KUNSTNIJVERHEID
Stamppot! Ha, heerlijk
Dior verweert zich fel
voor huis en kleding
Vrouwen werken met kraaltjes,
wol, bloemen, zilver en klei
Geef Hollands hand-
werk"
Maar niet meer dan
eenmaal per week
Dekken van planten |j
■lllllllllllllllllllllllllllilllllllllll
Miss Peebles leert
prins Charles lezen
oman
ZATERDAG 21 NOVEMBER 1953
"17"an handwerk gaat altijd een zeer bijzondere bekoring uit. Of het nu
borduur-, smeed- of raffiawerk of potterie is, het begerig oog wordt
altijd naar de etalage getrokken waar kunstvoorwerpen liggen uitge
stald. Meestal is echter de financiële toestand van dien aard, dat we
ons snel moeten omdraaien, voortgaan en met geweid bij voorbeeld die
mooie handweefblouse uit onze gedachten bannen. Inwendig prijzen
we degene gelukkig, die met het bewuste pakje de winkel uit kan gaan,
evenals de onbekende persoon, die over zoveel talenten beschikt om een
dergelijk kunstwerk uit te denken en te maken.
Om de leuze „geeft Hollands handwerk" te propageren worden in
bijna iedere stad in deze Sint Nicolaastijd tentoonstellingen georgani
seerd. De meest opmerkelijke is ongetwijfeld „kunstnijverheid voor huis
en kleding", welke in Kunstzaal Plaats te den Haag wordt gehouden.
Werken 'van een twintigtal kunstenaressen zijn daar met smaak
uitgestald.
voor
de
vrouw
NIETS is zaliger dan te geven",
wordt wel eens beweerd en
daarom kan dit gezegde het beste met
Sinterklaas ten uitvoer worden ge
bracht. De winkels en etalages zien er
nu zo feestelijk uit dat ze tot kopen
nopen, maar het plezier van een ge
schenk geven is des te groter als het
blijvende waarde heeft. Het meest op
vallende van deze expositie zijn de
handweefwerken.
Als er over handweef gesproken
wordt denken we direct aan grove
gordijnen en tafelkleden. Maar in
geen enkel opzicht is deze handweef
hiermee te vergelijken. De stoffen,
geweven door mevrouw van Oerle
waren reeds verwerkt. Hierdoor werd
bewezen wat men met dit materiaal
kan bereiken. Er hing naast een groe
ne blouse van dunne wol, waarin
langs de boorden een donkere rand
was ingeweven, een compet bestaande
uit een wikkelrok en een wijd kort
manteltje. Op een waarlijk kunstige
manier heeft mevrouw v. Oerle rose
en zwarte wol met elkaar weten te
verwerken. Van mevrouw Snoek-
Henkemans was er 'n lap bouclé-stof.
Het is te begrijpen dat deze geruwde
en onregelmatige wol een speciale
techniek vereist. Mevrouw Snoek wist
de bouclé op zo'n voorbeeldige wijze
te verwerken dat het alle bewonde-
r ng verdient. Handweefstoffen zijn
werkelijk niet zo duur als men wel
erwacht. Per meter betaalt men er
ongeveer f 30,tot f 40,voor. Het
verschil met machinaal geweven stof?
Een grotere verfijndheid, fantastische
k'eurencombinaties en een absolute
exclusiviteit.
Yvonne Eekman, die een voortref
felijk katoenweefster is, weet wel
zeer aparte kleurencombinaties te
treffen. Groen met blauw en rood met
blauw verwerkt zij tot harmonieuze
ruitmotieven.
Kralen uit Parijs
Het simpele grijze verpleegsterslin
nen is een zeer geliefd materiaal. Zo
wel de naaldhandwerkster Ellen Buys
als mevrouw Kelk-de Jong gebruikte
het voor kleedjes. Beiden werkten dit
materiaal met kant, tres en band op,
maar ieder in een geheel eigen stijl.
Dat doodgewone verpleegsterslinnen
maakt zo'n apart effect dat men er
absoluut niet meer aan denkt met dit
materiaal te doen te hebben.
