Met intense bezetenheid dansten de vrouwen tW* onzetezevtjeó, RADIO Financiën en Economie Het geheim van Dungrave Duister en fanatisch verband met meedogenloze ritus Op verkenning in Nieuw-Guinea Barbaars carnaval van Meuren en rhyth me üaak 'n einde aan dat ondragelijke zuurbranden programma Scheepsberichten Naar wij vernemen: HET NISJE VOOR SINT JOZEF Scheepsbrand in Rotterdam Kath. Instituut voor journalistiek vierde het eerste lustrum Pagina 2 Maandag 12 April 1954 (Van onze verslaggever) Het werd de vreemdste Tweede Kerstdag, welke wij ooit vierden en ooit nog zullen beleven. De kerk werd die morgen slecht bezocht. Er kwamen maar enkele vrouwen naar de pastorie met vuile babytjes, die ziek uit hun angstige oogjes keken en zich heftig verweerden toen hen een kininepoedertje in het krijtende mondje werd gemikt. We zouden vanuit Sjoeroe met een prauw worden gehaald, maar we hoorden al uren in de verte het kloppen van de trommen en yellen van veel stemmen voordat het kamponghoofd zelf met een man uit een ander dorp ons meenam Alle mannen van Sjoeroe waren het bos in om sagolarven te zoeken om daarmee de vrouwen te kunnen tracteren. Het was zogezegd moederdag en die dag was een onder deel van een reeks van feesten wegens de bouw van een nieuw mannenhuis. overdadig bonte aanblik daarbin nen. Op de matten van de vloer zaten de vrouwen diicht opeen en staarden ons aan met hun don kere egzieihten, welke dicht om lijst waren door het helder-witte dons van vogelveren en waarvan er sommige vanaf de glimmend bezweten neus verborgen waren onder twee brede witte schelp- krullen als een dreigende potsier lijke snorbaard. Sommigen had den het gezicht met kalk, oker en roet ingesmeerd zodat zii on herkenbaar waren achter een si nister mombakken, waaruit als fijne tastharen zwarte casuari- pennen en dunne vogelklauwen naar voren sprongen. Door natte bruine vrouwenge zichten liepen als zonderlinge dwarsstrepen de door het neus- tussensehot gestoken botten. Bot ten, welke in een smalle en hoge boog waren toegespitst met de spitse dreiging van insectenangels en andere, welke kunstig waren gesneden tot een wonderlijk or nament. Hoge voorhoof dslbanden van lichtbruin en grillig gevlekt kous-kous-bont waren met kun stige randen van parelgrijze vruchtenpitjes afgezet en daar bovenuit spande zich een kroon van bonte dorpsipluimen. Hier en daar stonden de koninklijke diep-oranje wieken van een pa radijsvogel wijduit met de web- tere eindveren ver ter weerszij den van donker hoofdhaar, waarin kleine zaden hingen als lichtgrijze druppels. Banden van nieuwe gele rotan om enkels en boven- en onderarmen staken hel af tegen het gladde bruin van de huid. Slagtanden van wilde zwijnen hingen als kleine witte slagzwaarden om de hals, paarlmoerachtig schemerden on regelmatige stukken schelp aan het oor of op het voorhoofd ge hangen. Het ganse bezit aan ket tingen van hondentanden hing hier als borstver,siering en vaak boog een meisjeshoofd, dat schuil ging onder de aan het haar ge vlochten raffia-papillotten zich naar een kunstig gevlochten en gehaakt tasje van raffia, kwis tig opgesierd met grijze en vuur rode zaadjes en de dunne zwarte pijpjes van casuarisveren en verlevendigd met„- kalkwit en het oranjerood van plantenkleur- stof- De dorpen van de Asmatters bestaan uit een- en meer gezins woningen en een aantal mannen huizen, waarin de jongelingen van de verschillende groepen, waaruit het dorp bestaat, verblij ven. In officiële stukken van Hol- landiia pleegt men van tempels te spreken. Het is moeilijk dat woord in de mond te nemen ais men voor zo'n half vergane lange loods staat van met rotan vast gebonden palen, stokken en bla ren. Inderdaad is het mannen huis bet middelpunt van de se- crale gebeurtenissen, het uit gangspunt van sneltochten, het toneel van duistere en barbaarse rituelen Bij de Asmatters zijn de man- men de organisatoren van de feesten, de leiders van de rituele plechtigheden, de vechters in de oorlogen. Nochtans staat bij hen een man zonder vrouw hulpeloos. Want de vrouwen zijn de bezit sters van de sagobomen en van de door de mannen gekapte prauwen, zij kloppen de sago en zetten de fuiken. Zij beheersen