HELDERSCHE- NIEUWEDIEPER COURANT Jaargang 49. M. 36. Woensdag 25 Maart 1891. Nieuwsblad voor Hollands Noorderkwartier. E N J. H. VAN BALEN. PREMIEPLAAT. 931 DOLORES. »Bt: tlita-spercuri nimmerI' .1.7» l'ictew. Gom. Het Vaderlandt ghetronwe Blijt ick tot in den doot; Wilhelmuslied. Versoti1]nt leaeren Dlo.sci.fig, Dondordag oo Zaterdag. Abonnementsprijs per 3 Voor de courant binnen de gemeente p ii nanr de overige plaatsen van Nederland naar alle landen, die in het postverdrag zijn opgenomen (inbegrepen Oost- Indic en Amerika) n naar Zuid-Afrika maanden. 0.70, met Zondagsblad 1.05 0.90, 1.35 1-75, 2.50, 2.10 S. REDACTEUR-UITGEVER Molenplein 162/163. H EL DER. Prijs der advertentiën: Van 15 regel» 50 cent, elke regel meer 10 cent. Bij abonnement, naar gelang van de hoeveelheid regels, aanmerkelijk lager. Ingezonden mededeelingen en aanbevelingen, geplaatst tussohen den tekst, per regel 15 ct Advertentiën voor liefdadige doeleinden5, Dienstaanbiedingen voor den werkenden stand. 5 Agenten in het buitenland: België, Mr. N. Bertoux, Agence de publicité, 12 Rue Ste-Gudule, Bruxelles; N.-Jersey en Omstreken: Mr. P. Langeveld Mz., Okonite Co, Passaic.^ Aan onze abonncs liuitcn de gemeente, die de staalgravure .VOORJAARSVREUGDE" verzocht hebben, wordt medegedeeld, dat wij die, na ontvangst van het bedrag (f 1.25 met 15 cent verhooging voor port en emballage), aan hun adres zullen afzenden. Zij, die zich met 1 April a. s. op dit blad abonneeren, ontvangen de tot dien datum verschijnende nummers gratis. Zij, die zich per week op dit blad willen abonneeren, kunnen zich daartoe aan ons kantoor vervoegen. De prijs is 5i cent per week voor de courant en 8 cent met Zondagsblad, bij vooruitbetaling. NEDERLAND. HELDER, 24 Maart. Gisteren werd ons uit Den Haag gemeld: Algemeen loopt hier het gerucht, dat de por tefeuille van Marine door minister Dyserinck ter beschikking van de Koningin is gesteld en deze zal worden aangeboden aan den luit. ter zee iste kl. S. T. Land, lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal. Het Kamerverslag over de Legerwet zal zeer spoedig het licht zien. Naar „het Vad." verneemt, is bij het gehou den overleg tusschen de Regeering en de com missie van voorbereiding vanwege die commissie of vanwege een harer leden geen vergelijk voorgesteld. Omtrent de motie-Viruly, in zake den heer Land, schrijft „De Standaard" „Het standpunt, door de Regeering in zake Land ingenomen, is ongetwijfeld juist. Benoemingen zijn bestuursdaden, waarin alleen HV.uilleton vnn de Heldersehe- en Nieuwedieper Courant. Koman van Gravin EUFEMIA BALLESTREM. (Uit het D u i t s c h.) Prinses Alexandra wilde er niets van weten, dat Dolores dadelijk naar den Valkenhof terugkeerde en hield haar in Noordland terug tot haar eigen huwelijksvoltrekking, welke tien dagen later met groote praal plaats had. Toen het jawoord voor het altaar was uitgesproken, trad Dolores de vor stelijke bruid ter zijde, die er wonderschoon uitzag, want zij was benoemd geworden tot hofdame van de Groothertogin Alexandra en nam op het oogen- blik, dat deze van naam verwisselde, alle functiën van haar ambt op zich. Door hare buitengewoon schoone gestalte, welke heden, gehuld in de witte, met goud doorstikte kofjapon, in het voordeeligst uitkwam, waren daarbij aller oogen op haar geves tigd, en wat het on dit nog zeide van haren rijk dom, hare talenten en hare korte, roemrijke kun stenaarsloopbaan, dit alles