D
l:
Zeeuwsch-VSaanderen, puin en ontwrichting
IN GODS EIGEN HUIS
oed voor
ktberichten
r
PLEIDOOI VOOR EEN „VERGETEN LAND'
Leven in gemarteld land
RADIO
Christelijk
bewustzijn
EEN UURTJE TELEX
Voor de jeugd
Een stukje liturgie
Je wist nog niet dat..
TPick Aialvety n
NIEUW NOORDHOLLANDSCH DAGBLAD 61 l!jdV Sl §PP^!g -
PAG. 3
e, dit met het oog op
ïdheidstoestand. Ge-
langen winter wilde
van salaris vanaf
Vldus werd besloten,
ter gaf zpn tevreden-
nngn dat deze haven-
nde'.yk tot een oplos-
;ekomen.
ature van de Stichting
werd nu benoemd de
ot Gz. Nadat de voor
had gewezen, dat net
stichting nu bestond
n, iets wat een vreem-
ng gaf, werd op aan-
len heer Otte een vijf-
md en wel in den per.
n heer F. Kessens, die
ning gezien het tij-
:ter aannam.
Honden-plaag.
iloembollencultuur had
ven zich beklaagd over
die de cultuur werd
>r de vele losloopende
voorzitter deelde hier-
at het in de gemeente
erboden is honden te
pen. de politie is ge-
ze honden op te vangen
te dooden. De honden-
rd gehandhaafd op f 3
Van de diverse borden
nder nog eens worden
l. Wanneer eventueele
door de houders wor.
ven-. zal men overgaan
n van dubbele belas-
Putter bracht tenslotte
nk voor de snelle wij-
ïet sneeuwprobleem in
m maanden is opge-
/e dan op de verschil,
i in de gemeente waar
jks het verkeer vast-
>ek. om inwoners, die
zitten voorrang te ver
in haven zou nog eens
ingsvergadering wor-
ild.
ND Zondag 13
a onze kerk een voor
ie bijzondere plechtig-
Onze jonge parochie
esterzonen, nl. de H.E,
am, missie-overste in
W.E. Pater W. Jong-
eeraar in België en de
J. D. Bakker S.S.S.,
imiburg. Wat nog nim-
komen was, was het
e drie geestelijken ge-
Waarland aanwezig
was voor onzen pas-
legenheid om dit feit
vieren. Van de pasto-
deze drie paters door
afgehaald en langs
evormd door verken-
in, gidsen met hun
leiders, werden zij de
tgeieid. De Hoogeerw.
im droeg de plechtige
geassisteerd door
v. Heer Jongkind, dia-
Weleerw. Heer. Bak
ten. Het koor zong de
e Missa Sanctae Tri-
Hubert Cuypers. De
[eer Pastoor N. Velze-
een korte maar tref-
calie. Z.E. Heer zei,
rochie deze week twee
gebeurtenissen viert,
>r het eerst de drie
n van de parochie St.
zamenlijk een pleoh-
Iroegen en ten tweede
15 April a.s. het feit
ardt dat vóór 25 jaar
terk in gebruik is ge-
.5 April 1922 werd ons
ihtige processie uit de
aar deze kerk over-
pr. schetste in enkele
hooge waardigheid
esterschap en hoopte,
parochie St. Wulfram
re priesterzonen mo-
komen. De pastoor
!n aan om daarvoor
[en. Tenslotte verzocht
Dinsdag de vlag uit
ermelden wij nog, dat
:rstudenten als mis-
ungeerden by deze
Mis.
iioenwetten
aede Kamer is inge-
ïtwerp van wet, strek-
jziging en aanvulling
inwetten voor de land
en van de pensioen-
het reserve-personeel
it en het personeel der
narine-reserve.
IJK, 15 April. 2400
al 19.—; 32.000 kg gele
.600 kg Deensche witte
>00 kg uien 8.6014.70;
i I 8.—; II 5.70; III 4.40;
45.—.
IUIZEN. 2800 kg
.60; grove 711.70;
00; 12.400 kg bieten
I kg peen 7.40; 8900 kg
3.6100 kg gele kool
cg witte kool 12.60.
Witlof 15.20—45.00;
.30; spinazie 5660;
>07.40; bieten 4.408;
13.60—14.00.
Aardappelen 8.
>6; uien 510.40; bieten
-42; spruitkool 69; wit-
peen 5.60; andijvie 64
203.00; Jonathan 67
ce 67.
tSCHE EXP.VEILING,
labarber 7585; spina-
alrapen 7.20; roode kool
16; prei 20—33; uien
knolselderie 1935;
ïerie 814; selie 33.
