Wat is de taak van 't leger?
RAAR MAAR WAAR
4
Nieuw Noordhollandsch Dagblad
Admiraal Helfrich en generaal Kruis
in de Tweede Kamer!
Teveel katholieke
commandanten
EEN LAWINE
Nederlandsch elftal op
inspectie
Generaal KmjIs naar
België
HOE JAPAN INDIë
PLUNDERDE
Hoe Riki Sint Nicoiaas
vierde
Zóó handelt Tsjecho-
Slowakije met land
verraders
WOENSDAG 27 NOVEMBER 1946
QE ALGEMEENE beschou
wingen over de begrooting
van oorlog zijn gisteren in de
Tweede Kamer aanleiding ge
weest tot verschillende be
langrijke en actueele opmer
kingen. Wat is de taak van het
leger in de eerste plaats?
Handhaving van de interna
tionale rechtsorde, zegt de Mi
nister, maar verschillende Ka
merleden, zooals de heeren
Roosjen a.r. en Bruins a.r. zijn
van meening, dat de eerste
taak is de bescherming van
het Koninkrijk. De eerste wees
er in dit verband ook op, dat
het eerste doel van de uitzen
ding van troepen naar Indië
moet zijn het Koninkrijk te
behouden.
Meermalen kwam de Indi
sche kwestie indirect maar
duidelijk! ter sprake in
verband met de houding van
admiraal Helfrich en generaal
Kruis. De heer Vorrink vroeg
wat de minister van de uit
latingen van deze heeren
dacht. Hij vindt het zeer be
denkelijk, dat op deze wijze
stemming gemaakt wordt. De
heer Tilanus c.h. zei daarop,
wat we dan moeten denken
van de heeren Vorrink, Loge-
mann en Paler, die direct na
het bekend maken van de 17
punten van Cheribon stem
ming maakten voor de radio..
De heer Vermeer schoot zijn
partijgenoot Vorrink te hulp
cloor later te betoogen, dat een
vlootvoogd niet hetzelfde is
als een volksvertegenwoordi
ger. Helffrich en Kruis zijn
dienaren van het gezag en als
ze dat niet willen zijn, dan
moeten ze heengaan. (Hebben
dienaren van het gezag geen
mcemng en is prof. Schermer-
horn geen dienaar van het ge
zag en mag hij wel in Batavia
de verwachting uitspreken dat
de Regeering de overeenkomst
zal goedkeuren, en is dat geen
stemming maken en kan de
Indische zaak de waarheid niet
verdragen en moet men men-
schen, die een andere meening
huldigen, den mond snoeren-??
- red.).
De heer jhr. Ruys de Bee-
renbrouck, die tegenwoordig
de militaire specialiteit van de
K.V.P. is, hield een betoog te
gen het inschakelen van vrou-
Katholiek Thuisfront vroeg
boeken, goede boeken en goe
de lectuur voor de mannen op
alle hoeken der aarde. Een
van de leger-aalmoezeniers
werd in Utrecht op het Ly
ceum, de H.B.S. en het Gym
nasium voor een opwekkend
woordje uitgenoodigd. Het ge
volg was, dat de jongelui alle
hens aan dek riepen en een
boekeninzameling organiseer
den onder het motto: geef een
goed boek. Alle leerlingen van
de middelbare scholen werden
geadviseerd thuis en bij fami
lie de boekenkast te plunde
ren. Het resultaat was een la
wine van boeken. Een ver
sierde vijf-tons truc met zeg
ge en schrijve achtduizend
waardevole boeken kwam
voorrijden bij het Hoofdbu
reau van Katholiek Thuisfront
Gedempte Burgwal 14 te Den
Haag. Eén groot deel van de
boeken is reeds in kisten on
derweg naar de meest eenza
me posten van ons leger in
Indfë.
welijke krachten in het leger,
waar de heer Roosjen zich bij
aansloot. De heer Ruys pleitte
er verder voor, gezinshoofden
met vier kinderen niet naar
Indië te zenden. Hij vond het
bar, dat er 500 auto's van het
M.G. spoorloos waren.
De heer, Roosjen bepleitte
instelling van den Bijz. Vrijw.
Landstorm, waar de heer Vor
rink bezwaar tegen had. De
heer Steinmetz sprong in de
bres voor de artillerie-inrich
ting, die z.i. weer staatsbedrijf'
moet worden.
De heer Vorrink vroeg of de
ontwikkeling van de Indische
kwestie geen aanleiding is, het
schema der troepen'uitzending
te herzien. Straks hebben we
anders 175.000 man onder de
wapenen en dat beteekent voor
ons een ondragelijke last. Hij
betoogde verder, dat er ten
aanzien van de inrichting van
kazernes e.d. met geld wordt
omgesprongen op 'n wijze,, die
de verspilling nadert. En ten
slotte had hij er bezwaar te
gen, dat van de elf militaire
onderwijsinstellingen er tien
een R. K. commandant heb
ben!
De heer Mol K.V.P. betoog
de, dat er medici worden op
geroepen, die bezwaarlijk ge
mist kunnen worden.
