Drie gouden kruisen bij
gouden „St. Deus Dedit"
Ons onbekende Rijksdeel,
wat vangen wij er mee aan?
Laat Gelderland U niet
noodlottig worden
22 koeien omgekomen
Pauselijke onderscheidingen en gros
Katholieke landarbeiders
vierden feest op hoog peil
7 waardebonnen ieder van 75.-
ii ii ii 2.50
14
105
OP VERKENNING IN NIEUW-GUINEA (I)
Aan de voorlichting
hapert wel wat
Tot aan de einders blaast dit oerland
stoom af en een eindeloos dicht opeen
gedrongen veld van schelwit
wolkenkruim sluit de ketel af
Naar wij vernemen
Maandag 4 Januari 1954
Pagina 3
(Van onze speciale verslaggever)
HAARLEM, 3 Januari De viering van het gouden bestaansfeest
van de Nederlandse Katholieke landarbeidersbond „Sint Deusdedit"
begon vanmorgen met een plechtige Hoogmis in de Kathedrale
Basiliek van St. Bavo en eindigde des avonds omstreeks elf uur
in de grote toneelzaal van „Krasnapolsky" in Amsterdam. Daartussen
was het alles „goud wat er blonk". In de grote Congresvergadering
in de Gemeentelijke Concertzaal sprak Z. H. Exc. mgr. J. P. Huibers
de 800 feestvierenden toe namens het Episcopaat en overhandigde
aan de voorzitter, de heer C. J. v. d. Ploeg en aan twee oud-bestuurs-
leden een Pauselijke onderscheiding in het goud: de orde van Sint
Silvester aan de Bondsvoorzitter, „om daarmee de gehele Bond te
huldigen", en het gouden erekruis „Pro Ecclesia et Pontifice" aan
G. J. van TJnnik uit Zevenbergse Hoek en aan Jan Salman die
eertijds de hitte van de strijd in de Bollenstreek gedragen heeft.
Ook in ander opzicht was het
een groots feest, niet alleen dank
zij het hier vermelde hoogtepunt
van viering en voldoening en
dank zij de aanwezigheid van
mgr. Huibers, maar ook o.a. door
het optreden van de Schola van
de Kathedraal onder leiding van
dr. Kat in de Concertzaal, nadat
dit koor met de jongens van de
Koorschool de Hoogmis tot een
liturgisch schone plechtigheid van
hoge waarde had opgevoerd. Met
enige Kerstliederen, het Credo en
het indrukwekkend „Te Deum"
tot slot, maakte het kathedrale
koor de „omlijsting" van de
feestvergadering tot een muzikaal
festijn van hoog gehalte.
Mgr. J. P. Huibers
betrad met secretaris, dr. de
Jong de zaal onder het zingen
van het strijdlied van de K.A.B.
Reeds waren in 'het gereserveerde
gedeelte gezeten de minister voor
de P.B.Ö. en oud-voorzitter van
de K.A.B. Z. Exc. A. C. de Bruyn,
de heer J. A. Middelhuis, de te
genwoordige voorzitter van de
Katholieke Arbeidersbeweging,
de Bondsvoorzitter, de heer C. J.
v. d. Ploeg, de geestelijk adviseur,
■pastoor Th. G. A*. Hendriksen uit
de Steeg, en vele genodigden,
onder wie pastoor A. Cleophas,
oud-adviseur, de heer H. J. Kui
per, oud-hoofdbestuurslid, het lid
van de Tweede Kamer, de heer
J. Groen Azn., de heren Wijck-
rnans en Machielsen van de Ka
tholieke Werkliedenbond in Bel
gië, en vele bestuursleden, oud
bestuursleden, familie van de
overleden oprichters, de heren B.
en A. J. Loerakker e.a.
Hoe het niet moest
Zij allen werden door voor
zitter v. d. Ploeg, die nog nauwe
lijks van een ernstig mankement
aan zijn been was hersteld, ver
welkomd, en reeds aanstonds trad
daarop mgr. Huibers in het
schijnsel van de voor de K.A.B.-
filmers versterkte lampen, om
namens het Episcopaat van zijn
grote sympathie voor de arbeid
van de Bond „St. Deusdedit" te
getuigen. Ik heb, zei mgr. o.a., de
opkomst van de Katholieke Ar
beidersbeweging meegemaakt. Ik
weet hoe de toestanden veran
derd zijn door het werk van deze
Bond, hoe moeilijk en zwaar de
toestand voorheen was, met een
beloning beneden peil. Toen het
socialisme opkwam, wisten we,
dat het langs die weg niet moest.