geleek reeds op een ge- heele roman, en de booze tongen, die natuurlijk «van alles" wisten, werden eenvoudig overstemd en moesten wachten op een gunstiger gelegenheid, om hunne gifdroppels te kunnen uitstorten, die, al was het er nu juist niet om te doen om den zedelijken dood van het slachtoffer te veroorzaken, toch minstens een vlek of een litteeken moesten achterlaten. Ja De di9telen en de doornen steken altijd zeer, De vakche tongen echter steken nog veel meer. In ieder geval was de vriendschap van de nieuwe groothertogin voor de jonge, interessante eigenares de ministers een oordeel kunnen hebben, omdat bij zulke benoemingen allerlei persoonlijke consideratien in het spel komen en allerlei bijzondere omstandigheden mederekenen, die niet vatbaar zijn voor publieke mededeeling. Juist hieruit echter volgt dan ook, dat het ministerschap een post van vertrouwen moet zijn, en dat een minister, die het vertrouwen der Staten-Generaal blijkt niet te bezitten, in een onhoudbare positie is geraakt. Welnu, uit de motie-Viruly bleek, dat de Tweede Kamer geen genoegzaam vertrouwen meer in het beleid var. den minister van Marine stelt, voor zoover het aankomt op het doen van benoemingen. Deze motie toch werd met 66 tegen 17 stem men aangenomen, dus zoo goed als door heel de Kamer; en zulks nadat de heer A. baron Van Dedem, de voorzitter der Antirevolutionaire Club, en de heer dr. Schaepman, namens de Roomsch-Katholieken, zich zeer kras tegen den minister verklaard hadden. En dat o. i. terecht. Dat toch meerdere anti-revolutionairen nog tegen de motie stemden, was niet, omdat ze den minister Dyserinck een bewijs van vertrou wen wilden geven, maar uit zucht om aan de Regeering geen moeilijkheden in den weg te leggen. Een houding, die verklaarbaar is, al zou Groen van Prinsterer ze ongetwijfeld beslist hebben afgekeurd." Tot dusver nog geen bericht uit Den Haag over eenige daad of voornemen van den minis ter van Marine naar aanleiding van de motie- Viruly. Dit uitblijven heeft veel van eene aar zeling omtrent de ware beteekenis van de Don derdag gevallen uitspraak, eene aarzeling, die, naar ons voorkomt, geen reden van bestaan heeft en ook nergens gedeeld wordt. De Tweede Kamer heeft den heer Dyserinck haar vertrou wen opgezegd op het stuk van de door hem te doene benoemingen, en dit wel naar aanleiding van het passeeren van den heer Land. Ongetwijfeld hebben eenige redenen saamge- werkt om de Tweede Kamer Donderdag, na een wel wat pijnlijk fel bestoken van haar wild, tot die uitkomst te doen geraken. De heer Land staat bekend als een knap man en is een sympathiek man, de heer Dyserinck heeft nooit anders dan het tegendeel van dien lof vernomen, en dan, de Kamer vreesde blijkbaar, dat 't met die zoogenaamde ongeschikt heid van den heer Land voor den hoofdofficiers rang niet in orde was, veeleer dat de minister zich eene wraakneming op een Kamerlid uit de oppositie veroorloofd had. Daarom kon zij zich niet tevreden stellen met de herhaalde verklaring van den ministerdat er redenen voor het passeeren warenzij wilde in dit spe- van den Valkenhof een schild, waartegen vele van de vergiftigde pijlen afstootten, want de wereld verdraagt nu eenmaal niet, dat schoonheid, rijkdom en genie zich vereenigen in één persoon, en vooral in eene vrouwelijke. Misschien waren er ook wel eenigen onder, wier hulde zij zoo beslist had afge wezen als in den tijd, toen Dolores als Dona Fal- conieros de