Wanneer de v
eaan trekken
ogels
DE OVERWINNAARS
NU IS HET HERFST...
m i
Zal de wereld warmte
aan de zon onttreklten
Hebt IJ 'n hoed nodig?
Wees er dan snel bij
it en Beurs
rif het op
rthy
est-handel
Pagina 3
'f Is weer tijd
voor de borstrok
Als onze brandstoffen opraken
Mogelijkheid wordt
onderzocht
Als je nu 's morgens
wakker wordt kan 't ge
beuren, dat de dag je ra
men dweilt met een natte
grijze deken. Dat is de
herfstmist. Soms hangt hij
hele dagen over de stad en
de bomen en dan is alles
klef en vochtig. De mensen
dragen jassen en sjawls en
lopen niet meer rechtop,
zoals in de zomer. Er wor
den veel zakdoeken ver
kocht en hoestdrankjes en
wrijfpasta's tegen de rheu-
matiek. Af en toe is er
regen, drenzerig en fijntjes
als een zeurend kind, dat.
zijn zin niet krijgt. Dan
likt alles: de bomen, de
huizen, de mensen, de
auto's en de paarden. Het
leven in de stad wordt een
schimmenspel van snel
verschietende schaduwen
Vele gezichten doemen op
en verdwijnen weer, de
auto's zijn geruisloze spo
ken met licht op. Het ge
luid van hun claxons is H
gedempt en een beetje
lachwekkend omdat ze zo
langzaam rijden. Het paard
van de brouwer is ver
vaagd tot een vormeloos
monster, maar moet toch
wachten voor 't stoplicht, ffl
dat als een cyclop^noog de
mist in staart. Kleine kin
deren die uit school ko
men, strijken als katten
langs je benen, hun natte kop
jes glibberen soms langs je
hand. Alle geluiden liggen in
de watten en de mensen zijn
zwijgzaam. Ze schijnen liever
te hoesten, maar ook dat kun
je amper horen.
sverwachting
eld door het K.N
Je Bilt. geldig van
htend tot Dinsdag-
iXEER ZON
half bewolkt en
:er. Matige tot vrij j
zuid-westelijke wind i
:htend, maar in de j
temperaturen iets
i gisteren.
11 en 12 jaar (hoepe-
Smit; 2 Jaap v. Die
van der Gragt; 4 Arte
tr.
L3 en 14 jaar (spijker-
ni Mast; 2 Fons Stoop;
ikker; 4 Jaap Smit; 5
der Gragt; 6 Klaas
SR, PURMEREND -
middel 10.90—13; sla-
lr. 2454; stoksnijbo-
pronkbonen 1223;
rs 827; tomaten A 21
ikool 8—25; rode kool
ie kool 7—10; spruit-
i; boerekool 5.50; spi-
postelein 27; sla 2.50
ie 612; rode bieten 4
ieten 8—18; bospeen 10
een 814; uien 47;
—12; prei 8—12; perzi-
frankenthalers 7096;
—90; suiker 1434;
:edling 513; codlin
-12; cox orange pippin
inson's orange 2037
holland 6—24; graham
2; jacques lebel 412;
2041; manks cod-
igne tillisch 619; ster-
transparante de cron-
zoete winterkroon 6
hardy 1637; bonne
/ranches 1033; confé-
12; fertilon 1223; gie-
an 1423; hertogin elsa
nperveen 816; maag-
•15: st. rémy 518;
'esperen 1224; triom-
enne 16—38; william
-22; zwijndrechtse wijn-
IDAM, 28 September -
3se granen (Boerenno-
Witte tarwe f 25,40,
e f 25,40, wintergerst
iver f 22.—22,60, groe-
f 45,49.Capucii-
85.Bruine bonen
Paardebonen f 32.