Het verlossende woord werd uit
Rome gesproken door Paus Leo
XIII, die aangaf hoe de verbete
ring moest en kon komen. Het
was godsdienstige plicht, uit
rechtvaardigheid en liefde. Niet
iedereen begreep dat toen, maar
de heren Loerakkerwaren op dit
terrein de katholieke pioniers!
Thans zijn wij vijftig jaar ver
der, de weifelaars werden be
wonderaars, de tegenstanders
werden steunders. Men zag dat
de arbeiders „ondanks" dat
nieuwe gedoe katholiek bleven.
Maar dat was dank z ij het
werk van die katholieke bonden.
Er is mooi werk gedaan, het
wóórd van de Pausen is levend
gemaakt. Er is voor dat alles
alleen maar reden tot vreugde,
zei de Bisschop, die daarna woor
den van bijzondere dank en
hulde sprak tot twee oud-ge-
dienden, de heren Van Unnik
uit Zevenbergse Hoek en Salman
uit Haarlem, de onder moeilijke
omstandigheden hebben volge
houden.
De Bisschop speldde beide heren
onder applaus van de vergadering
de gouden ere-kruisen op de
borst, en toen kwam de voor
zitter aan de beurt: Kees van der
Ploeg, die in 1941 met algemene
stemmen tot opvolger van A. J.
Loerakker werd gekozen. Men
heeft daar nooit spijt van gehad.
Hij was de principiële strijder,
en wat met zijn medewerking in
en na de oorlog tot stand ge
bracht werd op het gebied van
de bredere samenwerking, was
niet alleen goed voor de arbei
ders, maar voor heel ons volk, en
dat kwam geheel met de Pause
lijke wensen overeen. De gehele
bond werd geëerd door de toe
kenning van de Pauselijke on
derscheiding, Ridder in de Orde
van Sint Silvester, waarop de
vergadering aan haar kwieke
voorzitter een ovatie bracht. V.
d. Ploeg, dankend ook voor de
andere geëerden, zei: „Ik draag
mijn lintje van de Paus ook
voor jullie allemaal.
De feestrede
Het eigenlijke feestwoord van
de voorzitter kunnen wij vandaag
maar kort weergeven. De feite
lijke bijzonderheden hebben wij
al, in de krant van Oudejaars
dag, vermeld, en de Bisschop
had het voornaamste al gezegd:
V.d. Ploeg zei het ongeveer zo:
Onze pioniers begonnen vijftig
jaar geleden op een stuk onont
gonnen grond, waarin zich aller
lei obstakels bevonden, waar al
leen maar onkruid groeide en
waarop verraderlijke moerassen
voorkwamenj dat was het gevaar
van het socialisme. Nu, na een
halve eeuw, is dat stuk grond
veranderd in een zeer vrucht
bare akker, die reeds vele jaren
een rijke oogst afwerpt. Er zijn
nu ruim 23.000 leden, en toen de
voorzitter dat zei, wist hij offi
cieel nog niet, dat de heer J.- v.d.
Voet, uit Noordwijkerhout, na
mens de jubileumcommissie, niet
alleen 1603 nieuwe leden zou
aanbieden, maar ook mededeling
zou doen van de gave van een
gebrandschilderd raam in het
Bondsgebouw en een nieuwe
Bondsvlag.
Daarmede is het ledental de
25.000 genaderd. Over de toe
komst zei de voorzitter: Wij moe
ten vooruit. Nieuwe taken wach
ten ons. Nog groter verantwoor
delijkheid zal van ons worden
gevraagd. De P.B.O. biedt nieu
we mogelijkheden maar eist ook
meer scholing van het kader.
Bijzondere eisen vraagt de toe
nemende mechanisatie. Grotere
vakbekwaamheid wordt van de
leden gevraagd, gemeenschaps
gedachte en saamhorigheid in 't
bedrijf zullen moeten worden be
vorderd. En dan: het gaat niet
alleen om materiële belangen.