het economische leven van het dorp. Deze heerseressen nu waren duidelijk te horen, terwi.il we langs de modderige oeverhellin gen naar 't dorp werden geroeid. Telkens sloeg door het dringende bonzen van de trommen een lui de gezamenlijke gil en leek het of die trommen nog feller stuw den naar een gejaagd dans- rhythme. Er kwamen ons prauwen tege moet miet vrouwen, die zich blijk baar even naar huis haastten, met nieuwe mooie gevlochten vezelr-okjes en de zachtgele ka- katoea-pluimen in top. Een van hen had haar struise lichaam van top tot teen met steenrode kleur stof ingesmeerd. Voor het nieuwe mannenhuis hing een dichte geel groene franje van palmblad langs de primitieve „voorgalerij", wel ke het licht in de ruim veertig meter lange ruimte nog meer temperde. En toch was het een (Advertentie) Neem een of twee Rennies, en op 't zelfde moment is dat zuurbranden geblust. Geen won der dat talloze mannen en vrou wen over de hele wereld dwe pen met Rennies en altijd zor gen ze bij de hand te hebben. Rennies zijn hygiënisch verpakt één voor één. Ze zijn smake lijk engemakkelijk in te nemen, zonder water of wat ook. DINSDAG 13 APRIL 1954 HILVERSUM I. 402 M. KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed en liturg, ka ïlender. 8.00 Nieuws en weerber. 8.15 Gram. 9.00 Voor de vrouw. 9.35 Waterstanden. 9.40 „Licht baken", cans. 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram. 10.30 Idem. 11.00 Voor de vrouw. 11.30 Schoolradio. 11.50 Als de ziele luistert. 12.00 Angelus. 12.03 Lunchconcert (12.3012.33 Land- en tuinb. meded.). 12.55 Zonnewijzer. 12-00 Nieuws' en Katholiek nieuws. 13.20 Lunchconcert. 14.00 Promenade orkest. 14.30 Kamerorkest en soliste. 15.20 Gram. 15.30 Ben je zestig? 16.00 Voor de zieken. 17.00 Voor de Jeugd. 17.15 Felicitaties v. d. jeugd. 17.45 Regeringsuitzending: „Nederland1 en de Wereld": Mevr. J. J. Rebel-Runckel ..Nederlanders in Zuid-Amerika.'* 18.00 Hammondorgel met rhyth. begeleiding. 18.20 Sportpraatje. 18.30 Voor de jeugd. 18.52 Actualiteiten. 19.00 Nieuv-s. 19.10 „Een levend moment", 19.15 Het Boek dr Boeken. 19.30 De gewone man. 19.35 Gram. (Intermez zo: -f 19.50 „Vader doet de vaat"). 20.30 Lijdensmeditatie. 21.30 Radio Philh. ork. en solist. 22.25 Ken eer. haan een ei liggen. 22.40 Nat. Schaak kampioenschappen. 22.45 Avondgebed en liturg, kalender. 23.00 Nieuws. 23.15 24.00 Gram. ..HILVERSUM II. 298 M. AVRO 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. VPRO: 7-50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15 Gram. 9.00 Morgen wijding. 9.15 Orgelconcert. 9.30 Voor de vrouw. 9.35 Gram. 10.50 Voor de kleuters. 11.00 Voor de zieken. 11.30 Pianorecital. 12.00 Lichte muziek. 12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33 Voor het platteland. 12.40 Orgelspel. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. of gram. 13-20 Lichte muziek. 14.00 Muzikale caus. 14.30 Gram. 14.40 Schoolradio. 15.00 Gram. 15.15 Voor de vrouw. 15.45 Gram. 16.30 Voor de jeugd. 17.30 Lichte muziek. 17.45 Pianospel. 18.00 Nieuws. 18.15 Gram. 18.20 Mil. caus. 18.30 Koorzang. 18.55 „Paris vous parle". 19.00 Voor de kleuters. 19 05 Harp en viool. 19.30 Gram. 20.00 Nieuws. 20.05 Gevar. progr. 20.45 Gram. 20.55 Diner bij Luculhis", hoorspel. 21.15 Lichte muziek. 21.45 Muzikale comedie. 22.20 Buitenlands overzicht. 22.35 Dansmu ziek. 23.00 Nieuws. 23.15 „New York calling'". 23.20—24.00 Gram. DINSDAG 13 APRIL N.C.R.V.20.15 Journaal en weerbe richten; 20.30 „Een vonk in Judea". televisie-spel; hierna: dagsluiting. Het was als een geheimzinnig en barbaars earnavai, woester van kleuren en vormen dan ooit een kleurenfeest op onze helft van de aardbol zou kunnen zijn en met 'n onmiskenbare vreem de, stille en zwaarmoedige drei ging geladen. Wat bevangen maakte was het ernstige bijeen zitten van deze nauwelijks pra tende vrouwen, lief volkomen ontbreken van vrolijkheid in dit Passagiersschepen: Aldabi verm. 16 v. R'dam n. Buenos Aires; Alhena 20 v.. Bue nos-Aires te Ant„ 22 R'dam ver wacht; Alnati 13 v. Santos te Montevideo verw.; Bloemfontein verm. 18 v. Durban n. A'dam via Kaapstad; Bonaire verm. 13 van A'dam n. Dem-erara; Boschfon tein verm. 12 v. A'dam n. Oost- Af rika via Suezkanaal; Boskoop 10 te Laguaira, 12 Pto Cabello verw.; Cottica verm. 11 v. De merara n. A'dam; Groote Beer 17 v. Halifax te R'dam verw.; In- drapoera vertr. 