Nederlands Elftal schoot
op alle punten tekort
Ongeorganiseerde aanval wist
geen raad met zwakke grendel
['ito vrede
ïe Kerk?
kampioen
le 2e klasse
Zeer ivankele Oranjedefensie
met 1-2 te sterk beloond
Van de grond af
Keuzecommissie kon slechts
meewarig 't hoofd schudden
Sterke biljarters
naar Hoorn
MAANDAG 23 MAART 1953
Pagina 3
iverwachting
d door het KNMI
geldig van Maan-
ot Dinsdagavond:
IEUW MIST
en ochtend on vele
ist of laaghangende
maar later on de
akeliik in het Zui-
aet land kans on
klaringen. Weinig
langs de Wadden-
matige Westeliike
ïlfde temperaturen
of iets hogere.
IK Volgens een
Londen in Herald
Maarschalk Tito de
iteiten hebben mee-
plan te zijn, zijn
:h regiem te libera-
'rede te sluiten met
:rk.
zijn plannen bekend
lakt aan Churchill en
woordvoerders wer-
t blad geciteerd ver-
:bben, dat geen ver-
zullen plaats vinden,
in enigerlei druk van
Eden op Tito, maar
vrijwillig toe besloten
i poging zijn regiem
lardbaar te maken
den. Hij zou de Kerk
ligieuze scholen te
nder toezicht van de
autoriteiten en een
in beslag genomen
de Kerk willen te
sten uit deze lande-
dan gebruikt kun-
om het kerkelijk on-
ekostigen.
liet verwacht, dat de
vrede te sluiten met
heel tegemoet zullen
alle gerechtvaar-
sn van de kerkelijke
r Tito zou de hoop
geven hebben, dat de
ren- en buitenlandse
zijn regiem de gods-
Igt, zal doen verdwij-
aar vereniging ..Vol-
:engt overwinning"
toepassing hebben
i prees de voortreffe-
van de heer de
lopte in de toekomst
re malen getuige te
rgeliike gebeurtenis-
r Nuyens feliciteerde
g namens het fanfare
t dank voor de waar-
irden van de voorzit-
3 zich met het corps
likbaar om dergelijke
vobrvallen op te
et officiële gedeelte
le beëindigd en men
nge tiid gezellig bii-
Je bromfiets
»evallen
Zaterdagmiddag
uur werd de heer
't Zandt die oer
r de provinciale
de brug Heerhugo-
boerderij van Laan
een vrachtauto be-
K. uit Oudorp inge-
jorbiigereden. Het is
of hii bii het voorbn-
het slingeren is ge-
t hii met de vracht-
ïraking is gekomen,
jffeur van de vracht-
door een tegenligger
vd dat de man was
op de weg lag. Zicht-
ndingen waren niet
emen. Vermoedelnk
an een hersensjhud-
en. Hii is door de
Alkmaar naar het St
skenhuis vervoerd,
s had weinig schade
r Handbalvelden
klasse heeft A.O.G.
pedstrijd tot een goed
;ht; met niet minder
rd Wijk aan Zee ge-
5 kwam met twee
lijfhuizen terug: met
de dames van D.S.O.
ft zich tegen Or. Wit
erd. Met 1—0 kwam
met de hakken over
.O. heeft echter pro-
kend tegen het niet
van een vrije worp
doelpunt ontstond.
V.B.O. Kampioen
uit Oudorp hebben
de kroon op het
Zij stelden de talrijke
iet teleur en door de
werd het kampioen-
■it. Een kranig stukje
.B.O., dat als pas ge
nu meteen le klas-
rden.
H.S.V. maakte geen
0 bleef het baas
els en behaalde een
ining tegen D.D.O. in
n.
