Z.H. PAUS LEO XIII
stierf vijftig jaar
RADIO
geleden
Anton v. Duinkerken sprak
bij de Academiefeesten
m
„De godsdienst als de bron van
de maatschappelijke vrede
Minister-president Drees
opende de feesten
zlodie
Paus der encyclieken
programma
125 jaar K.M.A.
Vrijheid tot orde is het
voorwerp van defensie
ONSTERFELIJKE
Zaterdag 18 Juli 1953
Pasina 3
NU HET MAANDAG 20 JULI vijftig jaar geleden is, dat
de eens zo lang en zo roemrijk regerende Paus Leo XIII
stierf, past het zeker, een woord aan Zijn nagedachtenis
te wijden. Paus Leo is vooral bekend, om zijn beroemde
encycliek „Rerum Novarum", welke inderdaad grote
hervormingen in de wereld heeft ingeluid. Maar Leo XIII
is méér geweest dan een grote sociale Paus en Hij heeft
méér gedaan dan alleen nogmaals, wereldhervormen-
de omzendbrieven over sociale en politieke vraagstuk
ken schrijven. Hij heeft, zo hebben de geschiedschrijvers
getuigd, de Kerk weer midden in het openbare leven ge
plaatst, na het regiem van de Paus-martelaar, Pius IX.
Een oude voorspelling wilde, dat de opvolger van deze
Pius zou zijn Lumen in Coelo", Licht aan de Hemel, en
Hij is het geweest.
In zijn „Kerkgeschiedenis"
schrijft mgr. W. Nolet, hoe de
Kerk sinds de 18e eeuw geheel
buiten het openbare leven had
gestaan. Het is Leo XIII, Die Haar
er weer middenin geplaatst heeft
en de Katholieken het bewust
zijn heeft bijgebracht, dat ook
voor het burgerlijk, maatschappe
lijk en cultureel werk de door
God geopenbaarde beginselen
richtinggevend moeten zijn. In de
periode van Pius IX was de Kerk
door de duistere machten der
wereld heftig bestreden. Nieuwe
stromingen waren opgekomen,
liberalisme en vrijmetselarij, na
tionalisme en rationalisme, de
opkomende macht van het volk,
de democratie, het onbeperkt ver
trouwen in het menselijk ver
stand en de wetenschap, de af-
gekeerdheid van God het wa
ren „de woeste golven, die de
wereld beroerden en het schip
van Petrus belaagden".
Had Pius IX in de latere jaren
meer afwijzend gestaan tegen
over de nieuwe wereld, zijn op
volger, Paus Leo XIII, (1878
1903) zou meer positief de hou
ding der Kerk bepalen tegenover
die moderne wereld, die toch ook
gewonnen moest worden voor
Christus. Hij deed dat o.m. door
een groot aantal beroemd-gewor-
den encyclieken, die normgevend
zijn voor de houding van de ka
tholieken in de wereld. „Paus der
encyclieken" is Leo XIII terecht
genoemd, maar de geschiedschrij
vers hebben hem even terecht
ook zoveel andere eretitels gege
ven. Paus-wereldhervormer, „die
met adelaarsblik het verleden,
heden en toekomst overschouwde,
als een Ziener en opperste Lei
der"; Paus-apostel en Kerkvader,
leraar van hoge en verheven
wijsheid en schrijver van talent,
dat vriend en vijand erkende,
Paus-Vredestichter, die tot twee
maal toe werd geroepen om als
arbiter te fungeren in dreigende
geschillen, tussen Duitsland en
Spanje en tussen twee Zuid- I en de kerk, dat de
Amerikaanse staten, hooggeroemd inhoud van „Rerum
als wijsgeer en diplomaat, bevor
deraar van wetenschap en kunst,
waarlijk een licht aan de Hemel,
„dat boven de aardse duisternis
sen zo lang, zo heerlijk, zo wel
dadig geschitterd heeft"
Deze Paus, geboren op. 2 Maart
1810, uit een adelijk geslacht, en
genaamd Vincent Joachim Pecci,
werd na zijn priesterwijding op
geleid voor de diplomatieke dienst
van het Vaticaan. In 1841 was hij
apostolisch Delegaat van Perugia,
waar hij onmiddellijk orde op tal
van zaken stelde en zowel ge
wone struikrovers als de rovende
en stelende „edelen" van die
dagen op strenge wijze tot de
orde riep. Daar deed hij zich al
kennen als verdediger van de
verdrukten, gelijk hij later, na
o.a. Nuntius geweest te zijn in
Brussel, als bisschop van het
zelfde Perugia (1845) zijn eerste
sociale preken hield, waarvan
men de grondgedachten in „Re
rum Noyarum" terug vond. In de
ruim dertig jaar, dat de toekom
stige Paus bisschop van Perugia
was, onder de regering van Paus
Pius IX, heeft hij zich intensief
met het sociale vraagstuk bezig
gehouden, hetgeen niet behoeft
te verwonderen. Juist in die da
gen was de wereld o.m. ook in
heftige beroering gebracht door
het z.g. Communistische Manifest
van 1848, maar het was voor bis
schop Pecci geen openbaring. Hij
wist wat er giste en woelde in
alle lagen van het volk en de
agitatie van de marxisten vond
d£. Kerk niet onvoorbereid. Meer
cfan tien jaren voordat Marx de
wereld in opschudding bracht,
had de grote voorvechter voor de
sociale rechten van het volk en
dus voor de zwaar-bedreigde so
ciale vrede, bisschop von Kettler,
zijn beroemde sociale preken ge
houden in zijn diocees. En het
was in 1877 dat de latere Paus
Leo XIII, als bisschop van Peru
gia, een herderlijk schrijven het
licht deed zien, over de cultuur
wezenlijke
Novarum"
deed kennen, hoewel die ency-
muziek; 22.05 Tips voor touristen;