Een kunstig opgewerkte ceintuur
staat ook nog op naam van Ellen
Buys. Een brede ceintuur verdeelde
zij in vakken en werkte deze a-sym
metrisch met vierkantjes van stof en
vilt op. Een voornaam cachet zal een
zwarte, eenvoudige japon krijgen als
er de ceintuur op gedragen wordt,
welke mevrouw Rutten heeft ge
maakt. Het bijzondere hiervan is wel
dat het materiaal grijs rekbaar elas-
Deze week in de tuin
Het ongelooflijk zachte weer, dat s=
nu al weken lang voortduurt, dringt
elke gedachte aan de naderende win- gj
ter op de achtergrond. Toch is het
wel degelijk nodig om rekening te g|j
houden met de koude dagen, die on-
getwijfeld zullen komen. Wanneer de
vorst eenmaal is ingevallen, moeten
wij in 'de tuin onze voorzorgsmaat- IJl
regelen hebben getroffen. Een van de |jj
belangrijkste daarvan is het dekken
van niet winterharde gewassen. On-
der de bolgewassen zijn er verschil-
lende, die het niet zonder een bedek-
king kunnen stellen. Turfmolm is
wel het beste dekkingsmateriaal, hoe- jjjj
wel dor blad ook dikwijls heel goed
kan worden gebruikt. Irissen, lelies
en hyacinthen kunnen weinig vorst WËM
verdragen. Wilt u het volgend jaar
dus weer van uw blöëiende bollen
genieten, dan mag er wel een laagje
van tien centimeter op. Narcissen en
tulpen zijn vrijwel winterhard, maar
toch kan het geen kwaad, vooral met
het oog op zeer strenge vorst,'er een
laagje turfmolm over te strooien, dat
niet dikker behoeft te zijn dan een s==
centimeter of drie.
Het dekken van vuurpijlen is een
nauwkeurig werkje. Stopt u de plan-
ten zo maar onder een laag turfmolm
of blad, dan zullen ze onherroepelijk
gaan rotten. Daarom moeten eerst de f=
bladeren bijeen worden gebonden en
dan pas strooit u voorzichtig de turf- s==
molm rond de voet van de plant.
Dat rozen zonder dekking weinig
kans hebben de winter door te ko-
men, is bij de meesten wel bekend.
Het is hoofdzakelijk de kroon, die
tegen felle koude moet worden be- ==l
schermd. Meestal wordt dit gedaan
door de twijgen in stro te verpakken, ÜH
maar ook met sparretakken helpt u =j=
de rozen goed de winter door. Bij
struikrozen gaat het er voornamelijk
om de veredelingsplaatsen te bedek-
ken. Dit kan men het beste doen
door de aarde rond de stammetjes jij
op te hopen. Van deze gelegenheid s==
kan dan tevens gebruik gemaakt
worden om de ontstane holten met
wat verteerde koemest aan te vullen.
Htm.
tiek is, dat het aanzien van fluweel
heeft. Op bijgaande foto staat de
ceintuur afgebeeld. Ze is opgewerkt
met kant (dat meerekt!), kraaltjes en
kleine bont-,.snorretjes".
De kunstenaressen, die veel met
kralen werken, staan telkens weer
voor de grote moeilijkheid, dat er in
ons land geen mooie kraaltjes te
kragen zijn. Zij moeten speciaal naar
Parijs om daar hun inkopen te doen.
Door dit euvel worden de kunstnij-
verheidsproducten onnodig duur.
Ré Do ja borduurde een avondtasje
geheel in gobelin-effect. De sluiting
bestaat uit wel duizend kleine staaf-
kraaltjes, welke tot een fraai figuur
waren verwerkt.
Op bazars en verkopingen ziet men
gedroogde bloemen in alle toonaar
den. Van mevrouw Verhoef f waren
op deze Haagse tentoonstelling grap
pige scheppingen te zien. De meest
vreemde soorten bloemen en planten
verwerkt zij tot grillige en tere bou-
quetten. Onder een glazen plaat van
een rond laag pitriet tafeltje, of van
een theeblaadje legt zij haar „liefdes
kinderen", de bloemen, neer. Zij ge
bruikt hiervoor niet alleen inheemse
natuurproducten, maar ook buiten
landse. Het idee van een diepzee-ta
fereel wekt het tafeltje waarin zij
een grote glanzende schelp uit Major
ca verwerkte. Lang niet in ieder inte
rieur komt een dergelijk tafeltje tot
zijn recht en weldoordacht moet dan
ook een dergelijk cadeau gekocht
worden.