/ebonen f 50.55.
i f 65.-75.—, Blauw
f 117.125.—, Geel
id f 85.86.—. Alles
ilogram.
iNHUIZEN 4300 kg
»n. Eigenheimers 12-
ipmans Blauwe 9.70-10,
6; 2600 kg Peen 5, 500
en 20-31, 600 kg bieten
00 kg uien 4-4.70, Drie-
Nep 8-10.20, 960 kg
I 10.90, 93000 kg witte
Sept. Rode kool 4
ne kool 11; andijvie 6—
n 2034; sla 3 7;
820; bospeen 18; sla-
-65; stoksnijbonen 86;
4.206.10; alicanten 68
tenthalers 6288; blau-
eimers 13.20; midd. uien
8; maagdeperen 317;
—48; schellinkhouter 10
ident loutr. 429; du-
-21.
iteiten in Japan lieten
en te Kobe lossen. Vo-
:reeg, aldus het rapport
en, 'n Nederlandse
rtmij. toestemming om
■en naar hun land van
terug te brengen Toen
en te Antwerpen wer-
t bleek, dat de lading
waren uitgeschreven op
i een Belgische firma,
bekend was, dat zij wel
de communisten han-
f. De goederen wercen
irladen in Poe.se sc.ie-
ze naar Polen en ver
aar communistisch Chi-
en.
chola Publico
EXCURSIE
S HALS-MUSEUM
^AR. De heer Baard,
van het Frans Hals-
te Haarlem, heeft zich
verklaard leden van
^ublica met eventuele
's a.s. Zondag 4 Oct. om
:rsoonlijk rond te leiden
Haarlemse museum. Bij
belangstelling vertrekt
htend om 10 uur een
f het Alkmaarse station
isten f 2.50).
g aan deze excursie wil
n kan zich opgeven bij
tariaat van Schola Pu-
hriftelijk of telefonisch
tot en met Donderdag- 1
October a.s. Wanneer er
loende belangstelling is
excursie niet door.
g kan geschieden in de
Men kan ook op eigen
>id naar Haarlem gaan
im 11 uur voor het mu-
het gezelschap aanslui-
r het is dan toch nodig
te voren aan te melden
secretariaat: J. Domini-
mer Visscherstraat te
telefoon 4506.
ïarkt Amsterdam
;RDAM. 28 Sept. Aan-
runderen: eerste soort
I, tweede soort 2.40
le soort 2.25—2.35 per kg
gewicht: 245 varkens:
jort 2.39—2.41, tweede
5—2.37 per kg geslacht
13 nuchtere kalveren
1 oer kg levend gewicht:
lf geen notering.
Nu tooit de natuur zich met het goud en het hruin van het
vallende blad. Laten we er niet aan voorbij-jachten wanneer
de zon langs de wolkengevaarten glipt en het najaar tooit in
zachte, stemmige tinten.
T\E kleuren in onze tuinen
zijn veel minder uitbundig
geworden. Wij trouwens ook
na al die regen. Zelfs de meest
optimistische weerprofeet, die
maar blééf roepen dat 't vast
nog wel mooi herfstweer zou
worden, houdt nu de kiezen op
elkaar, 't Is allemaal stemmig
paars en violet en hard geel en
bruin en wat verlopen rood
van dahlia's, cosmea's en zin
nia's. Alleen de Afrikaantjes
doen hardnekkig hun best nog
een beetje fleur aan ons eigen
lapje te schenken. Nou is oran
je daar een dankbare kleur
voor, zou ik denken.
Maar waarom er nog langer
omheen gepraat. U bindt immers
elke morgen de regenpijpen op
uw bagagedrager? U hebt de
wollen das toch alweer uit de
kamfer gehaald? En mevrouw
sloft toch immers op haar over
schoenen naar groente- en melk
boer voor het vergeten bood
schapje? De winter staat voor de
deur, we willen hem alleen nog
maar niet binnenlaten. We hopen
immers nog steeds op een dagje
zon, een uurtje weldadigheid, een
ogenblik zonder buiendreiging?
Maar let U eens op hoe gauw
dat gaat. Sinterklaas, Kerstmis,
oud-en-nieuw, Pasen en dan is
het alweer lente. Nietwaar? Dan
alweer, na het carnaval, na het
tikken der eieren....
En ondertussen, ja, wat ook
weer voor ondertussen? Tussen
nu en dan? Krantje lezen bij de
kachel? Borstrokken breien voor
het raam? Bouwplaten plakken
met de kinderen? Dat houdt U
immers nooit vol. Elke dag een
krant, avond aan avond die lijm
aan uw vingers, uur-aan-uur in-
steken-draad-om-slaan.Niks
voor U nietwaar. U wilt er uit.
U wilt verre verten zien en te
gen de stroom optornen en U
van de buien niks aantrekken.
En dat is goed,.
Begin er dus aan te wennen.
Nü, dat de koters bladie willen
schoppen in de bossen en kastan
jes rapen en eikels en beuke-
nootjes die er nog niet, zijn en
waarvan er maar zo weinig zul
len komen, waarschijnlijk.