22.15 Gevar. muz.; 23.00 Nieuws;
23.15 Reportage of gram.; 23.25
24.00 Dansimuz.
MAANDAG 20 JULI
HILVERSUM I, 402 M.
7.00—24.00 NCRV
7.00 Nieuws; 7.10 Gram.; 7.15
Gym.; 7.30 Gram.; 7.45 Een woord
voor de dag; 8.00 Nieuws en
weerber.; 8.18 Gewijde muz.; 8.45
Gram.; 9.00 v. d. zieken; 9.30 v.
d. vrouw; 9.35 Gram.; 10.30 Mor
gendienst; 11.00 Gram.; 11.30
Herhaling Vossenjacht; 12.25 Voor
ZONDAG 19 JULI 1953
HILVERSUM I (402 M.)
746 kc/s.; 8.00 KRO; 9.30
NCRV; 12.15 KRO; 17.00
SPSPU,9/?0 NCRVi 19-45— boCT*irötuind7r;J"l2.*30 Land- "en
24.00 KRO.
KRO: 8.00 Nieuws; 8.15 Gram.
8.25 Hoogmis; NCRV: 9.30 Nieuws
en waterst.; 9.45 Vocaal kwart.;
10.00 Bapt. Kerkdienst; 11.30
Gram.; 11.45 Samenzang; KRO:
12.15 Apologie; 12.35 Gram.; 12.40
Lichte muz.; 12.55 Zonnewijzer;
13.00 Nieuws en Kath. nws.; 13.10
Lunchcone.; 13.30 Omr.or.k. en so
liste; 14.25 Boelkbespr. 14.40 Kerfc.-
muz.; 15.30 „Friese Bouwkunst",
caus.; 15.40 Gram.; 16.10 „Katho
liek Thuisfront Overal!"; 16.15
Sport; 16.30 Vespers; IKOR: 17.00
Ned. Herv. Kerkdienst; 18.00
Zangdienst; 18.45 „De Kerk luis
tert naar Uw vragen", caus.;
NCRV: 19.00 Gram.; 19.30 „Ge
looft U dat?", caus.; KRO: 19.45
Nieuws; 20.00 Gram.; 20.30 „Een
circus vlucht", hoorsp.; 21.30
Grinzimgklanken; 21.50 Act.; 22.00
Symphonette ork. en sol.; 22.40
Gram.; 22.45 Avondgebed en
lit.k.; 23.00 Nieuws; 23.15—24.00
Gram.
HILVERSUM II (298 M.)
1007 kc/s. 8.00 VARA; 12.00
AVRO; 17.00 VARA; 18.30
VPRO; 19.00 IKOR; 20.00—
24.00 AVRO.
VARA: 8.00 Nieuws, weerber.
en postduivenber.; 9.00 „Wat er
groeit en bloeit" caus.; 9.10 Ad
Libitum; 9.45 „Geestelijk leven",
caus.; 10.00 Lichte muz.; 10.30
,,Met en zonder omslag", litt.
kron.; 11.00 Cabaret; 11.30 Open-
luchtconc.; AVRO: 12.00 Post
duivenber. en lidhte muz.; 12.35
„Even afrekenen, Heren!"; 12.45
Meded. of gram.; 13.10 Amus.
