Deense wielen over Nederlandse weger
l
r
HET ZEEWIER-MYSTERIE
r
eeri
veld
n andere
de V.N.
EEN SPONTAAN EN BEGAAFD
PORTRETTISTE
Een toevallige ontmoeting
■BW
NIEUW NOORDHOLLANDS DAGBLAD - Zaterdag 23 Augustus 1947
PAG. 3
ïkbaar
Frieda Rutgers van der Loeft—Mielziner
De gewone Buziau
Katholieke Actualia
J
J
Visvervoer van Esbjerg naar Parijs
mÊ^ÊÊÊÊSÊSmSM
Ir
F.
S&~ I
Zeiler
ijd hebben, doch ip
^lijken, dat hieraan
romen kan worden,
ift de gemeente,'be-
oelang oqk het ge-
e dienen; en dit is
'ebaat, als er elke
klasser-bqmpetitie-
t spqrtpark gespeeld
laarom begrijpelijk,
te de Boys gaarne
en gaarne zoü zien
als broeders onder
Ifde huis vreedtaam
e Boys willen wel,
e boy, Alcmaria, is
op. Waarpm knnnep
/beren de AlcmgDgT
niet nog een jaar-
de terrein blijven
het is er winderig
ie acppmodgtie ia Gr
stand van een he-
asser; maar het is
voor één jaartje!
Vlcmqria deelt niet
van de vroedschap
imst in het gemeen-
verlqren zonen, vgn
;er de vraag, of de
iqndering zal toe-
bepaling! dat twee
errein als het hunne
awen; de beslissing
:ffend verzoek van
op het moment, dat
■aads-nabeschouwing
liet bekehd.
iét het gemeepte-
een oplossing van
n komt en dat Aio
wat toeschietelijker
bt dusverre bij de
:n geweest is. Voor
ingsperiode vgn één
mogelijk gemaakt
goede wil beider-
mogeiijk.
lgend jaar de be
over twee grote
dan wil Aicmaaia
gen huis zijn op het
vrëest, dat het dan
aet sportveld aap de
wezen zo! krijgen
ilets voor. Het komt
net deze wens van
ing gehpuden kan
na een wat moeilijk
wonen elke club de
hebben over een
.MKEURING
üammelot. De zuster
necht, alle leeftijdpn.
City, Pastoor Ange-
iftijden; De vier ve-
km. Biosc. Theater,
en, 18 jaar; Cinema
arzan in New York,
irmonie, Muziek vppr
1 jaar; Victoria, Hp-
a, 14 jaar.
De Witte, Een wild-
:arrière, alle leeftij-
Huis der verloren
jaar.
qn Theater, Dat is
itoria, De liefde van
jaar.
/al, Afrika mijn Afrf-
-'ustende Jager, De
iaar.
Munt, Bedelia, volw.;
allé leeftijden.
Scala, Zeeduivels, 18
der klaplopers, 18 j.
tpollo, Volk der zee,
aravaan, 18 jaar.
Schinkel, Tarzan de
ijke, 18 jaar.
ver Oostenrijk, ver-
nerikaapse afgevaar-
regering de militaire
djt land niet meer
lat deze onmiddellijk
jen beëindigd. Hij
toe, dat zulks slechts
rmurwharp houding
ig niet was geschied.,
nvrage verkreeg t.en
en. Frankrijk en Ro-
ziph y?n stemming
nde tegen, waarmede
:er van het vetorecht
gemaakt.
and als de \.S. vefj-
e overtuiging te heb-
enië en Bulgarije in
u-plichtingen van het
te komen. Bulgarije
23.600 kg slabonen
peen 2.40—6.90*1600
11.50; 1200 kg kroten
aardappelen 4.90-7.10.
Aug. Aardappelen
0; blauwe Bigenh-
jvie 8—9.60; slabppen
-38; augurken A 65-
8—12.10; D 5.50; kom-
uien 8—9-90; rode
perziken 325; net-
Si tomaten 1028;
ipelen Zigeunerinnen
irant 15—16; suikpr-
aps 22—49; Jpttepegr
-25; Precose 1424;
35.; prqimen 3077;
3; snijbonen 2—48;
1.10; 'sla 50—7.90;
-6.90.