Mevrouw Verhoeff moet echter op
passen niet te veel gebruiksvoorwer
pen met bloemen te gaan sieren, zo
als bijvoorbeeld de bovenrand van
een schrijfblad, want dan gaat haar
fantasie bepaald te ver.
Het handdrukwerk van Corry Er-
kens, Babs van Wely en mevrouw
van Voorst van Beest had op „kunst
nijverheid voor huis en kleding" ook
een grote plaats ingenomen.
Ogenschijnlijk passen ze alle drie
dezelfde techniek toe en toch ver
schilt hun werk onnoemelijk veel met
elkaar. Corry Erkens heeft het fijn
doorvoelde christelijke element, ter
wijl Babs van Wely veel meer kinder
lijke motieven gebruikt. Laatstge
noemde heeft grappige kinderpren
tenboekjes van linnen gemaakt, welke
afwasbaar zijn. Corry Erkens heeft in
briefkaartformaat linnen kerst- en
nieuwjaarskaarten gemaakt. Is het
niet veel prettiger om een goede
kennis een dergelijke kunstzinnige
groet toe te sturen? Op deze tentoon
stelling is veel te zien; van de meest
kunstzinnige creaties, zoals ceramiek
Een klein overzichtje van de Haagse tentoonstelling Kunstnijverheid voor
huis en kleding". De tas is gemaakt door de leerbewerkster AU Kuiper.
De fraaie ceintuur is van Mevrouw Rutten en het egeltje op de voorgrond
van Ety van Rees. Links ligt een armband van Clara Schiavetto.
Universiteit voor ouders.
De Sovjet-Russische minister voor
Onderwijs heeft te Leningrad de eer
ste universiteit voor de opvoeding
van ouders geopend. In speciale cur
sussen worden de ouders van leer
plichtige kinderen hier vertrouwd
ge-maakt met de communistische
scholing, zoals die op de scholen aan
hun kinderen wordt gegeven. Het is
de bedoeling, dat zij de methoden
overnemen en binnen het gezin in
practijk brengen.
Paedagogen volgen hier een bij
zondere cursus om tijdens de vacan-
ties in fabrieken en onderwijsinstel
lingen tot de werkende jeugd te spre
ken. De communistische regering is
van plan om soortgelijke universitei
ten in alle grote steden van de
Sovjet-Unie op te richten.
van Jos Smit en veelkleurige plas-
tiekj-es van Ety van Rees tot aan
raffia onderleggers en andere surpri
ses van dit materiaal, gemaakt door
Jeanne Eyckman, een van de meest
bekende raffiawerksters. Bijzonder
aardig van lijn en vorm zijn haar tas
sen van natunelkleurige raffia, welke
gevoerd zijn met rabana.
Mozaïek
Een uitzönderlijke plaats neemt het
zilverwerk in van Clara Schiavetto.
Zij is het geweest die de zo veelbe-
schreven met mozaieksteen ingelegde
tafels heeft gemaakt voor de Nieuw-
Amsterdam. Clara Schiavetto heeft
een klein atelier aan de Keizersgracht
te Amsterdam, waar zij geheel naar
eigen ontwerp smeedijzeren bijoux
maakt, waarin zij dofkleurige moza-
iekstenen vat. De brede armbanden,
kettingen en grote oorhangers doen,
evenals Clara zelf, Oosters aan. Voor
al de bij elkaar passende bijoux ge
tuigen van een uitzonderlijk vak-
„man"-schap, terwijl de vormgeving
vooral zeer origineel is.
Bij het zien van een dergelijke
kunstnijverheidstentoonsfcelling krijgt
men ideeën genoeg om nuttige en
waardevolle geschenken te geven. De
roep „geeft Hollands handwerk" is
volkomen gerechtvaardigd, want de
vele kunstenaars en kunstenaressen
weten wat zij willen en hebben fan
tasie en bekwaamheid te over.
RIET
Prins Charles, de Britse troonop
volger die pas ^ijn vijfde verjaardag
heeft gevierd, heeft een gouvernante
gekregen, die he-m lezen, schrijven
en rekenen moet leren.
Een woordvoerder van het Bucking
ham Palace deelde mede dat de 31-
jarige mej. Catharine Peebles be
noemd was.
