Met intense bezetenheid
dansten de vrouwen
tW* onzetezevtjeó,
RADIO
Financiën en Economie
Het geheim van
Dungrave
Duister en fanatisch verband
met meedogenloze ritus
Op verkenning in Nieuw-Guinea
Barbaars carnaval
van Meuren en
rhyth
me
üaak 'n einde aan
dat ondragelijke zuurbranden
programma
Scheepsberichten
Naar wij vernemen:
HET NISJE VOOR
SINT JOZEF
Scheepsbrand
in Rotterdam
Kath. Instituut voor journalistiek
vierde het eerste lustrum
Pagina 2
Maandag 12 April 1954
(Van onze verslaggever)
Het werd de vreemdste Tweede Kerstdag, welke wij ooit vierden en
ooit nog zullen beleven. De kerk werd die morgen slecht bezocht. Er
kwamen maar enkele vrouwen naar de pastorie met vuile babytjes,
die ziek uit hun angstige oogjes keken en zich heftig verweerden
toen hen een kininepoedertje in het krijtende mondje werd gemikt.
We zouden vanuit Sjoeroe met een prauw worden gehaald, maar we
hoorden al uren in de verte het kloppen van de trommen en yellen
van veel stemmen voordat het kamponghoofd zelf met een man uit
een ander dorp ons meenam Alle mannen van Sjoeroe waren het
bos in om sagolarven te zoeken om daarmee de vrouwen te kunnen
tracteren. Het was zogezegd moederdag en die dag was een onder
deel van een reeks van feesten wegens de bouw van een nieuw
mannenhuis.
overdadig bonte aanblik daarbin
nen. Op de matten van de vloer
zaten de vrouwen diicht opeen en
staarden ons aan met hun don
kere egzieihten, welke dicht om
lijst waren door het helder-witte
dons van vogelveren en waarvan
er sommige vanaf de glimmend
bezweten neus verborgen waren
onder twee brede witte schelp-
krullen als een dreigende potsier
lijke snorbaard. Sommigen had
den het gezicht met kalk, oker
en roet ingesmeerd zodat zii on
herkenbaar waren achter een si
nister mombakken, waaruit als
fijne tastharen zwarte casuari-
pennen en dunne vogelklauwen
naar voren sprongen.
Door natte bruine vrouwenge
zichten liepen als zonderlinge
dwarsstrepen de door het neus-
tussensehot gestoken botten. Bot
ten, welke in een smalle en hoge
boog waren toegespitst met de
spitse dreiging van insectenangels
en andere, welke kunstig waren
gesneden tot een wonderlijk or
nament.
Hoge voorhoof dslbanden van
lichtbruin en grillig gevlekt
kous-kous-bont waren met kun
stige randen van parelgrijze
vruchtenpitjes afgezet en daar
bovenuit spande zich een kroon
van bonte dorpsipluimen. Hier
en daar stonden de koninklijke
diep-oranje wieken van een pa
radijsvogel wijduit met de web-
tere eindveren ver ter weerszij
den van donker hoofdhaar,
waarin kleine zaden hingen als
lichtgrijze druppels. Banden van
nieuwe gele rotan om enkels en
boven- en onderarmen staken
hel af tegen het gladde bruin
van de huid. Slagtanden van
wilde zwijnen hingen als kleine
witte slagzwaarden om de hals,
paarlmoerachtig schemerden on
regelmatige stukken schelp aan
het oor of op het voorhoofd ge
hangen. Het ganse bezit aan ket
tingen van hondentanden hing
hier als borstver,siering en vaak
boog een meisjeshoofd, dat schuil
ging onder de aan het haar ge
vlochten raffia-papillotten zich
naar een kunstig gevlochten en
gehaakt tasje van raffia, kwis
tig opgesierd met grijze en vuur
rode zaadjes en de dunne zwarte
pijpjes van casuarisveren en
verlevendigd met„- kalkwit en
het oranjerood van plantenkleur-
stof-
De dorpen van de Asmatters
bestaan uit een- en meer gezins
woningen en een aantal mannen
huizen, waarin de jongelingen
van de verschillende groepen,
waaruit het dorp bestaat, verblij
ven. In officiële stukken van Hol-
landiia pleegt men van tempels
te spreken. Het is moeilijk dat
woord in de mond te nemen ais
men voor zo'n half vergane lange
loods staat van met rotan vast
gebonden palen, stokken en bla
ren. Inderdaad is het mannen
huis bet middelpunt van de se-
crale gebeurtenissen, het uit
gangspunt van sneltochten, het
toneel van duistere en barbaarse
rituelen
Bij de Asmatters zijn de man-
men de organisatoren van de
feesten, de leiders van de rituele
plechtigheden, de vechters in de
oorlogen. Nochtans staat bij hen
een man zonder vrouw hulpeloos.
Want de vrouwen zijn de bezit
sters van de sagobomen en van
de door de mannen gekapte
prauwen, zij kloppen de sago en
zetten de fuiken. Zij beheersen
het economische leven van het
dorp.
Deze heerseressen nu waren
duidelijk te horen, terwi.il we
langs de modderige oeverhellin
gen naar 't dorp werden geroeid.
