TELEGRAM.
Heden Dingsdcig, 15 Augustus 1865.
EF FECTEN
Catholieke kerken bij plegtigo gelegenheden met gaas en
andere ligt brandbare stoffen decoreert en er op ldaarliclitendag
waskaarsen tusscben plaatstis de zaak van hen die er komen
en zich aan het gevaar blootstellenmaar door dierlijke zelf
standigheden in de open lucht te laten verrotten bedreigt men
de algemeene gezondheid ook van niet-maliommedanen.
Mag men dergelijke handelingen nog langer als een Gode
welgevallig werk beschouwen
Uit Parijs berigt men het volgende
Het luchtschipdoor den heer Delamarne uitgevonden
belooft de verwachting te verwezentlykendie men van het
verticale roer koestert, om de windstroomen te beheerschen
die tot nog toe den loop der luchtballous belicersclit hebben.
Het schip steeg tot een hoogte van 1,500 métres (Ned. ellen)
en nam toen een rigting naar het Zuiden. De lir. Delamarne,
die als stuurman ageerde, stuurde het schip in een tegen
overgestelde rigting en zeilde regt toe regt aan naar Vincennes.
o o o o o
Ten einde nu de gehoorzaamheid van het schip aan het roer
te bewijzen nam de heer Delamarne een noordelijke rigting.
Op verzoek der passagiers zonder de veiligheidsklep aan te
raken, en alleen door het roer te gebruiken daalde hij bij Vin
cennesén dreef gedurende eenigen tijd digt bij de oppervlakte
der aarde. Na op deze wijze anderhalf uur gezeild te hebben,
verlangden de reizigers in de nabijheid van Choisy uit te
stijgen, dat de heer Delamarne zonder de minste moeijelijk-
heid ook deedzijn passagiers stapten met even veel gemak
kelijkheid op den vasten grond, als uiteen spoortrein. Twee
gewigtige zaken, vallen bij deze geheel nieuwe manier van
door de lucht te varen, in het oog. Door het horizontale roer
dat aan de spiegel van het schip is geplaatstkan de stuur
man het naar welgevallen laten rijzen en dalen terwijl het
door middel der helices (schroeven) aan beide zijden aange-
bragt en die met de werking van het roer in verband staan
een horizontale loop kan nemen.
Een Spaansch staatshuidhoudkundige heeft eene berekening
gemaakt van hetgeen in ganscli Europa aan belastingen wordt
opgebragt en van hetgeen aan verschillende takken van
staatsdienst wordt besteed. Het blijkt uit die berekening
dat in het gezamenlijke Europa niet minder dau 5000 millioen
francs wordt ten koste gelegd aan de gezamenlijke oorlogs
uitgaven en slechts 125 millioen fr. aan openbaar onderwijs.
Deze verhouding is wel zeer treurig; zij bewijst hoe weinig
vorderingen verlichting en beschaving nog hebben gemaakt.