1214 April. Vee-
aarden 5001300; 15
Centrale; 4 pinken
Nuchtere slachtkalve-
(Van onzen specialen verslaggever)
AVOND over West-Zeeuwsch-Vlaanderen. Over de nissenhut-
ten van gegolfd plaatijzer, de blokken noodwoningen, het
puin en de gebroken boomen hing een warme schemer. De men-
schen, langzaam wandelend op dezen Zaterdagavond, leken
rustig en tevreden in een moe landschap. Om de uitgebrande
auto's en tanks werd de wereld weer groen. Lichtjes, goedig-geel,
pinkten langs de wegen, 't Was goed, even voor het donker-
worden.
Maar als het licht is, lijkt alles
harder en meecToogenloozer. De
dingen dringen zich op in al hun
naaktheid. De menschen blijken
niet vrij van verbittering, de
noodwoningen nauw en onprac-
tisch, de bunkers bedompt en
vochtig. Dan blijkt het land ge
marteld en neergeslagen, de
plaatsjes verwoest. Sluis, 't oude
touristencentrum, is onherken
baar, voor 80 procent in puin,
Eede voor 95 procent, Oostburg,
Aardenburg, Sehoondijke, Cad-
zand, Breskens voor minstens 50
procent. Er blijkt een strand te
zijn, mooi, geel-golvend als over
al elders, maar zonder hotels.
„En zullen we het terug
krijgen?" vraagt de hotelier in
Cadzand.
Van noodwoningen en bunkers
„Noodwoningen, ;;de" op
lossing, mijne heeren", hoorden
we eens op een persconferentie.
Kom het hier vertellen, en ze
zullen u uitlachen. Noodwonin
gen? Kom kijken, mijnheer.
In Oostburg staan er bij de 170,
Aardenburg bezit er een hon
derd, Breskens meer dan 200.
Maar woon er in, met een be
hoorlijk groot gezin.
Eenigen tijd geleden werd een
verzoekschrift gezonden aan den
minister door een aantal inwo
ners van Breskens, omde
daken te doen repareeren. De
noodwoningen lekten als een
mandje. De ruimte is beperkt, de
plankenwand dun, de daken lek.
Tienduizenden zijn uitgegeven
voor den bouw, om een voor-
loopige oplossing te scheppen.
Het wordt geapprecieerd, zeker,
en dit blijft altijd beter dan hee-
lemaal niets, maar is de oplos
sing afdoende?
„En we helbben het nog beter
dan heel wat anderen", zeggen
ze. Ze wijzen naar de bunkers.
Bezoek de bunkervallei bij Bres-
Puin, eindeloos
kens. Hier woont men als konij
nen, half onder den grond. Bun
kers, vochtig, bedompt, haif vol
loopend met water bij regen en
dooi, 6, 7 menschen op een rijtje
slapend. Bunkers, holle, logge
kolossen, machtige brokken ge
wapend beton met hun doode
schietgaten oorlogsproducten,
waarin menschen wonen. Zie
daarbij de „herstelde" huizen,
sommige werkelijk met steenen,
andere provisorisch, zie dit, en
een felle deernis met al dezen
slaat u.
Cijfers, ze zijn dood en leeg,
maar soms blijven ze naronken
in de hoofden. Bijna 8000 schade
gevallen werden geregistreerd,
waarvan een dikke 2 y? duizend
onherstelbaar. Het definitieve
herstel omvatte enkele duizen
den. Voor 1946 werden 400 wo
ningen toegewezen, waarvan
eendge tientallen gebouwd.
Het is al zoo dikwijls gezegd
en weer zeggen we het, op
gevaar af voor vervelend te
worden uitgekreten. Er is
nood in ons land. Nog moet
de stormklok worden geluid.
Als in het Noorden de velen
zich koesteren in de lentezon
of uitgaan om de bloemen te
begieten, dan staat in West-
Zeeuwsch-Vlaanderen ergens
een Zeeuw zich af te vragen,
of dezen zomer misschien zijn
huis zal worden gebouwd.
„En de schaderegeling, neef?"
Nederland of België?
Boven werd het gezegd; de
Zeeuwsch-Vlamingen zijn niet
vrij van verbittering. Terecht?
Zonder alle en de juiste gegevens
voor heel Nederland is hierop
geen direct antwoord te geven.
Zeker is, dat hier de zaak anders
ligt dan elders. In den afgeloopen
winter was er in Oost-Zeeuwsch-
Vlaanderen één bootverbinding
met Beveland, dus overig Neder
land. Verbindingen in West wa
ren verbroken. Aan de andere
zijde, dichtbij, ligt het lokkende
en rijk-aandoende België.