Telkens sloeg door het dringende
bonzen van de trommen een lui
de gezamenlijke gil en leek het
of die trommen nog feller stuw
den naar een gejaagd dans-
rhythme.
Er kwamen ons prauwen tege
moet miet vrouwen, die zich blijk
baar even naar huis haastten,
met nieuwe mooie gevlochten
vezelr-okjes en de zachtgele ka-
katoea-pluimen in top. Een van
hen had haar struise lichaam van
top tot teen met steenrode kleur
stof ingesmeerd. Voor het nieuwe
mannenhuis hing een dichte geel
groene franje van palmblad langs
de primitieve „voorgalerij", wel
ke het licht in de ruim veertig
meter lange ruimte nog meer
temperde. En toch was het een
(Advertentie)
Neem een of twee Rennies,
en op 't zelfde moment is dat
zuurbranden geblust. Geen won
der dat talloze mannen en vrou
wen over de hele wereld dwe
pen met Rennies en altijd zor
gen ze bij de hand te hebben.
Rennies zijn hygiënisch verpakt
één voor één. Ze zijn smake
lijk engemakkelijk in te
nemen, zonder water of wat ook.
DINSDAG 13 APRIL 1954
HILVERSUM I. 402 M. KRO: 7.00
Nieuws. 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed
en liturg, ka ïlender. 8.00 Nieuws en
weerber. 8.15 Gram. 9.00 Voor de
vrouw. 9.35 Waterstanden. 9.40 „Licht
baken", cans. 10.00 Voor de kleuters.
10.15 Gram. 10.30 Idem. 11.00 Voor de
vrouw. 11.30 Schoolradio. 11.50 Als de
ziele luistert. 12.00 Angelus. 12.03
Lunchconcert (12.3012.33 Land- en
tuinb. meded.). 12.55 Zonnewijzer.
12-00 Nieuws' en Katholiek nieuws.
13.20 Lunchconcert. 14.00 Promenade
orkest. 14.30 Kamerorkest en soliste.
15.20 Gram. 15.30 Ben je zestig? 16.00
Voor de zieken. 17.00 Voor de Jeugd.
17.15 Felicitaties v. d. jeugd. 17.45
Regeringsuitzending: „Nederland1 en de
Wereld": Mevr. J. J. Rebel-Runckel
..Nederlanders in Zuid-Amerika.'* 18.00
Hammondorgel met rhyth. begeleiding.
18.20 Sportpraatje. 18.30 Voor de
jeugd. 18.52 Actualiteiten. 19.00
Nieuv-s. 19.10 „Een levend moment",
19.15 Het Boek dr Boeken. 19.30 De
gewone man. 19.35 Gram. (Intermez
zo: -f 19.50 „Vader doet de vaat").
20.30 Lijdensmeditatie. 21.30 Radio
Philh. ork. en solist. 22.25 Ken eer.
haan een ei liggen. 22.40 Nat. Schaak
kampioenschappen. 22.45 Avondgebed
en liturg, kalender. 23.00 Nieuws. 23.15
24.00 Gram.
..HILVERSUM II. 298 M. AVRO
7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30
Gram. VPRO: 7-50 Dagopening. AVRO:
8.00 Nieuws. 8.15 Gram. 9.00 Morgen
wijding. 9.15 Orgelconcert. 9.30 Voor
de vrouw. 9.35 Gram. 10.50 Voor de
kleuters. 11.00 Voor de zieken. 11.30
Pianorecital. 12.00 Lichte muziek. 12.30
Land- en tuinb. meded. 12.33 Voor het
platteland. 12.40 Orgelspel. 13.00
Nieuws. 13.15 Meded. of gram. 13-20
Lichte muziek. 14.00 Muzikale caus.
14.30 Gram. 14.40 Schoolradio. 15.00
Gram. 15.15 Voor de vrouw. 15.45
Gram. 16.30 Voor de jeugd. 17.30 Lichte
muziek. 17.45 Pianospel. 18.00 Nieuws.
18.15 Gram. 18.20 Mil. caus. 18.30
Koorzang. 18.55 „Paris vous parle".
19.00 Voor de kleuters. 19 05 Harp en
viool. 19.30 Gram. 20.00 Nieuws. 20.05
Gevar. progr. 20.45 Gram. 20.55 Diner
bij Luculhis", hoorspel. 21.15 Lichte
muziek. 21.45 Muzikale comedie. 22.20
Buitenlands overzicht. 22.35 Dansmu
ziek. 23.00 Nieuws. 23.15 „New York
calling'". 23.20—24.00 Gram.
DINSDAG 13 APRIL
N.C.R.V.20.15 Journaal en weerbe
richten; 20.30 „Een vonk in Judea".
televisie-spel; hierna: dagsluiting.
Het was als een geheimzinnig
en barbaars earnavai, woester
van kleuren en vormen dan ooit
een kleurenfeest op onze helft
van de aardbol zou kunnen zijn
en met 'n onmiskenbare vreem
de, stille en zwaarmoedige drei
ging geladen. Wat bevangen
maakte was het ernstige bijeen
zitten van deze nauwelijks pra
tende vrouwen, lief volkomen
ontbreken van vrolijkheid in dit
Passagiersschepen:
Aldabi verm. 16 v. R'dam n.
