y# Kajopa Pastoor C. de Ruyter viert zijn zilveren priesterfeest De verzorging der zieken door de eeuwen been TEGEN BETER WETEN !N ILCKMANN 1RRAM EN'SUM en de bende van Zwarte Dolf Krankzinnigen waren een kermisattractie VIST VEILIG Standplaats: bij de Schoutenstraat heeft beslag gelegd op een grote fabrieksvoorraad IVlailteiStOI 1 dl Uitsluitend 100 wol ïn de aloude parochie van St. Hippolytus C. J. KLUGT Alkmaar Dames 15 korting op NYLONS W. SCHIPPER WIE HEEFT TE MISSEN: De Sint Vincentiusvereniging 16.90 15.90 12.75 Omdat Hilckmann nu eenmaal voordelig is: 268 68 98 VRIJDAG 29 MEI 1953 Pagina 7 HHHHHHIHflBBflBSSBSHI w •fa De verkoop hiervan zal plaats hebben ZATERDAG a.s. OP DE MARKT tegen sensationele prijzen Komt zien en overtuigt U van deze enorme aanbieding! WIERINGEN De legende gaat, al heeft die legende een grote mate van waarschijnlijkheid, dat de St. Hippo- lytusparochie op het voormalige eiland Wieringen door de H. Willibrordus zelf is gesticht en dus een van de oudste uit den lande zou zijn. Dit is dan meteen ook de verklaring waarom ze de naam draagt van die Romeinse krijgsman Hippolytus, welke in de allereerste jaren op last van de Cesar omwille van z'n geloof werd omgebracht Pastoor C. de Ruyter van Wie- ringen, die een behoorlijk kenner van oudheidkundige vondsten e.d. is. en zelf over een kleine maar min of meer unieke verzameling beschikt, is zelfs in het bezit van een heel erg oude koperen stem pel dat de marteldood van deze heilige weergeeft. Duidelijk ziet men op dit voorwerp door het eeuwenlang gebruik al versleten handgesneden voorwerp, dat een romeins soldaat door een paard voortgesleept wordt over oneffen terrein. Op deze wijze verwierf St. Hippolytus de martelaars kroon. Wieringen was tot vlak voor de drooglegging van de Wieringer- meer, juister gezegd tot het ge reed komen van de Amsteldiep, een volslagen eiland', waar ieder een familie van iedereen was, en de eeuwenoude gebruiken nog volop werden gehandhaafd. Maar tegelijk ook een eiland waar vele katholieken met niet-katholieken trouwden omdat de keuze nu een maal beperkt was. Dat is hoogst waarschijnlijk wel de reden dat de parochie van St. Hippolytus- hoef altijd maar klein bleef. Nog steeds heeft pastoor de Ruytei slechts even 600 parochianen. Maar helaas is het euvel der ge mengde huwelijken niet verdwe nen Wel bezoeken wonderlijk genoeg elke Zondagavond hon derden jongelui „van het vaste land" het oude eiland, en inder daad neemt het aantai gemengde huwelijken af; geheel zonder zorg is de huidige gang van zaken op dit gebied nog allerminst. Pastoor hoopt echter dat de Wieringse jongedochteren en jongezoons bij het kennismaken voortaan het ge luk zullen hebben om geloofsge noten te treffen, al zijn ze dan, helaas nog steeds, vrij dun ge zaaid. Prima feestvierders Hetgeen overigens niet weg neemt dat de verhouding tussen de katholieken en niet-katholie ken op Wieringen voortreffelijk is. Dat wordt o.a. gedemonstreerd gesneden voorwerp, aar een ae eeuwenoude georumen nug ia. uai wuiui u.y. geueiuuns -irrr e armenhuis der H Reeds in de 12e en 13e eeuw werden door de kloosterlingen geregeld zieken in hun kloosters opgenomen en verpleegd. In de 13e eeuw werden door de orde van de Hospitaalbroeders van den Heiligen Geest de eerste ziekenhuizen gesticht. Het was vooral voor de lepra of melaatsheid welke lijders in de zgn. leprozenhuizen of lazerijen werden ondergebracht. In een oorkonde van 27 Maart 1267 wordt gesproken over een „Domus Hospitalitatis Sancti Spiritus" in Gro ningen, welke bestemd zou zijn voor het verplegen van zieken en als gasthuis voor armen. Deze gebouwen lagen even binnen de Zuidelijke stadsmuur, op dezelfde plaats waar thans nog het Heilige