Satanella zong en uu was misschien de gelegenheid daar, om wraak te nemen over de afwijzing van deze beleedigende huldeblijken, waaraan eene onbeschermde vrouw zoo licht is blootgesteld. Zooals wij gezegd hebben, ging dit alles echter verloren en het koor der bewondering voor de «Bra- ziliaansche," wier natuurlijke, ongekunstelde waar digheid, wier reine, trotsche oogen een zeer hechte achtergrond aan hare zege verleenden op de gladde vloer van den hof, door het noli me tangere, dat daaruit sprak. Het huwelijksfeest werd natuurlijk ook bijgewoond door den Vrijheer von Falkner en zijne jonge vrouw, die, in rose met zilver doorstikt gekleed, de bril- lanten broche van Dolores op de borst en rose veeren en brillanten sterren in het haar, zelfs een Watteau verrukt zou hebben door hare jeugdige bekoorlijkheid, waarvan zij zich ook wel bewust was. Dit alles zag Falkner, hij zag haar ook met hare jeugdige schoonheid koketteeren en zijn blik zocht onwillekeurig Dolores, op wie hij eens, vol voor- oordeelen als hij toen was, gemeend had vol ver achting te moeten neerzien als op eene „coraediaute", en wier vrij van alle behaagzucht natuurlijk optreden hij niet slechts opmerken en erkennen, maar ook bewonderen moest. Deze blik werd echter opge vangen door de jonge Vrijvrouwe en deed een ge voel van ijverzucht in haar jong hartje ontstaan. Toen de trouwplechtigheid ten einde was en allen zich naar het hof begaven, trad zij op hem toe. i,0 gij zeide zij half lachende, hoewel het weenen haar nader stond. «Ik zeg u, dat ge niet m#t uwe schoone nicht moogt koketteeren c'est ciale geval weten welke de redenen waren. De minister mocht zich beroepen op zijn recht om die redenen zelf en alleen te beoordeelen, de Kamer liet niet los en bleef de beschermende hand over haar medelid uitstrekken. De heer Land is door den twijfel van 66 zijner medeleden, plus de anderen, die evenzeer twijfelden, maar vreesden, dat het eenigszins zwak staande Kabinet geen stoot kon velen, is door den twijfel van die allen aan de recht matigheid van zijn niet-bevorderd worden geheel gerehabiliteerddaarentegen heeft het weinige gezag van den minister van Marine den gena- destoot gekregen, 't Is dus moeilijk denkbaar dat hij niet zijn plaats zal inruimen voor een ander, die hopen mag wel het vertrouwen van de Kamer te bezitten, zooals, bijv., de heer Land. (N. v. d. D.) Pensioenfonds voor Weduwen en Weezen van burgerlijke ambtenaren. (Wet van 9 Mei 1890, Staatsblad No. 79.) Weezen, die op 1 Januari 1891 den leeftijd van 18 jaren nog niet bereikt hadden en wier vader als Rijks ambtenaar of als gepensionneerd of op wachtgeld gesteld Rijksambtenaar is overleden, kunnen aanspraken doen gelden op pensioen volgens de bepalingen van bovengemelde wet. De voogden dezer weezen worden uitgenood igd zich niet eene op zegel geschreven aanvrage om pensioen te wenden tot den directeur van het Pensioenfonds voor Weduwen en Weezen van burgerlijke ambtenaren. In de aanvrage behoort vermeld te worden: 1naam, voornamen en woonplaats der adres santen 2. naam, voornamen en dagteekening van geboorte der weezen 3. naam, voornamen en dagteekening van geboorte, van overlijden en van het huwelijk van den overleden ambtenaar, zoomede de laatste Rijksbetrekking door hem bekleed 4. naam, voornamen en dagteekening van over lijden van de moeder der weezen. Door den directeur van het pensioenfonds voornoemd zal aan adressanten schriftelijk