De communist Steinmetz zei
dat de C.P.N. tegen de oor-
logsbegrooting zou stemmen en
diende een motie in, waarin
vrijstelling van militairen
denst voor alle onderwijs
krachten wordt gevraagd.
Voor het eerst werd door de
vrouwen deelgenomen aan
de gemeenteraadsverkiezin
gen in België. Een Eferw. Zus
ter brengt haar stem, uit.
Gistermiddag bracht het
Nederlandsche voetbalelftal
een bezoek aan het terrein van
Huddersfield Town, om daar
na weer naar de badplaats te
rug te keeren, waar onze spe
lers, samen met het Engelsche
elftal, den voorbereidingstijd
doormaken.
Het veld, dat tal van regen
buien had verwerkt, bevond
zich nog steeds in, een goeden
staat. Het was niet zoo zwaar
als men verwacht had, doch
in verband met het gladde op
pervlak zullen maatregelen
getroffen worden om de schoe
nen van onze spelers van hoo-
ge studs te voorzien.
Op 28 Nov. a.s. zal de chef
van den generalen staf, luite
nant-generaal mr. H. J. Kruis,
een beleefdheidsbezoek bren
gen aan den chef van den Bel
gischen generalenstaf, gene-
raal-majoor Baele. Zulks ge
schiedt naar aanleiding van
het bezoek, dat generaal-ma-
joor Baele eenige weken gele
den aan Nederland heeft ge
bracht. 1
In een gisteren gepubliceer
de verklaring heeft de beheer
der van de burgerlijke eigen
dommen van den S.C.A.P.
(Supreme Commander of Al
lied Powers) een en ander me
degedeeld over de Japansche
plundering in Nederlandsch-
Indië. Deze verklaring is ge
baseerd op overzichten, welke
op last van den geallieerden
opperbevelhebber door het Ja
pansche ministerie van finan
ciën zijn opgemaakt. Het voor-
loopige Japansche rapport ver
meldt bijna alle soorten eigen
dommen, van edele metalen
ter waarde van millioenen dol
lars tot geheele fabrieksinven-
tarissen als rubberinstallaties
en olie- en suikerraffinade
rijen. Vele millioenen gallons
petroleum en duizenden kilo
grammen kinine, kinabast,
koehuiden en ruwe rubber
werden naar Japan verscheept.
Uit Java kwamen groote hoe
veelheden platina voor de ver
vaardiging van elect.roden, si-
.sal, nikkel, erts, copra, man
gaan en verder werden bijna
alle soorten onafgewerkte
plantaardige en minerale pro
ducten tot Augustus 1945 toe
naar Japan overgebracht.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN HET JONGETJE
TOM IN HET LAND VAN SINTERKLAAS
Tom stond te trillen op zijn beenen. Maar niemand had
gelukkig erg in hem. Wat praten die zwarte mannen
raar.
„Ek hab a fijno auto kemaak", zei er één. „Ain auto
dat jou kan stuur".
„Ain echt auto dat jou kan stuur?" vroeg zijn zwarte
buurman. „Mit ain echt motór?"
„Ja, mit ain echt motór. Hij kan hil hard rij".
Wat ze verder vertelden kon Tom niet verstaan. Want
er kwamen steeds andere zwarte Pieten de deur uit.
Tom had er al veertig geteld. Maar toen kwamen er
niet meer. Gelukkig liet de laatste Piet de deur open
staan. Anders had ie Tom natuurlijk zeker gevonden.
Ze praatten allemaal druk met elkaar. Eindelijk waren
ze verdwenen. Daar viel een deur dicht. Toen hoorde
Tom geen enkele stem meer.
Even om 't hoekje kijken, dacht die brutale jongen. Maar raad nu eens wat ie te zien
kreeg? Een groote werkplaats. Tjonge, wat een ruimte, dacht Tom. Wat een tafels en
werkbanken. Tom was in de speelgoed-werkplaats van Sinterklaas terecht gekomen.
Hij stapte heel gewoon binnen. Overal werd speelgoed gemaakt. Sommige dingen wa
ren al klaar.
Vlak bij hem stond een. mooie autoped. Even probee
ren, daeht Tom. Hij pakte de autoped en reed erop
tusschen de tafels en werkbanken door. Dat ging ge
makkelijk, want er waren breede paden tusschen. Op
eens zag Tom op 't handvat een knopje zitten. Daar
stond bij geschilderd: vooruit Die brutale Tom draaide
dadelijk 't knopje om. Nu hoorde hij een vreemd ge
gons onder de autoped en hoepla! daar reed dat ding
weg. Tom kon er net op tijd nog opspringen. Dat ging
lekker. De jongen moest goed tusschen de tafels door
sturen, want de autoped reed flink hard. Maar hij
kon 't hoor. In de bochten ging hij erg schuin. Tel
kens dacht ie: nu val ik. Maar 't kwam aldoor goed af.