Aardappelen 5.4Q—8-80
uien 8—12.40; bieten
ye kool 5.20; gele be-
8.40; rojde kqql 4.6D
40; snijbonen 646;
augurken 448;
7.30; bospeen 1016;
sla 4—8.80; blnejTlkpol
i 3—28; bl. pruiken
Victoria 31; >yifte
Alicante 1.11Kal;
90—1.35; West-Frisi®
ïen 1895; Trapsp. de
Zigeunerin 1957;
hin 6—11.80: Klaps
Hertogin Elsa 17-24
nne 11—37; Frapse
-14.20.
3 EXPORTVEILING,
jvie 3—10.5Q; spinazie
4—17; wortelen 4.10-
1625; groene hooi
kool 3.90—8.00; gele
uien 813; bieten
zen 881.21; sp.eipie-
stokspijbopen 22—52;
17—22; bloemkool IA
II 2030; komkprp-
loenen 24—1.08; wor-
derie 1—5; peterselie
1-602J; aardgppelep
REEDS LANG had ik het voornemen, om, vymneer de gelegen
heid zich zou voordoen, nader kennis te maken met de per
soon en het werk van Mevr. Frieda Rutgers van der Loeff-Miel-
ziner, van wie enkele portretschilderijen mij reeds eerder getrof
fen en getrokken hadden; in '39 in het Rijksmuseum en in de
Kunstzaal Boendermaker deze zomer op een der tentoonstellingen
van het Berger Kunstenaarscentrum.
Dit B.K.C. wil de kunstenaars en
het publiek nader tot elkaar bren
gen en is daar wat mij betreft
in zoverre in geslaagd, dat ik het
genoegen had op een zijner ten
toonstellingen nader kennis te mo
gen make'n met de persoon van
mevr. Rutgers v. d. Loeff, die,
evenals haar echtgenoot de kolonel,
voor de Bergenaren geen onbeken
de figuur is.
Op de kennismaking met haar
vriendelijke persoonlijkheid volgde
al spoedig de nadere kennismaking
met haar werk, waarvan zij in haar
sfeervolle woning „Zuilenhof" een
grote, representatieve collectie als
een kostbare schat bewaart.
Mevr. Rutgers v. d. Loeff is geen
schilderes, die de openbaarheid
zoekt. In 1939 hield zij haar laatste
grote tentoonstelling in Bennewitz
te Den Haag; tot 1940 nam zij gere
geld deel aan de tentoonstellingen
van de Limburger Kunstkring,
waarvan zij lid was en in 1939 trok
op de grote tentoonstelling in het
Rijksmuseum, waar heel de Neder
landse schildersbent vertegenwoor
digd was. haar werk bijzondere be
langstelling.
Zij is niet tuk op tentoonstellin
gen, omdat zij daardoor te veel de
kans loopt, haar werk, waaraan zij
gehecht is als een moeder aan haar
kinderen, te moeten afstaan. Tegen
de aandrang van" menige koopgrage
bezoeker was haar vrouwelijke
zwakte niet opgewassen en niet al
tijd slaagde zij erin haar eens-ver
kochte werk weer terug te kopen.
Dit is wellicht ook de reden, dat
wij Noordhollanders tot dusver nog
zo weinig van haar overigens be-
V Au v 1/T.VÏ
(olieverf)
langrijk en bezienswaardig werk te
zien kregen.
In „Zuilenhof" staat ook niet voor
eenieder de deur open; want deze
niet meer jonge, maar daarom toch
nog jeugdig-vitale vrouw, besteedt
de tijd, die de zorg voor haar huis
houding haar overlaat, aan het han
teren van palet en penseel, omdat
zij nu eenmgpl schilderen moet,
om gelukkig te kunnen zijn.
In een van de weinige verloren
uurtje.s stond zij mij welwillend
en gastvrij te woord, mij zo de ge
legenheid gevend haar persoon en
haar werk ook tot onze lezers wat
nader te brengen.