mede deeling worden gedaan van den uitslag van het naar aanleiding der aanvragen ingesteld onder zoek, zullende bij die mededeeling eene opgaaf worden gevoegd van de stukken, welke moeten worden ingezonden, om in het genot van pensioen te worden gesteld. De aanvrage kan ongefrankeerd worden toe gezonden, mits deze geadresseerd wordt aan den directeur van het Pensioenfonds voor Weduwen en Weezen van burgerlijke ambtenaren te 's Gra- venhage, zonder vermelding van zijn naam. Volgens de tot stand gekomen hervorming van de Kon. Fabriek van Stoom- en andere Werktuigen te Amsterdam zal zij voortaan den naam dragen van „Nederlandsche Fabriek van défendu!" «Dat weet ik, kleine wijsheid," antwoordde hij vriendelijk. «Maar zelfs al wilde ik, om te koketteeren moeten minstens twee personen zijn!" «Ja, het is waar, gij zijt haar geheel onverschil lig," zeide Dolores, nu werkelijk lachende. «Na tuurlijk streelt dit uwe ijdelheid niet, want gij mannen zijt nu eenmaal nog veel ijdeler dan wij «Ook dan gij vroeg hij. «O, veel meer," protesteerde zij. «Maar," voegde zij er fluisterend, met schelmsheid en leedvermaak in hare lachende oogen, bij, «als gij soms niet ge- looven wilt, hoe ontzettend onverschillig ge haar zijt, zal ik u een geheim verraden. Ik heb mij indertijd op Monrepos ingebeeld, dat gij Dolores wegens het testament van die bokkigen vrijheer moest huwen en heb haar daarover ondervraagd." «O, Lolozuchtte Falkner, terwijl hij op haar neerzag. «Ja, toen heeft zij u aan mij afgestaan met eene bereidwilligheid, die bijna beleedigend was, zeg ik u. Ergo gij zijt voor haar geheel niets!" En met deze woorden huppelde zij zegevierend weg. Voor Falkner echter was nu een sluier van zijne oogen weggerukt, hij kon nu met meer hel derheid in het verleden zien en een der raadsels van dat trotsche hart was nu voor hem opgelost. «Arme Dolores Overigens zag men ze bij deze gelegenheid niet meer bij elkaar, dan volgens de etiket te noodzakelijk was en de wereld, die alles gadeslaat, alles ziet, zeide «Hij kan het niet vergeten en haar niet vergeven, dat niet hij, maar zij den Valkenhof gekregen heeft." En aan hen, die meenden, dat een huwelijk van de erfgename met den onterfde de beste oplossing zou zijn geweest van deze twist, werd geheim zinnig geantwoord: «Ja, ziet ge hij heeft haar niet gewild, omdat zij opera-zangeres geweest is. En zij is hem ook Werktuigen en Spoorwegmaterieel". De nieuwe Maatschappij neemt de terreinen, gebouwen en het materieel der fabriek over, waarvoor zij betaalt f 100000 in geld en f 480,000 in gewone aandeelen, terwijl zij verder de iste hypothecaire schuld, ten bedrage van f 92000, te haren laste overneemt. Van de winst boven 6 pet. staat zij de helft af ten behoeve van de oude schuld- eischers en de aandeelhouders in de vroegere onderneming, en zulks in den vorm van actions de jouissance, Zij zal een aandeelen-kapitaal hebben van f 1,280,000, waarvan f 900,000 met eene gewaarborgde rente van 4 pet. De beide groote Spoorweg-Maatschappijen namelijk, die groot belang hebben bij het bestaan eener groote machinefabriek te Amsterdam, hebben ieder voor de helft dal minimum-dividend gewaar borgd, zoolang hare overeenkomsten met den Staat duren. Na afloop daarvan is de Staat bevoegd dien waarborg over te nemen. De leiding der nieuwe fabriek wordt opgedragen aan den heer C. H. Strumphler, thans directeur der machinefabriek van de heeren Gebr. Stork en Co. te