„Waarom die grenspalen niet
naar de Schelde dragen? Hier
vergeten ze ons immers?" hoor
den we op vele plaatsen.
Dat is het. Voor den oorlog
reeds was Zeeuwsch-Vlaanderen
grootendeels georiënteerd op Bel
gië. Hierbij is nu nog gekomen
hel gevoel van vergeten-zijn, van
achtergesteld-zijn, van te leven
in een „forgotten country".
Geen oordeel spreken we hier
over uit, we noemen het feit. En
met dit feit dient rekening ge
houden te worden.
„Kij maar an...."
„Rij maar an, ossenwagen;
rij maar anzingt ergens
schel een jongen.
„Ja, rij maar an door dit land.
Declamatiewedstrijd
P. C. Hooft
Door Ons Leekenspel te Bus-
sum werd ter gelegenheid' van de
herdenking van het feit, dat 300
jaar geleden de dichter P. C.
Hooft stierf, een declamatie-wed
strijd uitgeschreven.
Deze wedstrijd zal gehouden
worden te Delden op 17 Mei, te
Haarlem op 31 Mei. te Roermond
op 7 Juni, te Utrecht op 14 Juni
en op 21 Juni te Eindhoven, terwijl
de slotzitting gehouden zal worden
te Amsterdam op 5 Juli. Op deze
slotzitting zal de jury bestaan uit
Claudine Witsen Elias, Annie
Sweers, Eduard Verkade; Piet
Oomes en Henk Schaer.
Inschrijving staat open tot 1 Mei
bij Ons Leekenspel te Bussum,
waar ook nadere inlichtingen voor
deze prijskamp verkrijgbaar zijn.
Rechtsherstel voor
ambtenaren
Eind vorig jaar hebben de Sta-
ten-Gene'raal een wetsvoorstel
aangenomen, waarbij aan perso
nen, die tijdens de bezetting den
overheidsdienst vrijwillig of ge
dwongen hebben verlaten of op
andere wijze tengevolge van hun
vaderlandslievende houding wer
den benadeeld, rechtsherstel werd
toegezegd. Naar wij van bevoegde
zijde vernamen, zal deze wet
waarschijnlijk tegen 1 Mei in
werking treden.
Inmiddels verscheen in het
Staatsblad een uitvoeringsbesluit,
dat de regelen bevat, naar welke
degenen, die van deze wet ge
bruik willen magen, zich moeten
gedragen, om in hun recht t.e
worden hersteld. De voornaam
ste bepaling luidt, dat de betrok
kenen ten spoedigste bij die in
stantie, die thans bevoegd zou
zijn het tijdens de bezetting ver
leende ontslag of de ondergane
slraf op te leggen, waarvan zij
herstel wenschen, een formulier
aanvragen, waarop zij binnen 4
maanden hun verlangen te ken
nen moeten geven.
PROGRAMMA
WOENSDAG 16 APRIL
HILVERSUM II (415 M.): 7.00
Nieuws en gram.muz.; 8.00 Nieuws;
8.15 Zang en orgel; 9.15 Radio-zie
kenbezoek; 9.50 Orkest; 11.00 Viool
en piano; 12.00 Zang; 12.15 Trompet
en orgel; 13.00 Nieuws; 14.00 Ka
mermuziek; 16.15 piano en zang;
19.00 nieuws; 20.05 orkest; 21.40 or
gel 20.00 nieuws en gevarieerd pro
gramma.
HILVERSUM II (301 M.) 8.00
nieuws; 8.50 voor de huisvrouw; 9.00
orkest; 10.20 voor de vrouw; 11.45
familieberichten; 12.35 orkest; 13.00
nieuws en orkest; 14.00 voor de
vrouw en kamermuziek; 15.00 voor
de jeugd; 15.45 radio ziekenbezoek;
17.15 accordeon; 18.00 nieuws; 18.30
Ned. strijdkrachten; 20.00 nieuwsbe
richten; 20.15 zang; 23.00 nieuws,
piano, dansorkest.
Ten behoeve van de geteisterde gebieden en het platteland is op
initiatief van de Openbare Leeszaal te Nijmegen een rijden le
en reizende leesbibliotheek ingericht. De auto is door de U.V.
ter beschikking gesteld. Binnenkort hoopt men het rayon uit te
breiden en een voor dit speciale doel bestemde wagen te kun
nen koopen. (A.N.P. P.)
Circus Strassburger weer
reisklaar
Het Nederlandsche circus Mik-
kenie-Strassburger, dat vorige
week tweemaal door den storm
een tent verloor, is thans weer
reisklaar en zal op Zaterdag a.s.
volgens het vastgestelde plan zijn
première te Almelo geven. Alleen
de voorstellingen te Arnhem zijn
afgelast moeten worden; deze
zullen echter later worden inge
haald.