Pianospel; 13.00 Nieuws; 13.05
muz.; Intermezzo: pianospel; 14.00
Boekbespr.; 14.20 „Louis-Zimmer
man 30 jaar" klankb.; 14.45 Film
praatje; 15.00 Kamerork. en so
list; 15.55 Kamerkoor; 16.05
Gram.; 16.25 Sportrevue; VARA:
17.00 „Bas Klaver speelt troef
voor"; 17.30 V. d. jeugd; 17.50
oportjourn.; 18.15 Nieuws en
spprtuitsl.; VPRO: 18.30 Kerkd.;
JKOR: 19.00 V. d. jeugd; 19.35
Bijbelvertelling; AVRO: 20.00
Nieuws; 20.05 Gram.; 21.00 Ca
baret; 21.50 Surinaamse volks-
tuinb. meded.; 12.33 Orgelconc.;
12.59 Klokgelui; 13.00 Nieuws;
13.15 Vocaal dubbelkwart.; 13.45
Gram.; 14.45 v. d. vrouw; 15.15
Gram.; 16.00 Bijbellezing; 16.30
Sopr. en piano; 16.50 Gram.; 17.00
V. d. kleuters; 17.15 Violen, cello
en clavecimbel; 17.45 Regerings-
uitz.: K. A. Stracke en C. J. A.
Soutendam: „Het cycloop-gebergte
in Nieuw-Guinea"; 18.00 Kamer
koor; 18.25 Sport; 18.35 Clave-
cimbelrecital; 19.00 Nieuws en
weerber.; 19.10 Gevar. muz.; 19.30
„Volk en Staat", caus.; 19.45 Gra-
mofoon; 20.00 Radiokrant; 20.20
Gram.; 21.00 „Intern, samenwer
king", rondetafelgesprek; 21.15
Orgelconc.; 22.45 Avondoverden
king; 23.00 Nieuws en SOS-ber.;
23.15 Gram.; 23.25—24.00 Idem.
HILVERSUM II, 298 M.
7.00 VARA 10.00 VPRO 10.20
24.00 VARA
7.00 Nieuws; 7.13 Gram.; 8.00
Nieuws; 8.18 Gram.; 9.00 v. d.
vrouw; 9.10 Gram.; 9.35 Waterst.;
9.40 Gram. 10.00 ..Voor de oude
dag", caus.: 10.05 Morgenwijding;
10.20 Gram.; 10.40 Voordr.; 11.00
v. d. zieken; 11.40 Pianorecital;
12.00 Gram.; 12.30 Land- en tuin-
bouwmeded.; 12.33 v. h. platte
land; 12.38 Orgelspel; 13.00
Nieuws; 13.15 v. d. middenstand;
13.20 Metropole Orkest; 13.50
Gram.; 14.00 V. d. vrouw; 14.15
Pianorecital; 14.40 Gram.; 15.00
Gevar. muz.; 16.00 Sopr. en piano;
16.15 „De Herfst", oratorium;
16.45 v. d. jeugd; 17.15 Gram.;
17.25 Roemeens ork.; 17.50 Mil.
caus: 18.00 Nieuws en comm.;
18.20 Pianospel; 18.35 Pari. over
zicht; 18.45 V. d. jeugd; 19.25 Is
raëlische kinderliederen; 19.45
Reg. uitz.: Landb.rubr. 20.00
Nieuws; 20.05 Populaire muz.;
20.30 „Nul uur nul", klankb.;
21.00 Beschouwing v. d. Ronde v.
Frankrijk; 21.10 Radio Philharm.
ork.; 22.10 „De vergoeding van de
watersnoodschade", caus.; 22.25
Gram.; 22.40 Instr. kwintet; 23.00
Nieuws.
24.00 Dansmuziek
cliek veertien jaar later pas zou
verschijnen. De bodem moest
eerst worden bereid! En de me
ningsverschillen waren groot!
De tussenkomst van de staats-
overheid in problemen van so
ciale bescherming en de kwestie
van 't loon, waren de grote pun
ten, welke de katholieken over
heel de wereld verdeeld hielden,
nog aan de vooravond van 't ver
schijnen v. d. encycliek „Rerum
Novarum", maar op 15 Mei 1891
sprak Rome en de zaak was be
slist. Al aanvaardde niet ieder
een dat zo maar, de weerslag van
de Pauselijke uitspraken, (hoezeer
men ook moest erkennen, dat hier
geen sprake was van onfeilbare
uitspraken) was enorm en gelei-
delijk-aan was de invloed van de
verheven mening van de Paus
zeer groot. In „Quadragesimo
Anno", van 15 Mei 1931, toen het
veertig jaar geleden was dat „Re
rum Novarum" verscheen, noem
de Paus Pius XI deze omzendbrief
„een magistrale encycliek" die
„aan heel het mensdom de vei
ligste richtlijnen aanwees voor
een bevredigende oplossing van
het moeilijke probleem omtrent
de menselijke samenleving, het
z.g. sociale vraagstuk en dat op
een ogenblik, waarop dit juist het
meest-geweijst, ja, zo dringend
nodig was."
