Bij de Maagd met het Gouden Hart
The Dutch Tulip" groeide
in Australië best
Beauraing: ivaar O.L. Vrouw
aan 5 kinderen verscheen
Drie dagen ter bedevaart
„Kunt ge denken
dat ik dankbaar
ben?"
Andrée Degeimbre:
een der ziensters
99
Een ondernemende Alkmaarder vertelt
Engels eten op z'n Hollands
en alles in de roomboter
Twee kinderen
verdronken
Dinsdag 25 Augustus 1953
Pagina 3
rsvertvachtins
ichting medegedeeld
LN.M.I. te De Bilt,
i Dinsdagavond tot
zond.
END BEWOLKT
bewolkt met hoofd-
het Noorden van
plaatselijk enkele
nig verandering in
ïn. Aanvankelijk
kust nog krachtige,
overwegend matige
n West en Noord-
VERGADERT
JWE RAAD
De nieuwe Raad
ente Heiloo zal Dins-
mber in vergadering
Eerst zullen de le-
raad worden beëdigd,
nen overgaan tot het
an twee wethouders,
omt aan de orde de
van leden van de
>ien, bij bijstand voor
rken en beplantingen,
ommissie voor geor-
ierleg, tenslotte van
ar van de burgerlijke
rvulling van de va-
J. M. Festen.
en nieuwe
denwoningen
De Stichting Wo-
voor bejaarden is
bij het reeds be-
>lex van 28 woningen
gen bij te bouwen,
woningen is extra
beschikbaar gesteld,
ten worden geraamd
5. De stichting heeft
zocht om een voor-
s aankoop van grond
van 3.067,60, voor
n W. stellen de raad
twee bedragen de
voorschot beschik-
n, of zoveel meer of
nodig zal blijken te
inder tegen een rente
per jaar.
verpleegden
ntsnapt
Uit de Willibror-
te Heiloo zijn Zater-
.rpleegden ontsnapt,
die vorige week uit-
er intussen twee te-
3KAAL H.S.V.
Het bestuur van de
ging H.S.V. heeft B.
begroting voorgelegd
seteren en vergroten
lande kleedlokaal op
m de vereniging als-
■ening voor de bouw
nieuw kleedlokaal,
van het feit, dat na
an het bestaande lo-
lijk aanzien daarvan
op vooruit zal gaan
en W. ook in ver-
voorbereiding ziin-
gsplannen juister
ot de bouw van een
okaal wordt overee-
de vereniging aan
te middelen te hel-
en W. voor. de
ïg H.S.V. een voor
gemeentekas te ver
een bedrag van
een rente van 3
m 24 jaarlijkse ter-
150.—.
SE BAGAGE
STOLEN
- 'n Zweedse ken-
heer Guermonprez,
le Volkshogescnoo.,
Zondag op doorreis
een bezoek Het is
de Zweedse be-
geen gebruik, bij
in 'n bezoek brengt
gage mee naar bin-
en zo liet ook deze
bruine Fiber-koffer
le inhoud benevens
njas rustig voor de
toegang geeft tot
Zij moest echter
ing komen dat men
and niet kan doen,
heer Guermonprez
,ar zij haar bagage
gelaten en men
ken, bleken koffer
Gisteravond was
ior van de dader
roenland
Van Anthony van
telegram ontvan-
uiterste punt van
rd bereikt.
O UW EN
ROTING
RAADHUIS
WAARD Op de
ehouden raadsver-
principe besloten
tot verbouwing en
het raadhuis. De
aamd op f 96.000,-.
rop nog terug.
ig geslaagd
Ruim dertig
deelgenomen aan
ziekendag waarop
voor ontvangst
De H. Mis werd
tor de Z.E. heer
geassisteerd door
ilaans, terwijl een
IJmuiden de pre-
De dames van de
de parochianen
hebben onze zie-
mderlijke dag be-
ïnwoonster
Mevrouw de
en vierde Maan-
verjaardag. De ja-
oudste inwoonster
neente geniet nog
ondheid.
een huis
De trekking
huis" ten bate van
zal naar men
egedeeld mogelijk
rnber a.s. worden
nog een kansje
ichte niet te lang.
(Van onze verslaggever)
BEAURAING, 22 Augustus In de tuin
der Verschijningen zijn vannacht de lich
ten niet gedoofd. Toen na de Lichtproces
sie de pelgrims in het oord van de Maagd
met het Gouden Hart waren weergekeerd,
begon een avondwake die duurde tot het
middernachtelijk uur, het tijdstip waarop
een H. Mis werd gecelebreerd door Mgr.