Karei Strassburger heeft zich
dank zij de welwillendheid van
een zijner collega's in Frankrijk
van een nieuwen grooten twee
master kunnen voorzien. Deze is
reeds te Hilversum aangekomen.
Dank zij de medewerking van
leveranciers zijn ook het houtwerk
en andere vernielde onderdeelen
volkomen vernieuwd kunnen
worden.
Joodsch immigrantenschip
onderschept
Het joodsche immigrantenschip
Theodore Herzl, dat naar verluidt
tweeduizend illegale immigranten
aan boord heeft, is door een En-
gelsch schip voor de Palestijnsche
kust onderschept.
De „Theodore Hertzl" wordt naar
Haifa gesleept. Eenige tegenstand
werd bij het enteren geboden,,.
LI OE ZE NU eigenlijk aan die
uitdrukking komen, zou ik
niet weten te zeggen. Maar het
is in geen geval een compliment
voor onze boeren. Of die het
verdiend hebben, moeten de uit
vinders van dit gezegde maar
verantwoorden. Dit is zeker: ook
bij anderen dan bij boeren vindt
men dit minder fraaie feit En
daarom kunnen we allemaal de
woorden van den Introïtus uit
de Mis van Beloken Paschen ter
harte nemen: dat we moeten
wezen als pasgeboren kinder
tjes, onschuldig, argeloos, op
recht, zonder draaierij en inge
wikkeldheid. Eenvoudig. „Zon
der bedrog". In het leven van
elk onzer schuilt wel iets van
den Pharizeër, van den schijn
heilige, van den huichelaar. We
doen ons mooier voor dan we in
werkelijkheid zijn. We knijpen
de kat in het donker. Neen. Zóó
moet het niet. Maar wel: eerlijk-
Ons voordoen zooals we werke
lijk zijn. Betrouwbaar. „Zonder
bedrog".
MARCUS
Rij de wegen langs, waar nog, nu
nog overblijfselen te vinden zijn
van den strijd' van jaren geleden.
Rij maar an, langs de velden en
de akkers, waar boeren reeds aan
het wsrk zijn, onverzettelijk. Rij
de dorpen door, langs de scholen
van 3 klassen in één lokaal. Rij
langs de haventjes en de pak
huizen, de boerderijen en de bun
kers, de steden en de dorpen en
durf te zien, durf dit harde te
zien!
„Krantenman", zegt de chauf
feur, die ons vervoert, „er is te
veel geschreven over Zeeuwsch-
Vlaanderen, krantenman. Te veel
en te mooi. Misschien wordt daar
om gedacht, dat er niets meer te
doen is".
Niets meer te doen is.
Streekplannen en plannen
voor wederopbouw van de ge
teisterde dorpen zijn gemaakt,
de bureaux Wederopbouw,
Wederopbouw Boerderijen en
vele andere instanties, ze wer
ken. Krepeer-gevallen, ze zijn
er niet meer op papier.
Maar nog is niet genoeg ge
daan.
Wordt nu, in Tfle komende
bouwperiode niet geholpen,
dan is NedeHand zelf.een
moreel „krepeergeval".
J. v. d. B.
Clichés „De Stem".
BETOOCINGEN TE KIEL
Voor het stadhuis te Kiel heDben
meer dan 20.000 personen betoogd
tegen de heerschende situatie op het
gebied der voedselvoorziening en
huisvesting. Men luisterde naar de
redevoeringen, na afloop waarvan
de menigte zich ordelijk weer ver
spreidde.
Churchill naar Frankrijk
Churchill zal zich 9 Mei, op de
tweeden verjaardag van de Duitsche
capitulatie, naar Frankrijk begeven,
waar hij met het hoogste Fransche
militaire eereteeken, de militaire
medaille, zal worden onderscheiden.
Dr. Christian Louis Lei-
polt, schrijver, dichter,
chirurg en journalist is
Zaterdag op 67 jarigen
leeftijd aan een hart
ziekte te de Kaap overle
den. Bij een ontplof
fing van een laschappa-
raat in de stoomwassche-
rij „Wilhelmina" te Til
burg werd de 26-jarige
arbeider G. Stevens uit
Valkenswaard ernstig aan
het gelaat verwond, ter
wijl hij tevens een her
senschudding opliep. De
man is Zondag in het St.