De bodem voor de grote ency
cliek „Over de toestand der ar
beiders" was ook bereid door een
serie andere omzendbrieven, die
nu noig de roem van het Paus
schap in het algemeen en van de
grote geest, die Leo XIII was in
het bijzonder, uitmaken. Zo sprak
hij (1880) in de encycliek „Arca
num" over de grondslag der men
selijke samenleving, heit huisge
zin en het huwelijk. In „Diutur-
num" (1881) over de oorsprong
van het staatsgezag, iA de be
faamde encycliek „Immortale
Dei" van 1 November 1885, over
de verhouding tussen Kerk en
Staat, en in „Sapiëntiae Ghristia-
nae (1890) over de voornaamste
verplichtingen van de christelijke
staatsburgers. In 1888 waarschuw
de hij in „Libertas" tegen de val
se vrijheid, nadat hij tien jaar
tevoren reeds duidelijk in „Quod
Apostolici Muneris" tegen het so
cialisme zijn stem had verheven.
Op deze en andere wijzen na
„R.N." volgde nog in 1901 de
„Graves de Communire" heeft
Leo de maatschappelijke en
staatkundige vraagstukken van
zijn tijd behandeld.
Maar ook andere problemen
hadden zijn volle aandacht. Wie
de levensbeschrijvingen van Leo
XIII leest, weet niet, waarover
hij zich het meest moet verwon
deren, over zijn veelzijdigheid of
over de weergaloze vruchtbaar
heid van zijn geest, die tientallen
omvangrijke en diepzinnige om
zendbrieven in onojfhoudelijke
reeksen aan de Kerk en de we
reld schonk.
Het zou onmogelijk zijn, ze alle
te noemen. Maar onvolledig zou
dit samenvattende en beknopte
beeld van Leo Xin's werk zeker
zijn, indien wij niet memoreerden
hoe Hij niet alleen niet naliet,
maar ook b e g-o n, met te wijzen
op de godsdienst als de bron
van de sociale v-rede.
Hij benadrukte dit niet alleen
in zijn sociale en staatkundige
encyclieken, maar Hij gaf over
zuiver-godsdienstige zaken meni
ge omzendbrief uit. Hij deed dit
al in zijn eerste encycliek „In-
scrutabill Dei", waarin Hij aan
stonds scherp het „klassieke"
standpunt" van de H. Stoel inza
ke de Romeinse Kwestie om
schreef. (21 April 1878. Maar Hij
stelde de Kerk daarin ook voor
als de igeneesmeesteresse van de
veelvuldige kwalen der wereld,
een veelbelovend program van
's Pausen grote plannen, dat Hij
onversaagd en onvermoeid, moe
dig en vastberaden, vervulde. De
middelen tegen de maatschappe
lijke verwildering en ellende
noemde Hij: het gemeenschappe
lijk gebed, het katholieke onder
wijs, de godsdienstige opvoeding
der kinderen en de heiliging van
het huwelijk. Dit alles werkte Hij
breder en dieper uit in tal van
brieven en breven. Paus Leo XIII
was het, die de wereld toewijdde
aan het H. Hart. Hij gaf een en
cycliek over do H. Eucharistie,
over het Rozenkransgebed en de
onophoudelijke aanroeping van de
Sterre der Zee, over de devotie
tot de H. Joseph, over de gods
vrucht tot de H. Geest en over
de Allerheiligste Verlosser. Die
over de H. Eucharistie was de
laatste van zijn rijke en heilige
leven en roemrijke regering: 28
Mei 1902 en nog geen jaar later
ontsliep de Heilige Vader. Het
was, zo zegt een van de geschied
schrijvers, „of de 92-jarige Opper
priester, in de aanvang van deze
encycliek, door zijn profetische,
troostrijke en hoopvolle woorden
het geestelijk testament van zijn
goddelijke Meester wil vernieu
wen met het zijne."