11 v. T.jilat.iap n. Semarang en Tj. Priok; Jagers fontein 13 v. Durban te Antwer pen, 14 A'dam verw.; Johan van Olden-barnevelt 10 Port Said, 15 Aden verw.; Maasdam 12 van R'dam te New York verw.; Maas dam 12 v. R'dam te New York verw.; Nieuw Amsterdam Cruise 10 te Athene vertr. 11 v. Athene n. Palermo; Noordam vertr. 10 ca. 14.00 u. v. R'dam naar New- York; Oranje 10 v. Tj, Priok n. A'dam, 11 Singapore verw.; Oranjefontein verm. 9 v. A'dam n. Durban; Oranjestad vertr. 15 v. A'dam n. Cristobal; Rijndam 10 v. Baltimore te Southampton/ Lehavre, 11 R'dam verw.; Siba- jak 11 v. Tj. Priok te Pt. Said. 21 R'dam verw.; Waterman 13 v. New York te Southampton. 14 A'dam verw.; Westerdam vertr. 10 ca. 12.00 u. v. New York naar R'daim; Willem Ruys vertr 14 v. R'dam n. Tj. Priok; Zuiderkruis vertr. 12 v. R'dam n. New York via Halifax. Tankvaart. Caltex Utrecht pass. 9 Malta n. Rot terdam. Cerinia 11 te Curaqao verw. Clavella 9 v. Beyrouth n. Alexan- drië. Esso Amsterdam 10 te Sidon. Loosdrecht 9 pass. Finisterre n. Ant werpen. Macoma 9 v. Avonmóuth n. Rotterdam. Ovulta 9 te Bahia. Slie- drecht 9 n. Ahmadi. Vrachtvaart. Aalsdijk 9 v. Bremen n. Antwer pen. Artemis 9 n. Algiers. Drente 9 v. Rotterdam n. Houston. Duivendijk 10 te Panama. Farmsum 9 te Londen. Helder 9 v. Curagao n. Amsterdam. Mentor 9 V. Alexandrië n. Beyrouth. Orion B v. Lissabon n. Sevilla. Stad Breda 10 Guadarfui n. Melbourne. IJsel 9 v. Rotterdam n. Algiers. Zee land 9 v. Blyth n. Odense. gelaten toegeven, dat wij, twee Westerlingen, lichtgebogen onder de lage dakspanten door deze ruimte gingen en ons ergens te gen de wand op de vloer zetten. Het duurde lang eer na onze komst het dansen herbegon. In het midden van de lange ruimte rezen vijf mannen op, die aan het handvat met de linkerhand de donkere zandlopervonmige trommen vasthielden en het le- guanenvel besloegen in een kort uitnodigend tempo. Er stonden aarzelend vrouwen op, later meer en er kwamen tenslotte uren dat men ons vergeten scheen en de ritus zich voltrok alsof geen vreemde ogen daar bij waren' De vrouwen dansten alleen, in een lange rij achter elkander. Er waren twee rijen, welke in de tegengestelde rich ting langs elkaar schoven. Over de vloer schuifelend zwikten de voeten heen en weer, de licha men waren half door de knieën gezakt en op de maat van de trommen sloegen de knieën uit en naar elkaar, terwijl boven de stilgehouden ellebogen de han den als verwelkt willoos heen en weer waggelden Soms werd het bovenlijf diep voorovergebogen, soms werd het naar achteren gerekt. Het was een aapachtig geklapper en gebengel van le dematen op het stugge, stuwen de rhythme van de doordrin gend klinkende trommen. Maar het meest beklemmende was, dat al deze vrouwen, heel oude en ook zeer jonge, geheel verzon ken in die dansen, met neerge slagen ogen het dringend ge weld van het rhythme ondergin gen. Dit was geen feest met blij de onderlinge verstandhoudingen der feestgangers. Dit was geen uiting van levensvreugde, maar een gezamenlijk zich onderwer pen aan een ritus. Elke vrouw danste in beslag genomen door zich zelf en als onder een on zichtbare dwang- Het leek of de danseressen zich niet verplaat sten, zo langzaam ging men al dansend vooruit. Het was immer dezelfde dans, uren achtereen. Ze begon onder lichte snelle tromslagen, waar bij enkel de rechtervoet op de grond tikte. Een yell en een felle stamp van de voet beëin digde dit korte inleidende deel. Daarna vingen de trommen op nieuw aan en begonnen de man nen met een langzaam galmend gezang. Dat was geen melodie maar een opeenvolging, van lan ge kreten, waaronSer de trom men in een vast rhythme wer den aangeslagen. Soms versnelde het rhythme even en tegelijk de wiebelende en klapperende bewegingen van de gebogen lichamen Bij die dans werden de grootste schatten mee gedragen. Sommige vrouwen droegen een of twee grote tritonschelpen, an deren glanzende stenen, sierbij- Ien, bijlen van staal of een paar messen. Langs verscheidene tus senpoten had het