H.S.V. moest tegen
et onderspit delven,
ïrd het 20.
iklasse: Adalbert liet
A.D.O. lelijk zitten,
mest de Adelbert
sen terwijl Adelbert
al de roos trof.
at regelrecht op het
ap aan; nu werd O.G.
er. Met een 52 zege
speelsters in Alkmaar
AO.G. b schoot ge-
laar slof; Adelbert b
—1 geklopt,
piranten is V.B.O. de
tegen A.O.G. werd de
geleden; na met 1
voorgestaan moest
t 31 het hoofd bui-
:on het tegen Or. Wit
en; nu wist het ech-
ipunt te maken. Uit-
ior Or. Wit
Armzalig spel van Nederland
„Elf internationals voor 'n kwartje". Nee,
schrikt u maar niet. Dit is niet de prijs,
waarvoor de een of andere buitenlandse
scout ons complete Nederlands elftal zou
kunnen krijgen, het was slechts de slogan
van een handig mannetje, die in een opti
mistische bui elf Ned. profs netjes op een
rijtje op een ansicht had laten zetten. Toen
de stadionpoorten wagenwijd open gingen,
had hij zijn slag moeten slaan. Het is er
Een falend Nederlands elftal. Jawel, dat vormden deze elf
spelers, die een zo tempo- en fantasieloze strijd voerden, dat
we heel diep in het voetbalarsenaal moeten tasten om een
wedstrijd tegen te komen, die er nog misvormder uitzag.
Geen moment is Oranje er in geslaagd paniek te zaaien in
een verdedigingsmuur, opgebouwd door spelers, die dikwijls
grossierden in onbehouwen trappen. De Helveten zouden dit
wèl doen door puntiger, maar vooral snellere attaques,
waarin althans nog enige opbouw te bespeuren was. Alleen
een beklagenswaardige schotloosheid stond een juichende
afwerking in de weg.
In het begin bleek dit nog niet
direct. Nauwelijks was de secon
dewijzer eenmaal rond of Land
man stak alleen nog maar uit
gewoonte beide armen de lucht
in bij een snerpend schot yan
Mauron. De grondslag voor dit
eerste brute Zwitserse geweld
had rechtsbuiten Antenen gelegd,
met een voorzet, die geen weg
van een oranjehemd kruiste.
Mauron kon rustig het vizier
stellen voor het hoge fluitende
schot dat zijn voet verliet (01).
1)
De reactie van Oranje was zon
der meer slap. Wanneer Landman
zich geen avontuurlijke duik voor
de opgeheven rechtervoet van
Bader had gepermitteerd, zouden
we nauwelijks een minuut later
tegen een 02 achterstand heb
ben aangekeken. Eerst toen volg
de een schuchtere opmars in de
richting van het Zwitserse straf
schopgebied. De eerste aanval
brak op buitenspel van Van der
Bogert af, de volgende werd be
sloten met een schot van Klaas-
sens, dat Stuber hoogopspringend
tegen zijn borst klemde.
Dat waren de eerste, misschien
toen nog beloftevolle, werkstuk
ken van Nederland. In het vol
gende stuk kwamen weer wat
Zwitsers voor. Eerst rechtsbinnen
Bader, die door een knieblessure
hinkend het veld moest verlaten
en door Ballaman werd vervan
gen. Daarna Fatton, die met on
gehinderde rushes langs de lijnen
verwarring stichtte. Na een kwar
tier wenste ook Luiten zijn visite
kaartje af te geven.
De Utrechtenaar, die later zou
uitgroeien tot onze actiefste en
nuttigste voórhoedespeler, mikte
echter enkele decimeters langs de
verkeerde kant van de paal.
Hendriks: demonstratie
van derde back
Hendriks bewees in het vol
gende ogenblik later zou hij
dat nóg veelvuldig doen dat
het oranjeshirt nog te vroeg van
de robuste schouders van Rinus
Terlouw is gegleden. In het spel
van Hendriks was nergens enige
opbouw te bespeuren, het was een
pure demonstratie van derde
back.