Mevr. Rutgers v. d. Loeff werd
in Duitsland uit 'n Deense vader en
een Italiaanse moeder geboren; zij
studeerde in Kopenhagen en be
kwaamde zich verder, bij verschil
lende professoren, in de schilder
kunst. Doch nergens hield deze rus
teloze vrouw het erg lang uit. Vijf
tien jaar werkte zij in Brussel en
daarna 10 jaar in Middelburg, waar
zij in een schildersgenootschap
veel naar model tekende. In het
katholieke Venlo, waar haar man
garnizoenscommandant was, voelde
deze niet-katholieke vrouw, die
echter haar christelijke geest van
haar katholieke moeder meekreeg,
zich bijzonder thuis. Zij promoveer
de er de jonge Limburgse schilders,
wier tentoonstellingen zij meerma
len met een inleiding opende en
wist te bereiken, dat in talloze Lim
burgse huiskamers de bazar-prulla-
ria plaats moest maken voor origi
nele of reDroductieve kunst van
zuiver gehalte.
Zij was medewerkster aan het
katholieke geïllustreerde weekblad
..Wochenpost", waarin behalve ar
tikelen van haar, reproducties van
schilderijen, tekeningen en litho's
van vele thans verdwenen Venlose
stadsgezichten werden gepubliceerd.
In '40 kwam zij naar Bergen, waar
haar man een militaire taak kreeg.
NA 'n gemoedelijk praatje mocht
ik in de grote kamers en de
i lange', brede gang haar collectie
schilderijen gaan zien.
En het verging mij als zovelen
vóór mij, die zich verwonderd af
vroegen: komt ditforsg, krachtige
werk van het palet van zo'n kleine,
tere vrouw? Van „dit kleine wifke"
zoals de dijkwerkers van West-
kapelle, waar zij veel schilderde,
haar gemoedelijk noemden?
Al Is Mevr. Rutgers v. A. Loeff
een veelzijdige artiste, die een
raak-getroffen landschap met
evenveel gemak op het doek
brgngt als 'n stilleven met bloe
men of wgt dan ook, zij is op de
eerste plaats een spontaan portret-
tiste. En al mag haar overige
werk haar wellicht niet doen uit
steken boven zovele andere schil
ders, haar portretten van de-
Zeeuwse boeren en dijkwerkers
en van de Volendanjmer vissers
hebben Kaar een geheel aparte en
vooraanstaande plaats doen inne
men in het «lejcicon der Neder
landse schilderkunst.
Haar grote gave is, dat zij on
middellijk in weet te dringen in
het karakter van haar model en
dit karakteristieke spontaan op
het doek weet vast te legeen F*>
al is het ene portret als schilderij
misschien minder geslaagd dan 't
andere, dit karakteristieke tref
punt vindt men in al haar por
tretten, of zij nu een zigeuner
type, of 'n priester, 'n kind of 'n
jonge vrouw uit de wereld, 'n
boeren- of visserstype of onver
schillig welk type ook uitbeeldt.
Het zijn geen fotografische mas
kers, die zfl schildert, het zijn hg-
zielde mensenlevens, die met al
hun geheimen voor u openbloeien.
De ogen en handen, de houding
en gestalte van haar modellen, zij
zeggen u, wat voor 'n mens het
was, die hier voor u geportret
teerd is.
De strakke en stugge Zeeuwse
typen en de blijmoedige, vergees
telijkte koppen der Volendammer
vissers (zie nevenstaande repro
ductie) diemevr. Rutgers v. d.
Loeff in vele afzonderlijke por
tretten en groepen in grote afme
tingen en levend coloriet schil
derde, zijn hiervan de meest-pro-
minente voorheelden.
EN als ik dan geboeid sta voor
het fascinerende 'portret van
een jonge vrouw, begrijp ik, dat
deze schilderes geen afstand kan
doen van al deze hare geesteskin
deren, die voor haar evenzovele
zoete herinneringen zijn en temid
den waarvan zij dagelijks wil leven
en werken. Want werken doet deze
vitale vrouw nog dag aan dag. om
dat zij slechts één geluk kent; ande
ren gelukkig te maken met zo'n le
vend portret van wie hun dierbaar
zijn.
