Nederlands Elftal schoot op alle punten tekort Ongeorganiseerde aanval wist geen raad met zwakke grendel ['ito vrede ïe Kerk? kampioen le 2e klasse Zeer ivankele Oranjedefensie met 1-2 te sterk beloond Van de grond af Keuzecommissie kon slechts meewarig 't hoofd schudden Sterke biljarters naar Hoorn MAANDAG 23 MAART 1953 Pagina 3 iverwachting d door het KNMI geldig van Maan- ot Dinsdagavond: IEUW MIST en ochtend on vele ist of laaghangende maar later on de akeliik in het Zui- aet land kans on klaringen. Weinig langs de Wadden- matige Westeliike ïlfde temperaturen of iets hogere. IK Volgens een Londen in Herald Maarschalk Tito de iteiten hebben mee- plan te zijn, zijn :h regiem te libera- 'rede te sluiten met :rk. zijn plannen bekend lakt aan Churchill en woordvoerders wer- t blad geciteerd ver- :bben, dat geen ver- zullen plaats vinden, in enigerlei druk van Eden op Tito, maar vrijwillig toe besloten i poging zijn regiem lardbaar te maken den. Hij zou de Kerk ligieuze scholen te nder toezicht van de autoriteiten en een in beslag genomen de Kerk willen te sten uit deze lande- dan gebruikt kun- om het kerkelijk on- ekostigen. liet verwacht, dat de vrede te sluiten met heel tegemoet zullen alle gerechtvaar- sn van de kerkelijke r Tito zou de hoop geven hebben, dat de ren- en buitenlandse zijn regiem de gods- Igt, zal doen verdwij- aar vereniging ..Vol- :engt overwinning" toepassing hebben i prees de voortreffe- van de heer de lopte in de toekomst re malen getuige te rgeliike gebeurtenis- r Nuyens feliciteerde g namens het fanfare t dank voor de waar- irden van de voorzit- 3 zich met het corps likbaar om dergelijke vobrvallen op te et officiële gedeelte le beëindigd en men nge tiid gezellig bii- Je bromfiets »evallen Zaterdagmiddag uur werd de heer 't Zandt die oer r de provinciale de brug Heerhugo- boerderij van Laan een vrachtauto be- K. uit Oudorp inge- jorbiigereden. Het is of hii bii het voorbn- het slingeren is ge- t hii met de vracht- ïraking is gekomen, jffeur van de vracht- door een tegenligger vd dat de man was op de weg lag. Zicht- ndingen waren niet emen. Vermoedelnk an een hersensjhud- en. Hii is door de Alkmaar naar het St skenhuis vervoerd, s had weinig schade r Handbalvelden klasse heeft A.O.G. pedstrijd tot een goed ;ht; met niet minder rd Wijk aan Zee ge- 5 kwam met twee lijfhuizen terug: met de dames van D.S.O. ft zich tegen Or. Wit erd. Met 1—0 kwam met de hakken over .O. heeft echter pro- kend tegen het niet van een vrije worp doelpunt ontstond. V.B.O. Kampioen uit Oudorp hebben de kroon op het Zij stelden de talrijke iet teleur en door de werd het kampioen- ■it. Een kranig stukje .B.O., dat als pas ge nu meteen le klas- rden. H.S.V. maakte geen 0 bleef het baas els en behaalde een ining tegen D.D.O. in n. H.S.V. moest tegen et onderspit delven, ïrd het 20. iklasse: Adalbert liet A.D.O. lelijk zitten, mest de Adelbert sen terwijl Adelbert al de roos trof. at regelrecht op het ap aan; nu werd O.G. er. Met een 52 zege speelsters in Alkmaar AO.G. b schoot ge- laar slof; Adelbert b —1 geklopt, piranten is V.B.O. de tegen A.O.G. werd de geleden; na met 1 voorgestaan moest t 31 het hoofd bui- :on het tegen Or. Wit en; nu wist het ech- ipunt te maken. Uit- ior Or. Wit Armzalig spel van Nederland „Elf internationals voor 'n kwartje". Nee, schrikt u maar niet. Dit is niet de prijs, waarvoor de een of andere buitenlandse scout ons complete Nederlands elftal zou kunnen krijgen, het was slechts de slogan van een handig mannetje, die in een opti mistische bui elf Ned. profs netjes op een rijtje op een ansicht had laten zetten. Toen de stadionpoorten wagenwijd open gingen, had hij zijn slag moeten slaan. Het is er Een falend