„Wij staan in ons werk midden
in een wereld vol onzekerheden,
maar wij vinden een grote ze
kerheid in ons christelijk geloof"
Middelhuis en de Bruyn
Dan kwam de heer Middelhuis
getuigen van de belangstelling
van de K.A.B. en hij bracht van
deze Centrale de waardering en
gelukwens over. Nadat Pastoor
Beynen van Zevenbergsehoek ge
tuigd had van de waardering en
vreugde die in zijn parochie be
staat om de verdiende hulde aan
de heer Unnik, sprak Minister
de Bruyn, als oud-voorzitter van
de K.A.B. en als Minister. Hij
schetste de waarde van de Ka
tholieke Vakbeweging en hij zei
o.a., toen meer sprekend als Mi
nister: „Wij zijn op weg naar de
P.B.O. Ik weet nu, beter dan
vroeger, hoe moeilijk het is, maar
wij gaan in sneller tempo, dan
menigeen weet en.... menigeen
lief is"De instelling van
enige productschappen is bij de
Tweede Kamer aanhangig, en 't
Landbouwschap zal volgen, dat
eerstdaags wordt ingesteld bij
Maatregel van Bestuur. Zo gaan
wij op weg naar een doelbewuste
maatschappelijke reconstructie.
Die feiten rechtvaardigen de vie
ring van dit feest op deze wijze"
Na dit grandioze feestcongres
gingen allen met bussen naar
Amsterdam, waar in „Kras" ge
geten werd, en waar na de eer
ste vertoning van de nieuwe
Bondsfilm: „Er is veel vrucht
gewonnen", een waardig slot ge
vormd werd door de opvoering
van „De wijze kater" door het
gezelschap „Puck".
Schaatsselectie in Zweden
ging niet door
Te Boerlange in midden-
Zweden zouden selectiewedstrij
den worden gehouden met het
oog op de samenstelling van de
Zweedse ploeg voor de wereld
kampioenschappen te Sapporo in
Japan. Deze wedstrijden moesten
worden afgelast, omdat te Boer
lange.... de regen met pijpeste-
len uit de lucht viel.
Geschenken onderhouden
de vriendschap
Generaal Alfred C. Gruen-
ther, opperbevelhebber van
de NATO strijdkrachten in
Europa, heeft tijdens de re
cente bijeenkomst van de NA
TO-raad te Parijs, enige on
gebruikelijke geschenken uit
gewisseld met de Deense mi
nister van Buitenlandse Za
ken H. C. Hansen.
Hansen, die enthousiast was
over de lange rede, welke
Gruenther uit zijn hoofd uit
sprak, overhandigde hem na
afloop een muntstuk van tien
franc als uiting van zijn be
wondering voor de redenaars
talenten van de generaal.
Volgens de Deense parle
mentaire traditie krijgt een
parlementslid na een goede
rede een muntje.
Des avonds, tijdens een re
ceptie aan de Quai d'Orsay,
bood generaal Gruenther de
Deense minister een mesje
aan met de opmerking, dat
een persoon, die een mes
krijgt volgens het Ameri
kaanse gebruik op zijn beurt
een muntje moet aanbieden.
„Ik had de munt al, nu
hebt u het mes", zei hij.
Harris gewond
in Australië
Bij wedstrijden op de houten
baan van Essendon kwam een
gangmaker ten val doordat een
trapper van zijn fiets brak. Een
aantal renners tuimelde over hem
heen, onder wie de oud-wereld
kampioen. Reg Harris, die snij-
wonden opliep aan een van zijn
knieën en ook een elleboog be
zeerde. Er werd een röntgen
foto gemaakt teneinde na te gaan
of hij de elleboog wellicht ge
broken heeft, waarvoor enige
vrees bestond. Het resultaat van
dit onderzoek is nog niet bekend.
Ascari niet naar Mercedes
De chef van de wedstrijdafdeling
van Daimler-Benz, Alfred Neu-
bauer verklaarde, dat Mercedes
er niet aan denkt om Ascari in
dienst te nemen. Er wordt door
ons rustig doorgewerkt, aldus
Neubauer, en wij hebben er niet
de minste behoefte aan om Ita
liaanse coureurs (ook Villoresi
zou naar Mercedes overgaan) te
contracteren.
KONINGIN ELIZABETH
OPPERHOOFD MAORI'S
De 120.000 Maori's van Nieuw
Zeeland hebben Koningin Eliza
beth en haar gemaal, de Hertog
van Edinburgh, Zaterdag „ge
kroond" als hoogste opperhoof
den van het Maori-volk.
Elfduizend Maoris uit geheel
Nieuw Zeeland hadden de nacht
doorgebracht op de renbaan van
Rotoroea die voor deze gelegen
heid was herschapen in een
Maori-Pa (dorp).