Buenos Aires; Alhena 20 v.. Bue
nos-Aires te Ant„ 22 R'dam ver
wacht; Alnati 13 v. Santos te
Montevideo verw.; Bloemfontein
verm. 18 v. Durban n. A'dam via
Kaapstad; Bonaire verm. 13 van
A'dam n. Dem-erara; Boschfon
tein verm. 12 v. A'dam n. Oost-
Af rika via Suezkanaal; Boskoop
10 te Laguaira, 12 Pto Cabello
verw.; Cottica verm. 11 v. De
merara n. A'dam; Groote Beer 17
v. Halifax te R'dam verw.; In-
drapoera vertr. 11 v. T.jilat.iap n.
Semarang en Tj. Priok; Jagers
fontein 13 v. Durban te Antwer
pen, 14 A'dam verw.; Johan van
Olden-barnevelt 10 Port Said, 15
Aden verw.; Maasdam 12 van
R'dam te New York verw.; Maas
dam 12 v. R'dam te New York
verw.; Nieuw Amsterdam Cruise
10 te Athene vertr. 11 v. Athene
n. Palermo; Noordam vertr. 10
ca. 14.00 u. v. R'dam naar New-
York; Oranje 10 v. Tj, Priok n.
A'dam, 11 Singapore verw.;
Oranjefontein verm. 9 v. A'dam
n. Durban; Oranjestad vertr. 15
v. A'dam n. Cristobal; Rijndam
10 v. Baltimore te Southampton/
Lehavre, 11 R'dam verw.; Siba-
jak 11 v. Tj. Priok te Pt. Said.
21 R'dam verw.; Waterman 13 v.
New York te Southampton. 14
A'dam verw.; Westerdam vertr.
10 ca. 12.00 u. v. New York naar
R'daim; Willem Ruys vertr 14 v.
R'dam n. Tj. Priok; Zuiderkruis
vertr. 12 v. R'dam n. New York
via Halifax.
Tankvaart.
Caltex Utrecht pass. 9 Malta n. Rot
terdam. Cerinia 11 te Curaqao verw.
Clavella 9 v. Beyrouth n. Alexan-
drië. Esso Amsterdam 10 te Sidon.
Loosdrecht 9 pass. Finisterre n. Ant
werpen. Macoma 9 v. Avonmóuth n.
Rotterdam. Ovulta 9 te Bahia. Slie-
drecht 9 n. Ahmadi.
Vrachtvaart.
Aalsdijk 9 v. Bremen n. Antwer
pen. Artemis 9 n. Algiers. Drente 9
v. Rotterdam n. Houston. Duivendijk
10 te Panama. Farmsum 9 te Londen.
Helder 9 v. Curagao n. Amsterdam.
Mentor 9 V. Alexandrië n. Beyrouth.
Orion B v. Lissabon n. Sevilla. Stad
Breda 10 Guadarfui n. Melbourne.
IJsel 9 v. Rotterdam n. Algiers. Zee
land 9 v. Blyth n. Odense.
gelaten toegeven, dat wij, twee
Westerlingen, lichtgebogen onder
de lage dakspanten door deze
ruimte gingen en ons ergens te
gen de wand op de vloer zetten.
Het duurde lang eer na onze
komst het dansen herbegon. In
het midden van de lange ruimte
rezen vijf mannen op, die aan
het handvat met de linkerhand
de donkere zandlopervonmige
trommen vasthielden en het le-
guanenvel besloegen in een kort
uitnodigend tempo. Er stonden
aarzelend vrouwen op, later
meer en er kwamen tenslotte
uren dat men ons vergeten
scheen en de ritus zich voltrok
alsof geen vreemde ogen daar
bij waren' De vrouwen dansten
alleen, in een lange rij achter
elkander. Er waren twee rijen,
welke in de tegengestelde rich
ting langs elkaar schoven. Over
de vloer schuifelend zwikten de
voeten heen en weer, de licha
men waren half door de knieën
gezakt en op de maat van de
trommen sloegen de knieën uit en
naar elkaar, terwijl boven de
stilgehouden ellebogen de han
den als verwelkt willoos heen en
weer waggelden Soms werd het
bovenlijf diep voorovergebogen,
soms werd het naar achteren
gerekt. Het was een aapachtig
geklapper en gebengel van le
dematen op het stugge, stuwen
de rhythme van de doordrin
gend klinkende trommen. Maar
het meest beklemmende was,
dat al deze vrouwen, heel oude
en ook zeer jonge, geheel verzon
ken in die dansen, met neerge
slagen ogen het dringend ge
weld van het rhythme ondergin
gen. Dit was geen feest met blij
de onderlinge verstandhoudingen
der feestgangers. Dit was geen
uiting van levensvreugde, maar
een gezamenlijk zich onderwer
pen aan een ritus. Elke vrouw
danste in beslag genomen door
zich zelf en als onder een on
zichtbare dwang- Het leek of de
danseressen zich niet verplaat
sten, zo langzaam ging men al
dansend vooruit.
Het was immer dezelfde dans,
uren achtereen. Ze begon onder
lichte snelle tromslagen, waar
bij enkel de rechtervoet op de
grond tikte. Een yell en een
felle stamp van de voet beëin
digde dit korte inleidende deel.