Westen ook de ze-sociale gebeurtenis, diep in het wildste deel van Nieuw Guinea, geraakt. Twee vrouwen dansten met elk een vierkante wandspie gel in een witgelakte lijst in de hand en recht voor ons hurkte tijdens de rustpozen een vrouw, mond en kin bedekt met een grote uit. een witte schelp gesne den krul en daarboven een don kere bril. Er werden sarongs gedragen en sarongs hingen hier en daar af van de dakspanten. Een- enkele felrode deken gaf het geheel nog een intenser karakter van bar baarsheid. Zacht veerden de mat ten mee op de maat van de ge stadig zwikkende naakte voeten. Als de dans afgelopen was volgde na een tiental maten stil te een felle gil. Het klonk als 'n applausje voor het orkest, want daarna zocht iedereen haar plaats op. Sommige vrouwen begonnen hun kind te veeden, dat door een ander was vastgehouden of dat ze zelf hadden meegedragen on der het dansen. Er werden geen verversingen aangeboden. Af en toe gingen' de vrouwen naar bui ten, stapten als een bonte pronk- vogel in hun prauw en roeiden staande naar huis om een hapje eten te nemen en andere huis- is" Zaterdagmiddag te Haarlem het bejaarde echtpaar R. ernstig bij een verkeersongeval gewond. Bij het oversteken van de weg letten de heer en mevr. R. niet op een autobus, met ais gevolg, dat een aanrijding niet was te vermijden. Beide oudjes werden in zorgwekkende toestand opge nomen. slaagde aan de Economische Ho geschool te Tilburg voor het exa men belastingdeskundige de heer A. Eeckhout in Amsterdam. Op zich is dit niet direct een bijzon derheid, maar de heer Eeckhout is de eerste candidaat in Neder land die het diploma van acade misch gevormde belastingdeskun dige heeft verworven.... hebben de Rotterdamse heiers, die in het begin van de vorige week in staking waren gegaan om betere loonsvoorwaarden te verkrijgen, het besluit genomen vandaag weer het werk te her vatten. Op de oude regeling zal worden voortgewerkt, echter met de afspraak dat binnen veertien dagen overeenstemming zal zijn bereikt deelt de luchtmachtvoorlichtings dienst mede, dat het herhaalde malen is voorgekomen, dat bij voorgevallen vliegtuigongelukken omwonenden wel eens losse vliegtuigonderdelen, die her en der verspreid liggen meenemen. Dit kan het onderzoek ernstig be lemmeren en er wordt dan ook op aangedrongen onderdelen on aangeroerd te laten.... Ei was eens een plaats je, waar Sint Jozef heel bijzonder vereerd werd. Je kon zijn beelte nis in elk huisje vinden en iedere avond baden daar de mensen: „Heili ge Jozef, zorg voor ons". Was het een wonder, dat de kleine kerk van dat plaatsje ook aan Sint Jo zef was toegewijd? Het Jozefkerkje was al erg oud, evenals het hou ten beeldje van de Hei lige, dat er al jaren en ja ren op een zij-altaar stond. Hier en daar was het ge. zicht wat gebarsten, maar dat hinderde niemand. De mensen konden zich het gelaat van hun goede Sint Jozef zelfs niet voorstellen zonder die spleten, die wel op rimpels leken! Sint Jozef had een bruin kleed aan van echte stof en in een wijde zak daar van staken een kleine ha mer en een zaag, ook al lebei van echt materiaal! De mensen hielden van dit beeldje en door de ja ren heen waren er aller lei wonderlijke vertelsels omheen geweven. Of ze allemaal waar genoemd konden worden? Ik weet het niet. Wel kan ik je vertellen, dat er met het houten nisje rond dit beeld eens iets bijzonders is ge beurd. Dat nisje is er niet al tijd geweest. Sint Jozef stond eerst zonder dit kleine kapelletje op het altaar. Op een goede dag vond de pastoor van het kerkje echter, dat het bij zondere beeldje in een houten nisje geplaatst moest worden. „Dan is het meteen mooi beschermd, als er buiten eens proces sie wordt gehouden" zo zei hij, „regen of wind kan onze goede Sint Jozef dan zijn en zo ging het dus ook met Sjefke, die zijn werkplaats pal naast de kerk had. Sjefke kende het beeldje van Sint Jo zef door en door, want minstens twee keer per dag knielde hij voor de beeltenis va® de goede Heilige neer om Hem Zijn steun te vragen. En twee keer is toch heus wel veel, als je een groot gezin hebt om voor t,e zorgen en er thuis een 'stapel werk ligt om de centen te verdie nen! Sjefke kende het beeldje