Sommige leden van stammen
op het Zuidelijke eiland en uit
districten van -het Noordelijke
eilanden hadden dagen gereisd
en afstanden afgelegd tot 640 km
om de koningin en de hertog hun
eer te bewijzen.
(Advertentie)
WONDEN GENEZEN SNELLER MET
„Uw kaartje, alstublieft!" Ja, en dan zult U daar na 12 Januari
a.s„ het einde van de inzendingstermijn voor onze grote Nieuwjaars
prijsvraag, moeten erkennen, dat U geen kaartje hebt, dat U zo-maar
op de bonnefooi bent meegereisd op onze tocht door zeven pro
vinciën
Dat nooit. Stel niet uit, doe het
nu meteen. Hieronder vindt U het
reisbiljet voor Gelderland, het
vijfde doel van onze reis. Rap in
vullen, die plaatsnamen, rap in
vullen Uw naam en adres. Goed
bewaren, dat ingevulde biljet,
want wanneer we Utrecht en
Noord-Holland nog achter de rug
hebben, is het grote ogenblik aan
gebroken. Dan stuurt U het pakje
van zeven ingevulde reisbiljetten
vóór 12 Januari a.s. aan ons bu
reau met in de linker-bovenhoek
van de enveloppe het woord
„Prijsvraag".
En dan maar uitkijken en dagen
tellen, broeders en zusters. Want
kii'k eens, wat er voor prijzen
op U liggen te wachten:
n n 11 25.-
U moet dus de namen invullen van tien gemeenten. De vakjes met
een zwart blokje tellen niet mee. Om het U gemakkelijk te maken
hebben wij reeds enkele letters ingevuld. U moet dus de andere
vakjes invullen.
NAMEN UIT DE PROVINCIE GELDERLAND
Naam en adres inzender:
In Grindelwald trekken de Prinsessen Beatrix en Irene er
vaak samen op uit. Wij zien haar hier in de ski-lift naar
boven, links Prinses Beatrix, rechts Prinses Irene
(Van onze speciale verslaggever)
TAN AH MERAH Wentel de aardbol een halve slag om, dan vindt
ge tussen de evenaar en tien graden Zuiderbreedte op een na het
grootste en het primitiefste eiland ter wereld. Op de kaart herinnert
Nieuw Guinea aan een van die onbehouwen en grillige diersoorten uit
de prae-historie, een dinosaurus, waarvan de rug wordt bespoeld door
de Grote Oceaan en de borst in de wrokkige Lioeten-zee is gedompeld.
De logge kop wordt gedragen door een gekraagde nek van het soort,
waarmee bepaalde tropische hagedissen bij gevaar schrik aanjagen.
Op die vogelkop - want zo wordt dit zonderlinge uitsteeksel inder
daad genoemd - liggen o.a. Sorong en Steenkool, het oude en het
nieuwe petroleumcentrum. De economische betekenis daarvan is duide
lijk. Wat er dan nog verder volgt - heel dat enorme eilandlichaam -
daarvan schemert de economische betekenis in het onbestemde.
In el'k geval volgt na de hals-
vernauwing dat machtige bonkige
lichaam Het lij'kt op een van die
kalonigs, de reusachtige vliegen
de honden, welke als vale scha
duwen door de tropische nacht
tuimelen. Hun verschijning is
geheimzinnig en angstaanjagend.
De natuur rond de evenaar kent
een horde zonderlinge, groteske
en mysterieuze levensvormen,
welke met alle harmonie schij
nen te spotten en geen enkele
doeltreffendheid lijken te heb
ben: een reeks van fantastische
gestalten zonder meer. In zijn
uiterlijke omlijning trekt Nieuw
Guinea deze rare, vormen na.
Hulpeloos, bruut en terughou
dend ligt daar ons overzeese
rijksdeel: een logge merkwaar
digheid. Wat vangen we er mee
aan?
Het is niet ver van
Amsterdam.