Charrue, de bisschop van Namen, wiens
Misoffer werd gevolgd door dat van de
tientallen priesters die zich bij de bede
vaartgangers hadden aangesloten. Tot de
middag van vandaag is die aaneenschake
ling hier geweest. Ze was mét de plechtig
heden van gisteravond het begin van de
Per autobus zijn we gistermorgen zeer vroeg vertrokken. Pelgrims
uit Westfriesland reden door het nog duistere landschap het zuiden
in. Eerst te Rotterdam, toen de geestelijk leider van onze groep,
pater Wester van de Congregatie der Kruisheren, was ingestapt,
was ons gezelschap compleet. Ook pastoor H. J. Bonfrer van de
parochie van de Heilige Maria Magdalena te Zaandam ('t Kalf)
had zich bij ons gevoegd. Vanavond kwam hier als derde priester
der Hollandse pelgrims de hoogeerw. deken G. Kuys van Poeldijk,
voorzitter van de Vereniging „Nederlands Comité Pro Maria", dat
krachtige actie voert ter bevordering van de devotie tot Onze Lieve
Vrouw van Beauraing.
De penningmeester van het
comité, de heer J. Th. Trossel,
ging dit jaar reeds voor de vier
de keer mee. Hij weet zich ter
zijde gestaan door actieve mede
bestuursleden, van wie de heer
Th. Mul uit Spanbroek eveneens
aan deze pelgrimage deelnam.
Een pelgrimstocht is geen ple
zierreis op de eerste plaats. Doch
wie zal het onze groep euvel
duiden, dat ze in een stemming
van zorgeloosheid het genade
oord tegemoet voer? In Beauraing
zouden allen zich hun moeilijk
heden wel weer herinneren en
dan wachtte hun immers Maria
aan Wie de zongen met vertrou
wen op uitkomst kónden worden
voorgelegd? Bidden en zingen
was in zo'n blijmoedige stemming
niet moeilijk. En de schoonheid
van de natuur werd intens ge
noten, vooral in het schilder
achtige Belgische Maasdal, waar
tegen de rotsen en op het groen
van de berghellingen de huizen
en kasteeltjes staan: in felle
schakeringen van kleur en vorm
als waren ze illustraties uit een
sprookjesboek.
Antwerpen, Mechelen, Leuven,
Namen, Dinant, Beauraing. We
waren op de plaats van bestem
ming en trokken, nadat in de
hotels „Salve Regina", „Du Com
merce" en „Luxembourg" de ge
bruikelijke formaliteiten, waar
aan ook de gendarmerie van
Beauraing streng de hand houdt,
waren vervuld, naar de Tuin der
Verschijningen.
Dorp Beauraing
Beauraing, wat ben je bij de
eerste kennismaking onooglijk. Je
hoofdstraat is geplaveid, maar
overigens liggen de huizen aan
zanderige wegen, met een straat
werk dat bestaat uit grijze ste
nen en steentjes, die de bezoe
kers de indruk geven dat ze hier
Mevr. Acart vertelt over
haar mirakuleuze genezing
Op 2 Juli 1949, het feest van
Maria Visitatie, zijn twee gene
zingen te Beauraing door de
voorspraak van Onze Lieve
Vrouw, officieel als mirakuleus
erkend. Mej. v. Laer uit Turn
hout was op 24 Juni 1933 na een
tuberculeuze ziekte van 16 jaar
de dood nabij, doch werd geheel
genezen toen zij die dag ter ere
van Maria een bedevaart naar
Beauraing had gemaakt. Van een
ongeneeslijke ziekte herstelde de
30e Juli 1933 mevrouw Madeleine
Acar-Group uit St. Niklaas-Waes,
op de terugreis van Beauraing.
Mevrouw Acar maakt sindsdien
elk jaar de pelgrimage. We spra
ken haar dezer dagen in een hotel
van de bedevaartsplaats: een
goedlachse dame. van 63 jaar, die
vol dankbaarheid ons de geschie
denis van ziekte en plotselinge be
terschap vertelde.
Zij werd bedlegerig na de ge
boorte van haar zoontje, op 22
Januari 1923. Weliswaar kon zij
nu en dan haar werkzaamheden
hervatten, maar de financiën lie
ten destijds een medische behan
deling zoals die noodzakelijk was,
niet toe. Tenslotte was het zover
dat zij wél de beste geneesheren
kon raadplegen, doch toen was het
menselijkerwijs gesproken te laat.
Zij ging naar Beauraing met haar
zoon en haar man, biddend om
herstel zo het haar zalig zou zijn.
