CA AL
1
RHORN
(MAAT
voor
nieuive
ALKMAAR
Loondorsbedrijf
Duitinrichting
intius
k ben vandaag vroeg opgestaan
Om het oude jaar zien heen te gaan
Ik zag nog juist de laatste slip
Van zijn oude frak en in een ivip
Veld
JP
verdween hij schichtigbang
voor het Nieuwe Jaardat lang
weer duren zal en beter ivorden moet
omdat het Oude zoveel pijn nog doet
Het liet veel na. dat moest'gedaan
zijn en vol vertrouwen gaan
wij aan de slagvol moed op Godes kracht
Met Hém begonnen en te saam
zijn wij een macht.
Wij ivillen zijn een volkdat leeft
hoe t ook om offers rouivt-
dat weer geheel zichzelve geeft
en aan zijn toekomst bouwt!
v. d. STEEN
en Echtgenote
Autoiransporten
Telefoon 232
wensen allen een Z.N.
d. v. d. VELDEN
en Echtgenote,
Bloemenhandel.
Molenweg 2, Tel. 328
wensen allen Z.N
O. H. G.
'ed P. C. v. SAASE
EN ZONEN
Levensmiddelenbedrij f
„De Spar",
wensen hun geachte
cliëntèle een Z.N.
Schermerhorn
BLAUW
en Echtgenote
„Centra" kruidenier
Schermerhorn n-f-
l. J. BONTJE
t. M. BONTJE
SCHILDER
lotel ,'s Lands Wel va-
en", annex Huishoude-
ijke artikelen.
Schermerhorn Z.N.
G. C. GROOT
Off. Ford- en Fordson
Dealer, Noordervaart C
54, Stompetoren. Telef.
K 2203—204 Z.N.
HARTOG
en Echtgenote
Rijwielhandel
Schermerhorn
J. VAN DIEPEN
en Echtgenote
Timmerman-Aannemer
Schermerhorn Z.N.
i. PLEVIER EN ZOON
Levensmidd.bedrijf
„De Spar",
Schermerhorn p.f.
MOLENAAR
M. MOLENAAR-
VAN LEEUWEN
Groenten- en Fruith.,
Schermerhorn - Z.N.
ooedig 1954
ZESWIELEN
wenst alle cliëntèle en
nieuwjaar.
SBEDRIJF
reg 38 - Tel. 4262
Echtgenote
Oudorp,
alig nieuwjaar.
St. Pancras
/rienden. kennissen en
euwjaar
J. SMIT
G. SMIT—ZUURBIER
wenst cliëntèle en ken
nissen een Zalig Nieuw-
jaar.
Vivo-Kruidenier Oudorp
één reden was dit niet voldoende. Hoevelen zij er n.l. niet ge
organiseerd! En dus: er gaat van al, wat die organisaties willen
en doen, niet voldoende kracht uit in de richting, welke
wij zo hoog nodig uit moeten. Wat wij dringend behoeven, is een
beter fundament voor de katholieke eensgezindheid en een
heid. Wij zullen de laatsten zijn, om de betekenis en het grote nut,
ja, de onvoorwaardelijke noodzakelijkheid van standsorganisaties
MET MEER DAN GEWONE VOLDOENING mogen wij terugzien
op ons hoofdartikel van het vorig jaar. Toen hebben wij als onze
vaste overtuiging uitgesproken, dat er voor ons land in het alge
meen pn voor Katholiek Nederland in 't bijzonder, reden bestond,
de naaste toekomst met optimisme tegemoet te zien. En ziet, deze
keer is een kranten-voorspelling nu eens bewaarheid! Althans in
economisch opzicht, is 1953 een voorspoedig jaar geweest, waar-
G. MEIJERING en Echt
genote, Brood- en Ban.
ketbakkerij, aan aller
een Zalig Nieuwjaar.
N. MUL, Levensmiddelen
en fouragehandel te
Oudorp, wenst zijn ge
achte clientèle, familie,
vrienden en kennissen
Zalig Nieuwjaar.
VENNEKERS BRAND-
STOFFENHANDEL
Oudorp. Aan allen een
zalig nieuwjaar.
CHR. DUINMEYER
Echtgen. en kinderen
Aardappelen. Groen
ten- en Fruithandel
wensen allen eèn Za
lig Nieuwjaar.
Viscollege „DE HENGE
LAAR" wenst alle leden
vrienden en begunsti
gers een Zalig en voor
spoedig '54 en 'n goe
de vangst.
dviseur, leden, supporters
zalig nieuwjaar
Het bestuur.
e De Rijp,
adviseur, leden, dona-
sportrelaties een zalig
van politici en bedrijfsleiders vrijwel zonder belangrijk voorbe
houd hebben getuigd. Hoe stond het er, bij het scheiden van 1952,
op ons eigen katholieke terrein voor? Het ging toen nog niet zo
goed. Wij waren van mening, dat de Katholieken van Nederland
„hun vorm nog niet gevonden hadden". Maar op velerlei gebied,
sociaal, cultureel en staatkundig, waren de Nederlandse Katho
lieken doende, te streven naar „herstel en vernieuwing". Er was
van alles aan de orde over nieuwe vormen ennieuwe zorgen,
in de verschillende uitingen van katholieke activiteit. Hoe staan
wij nu, na weer een héél jaar, er voor? In vele opzichten beter!
