men ile verspreiding van dat gerucht liicr inccrcndoels als
een beursspeculatiewantwaar ik onderzoek deedbepaalde
zich de ziekte geheel of bijna geheel tot het loofen mogt
het gewas zelfs als vrij overvloedig worden aangemerkt; zij
zijn hier groot van stuk en aangenaam van smaak. Ook
appelen en peren zijn hier in overvloeddoch zij zijn
spoedig aan rotting onderhevig.
Dezer dagen bad te Nijmegen een treffend voorval
plaats. De ware toedragt der zaak is dezeEen jongeling
van goeden huize, vroeger als sergeant in dienst bij het
lste reg. infanterie, had in drift een schot gelost op een
officier, die hem over zijn gedrag berispte. Voor dit mis
drijf in hechtenis genomen, werd hij tot cellulaire gevange
nisstraf veroordeeldmaar wist te ontvlugten en nam dienst
bij een vreemd legioen. Onlangs in het vaderland terugge
keerd gaf hij zich als deserteur aan en werd door den
krijgsraad veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf en tien
jaren dienst als gemeen soldaat, waaromtrent de Koning
hem gratie schonk, en hij weder in zijn vorigen rang
in dienst trad. De kolonel van het regiment, in het
begin dezer week uit het kamp bij Milligen teruggekeerd,
onderhield hem ernstig over zijn gehouden gedrag, toen hij
hem voor liet eerst ontmoetteeuzeidchem, dat de sergeants
strepen hem moesten worden ontnomen. Dat zou Don
derdag 11. geschieden, niet voor altijd, maar voor eenmaaud
of zes. Woensdag zou hij met anderen uitgaan, nadat hij
een brief aan zijne moeder geschreven had, maar keerde
terug, zeggende nog iets vergeten te hebben. Kort daarop
hoorde men een schot, lu het bleek dat hij een pistool ge
laden en zich doodgeschoten had.
Do heer Peterman, te Gotha, heeft dezer dagen eeue
uitvoerige mcdedeeling gedaan omtrent het lot van den be
roemden natuur-ouderzoeker Dr. E. Vogel. Daaruit blijkt
dat, volgens de door Munzinger met groote naauwkeurigheid
ingewonnen berigten, de onverschrokken Duitsche reiziger
het offer der laagste hebzucht is geworden. Een fraai paard,
dat Vogel bezat, hetwelk hij aan den neef des sultans van
Wadai, Germa genaamd, noch scheuken, noch verkoopen
wilde, is de aanleiding geweest tot zijnen dood. Germa
wist den Sultan tegeu Dr. Vogel in te nemen, begaf zich
des nachts, begeleid van soldaten, naar diens hut, liet hem
in naain des Sultans buiten roepen en met zijn bediende
vermoorden.
Eeue jonggehuwde vrouw, op Buckingham Terrace
(Engeland) wonendestierf voor korten tijd door het in
brand raken van haar neteldoeksch kleed, toen zij voorbij
een vuur liep, dat in het vertrek brandde. De Dr. Lan-
cester, die de lijkschouwing hield, gaf zijne overtuiging te
kennen, dat dergelijke gevallen zeer talrijk waren, en de
crinoline spoedig afgeschaft zou worden, indien men ze allen
wist. Het getal vrouwen die in Engeland reeds het leven
hebben verlorenten gevolge van het in brand raken der
kleedingslukken van grooten omvang, is inderdaad opmerkelijk.
Hoe galant de beambten der Oostcurijksche douane
soms zijn, blijkt uit het volgend voorval: Onlangs ging
ccne arbeidster, die sedert acht jaren in een der fabrieken
te Stolpen werkte, digt bij de grenzen, naar het Oostenrijksch
dorp Lobéda. Toen zij het douanen-bureau voorbij ging,
werd zij door de douanen aangehouden die, na hare klecde-
ren te hebben onderzocht, verklaarden, dat, daar zij een
nieuwen japon aan had, zij S florijnen aan inkomende regten
moest betalen en buitendien nog 1 11. en 68 kr. boete,
omdat zij geen aangifte daarvan gedaan had. Toen de jonge
dochter weigerde om te betalen, dwong men haar haren ja
pon uit te doen, en zij was dus genoodzaakt in haar on-
derklecren en haar schouders met een zakdoek bedekt, een
wandelingetje te doen van twee uren. Toen zij den vol
genden dag weer de grenzen passeerde, gaf men haar haren
japon tegen betaling der boete terug.
HET ONGELUK VAN EEN GELUKKIG MAN.
naar 'tFransch, door L. A. LAUItElJ.
