De Grieksche aanklacht
voor den Veiligheidsraad
Slachtoffer was gedeserteerd
Duitsch soldaat
Annexatie op de weegschaal
4
Nieuw Noordhollandsch Dagblad
BLOEM EN DAAL IN
OPPOSITIE
Ged. Staten geven een
laatste kans
De zaak tegen
Prof. Van Loon
Joego-Slavië antwoordt
Tsaldaris
DE POLITIEKE MOORD TE AMSTERDAM
Was de dader zelf een
S. S.-er?
Tal van moeilijkheden
J
DINSDAG 17 DECEMBER 1946
De Gemeenteraad van Bloe-
mendaal. In de overweging
dat de gemeente niet door on
juist financieel beleid docb
tengevolge van overmacht der
oorlogsomstandigheden nood
lijdend is geworden, heeft na
stemming geweigerd de rüks-
voorwaarden voor noodlijden
de gemeenten te aanvaarden.
Thans heeft de Raad bij schrij
ven van Gedeputeesde Staten een
„laatste kans" gekregen om zijn
besluit te herroepen. Het schrijven
stelt als uiterste termijn 24 De
cember, en wijst daarbij op de ge
volgen van een weigering. Bik lid
van het College van B. en W. is
o.a. persoonlijk aansprakelijk voor
gemeentelijke uitgaven. De be
grooting van de gemeente voor
1946 zal onder deze omstandighe
den niet kunnen worden goedge
keurd door Ged. Staten, omdat er
geen middelen zijn aangegeven om
het tekort te dekken. In feite be-
teekent dit stilstand van het ge-
heele gemeentelijke apparaat.
Op 19 December a.s. zal de raad
van Bloemendaal deze aangele
genheid' bespreken.
De gemeenterekening van Bloe
mendaal over 1945 vertoont een
tekort van f539.278.Verminderd
met loopende vorderingen op het
Rijk is er een deficit van f324.778.
Wanneer alle vorderingen' op de
Duitsche Wehrmacht zouden wor
den ontvangen, zou dit tekort
f50.000 minder zijn.
J)e „Sloterdijk" naar
Indië
Op 28 December as. zal het
motorschip Sloterdijk uit Rotter
dam naar Ned.-Indië vertrekken
met o.a. 1000 militairen van ver
schillende onderc'eelen aan boord
Naar wij van bevoegde zijde
vernemen zal de oud-president
van den Hoogen Raad, prof. mr.
Van Loon, over eenigen tijd te
rechtstaan voor het tribunaal te
's-Gravenhage.
St Nicolaas op bezoek bij de Nederlandsche troepen te Ba
tavia. Daar de echte schimmel wat vermoeid was geraakt,
had de Sint zich een surrogaat schimmel aangeschaft, welke
uitstekend voldeed. De aankomst van St. Nicolaas en zijn
knechten voor de woning van luit.-gen. Spoor. De jeugd had
groote belangstelling voor het geval. (A.N.P. P.)
Tijdens de voortgezette be
handeling van de Grieksche
klacht voor den Veiligheids
raad, heeft de Joegoslavische
ambassadeur in Washington,
Kossanowitsj, verklaard, dat
de beweringen van Tsalda
ris over de grensincidenten
in Noord-Griekenland on
ware beschuldigingen en
pertinente falsificaties zijn.
Ook de Albaneesche gezant
in Joego-Slavië noemde de
Grieksche beschuldigingen
kwaadwillig en ongegrond. Er
bestond dan ook geen reden
een onderzoek in te stellei)
naar den toestand in de Noor
delijke grensstreek van Grie
kenland, maar wel moest er
een onderzoek worden inge
steld naar de toestanden bin
nen Griekenland, waar de re
geering van Tsaldaris een po
litiek van agressie en impe-
rialistsche expansie voert. De
Bulgaarsche vertegenwoordi
ger verklaarde, dat de Bulga
ren geen actief aandeel had
den in de guerillabenden, die
tegen Griekenland vochten.
De Grieksche minister-presi
dent Tsaldaris zeide in zijn
antwoord, dat hij wreed ont
goocheld was dat Joego-Slavië,
Bulgarije en Albanië geen
geest van verzoening hadden
getoond. „Joego-Slavië heeft
Over de steekpartij in de
Eerste Leeghwaterstraat te
Amsterdam, waarvan Vrij
dag j.I. de 22-jarige H. F.
Meier die in tegenstel
ling tot de eerste berichten
niet in de manufaciurenfa.
briek werkzaam is het
slachtoffer is geworden,
vernemen wij nader, dat de
rnzie ontstaan is tusschen
den dader van den aanslag,
den 19-jarigen lampekap-
maker Frans Meierdrees en
den broer van den versla-
gene, den 20-jarigen fa
brieksarbeider Oscar Meier.