Met 'n wens verliet ik mijn gast-
vrouwe: dat onze lezers en allen,
die de schilderkunst liefhebben,
nog eens op een deze begaafde schil
deres ijjpardige tentoonstelling* ken
nis met haar boeiend werk mogen
maken.
Fr. OTTEN
Tijdens de sluitingsfeesten van de Wereldjamboree in Frankrijk
werd deze enorme ballon,, welke de wereld voorstelt, door de
padvinders opgelaten.
De ontmoeting was heel toeval
lig en daarom misschien des te
interessanter. Hoe we hem ineens
ontdekten* tussen het grote pu
bliek langs een van de drukste
Haagse straten is en blijft een
raadsel, maar plotseling stonden
we voor de man, die in de afgelo
pen tientallen jaren duizenden en
nog eeijs duizenden mensen had
Ieren lachen op ,een manier om
nooit meer te vergeten.
De avond was warm, zoals het de
laatste maanden iedere avond ge
weest is en de mensen liepen
loom en tergend-langzaam langs
de vele winkels.
Men had nauwelijks gelegenheid
om normaal adem te halen en men
zocht alleen maar wat verkoeling
in drinken en nog eens drinken.
En wat doet men, als men met de
stroom van zuchtende en moede
mensen meezeult, zo maar in het
onbekende van 'n grote stad, zon
der te weten wat precies te doen.
Men strompelt en zoekt ook alleen
maar drinken en nog eens drin
ken, om weer op verhaal te kun
nen komen.
En- ineens was er die ontmoeting.
Zwierig als een jonggezel, de
stroohoed nonchalant opzij liep Bu
ziau met de grote stroom mee, ook
al op zoek naar verfrissing en af
koeling.
Half-dichtgeknepen ogen, de zeer
Katholieke en Pro
testantse Jeugdorga
nisaties hebben ge
zamenlijk een berg
hut in de Beierse
Alpen overgenomen,
de „Burghalle" in de
Algau, met het doel
daar katholieke en
protestantse alsook
interconfessionele bij
eenkomsten en vor
mingscursussen te
houden. Bij de ope
ning" van dit Jeugd
centrum spraken eén
Katholieke priester,
Kanunnik. Hörmen
van Augsburg, en
een Luthers predi
kant, Ds. Bauer. 9
De Nobelprijs voor
literatuur is een
stemmig toegekend
aan de 28-jarige
Noorse schrijfster
Mgria Brekker voor
haar boek „Moeder
Maria", dat het da
gelijkse leven van de
Heilige Familie be
schrijft. Tijdens de
oorlog verbleef Maria
Brekker in Zweden
en schreef er een
werk over het verzet
in Noorwegen onder
de titel „Ik ben een
Noorse". O Pater de
Jerphanion S.J., de
bekende Franse ar-
chaeoloog, is tot lid
van de Academie
Frangaise gekozen.
Hij was reeds lid van
de Pauselijke Acade
mie voor Weten
schappen, het Pause
lijk Oosters Instituut
en het Oosters Semi
narie te Lyon. <0 Te
Wellingborough in
het Diocees Nor
thampton in Enge
land zijn op 9 Augus
tus j.l. de z.g. „Ka
tholieke Volksweken"
begonnen, die tot en
met 6 September zul
len worden voortge
zet. Dit Instituut der
Volksweken werd
kort voor de oorlog
opgericht door een
aantal leken, die in
parochieel verband
door gebed, studie en
arbeid hun geloofs
leven wilden verdie
pen. Zij waren er
zich van bewust wel
Zondags Katholie
ken doch in de week
veeleer individualis
ten te zijn. Onder de
oorlog die hen voor
verschillende diensten
kinderen behouden.