Mej. Peebeis heeft vroeger prins
Michael, de zoon van de Hertogin
van Kent, les gegeven.
Prins Charles kan nu al zijn eigen
naam schrijven en enkele eenvoudige
sommetjes maken.
wwwwwww
„Stijl is iets geplukt van de
Eiffeltoren en de architectuur
van Parijs"
Iemand vroeg aan Christian-Dior
op een persconferentie: „En wat
denkt u van de japon-voor-alles, die
in de V.S. is gecreëerd"? Er kwam
een pijnlijke trek op het gelaat van
de grote Franse mode-ontwerper, als
of hy keek naar een onhandelbaar
kind, dat met een bijltje op een
piano inhakte.
„Tut, tut, tut," zei hii, terwijl hy
moeite deed om hoffelijk te blijven.
„Ik moet tot mijn spijt zeggen, dat zo
iets niet bestaat", flapte hii er ein
delijk uit. „Elke gelegenheid eist een
bepaalde japon en elegant is de
vrouw, die weet, hoe zij zich voor
elke gelegenheid moet kleden".
Dior keek naar enige van de ge
zette dames van de Cubaanse pers
en deed een beetje af van zijn te
New York geponeerde stelling, dat de
rokken 38 centimeter van de grond
moeten blijven.
„In zulke dingen moet men natuur
lijk rekening houden met het figuur
van de dame", zei hij. „U zoudt kun
nen zeggen, dat dit de normale af
stand is, maar uit de aard der zaak
varieert de lengte met de vrouw.
Avond- en cocktail japonnen moeten
evenwel dezelfde lengte hebben."
„Kleuren?" Ik voor mij vindt
cognac een erg juiste kleur, maar
grijs en zwart zijn natuurlijk ook
heel goed, vooral voor de avond, en
as-tinten van beige tot kastanjebruin,
cognac, rose 'éb gouden tinten beho
ren tot de overheersende kleuren."
Nu begon Dior over stijl te praten:
„Stijl is iets individueels", zeide
hij, als tot zichzelf sprekend.
„Het verandert met elke vorm en
zelfs met elk vrouwentemperament.
Het doel is, de vrouwen er jonger
en vryer te doen uitzien."
Het is mogelijk, dat de dames van
de pers precies wisten wat Dior be
doelde, want zij glimlachten goed
keurend. Wat de aanwezige mannen
betreft, ze keken zo wezenloos als
mannen maar kunnen kijken, als
iemand een cocktail brouwt van phi-
losophie, biologie en stijl.
„Stijl is iets", vervolgde hij, „ge
plukt van de Eiffeltoren en de archi
tectuur van Parijs, maar geschikt, let
wel, voor iedere vrouw, waar ter we
reld ook. Mijn japonnen zijn uit de
aard der zaak gecreëerd voor vrou
wen van alle typen. Maar dit bete
kent niet, dat elke japon voor alle
typen geschikt is."
Dior spreidde zijn creaties voor dit
jaar ten toon op een modeshow voor
Cuba's rijke suikersenora's en seno-
rita's. De mannequins waren Ameri
kaanse meisjes van het tenger, slan
ke type.
De mannen noemden de manne
quins „vel over been", maar de vrou
wen vonden ze erg knap.
Envie de Chaumièreheeft deze
stijlvolle tailleur, gemaakt van
tweed en gegarneerd met zwart
astrakan. Deze rok heeft de nieuwe
lengte.
De etensstamper is een attribuut,
dat vele huisvrouwen 's winters
graag hanteren. Stamppot neemt in
het Nederlandse wintermenu immers
een belangrijke plaats in, dikwijls
zelfs een te grote plaats. Degenen,
die meermalen per week de stampei-
zwaaien, weten vermoedelijk niet,
dat zii met deze stamper een deel
van de voedingswaarde van de aard-'
appelen en groenten vernietigen. Dit
geldt voornamelijk voor het vitamine
C. Deze stof komt in belangrijke hoe
veelheden voor in de portie aardap
pelen en groenten. In hoeverre hij
behouden is in het gerecht, dat op
tafel gezet wordt, hangt af van de
bewerking, die het heeft ondergaan.