Met Leo XIII ging op 20 Juli
1903 een heilig man, een Paus,
wiens zegenrijk werk, naar de
woorden van het Mandement der
Bisschoppen van Nederland na
's Pausen dood „van geheel zijn
lange leven, dag aan dag, en uur
na uur is geweest het verdedigen
van de onvervreemdbare rechten
der H. Kerk, het beveiligen van
de grondslagen der maatschappe
lijke orde, het stichten van vrede
onder de volken, het verzekeren
van rechtvaardigheid en liefde
tussen de standen, het waken
voor de reinheid van de geloofs
leer, het verheffen der kerkelijke
wetenschap ,het afweren der ge
varen voor de zaligheid der zie
len, het aankweken der heilig
heid en godsvrucht, het verkon
digen van de Blijde Boodschap
aan de heidenen, het terugvoeren
van de afgedwaalden tot de Kerk,
het bevestigen van de getrouwen
in de waarheid, kortom, het bren
gen van de mens tot onze Heer
Jesus Christus". Een Paus, wiens
encyclieken immer gedenkwaar
dig zullen blijven en als een
voortzetting van de Apostolische
Overleveringen mogen worden
beschouwd". Waarlijk, een licht
aan de Hemel, voor Kerk., Staat
en Maatschappij!
S.
Dr. W. Drees, minister-president,
heeft Vrijdagmorgen de feesten
ter gelegenheid van het 125-jarig
bestaan van de Koninklijke Mill-
langs het bordes van het ver
sierde stadhuis om zidh aan de
autoriteiten en de bevolking voor
■te stellen en later voerden zij
gezamenlijk een mars uit, die
speciaal voor deze gelegenheid
taire Academie te Breda voor ge- -g gecomponeerd door J. van de
open,tl verklaard. Hij deed dit in Wijngaart, een lid van het Bre-
een rede, die hij hield ten over- da3e Politiemuziekgezelschap.
staan van duizenden aanwezigen I
op de Grote Markt aldaar.
BRAND GESTICHT
IN HISTORISCH PAND
Dr. Drees verklaarde, dat hij de Tot 10 maanden met aftrek
uitnodiging om namens de rege- van 3% maand voor-arrest heeft
te komen getuigen van het j de Amsterdamse rechtbank ver
medeleven met het 125-jarig be
staan van de K.M.A., zeer gaarne
had aanvaard en anderzijds zeer
veel sympathie had voor de wijze
waarop Breda aan dit grote eve
nement aandacht had besteed.
Gij gaat dit feest vieren, aldus
zeide de minister-president, met
Brabantse zwier, uitbundigheid en
fantasie in deze aantrekkelijke
stad.
Hij sprak over het beroep van
officier. De opleiding tot dit be
roep vereist uitermate zorgvul
dige voorbereidingen, terwijl wij
tegelijkertijd mogen hopen, dat
het geleerde nooit in practijk be
hoeft te worden gebracht. Spre
ker noemde het een voorrecht
zijn waardering uit te mogen
spreken over de wijze, waarop
Landi-, Lucht- en Zeemacht ge
durende de rampdagen hulp heb
ben verleend en releveerde zeer
speciaal het werk van de cadet
ten van de militaire academie tij
dens deze donkere dagen voor
Nederland. Tijdens deze ramp
dagen is gebleken hoe groot de
internationale samenwerking in
West-Europa zijn kan. Moge de
K.M.A. een waardevolle bijdrage
blijven leveren voor het behoud
van de grote geestelijke waarden
van onze samenleving, zo besloot
de minister-president.
Daarna gingen de vlaggen om
hoog aan de vlaggenmasten van
de veertien NATO-landen. Te
voren was Breda vol jubelende
feestmuziek geweest. Naar aan
leiding van het 25-jarig bestaan
van het Bredase Politieharmonie
gezelschap waren namelijk poli-
tiemuziekgezelsChappen uit het
gehele land in Breda aanwezig.
De veertien corpsen marcheerden
Bij de opening van de Academiefeesten te Breda heeft
prof. dr. W. Asselbergs (Anton van Duinkerken) een
rede gehouden, getiteld „gewapende vrijheid". De Mili
taire Academie bestaat 125 jaar, aldus spr., en er is voor
de burgerbevolking, die economisch belang vindt bij
haar bestaan, reden genoeg om haar met die leeftijd te
feliciteren, in de hoop, dat zij ouder zal worden.
Ouder dan de militaire acade
mie is echter hetgeen daar ge
daan wordt. Er wordt gestudeerd
en geoefend. Het is een school.
Maar het is vanouds een apart
soort school.
Bii de organisatie van het on-
derwijswezen in Europa lieten
zich drie soorten van scholen
onderscheiden: domscholen, kloos
terscholen en paleisscholen.
De paleisschool schijnt niet zo'n
regelmatige en schitterende ont
wikkeling te hebben doorgemaakt
als de eerste twee. Haar onder
wijsstelsel vond moeizamer een
vaste vorm. Toch bleef de inwij
ding tot de ridderlijke of mili
taire kundigheden aan regels ge
bonden: de page, die zijn oplei
ding ontving aan het hof van een
heer, kende een trivium en een
quadruvium. Het trivium ont
wikkelde de lichaamslenigheid:
't bestond uit paardrijden, zwem
men en boogschieten. Het ridder
lijk quadruvium richtte zich op de
geestelijke paraatheid. Het werd
gevormd door vuistkamp, valkerij,
schaakspel en dichtkunst.