9 De Mexicaanse
regering heeft de
film „De H. Philip-
pus van het Kindje
Jezus" verboden, om
dat de uitbeelding
van het mystieke le
ven, mystieke ge
voelens in de toe
schouwers zou kun
nen opwekken. De
regering is van me
ning dat wonderen
en bovennatuurlijke
gefieurtenissen niet
in overeenstemming
opriep, hielden de
mannen vol, elke
week bijeen te ko
men en hun noodlij
dende medebroeders
hulp te bieden. Toen
de leden door de mi
litaire dienst werden
verspreid, propa
geerden zij onder de
Britse strijdkrachten
hun denkbeelden en
vormden kernen. Zo
is het werk der
„Volksweken" uitge
groeid en thans ne
men ook vrouwen
en kinderen er aan
deel. 0 Grote groe
pen mijnwerkers in
de industriegebieden
van de Gard en de
Loire, hebben krach
tig geprotesteerd bij
de Minister van On
derwijs. Nu de mij
nen genationaliseerd
zijn, worden n.l. ook
hun tot nu toe vrije
scholen in openbare
omgezet. De Katho
lieke mijnwerkers
willen het bijzonder
onderwijs voor hun
zijn met haar realis
tische staatkundige
politiek. Bovendien
verklaart zij dat de
titel een overtreding
is van de huidige
Mexicaanse wet. 9
In Parijs is een be
gin genaakt met het
organiseren van een
„huiselijke" Katho
lieke Actie. Daartoe
nodigt een goed on
derlegd Katholiek
eerst alle katholieke
en daarna de overige
medebewoners van
zijn huis op zijn ka
mer uit. Er wordt
niet alleen van ge
dachten gewisseld,
doch ook getracht tot
practische acties over
te gaan. Soms komt
de pastoor op bezoek
en' kan dan zonder
tijdverlies met alle
bewoners rechtstreeks
in contact treden.
Door dit werk hoopt
men ook de taak der
overbelaste parochie
geestelijkheid te ver
lichten.
V»
scherpe neus recht vooruit en een
wandelstok, die lustig op de stenen
tikte.
Er scheen verrassing in ons kn-
ken te hebben gelegen, want de
lachende wonderdokter keek en
bleef staan. Zo maar, zonder enige
bedoeling hebben wp tem een goe
den avond gewenst, zoals dat nette
mensen past en als antwoord trok
er een genoegelijke grijns over zijn
prachtige clowns-kop.
Nog een enkele voorbijganger her
kende he.m en een ""paar meisjes
fluisterden met een klein beetje ro
mantische aandoening zijn naam
voor zich heen.
Toen liep hii weer verder, op
zoek naar lafenis in de zwoele stads-
avond.
Eigenlijk tegen onze wil zijn we
hem gevolgd, want achtervolging
ligt ons brave Nederlanders 'niet.
Totdat hij zich 'ergens een plaats
je op een van-de vele Haagse ter
rassen kon bemachtigen en wii zo
waar nog een lege stoel ontdekten.
Toen hij dat alles zag trok weer
die oude 'geweldige grijns over zijn
gezicht en weer wenste hij ons goe
den avond.
Het genietende publiek vermaak
te zich en boog en glimlachte, zoals
nette Hagenaars het in alle omstan
digheden past.
We hebben hem aan het praten
gekregen, ook al weer vanzelf, om
dat de koffie geurig was en deze
avond zoel en er veel sterren aan
de donkere lucht hingen.
Tot er één in ontzaggelijke snel
heid naar beneden schoot.
„Een vallende ster", klonk toen
ineens de hese stem van Europa's
grootste clown, „een vallende ster,
daar en'hier" en hij wees op zich
zelf met de onovertroffen lach van
een wereld- en mensenwijs man.
Natuurlijk weer als goed-opgevoe-
de mensen hebben we heftig gepro
testeerd tegen deze Delphische uit
spraak. Maar hii schudde zijn hoofd
en herhaalde zijn woorden. „Als
men oud geworden is en er liggen
vijf jaren oorlog tussen de mensen
van „Het vrouwtje van Stavoren en
de riipgeworden toeschouwers uit
het drama „Veertig-vijf en veertig",
gaat soms de lach over en blijft de
droom aan een groot en schoon ver
leden".
„Natuurlijk" en we knikten st.il
mee.
Want hier ging een man spreken,
wijs geworden door vele duizenden
lachende mensen en nog wijzer ge
worden door eigen ervaring van de
grote en diepe menselijke humor.