Geestgasthuis ofwel Pelstergasthuis is gelegen. In 1844 werd dit dolhuis op- Het Provinciaal Stads- en Academisch Ziekenhuis te Groningen viert in deze dagen het gouden bestaansfeest. In bijgaand artikel geeft een des kundige medewerker een in teressant beeld van de medi sche „sprg" in vroegere eeuwen. In 1422 werd door de Provisor en twee burgemeesters van de stad een hospitaal gesticht in Helpman, dit verrees aan de Westzijde van de Heereweg ter hoogte van de Moddermanlaan en was uitsluitend bestemd voor lazeruse mensen. Deze lijders werden de stad uit gewezen en op kosten van het stadsbestuur hier verpleegd. Was het een ver mogend iemand en wilde deze niet met de andere lijders samen wonen, dan kon deze op eigen kosten een kamer laten timme ren. Het toezicht was opgedragen aan een vader en moeder, de va der had verlof om op de kerkho ven geld in te zamelen voor de bewoners van deze inrichting. De patiënten zelf mochten al leen Zondags. Dinsdags en Vrij dags binnen de stadsmuren ko men doch moesten de stad om twee uur n.m. weer verlaten. Ook zij konden op de kerkhoven plaats nemen om een offertje in ontvangst te nemen. Op de terug weg namen ze levensmiddelen in ontvangst, terwijl ze hun nade ring door de lazerusklep aankon digden, de angstige burgers kon den dan in hun huizen vluchten Binnen de kerk mochten ze niet komen, zij woonden de Gods dienst oefeningen vanaf het kerk hof bij. In de kerkmuren bevon den, zich hiertoe openingen of hagioscopen welke op het pries terkoor uitzagen. Nadat de melaatsheid in deze omgeving langzamerhand was verdwenen, kwam de pestziekte en maakte vele slachtoffers onder de bevolking, zo zouden b.v. in 1582 bijna alle kloosterlingen van het Francicanerklooster aan deze ziekte zijn gestorven. Dolhuizen Verder waren het de geestes zieken, de dollen of gekken die de overheid veel zorg veroorzaak ten. De afzondering van deze per sonen was niet zo zeer de zorg voor de verpleegde, doch meer uit veiligheid voor de mede burgers. In het laatst van de 16e eeuw waren de voogden van het An- thonygasthuis aan de Rademarkt bereid enige krankzinnigen tegen en bepaalde som levenslang op te sluiten. Later werden gedurende een Jaar ook in het St. Gertrudgast- huis m de Peperstraat vijf dollen aan de zorg van deze instelling toevertrouwd. In 1702 werd op net, terrein van het St. Anthony gasthuis een dolhuis gebouwd, de Kok van dit gasthuis die voor ^„voedselvoorziening van het dolhuis moest zorgen, kreeg hier voor een Salarisverhoging van «ertig gulden per jasts. geheven, alleen de Dolhuisgang geeft een droeve herinnering weer van een plaats waar volgens Dr. Acker Strating de krankzinnigen min werden behandeld. In de 18e eeuw b.v. kon men gedurende de kermissen deze in hokken op gesloten stakkerds bezichtigen. Voor 1800 waren het dus voor noemde instellingen die wel het verplegen maar niet zo zeer voor de genezing zorg droegen. Normale zieken.... De normale zieken werden in eigen huis verpleegd. In 1797 had prof. Thomassen Theussink aan gedrongen op het stichten van een klein ziekenhuis waar men de studenten van de hbge- school de beoefening van de ge neeskunde met voorbeelden kon aantonen. Nog dat zelfde jaar werden in het voormalige Jaco- bijnerklooster (groene voortuin) twee overwelfde ruimten hiervoor afgestaan, elk plaats biedende voor vier bedden. Maar om slachtoffers of zoals prof. Stra ting ze noemde sujetten te vin den die zich hier zouden laten behandelen was niet zo eenvou dig. De patiënten waren er niet voor hun plezier, alle mogelijke proeven werden op hen geno men, de toekomstige plattelands heelmeesters moesten het aderla ten en het Spaanse vliegen zetten op deze patiënten proberen. Na enige jaren zagen de