EEN KRUISTOCHT met de politie-motorboot „Anna- Martea" door de Wieringermeer, Wanneer men zoo op de dijk bij Aartswoud of op een ander punt, de Wieringermeer in staat te turen, en men ziet dan al die gebouwen nog bo ven water uitsteken, dan is men on willekeurig geneigd te veronderstellen, dat het uiteindelijk nog wel mee zal vallen. Doch hoe anders wordt de stemming als men kris kras de polder doorkruist. Overal afbraak, ieder gebouw een bouwval. Wij zijn van boerderij tot boerderij getrokken, de woonhuizen zijn bijna allen weg, de schuur hangt er nog bij, de muren er uit. Tientallen schepen komt men tegen met afbraak van splinternieuwe gebou wen. Men haast zich met het bergen. Wat heden nog staat kan morgen zijn ingestort. Wie nog hoop mocht hebben dat zijn of haar gebouw wei blijft staan, zal bedrogen uitkomen. Mogelijk aan de rand van de polder en op de hooge ge deelten waar weinig water staat, dat daar nog eenige gebouwen gespaard blijven, doch wat tot 3 en meer meter onder water heeft gestaan, het gaat er aan. Het is een troosteloos droevig gezicht en er valt nu letterlijk niets van mee. Wij zijn in alle drie de dorpen ge weest, en als we een vergelijking moe ten maken, dan is Wieringerwerf er het slechts aan toe. Raadhuisstraat en Terpstraat zijn zoo goed als verdwenen. Het trotsche Domeinkantoor wat het mischien zou houden, vertoond aan de Zuidelijke ge vel al teekenen van verval. De kerk gebouwen die uit de verte nog intact lijken zijn bouwvallen. Alleen de maaier staat er nog onge schonden, zijn borst is groen van het slip, maar langzaam komt hij weer om hoog. Middenmeer en Slootdorp staan er iets beter voor, doch ook hier is een groote verwoesting. Het lijkt echter minder, maar in feite is het even erg. Van vele gebouwen is de buitenmuur er al uit en steunt de zaak op de spouwmuren. Een baggermolen die op drift is ge raakt te Middenmeer, heeft de politie- woning in elkaar geramd en is ten slotte omgekanteld. De Hervormde Kerk te Middenmeer staat er oogenschijnlijk ongeschonden. Toch is er uit de achtergevel een groot stuk weg. De spouwmuur staat nog. In de kerk is het een troosteloos ge zicht, de vloer is omhoog gekomen, de prachtige eiken banken drijven en wor den stukgeslagen tegen de muren. Het orgel is droog gebleven, het heeft al thans niet in het water gestaan. De speeltafel is nog geheel in tact. Het zou goed zijn als men maatregelen nam om het orgel te bergen. Deskundigen verklaren dat niet één gebouw blijft staan. Als straks de pol der droog is dan gaat de grond uit drogen en krimpen. De gebouwen die dan nog stqan zullen zakken en scheu ren. Dit is geen hoopvol vooruitzicht, doch wij zijn geneigd het aan te nemen. Hoe dichter men liet gat nadert, des te erger wordt de verwoesting. Vanuit de verte lijkt het nog wat, doch al spoe dig blijkt dat er niet meer dan afdakken staan, voor en achtergevel zijn verdwe nen. Men kijkt over groote lengte door alle gebouwen heen. B ij het gat in de d ij k. Wij zijn ook nog bij het gat geweest. Gelukkig hier is men bezig met herstel werk. Buiten, ongeveer een Kilometer be oosten het gat, ligt de zandzuiger, de Hoek van Holland 2, van de fa. C. van der Hoeve uit den Haag, onderlos- sers liggen langszij en het zand wordt door twee buizen in de bakken gespo ten. Is een bak vol dan komt de sleep boot en brengt de onderlosser boven de plek waar men de dijk zal leggen en op bevel van de stortbaas worden de kleppen van de bak geopend en het zand stort omlaag. Er is natuurlijk nog niets te zien van de dijk, doch als we veertien dagen verder zijn dan zal men versteld staan, vooral als er dan een baggermolen bij komt voor de lceileem. De zandzuiger zuigt het zand mo-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Herrijzend Wieringermeerland | 1945 | | pagina 3