y#
Kajopa
Pastoor C. de Ruyter viert
zijn zilveren priesterfeest
De verzorging der zieken
door de eeuwen been
TEGEN BETER WETEN !N
ILCKMANN
1RRAM EN'SUM en de bende van Zwarte Dolf
Krankzinnigen waren
een kermisattractie
VIST VEILIG
Standplaats:
bij de Schoutenstraat
heeft beslag gelegd
op een grote fabrieksvoorraad IVlailteiStOI 1 dl
Uitsluitend 100 wol
ïn de aloude parochie
van St. Hippolytus
C. J. KLUGT
Alkmaar
Dames
15 korting
op NYLONS
W. SCHIPPER
WIE HEEFT TE MISSEN:
De Sint Vincentiusvereniging
16.90
15.90
12.75
Omdat Hilckmann nu eenmaal voordelig is:
268
68
98
VRIJDAG 29 MEI 1953
Pagina 7
HHHHHHIHflBBflBSSBSHI
w
•fa De verkoop hiervan zal plaats hebben ZATERDAG a.s. OP DE MARKT tegen sensationele prijzen
Komt zien en overtuigt U van deze enorme aanbieding!
WIERINGEN De legende gaat, al heeft die legende
een grote mate van waarschijnlijkheid, dat de St. Hippo-
lytusparochie op het voormalige eiland Wieringen door
de H. Willibrordus zelf is gesticht en dus een van de
oudste uit den lande zou zijn. Dit is dan meteen ook de
verklaring waarom ze de naam draagt van die Romeinse
krijgsman Hippolytus, welke in de allereerste jaren op
last van de Cesar omwille van z'n geloof werd omgebracht
Pastoor C. de Ruyter van Wie-
ringen, die een behoorlijk kenner
van oudheidkundige vondsten e.d.
is. en zelf over een kleine maar
min of meer unieke verzameling
beschikt, is zelfs in het bezit van
een heel erg oude koperen stem
pel dat de marteldood van deze
heilige weergeeft. Duidelijk ziet
men op dit voorwerp door het
eeuwenlang gebruik al versleten
handgesneden voorwerp, dat een
romeins soldaat door een paard
voortgesleept wordt over oneffen
terrein. Op deze wijze verwierf
St. Hippolytus de martelaars
kroon.
Wieringen was tot vlak voor de
drooglegging van de Wieringer-
meer, juister gezegd tot het ge
reed komen van de Amsteldiep,
een volslagen eiland', waar ieder
een familie van iedereen was, en
de eeuwenoude gebruiken nog
volop werden gehandhaafd. Maar
tegelijk ook een eiland waar vele
katholieken met niet-katholieken
trouwden omdat de keuze nu een
maal beperkt was. Dat is hoogst
waarschijnlijk wel de reden dat
de parochie van St. Hippolytus-
hoef altijd maar klein bleef. Nog
steeds heeft pastoor de Ruytei
slechts even 600 parochianen.
Maar helaas is het euvel der ge
mengde huwelijken niet verdwe
nen Wel bezoeken wonderlijk
genoeg elke Zondagavond hon
derden jongelui „van het vaste
land" het oude eiland, en inder
daad neemt het aantai gemengde
huwelijken af; geheel zonder zorg
is de huidige gang van zaken op
dit gebied nog allerminst. Pastoor
hoopt echter dat de Wieringse
jongedochteren en jongezoons bij
het kennismaken voortaan het ge
luk zullen hebben om geloofsge
noten te treffen, al zijn ze dan,
helaas nog steeds, vrij dun ge
zaaid.