du? beter dan wie ook, haast nog beter dan de pastoor zelf. „Als ik daar ken voor Sint Jozef, vond hij. „Als Hij het maar mooi vindt" piekerde Sjefke el ke dag Wel, het nisje van Sjef ke werd mooi, het werd zelfs prachtig! Er was dan ook heel wat tijd aan be steed. Sjefke werkte er aan zo lang hij maar kon. up een avond moest hij echter stoppen met zijn geploeter. De volgende dag zou de pastoor zeg gen, welk nisje het mooist was Het was daags vocnr de negentiende Maart, de feestdag van Sint Jozef. Op die dag zou er een proces sie gehouden worden, waarbij het beeldje van Het 5729 ton metende Duitse schip „Tanga" geraakte Zater dagavond in de Rotterdamse ha ven in brand. De goederen van een ruim watten vlam. Eerst Zondagmorgen was het gevaar geweken. Er deden zich geen persoonlijke ongevallen voor. De schade (het schip vervoerde o.a. copra) is zeer aanienlijk. Om trent de oorzaak tast men in het duister. was het daar mee eens en er werd besloten, dat de timmerlieden een wed strijd zouden houden, wie het mooiste nisje ko® ma ken. Nu waren er heel veel timmerlieden in het plaats je, waarschijnlijk omdat Sint Jozef vroeger ook zo'n brave, beste timmer man was geweest. Er zou den dus heel wat houten nisjes vervaardigd worden, maar ééntje zou er slechts uitgekozen worden voor het beeldje. Elke timmerman hoopte, dat het zijn werkstukje zou -hou-delijke bezigheden te bered- ™®65 deren". Iedereen deren. Uit enkele huizen klonk dan een luid gfeweeklaag; vrou wen bejammerden degenen, die het feest niet meer konden mee maken, de afgestorvenen. Des middagg kwamen we te rug. In de hitte-uren hadden de trommen nog maar met lange tussenpozen geklonken. Maar nu was er weer het strakke voort- stotende rhythme, dat de blin kende lijven feller opjoeg tot die steeds weer herhaalde stuiptrek kende oerwouddansen. De papa- ■gaaibonte opschik woelde heen en weer in het broeiende goudsche- merende licht van de late zon, binnendringend door de ingang van het mannenhuis. Men trom de nu langer. Het aapachtige dansen had een beklemmende in gehouden intense bezetenheid ge kregen, moeilijk verholen in de naar de grond gerichte blik, in de wiegelende gebaren met de bjilen, de schelpen, de messen, de ■dolken. Het was niet langer te betwij felen, dat, hoezeer de dans werd afgedempt in het bijzijn van twee vreemdelingen, dit alles een duis ter en fanatisch verband had met de hoogste ritus, waarvoor pas- gesneden mensenhoofden nodig zijn. Boven het doffe schuifelen der voeten en het sombere klop pen der trommen uit, riepen de zangers hun languitgehaalde, niet te ontcijferen klagende kreten: „Omo faitepi omo, wetsjoeroen- bawio seamareo omo, joefoc pia oh, asasaitsji asasaitsji, temakoko, temakoko hooooo eens een nisje omheen moest maken" had hij al vaak gedacht,, „dan nam ik het mooiste eikenhout, dat ik maar vinden kom. Dat hoort er bij. En dan- medan maakte ik het niet gewoon glad, o neen, ik sneed er een lelie im, al moest ik er weken op ploeteren." E'n nu, nu moest er een nisje vervaardigd worden! Sjefke ging meteen aan de slag, zo gauw zijn an dere werk tenminste klaar was. Hij ging meestal des avonds door, soms zelfs 's nachts. Hij vergat ge woon te eten en te slapen, maar één ding sloeg hij nooit over: Zijn praatje met Sint Jozef bij het beeldje in de Kerk. „Sint Jozef, zorg voor mij" bad hij dan en zachtjes liet hij er op volgen; „help mij om het mooiste nisje te ma ken, dat U ooit hebt ge had Ik weet wei precies wat U hebben moet, ziet U, maar vraag toch aan Onze Lieve Heer, dat mijn zaag nooit uitschiet en mijn hamer niet misslaat." Sjefke's zaag uitschie ten? Maar dat gebeurde toch nooit! En wie han teerde de hamer zo zeker en zo rustig als deze klei ne timmerman? Niemand. Toch was onze Sjefke deze keer zenuw achtig, echt zenuwachtig. Het is ook geen kleinig heid om een nisje te ma- Sint Jozef zou worden meegevoerd in zijn nieu we houten kapelletje Toen Sjefke daar over zat te peinzen, schoot hem opeens iets te binnen „Zou ik eens even stilletjes naar de kerk gaan?" dacht hij, „dan zou ik mijn nisje eens om het beeldje heen kun nen passen. Ja, dan bied #k mijn nisje meteen aan Sint Jozef aan. Hij mag het hebben, ook al