pro- fesoren uit naar een hetere huis vesting voor hun nosocomium. Aan de Munnekeholm stonden gebouwen die eens tot het refu- gium van het klooster Aduard hadden behoord. De bewoners van dit klooster hadden deze ge bouwen tijdens hun verblijf in de ,stad in gebruik. Het klooster be zat bijna 350 H.A. land voor eigen gebruik, de opbrengsten hiervan werden in de gebouwen aan de Munnekeholm opgeslagen en ver handeld. De oude stadsmuur liep van de Torenstraat naar de Lage der A en hierin, bevond zich het z.g. papenpoortje waardoor de kloosterlingen de stad in en uit konden. Na de reductie van 1594 werd aan de laatste abt van het kloos ter een gedeelte van de gebou- '""n afgestaan, deze abt stichtte hierin later het bekende Aduar- dergasthuis, terwijl een ander deel dat meer Noordelijker lag door de West Indische Compagnie in gebruik werd genomen. Toen na tweehonderd jaar de W.I.C. werd opgeheven kwamen deze gebouwen in 1791 leeg te staan. Het oog van de hoogleraren viel hierop en in 1801 kregen zij de toestemming deze gebouwen ten behoeve van de Groningse hogeschool in gebruik te nemen. Plannen voor ziekenhuis Spoedig bleek ook deze inrich ting niet aan de behoefte te vol doen en toen in 1817 een ernstige typhus epidemie onze stad teis terde werd een gedeelte van het armenhuis der Herv. Diaconie aan de Oostersingel als zieken-, huis ingericht. Inmiddels werkte het gemeen tebestuur aan een plan om te komen tot een eigen stadszieken huis, terwijl van de zijde dei- curatoren van de academie werd aangedrongen op een Provinciaal ziekenhuis. Januari 1820 werd er inderdaad een stadsziekenhuis feopend en wel in de Schuitema- ersstraat naast het nosocomium van de academie. In 1826 verloor een tiende deel van de Groningers, tengevolge van een koorts-epidemie, hun leven. Uitbreiding van het zie kenhuis was noodzakelijk. Op de Zuidelijke hoek van de School straat en Popkenstraat stond het Jezuiëtenhuis, een oud refugium van het Wittewierumer klooster. Deze gebouwen, waaruit in 1594 de paters Jezuiëten waarschijnlijk werden verdreven, werd later als gevangenis ingericht. Bovendien was hierin het pondje onderge bracht, dit was een benaming voor een locaal waar de maten en gewichten werden geijkt. Deze gebouwen werden nu als ziekenhuis in gereedheid gebracht en bood toen plaats voor 50 pa tiënten. Inmiddels waren tussen cura toren en Provincie onderhande lingen gaande om te komen tot een inrichting waar de bewoners uit de provincie konden worden verpleegd. De Curatoren hadden hierbij groot belang, daar de op heffing van de medische faculteit aan onze hogeschool in die dagen niet tot de onmogelijkheden be hoorde. In 1851 kwam een contract tus sen Renk, Provincie en Gemeen te tot stand om te komen tot het oprichten van een gemeen schappelijk ziekenhuis. Het Je zuiëtenhuis werd verlaten en men verhuisde weer naar het Westen der stad, nu in de Munnekeholm. Tijdens de pokziekte welke hier in 1870 heerste werd de voorma lige zeevaartschool op de Motten- berg voor deze patiënten inge richt. De Mottenberg was gelegen op de plaats waar hu het museum staat, behalve de zeevaartschool bevond zich daar ook nog een scheepstimmerwerf. Inmiddels bleven de gebouwen in de Munnekeholm niet ongewij zigd, ze werden uitgebreid en operatiekamers en collegezalen bijgebouwd. De oogheelkundige afdeling werd in 1884 naar de Zuidersingelstraat op de hoek van de Coehoornsingel verplaatst. Particuliere inrichtingen De deskundigen waren van me ning dat het ziekenhuis niet meer aan de eisen voldeed daarom wer den vele plannen ontworpen, doch even snel verworpen. Het gevolg hiervan was dat naast het open bare ziekenhuis, particuliere in richtingen tot stand kwamen. Het eerst werd het „Asyl