Bij haar thuiskomst at en sliep
zii zo goed als haar in jaren
niet was gebeurd. „Ik docht ik
heb nen goeien dag. Zo normaal
voelde ik me, dat ik niet ziek
scheen te zijn geweest. Na enkele
maanden ging ik naar d'n dokter
en zei: ik voel me beter. Toen
moest ik op de weegschaal gaan
staan. Madame, ge zijt elf kilo
verzwaard zei d'n doktoor. Hij
onderzocht me en riep: welke
specialist heeft U genezen? Ik zei
hem dat ik naar Beauraing was
geweest en dat ik de weldaad van
Maria had verkregen.
zomaar zijn neergestrooid en dat
de pelgrims maar moeten zien
dat ze tijdens hun processies dit
gesteente in de bodem lopen.
Naar de eeuwenoude ruïne van
het kasteel dat eens gebouwd
werd door de Due d'Ossuna,
grande d'Espagne. klinkt op de
groene heuvelrand vaag het ge
rucht van het stadje met de
2000 inwoners door, maar ook de
geur van de gierputten die bij
sommige boeren van Beauraing
vóór de huizen staan. Eenvoudig
is Beauraing, eenvoudig zijn de
bewoners, eenvoudig waren en
zijn de vijf aan wie Maria is
verschenen onder de Meidoorn
in de tuin van het pensionaat
der Zusters van de Christelijke
Lering. Meer dan dertig maal
zagen Fernande, Gilberte en Al-
bert Yoisin, Andreé en Gilberte
Degeimbre de Heilige Maagd,
sprak Zij tot hen en onthief Zij
hen van elk besef van aardse
gebondenheid door haar boven
natuurlijke schoonheid en bemin
nelijkheid. „Ik ben de Onbe
vlekte Maagd. Bid veel, bid al
tijd, Ik zal de zondaars bekeren.
Ik ben de Moeder van God en
de Koningin der Hemelen. Ik ben
de Onbevlekte Maagd. Laat men
hier tere bedevaart komen."
Deze en andere woorden van
de Moeder Gods hebben die kin
deren uit Haar eigen mond ge
hoord en ze hebben deze over
verteld aan de wereld.
Beiaard voor het Heiligdom
Naast de tuin, op de esplanade
van de monumentale kapel, is
gisteravond een carillon gewijd:
een beiaard van negen en twin
tig klokken, geschonken door de
zeereerw. heer Molitor uit Post
bij Attert, van 1909 tot 1952
leraar aan het klein-seminarie
van Floreffe bij Namen. De „kin
deren van Beauraing", de oudste
thans 36 en de jongste 30, zaten
terzijde van de beiaard naast el
kaar. Zij waren „peter en meter"
van de klokken, waarvan de vijf
grootste werden geconsacreerd
door mrg. Charue, bisschop van
Namen, mgr. Martin, aartsbis
schop van Rouen, mgr. Blaimont,
de vicaris-generaal van de bis
schop van Namen, kanunnik
Lafontaine, deken van Beauraing,
en kanunnik Massart, rector van
het Heiligdom. Zwijgend heeft
een grote menigte de plechtig
heid gadegeslagen en de eerste
klanken beluisterd van dit klok
kenspel, dat straks uit een der
torens van Beauraings kasteel
zijn lofliederen zal zingen ter ere
van la Vierge au Coeur d'or, de
Maagd met het gouden hart.
De lichtprocessie
We hebben meegelopen in de
lichtprocessie die de duisternis
verdreef en voerde door de hob
belige straten, naar het kasteel
met zijn door toortsen verlichte
tinnen, terug langs de glibberige
paden met het rottend geblader
te. Beauraing was versierd met
vlaggen. In de etalages en in de
deuropeningen stonden tussen
brandende kaarsen en lampen de
Mariabeelden. Heel Beauraing
deed mee aan deze processie van
de internationale bedevaart. De
stemmen van de dorpsbewoners
klonken in het koor der pelgrims
en menigmaal ontwaarden we
kindergezichten boven de ven
sterbanken van de opengeslagen
ramen der slaapkamers. „Chez
nous, soyez Reine", het is het
keervers van het lied dat de
Hollanders hebben leren kennen,
die avond, en zij zullen het niet
vergeten, zomin als ooit uit hun
herinnering zal gaan die kilo
meterslange stoet, door flakke
rend kaarslicht zichtbaar tussen
het geboomte, zingend en bid
dend over de heuvel, door de
Rue d'Eglise, over la Place
St. Roch en door de Rue de
l'Entant, het beeld van Maria in
de Tuin der Verschijningen tege
moet.