wordt het niet uitgekozen." Zo gezegd, zó gedaan. Sjefke sloop het kerk je binnen, met zijn houten nisje onder de arm. Het was al verschrikkelijk laat, maa> 'et kerkje was open. Hel 'ef altijd open, ook 's nachts. Dieven kwamen er nooit in het plaatsje, waar onze Sjef ke woonde, tenminste Tenminstedat was nog nooit gebeurd. Maar stel je eens voor, wat Sjef ke zag, toen hij juist voor het Jozefbeeldje knielde? Hij zag eerst niets, maaT hoorde wat. „Piep" zei de kerkdeur, „piep". Sjefke keek om en daar zag hij twee donkere ge stalten naderen! Ze gin gen recht op het hoofdal taar aan en fluisterden iets over een kelk van goudSjiefke had het duidelijk gehoord in de stilte. „Dat nooit" zei on ze kleine timmerman ver schrikt en in een wip stopd hij achter een pilaar vlak vóór het grote altaar. Het kon nog net, de twea mannen moesten nog pas seren.,., Nog een paar minuutjes en ze zouden bij het hoofdaltaar zijn om naar de gouden kelk te zoeken, Maar zo vèr kwam het niét, gelukkig niet! Daarvoor zorgde Sjefke, die zijn mooie houten nis je in de hand hield, klaar om toe te slaan. „Pang!" klonk het door de kerk en nog eens „pang!" Daarop volgden twee kreten en even later vlo gen twee angstige dieven de kerk uit, om nooit meer terug te komen Nu duurde het niet lang meer, of de kerk deur zei weer „piep". Doch ditmaal was het de pas toor, die aan de andere kant van het kerkje woon de en onraad had be speurd., Hé, was er dan niemand in de kerk? Op eens zag de pastoor echter Sjefke, die ijverig voor het beeld van Sint Jozef zat te bidden. „Dank U Sint Jozef, dank U" prevelde het goede timmerman-netje, „dank U, dat U mij ge holpen hebt die dieven te verdrijven. Er zit nu wel een barst in mijn mooie nisje, net zoals in uw ge laat, maar ik ben toch zo blij, o zo blij" Natuurlijk moest de pas toor alles haarfijn weten, toen hij dit wonderlijk" ge bed gehoord had. En weet je, wat hij zei, zodra Sjef ke klaar was met zijn ver haal? Dat Sjefke's nisje tóch voor Simt Jozef uitgekozen zou worden, ook al was 't dan wat gebarsten. „Ik weet zeker, dat alle timmerlieden het daar mee eens zijn" sprak de pas toor. „Jouw nisje hoort in onze kerk thuis na alles wat hier gebeurd is, Sjef ke, en geen ander." Sjefke knikte bedrem meld en de andere timmer lieden knikten ook, toen zij de geschiedenis gehoord hadden. „De pastoor heeft gelijk" zeiden ze allemaal en zo kreeg het houten Jozefbeeldje, dat een ge barsten gezicht had, ook een nisje met een barst er in. Doch geloof maar dat Sint Jozef i® de hemel er blij mee was, heel blij! (Van onze verslaggever.) Ter gelegenheid van het eerste lustrum van het katholiek instituut voor de journalistiek is Zaterdag middag in de aula van de R.K. Uni versiteit te Nijmegen een bijeen komst gehouden, tijdens welke prof. dr L. J. Rogier voor een groot aantal directeuren, hoofdredacteuren en andere vertegenwoordigers van de katholieke pers een rede hield over „de pers van heden en gisteren." „De journalist", zo zei de voorzit ter, de heer L. Hanekroot, „is licht geneigd tot critiseren en het leveren van critiek is een belangrijk deel van zijn taak. Het is wel eens goed dat ook hem zelf een spiegel wordt voor gehouden en prof. Rogier is daar voor de geknipte man." Spreker gaf eerst een overzicht van de geschiedenis van het perswezen in Nederland en van de katholieke pers .in het bijzonder. Sprekend over de journalitieke schrijftrant veroor deelde spreker de „kinderstijl van gekapt stro", die „door ieder wordt gehaat" en die voortspruit uit de angst om de lezers te hoog aan te slaan. „Wij hebben vroeger het meest geleerd van docenten die het ons moeilijk maakten", aldus spreker. De bloeitijd van de katholieke jour nalistiek viei volgens prof. Rogier Advertentie) tussen de jaren 1920—1940, toen de katholieke kranten op een peil ston den, dat na de oorlog niet meer is bereikt. Spreker signaleerde in de huidige katholieke pers weer de strijdvaardigheid van de begintijd. Hij wilde geen pleidooi houden voor kleurloosheid, maar voor een getui gen vrij van agressie en persoonlijke critiek. Productschap voor bier DEN HAAG. Bij de Tweede Ka mer is ingediend een wetsontwerp tot instelling van een