voor zieken en zwakken" geopend in de Haddingestraat, welke inrich ting in 1893 onder de naam van Diaconessenhuis verhuisde naar de Preadiniussingel. In 1891 bouwde de heer W. A. Scholten op zijn kosten het kin derziekenhuis in de St. Jansstraat op de hoek van de Singelstraat, terwijl in 1897 tegenover dit zie kenhuis de Roomsch Katholieke Ziekenverpleging „Onze Lieve Vrouw Behoudenis der Kranken" werd geopend. De plannen voor het nieuwe Stads, Provinciaal en Academisch ziekenhuis waren inmiddels zo ver gevorderd dat ook spoedig met de bouw hiervan kon wor den begonnen. Op de oude vesting gronden aan de Oostersingel verrees ein delijk in 1903 het nieuwe zieken huis, dat, nadat het op 27 Mei was geopend 5 Juni d.o.v. in ge bruik werd genomen. J.M. door het feit dat straks bij de plechtige intocht van de Pastoor liefst twee fanfarecorpsen spon taan medewerking zullen geven. Zij doen dit graag, niet alleen voor pastoor of de katholieken, maar vooral ook omwille van het feest. Alle Wieringers van hoog tot laag zijn dol op feesten van allerlei aard. Ze kunnen uitmun tend feesten in elkaar zetten en haast nog beter vieren. Hier gluurt vermoedelijk onge wild de reden om de hoek waar om de vastelanders Zondags avonds naar Wieringen gaan: de haast adembenemende manier waarop men hier weet te feesten. Het staat dus vast dat pastoor's feest iets geweldigs moet worden, en de feesteling zelf heeft het maar te ondergaan. Dat feesten is, behoudens de enkéle oude boer derijen en blauw betegelde schou wen, zo ongeveer nog het enige wat van vroeger is overgebleven. De rijke folklore is mét de ver overing door het vasteland radi caal verdwenen op slechts enkele gebruiken na. De parochie Eigenlijk is de parochie van St. Hippolytus met inbegrip van het bijkerkje van O. L. Vrouw van Altijddurende Bijstand te Den Oever te klein om er behoorlijke jeugdorganisaties e.d. op te bou wen. De gidsenbeweging wacht nu op een leidster en ook voor de jongens is nog het een en ander te doen. Wel komen er regelmatig mannen en jongemannen in het parochiehuis naast de kerk. De parochiële school, thans drie lo kalen rijk, bloeit als nooit tevo ren en gaat ongetwijfeld een goe de tijd tegemoet Maar pastoor de Ruiters parochie is ontzaglijk groot. Weliswaar heeft hij als wijlen zijn naamgenoot Michael Adri- aansz. géén „Zeven Provinciën" om het te bezeilen, maar met de Mos quito bromfiets gaat het ook best. Elke Woensdagavond kan m<xi pastioor steevast naar Den Oever zien stevenen om er Lof te doen, en elke maand gaat hij Zondags, natuurlijk ook met de „brom daar de H.H. Missen doen. De as- sistentpater komt die dag dan naar Hippo. Zondag a.s., het komt allemaal prachtig uit, gaat pastioor dus weer naar Den Oever. Daar wordt dan alvast door de 100 pa rochianen zelfstandig bet jubi leum gevierd met een plechtige Hoogmis compleet met een 2-st. Mis van Perosi. Na afloop van deze H. Mis volgt de receptie voor alle parochianen in zaal Wi- ron opgeluisterd door Harmonie Apollo. Dan gaat de pastoor voor één week naar zijn familie te Castri- cum, viert daar dus de 2e Juni zijn echte jubileumdag, en komt dan Zaterdag 6 Juni fris en mon ter zijn intocht houden vanaf Wieringerweff over Den Oever. Zaterdagavond 7 uur is dan het plechtig Lof. Zondag 7 Juni begint het feest met de Hoogmis, waaronder het koor de Missa In Laudum Ado- rationem uitvoert, 's Middags re ceptie en om kwart over 4 Dank- lof. Maandag- en Dinsdagavond zijn er feestelijke bijeenkomsten in het parochiehuis, waaraan de leerlingen van de school, de meis jescongregatie, muzikale en vocale solisten en de R.K. toneelvereni ging de IJpelaars medewerken. Pastoorslevensloop De jubilaris is op 22 Mei 1904 te Castricum geboren, en