GARIBALDI.
KEUKENMEID
MANUFACTUREN-AFFAIRE.
Ecnc biographische schetsvrij naar het Iloogduitsch
door L. A. LAUREIJ.
Vervolg van N°. 7.)
De Oostenrijkers beschouwden hem bijna als een bovennatuurlijk wezen
en zijne landslieden, de Italianen vergeleken hem bij den grooten held der
middeleeuwen, waarvan de sage de roemrijkste feiten opdischt.
Inmiddels werd bij al deze avonturen het hart van Garibaldi door de liefde
getroffen. Een jong bekoorlijk meisje van adelijke geboorte, dat tusschen
deze bergen op een eenzaam kasteel hare opvoeding genoten had, had voor
den heldhaftigen partij-chef eene vurige liefde opgevat. Zij werd de zijne
en begon alle vermoeijenissen en lasten van zijn zwervend leven
te dragen. Maar het was haar niet gegeven, al deze ontberingen te kunnen
torschen. Zij stierf weldra aan eene borstziekte. Garibaldi diep bedroefd,
bragt haar lijk aan den voet van een berg, die nu nog haren naam Marge
rite draagt.
De dood der geliefde bragt in het hart van Garibaldi eene smartelijke
leemte te weeg, hij vermeed de plaatsen die getuigen waren geweest van
een zoo innig doch kortstondig geluk. Op nieuw wierp hij zich in de ge
vaarlijkste ondernemingen. Eindelijk was hij ook hiervan verzadigd en daar
hij inzag dat de dag van de bevrijding zijns vaderlands nog niet aangebro
ken was, riep hij zijne strijdmakkers te zamen, vermaande hen ernstig
geduld te hebben tot op betere tijden en riep hun een hartelijk vaartwel:
tot wederziens l toe.
Hij keerde terug naar Marseille, scheepte zich naar Tunis in en nam
dienst als officier bij de vloot van den Beij.
De dienst in Tunis vermogt niet hem het verlies zijner geliefde en zijns
vaderlands te doen vergeten.
Hij verliet Tunis.
Maar op het oogenblik dat hij op het punt stond eene der grootste
reizen te ondernemeu welke het droombeeld zijner jeugd geweest waren,
overviel hem de gedachte als banneling te moeten leven on wanhopend
scheepte hij zich naar Amerika in.
ii. de republiek uruguaij.
Montevideo eene stad van Zuid-Amerika, die in het jaar 1820 door
Brazilië aan den staat Buenos-Ayres ontweldigd was en toen als cisplatijn-
sche provincie bij Brazilië ingelijfd werd, had zich in het jaar 1838
onafhankelijk verklaard, en vormde met nog twee andere provinciën de
republiek Uruguaij.
De dictator van Buenos-Aijres, Rosas, beproefde Montevideo weder te
herwinnen en wilde dezen staat den generaal Oribe met geweld als presi
dent opdringen.
Toen Garibaldi zich in het jaar 1838 in Rio-Janeiro bevond, stelde hij
zijnen degen ter beschikking der republiek Uruguaij en zijn aanbod werd
gretig aangenomen.
Een der generaals van Rosas, Maldonado, rukte in dien tijd op Monte
video aan. Garibaldi kreeg van de regering van Uruguaij de toestemming
een corps vrijwilligers op te rigten. Hij trok dan ook aan het hoofd van
500 man tegen eene overmagt van 5000 vijanden. Niettegenstaande de
wonderen van dapperheid werd het kleine hoopje weder tot voor Montevideo
teruggedreven.
Gedwongen zich aan de vervolgingen zijner vijanden te onttrekken, zag
zich Garibaldi genoodzaakt naar Gualaguaij in de provincie Entrerios
(Buenos-Aijres) te vlugten, hij werd echter spoedig ontdekt, gevangen ge
nomen en onder bijzonder opzigt van den chef der politie, Leonardo Milan
gesteld.
Hier wordt Garibaldi aan alle lage beleedingen blootgesteld en tot over
maat van ramp wordt hij veroordeeld, onder voorwendsel van gevlugt te
zijn uit een hem aangewezen grondgebied, op de marktplaats van Gualaguaij
aan de handen gehangen te worden. Nadat hij twee uren aldus de grootste
pijnen had doorstaan en door de menigte met lage beleedigingen was over
stelpt geworden, wordt hij in de gevangenis geworpen. Eerst na verloop
van acht maanden gelukt het hem uit zijn kerker te vlugten. Dadelijk
begeeft hij zich naar Montevideowaar hij een tal zijner vrienden en aan
hangers terug vindt, die hem plegtig bezweren deze beleedigingen te wreken.