Wentel de aardbol een halve
slag om: Nieuw Guinea is niet
ver van Amsterdam. Ge neemt
het vliegtuig, dat Zaterdags
avonds om tien uur van Schip
hol vertrekt en Dinsdagmiddags
landt ge op Biak, temidden van
de desolate velden vol schroot,
waartoe de formidabele dumps
van zwaar Amerikaans oorlogs-
materieel zijn ineengezakt en
dat de naarstige Japanner hier
komt inladen. Neen, Nieuw Gui
nea is niet ver en we zouden er
alle aandacht op kunnen con
centreren, welke wij in onze
gouden tijd aan heel de Indische
archipel (behalve aan Nieuw-
Guinea) hebben besteed. In
slechts twee-en-een-halve dag
draagt de K.L.M. U langs Bel
le hellingen kunnen zo hoog en
steil niet zijn, of het oerwoud is
er tegen aangekropen, als de
vacht welke het nieuwe gewei
van een hert bedekt.
Het vliegtuig koerst in Zuid-
Oostelijke richting, naar de Zuid
kust en bereikt deze bij Mimika.
Eindeloos vlak land en oerwoud
tot de uiterste zeerand, rivieren,
die als een smalle groef in het
bos beginnen, zich in lome
bochten wringen, soms als
slangen om zichzelf heen kron
kelen en wijd gapend open mon
den naar zée. Tot aan de ein
ders ligt dit oerland stoom af te
Hiernevens plaatsen wij
het eerste van een zestal
artikelen van onze speci
ale verslaggever, de heer
G. J. Bertels, die o.a. voor
ons hlad een oriëntatiereis
naar Nieuw Guinea heeft
gemaakt op uitnodiging
van de aldaar missione
rende congregatie's.
men. Een jong medicus, die door
het gouvernement werd uitge
zonden, ging bij datzelfde de
partement. dat iets met Nieuw
Guinea heeft uit te staan in
formeren. „U behoeft niets mee
te nemen" was het geruststel
lende antwoord. „Ja natuurlijk,
als U een exquise Frans ameu
blement verlangt, moet U dat uit
Holland meenemen, maar an
dersis alles ginds te krij
gen."
We ontmoetten die arts in Me-
rauke, de hoofdplaats van de
zuidkust, waar o.a. geen schoen-
routh aan de oostvoet van de
Libanon, waar de befaamde ont
moeting van Oost en West al
direct zichtbaar is in de kleding
van menige voorbij,ganger: half-
burnous, half-confectiepakje,
langs Karachi, rauw, heet en
vechtend tegen de armoede,
Bangkok, ook in de avond klam
als een lauwe vaatdoek en tege
lijkertijd bedwelmend geurend
en langs Manilla en de Bhilip-
pijnen: eilanden van groen, hal
velings in het water en geheel
ondergedompeld groen, in het
voortdurend proces van eilanden,
welke langzaam stijgen en lang
zaam wegzakken in het water
van de zee.
En dan zijt ge in Biak. Maar
van Biak moet ge nog een paar
kwartiertjes vliegen eer de kust
van Nieuw-Guinea verschijnt,
ver, eindeloos en blauw in een
razend wit licht. Ge vliegt
dwars over de romp en ziet dat
dit Nieuw-Guinea een schonkig
en stroef land is, steeds hoger
en grover omhoog rijzend, met
zware terreinplooien, diepe groe
ven en dat alles dicht, mateloos
dicht begroeid.
Over de gehele iengte van het
eiland schoudert een ontzag
lijk massief omhoog, op 1700 me
ter liggen grandioos en liefelijk
de wisselmeren, in 1937 ontdekt,
in een brede en grillige zoom als
van grazige weiden: een forse
idylle, uitgespaard in nukkig
bergland en thans uitgangspunt
voor exploratietochten waarvan
men steeds met nieuwe ontdek
kingen terugkomt.
De geweldige stapelwolken
rollen uit elkaar en ginds tore
nen de Carstentoppen 5000 meter
hoog, met een dot eeuwige
sneeuw boven de zenghitte van
de evenaar. Dit land heeft een
woeste groeikracht, want de fel-
blazen, een eindeloos dicht op-
eeengedrongen veld van schel,
wit wolkenkruim sluit de ketel
af. Enkel boven de zee en de
rivieren zijn geen wolken.
Onmetelijk moeras.
Ook niet boven Frederik Hen
drik-eiland, dat voor Merauke
tegen de buik van Nieuw-Guinea
ligt, slijimgroen, geen water en
geen land, zonblakerende moe
rassen zonder eind Een moeras
heeft altijd iets weerzinwek
kends. Dit is onmetelijk moeras.