bezocht daar de lagere school Na zijn studies resp. aan de seminaries Hageveld en Warmond werd hij op 2 Juni 1928 door de aartsbis schop Mgr. v.d. Wetering in de St. Bavo te Haarlem Priester gewijd. Als jong neomist droeg hij zijn eerste H. Mis in zijn geboorte KI naar de St. Victorparocfiie te plaats op, om dan als Kapelaan Noordwijkerhout te vertrekken, Drie jaair later, dus in 1931 ver trok hij als kapelaan naar de pa rochie van O. L. Vr. Geboorte te Halfweg, om vandaar twee jaar later te verhuizen naar de St .Eli- sabethsparochie te Rotterdam en in 1936 een overstapje te nemen naar het mooie Voorburg voor 'n kapelaansschap in de O. L. Vr. Hemelvaartskerk dat liefst 8 jaar zou duren. In het donkerste deel van de bezettingsjaren stuurde Mgr. Huiberts hem naar de Rose- kransparochie aan de Jac. Obrechtstraat te Amsterdam. In die (lijd was kapelaan zijn in de hoofdstad des lands een moei lijke opgave. Er werd bitter hon ger geleden, de riolen werkten soms, soms ook niet en alles was even grauw, koud en akelig Maar daar beleefde hij ook de bevrij ding en de haast uitzinnige vreugde van de Amsterdammers en zag hij er de energie waarme de de katholieken daar hun orga nisaties en verenigingen weer op wisten te bouwen. In minder dan geen tijd was zijn parochie b.v. een grote gidsenbeweging rijk. Op 6 Juni 1952 werd hij als pastoor binnen geloodst te Hippolytushoef. Het is wel treffend dat zijn fees telijke intrede als jubilaris ook weer op 6 Juni zal zijn. Pastoor Ruiter gevoelt zich heel goed thuis in Hippo en bij zijn Wieringers en ziet afgezien van de zorgen die een pastioor in een kleine paro chie nu eenmaal heeft, de toe komst met een gematigd optimis me tegemoet. Zaterdagavond WatervogelsZ.A.P. DEN HELDER. Zaterdag avond om 7 uur zal aan de Siport- laan de laatste competitiewed strijd in de 4e kl. B worden ge speeld tussen Watervogels en ZAP. Deze wedstrijd is reeds enige keren uitgesteld. Hoewel de wedstrijd van weinig belang is, de beslissingen zijn in deze afdeling reeds gevallen, is de ver wachting gerechtvaardigd, dat het een aardige wedstrijd zal worden. Deze twee kemphanen hebben reeds meer voor verrassingen ge zorgd. Jubileum lammerenkeurder TEXEL De heer Jac. Gomes zal in dit seizoen een merkwaar dig jubileum vieren. Hij is n.l. 35 jaar lammeren-merker op de markt. Met zijn medewerkers heeft hij naar ruwe schatting in de loop van deze 35 jaren ruim 150.000 lammeren van een merk voor zien. Opmerkenswaardige voetbalwedstrijd TEXEL Wel zelden zal een voetbalterrein zoveel supporters hebben getrokken als dit op het veld van de Texelse Boys in Den Burg het geval is geweest. Daar werd n.l. een voetbalwestrijd ge speeld door het onderwijzend personeel, maar de elftallen waren versterkt door deelname van zo wel de Kath. geestelijkheid als de predikanten van het eiland. Met de spelregels werd nu en dan wsi eens een handje of beentje gelicht, maar tegen zoveel intellect, gestoken in voetbal tenue kon zelfs scheidsrechter Brinkenhof niet op. De wedstrijd eindigde in broederlijk gedeelde cijfers 22. Over veertien dagen zullen beide elftallen revanche nemen, wanneer de spieren weer soepel zullen zijn geworden. Voor al Uw HENGELSPORT-ARTIKELEN naar DE SPECIAALZAAK WORMEN MADEN denkt V aan onze De zaak waar U zo prettig winkelen kunt Laat 136 (4e huis v.a. R.K. Kerk). Alkmaar GOED BEDDENGOED, LEDIKANTEN. 1- en 2- persoons KINDERWAGENS. Ook KINDER ONDER. en BOVENKLEDING zijn bijzonder wel kom. dt zich vriendelijk aanbevolen Wh n houdi gaarne de goederen at naien stelde Hilckmann zijn nieuwe prijzen vast. Zakelijk gezien kon het eigenlijk niet, maar zo tegen de zomer vooruit, hier zijn ze: JAPONNEN 6.90 maar oök 32.90 MANTELS - SWAGG. 