dona Fal-
conieros de Satanella zong en uu was misschien
de gelegenheid daar, om wraak te nemen over de
afwijzing van deze beleedigende huldeblijken, waaraan
eene onbeschermde vrouw zoo licht is blootgesteld.
Zooals wij gezegd hebben, ging dit alles echter
verloren en het koor der bewondering voor de «Bra-
ziliaansche," wier natuurlijke, ongekunstelde waar
digheid, wier reine, trotsche oogen een zeer hechte
achtergrond aan hare zege verleenden op de gladde
vloer van den hof, door het noli me tangere, dat
daaruit sprak.
Het huwelijksfeest werd natuurlijk ook bijgewoond
door den Vrijheer von Falkner en zijne jonge vrouw,
die, in rose met zilver doorstikt gekleed, de bril-
lanten broche van Dolores op de borst en rose
veeren en brillanten sterren in het haar, zelfs een
Watteau verrukt zou hebben door hare jeugdige
bekoorlijkheid, waarvan zij zich ook wel bewust was.
Dit alles zag Falkner, hij zag haar ook met hare
jeugdige schoonheid koketteeren en zijn blik zocht
onwillekeurig Dolores, op wie hij eens, vol voor-
oordeelen als hij toen was, gemeend had vol ver
achting te moeten neerzien als op eene „coraediaute",
en wier vrij van alle behaagzucht natuurlijk optreden
hij niet slechts opmerken en erkennen, maar ook
bewonderen moest. Deze blik werd echter opge
vangen door de jonge Vrijvrouwe en deed een ge
voel van ijverzucht in haar jong hartje ontstaan.
Toen de trouwplechtigheid ten einde was en allen
zich naar het hof begaven, trad zij op hem toe.
i,0 gij zeide zij half lachende, hoewel het
weenen haar nader stond. «Ik zeg u, dat ge niet
m#t uwe schoone nicht moogt koketteeren c'est
ciale geval weten welke de redenen waren. De
minister mocht zich beroepen op zijn recht om
die redenen zelf en alleen te beoordeelen, de
Kamer liet niet los en bleef de beschermende
hand over haar medelid uitstrekken.
De heer Land is door den twijfel van 66
zijner medeleden, plus de anderen, die evenzeer
twijfelden, maar vreesden, dat het eenigszins
zwak staande Kabinet geen stoot kon velen,
is door den twijfel van die allen aan de recht
matigheid van zijn niet-bevorderd worden geheel
gerehabiliteerddaarentegen heeft het weinige
gezag van den minister van Marine den gena-
destoot gekregen, 't Is dus moeilijk denkbaar
dat hij niet zijn plaats zal inruimen voor een
ander, die hopen mag wel het vertrouwen
van de Kamer te bezitten, zooals, bijv., de
heer Land. (N. v. d. D.)
Pensioenfonds voor Weduwen en
Weezen van burgerlijke ambtenaren. (Wet
van 9 Mei 1890, Staatsblad No. 79.) Weezen,
die op 1 Januari 1891 den leeftijd van 18 jaren
nog niet bereikt hadden en wier vader als Rijks
ambtenaar of als gepensionneerd of op wachtgeld
gesteld Rijksambtenaar is overleden, kunnen
aanspraken doen gelden op pensioen volgens de
bepalingen van bovengemelde wet.
De voogden dezer weezen worden uitgenood igd
zich niet eene op zegel geschreven aanvrage om
pensioen te wenden tot den directeur van het
Pensioenfonds voor Weduwen en Weezen van
burgerlijke ambtenaren.
In de aanvrage behoort vermeld te worden:
1naam, voornamen en woonplaats der adres
santen
2. naam, voornamen en dagteekening van
geboorte der weezen
3. naam, voornamen en dagteekening van
geboorte, van overlijden en van het huwelijk
van den overleden ambtenaar, zoomede de laatste
Rijksbetrekking door hem bekleed
4. naam, voornamen en dagteekening van over
lijden van de moeder der weezen.