Terwijl Landman een hoog voor
het doel geplaatste bal tegemoet
sprintte, stak de Arnhemmer een
voet uit. Alleen een panterachtige
reactie van Landman was oor
zaak dat Antenen slechts naar de
hoekvlag mocht wandelen.
De beurt was toen weer aan
Oranje. Een combinatie van
Schii ndel-Clavan, werd afgerond
met een elke richting missend
schot van de Hagenaar, die daar
na nergens meer in bet lijstje van
schutters is voorgekomen.
Luiten richtte beter, maar Stu
ber wenste nog niet te capitule
ren. Ook niet toen de D.O.S. man
het met een kogelhard schot op
kniehoogte probeerde. En Abe?
Het zou een half uur. duren eer
onze aanvoerder wat virtuositeit
op de mat kon leggen. Tot dan
toe had de Fries machteloos toe
gezien, hoe elke pass van Van der
Bogert mislukte, hoe een jongle
rende Van der Kuil vergat dat
onnodige schijnbewegingen en
listigheidjes het toch al ramp
zalige tempo nog meer drukken
en hoe Mick Clavan bezig was te
bewijzen beslist geen aanvals
leider te zijn.
Lenstra werd daardoor mis
schien in zijn spel geremd, maar
kon toch ook niet de activiteit op
brengen, die de trouwe stadion
bezoekers tegen de Denen de han
den van verbazing deden ineen
slaan. Natuurlijk er waren wel
vleugjes van vakmanschap te be
speuren, maar zij waren te ge
ring in aantal om een „Abe-yell"
te rechtvaardigen.
Het doelpunt van de Fries, na
een half uur gescoord, was er ook
geen van een gehalte om een
hoge borst voor op te zetten,
maar in elk geval was er spel
inzicht in verwerkt hetgeen velen
van zijn medespelers misten.
Presentje
Het verlossende schot, dat
Oranje op 11 bracht was zon
der meer een presentje van de
linksback Kohier, die aan revo
lutievoetbal ging doen, toen Abe
een bres in de grendel had gesla
gen. Op het moment dat Kohier
de bal in arremoede in de rich
ting van Stuber schoot, trok de
Fries een felle sprint. Voor Stu
ber een wanhoopsduik kon doen,
had Lenstra met de buitenkant
van zijn schoen het stadion ver
heugd laten opveren.
Dat was dan 11, maar laten
we het maar ronduit zeggen, te
gen de verhouding in. Want nu
niet van gekomen. Want uit dat kille sta
dion kwamen slechts mopperende mensen,
die met sombere gezichten een laatste
kwartiertje interland waren doorgekomen.
Een kwartiertje, waarin een volkomen fa
lend Nederlands elftal nog eens 'n kramp
achtige poging had gedaan de vaak door
ouderdomsgebreken piepende Zwitserse
grendel resoluut opzij te schuiven.
gt
meenden goed gegokt te hebben
toen de eerste de beste aanval,
koppend door Abe ingeleid, een
einde vond, omdat v. d. Kuil een
paar meter opzij werd geschoven.
De Engelse arbiter Leafe wuifde
een paar protesten weg, zoals hij
zich later ook niets zou aantrek
ken van een heftig gesticuleren
de Lenstra, waardoor de gasten
zich steeds vaker aan het gevaar
lijke spelletje van „afhouden"
gingen bezondigen. En nu mocht
Fatton voor de zoveelste maal
langs Tebak snellen, de vuist van
Landman was toch wel zoveel
sneller, dat we nog steeds op het
wonder hoopten, dat onze aan-
valslinie nog iets zou doen, waar
mede voorkomen zou worden, dat
onze zo langzamerhand miserabele
staat van dienst op interlandvoet
bal, nog met een nederlaag tegen
deze vrij zwakke Zwitsers zou
worden aangedikt.
