Spanje herstelt zich langzaam
Het vreemdelingenverkeer van
dezen zomer in Zuid-Limburg
4
Nieuw Noordhollondsch Dogblod
Volle winkels en dure prijzen
„BUFFALO BILL"
HERDACHT
Wild-West hield stierf
als katholiek
Duitsche diplomaten
verlaten Vaticaanstad
TOURISME IN DE
BADKUIP
Kenmerk van hef' gewest
wordt niet gezien
Teekenfilmpje
Motatot .karrtetdeer uvEWjS'
\kzr oznS likotjk op (o?.
SlijkkuiS -teqenVfcodfii&n In Oslö
Jk ktijq je na] v&l eenS,\toht maai.'"
MAANDAG ,2 SEPTEMBER 1948
Geen visscherslatijn! Op het
strand, ter hoogte van den
Wassenaaxsche slag, werd
door een visscher een zeld
zame zonnevisch gevonden.
Het exemplaar, dat 30 kg.
weegt, zal aan het Haagsche
schoolmuseum worden afge
staan. (Ned. Fotobureau P.]
Er is wel geen held uit de Nieu
we wereld die zoo'n bekendheid
heeft verworven als Buffalo Bill
de beroemde scout der bergen en
savannahs van het Wilde Westen.
Hij werd geboren in 1846 te
Denver in den staat Colorado. In
zijn jeugd deed hij dienst als bo
de-ruiter te Kansas en vervoerde
post over de door vijandige In
dianen en roovers onveilige vlak
ten. Zijn moed en behendigheid
redde hem steeds weer uit de
meest hachelijke situaties zoodat
hij een legendarische figuur werd
in hel Westen. In den veldtocht
van Sheridan (1868) deed hij
dienst als „Chef of Scouts" tegen
plunderende Indianen. De bij
naam „Buffalo Bill", hij heette
William Cody, verwierf hij zich
door z'n weergalooze behendigheid
bij de buffeljacht. Na 1880 stelde
hij uit Indianen en cowboys een
Wild-Westtroep samen waarmede
hij de Ver. Staten en Europa af
reisde.
Kolonel Cody was met een ka
tholieke vrouw gehuwd en telde
vele vrienden onder de geloofs-
genooten van zijn vrouw. Hij werd
op zijn sterfbed bekeerd en ge
doopt.
Het Kath. blad van Denver:
„The Catholic register" publiceer
de een artikel over hem en de ge
schiedkundige Vereeniging der
Staat organiseerde een tentoon
stelling van dagboeken, documen
ten, foto's en andere herinnerin
gen aan dezen onverschrokken
held.
Nadat reeds eerder de voor
malige Duitsche ambassadeur bij
den H. Stoel. Von Weiszacker,
naar Duitschland is vertrokken'
zijn thans ook de laatst gebleven
functionarissen van de Duitsche
ambassade in Vaticaanstad per
auto vandaar vertrokken. De di
plomaten begeven zich naar
Frankfort, waar zij ter bestjhik-
king van den geallieerden be
stuursraad gesteld zullen wor
den.
II. (Slot)
Dienzelfden avond werd in de
verschillende bioscopen al een
film vertoond over de aankomst
en het uitladen van de Holland-
sche koeien. Het hotel was netjes
en men behandelde de Holland-
sche gasten met alle voorko
mendheid, eigen aan de Zuide
lijke bewoners, waarbij vooral de
gastvrije en ongedwongen ma
nier van omgang ons opviel^ Men
was een en al vriendelijkheid en
bediende ons op onze wenken
alsof wij voorname gasten waren
's Avonds in de tuin van „La
Carmen" was het een algemeene
verbroedering en het ging zoo
ver, dat de Hollanders, na het
zingen van Wilhelmus, De zilve
ren vloot, Sarie Marijs en andere
bekende melodieën voor de grap
met de hoeden rondgingen. De
Spanjaarden namen dit voor
ernst aan en gooiden met hun
peseta's naar de beduusde Hol
landers, die deze humor in het
begin niet zoo goed konden ver
werken. De ontknooping Van dit
misverstand bracht een algemee
ne feeststemming en er werd
menig keer geklonken op de Ca-
merados Orland'os en op het
prachtig-glanzende Hollandsche
vee.