Daarna vingen de trommen op
nieuw aan en begonnen de man
nen met een langzaam galmend
gezang. Dat was geen melodie
maar een opeenvolging, van lan
ge kreten, waaronSer de trom
men in een vast rhythme wer
den aangeslagen.
Soms versnelde het rhythme
even en tegelijk de wiebelende en
klapperende bewegingen van de
gebogen lichamen Bij die dans
werden de grootste schatten mee
gedragen.
Sommige vrouwen droegen een
of twee grote tritonschelpen, an
deren glanzende stenen, sierbij-
Ien, bijlen van staal of een paar
messen. Langs verscheidene tus
senpoten had het Westen ook de
ze-sociale gebeurtenis, diep in het
wildste deel van Nieuw Guinea,
geraakt. Twee vrouwen dansten
met elk een vierkante wandspie
gel in een witgelakte lijst in de
hand en recht voor ons hurkte
tijdens de rustpozen een vrouw,
mond en kin bedekt met een
grote uit. een witte schelp gesne
den krul en daarboven een don
kere bril.
Er werden sarongs gedragen
en sarongs hingen hier en daar
af van de dakspanten. Een- enkele
felrode deken gaf het geheel nog
een intenser karakter van bar
baarsheid. Zacht veerden de mat
ten mee op de maat van de ge
stadig zwikkende naakte voeten.
Als de dans afgelopen was
volgde na een tiental maten stil
te een felle gil. Het klonk als 'n
applausje voor het orkest, want
daarna zocht iedereen haar plaats
op. Sommige vrouwen begonnen
hun kind te veeden, dat door een
ander was vastgehouden of dat
ze zelf hadden meegedragen on
der het dansen. Er werden geen
verversingen aangeboden. Af en
toe gingen' de vrouwen naar bui
ten, stapten als een bonte pronk-
vogel in hun prauw en roeiden
staande naar huis om een hapje
eten te nemen en andere huis-
is" Zaterdagmiddag te Haarlem
het bejaarde echtpaar R. ernstig
bij een verkeersongeval gewond.
Bij het oversteken van de weg
letten de heer en mevr. R. niet
op een autobus, met ais gevolg,
dat een aanrijding niet was te
vermijden. Beide oudjes werden
in zorgwekkende toestand opge
nomen.
slaagde aan de Economische Ho
geschool te Tilburg voor het exa
men belastingdeskundige de heer
A. Eeckhout in Amsterdam. Op
zich is dit niet direct een bijzon
derheid, maar de heer Eeckhout
is de eerste candidaat in Neder
land die het diploma van acade
misch gevormde belastingdeskun
dige heeft verworven....
hebben de Rotterdamse heiers,
die in het begin van de vorige
week in staking waren gegaan
om betere loonsvoorwaarden te
verkrijgen, het besluit genomen
vandaag weer het werk te her
vatten. Op de oude regeling zal
worden voortgewerkt, echter met
de afspraak dat binnen veertien
dagen overeenstemming zal zijn
bereikt
deelt de luchtmachtvoorlichtings
dienst mede, dat het herhaalde
malen is voorgekomen, dat bij
voorgevallen vliegtuigongelukken
omwonenden wel eens losse
vliegtuigonderdelen, die her en
der verspreid liggen meenemen.
Dit kan het onderzoek ernstig be
lemmeren en er wordt dan ook
op aangedrongen onderdelen on
aangeroerd te laten....
Ei was eens een plaats
je, waar Sint Jozef
heel bijzonder vereerd
werd. Je kon zijn beelte
nis in elk huisje vinden
en iedere avond baden
daar de mensen: „Heili
ge Jozef, zorg voor ons".
Was het een wonder, dat
de kleine kerk van dat
plaatsje ook aan Sint Jo
zef was toegewijd?
Het Jozefkerkje was al
erg oud, evenals het hou
ten beeldje van de Hei
lige, dat er al jaren en ja
ren op een zij-altaar stond.
Hier en daar was het ge.
zicht wat gebarsten, maar
dat hinderde niemand. De
mensen konden zich het
gelaat van hun goede Sint
Jozef zelfs niet voorstellen
zonder die spleten, die wel
op rimpels leken!
Sint Jozef had een bruin
kleed aan van echte stof
en in een wijde zak daar
van staken een kleine ha
mer en een zaag, ook al
lebei van echt materiaal!
De mensen hielden van
dit beeldje en door de ja
ren heen waren er aller
lei wonderlijke vertelsels
omheen geweven. Of ze
allemaal waar genoemd
konden worden? Ik weet
het niet. Wel kan ik je
vertellen, dat er met het
houten nisje rond dit beeld
eens iets bijzonders is ge
beurd.
Dat nisje is er niet al
tijd geweest. Sint Jozef
stond eerst zonder dit
kleine kapelletje op het
altaar. Op een goede dag
vond de pastoor van het
kerkje echter, dat het bij
zondere beeldje in een
houten nisje geplaatst
moest worden. „Dan is het
meteen mooi beschermd,
als er buiten eens proces
sie wordt gehouden" zo zei
hij, „regen of wind kan
onze goede Sint Jozef dan
zijn en zo ging het dus
ook met Sjefke, die zijn
werkplaats pal naast de
kerk had. Sjefke kende
het beeldje van Sint Jo
zef door en door, want
minstens twee keer per
dag knielde hij voor de
beeltenis va® de goede
Heilige neer om Hem Zijn
steun te vragen. En twee
keer is toch heus wel veel,
als je een groot gezin hebt
om voor t,e zorgen en er
thuis een 'stapel werk ligt
om de centen te verdie
nen!