Door den directeur van het pensioenfonds
voornoemd zal aan adressanten schriftelijk mede
deeling worden gedaan van den uitslag van het
naar aanleiding der aanvragen ingesteld onder
zoek, zullende bij die mededeeling eene opgaaf
worden gevoegd van de stukken, welke moeten
worden ingezonden, om in het genot van pensioen
te worden gesteld.
De aanvrage kan ongefrankeerd worden toe
gezonden, mits deze geadresseerd wordt aan den
directeur van het Pensioenfonds voor Weduwen
en Weezen van burgerlijke ambtenaren te 's Gra-
venhage, zonder vermelding van zijn naam.
Volgens de tot stand gekomen hervorming
van de Kon. Fabriek van Stoom- en andere
Werktuigen te Amsterdam zal zij voortaan den
naam dragen van „Nederlandsche Fabriek van
défendu!"
«Dat weet ik, kleine wijsheid," antwoordde hij
vriendelijk. «Maar zelfs al wilde ik, om te
koketteeren moeten minstens twee personen zijn!"
«Ja, het is waar, gij zijt haar geheel onverschil
lig," zeide Dolores, nu werkelijk lachende. «Na
tuurlijk streelt dit uwe ijdelheid niet, want gij
mannen zijt nu eenmaal nog veel ijdeler dan wij
«Ook dan gij vroeg hij.
«O, veel meer," protesteerde zij. «Maar," voegde
zij er fluisterend, met schelmsheid en leedvermaak
in hare lachende oogen, bij, «als gij soms niet ge-
looven wilt, hoe ontzettend onverschillig ge haar
zijt, zal ik u een geheim verraden. Ik heb mij
indertijd op Monrepos ingebeeld, dat gij Dolores
wegens het testament van die bokkigen vrijheer
moest huwen en heb haar daarover ondervraagd."
«O, Lolozuchtte Falkner, terwijl hij op haar
neerzag.
«Ja, toen heeft zij u aan mij afgestaan met eene
bereidwilligheid, die bijna beleedigend was, zeg ik
u. Ergo gij zijt voor haar geheel niets!"
En met deze woorden huppelde zij zegevierend
weg. Voor Falkner echter was nu een sluier van
zijne oogen weggerukt, hij kon nu met meer hel
derheid in het verleden zien en een der raadsels
van dat trotsche hart was nu voor hem opgelost.
«Arme Dolores
Overigens zag men ze bij deze gelegenheid niet
meer bij elkaar, dan volgens de etiket te noodzakelijk
was en de wereld, die alles gadeslaat, alles ziet,
zeide
«Hij kan het niet vergeten en haar niet vergeven,
dat niet hij, maar zij den Valkenhof gekregen heeft."
En aan hen, die meenden, dat een huwelijk van
de erfgename met den onterfde de beste oplossing
zou zijn geweest van deze twist, werd geheim
zinnig geantwoord:
«Ja, ziet ge hij heeft haar niet gewild, omdat
zij opera-zangeres geweest is. En zij is hem ook
Werktuigen en Spoorwegmaterieel". De nieuwe
Maatschappij neemt de terreinen, gebouwen en
het materieel der fabriek over, waarvoor zij
betaalt f 100000 in geld en f 480,000 in gewone
aandeelen, terwijl zij verder de iste hypothecaire
schuld, ten bedrage van f 92000, te haren laste
overneemt. Van de winst boven 6 pet. staat zij
de helft af ten behoeve van de oude schuld-
eischers en de aandeelhouders in de vroegere
onderneming, en zulks in den vorm van actions
de jouissance, Zij zal een aandeelen-kapitaal
hebben van f 1,280,000, waarvan f 900,000 met
eene gewaarborgde rente van 4 pet. De beide
groote Spoorweg-Maatschappijen namelijk, die
groot belang hebben bij het bestaan eener groote
machinefabriek te Amsterdam, hebben ieder
voor de helft dal minimum-dividend gewaar
borgd, zoolang hare overeenkomsten met den
Staat duren. Na afloop daarvan is de Staat
bevoegd dien waarborg over te nemen. De
leiding der nieuwe fabriek wordt opgedragen
aan den heer C. H. Strumphler, thans directeur
der machinefabriek van de heeren Gebr. Stork
en Co. te Hengelo. Als commissarissen treden
op de heeren C. T. Stork, lid der Eerste Kamer
L. Serrurier, wethouder te AmsterdamJ. A.
Roessingh van Iterson, chef der tractie en ma
terieel bij de Holl. Spoorweg-MaatschappijJ.