Frans Meierdrees en Oscar
Meier waren beiden werkzaam
in de manufacturenfabrieik iin
de Leeghwaterstraat. Oscar's
thans overleden broer was el
ders werkzaaim als kok.
Het blijkt, dat de gebrs Meier
di« de Duitsche nationaliteit be
zitten, nadat zij tot 1943
statenloos waren geweesl (hun
voorouders waren door geheel
Europa reizende kermisklan
ten), beiden voor hun nummer
de klassieke beschuldiging te
gen mijn land geuit, dat dit
fascistisch' en dictatoriaal zou
zijn. Mijn land heeft zich ver
zet tegen Hitler en Mussolini.
Ik zie mij genoodzaakt eens
en voor al plechtig te protes
teeren tegen deze hardnekkige
en systematische beschuldi
gingen". Griekenland heeft
geen aanspraken op Joegosla-
.visch grondgebied, aldus Tsal
daris. De Raad werd verdaagd
tot Woensdagmiddag.
als soldaat bij de Duitsche
weermacht in dienst moesten
treden, maar in 1944 wegens
desertie gevangen werden gezet
Hoewel Oscar dus Duitsch
soldaat is geweest, woud hij
zich hevig op over de be
schuldiging van Frans
Meierdrees, die hem achter
zijn rug als SS.er dood
verfde en noemde hij op
zijn beurt Frans een SS'er.
Zelfs stelde hij Meierdrees
voor, dat zij beiden bij elkaar
zouden nagaan, wie van hen het
SS-bloedgroepteeken onder den
artm droeg, waarop Meierdrees
ecihter niet in wilde gaan.
Oscar sprak hierover thuisgeko
men met zijn twee jaar ouderen
broer;, waarop de twee jongens die
zelf ook goed weten hoe ze een dolk
mes moeten hanteeren besloten
Meierdrees ter verantwoording te
roepen. Ttjdens het middaguur be
gaven zij zich tezamen naar de fa
briek waar zjj echter slechts de
vrouw van Frans aantroffen. Frans
zelf was intaisschen ontslagen. He
twee broers spraken daarop de
vrouw aan. die thans' beweert dat
een van hen haar heeft' geschopt.
Oscar Meier ontkent dit echter ten
stelligste. De vrouw ging naar huis
en kwam een half uur later met haar
man terug. De twee naderden de fa
briek uit verschillende richtingen.
Onmiddellijk liepen de gebrs. Meier
op Meierdrees af. Terwijl zij zich
voor hem opstelden en beschuldigin
gen en driftige bedreigingen over
en weer fc'eult werden, haalde naar
Oscar thans zegt Meierdrees plot
seling een dolkmes te voorschijn en
bracht I". Meier daarmede een steek
in de borst toe. Oscars verloofde
die eveneens aanwezig was voor
kwam daarop erger daar haar woe
denden man die op Meierdrees af
vloog. tegen te houden. Hardloopend
begaven daarop de gewonde en zijn
broer zich naar huis. Onderweg' zei
de eerste nog. "Ik ga me verbin
den en dan gaan we het aangeven bij
de politie." Dicht bil huis echter zeeg
hij ineen. Op weg naar het O. L. Vr.
Gasthuis overleed irij in den' zieken
wagen van den G.G.D.
pVEN over onze grillige Overijsselsche grens steken de olie-
boortorens de neus in de lucht. Zij liggen op Nederlandsch
gebied, eveneens op het Duitsche. Zuidelijker, richting Bent-
heim, vindt men de Behalter, de reservoirs die het aardgas
opvangen. Laat men zich nog verder zakken langs ons grens-
lijntje. Oostelijk van Zuid-Limburg, dan treft men daar een
voortzetting aan van ons mijngebied. De natuur stoorde zich
ook hier niet aan grenzen. Olie en kolenlagen loopen kris
kras door onze grenslijn.
IJET WAS begrijpelijk zon
der meer, dat ons land, bij
het opstellen van haar eischen
tot schadevergoeding, min of
meer begeerig keek naar deze
gebieden, die ons ongetwijfeld
een economisch duwtje in de
goede richting kunnen geven.
Bovendien wilde ons land niet
achter blijven, toen ook Bel
gië en Frankrijk hun territo-
HET PAARD VAN
TROJE?
riale aanspraken op het inter
nationale tapijt der Groote
Vier brachten. Jïoe Frankrijk
en vooral België hun aanspra
ken argumenteerden, liet ons
volkomen koud. Onze regee
ring stelde zich op het gezon
de standpunt, dat slechts eco
nomische voordeelen beweeg
reden tot annexatie mochten
zijn. Wij hebben nooit ander
mans territoir begeerd en doen
dit ook thans niet. Duitsch-
land heeft ons in vijf jaar veel
leed en nog grooter schade be
rokkend. Het zal thans tot de
uiterste grens van zijn vermo
gen, een economische veer
moeten laten. Nogmaals, dat is
gezond en niemand zal ons dit
recht kunnen ontzeggen.