Prima feestvierders
Hetgeen overigens niet weg
neemt dat de verhouding tussen
de katholieken en niet-katholie
ken op Wieringen voortreffelijk
is. Dat wordt o.a. gedemonstreerd
gesneden voorwerp, aar een ae eeuwenoude georumen nug ia. uai wuiui u.y. geueiuuns
-irrr e armenhuis der H
Reeds in de 12e en 13e eeuw werden door de kloosterlingen geregeld
zieken in hun kloosters opgenomen en verpleegd. In de 13e eeuw
werden door de orde van de Hospitaalbroeders van den Heiligen
Geest de eerste ziekenhuizen gesticht. Het was vooral voor de lepra
of melaatsheid welke lijders in de zgn. leprozenhuizen of lazerijen
werden ondergebracht. In een oorkonde van 27 Maart 1267 wordt
gesproken over een „Domus Hospitalitatis Sancti Spiritus" in Gro
ningen, welke bestemd zou zijn voor het verplegen van zieken en
als gasthuis voor armen. Deze gebouwen lagen even binnen de
Zuidelijke stadsmuur, op dezelfde plaats waar thans nog het Heilige
Geestgasthuis ofwel Pelstergasthuis is gelegen.
In 1844 werd dit dolhuis op-
Het Provinciaal Stads- en
Academisch Ziekenhuis te
Groningen viert in deze dagen
het gouden bestaansfeest. In
bijgaand artikel geeft een des
kundige medewerker een in
teressant beeld van de medi
sche „sprg" in vroegere
eeuwen.
In 1422 werd door de Provisor
en twee burgemeesters van de
stad een hospitaal gesticht in
Helpman, dit verrees aan de
Westzijde van de Heereweg ter
hoogte van de Moddermanlaan
en was uitsluitend bestemd voor
lazeruse mensen. Deze lijders
werden de stad uit gewezen en
op kosten van het stadsbestuur
hier verpleegd. Was het een ver
mogend iemand en wilde deze
niet met de andere lijders samen
wonen, dan kon deze op eigen
kosten een kamer laten timme
ren.
Het toezicht was opgedragen
aan een vader en moeder, de va
der had verlof om op de kerkho
ven geld in te zamelen voor de
bewoners van deze inrichting.
De patiënten zelf mochten al
leen Zondags. Dinsdags en Vrij
dags binnen de stadsmuren ko
men doch moesten de stad om
twee uur n.m. weer verlaten.
Ook zij konden op de kerkhoven
plaats nemen om een offertje in
ontvangst te nemen. Op de terug
weg namen ze levensmiddelen in
ontvangst, terwijl ze hun nade
ring door de lazerusklep aankon
digden, de angstige burgers kon
den dan in hun huizen vluchten
Binnen de kerk mochten ze niet
komen, zij woonden de Gods
dienst oefeningen vanaf het kerk
hof bij. In de kerkmuren bevon
den, zich hiertoe openingen of
hagioscopen welke op het pries
terkoor uitzagen.
Nadat de melaatsheid in deze
omgeving langzamerhand was
verdwenen, kwam de pestziekte
en maakte vele slachtoffers onder
de bevolking, zo zouden b.v. in
1582 bijna alle kloosterlingen van
het Francicanerklooster aan deze
ziekte zijn gestorven.
Dolhuizen
Verder waren het de geestes
zieken, de dollen of gekken die
de overheid veel zorg veroorzaak
ten. De afzondering van deze per
sonen was niet zo zeer de zorg
voor de verpleegde, doch meer uit
veiligheid voor de mede burgers.
In het laatst van de 16e eeuw
waren de voogden van het An-
thonygasthuis aan de Rademarkt
bereid enige krankzinnigen tegen
en bepaalde som levenslang op
te sluiten.
Later werden gedurende een
Jaar ook in het St. Gertrudgast-
huis m de Peperstraat vijf dollen
aan de zorg van deze instelling
toevertrouwd. In 1702 werd op
net, terrein van het St. Anthony
gasthuis een dolhuis gebouwd, de
Kok van dit gasthuis die voor
^„voedselvoorziening van het
dolhuis moest zorgen, kreeg hier
voor een Salarisverhoging van
«ertig gulden per jasts.
geheven, alleen de Dolhuisgang
geeft een droeve herinnering weer
van een plaats waar volgens Dr.