Nederlands elftal. Jawel, dat vormden deze elf spelers, die een zo tempo- en fantasieloze strijd voerden, dat we heel diep in het voetbalarsenaal moeten tasten om een wedstrijd tegen te komen, die er nog misvormder uitzag. Geen moment is Oranje er in geslaagd paniek te zaaien in een verdedigingsmuur, opgebouwd door spelers, die dikwijls grossierden in onbehouwen trappen. De Helveten zouden dit wèl doen door puntiger, maar vooral snellere attaques, waarin althans nog enige opbouw te bespeuren was. Alleen een beklagenswaardige schotloosheid stond een juichende afwerking in de weg. In het begin bleek dit nog niet direct. Nauwelijks was de secon dewijzer eenmaal rond of Land man stak alleen nog maar uit gewoonte beide armen de lucht in bij een snerpend schot yan Mauron. De grondslag voor dit eerste brute Zwitserse geweld had rechtsbuiten Antenen gelegd, met een voorzet, die geen weg van een oranjehemd kruiste. Mauron kon rustig het vizier stellen voor het hoge fluitende schot dat zijn voet verliet (01). 1) De reactie van Oranje was zon der meer slap. Wanneer Landman zich geen avontuurlijke duik voor de opgeheven rechtervoet van Bader had gepermitteerd, zouden we nauwelijks een minuut later tegen een 02 achterstand heb ben aangekeken. Eerst toen volg de een schuchtere opmars in de richting van het Zwitserse straf schopgebied. De eerste aanval brak op buitenspel van Van der Bogert af, de volgende werd be sloten met een schot van Klaas- sens, dat Stuber hoogopspringend tegen zijn borst klemde. Dat waren de eerste, misschien toen nog beloftevolle, werkstuk ken van Nederland. In het vol gende stuk kwamen weer wat Zwitsers voor. Eerst rechtsbinnen Bader, die door een knieblessure hinkend het veld moest verlaten en door Ballaman werd vervan gen. Daarna Fatton, die met on gehinderde rushes langs de lijnen verwarring stichtte. Na een kwar tier wenste ook Luiten zijn visite kaartje af te geven. De Utrechtenaar, die later zou uitgroeien tot onze actiefste en nuttigste voórhoedespeler, mikte echter enkele decimeters langs de verkeerde kant van de paal. Hendriks: demonstratie van derde back Hendriks bewees in het vol gende ogenblik later zou hij dat nóg veelvuldig doen dat het oranjeshirt nog te vroeg van de robuste schouders van Rinus Terlouw is gegleden. In het spel van Hendriks was nergens enige opbouw te bespeuren, het was een pure demonstratie van derde back. Terwijl Landman een hoog voor het doel geplaatste bal tegemoet sprintte, stak de Arnhemmer een voet uit. Alleen een panterachtige reactie van Landman was oor zaak dat Antenen slechts naar de hoekvlag mocht wandelen. De beurt was toen weer aan Oranje. Een combinatie van Schii ndel-Clavan, werd afgerond met een elke richting missend schot van de Hagenaar, die daar na nergens meer in bet lijstje van schutters is voorgekomen. Luiten richtte beter, maar Stu ber wenste nog niet te capitule ren. Ook niet toen de D.O.S. man het met een kogelhard schot op kniehoogte probeerde. En Abe? Het zou een half uur. duren eer onze aanvoerder wat virtuositeit op de mat kon leggen. Tot dan toe had de Fries machteloos toe gezien, hoe elke pass van Van der Bogert mislukte, hoe een jongle rende Van der Kuil vergat dat onnodige schijnbewegingen en listigheidjes het toch al ramp zalige tempo nog meer drukken en hoe Mick Clavan bezig was te bewijzen beslist geen aanvals leider te zijn. Lenstra werd daardoor mis schien in zijn spel geremd, maar kon toch ook niet de activiteit op brengen, die de trouwe stadion bezoekers tegen de Denen de han den van verbazing deden ineen slaan. Natuurlijk er waren wel vleugjes van vakmanschap te be speuren, maar zij waren te ge ring in aantal om een „Abe-yell" te rechtvaardigen. Het doelpunt