Doe dat allemaal, want van
kastanjes kun je meer fabrieken
dan van bouwplaten. Doe het nu,
want bedenk, dat ginder, in Si
berië en daaromtrent de sneeuw
jacht al raast en het kwik bezig
is tot beneden de twintig gra
den onder 't nulletje te zakken.
Denkt U zich dat eens in!
Even maar en- vergeet dan niet
bij het naar buiten stappen de
kraag op te zetten en daarboven
de hoed, de pet of het „klotje te
Ïilaatsen. Waarmee we maar wil-
en zeggen, dat u en u en u en
wij allemaal ons kunnen kleden
op wat voor weer ook. Maar bu
de dieren is dat heel wat anders.
Goed, die krijgen een dikkere
vacht, als ze een bontje bezitten
en voor de rest
Ja, voor de rest nemen ze de
benen. De een duikt in een win
terslaap, de ander trekt weg.
En de planten doen ook wat ze
kunnen om aan de kou te ont
komen, die laten het bladeren I
regenen. Dat zeggen wij nou wel
zo gemakkelijk: die laten de bla
deren vallen, maar in wezen is
dat een formidabel proces. Ten
minste zo ingenieus als die win
terslaap en zo wonderbaarlijk als
de vogeltrek.
Hebt u er eigenlijk al eens bil
stilgestaan hoe het toch komt, dat
al het groen omstreeks deze tijd
zo heel anders gekleurd is dan
's zomers? Wel, dat zit m in het
hamsteren. Planten, bomen, strui
ken, allemaal slaan ze in de over
winterende delen reserve-voedsel
op. Bladgroen, chlorofiel, is een
voornaam bestanddeel van de
proviand, 't Zit in alle groene
Plantendelen, vooral in de bla-
eren. En omdat die bladeren
toch afvallen, haalt de plant die
chlorofielkorrels eruit, zodat al
leen de andere kleurstoffen over
blijven. Vandaar al dat oranje en
rood en geel in de bomen.
Vandaar ook, dat onze parken
en plantsoenen met al dat goud
aan de zwarte stammen iets van
het buitenland weg hebben. Van
Parijs zouden we zeggen, omdat
er maar één Parijs is.
Intussen krijgt elk blad nog
mondjesmaat voedsel dat echter
zoetjesaan ophoudt, omdat de
vaatbundels verkurken. Dan gaat
het tijd worden voor het blad om
naar beneden te dwarrelen. Waar
uit u kunt leren, dat niet alles
zomaar „fasellef" gaat.
Vogeltrek en winterslaap is een
kwestie van hormonen, heel iets
anders dus. Weer moeilijker. Zo
moeilijk, dat men er eigenlijk nog
maar kort geleden achter is ge
komen. Overigens kan het zo in
gewikkeld niet zijn of er is wel
een knappe kop, die ons op een
goeie dag alles haarfijn uiteenzet.
Daar wij niet over zo'n knappe
kop beschikken, zullen we het
hierbij laten.
Maar wel willen wij u nog
opwekken ook eens langs het
strand te tippelen. Of alleen maar
door 't duin. De West- of de Oost
duinen, zo ge wilt. Dan kunt ge
ze zien trekken, de vogels. Geen
rugzakjes met proviand, nee. Ze
vinden overal wel iets te eten.
Neem de spreeuwen eens, die
in grote wolken op en weer neer
vliegen. Die komen wel aan de
kost, geloof dat maar. Neèm dat
vooral maar aan, als u van die
paarse strepen op uw Zondagse
jas ontdekt.
Van de spreeuwen, lieve men
sen, en van de vlierbessen. Lang
niet leuk, nee, maar wees getroost
met het denkbeeld, dat die vlier
bessen opraken. Nu gaan ze over
op de oranje duindoornbessen.
Ook gemeen goedje overigens.
Kans op bijzondere ontmoetingen
hebt u tevens in onze hobbelige
kuststrook. Klein grut allemaal,
of groot, zoals de ruigpootbuizerd
of zelfs de visarend!
En aan het strand moet u zijn
met een lauw Zuidwesten briesje.
Dan trekken de vogels graag,
moet u weten. Tegen de wind in,
jazeker. Misschien kunnen ze dan
beter koers bepalen. Ranke witte
vogeltjes trekken vissend naar 't
Wij moesten het dorp aanvallen.