Maanden geleden was er in
ons land een hausse om an
nexatie. Landkaartjes werden
ontfvvorpen en ellenlange ar
tikelen sneden op papier heele
stukken uit het stervende
Duitschland. Men wist echter
niet duidelijk te omschrijven,
op welke wijze men de uit
voering dezer annexatie dacht
en men vergat vrijwel de
daaraan onvermijdelijk ver
bonden bezwaren. Nog niet
zoo lang geleden kwam het
regeeringsontwerp - annexatie
uit de bus. Tot ergernis van
tallooze pro-annexisten was de
regeering in haar eischen
uiterst gematigd gebleven. Zij
bewees daarbij meer rekening
te hebben gehouden met de
realiteit en stond meer met de
beenen op den grond dan de
velen, die landhonger bleken
te hebben. In wezen was de
eisch van annexatie slechts
een eisch van grenscorrecties,
met een economisch voordeel
tje. Velen voelden zich teleur
gesteld door dezen ontwerp-
eisch van onze regeering, rie
pen ach en wee. Dat waren
degenen, die slechts keken
naar de voordeelen en niet naar
de moeilijkheden, die het nood
zakelijk gevolg van annexatie
zijn. Zij waren in gedachten
al de erfenis aan het deelen,
zonder aandacht te schenken
aan het deficit. Zij vroegen
zich niet af: Annexatie met
of zonder inwoners? Wegen de
moeilijkheden, die annexatie
baart op tegen de economi
sche voordeelen? De annexatie
zal wel bij grenscorrecties
blijven voorspelt Engeland al
vast. Desondanks blijven bij
dezen minimalen eisch ook de
principieele moeilijkheden be
staan. Annexatie van honderd
vierkante kilometer levert
identieke moeilijkheden als
een hap van duizend.
In voorafgaande artikelen be.
schreven wij reeds het stand
punt door de Duitsche bevol
king <ïer betreffende gebieden
ingenomen. Men kan dat negee.
ren, maar men zal dan onge
twijfeld na langen of korten tijd
de wrange vruchten van deze
struisvogelpolitiek plukken. Ex-
aperts hebben nauwkeurig de
voordeelen op papier berekend.
Zij zullen wel gelijk hebben.
Maar geen vain hen hield reke
ning met de bezwaren van an
nexatie. Men kan Duitsdh ge
bied inlijven, maar men kaïn de
Duitschers niet dwingen deze
amputalie lachend te ondergaan.
Nog zijn zij weerloos. Zullen zij
het altijd blijven? Of zal men
eens, na jaren, tot de conclusie
komen, dat men met deze grens-
corrigeerende annexatie 't paard
van Troje heeft binnengehaald?
Het Duitsche volk is nog ver
lamd, maar eens zal het weer de
injecties krijgen voor een nieuw
leven. Wat dan? Zal men dan
de bijna tweehonderd duizend
man die men ongewild in een
keurslijf heeft gewrongen, in
toom kunnen houden? En zelfs
al heeft men geen geweld te
duahten, dan nog zal men steeds
weer herinnerd worden aan de
waarheid als een koe, dat het
met onwilligen kwaad kersen
elen is. Zoolang de bewoners
van de grensstreek niet eigener
beweging en van ganscher harte
inlijving bij ons land wenschen,
zoolang zal men rekening dienen
te houden met de afbrekende
kracht van tegenwerking en
sabotage. Zoolang men nog
Duilschers hoort preeken: an
nexatie is moord, en zoolang
men nog in het te annexeeren
gebied gewillig het oor te luis
teren legt naar het gekwaak
van vroegere nalionaal.socialis-
tisdhe leiders, men nog allerlei
spreuken op de muren ziet ge
kalkt als: Liefoer Hunger dann
Verrat unserer Nationalitat,
leuzen die bewijzen dat men zich
slechls met geweld de Duitsche
vlag laat ontnemen, zoolang zal
men verstandig doen, onze
grens te laten zooals zij was.
„Waarom", zoo vragen wfj
ons af, „hoort men zoo weinig
over andere schadevergoedings.
middelen, alsof annexatie de
eenige mogelijkheid zou zijn?
Waarom kan men de Duitschers
hun strookje grond niet laten
behouden en verregaande eco
nomische eischen stellen van
verplichte leveringen? Daarmee
plukt men voordeelen en ver
mijdt men moeilijkheden.
Annexatie kan winst beteeke.
nen wanneer men door dik en
dun gaat. Maar het gevaar is
niet denkbeeldig, dat men na
jaren zal verzuchten: hadden
wij het maar nooit gedaan!
P. S.