Voor het grote feest
Op het feest van het Onbevlekt
Hart van Maria is het dorp met
veel gerucht ontwaakt. In bussen
en treinen zijn de pelgrims hier
heen gekomen bij duizenden. Ze
trotseren in de straten de regen
en het onvermijdelijke ongerief
en richtten hun schreden ofwel
naar de Tuin der Verschijningen,
waar een plechtige Heilige Mis
voor de zieken werd opgedragen
door de weleerw. heer Dautre-
luisterrijke hulde die de H. Maagd hier op
het feest van haar Onbevlekt Hart is ge
bracht. De internationale bedevaart had
ook de deelname van enkele Hollandse
groepen, uit Noord- en Zuidliolland en uit
Brabant. Ze hebben bijzondere ervaringen
gehad, waarvan de voornaamste wel deze
was: de onwrikbare overtuiging van Ma
ria's glorie als Moeder Gods. zo tastbaar
in Beauraing gebleken en zo mild aan de
wereld getoond; door mirakuleuze gene
zingen, door gebedsverhoringen. In de
stilte van de tuin in het vroege morgenuur
zowel als tijdens de massale plechtigheden
is Maria heel dicht bij hen geweest.
het Maria-domein nabij het kas
teel, waar de aartsbisschop van
Rouen de hoogmis celebreerde.
In dit Maria-domein, waant men
zich in een kerk, met de bomen
als de pilaren en hun bladeren
als het dak. Toen we de Heilige
Mis voor de zieken hadden bij
gewoond, zijn we geweest in de
kaoel die naast de tuin nog in
aanbouw is. De architect heeft
in vele onderdelen van het
bouwwerk de gedachte aan de
verschijning levendig willen
houden, bijvoorbeeld in de orna
mentiek op de muren. Hij zal
hopelijk niet te lang moeten
wachten op de voltooiing van
zijn werk. Geldgebrek heeft heel
wat stagnatie veroorzaakt. Maar
och, zovele geestelijke en mate
riële weldaden heeft Onze Lieve
Vrouw van Beauraing reeds ge
geven en geeft Zij nóg. dat bij
de blijken van dankbaarheid toch
wel ooit een gift zal zijn die de
financiële bezwaren ineens zal
opheffen!
Troost voor de zieken
Vanmiddag liep een grote
menigte in de Sacramentsproces
sie, geformeerd bij de ruïne van
Kunt ge denken dat ik dankbaar bande, kapelaan van Onze Lieve
ben jegens Onze Lieve Vrouw?" Vrouw van Lourdes, ofwel naar
het kasteel en vandaar naar be
neden trekkend langs de wegen
en straten die onze pelgrims van
de lichtprocessie nog bekend wa
ren. Bisschoppen en gemijterde
abten in de schare van priesters,
het Heilig Sacrament gedragen
door mrg. Sloskans. bisschop van
Cilium, daarachter de pelgrims
uit verschillende landenver
schillend van taal, maar één in
hun overtuiging en in hun blijd
schap te mogen zijn op de plaats
die Maria had verkoren om zich
na Lourdes en Fatima tot
de mensheid te richen met de
dringende aansporingen om de
weg te bewandelen de tot het
Leven voert.
In de tuin ontvingen de zieken
de zegen met het Allerheiligste.
Evenals in Lourdes klonken de
herhaalde smekingen: „Heer, die
Gij bemint, is ziek. Onze Lieve
Vrouw, wij zegenen U, wij ver
heerlijken U. wij beminnen U.
Heer. maak dat ik ga: maak dat
ik zie; maak dat ik hore...."
Mgr. Calewaert. bisschop van
Gent. heeft de Hollanders en
Vlamingen toegesproken. „Ik
wens u van harte geluk, mijne
taalgenoten, dat u hier aanwezig
bent. Vertrouwt op Maria, voigt
Haar in Haar groot geloof en in
Haar onderwerping aan God."
Pater Wester heeft voor de
Hollanders gepreekt toen de
grote menigte zich in de straten
van Beauraing had verspreid.
Reeds was de avond gevallen
toen Andrée Degeimbre de
rozenkrans kwam bidden. Het
beeld van Onze Lieve Vrouw
stond in een zacht licht onder
de Meidoorn. Er was geluid van
knetterende kaarsen. Een paar
maal daverde over de hoog bo
ven de tuin gelegen baan een
trein voorbij. De reizigers rekten
zich uit de coupé's totdat de
trein een scherpe bocht maakte
en Beauraing uit het zicht ver
dween.