De jonge luitenant riep ons bijeen en
zei het ons.
„We moeten het dorp aanvallen,"
zei hij.
We stonden in een wijde kring om
hem heen en keken zwijgend naar
de twee sterren op zijn kraag, die
hem het recht gaven ons bijeen te
roepen en te zeggen wat wij doen
moesten.
„We moeten het dorp bezetten,"
ging hij verder. „Het ligt bij een
kruising van wegen, die straks van
belang zal zijn als de hoofdmacht
hier is. Dat zal niet lang meer duren.
Daarom is het noodzakelijk, dat wij
het dorp veroveren en zo de wegen
in handen houden."
Wij allen kijken naar beneden,
naar het dorp. Het lag diep beneden
ons in het dal en bestond uit houten
huisjes, die groen waren geschilderd,
en sommige wit. In de twee weken,
dat wij in de heuvels lagen en ge-
wacht hadden op een bericht van
het hoofdkwartier, hadden wij er dik
wijls naar gekeken; en we vonden dat
het daar zo rustig lag alsof het door
de oorlog was vergeten.
„We moeten onverwachts aanval
len," ging de jonge luitenant ver
der. „Een overrompeling is reeds
een halve overwinning." En hij wees
naar de heuvels in het Westen en
vervolgde: „We zullen ons in twee
groepen verdelen, en we zullen veel
vuren en snel; dat zal hen doen
schrikken."
Wij allen keken opnieuw naar zijn
twee sterren en daarna weer naar
het dorp. We zagen kinderen spelen
in de straten en vrouwen water halen
bij de dorpspomp; zij droegen het in
aarden kruiken op hun hoofd. Nie
mand van hen wist, dat wjj hier
boven waren en naar hen keken.
„We moeten er rekening mee hou
den," zei de jonge luitenant weer,
„dat de mannen van het dorp ver
sterkingen hebben gebouwd^ en dat
zij die zullen gebruiken. Wé mogen
dus geen enkel risico lopen en moe
ten met verbetenheid aanvallen."
Daarna zweeg hij.
Wij keken nog steeds naar het
dorp. Het begon in het Oosten reeds
halfweg de heuvelrug en hield op bij
de beek. Pas veel verder, aan de
andere kant van de beek, begon het
centrum met het kerkje en het dorps
plein; daardoor schenen het eigen
lijk twee dorpen.
We zagen dat er meisjes en ook
enkele jongens uit het dorp kwamen
om de geiten te melken bij de beek;
en we hoorden hen lachen en praten
en het geluid van de smidshamer
hoog opklinken en zichzelf herhalen
tussen de heuvels.
Daarna keken we weer naar de
twee sterren op de kraag van de
jonge luitenant en toen naar elkaar.
We droegen khaki uniformen en
onze gezichten waren bruin.
Diezelfde middag vielen we het
dorp aan. Wij, met Mathias als oudste
sergeant, kwamen uit het Oosten;
daarom moesten wij eerst het ge
deelte op de heuvelrug veroveren.
Daar zou de luitenant zich bij ons
voegen en samen zouden wij het
centrum aanvallen.
De luitenant kwam uit het Westen.
Allen tegelijk begonnen we plotse
ling te vuren. We wisten hoe we
vuren moesten: men zei van ons, dat
we ervaren soldaten waren.
We vuurden snel en verbeten en
bestreken de hele heuvelrug. In het
dorp brak toen een paniek uit. We
zagen dat zij, die in de straten waren,
plotseling stilstonden en verbaasd
naar boven keken, in onze richting.
Anderen kwamen uit hun huizen ge
lopen en keken ook naar boven. En
sommigen hieven hun armen om
hoog en vielen neer en bleven stil
liggen.
We hoorden de meisjes bij de beek
gillen en zagen hen wegvluchten;
maar enkelen waren gevallen en
lagen stil in het gras.
Er lagen ook geiten in het gras
We dachten dat zq gestorven moes
ten zijn, zonder te weten waarom en
waardoor.
Later kwamen de mannen van het
dorp. Zij betrokken hun stellingen en
vuurden terug. Het waren goede
schutters, maar zij hadden oude kara
bijnen, die dikwijls weigerden.
Wij, in de heuvels, schoten met
semi-automatische geweren en vier
mitrailleurs.
We waren modern uitgerust.