productschap voor bier. Het ontwerp sluit aan bij een reeks van ontwerpen van instel lingswetten voor productschappen op het gebied van de voedselvoorzie ning, die reeds eerder bij de Staten- Generaal zijn ingediend. Het pro ductschap omvat de ondernemingen, werkzaam in of betrokken bij enige stadia van voortbrenging en afzet van bier en van vervangingsmidde len van bier N.V. Nederlandsche Aan neming maatschappij voor heen firma H. F. Boersma Op de 9 dezer gehouden vergade ring van de raad van commissarissen en directie der N.V. Nederlandsche aanneming maatschappij voorheen firma H. F. Boersma is besloten aan de aandeelhouders voor te stellen over 1953 een dividend van negen procent uit te keren, (onveranderd). Nederlandsch-Amerikaan- sclie Hypotheekbank De liquidateuren van de N.V. Nieuwe Nederlandsch-Amerikaan- sche hypotheekbank te Groningen geven thans een overzicht van de stand van de liquidatie per 20 Maart j.l. Sinds 1 Juli 1953 werd aan yaste goederen verkocht voor dollar 653.870, te boek staande voor dollar 135.125. Hierop is dus een boekwinst gemaakt van dollar 518.745. De oogst- resultaten waren gedurende 1953 be ter dan in 1952. Over het algemeen is de toestand op landbouwgebied niet ongunstig. In de oliesituatie kwam weinig verandering. Er wordt op het ogen blik niet geboord op de landerijen in Montana. Daar staat tegenover, dat geen der oliemaatschappijen afstand van rechten heeft gedaan. Zij blijven de jaarlijkse huur betalen, hetgeen er op wijst, dat zij van plan zijn ver der te boren. De hoge raad heeft nog geen beslis sing genomen inzake de kwestie van de vermogensaanwasbelasting ad 1.264.768. Deze beslissing zal uiterst belangrijk zijn voor het doen van volgende liquidatie-uitkeringen. Luidt de uitspraak gunstig, dan zijn er voldoende middelen voor de beta ling van de laatste 20 procent op het aandelenkapitaal. Wordt in cassatie verloren, dan zou er voor deze uitke ring thans nog circa 100.000 dollar te kort zijn. Thans zijn nog over vaste goederen met een boekwaarde van 243.250 dol lar. Nadat 100 procent op de aandelen zal zijn betaald, komen de 37.399 uit staande amortisatiebewijzen aan de beurt. Het streven is er op gericht het vaste goederenbezit binnen niet al te lange tijd te liquideren. De daaruit voorkomende verkoopcon tracten zullen geleidelijk worden af gelost of van de hand gedaan. Een detective-verhaal uit het Engels vertaald 84) Phil ging een ogenblik naast Patricia zitten, terwijl de jury beraadslaagde. Het publiek in de zaal kreeg gelegenheid om met elkaar van gedachten te wisse len, waarvan een dankbaar ge bruik werd gemaakt. Else en Anna Hood kwamen om Phil en Patricia staan- Je zult nog even door een zure appel heen moeten bijten, Pat' fluisterde Phil, Zij keek hem met glinsterende ogen aan en wees op het kind, dat op haar schoot lag en zijn kleine vuistjes om haar vingers had gekneld Y/at kan mij de rest schelen, nu ik hem weer terugheb? De President hamerde. De jury ziet af van het ver hoor van de butler Simons, omdat zij van mening is, dat het getui genis van de hoofdinspecteur vol doende waar-borg biedt en er toch nog een ander proces gevoerd zal moeten worden met jonker Frans en Hawkins en Simons als be klaagden. Phil ging weer staan. Leden van de jury. Nu kom ik te spreken over de aanslag op de gravin. Bereidt u voor op iets monster achtigs, op iets, dat alleen een door de duivel bezetene kon uit denken. Ik heb u reeds herhaaldelijk ge wezen op de gruwelijke haat, die in het hart van de graaf was ge komen. Hij was niet meer nor maal- Maar ik heb u ook gewe zen op de verheven grootheid van ziel van de gravin. Dagelijks zat de graaf uren bij zijn vrouw in het boudoir of dwong haar met hem lange wan delingen door het park te maken- Hij speeldg dan de liefhebbende, zorgzame echtgenoot, terwijl hij haar ondertussen allerlei gemeen heden en verwensingen toefluis terde. Hij wilde haar kwellen, pijnigen, martelen tot zij niet meer kon en kruipend aan zijn voeten zou liggen. Haar verdraagzaamheid, haar gelatenheid, haar hoge zin voor boetedoening waren hem een gruwel in het oog. Zij mocht niet hoog, niet edel, niet verheven zijn! Kruipen moest zij voor