Hij botste nergens tegen aan. Na een tijdje wou Tom
eens met iets anders spelen. Hij draaide nu een knopje
om waarbij stond stop. Tom sprong van de autoped af
en zette hem zoo maar ergens neer. Want hij had al weer iets anders gezien: een
kleine auto. Tom bekeek hem eerst goed. Een fijne auto hoor. Twee kinderen konden
er achter elkaar in zitten. Een eehte claxon, richtingaanwijzer, echte lampen, luchtban
den en een groot stuur. Deurtje open, deurtje dicht, de dikzak zat er al in. Wat een
fijne zaehte kussens.
(Vervolg van Pag 3)
Koud en ruw rinkelde dé bel door
de lange gangen van de school. Joe
lend en lachend stormden de kinde
ren de deur uit naar huis. Doch Riki
liep bedroefd, steeds maar kijkend
naar de platgetrapte sneeuw; in de
richting van hei) park. Het sneeuwde.
Zij droomde haar droom over haar
vader en de levensgroote pop. Achter
haar ging'een man. groot en donker
op het witte sneeuwkleed. Doch Riki
droomde. Haar handen waren rood
van de kou en speelsche sneeuwvlok
jes dansten om haar heen of vielen)
op haar blonde haar en smolten weg;
ineens. ,.'t Was een goeie pa" had
Opoe gezegd.
„Riki, nu wilde ik zelf bij je ko
men", klonk de stem uit haar droom.
De groote man liep nu vlak naast
haar. Ze keek op. Toen pakte die
man ineens haar hand. Ze stond stil
en zag hem vragend aan. "Heet jij
Riki?" Het leek dezelfde stem als uit
haar droom en onmiddellijk voelde
zij zich veilig en ze knikte van ja.
Ze schrok niet toen hij haar optilde
en haar zoende op bei haar wangen
en haar vasthield tot zij er warm van
werd. Ze begreep het niet. maar zoo
was het goed. dat wist zij zeker.
"Riki" zei hij, meer niet. Hij streel,
de met zijn sterke hand over haar
natte haren. Zij voelde de warmte
van zijn gezicht vlak bij.
"Riki; heb jij nog iets van Sinter
klaas gehad?" Zij knikte neen. Daar
na zette hij haar op der.' grond, ze
rilde van de kou. En met haar koude
handje in zijn sterke, warme vuist
liep zij met' hem mee. Nu pas durfde
zij vragen wie hij was. Doch de man
antwoordde alleen maar. dat hij haar
vriend was. Bij een winkel gekomen;
waar allerlei speelgoed voor de ramen
lag, gingen zij binnen en toen kocht
die mail een pop; bijna zoo groot als
Riki zelf. Buiten zei hij"Riki; die
is voor jou" en hij drukte het ge
schenk in haar armen. Het had vuur_
roode wangen en een lachende mond.
„Dank U wel", zei Riki verle
gen en om haar mond speelde een
lach van zalig geluk. Nog een
maal zoende die man, haar vriend,
haar toen, nog'eenmaal streek hij
over haar hoofd en nu zag zij dui
delijk tranen in zijn goede oogen.
Heel lang bleef Riki hem nasta
ren, de pop in haar armen ge
klemd. Het was donker geworden
in de stad. Als feeën dansten de
lichtjes in de lantarens, tusschen
de warrelende sneeuwvlokken. Als
een beeld zoo stil alond daar Riki,
die dacht aan dien man met zijn
vriendelijke oogen.
Zij schrok van een auto en werd
zich bewust, dat zij naar huis
moest'. Hijgend, haar kleeren wit
van de sneeuw snelde zij de ka
mer binnen. „Moe, kijk eens, ge
kregen van een man". Moeder
scheen te schrikken. Riki werd in
eens bang, ze wist niet waarom.
Stijf hield zij haar bezit tegen zich
aan. Ze fluisterde nog: „Hij wist
hoe ik heette". En in een plotse,
linge vrees voor haar moeder,
vluchtte zij naar buiten, de don
kere stad in, niet wetend waar
heen. Uitgeput kroop zij tenslotte
als een bange vogel in een por
tiekje van een deftig heerenhuis.
Toen huilde Riki, het kleine
achterbuurtmeisje.haar pop
lag in haar armen. B.
De secretaris van de commu
nistische partij in Tsjecho-
Slowakije, Joseph Franck, die
momenteel in ons land ver
toeft, heeft aan persvertegen
woordigers o.m. medegedeeld,
hoe zijn land met de politieke
delinquenten handelt.
„Met landverraders worden
korte metten gemaakt. Zeven
tig duizend werden na den
oorlog gevangen genomen. Ve
len van hen zijn reeds geëxe
cuteerd. Op de vraag hoeveel
kon de heer Franck niet ant
woorden, doch het zijn er zeer
velen, zeide hij. Een uitge
sproken doodvonnis wordt bin
nen 24 uur voltrokken. Gratie
komt bijna niét voor. Zgn.
lichte gevallen, dus zij die be
halve nationaal socialistische
gezindheid verder niets op hun
geweten hebben, worden altijd
nog voor ten mnste vijf jaar
opgesloten."