Elisabethsziekenhuis aan
de gevolgen overleden. ;1<
Doordat de verwerking
van de zeer vele gegevens
zooveel tijd vergt, ont
dekte het Amsterdamsch
statistisch bureau eerst
heden dat op 7 Februari
j.l. het inwonerstal van
de hoofdstad de 800.000
bereikte met de inschrij
ving van de dien dag ge
boren Maria Cornelia
Geerking, Mercatorstraat
117 II. Zondagmorgen
is uit het Wilhelminaka-
naal te Tilburg het lijk week". Door de geheele
opgehaald van den sinds stad zijn kiosken opge-
eenige weken vermisten steld, waar men te weten
G. Ansems. wonende te kan komen, aan welke
Tilburg. Zoo is de parade artikelen Nijmegen drin-
van dood en leven. gend behoefte heeft. Ook
23.940 sigaretten en 91.162 gaven in geld zijn wel-
postzegels ter waarde van
11.546 gld. was de buit
welke de Amsterdamsche
economische politie bij
een sigarenhandelaar in
Amsterdam Oost in beslag
nam. De sigaretten waren
bestemd om zonder bon te
worden verkocht en de
postzegels had de sigaren
man zich als geldbeleg
ging aangeschaft. Afi Den
afgeloopen Zondag heeft
men met 79 vrachtauto's
het ophalen van de vele
voor Nijmegen bestemde
gaven van kerken en Zon
dagsscholen te Albany ter
hand genomen bij de ope
ning van de „Nijmegen-
kom. Deze worden plaat
selijk in goederen omge
zet. Bovendien is een
speciale glas-actie geor
ganiseerd. A' De K.L.M.-
persdienst bericht dat de
heer B. van Leer met het
door hem gecharterde
K.LM.-vliegtuig „Twen-
the" te Hongkong, komen
de van Singapore, is ge
arriveerd. Uit Hongkong
keert de heer van Leer
naar Singapore terug. At
Zondagavond is de licht
jes-allee naar Houtrust te
's Gravenhage gedoofd en
zijn de schijnwerpers bo
ven de „Hofstadbloem"
uitgedraaid. Werd het be
zoekcijfer begonnen met
een dagtotaal van 3000,
dit cijfer groeide op den
Tweeden Paaschdag tot
33.000 en de daarna blij
vende stroom heeft ten
slotte het eindcijfer ge
bracht op 160.371 bezoe
ken door volwassenen.
Hierbij gevoegd de be
zoeken van kinderen,
ouden van dagen etc
stijgt dit eindgetal nog tot
171.811. Afi Een demon
stratie van Achterhoek-
sche boerendansen op de
Keizersgracht te Am
sterdam, uitgevoerd door
de „Reurlsche boerendaan-
sers" O-I.v. den hr. A. Sie-
bers uit Ruurlo trok Za
terdagmiddag veel be
langstelling. Met bege
leiding van een harmoni-
ka dansten de ruim 30
boeren en boerinnen in
hun karakteristieke don
kere kleeding met de
platte petten en geplooide
kanten mutsen vroolijk de
„Driekusman", de „Ve-
gert" en de kruispolka.
Spanje's grootste danseres. Ma-
riemma, die na haar opzienba
rend succes in Parijs weer in
ons land zal terugkeeren, tot
het geven van een tournee. Een
der meest beroemde Spaan-
sche pianisten, Enrique Luzu-
riaga, zal zijn medewerking
verleenen. De „dansen met
guitaar" zullen worden bege
leid door den bekenden guita
rist Victor Viladrich.
Positie onzer passagiers
schepen
„Abbekerk", RotterdamAustra
lië, 12/4 van Bombay; „Aemerskerk"
RotterdamAustralië, 11/4 te Co
lombo; „Amstelkerk", 13/4 van Sout
hampton naar Bordeaux; „Andijk",
RotterdamNew Orleans, 10/4 te
Havana; „Kota Gede", 12/4 van Rot
terdam te Batavia; „Oranje", Am
sterdamBatavia, 12/4 van Sout
hampton; „Oranjefontein", 14/4 van
Beira te Amsterdam; „Utrecht", 12/4
van New York te Batavia; „Wester-
dam", RotterdamNew York, pas
seerde 12/4 21 uur Scilly.
„De Hemel!" hoor ik je al zeggen,
„dat is het huis van Onze Lieve
Heer". Wel, daar heb je groot
gelijk in! De Hemel is Gods Eigen
woning. Maar over dat Hemelhuis
wil ik het nu niet hebben, wij spre
ken en denken nu even aan Zijn
verblijfplaats op aarde. De kerk!