Tot weerziens
23 Augustus, in Holland terug.
Met spijt hebben we vanmorgen
de tassen en jassen in de bus ge
bracht. Voor het laatst in deze
pelgrimage hadden we te Beau
raing de Heilige Mis bijgewoond,
daarna ontbeten in „Salve ver nog voorradig bleven m
Regina". het hotel waar men wist de portemonnaie. Tot weerziens,
wat de Hollander uit een goede Beauraing
Het beeld van O.L. Vrouw van Beauraing
in de Tuin der Verschijningen
keuken verwacht. Voor het laatst
ook hadden we de dikke kellner
Guillaume zijn welbekende: „als
er tekort is moet u spreken als-
De terugweg ging over Ban-
neux, de plaats waar de Heilige
Maagd in 1933 als de „Maagd der
Armen" aan de elf-jarige Ma-
tublieft" horen galmen. Nu geen rietto Deco verschenen is. Onze
tijd meer voor het kopen van pelgrims heibben hier nog ge-
souvenirs. De francs voor zo- ruime tijd vertoefd: bij de kapel
en 'bij de bron die Maria haar
wees als het symbool van Jezus
Christus. Het was er zeer druk.
Massaler nog was de stroom van
pelgrims dan in Beauraing. „Maria
met het gouden hart". „Maria,
de Maagd der Armen": in Haar
uitverkoren plaatsen te mogen
zijn, is een voorrecht: een be
levenis die onvergetelijk blijft.
In haar woning hebben we ge
sproken met Andrée Degeimbre.
Het was bij half tien in de avond
en dus lagen haar kinderen, twee
jongens van resp. 10 en 8 jaar en
een meisje van 4, allang in bed.
Andrée Degeimbre had geen be
zwaar tegen een onderhoud. „Oh
non, waarom? Maria wénst toch
dat de devotie tot Haar wordt
verbreid?"
Deze vrouw, thans 34 jaar, was
een der kinderen aan wie de H.
Maagd in 1932 en 1933 verscheen,
meer dan 30 maal. Die kinderen
zagen Maria 's avonds in de tuin
van het Zuster-pensionaat als een
jonge vrouw van een onbeschrijf
lijke schoonheid; glimlachend, het
hoofd door gouden stralen om
kranst, de handen gevouwen bij
Haar komst, doch de armen uit
gespreid wanneer Zij afscheid nam
Dan zagen de kinderen het gou
den hart van de Moeder Gods.
Andrée Degeimbre vertelt de ge
schiedenis zoals die door millioe-
nen wordt gekend en als waarheid
wordt erkend. Van de verschij
ningen in de tuin, het ongeloof
waarmee woorden der kinderen
door de wereld werden ontvan
gen, het onderzoek der medische
wetenschap, de voorzichtigheid
die de Kerk heeft betracht, de
officiële erkenning van de Ere
dienst op 2 Februari 1943. Op de
10e dag van de verschijningen
waren er in de tuin al 13.000 per
sonen, waaronder zich 70 doktoren
bevonden, die de kinderen tijdens
hun gebed met spelden en mesjes
prikten, brandende kaarsen onder
de handen hielden, doch geen
letsel bespeurden.
Nimmer tevoren was in de ge
zinnen Voisin en Degeimbre een
bijzondere Maria-verering geweest.
Van Lourdes of Fatima had men
niet gehoord. Waarom de H.
Maagd juist deze kinderen voor
Haar openbaring en boodschappen
aan de mensheid had uitverko
ren? Wie kan het zeggen. Bij alle
geheimen aan deze wonderbaar
lijke gebeurtenissen verbonden,
blijven de zekerheid en de kennis
van Maria's komst, Haar wens om
hier vereerd te worden, Haar
aansporingen tot gebed. Haar be
lofte om de zondaars te bekeren
en Haar uitnodiging, gesproken
tot Fernande Voisin bij de laatste
verschijning en gericht tot heel de
wereld: „Bemint ge mijn Zoon?
Bemint ge mij? Offer U dan voor
mij op".
ALKMAAR Het is tegenwoordig niets bijzonders
meer, als een Nederlander naar Australië vertrekt, om
zich daar een nieuw en naar hij hoopt heter bestaan op
te bouwen. Wanneer echter die Nederlander een oud
stadgenoot is, en na ongeveer twee en een half jaar weer
eens een kijkje komt nemen in zijn oude stad, dan is dat
toch wel aanleiding, om hem eens op te zoeken, al was
het alleen maar uit belangstelling naar zijn wedervaren
in zijn tweede vaderland. Hoe verschillend zijn immers
niet de verhalen, die we te horenkrijgen van mensen,
die weggingen. Wat hebben we al 'n sombere geluiden
gehoord over emigranten in Australië, emigranten, wien
het bitter tegen was gevallen, en die na verloop van tijd,
als ze er nog geld voor hadden, met de kous op de kop
terugkeerden.
