J E N N IJ,
I
Men leest in de Utreclitsclie Courant:
Verschillende Antwerpsche dagbladen spreken met den
grootsten lof over het violoncelspel van onzen stadgenoot,
den heer P. R. Bekker. Onder andere leest men in het
Journal 'd Anvers van 3 Pebr. 11.: "De heer Bekker van
Utrecht, solo-violoncellist van Z. M. den koning der Ne
derlanden, heeft zich gisteren voor het eerst alhier doen
hooren en toejuichen.Het is een kunstenaar van de eer
ste klassezijne intonatiën zijn onverbeterlijk, hij glijdt
over de snaren, in plaats van ze te drukken, zoo als andere
kunstenaars zulks doen, en zorgt vooral, dat ze nimmer
een onaangenaam geluid voortbrengen; de toonen, door
hem voortgebragt zijn zuiver en liefelijk.
Te Rouveen, viel dezer dagen het volgende voor. Bij
zekeren R. was de persoon D. gehuisvest. Eerstgenoemde
miste een zilver oorijzer met gouden krullen. Het ver
moeden viel op den kostganger; alleen de hospes wilde
zulks niet gelooven. Toen D. kort daarop naar eene na
bij gelegene stad wilde gaan, kreeg men argwaan, omdat
men zulks van hem niet gewoon was. Men liet hem even
wel vertrekken; doch de politie-beambte, wien men met de
zaak bekend had gemaakt, wachtte hem op weg, deed on
derzoek en vond het oorijzer werkelijk bij hem, hetwelk
hij plan had te gaan verkoopen Er moet reeds procesver
baal tegen hem opgemaakt zijn.
Het hof van assises te Carpentras heeft zekeren Le-
onard veroordeeld tot de straffe des doods, ter zake van
moord gepleegd op zijne huisvrouw en drie kinderen. Hij
had zijne slagtoffers na ze met messteken vermoord te
hebben, de armen en beenen afgesneden, waarna hij de
woning in brand heeft gestoken.
De eerwaarde heer Johnson, methodisch predikant te
Tisldll Landing (Noord-Amerika) is een der vurigste voor
standers van de afschaffiugszaakdoch niettegenstaande zijne
voorbeeldelooze bemoeijingenblijft het aantal dergenen die
zich aan het misbruik van sterken drank te buiten gaan,
binnen zijne gemeente zeer groot. Woedend over zijne
vruchtelooze pogingen, heeft hij dezer dagen een middel
ten uitvoer gelegd, om zijne zaak met meer kracht te be
pleiten. Op een avond trad hij eene herberg binnen, alwaar
verscheidene liefhebbers ouder een slokje zaten. Hij som
meerde hen oogeublikkelijk de herberg te verlaten, waaraan
echter op grove wijze werd beantwoord. De leeraar, met
eene herculische kracht bedeeld, pakte een voor een de ou-
willigen beet en smeet ze buiten de deurde herbergier die
zich verzette tegen de aanranding van zijne broodwinning,
kreeg een vuistslag tegen het hoofd, waardoor hij bewus
teloos nederzeeg. De leeraar werd daarop vervolgd en ver
oordeeld tot eene gevangenisstraf van drie dagen en 50
dollars boete. Na het uitspreken van het vonnis, rigtte de
regter tot den leeraar het woorden zeide hem o. a. dat
de hoogst wenschelijke zaak der afschaffing niet door
vuistslagen moest worden bevorderd. Het geweld is steeds
strafbaar, vooral bij een dienaar van het evangelie. Het is
uw pligt, zeide de regter, den oorlog aan alle mogelijke
ondeugden te verklaren, maar ge moet hen die hun slokje
drinken niet mishandelen.
Tijdingen uit AVashingtou van 25 Januarij jl. deelen
mede, dat de oproerige beweging te Kentucky ten gevolge
van de nederlaag van generaal Zolicoffer, wiens korps ge
heel ontbonden is, is gedempt. In Tennessee denkt men
met den vijand slaags te raken. De expeditie onder bevel
van Burnside, bestaande uit 80 schepen en 25.000 man,
bevindt zich in de zeeëngte van Punlico.