Acker Strating de krankzinnigen
min werden behandeld. In de
18e eeuw b.v. kon men gedurende
de kermissen deze in hokken op
gesloten stakkerds bezichtigen.
Voor 1800 waren het dus voor
noemde instellingen die wel het
verplegen maar niet zo zeer voor
de genezing zorg droegen.
Normale zieken....
De normale zieken werden in
eigen huis verpleegd. In 1797
had prof. Thomassen Theussink
aan gedrongen op het stichten
van een klein ziekenhuis waar
men de studenten van de hbge-
school de beoefening van de ge
neeskunde met voorbeelden kon
aantonen. Nog dat zelfde jaar
werden in het voormalige Jaco-
bijnerklooster (groene voortuin)
twee overwelfde ruimten hiervoor
afgestaan, elk plaats biedende
voor vier bedden. Maar om
slachtoffers of zoals prof. Stra
ting ze noemde sujetten te vin
den die zich hier zouden laten
behandelen was niet zo eenvou
dig. De patiënten waren er niet
voor hun plezier, alle mogelijke
proeven werden op hen geno
men, de toekomstige plattelands
heelmeesters moesten het aderla
ten en het Spaanse vliegen zetten
op deze patiënten proberen.
Na enige jaren zagen de pro-
fesoren uit naar een hetere huis
vesting voor hun nosocomium.
Aan de Munnekeholm stonden
gebouwen die eens tot het refu-
gium van het klooster Aduard
hadden behoord. De bewoners
van dit klooster hadden deze ge
bouwen tijdens hun verblijf in de
,stad in gebruik. Het klooster be
zat bijna 350 H.A. land voor eigen
gebruik, de opbrengsten hiervan
werden in de gebouwen aan de
Munnekeholm opgeslagen en ver
handeld. De oude stadsmuur liep
van de Torenstraat naar de Lage
der A en hierin, bevond zich het
z.g. papenpoortje waardoor de
kloosterlingen de stad in en uit
konden.
Na de reductie van 1594 werd
aan de laatste abt van het kloos
ter een gedeelte van de gebou-
'""n afgestaan, deze abt stichtte
hierin later het bekende Aduar-
dergasthuis, terwijl een ander
deel dat meer Noordelijker lag
door de West Indische Compagnie
in gebruik werd genomen. Toen
na tweehonderd jaar de W.I.C.
werd opgeheven kwamen deze
gebouwen in 1791 leeg te staan.
Het oog van de hoogleraren
viel hierop en in 1801 kregen zij
de toestemming deze gebouwen
ten behoeve van de Groningse
hogeschool in gebruik te nemen.
Plannen voor ziekenhuis
Spoedig bleek ook deze inrich
ting niet aan de behoefte te vol
doen en toen in 1817 een ernstige
typhus epidemie onze stad teis
terde werd een gedeelte van het
armenhuis der Herv. Diaconie
aan de Oostersingel als zieken-,
huis ingericht.
Inmiddels werkte het gemeen
tebestuur aan een plan om te
komen tot een eigen stadszieken
huis, terwijl van de zijde dei-
curatoren van de academie werd
aangedrongen op een Provinciaal
ziekenhuis. Januari 1820 werd er
inderdaad een stadsziekenhuis
feopend en wel in de Schuitema-
ersstraat naast het nosocomium
van de academie.
In 1826 verloor een tiende deel
van de Groningers, tengevolge
van een koorts-epidemie, hun
leven. Uitbreiding van het zie
kenhuis was noodzakelijk. Op de
Zuidelijke hoek van de School
straat en Popkenstraat stond het
Jezuiëtenhuis, een oud refugium
van het Wittewierumer klooster.
Deze gebouwen, waaruit in 1594
de paters Jezuiëten waarschijnlijk
werden verdreven, werd later als
gevangenis ingericht. Bovendien
was hierin het pondje onderge
bracht, dit was een benaming
voor een locaal waar de maten
en gewichten werden geijkt.
Deze gebouwen werden nu als
ziekenhuis in gereedheid gebracht
en bood toen plaats voor 50 pa
tiënten.