Cnze eigen parochiekerk b.v. of een
andere kerk waar we ook wel eens
naar toe gaan. 't Komt er eigenlijk
niet op aan welke, want alle kerken
over de heele wereld, het zijn al
lemaal kleine paleizen waarin den
Goddelijken Hemelkoning troont. In
de psalmen van David, die mooie
godsdienstige liederen van het
oude Testament, (zoek maar eens in
je Bijbelsche geschiedenis, in de
hoofdstukken die over koning Da
vid gaan, daar vindt je er wei iets
over vermeld), in die psalmen staat
ergens: „Hoe lief zijn mij Uwe wo
ningen o Heer! Mijn ziel verlangd
er vurig naar, om daar te mogen
wonen!" Die woorden kunnen we
heel goed op onze kerk toepassen.
Niet dat je in de kerk kunt gaan
wonen, neen, dat begrijp je ook wel,
maar dat je er dikwijls moet komen
niet alleen Zondags, maar ook in de
week, als het kan iedere dag, in de
Kindermis bijvoorbeeld. Dat huis
van God op aarde, de kerk, moet
een waar heiligdom zijn, ook voor
jou! Hoe zou 't anders kunnen? Als
een goed kind van Onzen Lieven
Heer ben je toch een trouw dienaar
of dienaresje van dien Hemelschen
Koning? Dan moet, je toch ook zoo
veel mogelijk in Zijn paleis aanwe
zig zijn, om Hem daar te dienen!
Het is een heel bizondere plaats,
de kerk! Let eens goed op: Zij staat-
meestal midden in een stad of in
het centrum van het dorp met de
gewone huizen er rondom, net als
een moeder met alle kinderen om
haar heen. Kijk, zóó moet de kerk
nu midden in ons leven staan. Wat
gaan we er doen? De heilige Mis
hooren, de Sacramenten ontvangen,
het Lof bijwonen en nog allerlei an
dere godsdienstoefeningen, wij ko
men er om met Onzen Lieven Heer
te spreken, dat is bidden, Hem te
danken voor al Zijn weldaden, Hem
te loven en te prijzen, maar boven
alles om Hem Zelf in ons hart te
ontvangen door de heilige Commu
nie. Om die hoogst gewichtige re
den vooral moeten we zooveel van
onze kerk houden.
Meestal is de kerk gebouwd in
een kruisvorm, waarom behoef ik
je niet te verklaren, dat begrijpen
we allen, en de hooge toren waarin
de gewijde klokkezangers hangen,
dat is de trouwe wachter die met
zijn spitse vinger maar steeds naar
den hemel blijft wijzen,opdat wij
er atijd aan denken: daar ligt onze
bestemming!
Vooraan in de kerk, in het pries
terkoor, het hoofd van het kruis,
staat het altaar, die blanke tafel
waarop het heilig Offer van Chris
tus Lichaam en Bloed wordt vol
trokken Daar staat ook het taber
nakel, de rusttent van den Hemel
schen Koning, Die'zóóveel van zijn
kinderen houdt, dat Hij midden
onder hen wil wonen in zijn heiiig
Sacrament. Het altaar is het hart
van de kerk, daar klopt het boven
natuurlijke leven onhoorbaar voor
onze ooren, maar voelbaar voor on
ze eigen hartjes wanneer wij ons
maar vereenigen met den priester
wanneer hij als een plaatsvervan
ger van Christus de heilige Mis op
draagt. O neen, nu kunnen we nog
niet ten volle begrijpen wat voor
schatten er in de kerk op ons wach
ten, maar later als we wat ouder
worden, dan gaan we dat steeds
meer en meer beseffen, dan weten
we wel, dat de kerk, het huis van
God, ook ons eigen dierbaar huis is,
waarin we, om die psalm nog eens
te gebruiken, willen wonen „tot in
lengte van dagen". Dat wil zeggen:
altijd, totdat Onze Lieve Heer ons
roept om te komen wonen in zijn
Hemelsche Kerk, daarboven!
de vier schepen waarmee Houtman
en de Keyzer in 1595 voor de eerste
maal naar Indië voeren de Mau
ritius, de Hollandia, de Amsterdam
en het Duyfken heetten, is het wel?
Nu je in den laatsten tijd zooveel
over Indië hoort spreken en over
de gebeurtenissen daar, die van
zoo'n groot belang zijn voor ons
land, is 't wel aardig om nog eens
even aan die Nederlandsche man
nen van 1595 te denken, die Indië
gingen „ontdekken". Let op de aan-
halingsteekens, die men wel eens
voor en achter 'n woord zet, otn
zoo'n woord 'n andere, soms wel
'n grappige beteekenis te geven.