Hoe dikwijls is het u niet gebeurdals gij een vriend kwaamt bc/.oekcn
verrast tc zijn door do aangename ligging van zijn kamer, de netheid zijner
meubelen cn het schoone gezigt uit het venster, zelfs de stralen der zon
die door dc opening der gordijnen vielen, maakten een aangenamen indruk.
Maar spreekt gij met uw vriend over het aangename van ziju verblijf,
terstond overlaadt hij u met ccnc menigte ongemakken die klein iii zich
zelf, op den duur gruwlijk lastig zijn. Dan is het dc kamer van een
ijverigen V'ulcaan, dau het geschreeuw van een kind, dau wederom dc rook
van ecu naburig dak dat hein hindert. En dau denkt gc onwillekeurig aan
den sijbarict dien de vouw van een rozcublad, in den slaap hinderlijk was.
En toch, is het niet dc gewone loop der mcnschclijkc plagen? Wie onzer
beklaagt zich niet over de doornen die verborgen zijn in dc stoffen waarvan
het leven gemaakt is? IIcbbcn wij alleen niet ecu rook een geschreeuw
pf hamerslag die onze vreugde bederft cn ons het geduld doet verliezen?
Gelukkig hij die niet sterft, gelijk de leeuw in dc fabel, aan de wonden
die een \licg gemaakt heeft.
Mr. Maigrin was ongelukkig niet van dc laatstcn. Sedert verscheiden
jaren een rustig leven leidende, leefde hij met de weduwe van ecu zijner
lieven in een oud huis dat zijne familie sints eeuwen toebehoorde. Een
ieder prees de eerlijkheid cn edelmoedigheid van den lieer Maigrin. Hij
ontmoette altijd lagcheiidc gezigtcn en vriendelijke mcuschenzijne nicht
Caroline, van levendigen en opgcruimden aard, verzorgde hem met dc
meeste liefde. Maar al deze bronnen van geluk werden door een karakter
kwaal bedorven. Mr. Maigrin was kwaaddenkend. I)e hemel had hem
vergeefs met weldaden overladen. Zijn onrustige geest maakte hem altijd
op een of ander voorwerp verdacht. Het baatte hem niet of de horizon
altijd helder wasziju adem was voldoende ccne donkere w olk te voorschijn
te roepen. Caroline was door dit onaangename humeur de lijdende partij
niet voor haar, maar voor haren oom, dien zij hartelijk beminde. Nu
velerlei vcrgeelsche pogingen meende zij dat het beste was, om haren 00111
van zijne ontevredenheid tc genezen, zich er niet aan tc storen en altijd
vrij en vriendelijk tc zijn als of zij van zijne kwaaddenkeudheid niets be
speurde alsdan bragt de verveling of dc schande Mr. Maigrin als hij zijn
leed niet kon vergeten, dikwijls tot inzien dat hij zich bedrogen had; ceuc
kleine oplettendheid beloonde liet verzuim dat hij mceude zich tc moeten
wijten.
Maar er moest veel tijd mede heengaan 0111 hem van deze inwendige
kwaal te genezen. Elke verklaring zoude op 't eerste oogcnblik dc wond
slechts venijn hebben verschaftmen moest geduldig het einde af
wachten. Mr. Maigrin had sinds verscheidene dagen geen van die gevallen
gehad toen hij op zekeren morgen met ecu treurig gezigt aan 't ontbijt
kwam. Caroline bemerkte dc ligte wolk die op liet voorhoofd van haren
oom zweefde; zij voorzag een spocdigen aanval cu deed daarom haar uiterste
best dien te verijdelen.
Zij plaatste zelve den leuningstoel bij de tafelbediende zelve het ontbijt
cn toonde eeue meer dau gewone vrolijkheid, hetgeen den ouden magistraat
ccn weinig opgeruimd maakte.
Alles scheen dc goede iuzigtcn van Caroline te begunstigen. Dc koflij
was juist warm genoeg, geen gebak was aangebrand, de boter was puik cn
versch.
Dc laatste dreigende plooi verdween van Maigrius aangezigt, toen men
plotseling dc aankomst van den broeder der jonge weduwe meldde.
Heuri Donard was juist vau ecu tegenovergesteld humeur zijns ooms
terwijl deze zich aan de bloemen leed deed, liep gene door do struikeu
zonder er doornen in tc vinden. Altijd ijverig, lagchendvol vertrouwen,
maakte hij gebruik van liet hem aangeboden vennaak cn vergat spoedig
het geweigerde genot.
Hij kwam, eveu als altijd, met een vrolijk gelaat cn zingende binnen.
Sapristi als ik hem ziezcide Mr. Maigrindie Ilenri gaarne mogt
lijden, is het alsof de vreugde mij koint bezoeken gij moest waarde vriend,
slechts met een feestgewaad en met bloemen bedekt, loopen.