De volgende dagen merkten
wij echter wel, dat het niet over
al een feeststemming was, die
er hing. Ook hier waren de prij
zen van de artikelen erg hoog,
hoewel er wel veel te zien was
in de etalages Brood is daar b.v.
erg schaars, het is distributie-
goed', maar ondanks dat bijna
niet te krijgen. Boter, is heele-
maal een luxe en de Hollandsche
en Friesche boeren gewend aan
hun heerlijk potje boter op tafel
hebben dit dan ook erg gemist.
Het is er bijkbaar zulk een luxe,
dat wij tijdens ons verblijf geen
stukje boter zagen.
De koeien als kijkspel.
Maar dit alles werd dubbel en
dwars vergoed door het andere wat
er te zien was: de ezeltjes gebruikt
als lastdier; maar ook als vervoer,
middel voor scihoone siignorita's die
bun glanzende huid en hun gitzwar.
te haren met een groote parapluie
beschermden tegen de felle Spaan,
sche zon; electirische trams die uit
puilden van de mensdhen, zoodat er
menig keer levensgevaarlijke oo£en.
blikken ontstonden; want de he.
stuurders ervan zien niet tegen een
behoorlijke snelheid door het drukke
stadsverkeer op. Het aardigste was
bog' wel het groote aantal kijklusti.
gen d!at als bij een stierengevecht
zich verdrong bij de verzamelplaats
van onze koeien, zoo iets hadden ze
blijkbaar nog nooit gezien. Een of
ander zakelijk aangelegd Zuiderling
had daar spoedig een winstgevend
zaakje van gemaakt, want den vol.
genden dag kon men de dieren alleen
bezichtigen wanneer men 1 peseta
(25 cent) entreegeld had betaald'.
Het werd er nog drukker dan bij
ons de Zaterdagsdhe bioscopen. Lan
ge rijen signors en zelfs signorita's
wachtten met ongeduld op hun beurt
om dit wonderlijke schouwspel van
een aanttal Hollandsche koeien mee
te maken. Waar wij in Nederland
arg'eloos en zonder opkijken einde
loos vele weilanden langs komen vol
met prachtig vee, werd het hier in
het mooie en toch eigenaardige
Spanje tot een schouwspel van on.
gekende mogelijkheden. Men ont
wierp affiches en maakte reclame
om dit te gaan zien. En de Span
jaard; wilcT op iets anders dan het
gewone van alledag, stond uren in
rijen om een biljetje te bemachti
gen. Dat is een van de vreemde è'e1-
waarv.'ordi'ngen voor oen buitenlan
der; werken schijnt hier niet noodig
te zijn; alleen de uiterlijkheid van
wat gezelligheid in een café; een
buitenkansje wanneer er toeristen
komen en het uitbuiten van alles
wat maar even naar een gelegenheid
om feest te vieren wijst.
Het werken is blijkbaar bestemd
voor de vrouwen; dit althans bij de
volksklassen. Wij zagen tenminste in
Santander de Spaansche vrouwen
door de straten sjokken bepakt en
bezakt', groote doozen en manden op
hun hoofden balanceerend en onder-
dehand de meest gezellige onder
onsjes houdend. Zij winkelden in
onoogelijke levensmiddelenhalletjes
waar het vleesch onwelriekend geur.
de en waar de vliegen zich te goed
deden aan fruit en- andere etens
waren. Niets voor onze Hollandsche^
degelijkheid. Ook niet b.v> hef
eigenaardige dat de mannen avond
in avond uit in de café's kunnen
rondhangen met wat wijn voor zich
en een spelletje kaart.
Dat gaat zoo maar door, tot
men even iets te doen krijgt en
wat geld verdient, om datzelfde
geld1 maar weer te verteren bij
een groot glas vino tinto (roode
wijn) of ontelbare kopjes koffie.