Inmiddels waren tussen cura
toren en Provincie onderhande
lingen gaande om te komen tot
een inrichting waar de bewoners
uit de provincie konden worden
verpleegd. De Curatoren hadden
hierbij groot belang, daar de op
heffing van de medische faculteit
aan onze hogeschool in die dagen
niet tot de onmogelijkheden be
hoorde.
In 1851 kwam een contract tus
sen Renk, Provincie en Gemeen
te tot stand om te komen tot
het oprichten van een gemeen
schappelijk ziekenhuis. Het Je
zuiëtenhuis werd verlaten en men
verhuisde weer naar het Westen
der stad, nu in de Munnekeholm.
Tijdens de pokziekte welke hier
in 1870 heerste werd de voorma
lige zeevaartschool op de Motten-
berg voor deze patiënten inge
richt. De Mottenberg was gelegen
op de plaats waar hu het museum
staat, behalve de zeevaartschool
bevond zich daar ook nog een
scheepstimmerwerf.
Inmiddels bleven de gebouwen
in de Munnekeholm niet ongewij
zigd, ze werden uitgebreid en
operatiekamers en collegezalen
bijgebouwd. De oogheelkundige
afdeling werd in 1884 naar de
Zuidersingelstraat op de hoek van
de Coehoornsingel verplaatst.
Particuliere inrichtingen
De deskundigen waren van me
ning dat het ziekenhuis niet meer
aan de eisen voldeed daarom wer
den vele plannen ontworpen, doch
even snel verworpen. Het gevolg
hiervan was dat naast het open
bare ziekenhuis, particuliere in
richtingen tot stand kwamen.
Het eerst werd het „Asyl voor
zieken en zwakken" geopend in
de Haddingestraat, welke inrich
ting in 1893 onder de naam van
Diaconessenhuis verhuisde naar
de Preadiniussingel.
In 1891 bouwde de heer W. A.
Scholten op zijn kosten het kin
derziekenhuis in de St. Jansstraat
op de hoek van de Singelstraat,
terwijl in 1897 tegenover dit zie
kenhuis de Roomsch Katholieke
Ziekenverpleging „Onze Lieve
Vrouw Behoudenis der Kranken"
werd geopend.
De plannen voor het nieuwe
Stads, Provinciaal en Academisch
ziekenhuis waren inmiddels zo
ver gevorderd dat ook spoedig
met de bouw hiervan kon wor
den begonnen.
Op de oude vesting gronden
aan de Oostersingel verrees ein
delijk in 1903 het nieuwe zieken
huis, dat, nadat het op 27 Mei
was geopend 5 Juni d.o.v. in ge
bruik werd genomen. J.M.
door het feit dat straks bij de
plechtige intocht van de Pastoor
liefst twee fanfarecorpsen spon
taan medewerking zullen geven.
Zij doen dit graag, niet alleen
voor pastoor of de katholieken,
maar vooral ook omwille van het
feest. Alle Wieringers van hoog
tot laag zijn dol op feesten van
allerlei aard. Ze kunnen uitmun
tend feesten in elkaar zetten en
haast nog beter vieren.
Hier gluurt vermoedelijk onge
wild de reden om de hoek waar
om de vastelanders Zondags
avonds naar Wieringen gaan: de
haast adembenemende manier
waarop men hier weet te feesten.
Het staat dus vast dat pastoor's
feest iets geweldigs moet worden,
en de feesteling zelf heeft het
maar te ondergaan. Dat feesten is,
behoudens de enkéle oude boer
derijen en blauw betegelde schou
wen, zo ongeveer nog het enige
wat van vroeger is overgebleven.
De rijke folklore is mét de ver
overing door het vasteland radi
caal verdwenen op slechts enkele
gebruiken na.
De parochie
Eigenlijk is de parochie van St.