Het wonder is uitgebleven, om
de doodeenvoudige reden, dat een
ieder maar op zijn boerenfluitjes
bleef spelen, In de 13e minuut
ABE LENSTRA MAAKT
GELIJK
De Zondag in het Olympisch
Stadion ie Amsterdam ge
speelde landenvoetbalwedstrijd
Nederland-Zwitserland is door
de gasten met 10 gewonnen.
Nadat reeds in de eerste mi
nuten de Zwitsers een 10
voorsprong hadden genomen
wist aanvoerder Lenstra noq
voor de rust de stand op 11
te brengen, welk moment hier
wordt weergegeven. V.l.n.r.:
Neukom (staande), Kohier en
doelman Stuber (op de grond
liggende), vervolgens Abe
Lenstra, die zijn vreugde over
het doelpunt onmiskenbaar uit
en geheel rechts Luiten.
hetgeen dan ook prompt gebeur
de, alleen met een plichtmatig
en daardoor ongevaarlijk karak
ter. Er werd om tempo, voetbal
len en een doelpunt geschreeuwd.
Aan de eerste twee factoren werd
nimmer voldaan, aan de laatste
een paar keer bijna door Abe.
Een voorzet van Luiten bracht
de Fries oog in oog met Stuber,
die nergens meer op hoopte. Hij
kreeg weer kleur op de wangen,
toen een doffe dreun verried dat
de paal een Nederlands succes in
de weg had gestaan. Een geprik
kelde Abe mocht daarna al zijn
kracht in een 16 M. schot leggen,
ae vuisten van Stuber waren
sneller dan de welhaast met
atoomkracht voortgedreven bal.
Momenten dus, die er goed wa
ren om ons te laten weten dat er
toch 60.000 toeschouwers in het
Stadion waren samengepakt.
De verdiende nederlaag en een
HET EERSTE ZWITSERSE DOELPUNT. De landenvoetbalwedstrijd NederlandZwitser-
and, welke Zondag in het Olympisch Stadion te Amsterdam werd gespeeld, is door de
Zwitsers met 2—1 gewonnen. Reeds enige minuten na de aanvang van de wedstrijd
maakte de Zwitserse linksbinnen gebruik van een weifeling in de Nederlandse verdediqinq
en schoot de bal op beheerste wijze langs doelverdediger Landman. V.l.n.r.: v. Schijndel
Boskamp, Landman, Mauron en Hendriks.
mocht Klaassens die verdienste
lijk schakelde, wel herhaaldelijk
getracht hebben onze aanvalslinie
te animeren, hij bereikte er niets
meer mee dan wat loos alarm.
Neen, dan priemden de Zwit
serse halfs Casali en Schmidhau-
ser, hoewel vrijwel nimmer bril-
lant, toch in elk geval meer ver
antwoorde gaten in ónze defensie,
waarin Hendriks als een slangen
bezweerder met zijn arm stond te
werken. Het was ook de Vitesse-
naar, die verkeerd timede op een
hoge voorzet. Fatton schoot on
middellijk, maar Landman zweef
de gelijktijdig naar de bedreigde
hoek.
Dit gebeurde nog voor de ge
lijkmaker, evenals het missen van
drie Zwitserse aanvallers voor
onbeschermd doel. Voor de rust
kwam Van der Bogert nog tot een
schot, dat Stuber overmeesterde,
maar Landman had er niet zo
over gedacht, als Hugli na een
enorme misser van .Tebak wat
zorgvuldiger had gericht. Hugli
wilde dit weer goed maken maar
Landman bepaalde de richting
ervan tijdig. Om de naam van
deze Zwitser niet te spoedig te
vergeten willen we zijn laatste
stunt in de eerste helft nog aan
de vergetelheid ontrukken.
Na een voorzet van alweer An
tenen, scheen hij alleen nog maar
te kunnen scoren.' Dat nu juist
deed hij niet. Via zijn borst vloog'
de bal over de lat.
Demonstratie van onmacht.