De gezamenlijke opbr. der belastingen bedraagt 10,097,472,000
frs. Alzoo bijna 50 pCt. gaat daarvan verloren aan (het on
derhoud van legers en vloten die geenerlei nut hebben hoe
genaamd maar daarentegen allerlei kwaad in hun nasleep
hebben.) Wanneer, in omgekeerde orde, 5000 millioen aan
onderwijs en 125 millioen aan de soldaterij en haar bijhang
wierd besteed, zou men nog reden hebben om het geld te
betreuren, dat aan ganscli improductieve uitgaven wordt be
steed. Hoeveel te meer dan thans, nu door deze laatste uit
gaven bijna de helft wordt verslonden van hetgeen de natiën
gedeeltelijk met groote opoffering aan belastingen opbrengen
Een geestelijke eener groote parochie, in de nabij
heid van Bridgworthbemerkte dezer dagen dat eene vrouw
in rouw gewaad met een gieter en een pakje in hare hand
het kerkhof binnentrad. Zijne nieuwsgierigheid werd daar
door opgewekt, hij volgde haar na en herkende haar terstond
voor de weduwe Smit, wier man voor korten tijd daar
begraven werd. //Wat moet gij, mejufvrouw, toch hier
uitvoeren met deze gieter?" vroeg de geestelijke. //Ik heb,"
antwoordde de weduwe, //in dit pakje wat hooizaad om
er de graftombe van mijn man mee te bezaaijen en ver
volgens met water te begieten." //Dat is volstrekt onuuttig
werk," zeide de geestelijke, *want de graftombe uws mans
is zorgvuldig met zooden bedekt." //Ja, maar! ik zal u
openhartig bekennen, waarom ik dit verlang te doen,"
antwoordde toen de weduwe, //ik moest mijn man op zijn
sterfbed belooven, dat ik niet weder trouwen zal vóór
dat zijn gramtombe door gras zal bedekt zijn; en aange
zien er thans eene gelegenheid voor mij opdoet om weer
te trouwen, iriag ik deze niet laten voorbijgaan, evenwel
kom ik toch eerst hier om mijne beloften, aan mijn over
leden mali gedaan, gestand te doen."
Twee manieren om een onan te regeren*
Niets komt in het dagelijksch leven zoo algemeen voordan
dat man en vrouw elkander het oppergezag betwisten waar
door het dikwijls gebeurt, datmenschen, die elkander moeten
behulpzaam zijn en in liefde zamenwoneneen leven van twee
spalt doorbrengen en elkander ongelukkig maken. De echt
genoot! op wien eene voorzigtige en liefhebbende wederhelft
niet vefcl invloed uitoefent, is liarer onwaardig, en de vrouw
die 'zich zoo zeer vergeet dat zij tracht over haren echtgenoot
te heer^clien, zal haar geluk niet vermeerderen, door zijn
gezag te.overweldigen. Als de echtgenoot weet, dat zijne
gade voorzigtigerverstandiger en kundiger is dan hijdoet
hij zeer wel door van die hoedanigheden partij te trekken,
door haar de zaken te laten besturen waartoe hare werking
vereischt wordt. De beweegreden die man of vrouw er toe
drijft om over elkander te heerschenis louter eigenliefde
en hoe onwaardig die beweegreden nu ook zijoefent zij tocli
haar verdcrfelijken invloed in duizende en lionderdduizende
harten uit.
De heer Rense was een goede man met zeer weinig -vast
heid van karakter en lag geheel onder de plak zijner vrouw.
Mevrouw Rense beroemde zich steeds dat zij zich door geen
man regeren liet dat zij wel zorgde dat haar echtgenoot zag
dat zij hart had, en dat zij hem altijd kon laten doen wat
zij wilde. De arme Rense onderwierp zich liever geduldig,
dan haar heur gezag te bestrijden want als hij dit laatste
beproefde, werd zij zoo vreeselijk driftig, dat zij't hem in
derdaad ten hoogste beuaauwd maakte en hij beefde als riet
om dus rust te hebbennam hij er genoegen mede dat zij
hem regeerdeen zij deed dit ook in alles.
De heer Stoets, een buurman, lachte steeds over Rense's
zwakheid. »Ik zou het niet weten," zei hij dikwijls, »wat
ik liever deed, dan mij door mijne vrouw te laten regeren!
Neendat nooitDe arme Rense durft niet zeggen dat de
zon schijntzonder eerst zijne vrouw permissie te vragen
maar mijne vrouw weet wel ter dege, dat wat ik wil, ge
beuren moet.
Deze zekerheid was echter juist voor zijne vrouw het mid
del om hem gemakkelijk naar haar zin te leidenwilde zij
tehuis blijven, dan stelde zij voor uit te gaan, als wanneer
hij dadelijk beslootgeen voet buiten de deur te zetten ten
einde zoodoende te toonendat hij baas wasverlangde zij
daarentegen eene wandeling te doendan belioehle zij hcni
slechts te verzoeken haar het werk te laten voltooijenwaar
mede zij bezig was, en dadelijk zette gij zijn hoed op en zeide
haar, dat ook zij zich moest gereed maken om uit te gaan.