Hippolytus met inbegrip van het
bijkerkje van O. L. Vrouw van
Altijddurende Bijstand te Den
Oever te klein om er behoorlijke
jeugdorganisaties e.d. op te bou
wen. De gidsenbeweging wacht nu
op een leidster en ook voor de
jongens is nog het een en ander
te doen. Wel komen er regelmatig
mannen en jongemannen in het
parochiehuis naast de kerk. De
parochiële school, thans drie lo
kalen rijk, bloeit als nooit tevo
ren en gaat ongetwijfeld een goe
de tijd tegemoet Maar pastoor de
Ruiters parochie is ontzaglijk
groot.
Weliswaar heeft hij als wijlen
zijn naamgenoot Michael Adri-
aansz. géén „Zeven Provinciën" om
het te bezeilen, maar met de Mos
quito bromfiets gaat het ook best.
Elke Woensdagavond kan m<xi
pastioor steevast naar Den Oever
zien stevenen om er Lof te doen,
en elke maand gaat hij Zondags,
natuurlijk ook met de „brom
daar de H.H. Missen doen. De as-
sistentpater komt die dag dan
naar Hippo. Zondag a.s., het komt
allemaal prachtig uit, gaat pastioor
dus weer naar Den Oever. Daar
wordt dan alvast door de 100 pa
rochianen zelfstandig bet jubi
leum gevierd met een plechtige
Hoogmis compleet met een 2-st.
Mis van Perosi. Na afloop van
deze H. Mis volgt de receptie
voor alle parochianen in zaal Wi-
ron opgeluisterd door Harmonie
Apollo.
Dan gaat de pastoor voor één
week naar zijn familie te Castri-
cum, viert daar dus de 2e Juni
zijn echte jubileumdag, en komt
dan Zaterdag 6 Juni fris en mon
ter zijn intocht houden vanaf
Wieringerweff over Den Oever.
Zaterdagavond 7 uur is dan het
plechtig Lof.
Zondag 7 Juni begint het feest
met de Hoogmis, waaronder het
koor de Missa In Laudum Ado-
rationem uitvoert, 's Middags re
ceptie en om kwart over 4 Dank-
lof. Maandag- en Dinsdagavond
zijn er feestelijke bijeenkomsten
in het parochiehuis, waaraan de
leerlingen van de school, de meis
jescongregatie, muzikale en vocale
solisten en de R.K. toneelvereni
ging de IJpelaars medewerken.
Pastoorslevensloop
De jubilaris is op 22 Mei 1904
te Castricum geboren, en bezocht
daar de lagere school Na zijn
studies resp. aan de seminaries
Hageveld en Warmond werd hij
op 2 Juni 1928 door de aartsbis
schop Mgr. v.d. Wetering in de St.
Bavo te Haarlem Priester gewijd.
Als jong neomist droeg hij zijn
eerste H. Mis in zijn geboorte
KI
naar de St. Victorparocfiie te
plaats op, om dan als Kapelaan
Noordwijkerhout te vertrekken,
Drie jaair later, dus in 1931 ver
trok hij als kapelaan naar de pa
rochie van O. L. Vr. Geboorte te
Halfweg, om vandaar twee jaar
later te verhuizen naar de St .Eli-
sabethsparochie te Rotterdam en
in 1936 een overstapje te nemen
naar het mooie Voorburg voor 'n
kapelaansschap in de O. L. Vr.
Hemelvaartskerk dat liefst 8 jaar
zou duren. In het donkerste deel
van de bezettingsjaren stuurde
Mgr. Huiberts hem naar de Rose-
kransparochie aan de Jac.
Obrechtstraat te Amsterdam. In
die (lijd was kapelaan zijn in de
hoofdstad des lands een moei
lijke opgave. Er werd bitter hon
ger geleden, de riolen werkten
soms, soms ook niet en alles was
even grauw, koud en akelig Maar
daar beleefde hij ook de bevrij
ding en de haast uitzinnige
vreugde van de Amsterdammers
en zag hij er de energie waarme
de de katholieken daar hun orga
nisaties en verenigingen weer op
wisten te bouwen. In minder dan
geen tijd was zijn parochie b.v.
een grote gidsenbeweging rijk. Op
6 Juni 1952 werd hij als pastoor
binnen geloodst te Hippolytushoef.