Sjefke kende het beeldje
du? beter dan wie ook,
haast nog beter dan de
pastoor zelf. „Als ik daar
ken voor Sint Jozef, vond
hij. „Als Hij het maar mooi
vindt" piekerde Sjefke el
ke dag
Wel, het nisje van Sjef
ke werd mooi, het werd
zelfs prachtig! Er was dan
ook heel wat tijd aan be
steed. Sjefke werkte er
aan zo lang hij maar kon.
up een avond moest hij
echter stoppen met zijn
geploeter. De volgende
dag zou de pastoor zeg
gen, welk nisje het mooist
was
Het was daags vocnr de
negentiende Maart, de
feestdag van Sint Jozef. Op
die dag zou er een proces
sie gehouden worden,
waarbij het beeldje van
Het 5729 ton metende Duitse
schip „Tanga" geraakte Zater
dagavond in de Rotterdamse ha
ven in brand. De goederen van
een ruim watten vlam. Eerst
Zondagmorgen was het gevaar
geweken. Er deden zich geen
persoonlijke ongevallen voor. De
schade (het schip vervoerde o.a.
copra) is zeer aanienlijk. Om
trent de oorzaak tast men in het
duister.
was het daar mee eens en
er werd besloten, dat de
timmerlieden een wed
strijd zouden houden, wie
het mooiste nisje ko® ma
ken.
Nu waren er heel veel
timmerlieden in het plaats
je, waarschijnlijk omdat
Sint Jozef vroeger ook
zo'n brave, beste timmer
man was geweest. Er zou
den dus heel wat houten
nisjes vervaardigd worden,
maar ééntje zou er slechts
uitgekozen worden voor
het beeldje.
Elke timmerman hoopte,
dat het zijn werkstukje zou
-hou-delijke bezigheden te bered- ™®65 deren". Iedereen
deren. Uit enkele huizen klonk
dan een luid gfeweeklaag; vrou
wen bejammerden degenen, die
het feest niet meer konden mee
maken, de afgestorvenen.
Des middagg kwamen we te
rug. In de hitte-uren hadden de
trommen nog maar met lange
tussenpozen geklonken. Maar nu
was er weer het strakke voort-
stotende rhythme, dat de blin
kende lijven feller opjoeg tot die
steeds weer herhaalde stuiptrek
kende oerwouddansen. De papa-
■gaaibonte opschik woelde heen en
weer in het broeiende goudsche-
merende licht van de late zon,
binnendringend door de ingang
van het mannenhuis. Men trom
de nu langer. Het aapachtige
dansen had een beklemmende in
gehouden intense bezetenheid ge
kregen, moeilijk verholen in de
naar de grond gerichte blik, in
de wiegelende gebaren met de
bjilen, de schelpen, de messen, de
■dolken.
Het was niet langer te betwij
felen, dat, hoezeer de dans werd
afgedempt in het bijzijn van twee
vreemdelingen, dit alles een duis
ter en fanatisch verband had met
de hoogste ritus, waarvoor pas-
gesneden mensenhoofden nodig
zijn. Boven het doffe schuifelen
der voeten en het sombere klop
pen der trommen uit, riepen de
zangers hun languitgehaalde, niet
te ontcijferen klagende kreten:
„Omo faitepi omo, wetsjoeroen-
bawio seamareo omo, joefoc pia
oh, asasaitsji asasaitsji, temakoko,
temakoko hooooo
eens een nisje omheen
moest maken" had hij al
vaak gedacht,, „dan nam
ik het mooiste eikenhout,
dat ik maar vinden kom.
Dat hoort er bij. En dan-
medan maakte ik het
niet gewoon glad, o neen,
ik sneed er een lelie im,
al moest ik er weken op
ploeteren."
E'n nu, nu moest er een
nisje vervaardigd worden!
Sjefke ging meteen aan
de slag, zo gauw zijn an
dere werk tenminste klaar
was. Hij ging meestal des
avonds door, soms zelfs
's nachts. Hij vergat ge
woon te eten en te slapen,
maar één ding sloeg hij
nooit over: Zijn praatje
met Sint Jozef bij het
beeldje in de Kerk. „Sint
Jozef, zorg voor mij" bad
hij dan en zachtjes liet hij
er op volgen; „help mij om
het mooiste nisje te ma
ken, dat U ooit hebt ge
had Ik weet wei precies
wat U hebben moet, ziet
U, maar vraag toch aan
Onze Lieve Heer, dat mijn
zaag nooit uitschiet en
mijn hamer niet misslaat."
Sjefke's zaag uitschie
ten? Maar dat gebeurde
toch nooit! En wie han
teerde de hamer zo zeker
en zo rustig als deze klei
ne timmerman?
Niemand. Toch was onze
Sjefke deze keer zenuw
achtig, echt zenuwachtig.