Op sociaal terrein is het contact althans tussen de grote katho
lieke organisaties weer gelegd. Men hééft elkaar weer gevonden
en er worden zelfs krachtige pogingen aangewend, om nu werke
lijk te komen tot een katholiek sociaal-economisch program. Dat
te voltooien, mag de eerste taak genoemd worden voor het nieuwe
jaar. De reorganisatie van het Katholiek Bureau voor Maatschap
pelijk en Cultureel Overleg is een eind gevorderd en belooft
goede resultaten. Wat de eensgezindheid en eenheid op politiek
terrein betreft, kunnen wij nu op korte termijn concrete resul
taten verwachten. Het zal ons zeer benieuwen, juist in verband
met het, begin des jaars 1954 te beginnen „eenheidsgesprek" tus
sen K.V.P., K.N.P. en de Werkgemeenschap der Katholieken in
de P.v.d.A., hoe het rapport van de commissie-voor-het-politieke-
eenheidsprobleem van het Centrum voor Staatkundige Vorming,
er uit ziet. Het zou inderdaad wel eens kunnen zijn, dat inhoud
en strekking van dit rapport, waarvan de publicatie a.h.w. elke
dag te wachten is, de inhoud en strekking van het „eenheids-
gesprek" zou doorkruisen. En zo het dit gesprek al niet door
kruist, kan het wel haast niet uitblijven, of deze besprekingen
zullen door dit rapport wel sterk beïnvloed worden. Zelfs de niet-
onbeiangrijke reorganisatie van de Partijraad van de K.V.P., die
in de Partij-raad van 22-23 Januari aan de orde komt, kon de
invloed van een en ander wel eens ondergaan. Wij willen daarop
intussen niet vooruit lopen. Komt tijd, komt raad. Wat wij wel
in het bijzonder eens willen zeggen, is dit. In het afgelopen jaar
is, in vervolg op het vele, dat al eerder geschreven en gesproken
werd, veel te doen geweest over de beste manier - de grondslag
feitelijk - van een betere verstandhouding tussen de verschillende
groepen en standen en klassen (dat woord is niet misplaatst!) op
het brede maatschappelijke terrein. Men dacht daarbij veel - wel
eens te veel - aan een betere verstandhouding tussen de verschil
lende bekende katholieke organisaties. Maar om meer dan
e.d. te ontkennen. Wij zullen ze dus moeten houden, steunen en
versterken met al haar fouten en gebreken. Niet duidelijker dan
juist in de laatste tijden is aan het licht getreden, dat een van de
minder goede gevolgen van het werken van de verschillende
standsorganisaties is, dat de standen en groepen verder van elkaar
af gegroeid zijn. Wat wij standen noemen, zijn eigenlijk, althans
fungeren, als klassen, met alle minder prettige gevolgen, daaraan
verbonden. Men heeft zich al meer malen afgevraagd, hoe dit
kan worden tegengegaan, met behoud van het goede, dat in die
organisaties ligt besloten. Welnu, het verbaast ons eigenlijk wel
een beetje, dat zo weinig aandacht geschonken is aan beschou
wingen en opmerkingen, o.a. gemaakt op het grote Leken-congres,
dat in verband met het Kromstaffeest in 's Hertogenbosch in Mei
van het scheidende jaar is gehouden. Daar werd, toch waarlijk
niet voor de eerste keer(!) betoogd, dat de oplossing gevonden
kan - wij geloven zelfs nu, moet - worden gevonden in de
versterking van de parochiële band. De parochie is de na
tuurlijke gemeenschap van de Kerk, daar vinden de katholieken
elkaar, althans daar moeten zjj elkander vindenf!) en daar
kan dat, zonder dat slagbomen van standen en of klassen zich
daar tussen wringen. Wat door omstandigheden en (misschien
niet altijd voldoende in de hand gehouden) verhoudingen uit en
van elkaar af is gegroeid, dat moet, wij zeggen met nadruk
móet, weer tót elkaar komen, tot elkaar gebracht worden, door
de band van de parochie. Veel meer make men de parochie
tot die in en buiten de Kerk levende gemeenschap, die alle
Katholieken zonder uitzondering en van nature omsloten houdt.
Daarom schijnt het ons toe, een prachtige en dankbare taak te
zijn voor het nieuwe jaar, wanneer men allerwegen de hoofden
bij elkaar steekt, om in deze richting tot een practische oplossing
te komen. Die oplossing ligt volkomen voor de hand. Wat binnen
de Kerk één is, moet dat ook buiten de Kerk zijn. In welke vórm,
dat is van later zorg en eigenlijk van minder belang. Hoofdzaak
is, dat men begint, met zijn gelóóf in de mogelijkheid van een
oplossing in deze richting te belijden. Die vorm zal niet voor alle
plaatsen en voor alle tijden gelijk zijn, maar dat is geen reden,
om deze zaak niet met dit schone doel voor ogen, aan te vatten.
Het gaat om de beste manier, de grondslag feitelijk, zeiden
wij, van het willen en streven van de katholieke actie, niet in
engere, maar in brede zin genomen. Die grondslag is, en was altijd
en zal steeds wezen: de parochie. Wat zou 1954 een goed jaar zijn,
als die gedachte meer en meer verwezenlijkt zou worden!