Dit is de middeleeuwse grond
slag van het onderwijs-systeem,
dat aan de militaire academie
wordt toegepast. Het kan verba
zen, dat we de poëzie aantreffen
tussen de leervakken van strate
gie en tactiek, maar ze hoort er
om twee redenen thuis, want ze
schept orde en ze ontbolstert de
geest uit lichamelijke ruwheid.
Militaire wetenschappen richten
lichaam en geest op defensie.
Maar ze worden meteen gericht
op doorgronding van hetgeen om
defensie vraagt. Er is nu en dan
een defensie van de defensie no
dig, maar er mag geen defensie
om de defensie bestaan-. De krijgs
kunst om de krijgskunst zou tot
onzekelijke knapheid in het
moorden voeren.
Defensie heeft van nature een
voorwerp. Er wordt niet in het
wilde weg verdedigd. Er wordt
iets verdedigd. Het ding, dat ver
dedigd moet worden, heet: vrede,
maar zodra het verdedigd moet
worden, is het weg. Dit is de op
merkelijke eigenaardigheid van
de vrede, dat zij telkens een ver
weer nodig heeft, waardoor zij
tijdelijk ophoudt te bestaan. Zo
heeft men gedacht, dat de vrede
niets anders zou zijn dan een
adempauze tussen oorlogen.
Zij is iets anders. Zij is het ge
handhaafd evenwicht van vrij op
elkander inwerkende krachten.
Verliest een der vredesvoorwaar
den die vrijheid van werking, dan
staat de oorlog klaar.
Het gaat om de verzekering van
de vrijheid der samenwerkende
krachten, waarvan het evenwicht
de vrede is. Hoe wordt die vrij
heid verzekerd? Ideaal door agres
sieloosheid, reeël door parate de
fensie.
Oorlog is geen liefhebberij van
soldaten, waarbij de burgerman
wel eens een schram beloopt, om
dat hij zich niet tijdig uit de voe
ten maakte. Oorlog is catastrofale
dwang tot zelfverdediging tegen
onmiddellijk lijfsgevaar, soms te
gen onmiddellijk levensgevaar
voor de geest. Oorlog is, ook voor
wie hem voert, onvrijheid. Hij
komt daaruit voort. Hij bestaat
daarin. Hij leidt daartoe.
Toch bezingen de dichters van
de Ilias, het Roelandslied, de Cid,
oorlogsdaden als heldendaden.
Hoe zou dit mogelijk zijn, als de
defensie voorwerploos kon wor
den ondernomen.
De poëzie vermaant tot een
wijze tactiek en tot een verheven
strategie, wanneer ze ons voor
houdt, geen oorlogen te gedogen
dan om vredeswil, dat is om de
handhaving van de vrijheid tot
orde, want iedere vrijheid bezit
twee kanten. Zij is een vrijheid
van dwang om een vrijheid tot
samenwerking te zijn, een vrijheid
van vrees om een vrijheid tot
moed te kunnen zijn en een vrij
heid van kommer om een vrij
heid tot offervaardigheid te mo
gen worden.
Deze vrijheid tot orde, samen
werking, moed en offervaardig
heid is het voorwerp van de de
fensie, die enkel effectief kan
zijn krachtens de kennis van de
ridderlijke of militaire weten
schappen. Hierom kunnen wij
feesten bij het 125 jarig bestaan
van de militaire academie.
oordeeld de 32-jarige electro-
technicus J. P. Th. uit Amster
dam, die op 18 Maart j.l. in een
zeer oud en historisch pand, dat
cp de monumentenlijst staat, ge-
.egen in de nauwe Dirk van Has-
seltsteeg tussen N.Z. Voorburg
wal en Nieuwendjjk, brand had
gesticht.
Ter zitting vertelde hij in fi
nanciële moeilijkheden te zijn
geraakt en tenslotte gepoogd te
hebben de verzekeringssom op te
ririjken. Het pand brandde ge
heel uit doch de gevel kan wor
den gerepareerd, hetgeen de ge
meente f 10.000 zal kosten.
Diepvries-bier
In Engeland worden proeven
genomen met bevroren bier
essence, welke in „blokken" zou
kunnen worden afgeleverd Na
ontdooiing kan deze essence met
spuitwater worden aangelengd.
Volgens het blad van de vakbond
zal in de nabije toekomst mis
schien met een' pint „geconcen
treerd" bier een groot gezelschap
gelaafd kunnen worden.