Dat het echter ook anders kan,
hoorden we van deze oud-stad
genoot. Velen zullen zich nog wel
de rijwielhandelaar D. Overeem
herinneren van de Breedstraat.
In Maart 1951 vertrok hij met
vrouw en kind naar Australië en
nu wij hem terugzagen, bleek ons
spoedig, dat hij er geen spijt van
heeft gehad. Hij kwam aan in
Freemantle, de haven van het
vlakbijgelegen Perth. Hij had in
Australië een kennis, die er al
veertig jaar woonde, zodat hij niet
helemaal op zichzelf kwam te
staan. Deze kennis zorgde voor
onderdak in een hotel en ook had
hij voor een betrekking gezorgd,
die op hetzelfde gebied lag als
waar de heer Overeem in Holland
ziin bestaan had gevonden. Doch
dat liep anders.
De heer Overeem was uit Ne
derland weggegaan, zonder dat hij
de Engelse taal machtig was, en
zijn toekomstige baas kon hem
derhalve niet gebruiken. Hij vond
een andere betrekking, doch die
zinde hem niet erg. Het verblijf
in het hotel was te duur, en der
halve ging het gezin wonen in
een zeilboot, een Victoria-kruiser,
die de heer Overeem vanuit Ne
derland mee had genomen, en die
als tijdelijke verblijfplaats uitste
kend dienst deed. En toen rijpte
een plan
Snoep etende kinderen
Het was de heer Overeem opge
vallen dat er in Perth, en dat is
ook in andere Australische steden
het geval, zo weinig gezellige
zitjes waren, gelegenheden die wii
in Nederland te over hebben in
de talrijke restaurants en eethuis
jes. Men kent in Australië de
„pubs", café's, waar men komt om
een glas bier te drinken, maar
waar verder niets gezelligs aan is.
Bovendien zag hij dat de kinde
ren dikwijls op straat liepen te
snoepen en te eten en toen begon
hij er over na te denken, een
soort lunchroom te beginnen,
waartoe hij een stuk grond kocht
even buiten de stad, waar in de
toekomst nieuwe wijken zullen
verriizen. Die grond lag aan een
grote hoofdverkeersweg, de Alba
ny Highroad, waarlangs een in
tensief verkeer "aat.
Toen hij de grond gekocht had,
en een voorlopig onderkomen had
neergezet, verkochjgfie heer Over
eem zijn boot, en^Vtapte met dat
geld naar de bank.
Toen hij daar de tekeningen
voor de lunchroom liet zien, en
vertelde wat hij van plan was
verstrekte men hem direct een
lening, zodat hij aan de slag kon.
Zo begon hij met de bouw van
wat ze in Australië een Milk Bar
en Late Suppers noemen, 'n soort
lunchroom en eethuis. Voor hij
kon beginnen met bouwen, moest
hii eerst zijn terrein vrij maken
van bomen, en dat was nogal een
omvangrijk karweitje, daar de
bomen van zeer behoorlijke afme
tingen waren. Ze werden vlak bo
ven de grond afgezaagd, en de
stobben verbrand. Daarna werd
begonnen met het leggen van de
funderingen van een speciaal oa]^ protesten bij zich tegen een
soort steen, die men daar in dag- weekblad hier te lande, dat de
mee. Alleen voor het metselwerk,
het stucadoorswerk e.d. huurde hij
vaklieden. En zo groeide „The
Dutch Tulip" langs een Austra
lische hoofdverkeersweg.
Take it easy, boy
Sprekend over zijn indrukken
van Australië, de bevolking en
het klimaat, vertelde de heer
Overeem, dat de Australiër, al
thans in het gebied, waar hij nu
woont, er een nogal gemakkelijke
levensopvatting op na houdt. Hij
zal zich niet overmatig druk
maken, b.v. voor promotie. Dat
komt allemaal vanzelf en als het
niet komt: och, het leven draait
evengoed. De Australiër is gek
op sport. Paardenrennen zijn b.v.
altijd geheel uitverkocht en ook
andere sporten zoals b.v. vissen
(de Oceaan is tamelijk dichtbij)
golf, zeilen enz. worden veel be
oefend. Bovendien wordt bij der
gelijke paardenraces, en ook in
de café's zeer veel gewed, waar
bij soms aanzienlijke bedragen
worden verloren. Zo vertelde de
heer Overeem dat een dame, die
een eigen villa had, en overigens
op een fabriek werkte (zoiets is
daar helemaal niet ongewoon) bi.i
de Melbourne Cup, de belang
rijkste paardenraces van het jaar,
haar hele bezit verloor. De vol
gende dag ging ze echter weer
gewoon aan het werk: sparen
voor een nieuw huis, en een
nieuw kapitaaltje.
