M f 20.
Tweede Jaargang.
1802.
fjeföer, OTieutoeÖiep, UMemsoorÖ, cn,v
WOENSDAG
15 AUGUSTUS.
De strijd in de Staten van
Amerika.
NIEUWE COURANT
VAN DEN
Verschijnt WOENSDAG en ZATU11DAG.
Abonnementsprijs voor 3 maanden1.30
Franco per post v „1.50
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaren en Post
directeuren. Brieven franco aan dcnUitgcvcr S. Gii.tjks.
De prijs der Advertentien van 14 regels is 4
Centen; voor eiken regel meer 10 Centen. Zegel regt voor
elke plaatsing 35 Centen. Vóór des Dingsdags en Vrijdags
middag 12 uur, gelieve mende Advertentien intezenden.
Ingezonden stukken een dag vroeger.
Gouverner les pcuplcs conlre leur volonlé,
eest se rendre tres miserable pour avoir le
faux honneur de les tenir dans Vesclaoage.
EÉXÉI, ON.
liet is bekend, dat de Zuidelijke Statcu zich van de Unie
hebben afgescheiden, tot behoud van de slavernij. De ver
kiezing van den tegenwoordigen president, Lincoln, den can-
didaat der republikeinsche partijwas het eerste bewijs van
veerkracht tegen de slavenhouders, wier belangen tot dus
verre in het oog waren gehoudentot het behoud der Unie.
In het Noorden, waar de slavernij door niemands belang
gevorderd wordt, valt het ligt tegen het bestaan en de door
het Zuiden beoogde uitbreiding der slavernij gezind te zijn
terwijl daarentegen de planters van de Zuidelijke staten
mecncndat het behoud van hunne slaven voor hen eene
qurestie is van lo be or nol lo be.
De oorlog moet strekken om de afgescheiden staten in
de Unie terug te voeren. Gelukt dit, dan zal de afschaffing
der slavernij een gevolg zijn van hunne onderwerping. De
beroemde Amerikaansche geschiedschrijver J. L. Molleij
verdedigt in zijne Causes of the ci-vil war in America den
door het Noorden ondernomen strijd; hij spreekt alleen van
deti opstand tegen de instandhouding van de Unie, niet van
de slavernij. In den aanvang van zijn geschrift lezen wij
//De begonuen burgeroorlog heeft deze feitelijke qutcstie te
regelen, of de groote Repubi.iek van de rol der natiën
zal verdwijnen, dan of zij bestemd is den storm, die over
haar hoofd zich heeft zamengepakt, te overleven".
Indien men de bcrigteu omtrent de stemming der Noor
delijke bevolking en de handelingen der Regering onbevoor
oordeeld nagaat, dan is het onmiskenbaar, dat het eenige
doel van den oorlog aanvankelijk was en steeds gebleven is
het in de Unie terug brengen der afgescheiden staten, hunne
onderwerping. Men strijdt voor de Unie, voor het gelief
koosde beeld der eigen nationale grootheiddat door den
afval der slavenstaten verbroken wordt. De Noord-Ameri
kanen, de Yankees vooralhebben eene groote mate van
vaderlandsliefde, niet slechts in deu goeden, maar ook in
den slechten zin, dat isvan nationale ijdelhcid en zelfzucht,
en dit gevoeldoor deu onvcrwachten afval der Zuidelijken tot
hartstogt opgevoerd, heeft hen voor de zaak hunner Unie met
eene magtige geestdrift bezield, welke noch de verdediging
hunner stoffelijke belangen, noch de afkeer van de slavernij
hun had kunnen inboezemen. Van den beginne hebben zij de
bewoners der Zuidelijke staten als opstandelingen beschouwd.
Wij herhalen het: do Federalisten strijden niet voor de
afschaffing der slavernij, maar voor de handhaving der Unie.
De afkeer van de Unie in de Zuidelijke Staten, in ver
band met de uitecnloopendc belangen en karakters, was al
gemeen en heeft tot afscheiding geleid, toen de slavenpartij
niet weder de geheele Unie kon beheerschen. Tot die
afscheiding waren zij bevoegdvolgens de moderne beginselen
van het staatsregtwaarbij het oude, zwak verdedigde, stelsel
van t goddelijk regt van regerende geslachten of van de overheid
in 't algemeen in duigen valt. Volgens deze beginselen gaat
het staatsgezag uit van het Volk zelf, en is wettig in ver
houding tot de goedkeuring der Natie. De bevoegdheid om
zijne Regering af te schudden, hoe mocijelijk het ook moge
zijn om hare grenzen aan te wijzen, bestaat zonder twijfel
wanneer de Regering algemeen met den volkswil in strijd is.
En dit was het geval met de Zuidelijke staten tegenover
het hoogste staatsgezag der Unie. Dat zij zich afgescheiden
hebben tot behoud van de slavernij en uit antipathie tegen
hunne Noordelijke laudgenootenontneemt hun de bevoegd
heid tot afscheiding niet, hoe slecht de beweegreden ook is.
De vrijheid wordt door de Noordelijken, de slavernij door
de Zuidelijken vertegenwoordigd. De eersten verdienen
onze sympathiede zegepraal hunner wapenen zal den onder
gang der slavernij medebrengen.
liet is zeker niet onbelangrijk na te gaan, hoe schaam
teloos het regt, de wet en de menschelijkheid vertreden
worden door de slavenhouders tegenover hunne rampzalige
slagtoffere.
De slavencodex bevat, volgens een geacht statisticus en
jurist, hoofdzakelijk de volgende punten: 1°. Slaven mogen,
zonder eenige beperking ten opzigte der scheiding van ouders
en kinderenman en vrouw enz.verkocht en overgedragen
worden. 2°. Daar de slaaf ecu persoonlijk dier is, kan hij
ten allen tijde verpandverhuurdverkocht of bij testament
vermaakt worden. 3°. Al wat een slaaf heeftbehoort aan
zijn meester. Hij verwerft voor zich zeiven nietsmag geenc
contracten sluiten of trouwen. De betrekking tusschen slaven
en slavinnen wordt bij de wet contvberniwm (zamenleving)
genoemd. Zij kunnen dus geene bigamie begaan, noch ge
zinnen vormendaar de meester over de jonggeboren kinderen
beschikt. Als een kind 3 weken oud is, wordt de moeder
in working order, d. i. klaar voor den arbeid, beschouwd.
4°. De meester mag een slaaf tuchtigen, al slaat hij hem
ook kreupel of mismaakt, of zelfs dat de dood er op volgt.
In Zuid-Garoliua alleen is bij boete verboden, om een slaaf
de tong uit te snijden, de oogen uit terukken, te castreren
of tc branden. 5°. Het is verboden, bij eene boete van
100 dollars, om een slaaf onderrigt te geven in het lezen
en schrijven.
De verhouding tusschen heeren en slaven istengevolge
van deze en meer aller schandelijkste bepalingen van de Ameri
kaansche slavenwet, enkel die van den sterke tegenover
den zwakke. Over het algemeen merkt men drie stelsels
van behandeling op. liet eerste is het stelsel der brutale,
maar consequente magt. Blijkens de ervaring, is dit het
beste, daar hier de slaven het stiptst gehoorzamenen derhalve
het minst getuchtigd worden, liet tweede is het stelsel van
bedreigingen en bedrog. Yele karakterlooze despoten geven
aan dit stelsel de voorkeur boven bestraffing, llunnc plan-
taadjes snellen gewoonlijk den ondergang tc gcmoct. J)c