hem, sidderen en beven en janken als een hond, want zij had' de eer van de Dungraves be zoedeld. Begrijpt gij deze mentaliteit, -beren van ae jury? Het is de sleutel van heel deze tragedie. Daarom wilde hij niet., dat de politie verdenking tegen haar zou koesteren, want da® zou zij ge arresteerd worden en aan zijn wraak onttrokken zijn. Een ander moest de schuld krij gen. Het liefst Newton en jonker Frans- Dan kon hij vrij zijn vrouw -blijven folteren, tot zij o-p de knieën ging. Maar zij lijdt geduldig en ziet hem steeds aan met ogen vol droefheid, waarin voortdurend 'n bede om vergeving- Zij weet. dat zij gezondigd heeft en in haar ogen leest hij steeds de stomme bede om vergeving. O, die ogen, die hem steeds volgen! De ogen, die hij steeds zo schoon had gevonden en be wonderd! De ogen, die echter vol liefde gerust hadden op het ge laat. van zijn medeminnaar Ne-w- ton! Die ogen werden hem een ob sessie. Hij wil dat licht in die ogen doven. Hij wil de levende, hem steeds aanstarende ogen doods en lichtloos maken. Lionel heeft het huis verlaten. Op een middag gaat de graaf Randlust binnen, op zoek naar een instrument, waarmee hij zijn wraak uit zal voeren en waarop de vingerafdrukken van Lionel staan. Hij vindt de schaar. Hij heeft zijden handschoenen aan en wikkelt de schaar in een doekje- 's Avonds als al-les in diepe rust is. komt hij de kamer van de gra vin bi-nnen. Zi.i ligt op bed maar is nog wakker. Hij begint te spre ken en vertelt haar wat hij van plan is. Een doodsangst grijpt het arme kind aan. Phil houdt even stil. Een hui vering gaat door het publiek. Er zijn er, die naar hun hals grijpen alsof zij dreigen te stikken. Innig klinkt nu de stem van Phil. „Weet gij, leden van de Jury, wat die jonge vrouw antwoordt? „Als je denkt, dat door het blus sen van mijn ogen het kw-aad, dat ik je deed, hersteld wordt, doe het dan!" En zij kruist haar armen over de borst en wacht gelaten af. En op dat ogenblik horen zi.j Anna Hood in de gang. De graaf ver schrikt geweldig en steekt toe, maar mist. De punt van de schaar dringt in haar kin, maar zij is reeds in zwijm gevallen. Hij smijt snel de schaar onder de divan, draait het licht uit, verbergt zich achter het scherm en waciht af. Anna H-ood komt binnen, draait het licht aan. ziet.en valt flauw. De graaf vliegt bliksem snel naar zijn kamer en komt even later de gang op om met het andere personee-l te onderzoe ken wat er gaande is. Leden van de Jury, zo is de aanslag ge-beurd. De gravin wi-1 haar man, maar vooral haar schande sparen en vertelt het fabeltje van de ge maskerde persoon. Hoe heb ik dit al-les nu ont dekt? Zuiver en alleen door een streng logisch redeneren. Ik wist, dat de gravin loog. De dokter had verklaard, dat zij in haar slaap was overvallen, gezien haar rustige houding. Zij echter be weerde, dat zi.i wakker was en zic-h teweer had gesteld. Zij wilde immers haar man snaren, omdat zij meende, dat zij deze verminking had verdiend. Dus moest zij het fabeltje be denken van de gemaskerde man. Z-ij beschermde dus iemand. Maar ik kon er maar niet achter ko men wie het was. Door een kleinigheid werd ik op het goede spoor gebracht. Tom Cavalino, de chauffeur had mij verteld, dat de graaf twee revol vers gekocht had, omdat hij een voorgevoel h-ad, dat er nog meer verschrikkelijke dingen zouden gebeuren, Hij gaf Tom een revo-lver en zei, dat hij dag en nacht waak zaam moest zijn en de revo-lver bij de hand hebben. Zelf had hij 's nachts de revolver onder zijn hoofdkussen om haar steeds bij de hand te hebben. Nu zai ik u woordelijk voorlezen, wat de graaf mij mededeelde over het gebeuren in de nacht van de aan slag. Phil las voor; om twaalf uur schoot ik wakker door een kreet, die uit de kamer van mijn vrouw kwam. gevolgd door een bons. Ik sprong mijn bed uit en snelde de gang op Van alle kanten kwam ook reeds het personeel toegesneld. Tom de c-hauffeur voorop met de revolver, d-ie ik hem een dezer dagen gegeven had. Ik had name» liik de laatste dagen een voorge voel. dat er nog iets verschrik kelijks z-ou gebeuren. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noordhollands Dagblad : dagblad voor Alkmaar en omgeving | 1954 | | pagina 2