Men kan er zeker van zijn, dat het
vitamineverlies groot is, wanneer de
groente klein gesneden wordt en dan
een poos in water blijft staan. Dit is
ook het geval wanneer men ze met
ruim water opzet en na een tijdje
afgiet en opnieuw aan de kook
brengt. Of wanneer ze lang koken,
laten we zeggen een paar uur, of ze
's ochtends reeds gaar maakt en gauw
even opwarmt voor de maaltijd.
Op deze manier zijn de groenten
en aardappelen veel minder waard
dan wanneer de moderne, maar daar
om niet minder smakelijke berei
dingswijze gevolgd wordt.
Vergelijkt u de smaak van aard
appelen, die «net veel en met weinig
water zijn opgezet, dan zult u mer
ken, dat de laatsten lang zo waterig
niet zijn als de eersten. U bespaart
brandstof bovendien.
(Schudt u een klontje boter of mar
garine door de spruitjes, wanneer ze
een half uurtje opgestaan hebben, en
dient U ze daarna meteen op, dan
smaken ze veel beter dan na uren
stoven. U krijgt bovendien geen kool-
lucht in huis. Dit zijn enige in het
oog lopende voordelen. U kunt er
echter zeker van zijn, dat het voor
deel van een hogere voedingswaarde,
hetwelk u niet kunt zien of ruiken,
nog belangrijker is.
Om nu op de stamppot terug te ke
ren: met het stampen en trouwens
ook met flink roeren, brengen we
lucht in het voedsel. Daar kan het vi
tamine C niet tegen. Dat wil niet
zeggen, dat we voorgoed afstand
moeten doen van de boerenkool
stamppot of de echte Hollandse huts
pot. Deze gerechten bieden zeker-
voordelen. Het is echter ongewenst
om meermalen per week stamppot te
eten en om alle groentesoorten fijn
te prakken met de aardappelen, of
het nu andijvie is of bieten, koolraap
of witlof.
Kookt u dan toch stamppot, doe
het op de juiste wijze, d.w.z. bereken
de portie groente naar de aardappel
portie. Neem per kg aardappelen V2
a 1 kg groente. Zet ze tegelijk op
beide zijn in circa 30 «minuten gaar.
Uitzonderingen zijn boerenkool en
rode kool, die wel een kwartier voor
gekookt dienen te worden. Zorg, dat
u weinig kooknat overhoudt en ver
werk dit door de stamppot. Stamp
kort, maak het gerecht smeuig met
melk of bouillon van vlees of worst.
Voeg desgewenst boter of margarine
toe. Roer kort. Dien het gerecht spoe
dig op.
Gebruik eens kaas of peulvruchten
om de stamppot voedzamer te ma
ken.
Hutspot met kluif. 1 y2 kilogram
aardappelen, 1 kilogram wortelen,
Vz kg uien, 250 g varkenskluif, zout,
boter of margarine, laurierblad. Het
vlees opzetten met zoveel water dat
het onderstaat. Een stuk laurierblad,
ui en zout toevoegen. Het vlees
zachtjes gaarkoken in 1 a 1% uur.
De botjes verwijderen en het vlees
in stukjes snijden.
De aardappelen, wortelen en uien
schillen en in niet te kleine stukken
snijden. Ze opzetten met weinig ko
kend water en zout en gaar koken in
pl.m. 30 minuten. De aardappelen en
groenten stampen. Een scheut bouil
lon, een stuk boter of margarine en
de stukjes vlees er door roeren en
de stamppot opdienen.
Zuurkoolstamppot. 1% kg aardap
pelen, y2 kg zuurkool, XA kg appel,
100 gvof meer mager spek, 3 dl melk,
boter of margarine, zout, peperkor
rels.
De zuurkool opzetten met weinig
water.' Het spek en de peperkorrels
er tussen leggen. Het geheel vlug aan
de kook brengen en gaar koken in
ca. 45 minuten. Het spek er uit ne
men.
De aardappelen schillèn, opzetten
met weinig water en zout, vlug aan
de kook brengen en gaar koken in
pl.m. 30 minuten. De aardappelen -
stampen. De melk aan de kook bren
gen en door de aardappelen roeren.
De zuurkool er vlug doormengen. De
stamppot op smaak afmaken met
zout en boter of «margarine.
Koolstamppot met kaas. V/2 kg
aardappelen, kg groene of witte
kool, 150 g belegen kaas, (eventueel
kruidkaas), boter of margarine, pl.m.