Na een lange mijmer begon hij in
eens te praten over al zijn revue's,
zijn werk, vanaf de tijd dat hij in
eén kleine tent de eerste lachers op
zijn hand kreeg met kleine, gekke
vertoninkjes, hier in Den Haag en
in Amsterdam. Dat was, toen ter
Hall nog heer en meester was. Hij
vertelde verder over de schitteren
de en daverende shows, met veel
licht en veel décors en met een pu-
bliek." dat hem keer op keer de ova
ties bracht die alleen aan groten
voorbehouden zijn.
Hij vertelde van al zijn rollen;
Truus de méid, Kees de koetsier, de
tuinman en de lantaarnopsteker, de
visser en de eeuwige zwerver en
ook over zijn rollen zonder één
woord, alleen maar lachen en kij
ken. Dat was meer dan genoeg om
allen in de zaal, loge en hoog in 't
schellinkje te laten lachen, steeds
maar weer opnieuw, tot'Buziau ver
dween, of tot de mensen dood en
doodmoe op adem moesten komen.
Bij de herinnering aan dit alles
komt weer die oude bekende grijns-
trekken over het hele gezicht, dat
bestaat uit ontelbare plooien en
plooitjes en waarbij alleen nog het
witte masker nodig is. Dan is er
weer de Buziau van jaren terug. e„n
zoals practisch heel Nederland hem
heeft gezien, ieder jaar opnieuw, in
Den Haag, Rotterdam, Amsterdam
en verder in de provincie alle maan
den door, tot er weer een nieuwe
revue was ingestudeerd en de trek
weer van voren af aan begon.
Daartussendoor werden de kleren
door Buus zelf ontworpen, ziin fan
tastische kleren, dassen, hoeden en
benodigdheden en bijna steeds door
hem zelf gemaakt.
„Of ik me erg voelde?" Eigenlijk
een onbescheiden vraag, maar per
slot van zaken is de avond al zover
gevallen dat onbescheidenheid niet
meer te onderscheiden is van ver
trouwelijkheid. „Nee, gevoeld heb ik
me nooit, alleen maar bang. dat ik
te ver zou kunnen gaan, of dat het
publiek genoeg van me zou krij
gen".
Het tegendeel is gelukkig waar
gebleken.
We hebben hem gevraagd, waar
om hij na de bevrijding niet meer
optrad, toen een grote revue klaar
was. Waarom niet. „Och een mens
kan niet altijd het waarom wel en
waarom niet verklaren, is zijn wijs
antwoord, „maar het was beter zo".
„TJ hebt zelf kunnen zien. hoeveel,
mensen me nog kennen, een enke
ling valt het nog wel eens op, maar
och, Buus is de gevallen ster van
daar straks, die nu alleen nog op
herinneringen teert. En op toevalli
ge ontmoetingen, die er nu en dan
voorkomen.
Maar het is allempal goed, zoals
het gelopen is. Soms komt wel eens
het verlangen terug, maar de le
venswijsheid heeft hem rijp gemaakt
en de tientallen jaren, die hij op de
planken, in de hejle schijnwerpers,
of in de schemerige kleurlampen
heeft doorgebracht hebben hem ge
maakt tot wat hii nu is; een man
vol herinneringen".
Het kopje koffie (de hoeveelste?)
was leeg en Buus zwaaide met ziin
wandelstok,4 zoals hij dat deed als
de bon-vivant uit ik weet niet wel
ke revue en hij nam nog een keer
ziin hoed af met een zwier, zoals
hij het deed voor de duizenden voor
hem in de schouwburgen en de pro-
vineie-zalen.
Het is zeker, dat hij met een tik
je weemoed over 't voorbije is door-
g-'-'/andeld. met '1 I dirhtenk-epeo
rgc" en ziin neus fel vooruit.
Alleen het witte mask°r ontbrak
nog, T. v. d. H.