In de tweede helft zette Oranje
de demonstratie van onmacht
voort, ondanks de hoop die de
(blazende strodorpers uit Zutfen
ons nog wat optimistische hart
HET TWEEDE ZWITSERSE
DOELPUNT
In de tweede helft van de
landenvoetbalwedstrijd Neder
land-Zwitserland in het Olym
pisch Stadion te Amsterdam
wisten de gasten de stand op
21 te brengen door een
schitterend gespeelde bal van
linksbinnen Mauron, die ook
het eerste doelpunt maakte.
De Zwitsers wonnen de wed
strijd met 21. V.l.n.r.: An
tenen (7), Huegi, met armen
in de hoogte, Fatton, v. Schijn
del, Hendriks, Tebak, Mauron,
Landman en Klaassens.
kwam er tocih een doelpunt, maar
aan de andere kant. Bovendien
één, waarvan Landman waar
schijnlijk slecht heeft geslapen.
1—2
Invaller Ballaman liet een
voorzet los, waar alleen Hugli
bijkon. Een snelle vloeiende voet
beweging was voldoende om
Landman snel naar de grond te
brengen. De kracht waarmede
het schot als een granaat was
afgevuurd, braeht de Spartaan
echter uit balans. De bal vervolg
de zijn weg in een vertraagd
tempo en kwam eerst tot rust,
toen het net hem terug had ge
veerd.
Dat was 12 en voor Oranje
bleef er toen. niet eens veel an
ders meer over dan aanvallen,
(Van onze Sportredacteur)
Er is verschrikkelijk veel optimisme nodig om uit deze
„vlakke" wedstrijd nog de punten te halen, waarop men
kan voortborduren voor een betere toekomst. Toch moet
de huidige Keuzecommissie dat doen. Zondar dralen,
zonder aarzelen moet ze verder gaan op de weg, die ze
is ingeslagen. Een weg, die tijd zal vergen, veel tijd. Laten
we bij de beoordeling van de eerste weinig bemoedigende
resultaten daar volop rekening mee houden. Het zou on
billijk zijn om nu reeds met verwijten te komen, nu reeds
kritiek te leveren op de vele onvolmaaktheden, die aan
het eerste officiële product van de heren Kruyver c.s.
kleefden.
grommend publiek konden er
echter niet meer mee worden
voorkomen.
En dat was misschien ook maar
goed ook, daar elk ander resul
taat hoogstens de critiek wat had
kunnen verzachten en dit zou
een misleidend slaapmiddeltje zijn
geweest, want dat er aan dit elf
tal zwaar gedokterd zal worden,
daaraan zal wel niemand meer
twijfelen.
Ned. hockey-dames
sterker dan Belgische
TILBURG De damesboakey-
wedsfrijd tussen de B-ploegen
van Nederland en Bilgië, te Til
burg gestpeeld, eindigde in een
6-0 overwinning voor de Nederi.
ploeg.
Dat het een slechte wedstrijd
was, zal ieder, die in het Olym
pisch Stadion is geweest, volmon
dig toegeven.
Eigenlijk heeft men de volle
negentig minuten zitten wachten
op de heldendaden, die men toch
zo graag had willen zien.
Ze kwamen niet, maar zo gul,
zo toegevend was het 60.000 kop
pige publiek met het applaus, dat
het zelfs al klapte en juichte voor
de enkele staaltjes aardig samen
spel, die er helaas zo heel zelden
in het Hollandse team voorkwa
men.
Een slechte wedstrijd dus, een
wedstrijd, die eens temeer heeft
aangetoond, hoe diep we met het
Nederlandse voetbal in de put
zitten. Aan letterlijk alles ont
brak het. Aan nauwkeurig plaat
sen, aan tempo, aan lichaams
techniek, aan startsnelheid en
aan individuele prestaties.
De Zwitsers, die toch heus geen
wonderploeg hadden, kwamen in
al deze punten boven onze jon
gens uit.