Men hoopt, dat hij de spoorweg-communicatie tusschen
Carolina en Virgiuië zal beletten. Eene andere expeditie
zal weldra gezonden worden naar diezelfde golf. De door
den regen onbegaanbaar geworden wegen beletten, dat de
armee van Portomac voorwaarts trekt. Schepen met stceneu
geladen, zal men verder laten zinken in het vaarwater
Muffi, bij den ingang van de haven van Charleston.
In de afgeloopeu week heeft bij eene huwelijks-pleg-
tigheid te Antwerpen een tragisch voorval plaats gehad.
Nadat de jonggehuwden, gevolgd door de getuigen en een
aantal bruiloftsgasten, verscheidene herbergen hadden bezocht,
hield men eindelijk stil in een danshuis. Daar bespeurde
de jonggetrouwde vrouw dat zij haar gouden halsketting
kwijt was. Oumiddelijk werden al de aanwezigen gevisiteerd
en de ketting gevonden in den zak van een der getuigen
van de jonggehuwden, hetgeen tengevolge had dat zonder
behulp der justitie dadelijk werd regt gesprokende schul
dige een duchtig pak ransel kreeg en buiten de deur werd
gesmeten. Daarna ving de bruiloft als te voren, weder
jvcn vrolijk aan en werd zonder verdere onaangenaamheden
ten einde gebragt.
Eene Novelle, van L. A. LAUREIJ.
Vervolg en slot van No. 73).
In de stad X. woonde sints eenigen tijd zekere Karocksidie zich voor
een Poolsche Graaf uitgaf, van wien men echter later heel iets anders
hoorde. Deze graaf werd de medeminnaar van onze Karei. De trotschheid
van Jennij was oorzaak dat zij deu graaf hoe langer hoe meer oplettendheid
bewees, lot liet eindelijk zoover gekomen was dat men Karei Verwijk op
zekeren morgen vertelde dat Jennij met den Poolschen Graaf gevlugt was.
Verbeeld u zijne wanhoop lieve lezer. Karei was razend en zelfs zijn vriend
George vermogt niet hot minste hem te troosten.
"Wij zij nu genaderd tot den afloop van zaken van het eerste hoofdstuk, het
geen onze lezers zich nog wel herinneren zullen.
George kwam des avonds zijn vriend nog een bezoek brengen en hem te
gclijker tijd mededcelen hij des anderen daags zoude vertrekken daar hij
zich als dokter ging vestigen. Karei zeide zijn vriend vaarweldrukte hem
de hand en sprak: George wio weet met welke gevoelens ik bezield ben als
ik u nogmaals wederzie.
IV.
SUUÏI CUIQUE.
Vijfendertig jaren later.
Op zekeren schooneu lentemorgen hield een rijtuig in.de stad N. voorde
woning van den advokaat Verwijk Jr. stil. De koetsier opende de deur van
het rijtuig en hielp een oud deftig lieer uitstnppen. Men belde aan en een
gedienstige geest in de persoon van Dctje de dienstmaagd opende en vroeg
wat de boodschap was. Zij ijlde wederom naar boven en zeide dat er een
oud heer was, die den ouden heer Verwijk noodzakelijk spreken moest. Haar
werd gezegd dat de vreemdeling binnen moest komen en weldra lagen de
beide vrienden Karei Verwijk en George Windrig in eikaars armen.
Vijfendertig jaren zijn daar heen gevloden. Wat al verandering kan zulk
een tijdsverloop in 'smcnschcn leven te weeg brengen. Wij verlieten de
beide vrienden in den schoonstcu tijd des levensin den bloei van hunnen
inannclijken leeftijd en wij ontmoeten ze weder als grijsaards.
„Maar zet u neder waarde vriend George en vertel mij waaraan ik de
eer van UEd. bezoek te danken heb in 't kort vertel mij wat er met u
sinds den tijd onzer studie voorgevallen is".
„O waarde Karei dat is niet veel bijzonders. Ik wil het u echter met
korte woorden duidelijk maken. Nadat ik de akademie verlaten had, vestig
de ik mij in de stad Z. Ik had het geluk spoedig eene goede prijktijk te
krijgen. Ik legde mij met allen ijver en lust op mijn vak toe trouwde
de dochter van een rentenier en kreeg zoodoende al spoedig mijne koetjes
op 't drooge. Ik verlangde naar rust en deze vond ik niet in de drukke
stad Z. Mijne vrouw gaf mij den raad om naar eene buitenplaats om te
zien en daar den avond van ons leven door te brengen. Mij beviel dit
voorstel en ik kocht een aardig buitentje waar ik nu heenreis, om alles
voor de komst mijner echtgenoot voor te bereiden. Ziedaar waarde vriend
in korte trekken mijn levensloop en nu is het mijne beurt u te vragen wat
er met u sinds den tijd van ons scheiden is voorgevallen."