MINISTER NEHER
Te Batavia aangekomen
Vrijdagavond is het vliegtuig „Pa
ramaribo", met Minister Neher aan
boord, te Batavia geland. De Minis
ter werd verwelkomd door Dr. Van
Mook, dr. Idenburg, .Luit.-Generaal
S. H. Spoor, Vice-Admiraal Pinke en
andere autoriteiten. Op weg tussen
Singapore en Batavia verklaarde
Minister Neher aan een Correspon
dent van Aneta,dat Hij zeer waar
schijnlijk een maand in Indonesië zal
blijven. Hij zal zich op de hoogte
stellen van de schade welke geleden
is zowel door de Japanse bezetting
als door de latere gebeurtenissen. In
het bijzonder zal hij trachten vast te
stellen hoeveel buitenlands kapitaal
nodig zal zijn voor de wederopbouw
Als zeer t^elangrijk nevendoel .van
zijn reis ziet de Minister het verste
vigen van de betrekkingen tussen de
Nederlandse en de Nederlands-In
dische regering. Zijn bezoek zal niet
tot Java beperkt blijven.
Posifie Nederlandse
passagiersschepen
VRIJDAG, 22 Aug.; Aldabi 22/8
van Buenos Aires te Rotterdam;
Andijk, Rotterdam-New York, pass:
22/8 1.30 uur Scilly. Delftdijk, Rot
terdam-San Francisco, 19/8 te Cris
tobal met machines'chade. Duiven-
dijk, 20/8 van New York naar Rot
terdam, vermoedelijk via Antwer
pen. Indrapoera, Kaapstad-Rotter
dam, pass. 21/8 18 uur Kaap Verde,
wordt 29/8 8 uur aan de Hoek van
Holland verwacht.
Minister Huysmans in
Zeeuws-Vlaanderen
De Minister van Economische Za
ken, de heer Huysmans, die in gezel
schap van de Directeur-Generaal van
Ret Departement van Economische
Zaken, de heer Truyer, de Commis
saris der Koningin in de provincie
Zeeland, Jhr. mr. Quarles van Uf-
ford en enige leden der Ged. Staten
van Zeeland een rondreis door Oost
en West-Zeeuws-Vlaanderen maakt,
bezocht in Sas van Gent, Sluiskil,
Koewacht en Clinge verschillende
industriebedrijven, waarbij de moei
lijkheden, welke deze bedrijven
thans ondervinden, onder de aan
dacht van de Minister werden ge
bracht. Te Aardenburg werd een be
spreking gehouden met vertegen
woordigers uit de vlas-industrie. De
Minister zegde- hierbij toe, dat bin
nenkort een commissie, bestaande
uit ambten?-n van zijn Departe
ment, de Herstelbank en het Bedrijf
schap in contact zouden treden met
de vertrouwensmannen der vlassers,
ten einde te geraken tot opstelling
van een positief plan ijpor het bou
wen van vlasroterijen te IJzendijke,
Sint Kruis en Eede.
De Ned. Chemici, de heren dr. J. F. Arens en dr. D. A. van Dorp
zijn er na jaren werken in geslaagd in dg laboratoria van d<
N.V. Organon te Oss, de Vitamine A op kunstmatige wijze t<
bereidgn. Nergens ter wereld was dit, ondanks vele pogingei
tot nog toe gelukt. Links dr. van Dorp en rechts dr. Arens.
TOERISTEN, die het Oosten van ons land bezoeken, zullen
telken morgen verbaasd staan over de drie, vier en soms
meer grote trucs met aanhangwagens, vervaarlijk-wit geschil
derd, die met een fameuze snelheid, verse Deense vis vanuit
Esbjerg en andere Deense vissersplaatsen naar het Zuiden voe
ren. Even buiten Nijmegen tcjnken ze, haastig glijden er wat
sneden wit brood naar binnen, de mannen verwisselen van stuur
en voort gaat het we,er over de eentonige betonnen linten, lqngs
Eindhoven en Brussel npar Parijs. En als we onze perskaart op
steken en even in het Duits en mgt een beetje Deens erdoor ons
verstaanbaar tracl ten te maken, begrijpen ze ons, de slanke
Deense g -talten, d'e telkens drie en meer uren achtereen het
zware stuurwiel hanteren.