3 dl melk, zout, nootmuskaat.
De aardappelen en kool schoon«ma-
ken. De kool fijnsnijden of schaven.
Aardappelen en kool samen opzetten
met een weinig water en zout, vlug
aan de kook brengen en zachtjes gaar
koken in pl.m. 30 minuten.
De melk aan de kook brengen. De
kaas in kleine blokjes snijden. De
groente en aardappelen stampen. De
melk, kaas en boter of margarine er
door roeren. De stamppot op smaak
afmaken met nootmuskaat en opdie
nen.
Om de flessenmelk goed te houden
Dag- en zonlicht oefenen een scha
delijke invloed uit op flessenmelk en
vooral in de zomerdagen is het heel
moeilijk om dit voedzame vocht goed
te houden. Maar ook nu de kachel
weer is gaan branden en men
niet over een kelder of koelkast be
schikt baart het bewaren enige zorg.
Om de melk nu te beschermen te
gen licht en warmte is het aan te ra
den om over de fles een hoesje te
doen, dat zonder enige moeite zelf
gemaakt kan worden van een lapje
stof van 30 x 30 cm en dat men voert
met plastic. Het afnemen van de hoes
zal vergemakkelijkt worden als er
aan de bovenkant een lusje of rin
getje gemaakt wordt.
En nu kun je zeggen
wat je wilt, maarvul
zelf maar in!
De grote zee wordt vuil
van al die afgewerkte
stookolie van de zeesche
pen en zo. Jammer. Er
wordt echter 'n wereld
conferentie over gehouden
over een poosje. Dat helpt
In het jaar 1954 zullen
de katholieken van Ame
rika een zeer groot natio
naal heiligdom bouwen
ter ere van Maria.
Het circus Hagenbeek
is te koop! Wie heeft er
zin in?
Churchill is zijn zwarte
zwaan kwijt! Als je hem
soms ziet, stuur 't beestje
dan terug naar Engeland.
In Australië was laatst
'n sprinkhanenplaag.
Pas geleden zei 'n man:
„Mijn energie mag niet
verslappen!" En toen ging
hij pilletjes slikken!
De Lassoman heeft een
lek ontdekt in een dak!
Iedereen zei: „Dat is
knap!"
Ambtenaren in Maas
tricht gaan Frans leren!
„Je suis, tu est, ii est", en
zo verder, weten jullie
wel!
Bij de Noordpool is een
eiland, dat King Williams
heet. Daar is nu voor het
eerst in de geschiedenis
een pater heen getrokken
om er te werken voor de
mensen daar! Prachtig van
die pater!
Laatst kwam een vrouw
de kamer binnen. Daar
stond een vreemde man.
De vrouw zei: „Wat doet
u hier?" De vreemde zei:
„Ik ben een inbreker".
Nou, toen begon die
vrouw té gillen. De man
liep weg, maar ze hebben
hem in het weiland ge
pakt!
In Overijssel maken ze
nu steeds meer electrici-
teit.
In Ter Apel is een
vrouw van 100 jaar. Zij
leest nog zonder bril De
Lassoman heeft er wel
zes!
De auto-benzine is goed
koper geworden! Fijn voor
het paard!
In Culemborg is een fijn
nieuw voetbalveld in ge
bruik genomen! Zoiets ge
beurt niet iedere dag!
Hup!
Eén hoera'tje voor ons
allemaal! Hiep-heu!
Verborgen namen
In elk van de volgende
zinnetjes zit de naam van
een keukenvoorwerp ver
borgen. Kijk goed uit en
vis ze er uit.
1. Het parket, Elsje, moet
je nog boenen.
2. Hap, Annie, het is lek
ker.
3. Daar heeft ze effentjes
de hele boel vernield.
4. Kras per ongeluk niet
op m'n nieuwe tafel.
5. Alle pelsjassen zijn be
dorven.
6. Weet je over Giet
hoorn iets te vertel
len?
7. Eén schot, ellendeling,
en je bent er geweest.
8. Men neme slechts één
poeder per dag.
9. Noem me rap enkele
hoofdsteden.
10. Ik geef les in het an
dere lokaal.
Oplossing
De woorden van het in-
vulraadsel waren: vader,
Greet, engel, vrede, atlas,
drama, dwaas, varen, As
sen, godin, Drees, akker,
maand en ketel.