Tegen Denemarken waren er
nog de snelle, veelbelovende aan
vallen geweest, die de Keuze
commissie goedkeurend hadden
doen knikken en die deze heren
hadden verleid tot nog een po
ging met deze kwikzilverige man
netjes. Welnu, sinds gisteren is
ook deze illusie verloren gegaan.
Deze voorhoede, die tegen Dene
marken faalde op het benutten
van de geschapen kansen, faalde
nu zelfs op nog andere punten
Daar was een Clavan, die wer
kelijk nergens aan toe kwam, die
ten enenmale te klein is om als
midvoor met succes te kunnen
opereren tegen de doorgaans
„grote" stopperspillen. Daar was
een v. d. Bogert, ijverige werker,
maar tekortschietend in zijn taak
als binnenspeler. Ja zelfs Pietje
van der Kuil kon er niet in sla
gen de goede indruk, in Rotter
dam gemaakt, hier in het Olym
pisch Stadion te bevestigen. Spo
radisch vertrok een schot van zijn
voet in de goede richting en zijn
voorzetten kwamen veelal achter
doel of.... achter de voorhoede
terecht. Dat Abe Lenstra tussen
al dat geknoei niet tot volle ont
plooiing kon komen is begrijpe
lijk. De Fries is nu eenmaal niet
gauw op temperatuur en in deze
koude wedstrijd kon hij het en
thousiasme niet opbrengen, dat
hem in staat stelt kwistig van zijn
capaciteiten gebruik te maken.
Dan was er ook nog Luiten.
Warempel, in onze aantekeningen
komen van deze Utrechtenaar
toch nog wel goede dingen voor.
Hij schoot tenminste verscheidene
malen hard en fel op doel en
bezorgde met Lenstra de uitste
kende Zwitserse doelman Stuber
enkele benauwde momenten.
Misschien dat hij nog mee kan
groeien in een Nederlands elftal,
dat van de grond af zal moeten
worden opgebouwd.
Van Schijndel faalde
volkomen
Deze voorhoede, in Rotterdam
hoopvol gestart, dus teruggezakt
in het „grauwe niets". Met mis
schien als enig excuus, dat de
overigens voortreffelijke Engelse
scheidsrechter Leafe, tamelijk
hardhandig spel van de Zwitserse
defensie toeliet, op de wijze
waarop Engelse referees het spel
van de Engelse profs tolereren.
Dat hardhandige spel ont
wrichtte onze aanval nog meer.
Daarbij kwam nog, dat van de
verwachte steun, die de „aanval
lende halfs" van Schijndel en
Klaassens zouden geven, niet veel
terecht kwam. Klaassens, de bes
te man uit de achterhoede, schoot
schromelijk tekort in tempo (alles
ging op zijn „elf en dertigst"),
maar deed op het middenveld
toch nog zoveel goede dingen om
het praedicaat voldoende mee
naar Venlo te kunnen nemen.
Meer niet, maar dat was toch al
genoeg om tot de uitblinkers van
deze slechte Nederlandse ploeg te
behoren. Van Schijndel was ner
gens. De Schiedammer struikelde
soms over zijn eigen benen en
zijn passes waren zo erbarmelijk
slecht geplaatst, dat zijn rentree
in het Nederlandse elftal onge
twijfeld van zeer korte duur zal
zijn. Daarmee was aan de aanval
lende taak van de halfspelers alle
kracht ontnomen, die de voor
hoede zo bitter nodig had.
En was er nu nog maar een
achterhoede, die vertrouwen wek
te, waardoor de beide halfspelers
wat op hun gemak konden ko
men. dan zou het misschien in de
loop van de wedstrijd nog wel op
zijn pootjes terecht zijn gekomen.
Niets was echter minder waar.
Want Boskamp deed iedere keer
als hij trapte het hele Stadion
sidderen van angst en Hendriks
vergastte ons op series halve
trappen en halve kopstoten, dat
het ijselijk was.