Volle winkels
Wij Hollanders waren daar,
zooals ik reeds schreef, geziene
gasten, al liet men wel eens al
te veel zijn teleurstelling blij
ken, wanneer men tot de ont
dekking kwam, dat die goede
Hollanders geen Engelsche ciga-
WIJ vervolgen en be
sluiten hiermede de
beschouwingen van den
deelnemer aan het vee
transport uit ons land
naar Spanje.
retten bij zich hadden, maar de
ontgoocheling duurde in den
regel niet erg lang, want ook
onze rookertjes werden graag
geaccepteerd.
Een fleurig tafereeltje zagen
wij op een der boulevards, toen
een grotesk uitgedoste neger zijn
schoenen voor een pesetaatje
glanzend liet poetsen en daarna
een gezicht zette, o! hij zeggen
wilde: „Dat heb ik hem netjes
laten doen". Dat alles is vreemd
voor een buitenlander, die alleen
maar de nuchterheid gewend is
van vlakke polderlanden en don
kere luchten. Hier was tijdens
ons verblijf het weer buitenge
woon mooi; warm en zonnig
lagen de straten en zonnig waren
de menschen, die wij ontmoet
ten.
Een Tantaluskwelling voor ons
waren echter de rijk-gevulde
etalages vooral van de kleeding-
magazijnen; onze vrouwen zou
den hier hun hart opgehaald
hebben aan de frissche japonne
tjes, de vele kousen in allerlei
schakeeringen de leuke schoen
tjes, die overal stonden; de man
nen aan alle mogelijke soorten
fietsen, radiotoestellen, likeuren
en wijnen, dassen en overhem
den, zoodat de bedelrokjes en de
zoo niet officieel genoemde
bedeloverhemden konden ver
dwijnen. Maar ook hier weer, als
in andere landen, hadden de Hol
landers een tekort aan geldige
munten
Wat zegt u b v. van een pak,
dat 340 peseta's kost, zoowat 80
90 gulden, of van een over
hemd, waarvoor u ongeveer 10
gulden betaalt, alles-zonder pun
ten. Het is er wel duur, maar te
koop en dat beteebent al heel
wat.
De gemiddelde Spanjaard komt
er echter ook niet aan te pas,
want op onze informaties kre
gen we ten antwoord, dat de
werkende man ongeveer 30 tot
40 gulden per week verdiende,
zoodat er dan weinig voor klee-
ren en dergelijke overblijft,
vooral als men bedenkt, dat de
man veel nood'ig heeft voor zijn
dagelijks cafébezoek.
Het meeste trof ons echter het
veelvuldig kerkbezoek, ook over
dag, zoowel door mannen als
vrouwen, die zelfs meermaleri
per dag even de kerk binnen
komen, om te bidden bij de Ma
donna Zou dit misschien een
uitvloeisel zijn van den voorbijen
tijd', toen Spanje zooveel leed
over zich heen zag gaan? Wij als
buitenstaanders in het innerlijke
van Spanje's ziel konden er niet
over oordeelen, maar toch dach
ten wij er het onze van.
Onwillekeurig 'kwam ook de
gedachte bij ons op, die in vele
bladen stond vermeld, dat Spanje
een land' is van onrust en onte-
,vredenheid. Wij hebben er niets
van kunnen bespeuren, hoe «we
er ook ons best voor hebben ge
daan. Overal was het er wat men
noemt gewoon, dezelfde ver
schijnselen als elders troffen we
aan. Alleen dat ontdekten we
overal: Spanje, het land, dat
diepe wonden heeft overgehou
den van geloofsvervolging en
burgeroorlog, herstelt zich uiterst
langzaam. Daar zal natuurlijk
een reden voor zijn En d'ie is
niet alleen, dat de Spanjaard niet
erg werkwillig is. Ook diepere
oorzaken moeten' daarvoor te
vinden zijn.
Het is een land, dat de belang
stelling en zorg van velen noodig
heeft H. B. Hu
OOK DEZEN ZOMER bloeit
het vreemdelingenverkeer
weer in het land bezuiden
Sittard. En wel op de meest
intense wyze. Waar Zuid-
Limburg voor den oorlog druk
kon zijn van vacantie-gangers
en kort na de bevrijding, in
den na-zomer van 1944, een
recreatie-centrum was van
cosmopoiitische figuren, is het
thans een overbevolkte streek,
waar betrekkelijk weinig
menschen productief werken.