Neen, ontdekt hebben Houtman en
de Keyzer onze Oost niet. Ze wis
ten heusch wel waar Indië lag, hoe
het land er uit zag, wat voor men
schen er woonden enwat er zoo-
al te koop was, 'n Heele boel Ne
derlanders waren er al op Portu-
geesche schepen naar toe gezeild en
woonden daar om er handel te drij
ven. Maar nu gingen de Nederlan
ders zélf schepen uitrusten, trokken
er zélf op af. Ze hadden de Portu-
geezen waarmee ze bovendien nog
in oorlog waren, heelemaal niet noo-
dig. En hoe liep die tocht af? Niet
zoo erg best. Je weet, als je iets voor
de eerste keer doet, maak je veel
fouten. Op 2 April van dat jaar, 't
was mooi weer, vertrokken de
schepen uit Holland en bereikten
zonder wederwaardigheden de
Zuidspits van Afrika. Inplaats van
direct door te stevenen naar Indië,
bleven ze maanden lang op de kus
ten van Madagascar, waar vele
manschappen ziek werden en stier
ven. Intusschen hadden de kapiteins
en de schepelingen voortdurend ru
zie onder elkander en pas op 13 Fe
bruari van het volgende jaar ver
trokken ze weer om den tocht voort
te zetten. 7 Juni kwam Indië dan
in het zicht. Ja, 't ging toen niet zoo
erg vlug als tegenwoordig, dat merk
je wel! In Bantam waar de Portu-
geezen zaten, konden ze niet veel
zaken doen en gingen zoowaar nog
'n beetje aan het vechten. Toen voe
ren ze weer verder, tot zij bij Sida-
joe aangevallen werden door de
Javanen, die met hun prauwen bij
het schip Amsterdam kwamen, er
op klommen en even van leer trok
ken met onze mannen. De kapitein,
de schipper en tien personen wer
den gedood, maar de onzen sloegen
de inboorlingen terug en vingen er
150 die zij voor straf doodden. De
Amsterdam die door het gevecht
erg geleden had, werd ontladen en
in brand gestoken. Toen keerden de
Hollanders maar weer terug naar
huis, onderweg weer flink ruzie
makende en elkander aldoor de
schuld gevende voor de mislukking.
Met 248 mannen waren ze vertrok
ken en toen ze op 14 Augustus 1597
bij Texel ankerden, hadden ze er
nog 84 overNu zeiden de Hol
landers: „Een volgende keer moet
het beter gaan!" Ging het een
volgende maal meer naar wensch?
Zoek dat maar eens op in je Va-
derlandsche geschiedenis!
Rotterdam dankt de
mijnwerkers
Als dank voor hun vrijwilligen
Zondagsarbeid in verband met den
kolennood, zullen Vrijdag a.s. 400
mijnwerkers uit Limburg de gast
zijn van Rotterdam. Op 't program
ma staat o.m. een rondvaart door
de haven met de „Nassau" van de
Ned. Stoombootreederij.
Goud in Nederlandschen bodem? Bij het graven van grond in
de omgeving van Doornspijk werden door den heer J. v. d. Zwart
stukken steen gevonden, welke gouddeeltjes bleken te bevatten.
De plaats, waar de steenen gevonden werden. (Anefo P.)
door J. S. FLETCHER
19.
Rachel wendde zich met vlam-'
mende oogen tot hem.
„Haar niet erg mooi behandelde?
Dat meisje?" riep ze uit. „Kom,
mijnheer Blake, u vergeet dat toen
Richard van hier wegtrok naar
Canada we wisten toen nog niet
waarheen hij was gegaan, het had
evengoed Nieuw Zeeland kunnen
zijn hij weinig meer was dan een
jongen! Hij was net eenentwintig
geweest en Gilliam Clent was een
vrouw van achtentwintig. Haar niet
erg mooi behandelde, ja zeker! De
waarheid is, dat zij probeerde hem
er in te laten loopen, ze wilde Lady
Malvery worden."
„O!" zei Blake. „Dan begrijp ik
het. Daarom liet die Judah Clent
zich zoo onbeheerscht uit over
moord en zoo, denk ik."
„Judah Clent is een opschepper",
antwoordde zij. „Een grootspreker.
Hoe dan ook, het is mogelijk dat
Dick daar op dien Fcbruari-avond
om een of andere reden naar toe
ging. Hij zou kunnen hebben ge
dacht dat hij Clents beweerde recht
op hem met geld zou kunnen afkoo-
pen. En wie weet wat er gebeurde
toen ze ontdekten dat hij geld bij
zich had?"
„Zoo, dus Uw theorie gaat ook
dien kant uit!" zei Blake.
„Kijk naar die plek," zei ze, we
derom wijzend naar het buis aan
den inham, „en zegt u nu eens zelf
welke kansen een man zou hebben
die daar 'onverhoeds zou worden
aangevallen."
„Dat heb ik al overwogen", zei
Blake. „Niet veel."