Het komt zeer veel voor, dat
zowel de man 'als de vrouw
werkt, hetgeen natuurlijk een
groter inkomen betekent, waar
van de Australiër zijn pleziertjes
betaalt, en waarmee hij ook zijn
(eigen) huis comfortabel inricht,
zich een auto aanschaft e.d.
De bevolking in West-Australië
is volgens de heer Overeem zeer
hulpvaardig en vriendelijk, en
over het algemeen mag men de
Hollander in deze streek graag.
Dit is anders in Oost-Australie, in
de grote steden zoals Sydney en
Melbourne, en het is ook voor
namelijk daar, dat de mislukkin
gen zich voordoen. Maar het al
leen vermelden van mislukkin
gen geeft een onvolledig beeld,
en de heer Overeem heeft dan
bouw verkrijgt. De heer Overeem
noemde het lijmsteen: zand met
kalk en nog een andere stof.
Wanneer deze steen in brokken
uit de heuvels is gezaagd en met
de lucht in aanraking komt, wordt
ze spoedig hard.
Bij de gehele bouw hielp de
heer Overeem voortdurend actief
zaken, ook volgens andere Ne-
Nederlanders in Australië, veel te
erg voorstelde.
De levensomstandigheden zijn
in West-Australië goed, en dit is
wel vooral te danken aan de z.g.
basic waits, die voor ieder een
goed inkomen waarborgen, en
waarbij ook de uitgaven voor ge
notmiddelen, zoals b.v. bier en
roken ziin inbegrepen. De le
vensstandaard is hoger dan bij
ons. De prijzen voor b.v. de
hoofdvoedingsmiddelen en voor
vlees liggen veel hoger. Aan de
andere kant kost een maat-
costuum ongeveer hetzelfde als
hier.
De meeste Nederlanders, die in
West-Australië zijn gaan wonen
maken het goed, sommigen zelfs
zéér goed. De lonen zijn er hoog.
Er zijn in Perth een viertal ban
ketbakkers, die een bloeiende
zaak hebben, er zijn Nederlan
ders, die een glazenwasserij heb
ben opgericht, anderen die een
„cleaning"-bedrijf hebben. en
kantoorgebouwen en banken
schoonhouden. Al deze mensen
hebben een goed stuk brood en
houden nog genoeg over om te
sparen.
Maar, en d'at is ook de onder
vinding van de heer Overedm,
de eerste tijd is het hard aan
pakken. en tevens is het zaak,
je zo snel mogelijk aan te passen.
Kennis van de taal is daarbij van
zeer grote betekenis, en niet
alleen het gewone beschaafde
Engels, maar ook het dialect.
Zelf kende de heer Overeem
geen Engels, en hii heeft er hin
der genoeg van ondervonden. De
Australiër helpt echter spontaan
bij de moeilijkheden die mochten
ontstaan, en voorts genieten de
Nederlanders het volste vertrou
wen. Het is alleen jammer, dat
er wel eens lieden zijn, die hier
van misbruik maken.
De Australiër werkt niet hard,
tenminste niet zo hard als wij
dat gewend zijn. Vrijdagavond is
het werk gedaan. Zaterdag en
Zondag zijn rustdagen, waarop
de familie met de auto (bijna
iedereen heeft er een) waaraan
een caravan is gekoppeld, de
„■bush" ingaat. En dan komen
ze meestal Maandagmorgen pas
weer terug. Dit is voor de heer
Overeem zeer prettig, want deze
mensen zijn goede klanten. Als
ze naar huis gaan na die paar
dagen, hebben ze bijvoorbeeld
geen zin om thuis direct maar
weer eten te gaan koken, en dan
komen ze op de terugweg bij
hem aan, en dineren in de
„Dutch Tulip". Wij zeiden al. dat
men een lunchroom, zoals de heer
Overeem er een heeft ingericht,
in Australië niet kent. Mep kent
wel de gewone café's, en dan
ook nog de clubs. Die café's zijn
eigenlijk een schande voor het
land, want het alcohol-gebruik
is hoger dan normaal. En bo
vendien zitten in die café's de
bookmakers. Als de Australiër
niet zo dikwijls in de „pub" zou
zitten en niet zoveel geld ver
wedde. kwam hij ook gemakkelijk
toe aan een eigen huis. En voor
zoiets moet je als Nederlander
oppassen.