Toen de weerstand scheen te bre
ken, daalden we af en ondernamen
een stormloop. We deden dat, zoals
men ons dat in de opleiding had ge
leerd en zoals we het later nog dik
wijls. hadden moeten doen. Telkens,
wanneer we een tiental meters ge
lopen hadden, vielen we neer en
vuurden. Dan sprongen we op, liepen
en vielen opnieuw.
De vier mitrailleurs op de heuvel
dekten ons.
Zo veroverden wij het gedeelte dat
op de heuvelrug lag; nu moesten wij
het centrum aanvallen.
De jonge luitenant zei het ons.
„Het ging prachtig, jongens," zei
hij. „Het ging prachtig, Alles is ver
lopen zoals we gedacht hebben; en
dat zonder verliezen."
Wij allen zwegen.
We waren het dorp binnengeko
men als overwinnaars en liepen met
onze khaki uniformen door de nau
we straten. Aan onze schouders hin
gen de semi-automatische geweren,
die nog warm waren en rookten;
en boven in de heuvels stonden de
vier mitrailleurs.
Daarom zwegen wij.
De dorpsbewoners, die langs de
kant stonden keken naar ons; maar
we keken niet naar hen. We voelden
de warmte van de geweerlopen in
onze hals.
En ook daarom zwegen wij.
De jonge luitenant wees naar het
centrum van het dorp. Het lag er heel
stil. Er was niemand in de straten,
maar we wisten de mannen in hun
stellingen, wachtend tot wij zouden
komen.
„Nu is dat aan de beurt," zei hij.
„De zaken staan nu anders: men is
van onze komst op de hoogte. Boven
dien is onze positie nu ongunstiger,
doordat we bijna geen dekking heb
ben. We moeten dus meer op de
huizen vuren. Onze kogels gaan door
het hout en door de vele gewonden
zal het moreel breken."
We zwegen nog steeds en dadhten
aan de gewonden die wij hadden ge
zien. Het waren veel vrouwen en kin
deren. Zij lagen in de straten en
sommige op de drempel van hun wo
ning. Wij, met Mathias, zagen hen.
Er was een oud vrouwtje bij ge
weest, dat Mathias, in de tijd dat wij
in de heuvels lagen, iedere morgen
water had zien halen bij de beek
Hij had haar opgenomen en haar
wonden verbonden en haar daarna
naar haar woning gedragen. „Mis
schien zal ze blijven leven." zei hij
De jonge luitenant tekende in het
stof op de grond de situatie waarin
wij verkeerden. Hij legde ons uit hoe
we moesten aanvallen en hoe te
vuren.
Rondom ons, op enige afstand, ston
den de dorpsbewoners, die naar ons
keken met stugge gezichten.
We weten nu wat ons te doen
staat," zei de luitenant. „Het doel is
de huizen, niet de stellingen. Twee
van de vier mitrailleurs op de heuvel
zullen daarvoor zorgen.
Wij allen keken naar de twee ster
ren op zijn kraag en daarna naar de
gewonden die nog steeds werden weg
gedragen.
Toen keken we naar elkaar.
We droegen khaki uniformen en
onze gezichten waren bruin.
„Het is oorlog," zei Mathias einde
lijk. „Laten we dus aanvallen."
We zochten dekking bij de beek en
begonnen allen tegelijk te vuren. We
wisten hoe we vuren moesten.
We waren ervaren soldaten.
LEO DERKSEN
Zuiden. Telkens tjoept er zo'n
sterntje in het kille water en hebt
u geluk, dan zitten er grote pieten
tussen: Jan van Genten of Jan
nen van Gent, zo u wilt.
Gierzwaluwen om de
minaretten
En de meeuwen krijsen. „Dat
doen ze altijd" zult U me tegen
werpen. „Maar niet zo klagelijk
als nu" zeg ik dan weer. „Kijk
maar eens hoe ze achter de broek
worden gezeten door die vlieg
kunstenaars daar". En ik wijs en
U ziet een bruine vogel achter
een meeuw aanjagen, die juist 'n
lekker hapje heeft bemachtigd.
De meeuw probeert te ontkomen,
maar geen kans, de bruine piet
jaagt hem net zo lang achterna
tot de meeuw het lekkere hapje
laat vallen met een laatste klage
lijke schreeuw. Dat is de grote
jager. Omstreeks deze tijd zijn
er een viertal soorten langs onze
kust op jacht. Vandaar die herrie.