De titel van het sprook
je werd dus: De Gelaarsde
Kat.
Sint Cecilia
O, dat is de heilige van
de muziek. Dan hebben
alle pianisten, organisten,
violisten en alle koorzan
gers feest, want Sint Ce
cilia is hun patrones. 22
November wordt dus een
muziekfeest. Toch lezen
we in de legende van deze
heilige niets over muziek.
Ze zal dus zelf wel geen
viool of harp bespeeld
hebben, denk ik. Maar als
je prachtige schilderijen
van Sint Cecilia ziet, zo
als Raffaëï, Lucas van
Leiden en Rubens ze ge
schilderd hebben, dan
stellen ze haar voor met
een cello of spelend op
een orgel. In haar legende
lezen we, dat ze door een
zwaardslag van de beul
gedood werd en dat ze
door verstikking gefolterd
werd. Hoe past dat nu bij
elkaar? Men wil met die
instrumenten aanduiden,
dat het leven van die Ro
meinse maagd en martela
res zo heilig en rein was,
dat het voor God als een
heerlijke muziek was. Als
je onder de H. Mis aan
dachtig in je missaaltje
meebidt, vind je haar
naam in een gebed na de
consecratie. De H. Kerk
heeft haar dus een ere
plaats gegeven. Laten we
evenals Sint Cecilia van
ons leven mooie muziek
maken voor God en Zijn
Engelen.
Wereldverkeer
Als je in een grote stad
woont of er wel eens ge
weest bent, krijg je een
idee van wat wereldver
keer is. Als de spitsuren
zijn aangebroken, berg
dan je hachie maar. Laatst
las ik iets van het wereld
verkeer te Parijs. In het
jaar 1800 waren ei* in die
stad 21.000 voertuigen en
die konden beschikken
over een wegennet van,
350 km. In 1952 was dat
aantal aangegroeid tot
1.311.000 voertuigen en
het wegennet was maar
1.157 km. Als je dan aan
hpt rekenen slaat en je
zou veronderstellen, dat
alle voertuigen gelijk op
straat waren, dan zou elk
maar over één meter,
weg kunnen beschikken.
En dat zal nog wel een
beetje erger worden, als
je weet, dat er te Parijs
gemiddeld per dag 180
nieuwe voertuigen bijko
men. Reken daar maar
eens bij, dat er in het
eerste half jaar van 1953
15.000 nieuwe scooters
zyn bijgekomen. Toch is
het aantal dodelijke en
ernstige ongelukken op de
weg enigszins verminderd
in die wereldstad. Als je
de lijsten van de ongeluk
ken in Amerika nagaat,
lees je, dat daar elke drie
seconden een auto-onge
luk plaats vindt. Berg je
beentjes!
Trek je pelsjas aan
Ja, want we gaan even
op bezoek bij de Eskimo's.
Eskimo's, wat een vreem
de naam, zul je zeggen.
En dat is het ook, maar
het is ook niet de eigen
lijke naam van dat volkje.
Het is een scheldnaam, die
ze cade.au hebben gekre
gen van een Indianenstam,
die er zelf ook weer een
vreemde naam op nahield,
namelijk de Wabanaki-In-
dianen. En die mooie
scheldnaam „Eskimo" wil
zoveel zeggen als „rauw-
vlees-vreter". De Eskimo's
zelf geven zich een andere
naam, waar heel veel trots
uit spreekt, „Injoeïts" en
daarmee willen ze zeggen,
dat zij de eigenlijke men
sen zijn. Dus de rest? Dat
snap je dan wel. De boot
jes, waarmee de Eskimo's
zo handig kunnen omgaan,
dragen de naam van „ka
jaks". Boven in de boot
jes zit een grote opening,
die ze mannengat noemen.
Als je ze met hun bootjes
bezig ziet, draaien ze wel
op tien verschillende ma
nieren daarmee in het wa
ter rond en zie je ze weer'
telkens op een andere wij
ze aan de oppervlakte ver
schijnen. Echte waterrot
ten dus. De Eskimo's zou
den wel graag berenhui
den dragen in hun koud
klimaat, want die zitten
lekker warm, maar ze zijn
hun te zwaar en ze stellen
zich tevreden met kleren,
die ze uit kariboehuid ma
ken. De kariboe is een
soort rendier, dat in de
bosrijke streken van
Noord-Amerika voorkomt.