Iemand in het vliegtuig die met
beklemming op dit tafereel neer
ziet. vraagt zich af. hoe het mo
gelijk is, dat hier nog mensen
wonen. Ja mijnheer, hier wonen
omtrent 7000 mensen en in 18
jaar meedogeloos harde arbeid
is hier een Katholieke gemeen
schap gegroeid van 500 gelovi
gen.
Nieuw-Guinea is niet ver, maar
wat weten we ervan? De vijf
Milva-meisjes, die in ons vlieg
tuig meevlogen, verpleegsters
voor het militaire hospitaal in
Hollandia, wisten ook niet wat
ze tegemoet gingen Geen voor
lichting in Nederland!
Neem ijskassen mee
en 'n avondtoilet
Ten departemente te Den Haag
is een vingerwijzing verkrijg
baar voor ambtenaren, die naar
Nieuw Guinea vertrekken. Daar
in wordt o.a. aangeraden ijskas
ten en avondtoiletten mee te ne-
maker en geen kapper te beken
nen zijn. Zijn opvolger in het
binnenland liet ons zien, hoe hij
zijn ziekenhuis-instrumentarium
bewaarde in een kast van pak
kisten en hoe hij van andere pak
kisten een „linnenkast" had ge
knutseld. Dat is dus de kennis
van een land, dat twee en een
halve dag van ons vandaan ligt
en waar onze rijksgenoten wonen
en handelen onder onze verant
woordelijkheid. In Merauke stap
pen deze rijksgenoten mee in het
vliegtuig voor Tanah Merah: een
Papoea-echtpaar met een adem
benemende atmosfeer om zich
heen en een jonge telg, die, ter
wijl het vliegtuig tussen oerbos en
wolkendek voortdanst. zich als
een verschrikte aap aan de rood-
leren tasjes vastklemt, waarmee
deze afgetakelde Dakota een laat
ste coquetterie ten toon spreidt.
En dan tenslotte Tanah Merah,
eindpunt van de K.L.M.-Hjn en
van nog veel meer.
is Prins Bernhard Zaterdag weer
uit Grindelwald per auto naar
Nederland vertrokken
is bij de 250 spaarbanken, aan
gesloten bij de Ned. Spaarbank-
bond in 1953 f 140 millioen meer
ingelegd dan terugbetaald. In '52
was dit 62 millioen
is Zaterdag op het R.K. Kerk
hof te Heemstede ir. W. J. A.
Duynstee ter aarde besteld, in
leven directeur van het duinwa
terleiding- en electriciteitsbedrijf
aldaar en voorheen o.a. werk
zaam bij het electriciteitsbedrijf
te Groningen
is Eduard van Beinum gister
avond naar Amerika vertrokken,
waar hij een reeks concerten zal
leiden van het Philadelphia-
orkest in Philadelphia en New
York
heeft Zaterdagmiddag de burge
meester van Almelo, mr. J. M.
Ravesloot te Den Haag afscheid
genomen als hoofdcommissaris
van de Nederlandse Padvinders.
Hij werd onderscheiden met de
Zilveren Vlaamse Gaai en nam
een défilé van 3000 padvinders
af.
ASSEN Te Steenbergen on
der de gemeente Roden, is de
boerderij van de heer IJfko Za
terdagmiddag in de vlammen op
gegaan. 22 Koeien kwamen in de
vlammen om, al het landbouwge
reedschap waaronder een zware
trekker, en ongeveer 60 voer hooi
gingen verloren. De schade wordt
getaxeerd op plus minus 80 a
90.000 gulden. De oorzaak is ver
moedelijk kortsluiting.
De brand werd omstreeks één
uur ontdekt. Toen de brandweer
van Roden ter plaatse arriveerde,
was er practisch niets meer te
redden. De eigenaar van de boer
derij had in verband met de
oudejaars-viering al het land-
bouwmateriaal in een schuur on
dergebracht. In deze streek houdt
de jeugd er namelijk de gewoonte
op na, tijdens de oudejaarsavond
landbouwwerktuigen te verslepen
naar andere boerderijen. De land
bouwers zijn de volgende dag dan
enige tijd druk om hun bezittin
gen terug te vinden. Om dit te
voorkomen, had de eigenaar van
de kapitale boerderij alle land
bouwwerktuigen in een schuur
ondergebracht. Alles ging verlo
ren.
Ook een hond en haar jongen
kwamen in de vlammen om. De
hond, die zich nog wel in veilig
heid had kunnen stellen, bleef bij
haar jongen.
Van de kapitale boerderij staan
alleen de muren van het woon
huis nog.