Arabisch protest
bij de V.N. tegen Israël
Donderdag hebben vertegen
woordigers van de zes Arabische
landen, die lid zijn van de V.N.
aan secretaris-generaal Ham-
marskjoeld een nota overhandigd,
waarin krachtig wordt geprotes
teerd tegen de verplaatsing van
het Israëlische ministerie van
buitenlandse zaken naar Jeruza
lem. De maatreged wordt in strijd
met resoluties van de V.N. ge
acht.
Hoge Commissaris terug
van bezoek aan Oost-Java
DJAKARTA 17 Juli (ANP)
De Ned. Hoge Commissaris m In
donesië en Gravin van Bylandt
zijn Vrijdag in Djakarta terug
gekeerd van hun bezoek aan O.
Java, waar zij de Ned, gemeen
schappen, ondernemingen ën de
autorite/ten hebben bezocht.
Het bezoek werd in brede kring
op hoge prijs gesteld, het uitge
breide programma noodzaakte de
hoge Commissaris somtijds van 7
uur des morgens tot middernacht
op pad te zijn. Hij heeft met zijn
echtgenote alle delen van de pro
vincie Oost-Java bezocht.
P.T.T.-bestelIer
verduisterde brieven
Conform de eis heeft de Am
sterdamse rechtbank de 51-jarige
P.T.T.besteller-expediteur R. F.
uit Amsterdam wegens verduiste
ring van een groot aantal brieven
veroordeeld tot een jaar gevange
nisstraf met aftrek van 3 maan
den voorarrest en met de bepa
ling, dat van het resterende ge
deelte 3 maanden voorwaardelijk
zullen zijn met een proeftijd van
3 jaar.
Verdachte had jarenlang enkele
der brieven, die hij in zijn han
den kreeg, achtergehouden. Hij
speurde steeds naar brieven,
waarin zich geld bevond. Over
hem was een zeer gunstig rapport
uitgebracht. Hij had zich zelf
steeds alles ontzegd teneinde zijn
kinderen een behoorlijke oplei
ding te geven. Bovendien stond
zijn zwakke vrouw voortdurend
onder doktersbehandeling, het
geen hem op veel kosten kwam
te staan.
Zeeuws meisje in Den Haag
verongelukt
Bij een botsing tussen twee
wielrijdsters op De La Reyweg
in Den -Haag is dezer e" het
16-jarige meisje uit Krabben.-
dijke J. M. v. d. Z., dat haar va-
cantie in de residentie doorbracht,
zodanig komen te vallen, dat zij
ter plaatse overleed.
Het slachtoffer, dat uit het
rampgebied kwam, raakte met de
pedaal van haar fiets tussen ie
spaken van het achterwiel van
een andere fietsrijder.
FEUILLETON
naar de Italiaanse film „Melodie Immortali"
uitgebracht door Standaard Films.
7.
„NeeIk weet eigenlijk niet
hoe ik het zeggen moet.... Het
klinkt misschien overdreven
ik houd alleen maar van mijn
kunstToen hij merkte, dat
er een trek van hevige ontstem
ming op haar gezicht kwam en zij
bruusk een stap achteruit deed,
voegde hij er snel aan toe: „Maar
we blijven toch vrienden....?"
Vanda had inmiddels de ver-
bindingsdeur geopend. Voordat ze
in de wagon verdween, beet ze
hem toe: „Nee!!"
Pijnlijk verrast keek Pietro
naar de deur, waarachter Vanda
was verdwenen. Onwillekeurig
kwam de vraag bij hem op of hij
Vanda wel erkentelijk genoeg
was voor haar hulp ,die hem
waarschijnlijk van de
vu** vie ondergane
23.15 Orgelspel; 23.30i had gered. Hij kwam tot de slot-
Isom. dat niemand van hem kon
verwachten uit dankbaarheid lief
de voor te wenden.
Na enkele uren stoomde de trein
het station van Genua binnen. Om
niet de kans te lopen opnieuw
een pijnlijke ontmoeting te heb
ben met Vanda. zorgde Pietro er
voor onder de eersten te zijn, die
uit de trein stapten Terwijl hij
zich met andere reizigers naar dé
uitgang begaf, zag hij een meisje
staan, vlak voor de perron-kiosk,
die zich opvallend onrustig, zelfs
angstig toonde en een bordje in
haar hand hield, waarop stond:
„Ik ben Lina".
Weliswaar sloeg menigeen acht
op haar en wierpen enkele passe
rende jongelieden haar een uit
nodigende glimlach toe. maar er
was blijkbaar niemand, die deze
Lina moest ontmoeten.