H. Nivel, secretaris der Maatschappij tot Exploi
tatie van Staatsspoorwegen; de leden der Tweede
Kamer J. T. Cremer, directeur der Deli-Spoorweg-
Maatschappij en W. J. Geertsema, en eindelijk
mr. N. J. den Tex, directeur der Kon. Ned.
Stoomboot-Maatschappij. Den 23 en 24 worden
ter inschrijving ft 100 pet. aangeboden 200
gewone en 600 gewaarborgde aandeelen ft f 1000.
Alweer een staaltje van onbillijkheid.
De reden waarom de heer Alewijn als directeur
van het Kabinet zal worden vervangen, zou vol
gens een berichtgever van de „Arnh. Ct." deze
zijn, dat 't den directeur min of meer kwalijk
genomen is, dat hij bij 's Konings overlijden niet
terstond naar „het Loo" gekomen is om zijn
diensten aan te bieden. Nu was op dat oogen-
blik een der referendarissen op „het Loo" gede
tacheerd, en het Kabinet dus aldaar vertegen
woordigd, en verder liepen de hoofden in de
residentie zóó om, dat de directeur kwalijk kon
gemist worden, zoodat strikt genomen de hier
blijvende directeur correct was, en men hem
zijne telegrafische aanbieding om, des vereischt,
naar ginds te gaan als eene onverplichte beleefd
heid had kunnen toerekenen. Maar men schijnt
meer op de warmte van doen dan op de correct
heid van aanbieden gesteld te zijn, en daarom
zegt men, dat er een nieuwe directeur van het
Kabinet zal komen.
De leden van de Eerste Kamer der Staten-
Generaal zijn ter vergadering bijeengeroepen tegen
Maandag 6 April a. s., des avonds te half negen.
niet erg genegen, dat kan ieder kind wel zien. En
dan zijn roode haren ook niet naar ieders zin."
Den dag na het huwelijk van prinses Alexandra
hielden de Vrijheer von Falkner en zijne jouge
vrouw hunne intrede op Monrepos, dat, volledig
ingericht, hun door den hertog geschonken was, om
de zomermaanden op door te brengen, terwijl Dolo
res het groothertogelijk paar naar 'de residentie
volgde om haar ambt waar te nemen bij de feeste
lijkheden, die bij hunne intocht zouden plaats hebben.
Dit was de reden, waarom zij eerst na eene af
wezigheid van veertien dageu op den Valkenhof
terugkeerde.
De jouge Vrijvrouwe von Falkner had zich op
Monrepos dadelijk met groot zelfbewustzijn geïn
stalleerd en vol energie het bewind op zieh genomen.
Tot nog toe half als een kind behandeld, dat iederen
dwang haatte, was zij opgegroeid in een atmosfeer,
die tegen al hare neigingen indruisehte. De ge
regeld vastgestelde verinaken deden haar geen ple
zier aanzij wilde liever naar eigen maatstaf hare
genoegens zoeken. Dat het leven een zeer ernstige
zaak was en de smart, als een trouwe gast, niet
van 's menschen zijde wijkt, begreep zij niet. Het
leven was voor Eleonora van Noordland een eeuwig
durende dans, waarin wel eenige oogenblikken van
rust komen, om een weinig tot zichzelve te geraken,
maar die om Godswil niet voor goed moest ophouden.
Het ging haar zooals vele anderen en bij haar
was zeker het laatste het geval, want wanneer koning
Jeróme «lustiger nagedachtenis" deze «lustige"
prinses der wereld had leeren kennen en haar,
omdat zij geheel voor hem paste, tot koningin had
gemaakt, dan zou het zeker nog veel, veel «lusti
ger" zijn toegegaan op Wilhelmsköhe.
(Wordt vervolgd.)