Hengelo. Als commissarissen treden op de heeren C. T. Stork, lid der Eerste Kamer L. Serrurier, wethouder te AmsterdamJ. A. Roessingh van Iterson, chef der tractie en ma terieel bij de Holl. Spoorweg-MaatschappijJ. H. Nivel, secretaris der Maatschappij tot Exploi tatie van Staatsspoorwegen; de leden der Tweede Kamer J. T. Cremer, directeur der Deli-Spoorweg- Maatschappij en W. J. Geertsema, en eindelijk mr. N. J. den Tex, directeur der Kon. Ned. Stoomboot-Maatschappij. Den 23 en 24 worden ter inschrijving ft 100 pet. aangeboden 200 gewone en 600 gewaarborgde aandeelen ft f 1000. Alweer een staaltje van onbillijkheid. De reden waarom de heer Alewijn als directeur van het Kabinet zal worden vervangen, zou vol gens een berichtgever van de „Arnh. Ct." deze zijn, dat 't den directeur min of meer kwalijk genomen is, dat hij bij 's Konings overlijden niet terstond naar „het Loo" gekomen is om zijn diensten aan te bieden. Nu was op dat oogen- blik een der referendarissen op „het Loo" gede tacheerd, en het Kabinet dus aldaar vertegen woordigd, en verder liepen de hoofden in de residentie zóó om, dat de directeur kwalijk kon gemist worden, zoodat strikt genomen de hier blijvende directeur correct was, en men hem zijne telegrafische aanbieding om, des vereischt, naar ginds te gaan als eene onverplichte beleefd heid had kunnen toerekenen. Maar men schijnt meer op de warmte van doen dan op de correct heid van aanbieden gesteld te zijn, en daarom zegt men, dat er een nieuwe directeur van het Kabinet zal komen. De leden van de Eerste Kamer der Staten- Generaal zijn ter vergadering bijeengeroepen tegen Maandag 6 April a. s., des avonds te half negen. niet erg genegen, dat kan ieder kind wel zien. En dan zijn roode haren ook niet naar ieders zin." Den dag na het huwelijk van prinses Alexandra hielden de Vrijheer von Falkner en zijne jouge vrouw hunne intrede op Monrepos, dat, volledig ingericht, hun door den hertog geschonken was, om de zomermaanden op door te brengen, terwijl Dolo res het groothertogelijk paar naar 'de residentie volgde om haar ambt waar te nemen bij de feeste lijkheden, die bij hunne intocht zouden plaats hebben. Dit was de reden, waarom zij eerst na eene af wezigheid van veertien dageu op den Valkenhof terugkeerde. De jouge Vrijvrouwe von Falkner had zich op Monrepos dadelijk met groot zelfbewustzijn geïn stalleerd en vol energie het bewind op zieh genomen. Tot nog toe half als een kind behandeld, dat iederen dwang haatte, was zij opgegroeid in een atmosfeer, die tegen al hare neigingen indruisehte. De ge regeld vastgestelde verinaken deden haar geen ple zier aanzij wilde liever naar eigen maatstaf hare genoegens zoeken. Dat het leven een zeer ernstige zaak was en de smart, als een trouwe gast, niet van 's menschen zijde wijkt, begreep zij niet. Het leven was voor Eleonora van Noordland een eeuwig durende dans, waarin wel eenige oogenblikken van rust komen, om een weinig tot zichzelve te geraken, maar die om Godswil niet voor goed moest ophouden. Het ging haar zooals vele anderen en bij haar was zeker het laatste het geval, want wanneer koning Jeróme «lustiger nagedachtenis" deze «lustige" prinses der wereld had leeren kennen en haar, omdat zij geheel voor hem paste, tot koningin had gemaakt, dan zou het zeker nog veel, veel «lusti ger" zijn toegegaan op Wilhelmsköhe. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche en Nieuwedieper Courant | 1891 | | pagina 1