Het is ook geen kleinig
heid om een nisje te ma-
Sint Jozef zou worden
meegevoerd in zijn nieu
we houten kapelletje
Toen Sjefke daar over
zat te peinzen, schoot hem
opeens iets te binnen „Zou
ik eens even stilletjes naar
de kerk gaan?" dacht hij,
„dan zou ik mijn nisje eens
om het beeldje heen kun
nen passen. Ja, dan bied
#k mijn nisje meteen aan
Sint Jozef aan. Hij mag
het hebben, ook al wordt
het niet uitgekozen."
Zo gezegd, zó gedaan.
Sjefke sloop het kerk
je binnen, met zijn houten
nisje onder de arm. Het
was al verschrikkelijk
laat, maa> 'et kerkje was
open. Hel 'ef altijd open,
ook 's nachts. Dieven
kwamen er nooit in het
plaatsje, waar onze Sjef
ke woonde, tenminste
Tenminstedat was
nog nooit gebeurd. Maar
stel je eens voor, wat Sjef
ke zag, toen hij juist voor
het Jozefbeeldje knielde?
Hij zag eerst niets, maaT
hoorde wat.
„Piep" zei de kerkdeur,
„piep".
Sjefke keek om en daar
zag hij twee donkere ge
stalten naderen! Ze gin
gen recht op het hoofdal
taar aan en fluisterden
iets over een kelk van
goudSjiefke had het
duidelijk gehoord in de
stilte. „Dat nooit" zei on
ze kleine timmerman ver
schrikt en in een wip
stopd hij achter een pilaar
vlak vóór het grote altaar.
Het kon nog net, de twea
mannen moesten nog pas
seren.,., Nog een paar
minuutjes en ze zouden
bij het hoofdaltaar zijn om
naar de gouden kelk te
zoeken, Maar zo vèr kwam
het niét, gelukkig niet!
Daarvoor zorgde Sjefke,
die zijn mooie houten nis
je in de hand hield, klaar
om toe te slaan. „Pang!"
klonk het door de kerk en
nog eens „pang!"
Daarop volgden twee
kreten en even later vlo
gen twee angstige dieven
de kerk uit, om nooit meer
terug te komen
Nu duurde het niet
lang meer, of de kerk
deur zei weer „piep". Doch
ditmaal was het de pas
toor, die aan de andere
kant van het kerkje woon
de en onraad had be
speurd., Hé, was er dan
niemand in de kerk? Op
eens zag de pastoor echter
Sjefke, die ijverig voor
het beeld van Sint Jozef
zat te bidden.
„Dank U Sint Jozef,
dank U" prevelde het
goede timmerman-netje,
„dank U, dat U mij ge
holpen hebt die dieven te
verdrijven. Er zit nu wel
een barst in mijn mooie
nisje, net zoals in uw ge
laat, maar ik ben toch zo
blij, o zo blij"
Natuurlijk moest de pas
toor alles haarfijn weten,
toen hij dit wonderlijk" ge
bed gehoord had. En weet
je, wat hij zei, zodra Sjef
ke klaar was met zijn ver
haal?
Dat Sjefke's nisje tóch
voor Simt Jozef uitgekozen
zou worden, ook al was 't
dan wat gebarsten.
„Ik weet zeker, dat alle
timmerlieden het daar mee
eens zijn" sprak de pas
toor. „Jouw nisje hoort in
onze kerk thuis na alles
wat hier gebeurd is, Sjef
ke, en geen ander."
Sjefke knikte bedrem
meld en de andere timmer
lieden knikten ook, toen
zij de geschiedenis gehoord
hadden. „De pastoor heeft
gelijk" zeiden ze allemaal
en zo kreeg het houten
Jozefbeeldje, dat een ge
barsten gezicht had, ook
een nisje met een barst er
in. Doch geloof maar dat
Sint Jozef i® de hemel er
blij mee was, heel blij!
(Van onze verslaggever.)
Ter gelegenheid van het eerste
lustrum van het katholiek instituut
voor de journalistiek is Zaterdag
middag in de aula van de R.K. Uni
versiteit te Nijmegen een bijeen
komst gehouden, tijdens welke prof.
dr L. J. Rogier voor een groot aantal
directeuren, hoofdredacteuren en
andere vertegenwoordigers van de
katholieke pers een rede hield over
„de pers van heden en gisteren."
„De journalist", zo zei de voorzit
ter, de heer L. Hanekroot, „is licht
geneigd tot critiseren en het leveren
van critiek is een belangrijk deel van
zijn taak. Het is wel eens goed dat
ook hem zelf een spiegel wordt voor
gehouden en prof. Rogier is daar
voor de geknipte man."
Spreker gaf eerst een overzicht van
de geschiedenis van het perswezen
in Nederland en van de katholieke
pers .in het bijzonder. Sprekend over
de journalitieke schrijftrant veroor
deelde spreker de „kinderstijl van
gekapt stro", die „door ieder wordt
gehaat" en die voortspruit uit de
angst om de lezers te hoog aan te
slaan. „Wij hebben vroeger het meest
geleerd van docenten die het ons
moeilijk maakten", aldus spreker.
De bloeitijd van de katholieke jour
nalistiek viei volgens prof. Rogier
Advertentie)
tussen de jaren 1920—1940, toen de
katholieke kranten op een peil ston
den, dat na de oorlog niet meer is
bereikt. Spreker signaleerde in de
huidige katholieke pers weer de
strijdvaardigheid van de begintijd.