Toen de zaak van de heer
Overeem enige tijd was geopend,
kreeg hij bezoek van wat men
hier zou noemen een gemeente
raadslid. die er zijn waardering
over uitsprak en de zaak een
aanwinst noemde voor de high-
wav. Ook de vrouw van de gou
verneur kwam eenmaal om te di
neren en ook zij was bijzonder
in haar schik over de netheid en
'-•et eten. Zii was verscheidene
malen in Holland geweest, ver
telde ze en ze hield van Holland
bijna net zoveel als van Australië.
Zoiets zal nu biivoorbeedl in Hol
land niet gebeuren, zei de heer
Overeem. dat b.v. de vrouw van
een minister uit belangstelling en
sympathie komt dineren.
Heerlijk klimaat
Over het klimaat had de heer
Overeem niets dan lof. Het is in
één woord het heerlijkste wat je
bedenken kunt en oók de plan
tengroei is rijk en kleurig. De
regentijd duurt ongeveer drie
maanden en als het regent, gaat
het hevig maar kort. Voor de
rest schijnt de zon en het is er
a.h.w. twee maal per jaar lente.
Alleen voor de witte mieren moet
je verschrikkelijk oppassen, maar
als je je huis en de omgeving
goed schoonhoudt, dan heb je er
practisch geen last van. Deze
mieren zijn zo vraatzuchtig, dat
ze zelfs de electriciteiskabels niet
met rust laten. Vandaar dat er in
West-Australië een bovengronds
lichtnet is. De post doet de brie
ven in een kastje langs de weg
en blaast dan op een fluitje, ten
teken dat er wat in de brieven
bus zit. In de Staatsloterij wordt
iedere week een bedrag van drie
duizend pond verloot,, en van de
opbrengst bouwt men hospitalen.
Zijn succes heeft de heer Over
eem volgens zijn verklaring te
danken aan de Hollandse manier
waarop hij het Engelse menu be
reidt. De gerechten zijn Engels,
maar ze worden met Hollandse
degelijkheid en reinheid, en ook
in Hollandse kwaliteit klaarge
maakt en dit valt bij de bevol
king zeer in de smaak Ook be
reidt de heer Overeem al zijn
gerechten met en in roomboter,
terwijl ze in de pubs en andere
eetgeïegenheden alles met olie
bereiden De melkboer komt 's
nachts omdat het overdag te
warm is Geld en lege flessen leg
je op de stoep en de volgende
morgen is de voorraad weer aan
gevuld zodat je de man bijna
nooit te zien krijgt.
Half September gaat de heer
Overeem. die hier kwam om za
ken te doen, maar die vlak na
aankomst in Nederland een
lelijke val maakte, waarbij hij
zijn been brak, weer terug. Uiter
aard zijn zijn plannen door dit
ongeval in het nauw gekomen en
wordt het woekeren met de tijd.
Maar dat zal wel in orde komen.
Als hij dan weer terug is in
Australië zet hij de zaak nog
enige tijd door en breidt haar
misschien nog uit. Daarna ver
koopt hij zijn bedrijf, om 'n rusti
ger bestaan te gaan leiden in b.v.
de sinaasappelteelt, de druiven-
teelt of de teelt van annanas.
Want momenteel is het hard
werken, van vroeg tot laat. en
dat is het geweest vanaf het mo
ment dat hij voet aan wal zette
in het nieuwe vaderland. Het zal
de heer Overeem met zijn erva
ring en zijn energie verder ook
wel goed gaan geloven wji. J.K
DELFT, 25 Aug. Te Nootdorp
zijn gistermiddag de 7-jarige Henk
Boon en zijn zusje, de 6-jarige
Ria Boon verdronken.
De kinderen waren 's middags
van huis gegaan en waren het
laatste gezien, toen zij op een
tuindersschuit stonden en visjes
aan het scheppen waren. Toen de
kinderen om zes uur nog niet
waren thuis gekomen, waarschuw
den de ouders de nolitie. In de
omgeving van de schuit, waarop
de kinderen waren gesignaleerd,
werd gedregd en te omstreeks
zeven uur werden de lijkjes ge
vonden. Men vermoedt, dat de
kinderen tengevolge van de sterke
wind het evenwicht hebben ver
loren en in het water zijn geval
len.
TWEE NEDERLANDERS
UITGELEVERD
De communisten hebben Maan
dag te Panmoendjon meegedeeld,
dat zich bij de groep van 400 ge
allieerde krijgsgevangenen, die
Dinsdag zullen worden uitgele
verd. twee Nederlanders en een
Griek bevinden.
Volgens het Franse Persbureau
A.F.P. zijn de namen van de twee
Nederlanders: korporaal Ni-
colaas Plant uit Dokkum en sol
daat G. van Leeuwen uit Valken
burg (Z.H.). De gevangenen be
vinden zich in goede welstand.
z