Van vlooien, dat dartele
en springerige vojkje,
hebben ze gelukkig geen
last. De hutten, waarin ze
wonen, worden opgetrok
ken van ijsblokken of hui
den en centrale verwar
ming houden ze er niet op
na. Ze moeten het met
lampen doen, waarin
traan brandt. Het woord
huis in hun taal is Igdlo
en als ze willen zeggen:
Hij bouwt een groot huis,
dan hoor je het volgen
de: Igdlorssualiorpog.
Spreek dat maar eens
vlug uit en breek je tong
niet. Soms nemen ze een
zoon van een ander aan
en de som, die ze daar
voor betalen moeten is een
handvol spijkers of een
braadpan. Ze menen, dat
in een kind de geest kan
wonen van een voorouder,
die gestorven is. Zo'n kind
zal niet gauw een pak
rammel krijgen, want dan
zouden ze daarmee ook
de geest te lijf gaan en dat
EEN DOLLE HOND
Een kleine jongen van negen jaar, Joseph Meister
ging eens naar school. Plotseling hoorde hij een hond
woedend blaffen en geen tel later lag de jongen al
op de grond. Het woedende beest boven op hem. Het
schuim stond op z'n bek. Joseph hield z'n armen
voor z'n gezicht. Maar het dolle dier bracht hem 14
beten toe. Een metselaar kwam-toegevlogen met een
ijzeren staaf in z'n hand en sloeg er op los. Eindelijk
liet de hond z'n prooi varen. Toen gauw naar de dok
ter, want de beet van een dolle hond kon dodelijk
zijn. En Joseph had 14 beten te pakken. De dokter
brandde ze uit, maar zei tegen de moeder van het
kind, dat ze naar Parijs moest gaan. Daar was een
geleerde, 'die Pasteur heette. Hij zou haar kind wel
helpen. Zo klopte de moeder enkele dagen later bij
Pasteur aan, die tussen z'n buisjes en glazen aan het
proefnemen was. Pasteur had wel proeven genomen
op dieren, maar zou hij het nu ook op dat kind mo
gen proberen? Hij raadpleegde eerst twee andere
dokters. Dezen stemden toe en Pasteur begon met z'n
inspuitingen. Maar hij zat in angst, hoe dat zou af
lopen. Toch hield hij moed en werkelijk, na enige
weken van spanning, bleef de ziekte weg en was het
kind gered. Dat was dan de beloning van de geleerde,
die moedig had volgehouden en nu de mensen van
een gevaarlijke ziekte kon afhelpen. HOUD ER DE
MOED MAAR IN! Net als je ster uit het album:
Louis Pasteur.'
is verboden. Een bofter,
zo'n kind, vinden jullie
niet?
Veel erger
In 1910 stierf te Bayon-
ne in Frankrijk de
schout-bij-nacht Fo-
restier. Hij was een mi'
litair van de bovenste
plank en had het opper
bevel over de belangrijke
haven van Bizerte. Daar
bij was hij een katho
liek, die z'n geloof niet
onder stoelen en banken
stak. Daar moest je bij
Foréstier niet mee aan
komen.
Op zekere dag kreeg
hij bezoek van de minis
ter van marine, Pelletan,
Die was nu juist niet zo
gelovig en hij wilde met
die vroomheid van de
schout-bij-nacht graag
een loopje nemen. Maai
dat zat hem niet glad.
„Of ik naar de Mis ga
excellentie?" antwoordds
Forestier. Welnee, het is
nog veel erger met me
ik ga ook naar Lourdes
en ik bid ook m'n rozen
hoedje. En, de daad bij 'i
woord voegend, haalds
hij, vlak voor de neus
van de minister z'n ro
zenkrans uit z'n zak, dii
hij altijd bij zich droeg
En fijntjes zei hij er noj
bij, zodat de ministe:
verbouwereerd stond ti
kijken: „Excellentie, il
zie hier niets in, wat te
genstrijdig is aan m'i
plicht". Daar kon de mi
nister van marine he
voorlopig mee doen. Val
grapjes maken met Fo
restier's mannelijke
vroomheid was geei
sprake meer.