Hij wilde geen pleidooi houden voor
kleurloosheid, maar voor een getui
gen vrij van agressie en persoonlijke
critiek.
Productschap voor bier
DEN HAAG. Bij de Tweede Ka
mer is ingediend een wetsontwerp
tot instelling van een productschap
voor bier. Het ontwerp sluit aan bij
een reeks van ontwerpen van instel
lingswetten voor productschappen op
het gebied van de voedselvoorzie
ning, die reeds eerder bij de Staten-
Generaal zijn ingediend. Het pro
ductschap omvat de ondernemingen,
werkzaam in of betrokken bij enige
stadia van voortbrenging en afzet
van bier en van vervangingsmidde
len van bier
N.V. Nederlandsche Aan
neming maatschappij voor
heen firma H. F. Boersma
Op de 9 dezer gehouden vergade
ring van de raad van commissarissen
en directie der N.V. Nederlandsche
aanneming maatschappij voorheen
firma H. F. Boersma is besloten aan
de aandeelhouders voor te stellen
over 1953 een dividend van negen
procent uit te keren, (onveranderd).
Nederlandsch-Amerikaan-
sclie Hypotheekbank
De liquidateuren van de N.V.
Nieuwe Nederlandsch-Amerikaan-
sche hypotheekbank te Groningen
geven thans een overzicht van de
stand van de liquidatie per 20 Maart
j.l. Sinds 1 Juli 1953 werd aan yaste
goederen verkocht voor dollar
653.870, te boek staande voor dollar
135.125. Hierop is dus een boekwinst
gemaakt van dollar 518.745. De oogst-
resultaten waren gedurende 1953 be
ter dan in 1952. Over het algemeen
is de toestand op landbouwgebied
niet ongunstig.
In de oliesituatie kwam weinig
verandering. Er wordt op het ogen
blik niet geboord op de landerijen in
Montana. Daar staat tegenover, dat
geen der oliemaatschappijen afstand
van rechten heeft gedaan. Zij blijven
de jaarlijkse huur betalen, hetgeen
er op wijst, dat zij van plan zijn ver
der te boren.
De hoge raad heeft nog geen beslis
sing genomen inzake de kwestie van
de vermogensaanwasbelasting ad
1.264.768. Deze beslissing zal uiterst
belangrijk zijn voor het doen van
volgende liquidatie-uitkeringen.
Luidt de uitspraak gunstig, dan zijn
er voldoende middelen voor de beta
ling van de laatste 20 procent op het
aandelenkapitaal. Wordt in cassatie
verloren, dan zou er voor deze uitke
ring thans nog circa 100.000 dollar te
kort zijn.
Thans zijn nog over vaste goederen
met een boekwaarde van 243.250 dol
lar. Nadat 100 procent op de aandelen
zal zijn betaald, komen de 37.399 uit
staande amortisatiebewijzen aan de
beurt. Het streven is er op gericht
het vaste goederenbezit binnen niet
al te lange tijd te liquideren. De
daaruit voorkomende verkoopcon
tracten zullen geleidelijk worden af
gelost of van de hand gedaan.
Een
detective-verhaal
uit het Engels
vertaald
84)
Phil ging een ogenblik naast
Patricia zitten, terwijl de jury
beraadslaagde. Het publiek in de
zaal kreeg gelegenheid om met
elkaar van gedachten te wisse
len, waarvan een dankbaar ge
bruik werd gemaakt. Else en
Anna Hood kwamen om Phil en
Patricia staan-
Je zult nog even door een
zure appel heen moeten bijten,
Pat' fluisterde Phil,
Zij keek hem met glinsterende
ogen aan en wees op het kind,
dat op haar schoot lag en zijn
kleine vuistjes om haar vingers
had gekneld
Y/at kan mij de rest schelen,
nu ik hem weer terugheb?
De President hamerde.
De jury ziet af van het ver
hoor van de butler Simons, omdat
zij van mening is, dat het getui
genis van de hoofdinspecteur vol
doende waar-borg biedt en er toch
nog een ander proces gevoerd zal
moeten worden met jonker Frans
en Hawkins en Simons als be
klaagden.
Phil ging weer staan.
Leden van de jury. Nu kom
ik te spreken over de aanslag
op de gravin.
Bereidt u voor op iets monster
achtigs, op iets, dat alleen een
door de duivel bezetene kon uit
denken.
Ik heb u reeds herhaaldelijk ge
wezen op de gruwelijke haat, die
in het hart van de graaf was ge
komen. Hij was niet meer nor
maal- Maar ik heb u ook gewe
zen op de verheven grootheid
van ziel van de gravin.
Dagelijks zat de graaf uren bij
zijn vrouw in het boudoir of
dwong haar met hem lange wan
delingen door het park te maken-
Hij speeldg dan de liefhebbende,
zorgzame echtgenoot, terwijl hij
haar ondertussen allerlei gemeen
heden en verwensingen toefluis
terde. Hij wilde haar kwellen,
pijnigen, martelen tot zij niet
meer kon en kruipend aan zijn
voeten zou liggen.