Op het strand en de golfbrekers
wemelt het ook al van de pieten.
Zilvermeeuwen, die hier blijven
en bonte pieten, die zich hetzelfde
hebben voorgenomen, hoewel ze
op een dag opeens weg zijn. Zoals
de welpen en de kanoets en al
die anderen, waaronder ook de
grappige balletjes veren, de
strandlopertjes, die het hier even
wel lang kunnen uithouden.
Nog even wil ik U weemoedig
stemmen. U eraan herinneren, dat
onze semi-huisgenoten van de
zomer, de gierzwaluwen nu hun
krijsen om de minaretten weven
in^ warmer oorden, de ooievaars
en reigers Afrikaanse kost kau
wen en ook onze fitis en tjif-tjaf
in warmer oorden toeven. Zonder
borstrok, zonder oorkleppen of
alpinopetje. Waarom zijn wij geen
trekkers? Daar moet ge eens diep
over nadenken, als het buiten re
gent, of sneeuwt of nog erger
doet.
-
-■<
- - *«-£* -' -
f
.i?,.
Duizenden en duizenden spreeuwen verzamelen zich tegen de avond en houden complete
jaarvergaderingen met notulen en ingekomen stukken en al
MADISON, WISCONSIN
Sommige deskundigen op het ter
rein van de zonne-energie zien
mogelijkheden voor 't construeren
van een „zonne-motor voor de
kleine man," maar zij lieten door
schemeren, dat zulk een appa
raat onder de huidige omstandig
heden alleen economisch zou zijn
voor de „kleine man" in zonrijke
en niet geïndustrialiseerde stre
ken van het land (de V.S.) of
de wereld.
De deskundigen deden evenwel
ook uitkomen, dat zulke motoren,
ofschoon duurder dan de huidige
producenten van energie, uit ge
wone brandstoffen, handige din
gen zouden zijn om bij de hand
te hebben als de bronnen van
economisch winbare gewone
brandstoffen en zelfs van atoom
brandstoffen uitgeput zouden
rsksn
Van het apparaat voor ,.de
kleine man" werdgewag ge
maakt in een overzicht van drie
daagse discussies over het gebruik
van zonne-energie op de universi
teit van Wisconsin, die door meer
dan 40 deskundigen uit de V.S.
en verscheidene andere landen
werden bijgewoond, doch niet
toegankelijk waren voor de pers.
Wel werd een persconferentie ge
houden en gelegenheid gegeven
voor interviews.
Op de zittingen kwam naar vo
ren, dat belangrijke inleidende
vorderingen zijn gemaakt in de
richting van huisverwarming door
de zon, de productie van zonne-
energie en de verdamping van
zeewater en dat diepgaand on
derzoek zeer wel kan leiden tot
vorderingen van betekenis in de
toekomst.
Wat betreft de vooruitzichten
ten aanzien van verwarming van
huizen door de zon wordt in het
overzicht gezegd, dat men tot de
algemene conclusie is gekomen,
dat „belangrijke verbeteringen"
zullen moeten worden aange
bracht in de apparaten voor het
absorberen van de zonne-energie,
voordat, naast de zonnewarmte
geen enkel gebruik van gewone
brandstoffen meer nodig zal zijn.
Over de vooruitzichten betref
fende het onttrekken van bruik
bare energie aan de zon wordt
in het door dr. Farrington Daniels
van de universiteit van Wiscon
sin samengestelde en gepubli- tot een commercieel uitvoerbaar
ceerde overzicht gezegd: „Met de
huidige wetenschap kan wellicht
zonne-energie in kleine eenheden
worden geproduceerd in bepaalde
delen van de wereld, o.a. het
Zuid-Westelijke deel van de V.S.,
tegen twee tot driemaal de huidi
ge kosten van energieproductie
uit kolen en petroleum. Het voor
naamste nadeel is, dat de energie
met tussenpozen en uitsluitend
gedurende zonnige uren zou wor
den voortgebracht.
Over 175 jaar.
In een der vergaderingen deel
de ir. Palmer Putnam uit Was
hington, adviserend ingenieur van
de regering, mede, dat het moge
lijk is, dat de economisch te ex
ploiteren bronnen van gewone
brandstoffen binnen 70 en de
atoomstoffen binnen 175 jaar uit
geput zullen zijn en dat 't daar
om nodig is, dat de wereld pro
beert energie te onttrekken aan
de zon.
