Tweede Jaargang.
«geföcr, JïtcuiöeÖiep, WtffemsoorÖ, etift.
WOENSDAG
28 MEI.
Een >voord van de Redactie.
J\o 104.
1802. \U'
NIEUWE COURANT
VAN DEN
Verschijnt "WOENSDAG en ZATURDAG.
Abonnementsprijs voor 3 maandenƒ1.30
Franco per post „1.50
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaren en Post
directeuren. Brieven franco aan denUitgeverS. Giltjes.
De prijs der Aüveutextien is van 14 regels 40
CentsVoor eiken regel meer 10 Cents. Zcgelregt voor
elke plaatsing 35 Cts. Vóór des Dingsdags en Vrijdags
middag 12uur, gelieve mende Advertcntien intezondcn.
Ingezonden stukken een dag vroeger.
In een der vorige nommers dezer Courant (No. 99)was
de Redactie, getrouw aan liet programma, door haar bij 't
verschijnen gegevenverpligt, zich naar haar gevoelen bezig
te houdcu met de herkiezing voor leden der Provinciale Sta
ten even als ze zulks doeu zal bij de benoeming voor eeu
lid der Staten-Greneraal en voor leden van den Gemeenteraad.
Reeds vroeger (en hierop moeten wij wijzen) heeft zij te
kennen gegeveudat zij personen van zaken wenscht te schei
den, en dat zij eene beoordeeling, goedkeuring of afkeuring
vau personen in hun staalkundig levenmeent te behooren
tot de bevoegdheid der Redactie van een blad.
Eene onafhankelijke Courant toch, is, naar onze beschei-
dene meening, een orgaan waarop men vertrouwen moet kun
nen stellen, voornamelijk wanneer 't met het motto: '/Audi
et alteram parten»"' (hoor uw tegenpartij) 't licht zag. De
beweringen der Redactie zijn tot nog toe zelden of nooit
weersproken, en terwijl men veronderstelt dat die Redactie,
algemeen bekend is (zie o. a. 't ingezonden stuk in No. 44
waarin men op deze bekendheid wijst) vond men het thans
noodig en nuttig, den naam te noemen van een enkel per
soon ten einde als 't ware de zaak van 't publiek terrein
af te brengen, om er eene personele quaestie voor in de plaats
te stellen. Dat deze handelwijze edel mag genoemd worden,
durven wij niet beweren, maar kan alleen worden beschouwd,
als een uitvloeisel eener oogenblikkelijke inspraak van een
gekwetst gevoeL
Men zal het der Redactie ten goede houden, dat ze,
zonder hare woorden, in No. 99 geschreventerug te nemen,
en bij deze blijvende persisteren, geen gevolg geeft aan de
uitnoodiging om aan te toonen in welke vergaderingen feiten
siiet zouden geschied zijn of woorden niet zouden gesproken
zijn. Indien men acht slaat op hetgeen door haar eeuige
regels verder in hetzelfde nommer der Courant is geschreven
nopens de herkiezing van den lieer Poortman als lid der
Tweede Kamer, zal men duidelijk en klaar ziendat ze niet
schroomt aan te toonen dat hare beweringen waarheid be
vatten, zoodra de feiten wel gebeurd, of woorden wel ge
sproken zijn.
De geheele redenering der Redactie komt eenvoudig]ijk
hierop neêr: '/dat voor zooverre haar bekend is, ze volstrekt
niets weet van de verrigtingen of handelingen van onze af
gevaardigden in de Provinciale Statenterwijl ze die van 't
Texelsche lid voor te bekend hield om ze aau te voeren.
In 't eene geval weet ze niet, in 't andere wel. Te bewij
zen iets wat ze niet weetis ondoenlijk.
Men kan aanvoeren of vragen: waarin bestaan de redenen
om de candidatuur van den heer Kikkert wèl aan te beve
len en te ondersteuuen Daarop is te antwoorden, en ver
wijzen wij naar de stukken, waaruit de buitengewone werk
zaamheid van dien heer blijkt:
Men leze den Echo Universel, Journal des Pags-Bas
van 29 November 1S57, en men zal zien hoe de uitstekende
diensten van de II.H. C. van der Sterr en J. L. Kikkert
aldaar w orden besproken. Men boude 't ons ten goede dat
wij den welverdienden lof, daar aan den eersten toegebragt
hier niet overnemen, maar ons bepalen mede te deelen wat
wij daar vinden betreffende den heer Kikkert:
»/M. Kikkert est un des principaux promoteurs du
progrès agricole et commercial de 1'ile de Texel. Ou lui
doit 1' endiguement du poldre Prince llenri, la créaliou
d'un service de batcaux a vapeur entre Texel et le Nieuwediep,
1'équipement d'un grand nombre de barques-pêcheurset
d'autres entreprises d'utilité locale trop longs a énumérer.
Nous avons sous les yeux unc carte géographiquemarine
et agricole de 1'ile de Texel qu'il a dressée dans ses mo-
ments perdus. Dans 1'exactitude des iudieations, le soin du
détailon retrouve 1'homme dévoué de cocur et d'ame aux
intéréts du petit coiu de terre sur lequel il a concentré
ses afl'ections".
Wat zegt gij, onpartijdige lezer, van dit oordeel reeds in
1857 geschreven in een blad der Residentie?
Het is ons niet doenlijk hier alles aantevoeren wat door
den heer K. is verrigt, ten voordeele zijner plaats, met
't oog op de belangen van Texelen ten nutte van zijn
eveninenseli; in den Antwerpschen Précurseur van Woens
dag 7 November 1860 kan men zich daarvan overtuigen,
(1) terwijl zijne behartiging der provinciale belangen ge
noegzaam blijkt uit zijne bemoeijingen in de zaak der door
graving van Holland op zijn smalst, om van de tallooza
overige niet te gewagen. (2)
Wanneer wij bier de gronden aanvoeren die der redactie
aanspoorde, om, zooveel mogelijk, (en boewei ze 't onnoodig
achtte,) de kiezers uittcnoodigen hunne stemmen uittebrcn-
gen op den heer Kikkert, geschiedt zulks alleen om bij
onze lezers de overtuiging te vestigendat wij in staat zijn
liet bewijs te leveren van hetgeen wij beweren wèl geschied
te zijn. Wij zeiden in ons artikel over de verkiezingen.
//De ijver en de bekwaamheid van dien heer zijn te over
bekend dan dat wij het noodig zouden oordeelendaarvan
breedvoerig te moeten melding maken". Het boven aange
voerde bewijst genoegzaam den ijver en de bekwaamheid,
welker bestaan wij beweerden; vindt men ze onvoldoende,
men vindt ons bereid ze met vele anderen te vermeerdereu.
Zoo als wij reeds zeiden, men heeft de zaak van het
publiek terrein afgebragt en er eene personele quaestie van
gemaakt. Dat zulks onbillijk is zal iedereen toestemmen
maar 't behoort niet tot de bevoegdheid der redactie die on
billijkheid aan te toonen, evenmin als ze het regt heeft te
vragen //waarom een privaat persoonijvert voor de candi
datuur van iemand, dien hij nooit gezien of gesproken
heeft". Men zou daarin een blijk van onpartijdigheid kun
nen vinden.
Personen te scheiden van zaken is een dringend vcr-
eischte voor ieder die openbare staats-ambtenals lid van
den Raadvan Provinciale Statenvan de Kamer der Staten