Gij schertst waarde oom zcide Caroline, terwijl zij haren broeder omhelsde.
Waarom?" sprak Henri„moet men dan ccn zot, een dwaas, of ecu
onbescliol'st mcnscli ziju, als men altijd vrolijk is? Daar licht ge, bij
voorbeeld, dc vrouwen die slechts poezij in de droefheid vinden. Zijstcllen
zich Apollo voor, de klok luidcudcterwijl hij zich de oogen reinigt met
een zakdoek, die door dc negen muscn geborduurd is!
„Maar ik niet! ik niet!" liep Caroline. „Indien ik eeue hcidin ware,
dan zoude ik een altaar voor de vreugde oprigten cn slechts dc dooden vau
ccn vrolijk humeur zouden dc Elysecsclic velden mogen binnen treden".
„En moest ge daar juist, ecne heidin voor zijn?" sprak Ilenri. Ilccft
Christus niet gezegddat het koningrijk Zijns Vaders slechts open was voor
hen die vau goeden wil zijn? Eu wie zijn deze anders als zij die het
leven vau dc goede zijde nemen
Dc glimlach verdween in het gezigt van Mr. Maigrinhij begon te den
ken dat deze loftuiting vau het vrolijk humeur ccn steek onder water op
zijn karakter was. Caroline bemerkte dit en gaf al aanstonds ecne wending
aan 't gesprek cn vroeg haren broeder of hij Madame Armand gesproken had.
Mad. Armand was eeue oude vriendin der familie. Zij was in ecu
mocijclijk proces gewikkeld en kwam daardoor dikwerf hij Mr. Maigrin
die haar tot raadsman verstrekte cn, dank zij hem, dc zaak had reeds ecuo
gunstige wending verkregenmaar dc arme vrouw onbekend met dc wet
cn naar den uitslag verlangend, ging van den een naar den ander, ontving
goede maar meer slechte raadgevingendie hare zaak slechts verergerden.
Henri zeide haar den vorigen avond in een zeer bedroefden toestand ge
zien te hebben. De oude magistraat werd een weinig ongeduldig.
,»De vrouwen weten niet van wachten", zcide hij; „ik heb Mad. Armand
gezegd dat er nu niets meer aan te doen is cn toch vraagt zij mij nog
eenc zamenkomst." „Dat komt dat gij dc goedheid zelf zijt" sprak Caroline,
„zij wordt daardoor lastig".
„Parblcuik beklaag mij niethernam Mr. Maigrin „ik heb haar
geschreven dat ik haar lieden of-morgen zal komen bezoeken, ik heb haar
verzocht mij te wachten."
„Dat is een voorzigtige maatregel," hernam Caroline, „daar zij anders
zoude kunucn uitgaan en de faubourg is van hier zeer ver. Ik beu aan
Mad. Armand ook nog een bezoek schuldig eu als mijn oom het mij toestaat
zal ik licm vergezellen."
„Neen heden avond nietviel Ilenri in de rede.
„Waarom niet?"
„Omdat gij niet mij naar Mr. Loiulier gaat!"
„Naar Mr. Lointier? Waarvoor?"
„Wel 0111 ccne proef met den elcctrischen telegraaf te zien."
„Wat", riep Mr. Maigrin„zal dit lieden avond geschieden?"
„Zijt gij er wel zeker van vroeg Caroline die het gelaat vau haren
oom zag duister worden.
„Of ik er zeker van hen!" hernam Heuri „Hij heeft het mij zelf verteld."
Mr. Maigrin beet zich op de lippen.
„Zijt gij niet uitgenoodigdvroeg Henri onbezonnen. „Parblcu, dau
verheugt liet mij er van gesproken tc hebben. Gij moet niet verzuimen do
zitting bij tc wonen".
„Het is mijne gewoonte niet, tc gaan waar men mij niet verwacht,
sprak dc oude magistraat.
„Mr. Loiutier zal vergeten hebben u uittcnoodigensprak Caroline.
„'t Kan zijn!" hernam Mr. Maigrin, terwijl hij van ziju stoel opstond,
„doch lieden die vergeten wordendoen wijselijk te huis tc blijven."
„Wie blijft er te huis?" riep plotseling een basstem. „Ik hoop niet
dat gij het zijtwant ik kom u juist halen."
„Eu als gij weerstand biedt" hernam eeue andere stem, die veel had van
een mezzo sopraan „dan zullen wij u wegdragen".
„Ons rijtuig staat voor de deur."
„Er zijn nog twee plaatsen open,"
„En wij brengen u met Caroline bij Mr. Lointier."
Na deze woorden, omringden dc dikke heer en dame Mr. Maigrin als of
zij hunne bedreigingen ten uitvoer wilden brengen.
Wordt vervolgd