Pietro vond het een grappig ge
zicht, dat een jonge dame op deze
wijze de aandacht trachtte te trek
ken van onbekend, op wie zij
wachtte. Of het kwam door zijn
onomwonden antwoord aan Vanda
en de daarbij getoonde onafhan
kelijkheid, wist Pietro zelf niet,
maar hij kreeg een zotte inval.
Aan de kiosk koent hij een paar
sigaren en tegelijkertijd vroeg hij
een leeg doosje. Op de onbedruk
te onderkant schreef hij in druk
letters een paar woorden, die hij
het nog immer wachtende meisje
demonstratief voorhieid.
„En ik ben Pietro" stond er op.
Het resultaat was tegengesteld
aan hetgeen hij had verwacht. Het
meisje keek hem verschrikt aan,
deed een paar stappen achteruit
en hij merkte, dat zij op het punt
stond te gaan huilen. Ontsteld na
derde hij haar en zei:
„Juffrouw, denkt u niet, dat
ik.Ik wilde alleen maar. ik
wist niet.Het is een domme
grap van me en ik verzoek u mijn
excuses te aanvaarden."
Zijn woorden klonken waar
schijnlijk zo oprecht r- gemeend,
dat hét meisje zich omdraaide,
hem aankeek en toen knikte, ten
bewijze, dat ze hem geloofde
Dit gaf Pietro moed om te vra
gen:
„U zoekt zeker iemand, hè?
Kah ik misschien van dienst
zijn?"
Zij haalde de schouders op en
antwoordde moedeloos:
„Ik wacht al meer <jan een uur."
„Dan komt er beslist niemand
meer voor u," haastte Pietro zich
op te merken.
„Waar moet u heen?"
„Nee, dank u...." Het meisje
toonde wederom schrik.
Het was duidelijk, dat zij deze
vraag van een vreemde wan
trouwde.
„Bent u noa boos op mij
Heus, ik heb de beste bedoelin
gen en vindt het een- plicht mijn
onhebbelijkheid van zoeven goed
te maken. Laat mij u de weg wij
zen." Hij zag, dat liet meisje aar
zelde en vervolgde snel: „Moet
u ver?"
Tot zijn grote verbazing ant
woordde zij: „Ik weet het niet. Ik
ben hier voor het eerst." Toen ze
de verrassing van Pietro merkte,
lichtte ze verder toe: „Ik zou naar
een familie gaan, die hier woont.
Ze komen uit Parma. mijn ge
boorteplaats. Mijn ouders zijn ge
storven en ik zou er in betrekking
gaan."
Pietro begreep onmiddellijk, dat
het meisje in moeilijkheden ver
keerde. Ze wist natuurlijk niet
wat ze moest beginnen. Wellicht
was ze voor het eerst op reis en
stond nu verlaten op het perron
van de grote stad Genua.
„Het is geen manier u hier aan
uw lot over te laten, maar het is
mogelijk, dat men op het laatste
ogenblik verhinderd was om u te
halen." Met aandrang voegde hij
er aan toe: „Stelt u vertrouwen
in mij! Hebt u het adres?"
Het meisje knikte. „Het is een
pension, Pension Parma,"
Zonder aarzelen zei Pietro: „Ik
breng u er heen."
„Is het ver?" vroeg zij.
„Ik weet het evenmin," glim
lachte Pietro. „Ik ben ook voor
het eerst in Genuna, Maar we ne
men een rijtuig dan zijn we er
gauw."
Lina gaf zich gewonnen. Het
was duidelijk, dat de openhartig
heid en vriendelijkheid van Pie
tro haar wantrouwen had wegge
nomen Hij nam haar bij de arm
en beiden liepen naar de uitgang.
„Maestro, gaat u met ons mee?"
Het was een van de orkest
leden van het gezelschap, die hem
in het voorbijgaan toeriep.
„Nee," riep Pietro terug. „We
zien elkaar straks wel in het ho
tel!"
Ondertussen passeerde Vanda.
Ze keurde Pietro geen blik waar
dig en liep hem met opgeheven
hoofd voorbij.
Pietro sloeg er geen acht op. Hij
hielp Lina in het rijtuig en gaf
de koetsier het adres op. De rit
verliep zo goed als zwijgend. Nu
en dan nam hij het meisje van
terzijde op. Ze moest ongeveer
twintig zijn en had een lief f(e-
zicht met regelmatige trekken. De
blik in haar donkere ogen was nog
angstig en haar vingers speelden
zenuwachtig met het touw van de
doos ,die ze op de schoot had. Op
de bank tegenover hen stond de
weinige bagaqe, die ze bij zich
had. Pietro wist iTit ervaring wat
eenzaamheid betekende en de
herinnering hieraan veroorzaakte
dat hij zich op een wonderlijke
wijze één voelde met het meisje.