Alleen Tebak, hoewel ook lang
niet volmaakt, hield het hoofd
koel en weerstond soms de hefti
ge aandrang van de Zwitsers, die
tot groot geluk van onze verde
diging, even slecht de hun gebo
den kansen benutten, als de Hol
landse voorhoede destijds tegen
Denemarken. Want als alle kan
sen in doelpunten waren omgezet
(en dat had een voorhoede van
klasse zeker gedaan), wel geachte
lezers, dan hadden de dubbele cij
fers niet onbereikbaar geweest.
Wat nu.
Zo sleepte een Nederlands elftal
zich naar het einde, dat kwam
met de gebruikelijk geworden
nederlaag. Maar over vier weken
moet er alweer worden aangetre
den voor de traditionele match
tegen onze Zuiderburen. In die
acht en twintig dagen zullen de
hoofden der heren van de Keuze
commissie vol rimpels komen te
zitten van de zorgen.
Hendriks, Boskamp, van Schijn
del, Clavan, v. d. Bogert zijn rijp
voor vervanging. En dan hebben
we nog clementie met de anderen,
die gisteren dan tenminste nog
wel goede dingen gedaan hebben.
Een ding is zeker. Het elftal, dat
op 19 April tegen de Rode Dui
vels in het veld zal komen, zal
heel wat meer in zijn mars moe
ten hebben, om een debacle te
voorkomen.
Misschien dat de keuzecommis
sie die debacle inderdaad zal af
wenden. Maar allen, die de wed
strijd tegen Zwitserland gisteren
hebben gezien, zullen het ons
moeten toegeven, dat er met be
slistheid een aanvang moet wor
den gemaakt met de wederop
bouw van ons Nederlandse voet
bal. En dan is daarbij de eerste
daad aan al onze voetballers zelf.
Veel en veel hebben we in de
diverse clubbladen kunnen lezen
over de training. Slecht bezoek,
matig bezoek, helemaal geen be
zoek. En juist daar mankeert het
aan. We hebben het Zaterdag
reeds geschreven in onze voorbe
schouwing. We willen het hier
met klem nogmaals naar voren
brengen.
Als onze grote KNVB met hon
derdduizenden ledien een beter
figuur wil slaan in internationaal
voetbal, dan moeten al die leden,
van groot tot klein nu, onmid
dellijk een begin maken met de
opvoering van hun persoonlijk
spelpeil. Dat is mogelijk wanneer
men trouw de training bezoekt,
trouw de oefeningen meemaakt
en dan als het enigszins mogelijk
is nog wat extra's doet om de
zwakke punten, die ieder voor
zich kent, te verbeteren.
Dat is de weg, die moet wor
den ingeslagen. Zonder schroom,
maar met volle inzet van de per
soon.
Dan alleen kan de keuzecom
missie over een paar jaar met
voldoening constateren, een ge
leidelijke stijging van de waarde
van ons internationaal voetbal.
Deze les was reeds voorafge
gaan door de les van Parijs.
Tweemaal heeft men nu in
korte tijd kunnen zien, waaraan
het onze voetballers ontbreekt.
Laten we allen de handen aan
de ploeg slaan. Dit voorjaar, deze
zomer. Misschien kan dan in de
komende competitie reeds worden
geconstateerd, dat men op de
goede weg is.
Hoofdklasse
Ankerkader 38/2
AMSTERDAM. Voor het
kampioenschap van Nederland
hoofdklasse klein biljart anker
kader 38/2, dat van 23 tot en
met 26 April a.s. te Hoorn wordt
gehouden, hebben de volgende
acht spelers ingeschreven:
T. Zondervan (Leeuwarden), J.
Franken (Tilburg), J. de Jong
(Rotterdam), H. J. de Kleine jr.
(Zwolle), J. H. F. Chermin
(Kerkrade), L. van Leur (Oss),
J. A. Lamers (Beverwijk) en
R. O verdijk (Zaandam).