van de Fries, na een half uur gescoord, was er ook geen van een gehalte om een hoge borst voor op te zetten, maar in elk geval was er spel inzicht in verwerkt hetgeen velen van zijn medespelers misten. Presentje Het verlossende schot, dat Oranje op 11 bracht was zon der meer een presentje van de linksback Kohier, die aan revo lutievoetbal ging doen, toen Abe een bres in de grendel had gesla gen. Op het moment dat Kohier de bal in arremoede in de rich ting van Stuber schoot, trok de Fries een felle sprint. Voor Stu ber een wanhoopsduik kon doen, had Lenstra met de buitenkant van zijn schoen het stadion ver heugd laten opveren. Dat was dan 11, maar laten we het maar ronduit zeggen, te gen de verhouding in. Want nu niet van gekomen. Want uit dat kille sta dion kwamen slechts mopperende mensen, die met sombere gezichten een laatste kwartiertje interland waren doorgekomen. Een kwartiertje, waarin een volkomen fa lend Nederlands elftal nog eens 'n kramp achtige poging had gedaan de vaak door ouderdomsgebreken piepende Zwitserse grendel resoluut opzij te schuiven. gt meenden goed gegokt te hebben toen de eerste de beste aanval, koppend door Abe ingeleid, een einde vond, omdat v. d. Kuil een paar meter opzij werd geschoven. De Engelse arbiter Leafe wuifde een paar protesten weg, zoals hij zich later ook niets zou aantrek ken van een heftig gesticuleren de Lenstra, waardoor de gasten zich steeds vaker aan het gevaar lijke spelletje van „afhouden" gingen bezondigen. En nu mocht Fatton voor de zoveelste maal langs Tebak snellen, de vuist van Landman was toch wel zoveel sneller, dat we nog steeds op het wonder hoopten, dat onze aan- valslinie nog iets zou doen, waar mede voorkomen zou worden, dat onze zo langzamerhand miserabele staat van dienst op interlandvoet bal, nog met een nederlaag tegen deze vrij zwakke Zwitsers zou worden aangedikt. Het wonder is uitgebleven, om de doodeenvoudige reden, dat een ieder maar op zijn boerenfluitjes bleef spelen, In de 13e minuut ABE LENSTRA MAAKT GELIJK De Zondag in het Olympisch Stadion ie Amsterdam ge speelde landenvoetbalwedstrijd Nederland-Zwitserland is door de gasten met 10 gewonnen. Nadat reeds in de eerste mi nuten de Zwitsers een 10 voorsprong hadden genomen wist aanvoerder Lenstra noq voor de rust de stand op 11 te brengen, welk moment hier wordt weergegeven. V.l.n.r.: Neukom (staande), Kohier en doelman Stuber (op de grond liggende), vervolgens Abe Lenstra, die zijn vreugde over het doelpunt onmiskenbaar uit en geheel rechts Luiten. hetgeen dan ook prompt gebeur de, alleen met een plichtmatig en daardoor ongevaarlijk karak ter. Er werd om tempo, voetbal len en een doelpunt geschreeuwd. Aan de eerste twee factoren werd nimmer voldaan, aan de laatste een paar keer bijna door Abe. Een voorzet van Luiten bracht de Fries oog in oog met Stuber, die nergens meer op hoopte. Hij kreeg weer kleur op de wangen, toen een doffe dreun verried dat de paal een Nederlands succes in de weg had gestaan. Een geprik kelde Abe mocht daarna al zijn kracht in een 16 M. schot leggen, ae vuisten van Stuber waren sneller dan de welhaast met atoomkracht voortgedreven bal. Momenten dus, die er goed wa ren om ons te laten weten dat er toch 60.000 toeschouwers in het Stadion waren samengepakt. De verdiende nederlaag en een HET EERSTE ZWITSERSE DOELPUNT. De landenvoetbalwedstrijd NederlandZwitser- and, welke Zondag in het Olympisch Stadion te Amsterdam werd gespeeld, is door de Zwitsers met 2—1 gewonnen. Reeds enige minuten na de aanvang van de wedstrijd maakte de Zwitserse linksbinnen gebruik van een weifeling in de Nederlandse verdediqinq en schoot de bal op beheerste wijze langs doelverdediger Landman. V.l.n.r.: v. Schijndel Boskamp, Landman, Mauron en Hendriks. mocht Klaassens die verdienste lijk schakelde, wel herhaaldelijk getracht hebben onze aanvalslinie te animeren, hij bereikte er niets meer mee dan wat loos alarm. Neen, dan priemden de Zwit serse halfs Casali en Schmidhau- ser, hoewel vrijwel nimmer bril- lant, toch in elk geval meer ver antwoorde gaten in ónze defensie, waarin Hendriks als een slangen bezweerder met zijn arm stond te werken. Het was ook de Vitesse- naar, die verkeerd timede op een hoge voorzet. Fatton schoot on middellijk, maar Landman zweef de gelijktijdig naar de bedreigde hoek. Dit gebeurde nog voor de ge lijkmaker, evenals het missen van drie Zwitserse aanvallers voor onbeschermd doel. Voor de rust kwam Van der Bogert nog tot een schot, dat Stuber overmeesterde, maar Landman had er niet zo over gedacht, als Hugli na een enorme misser van .Tebak wat zorgvuldiger had gericht. Hugli wilde dit weer goed maken maar Landman bepaalde de richting ervan tijdig. Om de naam van deze Zwitser niet te spoedig te vergeten willen we zijn laatste stunt in de eerste helft nog aan de vergetelheid ontrukken. Na een voorzet van alweer An tenen, scheen hij alleen nog maar te kunnen scoren.' Dat nu juist deed hij niet. Via zijn borst vloog' de bal over de lat. Demonstratie van onmacht. In de tweede helft zette Oranje de demonstratie van onmacht voort, ondanks de hoop die de (blazende strodorpers uit Zutfen ons nog wat optimistische hart HET TWEEDE ZWITSERSE DOELPUNT In de tweede helft van de landenvoetbalwedstrijd Neder land-Zwitserland in het Olym pisch Stadion te Amsterdam wisten de gasten de stand op 21 te brengen door een schitterend gespeelde bal van linksbinnen Mauron, die ook het eerste doelpunt maakte. De Zwitsers wonnen de wed strijd met 21. V.l.n.r.: An tenen (7), Huegi, met armen in de hoogte, Fatton, v. Schijn del, Hendriks, Tebak, Mauron, Landman en Klaassens. kwam er tocih een doelpunt, maar aan de andere kant. Bovendien één, waarvan Landman waar schijnlijk slecht heeft geslapen. 1—2 Invaller Ballaman liet een voorzet los, waar alleen Hugli bijkon. Een snelle vloeiende voet beweging was voldoende om Landman snel naar de grond te brengen. De kracht waarmede het schot als een granaat was afgevuurd, braeht de Spartaan echter uit balans. De bal vervolg de zijn weg in een vertraagd tempo en kwam eerst tot rust, toen het net hem terug had ge veerd. Dat was 12 en voor Oranje bleef er toen. niet eens veel an ders meer over dan aanvallen, (Van onze Sportredacteur) Er is verschrikkelijk veel optimisme nodig om uit deze „vlakke" wedstrijd nog de punten te halen, waarop men kan voortborduren voor een betere toekomst. Toch moet de huidige Keuzecommissie dat doen. Zondar dralen, zonder aarzelen moet ze verder gaan op de weg, die ze is ingeslagen. Een weg, die tijd zal vergen, veel tijd. Laten we bij de beoordeling van de eerste weinig bemoedigende resultaten daar volop rekening mee houden. Het zou on billijk zijn om nu reeds met verwijten te komen, nu reeds kritiek te leveren op de vele onvolmaaktheden, die aan het eerste officiële product van de heren Kruyver c.s. kleefden. grommend publiek konden er echter niet meer mee worden voorkomen. En dat was misschien ook maar goed ook, daar elk ander resul taat hoogstens de critiek wat had kunnen verzachten en dit zou een misleidend slaapmiddeltje zijn geweest, want dat er aan dit elf tal zwaar gedokterd zal worden, daaraan zal wel niemand meer twijfelen. Ned. hockey-dames sterker dan Belgische TILBURG De damesboakey- wedsfrijd tussen de B-ploegen van Nederland en Bilgië, te Til burg gestpeeld, eindigde in een 6-0 overwinning voor de Nederi. ploeg. Dat het een slechte wedstrijd was, zal ieder, die