Rachel lachte droevig. En terwijl
zij haar hand weer ophief wees ze
door de snel vallende schaduwen
naar een punt in den inham ter
hoogte van Clents hut.
„Precies", zei ze. „En Clents hut
is een goede plaats voor de broe
derschap der duistere daden, vlak
bij hun deur hebben de Clents nog
een plek, uitstekend geschikt om
alles te doen verdwijnen wat ze
niet wenschen dat wordt terugge
zien. Ziet u die donkere plek aan
de oppervlakte van de in!,'im. een
bruine vlek op welke u, als u ze
van dichtbij zou zien, een voortdu
rende werveling van schuim zou
opmerken?"
..Ik zie 't", zei Blake. „Dat lijkt
wel een draaikolk."
„Het is een draaikolk", antwoord
de Rachel. „Hier in de omgeving
noemen we die de Stille Kolk. En
als drijfzand geen bodem heeft,
heeft die kolk er zeker geen. Niets
wat in de Stille Kolk wordt gegooid,
ziet men ooit terug!"
Ze draaide zich om en begaf zich
vlug in de richting van de Hold.
Blake liep met haar mee.
„U denktzei hij, en zweeg
plotseling.
„Ik denk", antwoordde Rachel,
terwijl ze een snellen blik op hem
wierp, „dat mijn broer dien Fe-
bruari-avond werkelijk in Marsh-
wyke was en dat er, loen hij den
weg oostwaarts in sloeg, iets ge
meens met Kem gebeurd is. En dat
zijn lichaam evengoed wel als niet
in de Stille Kolk kan zijn geworpen.
Maar dat is hetgeen ik denk. Mis
schien kunt u het oplossen."
Toen dankte ze hem voor zijn
komst, wenschte hem goeden mid
dag en Blake, die beloofd had dat
hij spoedig eens terug zou komen,
begon diep in gedachten zijn wan
deling naar Brychester. Nauwelijks
was hij gekomen aan het kruispunt
Marshwyke of de regenwolken, die
den heelen dag zich al hadden sa
mengepakt, ontlastten zich met een
plotselinge hevigheid en hij zocht
haastig beschutting in de herberg.
In het donkere voorvertrek trof hij
Briscoe, die onmiddellijk een waar
schuwenden vinger ophief en hem
beduidde, hem te volgen in de kleine
conversatiekamer achter de bar.
„Komt u maar hier binnen, mijn
heer", fluisterde hij. „Ik zag u loo
pen en ik kwam u maar gauw tege
moet. Daar, in de bar, zit Judah
Clent en u kunt hem hier eens op
uw gemak in de gaten houden."
JUDAH EN GILLIAN CLENT
Nadat hij was voorgegaan naar de
kleine kamer, waarin hij dien dag
al eerder met Blake en Atherton had
gesproken, wees Briscoe op een zitje
in een diepe muurnis. Daar hing een
schemering die volkomen duisternis
zou zijn geweest, wanneer niet een
flauw lichtschijnsel werd gezeefd
door een rood gordijn dat voor een
rechthoekig venstertje hing, hetwelk
uitzicht kon bieden op de bar. Naar
dit nlekje werd Blake zachtjes door
Bristfoe geduwd.
„Gaat u daar maar binnen, mijn
heer", fluisterde hij. „Dat is een
plekje dat me heel dikwijls goed te
pas komt, wanneer ik eens wil hoo
ren hoe ze over mijn zaak praten.
Dat raampje heeft glas met gaatjes
er in en u kunt om een hoekje van
het gordijn kijken. D'r zitten nu ver
scheidene menschen en ze zitten over
die belooning te praten. Judah Clent
is die groote kerel met die gouden
ringetjes in z'n ooren. U zit hier heel
best en niemand zal hier binnen
komen."
Blake hield niet erg van dezen
vorm van avontuur, maar hij over
woog dat hij al midden in een onder
neming zat die zeer ernstige kanten
had gekregen en hij had een natuur
lijke nieuwsgierigheid, Judah Clent
te zien en te ontdekken wat hij nu
eigenlijk voor 'n soort mensch was
Dus ging hij in het alcoofje zitten eri
keek omzichtig langs het roode
gordijn, terwijl Briscoe, na te heb
ben gefluisterd dat hij gauw zou
terugkomen, zich naar de bar begaf
Het vertrek dat Blake zag van uit
zijn verborgen observatiepost was
een rechthoekige, laaggezolderde
kamer, waar men de tabaksrook wel
snijden kon. De tabakslucht, ver
mengd met de geuren van bier en
spiritualiën, drong door de gaatjes
van het glas, waar Briscoe over ge
sproken had.
(Wordt vervolgd)