Het is wel treffend dat zijn fees
telijke intrede als jubilaris ook
weer op 6 Juni zal zijn. Pastoor
Ruiter gevoelt zich heel goed thuis
in Hippo en bij zijn Wieringers en
ziet afgezien van de zorgen die
een pastioor in een kleine paro
chie nu eenmaal heeft, de toe
komst met een gematigd optimis
me tegemoet.
Zaterdagavond
WatervogelsZ.A.P.
DEN HELDER. Zaterdag
avond om 7 uur zal aan de Siport-
laan de laatste competitiewed
strijd in de 4e kl. B worden ge
speeld tussen Watervogels en
ZAP. Deze wedstrijd is reeds
enige keren uitgesteld. Hoewel
de wedstrijd van weinig belang
is, de beslissingen zijn in deze
afdeling reeds gevallen, is de ver
wachting gerechtvaardigd, dat het
een aardige wedstrijd zal worden.
Deze twee kemphanen hebben
reeds meer voor verrassingen ge
zorgd.
Jubileum
lammerenkeurder
TEXEL De heer Jac. Gomes
zal in dit seizoen een merkwaar
dig jubileum vieren. Hij is n.l.
35 jaar lammeren-merker op de
markt.
Met zijn medewerkers heeft hij
naar ruwe schatting in de loop
van deze 35 jaren ruim 150.000
lammeren van een merk voor
zien.
Opmerkenswaardige
voetbalwedstrijd
TEXEL Wel zelden zal een
voetbalterrein zoveel supporters
hebben getrokken als dit op het
veld van de Texelse Boys in Den
Burg het geval is geweest. Daar
werd n.l. een voetbalwestrijd ge
speeld door het onderwijzend
personeel, maar de elftallen waren
versterkt door deelname van zo
wel de Kath. geestelijkheid als
de predikanten van het eiland.
Met de spelregels werd nu en
dan wsi eens een handje of
beentje gelicht, maar tegen zoveel
intellect, gestoken in voetbal
tenue kon zelfs scheidsrechter
Brinkenhof niet op. De wedstrijd
eindigde in broederlijk gedeelde
cijfers 22. Over veertien dagen
zullen beide elftallen revanche
nemen, wanneer de spieren weer
soepel zullen zijn geworden.
Voor al Uw HENGELSPORT-ARTIKELEN
naar DE SPECIAALZAAK
WORMEN
MADEN
denkt V
aan onze
De zaak waar
U zo prettig
winkelen
kunt
Laat 136 (4e huis v.a.
R.K. Kerk). Alkmaar
GOED BEDDENGOED, LEDIKANTEN. 1- en 2-
persoons KINDERWAGENS. Ook KINDER
ONDER. en BOVENKLEDING zijn bijzonder wel
kom.
dt zich vriendelijk aanbevolen Wh n
houdi
gaarne de goederen at
naien
stelde Hilckmann zijn nieuwe prijzen vast. Zakelijk gezien kon het
eigenlijk niet, maar zo tegen de zomer vooruit, hier zijn ze:
JAPONNEN
6.90 maar oök 32.90
MANTELS - SWAGG.
49.75 maar ook 98.75
MANTELCOSTUMES
59.75 maar ook 114.75
SHORTIES TOPPERS
26.75 maar ook 39 5Q
TIENTALLEN
guldens bespaart
U zich nu!