Heel de mijnstreek en omlig
gend centrum, alsmede het grens
land, liggen tot half September
vol met ontspanning-zoekenden
uit hoogere regionen. Middelpun
ten van kampleven zijn Epen en
Mechelen. Groote touristen-centra
zijn; Valkenburg, de primus inter
pares, Maastricht met zijn cultuur
Heerlen en Kerkrade met de mij
nen, Gulpen en Vaals. Dit laats'e
trekt speciaal door zijn bijzondere
sfeer, eigen aan een grensstadje.
De veelal gebrekkige accommo
datie heeft de touHsten niet kun
nen weerhouden te komen.
Geen bed of dit an is meer
vrij. Zelfs sliep men in een
badkuip. Reeds is het een en
kele maal voorgekomen, dat
zwervers hun nacht in de
open lucht moesten doorbren
gen, slapend op de rustieke
banken van het rotspark in
de Walramstad.
Een hotel met aanpassing voor
60 menschen, herbergt er thans
140! Hoewel het charmante Geul
stadje Valkenburg normaal 3000
gasten kan bergen, is het huidige
aantal hier heel ver boven. De
hoeveelheid pensiongasten is nu
dan ook het dubbele van het oor
spronkelijke inwoner-tal.
Prijzen zijh meestal buitenspo
rig. Zoo kwam het voor, dat een
echtpaar zonder kinderen voor vijf
dagen hotelleven betaalde f 160.-.
Er zijn immers liefhebbers genoeg.
De doorsnee-bezoeker blijft slechts
ongeveer anderhalve, week. Aan
merkelijk veel „kleine luiden"
zijn dit jaar van de partij. Ook is
opvallend de groote groep van
die trekkers, die men in deze be
paalde streek aanduidt met de
benaming „crapule". Waar al de
ze menschen het geld vandaan
halen om hun duur en dikwijls
kwistig leven te leiden is onna
speurlijk.
Openluchttheaters steeds uit
verkocht. Dancings overvol. Rijen
wachtenden voor toegang tot
grotten en andere bezienswaar
digheden. Het peil van de gezoch
te ontspanning- is overigens met
hoog. De tourist, die met edele ge
dachten en schoone herinneringen
naar huis terugkeert, is zeer spo
radisch te vinden.
Het kenmerk van dit ge
west wordt niet gezien.
Men is tevreden met een pe
riode van uitleven, zooals men dat
thuis niet kan.
Geestelijke leiders en vroede
vaderen van steden en dorpen
strijden een harden strijd voor
behoud van eigen zeden in dit
land. Ondanks het feit, dat dit
verkeer van vreemdelingen een
materieelen welstand zeer bevor
dert, is men in Zuid-Limburg niet
erg tevreden. De snobistische be
oefenaars van de naalctcultuur do-
mineeren nog steeds. De vooze
vlotheid van menig tourist, terug
in eigen kring, is geen goede re-
1 doen met menschen met een be-
clame. Men heeft hier liever te
grijpend waarnemen en een de
cente levensopvatting!
Heerlen. H. D.
Wij hebben ons de me
dewerking verzekerd van
een teekenaar, die de
voornaamste en interes
sante gebeurtenissen van
de afgeloopen week in
beeld brengt voor het
nummer van Zaterdag.
In verband met het uit
vallen van het j.l. Za
terdagsdhe nummer we
gens Koninginnedag,
wordt dit teekenfilmpje
voor dezen keer vandaag
geplaatst. Wat de teeke
naar gepresteerd heeft,
is nog voldoende actueel,
al staat Euwe op het
oogenblik gelijk met
Botwinnik!
rieuimbefg'S.pcOGeS bijna-ten
fhet vtfetd. hóxj tijd.
.Zeq maat: zz hadden er \&&r
Q2i\ hóóttace Odn kunmnnrnkeri!
Jn Kid 9tauntontDurnDol vtet kitte
aeeataadmet zómhlndamis.