$efÖer, JlteuroeÖiep, WiffemsoorD, rn5.
J\o. 155.
Tweede Jaargang.
ZATERDAG
13 SEPTEMBER.
Gevecht bij Aspremonte.
1802.
NIEUWE COURANT
VAN DEN
Verschijnt WOENSDAG eu ZATERDAG.
Abonnementsprijs voor 3 maandenƒ1.30
Franco per post v „1.50
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaren en Post
directeuren. Brieven franco aan denUitgcvcr S. Giltjes.
De prijs der Advkutentif.n van 14 regels is 40
Centen voor eiken regel meer 10 Centen. Zegclrcgt voor
elke plaatsing 35 Centen. Vóór des Dingsdags en Vrijdags
middag 12 uur, gelieve men de Advertcntien iutezenden*
Ingezonden stukken een dag vroeger.
13c Dirilto bevat het volgende verslag van Garibaldi's
staf over genoemd gevecht
De colonne, door generaal Garibaldi gecommandeerdwas
genoodzaakt geweest een aantal manschappen bij den over-
togt achter te laten. Zij verloor er nog meer door honger
en vermoeijenis. In den avond van den 28n Aug. kam
peerde zij op de hoogte van Aspremonte, uw. van de pro
vincie lteggio, op het punt genaamd I Eorestali. Zij wa3
toen slechts 1500 man sterk. Garibaldi's hoofd-kwartier was
in een naauwe kamer van een der twee aanwezige gebouwen.
De kolonne was te sterk 0111, nu zij van nabij vervolgd
werdde bergpaden en stroombeddingen te kunnen door-
loopenhetgeen noodig was om de ontmoeting van troepen
te vermijdenzij was te talrijkom zich het noodige voor
haar onderhoud te kunnen verschaffen. Garibaldi had reeds
liet denkbeeld gehad haar in tweeën te verdeelen en langs
verschillende wegen te laten gaan met instructiën die de
eenheid van bestemming zouden verzekeren, maar, terwijl
bij met dit denkbeeld omging, waren den 28n de troepen
te Arci aangekomen, terwijl een deel der vrijwilligers zich
nog te Eesdagonia en Santo Stefano bevond. Wij waren
een of twee marschen van hen gescheiden. Soms kwamen de
troepen reeds op eene plaatseer de vrijwilligers er nog uit
warenen dan maakte men krijgsgevangenenin welke
krijgen? Niemand lrad gestreden. De vrijwilligers hadden
uitdrukkelijk bevel, niet aan te vallen, zich niet te verde
digen snel te loopendat is alles. Den 29" vóór den
middag, liet de generaal het kamp opbreken. De troepen
waren 's avonds to voren te Santo Stefano aangekomen.
Zij hadden nog slechts een paar uren te loopen om het
kamp te bereiken. Altijd met het dool om eene botsing te ver
mijden, beval de generaal, een riviertje door te trekken
naar het noorden, in de rigting van den heuvel. AVij
hielden halt, juist op 'het punt waar een digt pijnboomen
bosoli aanvangt. Daar maakte de colonne front tegen de troe
pen, die reeds tegen ons aanrukten. Wij zetten geene
voorposten uit. De twee huizen der l'orestali werden niet
bezet. Wij namen eene positie in bij het bosch. Het was
dus meer dan duidelijk, dat Garibaldi's oogmerk niet was te
vechten maar integendeel eene ontmoeting met de troepen
te beletten. Garibaldi bevond zich in liet midden der door
onze colonne ingenomen ruimte. Hij zond officieren op
ons front om het hevel, niet te schieten, te herhalen. 13e
troepen kwamen al nader, de bersaglieri in geforeeerden
marsch voorop, de linietroepen achter hen. Van het cen
trum spreidden zij zich regts en links uitschijnbaar om
ons in te sluitenwij wisten echter dat eene colonne van
hun regterflank ons op de hoogten in de flank trachtte te