ROKKEN
3.90 maar
ook
BLOUSES
2.45 maar
ook
JURKJES
4.90 maar
ook
SWEATERS
1.75 maar ook 4.50
350 pracht KHAKIBROEKEN bandwijdte 75 en 82 om., lengte yfiflc
47 en 50 cm. (ook schriftelijk te bestellen) waarde 7.50 voor ^©3
Interlock heren
sportbroek of 14C
singlet, vanaf Itü
Dames camisole 70
of slip 168 118 IV
Onderjurken
490 375
NYLONS ENKALONS
nieuwste variaties O AC
475 358 - 287 «49
Prima kousen m,
nylon v. 150 nu
Kinder interlock eft
98 - 78 - 69 - 3®
KINDERSOKJES
waarde 125 nu
reeds vanaf
TINO SHIRTS Iftp
Jansen en Tilanus Iww
TETRA LUIERS 70
van 1.nu
ALKMAAR,
Langestraat 22-23
DEN HELDER,
Koningstraat 63
£Hiiai9iii9iiiiiiiiii9i!iiiiiiiiiüiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiniiiiim
110. Het was angstig stil in het huis van Martin Krabbe-
bakker, waar Sjef en Sijm naar binnen waren geslopen, na
dat douanebeambte Jos van Houdtum hen een lelijke kool had
gestoofd. „Voorzichtig, op je .tenen lopen", fluisterde Sjef,
geheel overbodig overigens tot Sijmen, toen hij de keuken
deur voorzichtig opende en in de lege vestibule keek. „Hier
is niemand, kom mee, deze deur maar in". Geruisloos slipten
zij een ruime kamer binnen. Kennelijk was dit het werk
vertrek van de heer Krabbebakker, want er stond een knaap
van een schrijfbureau in het midden van het vertrek en twee
van de wanden waren geheel bedekt met rijen boeken en
mappen Veel tijd om dit te bekijken gunden Sjef en Siimen
zich niet, het was voor hen zaak, om zo spoedig mogelijk te
ontdekken waar het gesprek tussen Jos en de bewoner van
dit huis plaats vond. Ze hadden hierbij geweldig geluk, want
juist op het moment, dat Sjef een volgende deur zou openen,
hoorden zij voetstappen naderbij komen en een stem die zei:
„Ja, ja, wacht even, laten we naar mijn studeerkamer gaan
daar kunnen we rustig praten" Een ogenblik keken Sjef en
Sijmen elkander aan en zonder dat zij iets zeiden, begrepen
beiden, wat hen te doen stond. Zo snel als zij konden, zonder
daarbij echter gerucht te maken, liepen zij naar een grote
muurkast, waarvan een deur half open stond en schoten naar
binnen, de deur tot op een kier dichttrekkend. Ze waren net
op tijd, want op datzelfde moment betraden de heer Martin
Krabbebakker en Jos van Houdtum het vertrek. Woord voor
woord kon het tweetal in de kast verstaan, wat Jos, na het
uitnodigende „Nou vertel maar eens op, wat is er met Evert
van der Grijp aan de hand?" aan zijn gastheer vertelde. Gro
tendeels kwam dit verhaal met de werkelijkheid overeen,
maar het miezerige douanebeambtetje kon het toch niet laten,
de rol die hij hierbij gespeeld had, als die van een held voor
te stellen. Het was een ogenblik muisjestil, toen Jos zijn relaas
gedaan had. Dan klonk het zeer somber uit de mond van
Martin Krabbebakker: „Zo, zo, dus de hele zaak zit scheef,
zo-zo. En je vertelde me ook, dat een van de mannen bij het
verhoor mijn naam heeft genoemd, da's niet zo mooi. Dat be
tekent, dat ik voor een tijdje vacantie zal moeten houden,
want de politie zal me wel een paar heel lastige vragen willen
stellen. Tja en wat ben jij van plan? Bij de douane zuilen ze
jou ook wel niet meer nodig hebben". Het antwoord van Jos
liet niet lang op zich wachten. „Als U het goed vindt, zou ik
wel graag met u meegaan, meneer Krabbebakker", opperde
hij en er klonk enige hoop in zijn stem.
i79IlilillllllIIIEIi9l!BI9999ll99llll999l9l9l9lll9lll99l9l999llllllllllllll99llllllll9llllllll9illllllllIIIIII9lllllllIIIIIIIII9ll9llllllllliilIllR