in het Olym pisch Stadion is geweest, volmon dig toegeven. Eigenlijk heeft men de volle negentig minuten zitten wachten op de heldendaden, die men toch zo graag had willen zien. Ze kwamen niet, maar zo gul, zo toegevend was het 60.000 kop pige publiek met het applaus, dat het zelfs al klapte en juichte voor de enkele staaltjes aardig samen spel, die er helaas zo heel zelden in het Hollandse team voorkwa men. Een slechte wedstrijd dus, een wedstrijd, die eens temeer heeft aangetoond, hoe diep we met het Nederlandse voetbal in de put zitten. Aan letterlijk alles ont brak het. Aan nauwkeurig plaat sen, aan tempo, aan lichaams techniek, aan startsnelheid en aan individuele prestaties. De Zwitsers, die toch heus geen wonderploeg hadden, kwamen in al deze punten boven onze jon gens uit. Tegen Denemarken waren er nog de snelle, veelbelovende aan vallen geweest, die de Keuze commissie goedkeurend hadden doen knikken en die deze heren hadden verleid tot nog een po ging met deze kwikzilverige man netjes. Welnu, sinds gisteren is ook deze illusie verloren gegaan. Deze voorhoede, die tegen Dene marken faalde op het benutten van de geschapen kansen, faalde nu zelfs op nog andere punten Daar was een Clavan, die wer kelijk nergens aan toe kwam, die ten enenmale te klein is om als midvoor met succes te kunnen opereren tegen de doorgaans „grote" stopperspillen. Daar was een v. d. Bogert, ijverige werker, maar tekortschietend in zijn taak als binnenspeler. Ja zelfs Pietje van der Kuil kon er niet in sla gen de goede indruk, in Rotter dam gemaakt, hier in het Olym pisch Stadion te bevestigen. Spo radisch vertrok een schot van zijn voet in de goede richting en zijn voorzetten kwamen veelal achter doel of.... achter de voorhoede terecht. Dat Abe Lenstra tussen al dat geknoei niet tot volle ont plooiing kon komen is begrijpe lijk. De Fries is nu eenmaal niet gauw op temperatuur en in deze koude wedstrijd kon hij het en thousiasme niet opbrengen, dat hem in staat stelt kwistig van zijn capaciteiten gebruik te maken. Dan was er ook nog Luiten. Warempel, in onze aantekeningen komen van deze Utrechtenaar toch nog wel goede dingen voor. Hij schoot tenminste verscheidene malen hard en fel op doel en bezorgde met Lenstra de uitste kende Zwitserse doelman Stuber enkele benauwde momenten. Misschien dat hij nog mee kan groeien in een Nederlands elftal, dat van de grond af zal moeten worden opgebouwd. Van Schijndel faalde volkomen Deze voorhoede, in Rotterdam hoopvol gestart, dus teruggezakt in het „grauwe niets". Met mis schien als enig excuus, dat de overigens voortreffelijke Engelse scheidsrechter Leafe, tamelijk hardhandig spel van de Zwitserse defensie toeliet, op de wijze waarop Engelse referees het spel van de Engelse profs tolereren. Dat hardhandige spel ont wrichtte onze aanval nog meer. Daarbij kwam nog, dat van de verwachte steun, die de „aanval lende halfs" van Schijndel en Klaassens zouden geven, niet veel terecht kwam. Klaassens, de bes te man uit de achterhoede, schoot schromelijk tekort in tempo (alles ging op zijn „elf en dertigst"), maar deed op het middenveld toch nog zoveel goede dingen om het praedicaat voldoende mee naar Venlo te kunnen nemen. Meer niet, maar dat was toch al genoeg om tot de uitblinkers van deze slechte Nederlandse ploeg te behoren. Van Schijndel was ner gens. De Schiedammer struikelde soms over zijn eigen benen en zijn passes waren zo erbarmelijk slecht geplaatst, dat zijn rentree in het Nederlandse elftal onge twijfeld van zeer korte duur zal zijn. Daarmee was aan de aanval lende taak van de halfspelers alle kracht ontnomen, die de voor hoede zo bitter nodig had. En was er nu nog maar een achterhoede, die vertrouwen wek