Mevrouw Rense en mevrouw Stocts kwamen eens overeen
om een dag naar buiten te gaanen zij stelden onderling
vast, dat hare echtgenooten haar naar «de Vink" zouden
vergezellen. Mevrouw Rense behoefde slechts haar wil be
kend te maken, waaraan haar echtgenoot, om eene uitbar
sting te vermijden zich dadelijk onderwierp. Mevrouw Stocts
echter moest een anderen weg inslaan. »Zoudt gij 't willen
gelooven", zeide zij 's avonds tot haar man, «dat onze buren,
de Sense'szoo dwaas zullen zijn om een geheelen dag aan
«de Vink" te gaan doorbrengen Zij zijn van plan morgen
te gaan."
«Ik zie niet in dat dit zoo dwaas is," antwoorde de heer
Stoets; »als ik lust gevoelde om daar of ergens anders heen
te gaan, zou ik het ook doen."
«Wel zeker," hernam zij, «gij zoudt kunnen gaan, maar
toch niet zoo onredelijk zijn om mij tegen mijn wil mede
te nemen."
«Tegen uw wil, een mooi ding!" zei Stoets, «eene vrouw
moet geen anderen wil hebben dan dien van haar manals
ik het goed vond om u te laten gaanzoudt gij gaan."
«Neem mij niet kwalijk," hernam mevrouw, «gij hebt lang
genoeg uw eigen wil gehad, als ik besloten was niet te gaan,
zou het u nog al moeite kosten om mij er toe te bewegen."
«Moeite kosten om er u toe te bewegen Nu dan besluit
ik te gaan, en gij zult ook gaan. Ik zal mijn zin volgen,
mevrouw, en geen vrouw ter wereld zal mij regeren; maak
u dus morgen ochtend maar gereed om naar «de Vink" te
gaan; want, of ge wilt of niet; gaan zult gij."
«Stoets,"antwoordde zijne vrouw, «ik weet dat als ge u
iets in het hoofd gezet hebt, gij uw eigen zin wilt volgen.
Ik heb nooit zulk een stijfhoofdig man gezien
»Ja" hernam hij, «ik wil mijn zin volgen, en om u te
toenen dat ik dat wil, zullen wij met den eersten trein gaan."
Den volgenden morgen gingen de Rense's en ook de Stoet's
naar «de Vink" de heer Stoets vast besloten om zijne vrouw
te overtuigen dat hij baas was, en zijne vrouw in haar
vuisje lachende.
Er zijn maar ai te veel vrouwen als mevrouw Rense en
mevrouw Stoets, en maar al te veel mannen die drijven of
gedreven worden. Eigenliefde van den eenen kant doet die
ook aan den anderen kant ontstaan. Een tyranniek man
maakt zijne vrouw ter néér gedrukt of sluw. Een exigente
vrouw maakt haar man tot een losbol of een lafaard. Aan
beide zijden moet men elkanders wenschen eerbiedigen en iets
toegevengeschiedt dat nietdan is waar of duurzaam geluk
in het huwelijksleven onmogelijk. Man noch vrouw moeten
er nooit aan denken over elkander den baas te spelen, al
heeft vader Fokke Simonsz. den tekst op zijne luimige wijze
uitgelegd.
Beurs van Lonilen
Parijs I
n n «enen
Berlijn
n Frankfort
AMSTERDAM
5°/0 Metalliek (oude)5!)J
5°/0 Vereenigde Staten van Noord-Amerika
6"/0 "Vereenigde Staten 1882 71J
8°/0 Geconfedereerden
5 °/0 ltussische Spoonveg-Aandcelen
5°/0 Blaauwe Grieken
30Mexico (oude)
3°/0 Mexico (nieuwe)
3°/0 Binnenl. Spanje
6°/0 Turken
3°./o Venezuela