Haar verdraagzaamheid, haar
gelatenheid, haar hoge zin voor
boetedoening waren hem een
gruwel in het oog.
Zij mocht niet hoog, niet edel,
niet verheven zijn! Kruipen moest
zij voor hem, sidderen en beven
en janken als een hond, want zij
had' de eer van de Dungraves be
zoedeld.
Begrijpt gij deze mentaliteit,
-beren van ae jury? Het is de
sleutel van heel deze tragedie.
Daarom wilde hij niet., dat de
politie verdenking tegen haar zou
koesteren, want da® zou zij ge
arresteerd worden en aan zijn
wraak onttrokken zijn.
Een ander moest de schuld krij
gen. Het liefst Newton en jonker
Frans- Dan kon hij vrij zijn vrouw
-blijven folteren, tot zij o-p de
knieën ging.
Maar zij lijdt geduldig en ziet
hem steeds aan met ogen vol
droefheid, waarin voortdurend 'n
bede om vergeving-
Zij weet. dat zij gezondigd heeft
en in haar ogen leest hij steeds
de stomme bede om vergeving.
O, die ogen, die hem steeds
volgen! De ogen, die hij steeds
zo schoon had gevonden en be
wonderd! De ogen, die echter vol
liefde gerust hadden op het ge
laat. van zijn medeminnaar Ne-w-
ton!
Die ogen werden hem een ob
sessie. Hij wil dat licht in die
ogen doven. Hij wil de levende,
hem steeds aanstarende ogen
doods en lichtloos maken.
Lionel heeft het huis verlaten.
Op een middag gaat de graaf
Randlust binnen, op zoek naar
een instrument, waarmee hij zijn
wraak uit zal voeren en waarop
de vingerafdrukken van Lionel
staan. Hij vindt de schaar. Hij
heeft zijden handschoenen aan
en wikkelt de schaar in een
doekje-
's Avonds als al-les in diepe rust
is. komt hij de kamer van de gra
vin bi-nnen. Zi.i ligt op bed maar
is nog wakker. Hij begint te spre
ken en vertelt haar wat hij van
plan is. Een doodsangst grijpt het
arme kind aan.
Phil houdt even stil. Een hui
vering gaat door het publiek. Er
zijn er, die naar hun hals grijpen
alsof zij dreigen te stikken. Innig
klinkt nu de stem van Phil.
„Weet gij, leden van de Jury, wat
die jonge vrouw antwoordt?
„Als je denkt, dat door het blus
sen van mijn ogen het kw-aad,
dat ik je deed, hersteld wordt,
doe het dan!"
En zij kruist haar armen over
de borst en wacht gelaten af. En
op dat ogenblik horen zi.j Anna
Hood in de gang. De graaf ver
schrikt geweldig en steekt toe,
maar mist. De punt van de schaar
dringt in haar kin, maar zij is
reeds in zwijm gevallen.
Hij smijt snel de schaar onder
de divan, draait het licht uit,
verbergt zich achter het scherm
en waciht af.
Anna H-ood komt binnen, draait
het licht aan. ziet.en valt
flauw. De graaf vliegt bliksem
snel naar zijn kamer en komt
even later de gang op om met
het andere personee-l te onderzoe
ken wat er gaande is.
Leden van de Jury, zo is de
aanslag ge-beurd.
De gravin wi-1 haar man, maar
vooral haar schande sparen en
vertelt het fabeltje van de ge
maskerde persoon.
Hoe heb ik dit al-les nu ont
dekt? Zuiver en alleen door een
streng logisch redeneren. Ik wist,
dat de gravin loog. De dokter
had verklaard, dat zij in haar
slaap was overvallen, gezien haar
rustige houding. Zij echter be
weerde, dat zi.i wakker was en
zic-h teweer had gesteld.
Zij wilde immers haar man
snaren, omdat zij meende, dat zij
deze verminking had verdiend.
Dus moest zij het fabeltje be
denken van de gemaskerde man.
Z-ij beschermde dus iemand. Maar
ik kon er maar niet achter ko
men wie het was.
Door een kleinigheid werd ik
op het goede spoor gebracht. Tom
Cavalino, de chauffeur had mij
verteld, dat de graaf twee revol
vers gekocht had, omdat hij een
voorgevoel h-ad, dat er nog meer
verschrikkelijke dingen zouden
gebeuren,
Hij gaf Tom een revo-lver en
zei, dat hij dag en nacht waak
zaam moest zijn en de revo-lver
bij de hand hebben. Zelf had hij
's nachts de revolver onder zijn
hoofdkussen om haar steeds bij
de hand te hebben. Nu zai ik u
woordelijk voorlezen, wat de
graaf mij mededeelde over het
gebeuren in de nacht van de aan
slag. Phil las voor;
om twaalf uur schoot ik
wakker door een kreet, die uit
de kamer van mijn vrouw kwam.
gevolgd door een bons. Ik sprong
mijn bed uit en snelde de gang
op Van alle kanten kwam ook
reeds het personeel toegesneld.
Tom de c-hauffeur voorop met de
revolver, d-ie ik hem een dezer
dagen gegeven had. Ik had name»
liik de laatste dagen een voorge
voel. dat er nog iets verschrik
kelijks z-ou gebeuren.
(Wordt vervolgd)