„Luister George. Kort na ons afschoid begaf ik mij naar mijne geboor
teplaats. Mijn vader was niet meer. Mijne moeder bleef mij nog over
en ik zwoer mij zeiven plegtig haar het leven zoo aangenaam mogelijk to
maken. Ik vergat de trouwclooze Jenny, ik verfoeide haar, ik verachte
haar zelfswant gij weet George als lieldc in haat veranderd is de laatste
feller dan de eerste. Ik wérd ouder maar ook verstandigerik beklaagde
haar."
Ik begaf mij met mijne moeder hier in deze stad. Ik kreeg praktijk in
overvloed en het is een axioma als het rad van geluk een maal aan 't draai-
jen isdan gaat het of alle wielen gesmeerd zijn. Ik trouwde de dochter
van den gemeente secretaris. Zij is mij een uitmuntende gade. De hemel
zegende mijn huwelijk met een zoou. Ons geluk was volkomen. Op zeke
ren Zondag namiddag mijn zoon was even zes jaren oud zit ik aau mijne
schrijftafel, mijne vrouw was bezig aan ccnig huishoudelijk werk. Plotse
ling roep de kleine Hendrik, „o zie vader, zie eens welk een arme vrouw
zie eens hoe bleek hoe ziek zij iszie zij valt neerzij bezwijkt en het
kindIk vloog de trappen af naar beneden. Het mcnschelijk ge
voel outwaakte bij mij meer dan ooit. Ik hielp de anne vrouw in huis.
'Ik begaf de dienstmaagd last haar te verzorgen, ik liep zelfs den dokter
halen. "VVij kwamen terug doch liet was te- laat. Zij was stervende. Haar
gelaat was bleek en vermagerddroeg nogthans sporen eencr vroegere
schoonheid. Hare trekken kwamen mij bekend voorik vroeg haren naam
Jenny Grilool sprak zij met eene bevende stem. Verbeeld u mijne verba
zing. Ik wenschte nog inecr te wetenzij sprak echter slechts halve
woorden waaruit ik kou opmaken dat de gewaande graaf haar verlaten had.
Zij droeg echter de vrucht 'ccner strafbare liefde. Zij werd moeder. Ik
wilde haar nog meer vragen doch haar uur was geslagen. Zij trok haar
kind aan hare boezemik beloofde haar voor het meisje te zorgen. Zij
wierp een dankbaren blik op mij en gaf den geest.
Zoo eindigde Jenny's leven. Ik zorgde voor eene goede begrafenis en
mijne vrouw die met do zaak bekend was plantte op liet graf eene roos en
sprak daarbij de woorden welke w ij op school reeds leerden doch welke
men zoo gaarne in den wind slaat „hoogmoed komt voor den val". Ik
nam liet meisje dat ik Juliette noemde in mijn huis, verzorgde haar als
mijn eigen kind en zocht al de gebreken welke hare moeder bezat van baar
te verwijderen. Mijn werk is niet ijdel geweest. Mijn zoon Hendrik ging
studeren. De jongen kwam te huis was gepromoveerd nam mijne praktijk
over en
Zie je daar heb je 't al weerzegt de een of andere lezer. Het draait
er weer op uit dat Hendrik en Juliette
Rotterdam Sprokkelmaand 1862.
Wie is ziek, wie gezond? Meestal licht er slechts ccn
klein streepje tusschen.Volmaakt gezond, zóó, dat alle
ligchaamsdeelcn geheel aan hunne bestemming beantwoorden,
zal wel bijna niemand zijn. Maar óp hel streepje kan ieder
lang blijven wandelen, als hij verstandig cn zorgvuldig is.
"Ken u zeiven geldt voor lijf cn ziel. Leer kennen
wat ziek maakt en leer het vermijden. De gezondheidsleer
is de zcdelccr van het ligchaam.
Wilt gij uw leven verlengen zorg dan liet niet te
verhorten. Dat staat in uwe niagt iu ieders.