nemen. De eerste linie der bersaglieri had reeds het vuur
geopend en positie genomen. De geheele colonne zag het
in stilte aan. Een aantal der onzen en wel van do dap
persten had ziclivast besloten niet te vechtenin liet
bosch teruggetrokken. Geen kreet, geen schot. De ge
neraal bleef in zijn grijzen, met rood gevoerden mantel
alles waarnemen, zich van tijd tot tijd omkecrcndo, om to
commanderen: '/Schiet niet," welke order door de officieren
herhaald werd. Ilct bevel ons aan te vallen, was inte
gendeel formeel aan de troepen gegeven. 43c bersaglieri
hielden op met vuren en rukten op. Geen sommatie werd
gedaan, geen parlementair gezonden. Het geweervuur werd
steeds levendiger. AVij hoorden het welbekend gefluit der
kogelsdie door de struiken en digt bij ons in de boomen
vlogen. Ongelukkig konden -conige jongelieden, bet voor
hen nieuw tooueel, aan dat verschrikkelijk spel geen weer
stand bieden en antwoordden met eenige slecht gerigte
schoten, die evenwel reeds te veel bloed deden stroomen.
De overigeu verroerden zich niet. Die stond, bleof staan;
die zat, bleef zitten. Al do trompetten bliezen liet sein
om op te houden met vuren. Alle officieren kommandeerdeu
het zelfde. Dat was ons antwoord op het voorwaarts en
duchtig vuur der troepen. De generaal riep nog, temidden
van een hagel van kogels: "Schiet niet!" Óp hetzelfde
oogenblik werd bij door twee kogels getroffeneen uit
gewerkte in de linkerdij een andere, in zijn volle kracht,
in het voetgewricht van het regterbeen. De wond aan de
dij is van weinig bcteekenis, die aan den voet vrij ern
stig. Garibaldi bleef staan. Hij nam zijn liocd af en riep
herhaaldelijk "Leve Italië Schiet niet 1" Eenige offi
cieren legden hem onder een boom. Daar bleef hij rustig
zijne orders geven, die hoofdzakelijk waren, "laat hen na
deren, schiet niet." Op geheel ons front had liet vuren
opgehouden. AATeldra werd Menotti er bijgebragt, in bet
linkerbeen getroffen. Er vormde zich een kring van offi
cieren om den generaal. Hij stak een cigaar aan en ging
rooken. Hij antwoordde op alles: //vecht niet."
AVcldra hadden de troepen ons bereikt en staakten zij liet
vuur. Een kwartier was sedert het eerste schot vcrloopcn.
Alles stond door elkander, en do verwarring was buitenge
meen. Vrienden, broeders, neven, kennissen, wapenbroeders
uit vroegere veldslagen herkenden elkander. Dezen droegen
het roode hemd, genen de uniform der geregelde troepen.
Men omhelsde elkaar, drukte elkaar de hand, groette elkaar,
en riep elkaar verwijten toe: de strengste verwijten gingen
uit van de vrijwilligers, die onophoudelijk verklaarden nniels
te willen dan ltome\ De kreet: //leve het ltaliaansche leger 1"
werd dikwijls van onze zijde gehoord, en door dezen met
onverschilligheid, door genen met verlegenheid opgenomen.
Een luitenant van den staf ging verder dan de anderen, llij
werd voor den generaal gebragt, die hem aanzag en beval
zijn degen over te geven. De luitenant gehoorzaamde, maar
merkte aan, dat hij als parlementair gekomen was. "Maar
waarom zijt gij niet vroeger gekomen? Ik weet sedert 30
jaren, en veel beter dan gij, wat oorlogvoeren is; weet, dat
de parlemementairs niet aldus komen". Nog meer officie
ren der bersaglieri 011 lienietroepen werden onder don boom
gebragt. Do generaal beval hunne degens ie ontnemen,