De president der republiek Uruguaij draagt hem het bevel op over drie
oorlogschepen. Het nieuwe opperhoofd van dit eskader begeeft zich
daarmede oogenblikkelijk voor de rivier Uruguaij en onderhoudt met de
vloot van Buenos-Aijres op deze wijze eenen krijg, welke twee jaren duurt,
een strijd van uiterste verbittering, woede en opofferingen 1 Hoe avontuur
lijk en gevaarvol zulk een strijd was, diene het volgende
Garibaldi begeeft zich op zekeren morgen door een dikken nevel begunstigd
in eene sloep met nog twaalf zijner vrienden en heeft de stoutmoedigheid
met dit kleine slecht bemande vaartuig het vijandelijk eskader te naderen.
Aangezien hij van plan was dienzelfden avond nog een aanval te wagen
kwam het hem noodzakelijk voor de sterkte en den toestand van den vijand te
weten. Maar ongelukkiger wijze heldert het weer op, de zon breekt
door de dikke nevel en Garibaldi is door de vloot van Buenos-Aijres omsingeld.
Van alle kanten hoort men
Garibaldi is gevangen
Nog niet, roept de onversaagde zeeheld. Hij neemt het roer der
sloep in handen en het gelukt hem door de kracht der roeijers uit het vij
andelijk vaarwater te ontsnappen. De oorlog der beide vloten op de rivier
Uruguaij stremde elk handelsverkeer der beide steden, Montevideo en
Buenos-Aijres en daar beide steden vooral bezocht werden door Fransche
en Engelsche kooplieden, zoo drongen deze bij hunne respective regeringen
aan op eene interventie.
Kort daarna verscheen ook werkelijk een Engelsch-Fransch eskader, onder
bevel van den admiraal Brown en liep de rivier Parama binnen, echter niet
zonder groote moeite, want Garibaldi had^ het eskader langen tijd op de
kusten van Martim Garcia opgehouden. In de nabijheid van Goija ontstaat
een bloedige strijd. Garibaldi door eene te sterke overmagt overvallen
kan niet besluiten de drie bem toevertrouwde vaartuigen den vijand af tc
staan. Hij laat zijne doodo en gekwetste manschappen aan wal zetten,
steekt zijne kleine vloot zelf in brand en vlugt met zijne overgebleven
manschappen naar Gorrièntes.
Spoedig daarop begeeft Garibaldi zich naar Montevideo, alwaar hij met de
meeste geestdrift ontvangen wordt. Het was omstreeks dezen tijd dat hij
zijne Annita huwde. Garibaldi beminde haar hartstogtelijkmaar hij was
te edel en gevoelig om haar niet opmerkzaam te maken welke gevaren,
welke angsten en pijnen zij te gemoet ging, als zij de zijne zoude worden.
Annita weifelde echter geen oogenblik en werd de gemalin van den dappe-
zeeheld.
In het jaar 1843 toen de republiek Uruguaij weder door Rosas werd
aangetast, belastte de regering wederom Garibaldi een vrij corps op te
rigten en nu begon er een zeldzame oorlog.
Het gelukt hem spoedig een vrij talrijk leger te verzamelen en hiermede
valt hij den vijand aan. Naauwelijks heeft deze zich van den schrik her
steld of Garibaldi is met zijn leger niet meer te vinden en alleen aan de
vele dooden en gekwetsten kan de vijand bespeuren door een leger aange
vallen te zijn. Te vergeefs zendt men regimenten cavalerie uit, om den
stoutmoedigen aanvaller op te sporen, het vrij corps is niet te vinden.
Wordt vervolgd
ad7süt31ttiz1t.
■m ■mm-Msa-i
ïji Vijfentwintigjarige Echtvereeniging van
I J. KOOGEE
en
A. SMIT.
Nieuwediep 23 Junij 1861.
Er wordt in den BURG gevraagd tegen' Augustus, eene
die een burgerpot kan koken, niet beneden de 30 jaren.
Wegens aanhoudende ongesteldheid ziet men zich ge
noodzaakt eene Manufacturen-Affaire ter over
neming aantebieden.
Deze Affaire kan door eene vrouw worden waargenomen
en levert een ruim bestaan op.
Adres met franco brieven, aan den Uitgever dezer
Courant.
Gedrukt ter Boek- en Steendrukkerij van S. GILTJES.