49.75 maar ook 98.75 MANTELCOSTUMES 59.75 maar ook 114.75 SHORTIES TOPPERS 26.75 maar ook 39 5Q TIENTALLEN guldens bespaart U zich nu! ROKKEN 3.90 maar ook BLOUSES 2.45 maar ook JURKJES 4.90 maar ook SWEATERS 1.75 maar ook 4.50 350 pracht KHAKIBROEKEN bandwijdte 75 en 82 om., lengte yfiflc 47 en 50 cm. (ook schriftelijk te bestellen) waarde 7.50 voor ^©3 Interlock heren sportbroek of 14C singlet, vanaf Itü Dames camisole 70 of slip 168 118 IV Onderjurken 490 375 NYLONS ENKALONS nieuwste variaties O AC 475 358 - 287 «49 Prima kousen m, nylon v. 150 nu Kinder interlock eft 98 - 78 - 69 - 3® KINDERSOKJES waarde 125 nu reeds vanaf TINO SHIRTS Iftp Jansen en Tilanus Iww TETRA LUIERS 70 van 1.nu ALKMAAR, Langestraat 22-23 DEN HELDER, Koningstraat 63 £Hiiai9iii9iiiiiiiiii9i!iiiiiiiiiüiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiniiiiim 110. Het was angstig stil in het huis van Martin Krabbe- bakker, waar Sjef en Sijm naar binnen waren geslopen, na dat douanebeambte Jos van Houdtum hen een lelijke kool had gestoofd. „Voorzichtig, op je .tenen lopen", fluisterde Sjef, geheel overbodig overigens tot Sijmen, toen hij de keuken deur voorzichtig opende en in de lege vestibule keek. „Hier is niemand, kom mee, deze deur maar in". Geruisloos slipten zij een ruime kamer binnen. Kennelijk was dit het werk vertrek van de heer Krabbebakker, want er stond een knaap van een schrijfbureau in het midden van het vertrek en twee van de wanden waren geheel bedekt met rijen boeken en mappen Veel tijd om dit te bekijken gunden Sjef en Siimen zich niet, het was voor hen zaak, om zo spoedig mogelijk te ontdekken waar het gesprek tussen Jos en de bewoner van dit huis plaats vond. Ze hadden hierbij geweldig geluk, want juist op het moment, dat Sjef een volgende deur zou openen, hoorden zij voetstappen naderbij komen en een stem die zei: „Ja, ja, wacht even, laten we naar mijn studeerkamer gaan daar kunnen we rustig praten" Een ogenblik keken Sjef en Sijmen elkander aan en zonder dat zij iets zeiden, begrepen beiden, wat hen te doen stond. Zo snel als zij konden, zonder daarbij echter gerucht te maken, liepen zij naar een grote muurkast, waarvan een deur half open stond en schoten naar binnen, de deur tot op een kier dichttrekkend. Ze waren net op tijd, want op datzelfde moment betraden de heer Martin Krabbebakker en Jos van Houdtum het vertrek. Woord voor woord kon het tweetal in de kast verstaan, wat Jos, na het uitnodigende „Nou vertel maar eens op, wat is er met Evert van der Grijp aan de hand?" aan zijn gastheer vertelde. Gro tendeels kwam dit verhaal met de werkelijkheid overeen, maar het miezerige douanebeambtetje kon het toch niet laten, de rol die hij hierbij gespeeld had, als die van een held voor te stellen. Het was een ogenblik muisjestil, toen Jos zijn relaas gedaan had. Dan klonk het zeer somber uit de mond van Martin Krabbebakker: „Zo, zo, dus de hele zaak zit scheef, zo-zo. En je vertelde me ook, dat een van de mannen bij het verhoor mijn naam heeft genoemd, da's niet zo mooi. Dat be tekent, dat ik voor een tijdje vacantie zal moeten houden, want de politie zal me wel een paar heel lastige vragen willen stellen. Tja en wat ben jij van plan? Bij de douane zuilen ze jou ook wel niet meer nodig hebben". Het antwoord van Jos liet niet lang op zich wachten. „Als U het goed vindt, zou ik wel graag met u meegaan, meneer Krabbebakker", opperde hij en er klonk enige hoop in zijn stem. i79IlilillllllIIIEIi9l!BI9999ll99llll999l9l9l9lll9lll99l9l999llllllllllllll99llllllll9llllllll9illllllllIIIIII9lllllllIIIIIIIII9ll9llllllllliilIllR

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noordhollands Dagblad : dagblad voor Alkmaar en omgeving | 1953 | | pagina 7