te, waardoor de beide halfspelers wat op hun gemak konden ko men. dan zou het misschien in de loop van de wedstrijd nog wel op zijn pootjes terecht zijn gekomen. Niets was echter minder waar. Want Boskamp deed iedere keer als hij trapte het hele Stadion sidderen van angst en Hendriks vergastte ons op series halve trappen en halve kopstoten, dat het ijselijk was. Alleen Tebak, hoewel ook lang niet volmaakt, hield het hoofd koel en weerstond soms de hefti ge aandrang van de Zwitsers, die tot groot geluk van onze verde diging, even slecht de hun gebo den kansen benutten, als de Hol landse voorhoede destijds tegen Denemarken. Want als alle kan sen in doelpunten waren omgezet (en dat had een voorhoede van klasse zeker gedaan), wel geachte lezers, dan hadden de dubbele cij fers niet onbereikbaar geweest. Wat nu. Zo sleepte een Nederlands elftal zich naar het einde, dat kwam met de gebruikelijk geworden nederlaag. Maar over vier weken moet er alweer worden aangetre den voor de traditionele match tegen onze Zuiderburen. In die acht en twintig dagen zullen de hoofden der heren van de Keuze commissie vol rimpels komen te zitten van de zorgen. Hendriks, Boskamp, van Schijn del, Clavan, v. d. Bogert zijn rijp voor vervanging. En dan hebben we nog clementie met de anderen, die gisteren dan tenminste nog wel goede dingen gedaan hebben. Een ding is zeker. Het elftal, dat op 19 April tegen de Rode Dui vels in het veld zal komen, zal heel wat meer in zijn mars moe ten hebben, om een debacle te voorkomen. Misschien dat de keuzecommis sie die debacle inderdaad zal af wenden. Maar allen, die de wed strijd tegen Zwitserland gisteren hebben gezien, zullen het ons moeten toegeven, dat er met be slistheid een aanvang moet wor den gemaakt met de wederop bouw van ons Nederlandse voet bal. En dan is daarbij de eerste daad aan al onze voetballers zelf. Veel en veel hebben we in de diverse clubbladen kunnen lezen over de training. Slecht bezoek, matig bezoek, helemaal geen be zoek. En juist daar mankeert het aan. We hebben het Zaterdag reeds geschreven in onze voorbe schouwing. We willen het hier met klem nogmaals naar voren brengen. Als onze grote KNVB met hon derdduizenden ledien een beter figuur wil slaan in internationaal voetbal, dan moeten al die leden, van groot tot klein nu, onmid dellijk een begin maken met de opvoering van hun persoonlijk spelpeil. Dat is mogelijk wanneer men trouw de training bezoekt, trouw de oefeningen meemaakt en dan als het enigszins mogelijk is nog wat extra's doet om de zwakke punten, die ieder voor zich kent, te verbeteren. Dat is de weg, die moet wor den ingeslagen. Zonder schroom, maar met volle inzet van de per soon. Dan alleen kan de keuzecom missie over een paar jaar met voldoening constateren, een ge leidelijke stijging van de waarde van ons internationaal voetbal. Deze les was reeds voorafge gaan door de les van Parijs. Tweemaal heeft men nu in korte tijd kunnen zien, waaraan het onze voetballers ontbreekt. Laten we allen de handen aan de ploeg slaan. Dit voorjaar, deze zomer. Misschien kan dan in de komende competitie reeds worden geconstateerd, dat men op de goede weg is. Hoofdklasse Ankerkader 38/2 AMSTERDAM. Voor het kampioenschap van Nederland hoofdklasse klein biljart anker kader 38/2, dat van 23 tot en met 26 April a.s. te Hoorn wordt gehouden, hebben de volgende acht spelers ingeschreven: T. Zondervan (Leeuwarden), J. Franken (Tilburg), J. de Jong (Rotterdam), H. J. de Kleine jr. (Zwolle), J. H. F. Chermin (Kerkrade), L. van Leur (Oss), J. A. Lamers (Beverwijk) en R. O verdijk (Zaandam).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noordhollands Dagblad : dagblad voor Alkmaar en omgeving | 1953 | | pagina 3