Op de persconferentie werd
door dr. George Lof, een weten
schappelijk adviseur van de Ame
rican Window Glass Company,
medegedeeld dat deze onderne
ming geld tot een bedrag van
zes cijfers heeft uitgegeven aan
wetenschappelijk onderzoek naar
de mogelijkheid van het gebruik
van zonne-energie voor de ver
warming van woningen en andere
doeleinden en dat zij vertrouwt,
dat een dergelijke wijze van ver
warming binnen tien jaar te ver
wezenlijken zal zijn.
De bekende zon-onderzoeker
van het Smithsonian Institute, dr.
Charles Ab'bot, verklaarde te ver
trouwen, dat een door hem enige
tijd geleden geconstrueerd model
van een „zonne-motor" verder
zou kunnen worden ontwikkeld
Niet altijd is de herfst zo.
Soms heb je de neiging om
„U" tegen hem te zeggen, om
dat hij er zo netjes uitziet. Dat
begint dan 's morgens wel met
de grauwe misère van de mist
maar tegen de middag komt
de zon met tastende vingers
de gordijnen door en opeens is
er plechtig, getemperd licht
als op een deftig feest met
kandelaars op tafel.
De straten en de huizen
schuiven uit de grauwe kilte
te voorschijn en gaan proper
staan blinken. Er fluit iemand
„Frühlingsstimmen" van J.
Strauss. Het klinkt toch niet,
ondanks de zon, de blaren zijn
te bruin en er hangt een wee
moedige geur van rottend
groen rond de bomen van het
park. Op de vijver vaart een
gore zwaan in bruin water. De
zon schijnt, maar de lucht
blijft grijs. Op het schelpen-
grint van de paden tikken
druppels van de verkouden
bomen. Af en toe zweven er
natte blaren tussen de takken
uit en laten zich voorzichtig
neer op het doorweekte gras.
Een kleine hond wroet een
zaam en doelloos in een mols
hoop en blaft schel en onrede
lijk lang. Er rammelt een kar
voorbij vol lege melkbussen.
Het lawaai trilt over de spie
gelende ruiten van een kleine
villa. Verder is het stil.
Je moet dit beeld maar vast
houden; weemoed, stilte, on
grijpbare kleuren en 'n zacht
blank zonlicht, dat huivert
over de gevels en door de
stervende bomen. Dit is de
herfst op zijn schoonst. Straks
buldert de wind en zwiept de
regen. Dat is ook herfst, maai
dan is de winter al zó dicht
bij
apparaat van twee tot vijf paar-
dekracht, dat ongeveer 10Ó0 dollar
zou kosten en de energie voor
verwarming, verlichting, pompin-
stalatie en bevloeiing voor ,.een
kleine boerderij" zou kunnen le
veren. Abbot deelde mede, dat hij
op het ogenblik in onderhandeling
is met een kapitaalkrachtige on
derneming en dat, als deze de
zaak ziet zoals hij. de mogelijk
heid bestaat, dat over ongeveer
een jaar 'n werktuigkundige proef
met het apparaat zal worden ge
nomen. Hij wilde de betrokken
firma niet noemen.
Dr. M. L. Ghai van het nationaal
Natuurkundig Laboratorium van
India deelde mede, dat een „zon-
ne-fornuis" dat nog geen 15 kg.
weegt en is uitgerust met een
zon - reflecterende parabolische
spiegel die ongeveer 1.22 meter
breed en iets minder lang is, be
loften schijnt in te houden voor
het voorzien in de behoefte aan
warmte om te koken voor gezin
nen van gemiddelde grootte in
het zonrijke India. Hij zeide, dat
het apparaat reeds in de handel
is en 14 dollar kost.
AMSTERDAM Dat de haarvilten herenhoed van konij
nenhaar gemaakt is, weten vele heren. Dat in een hoed
ongeveer vier konijnenvellen zijn verwerkt is minder be
kend. Tengevolge van de myxomatose, de zo gevreesde ko
nijnenziekte, zijn honderden konijnen gestorven, waardoor
in de landen van de grootste haarleveranciers, zoals Austra
lië, Frankrijk en België, de prijzen van het haar de laatste
maand met 50 procent zijn gestegen. De hoeden zijn daardoor
schrikbarend veel duurder geworden, zo deelt men van de
zijde der Nederlandse hoedenfabrikanten mede.