Mit nach Paris?
Ajjj so, aber haben sie die benö-
tigte Papiere.
En als we de nieuwe pas tonen,
het internationale rijbewijs en ande
re paperassen, kunnen we instappen
want de mannen zijn wel erg gesteld
op bezoek en ze zijn het wel ge
wend, dat mannen met camera en
vulpen meereizen, op jacht naar de
copy.
Ze vertellen, dat ze een rit maken
telkens van meer dan duizend lan
ge kilometers over mooie en min
der mooie wegen.
De vis, die des middags geladen
wordt'als verse vis te Estjerg en
in andere plaatsen van Denemarken,
Denmark, zoals ze met veel keelge-
rochel zeggen, wordt in het ijs ge
stopt in zware manden geladen en
verdwijnt dan door de brede ach
terluiken in de zware meertons wa
gens en aanhangers, die fel wit zijn
geschilderd "en een kwartier rond
zich een geur van vis verspreiden.
Ze vervoeren meest kabeljauw en
fijnere vissoorten.
Daarna klinkt het vertreksignaal
en met drie of vier in de wagen
gaat het eerst Denemarken door en
door Duitsland.
Al of niet in colonne raast men
over de strada, die' naar Oldenzaal
leidt. Dwars door een verwoest ge
deelte van Noord-West-Duitsland,
tot de Nederlandse grens opdaagt,
die b.ekend is bij de mannen.
Even een controle, een wisseling
van bestuurder en voort gaat het
weer. Over' Arnhem en Nijmegen en
grinnikend sliert de bestuurder zijn
wagen door de stad in de richting
van Grave en Eindhoven.
De Belgische grens bereikt men
meest vroeg tegen de middag en
dwars door België heen gaat het dan
op Parijs af.
Op Parijs, de lichtstad, die soms,
als ze geluk hebben nauwelijks vier
en twintig uur na het vertrek en
soms binnen zes en dertig uren na
de vangst de verse Deense vis eet.
Even een grondige qontróle daar,
enkele uren van rust en voort weer,
want ze werken met afwisseling en
kunnen onderwijl slapen,
Onderweg passeert men de nieu
we vrachtvaarders, die soms even
stoppen, meestal met een klein hand
gebaar voorbijsnorren.
Dat zijn de vrachtvaarders van de
grote weg. de expediteurs, die in
twintig, vijf en twintig uren tiids,
acht of tien ton vis vervoeren door
vijf landen over ruim duizend km.
Ze kennen de mensen van de weg,
de Gravense vrachtrijder met zijn
hittekar even goed "als de Duitse po-
litietroepen. de Eindhovense spoor-
wachter rpet ziin zware snor is hen
even bekend als de voor-Parijse
straatveger.
Uren aaneen ronkt de zware mo
tor en boven alles uit proeft men
de vaak niet lekkere geur van de
verse vis. Ze roken drie. vier mer
ken sigaretten doereen en knabbelen
achter elkaar van een Duits kadetje
pn een Belgische ommelet. Zo zorgt
Denemarken voor de deviezen.
De retourvracht bestaat meestal
uit Frapse ruilertikelen of uit wijnen
en andere - producten.
Doch dat is niet de hoofdzaak,
zegt de Lange Deep met grijnzende
tanden en gespierde vuisten, hpofd-
zaak is, dat de Deense vis even snel
wordt gegeten in Parijs als in Ko
penhagen, Kopnhavn, bromt hij'
weer.
Nauwelijks twintig uren later stap
ik weer uit op de Graafse weg te
Niimegen. Dan weer tanken, weer
wisselen van stuur.
Even een korte loop naar een
Het kleine opleidingsschip van het Belgische Zeecadettencorps,
de „Hinders", is in Rotterdam aangekomen.
broodwinkeltje aan de overzij, ee:
vers „saffiertje", de brand erin e:
weg weer naar Esbjerg.
En over acht uur staat de wage
te rusten, hebben de mannen derV
uren rust. nadat ze eerst halverweg
Duitsland de heenbrengers hebbe
ontmoet. Hoe klein de wereld va
vandaag, waarin nog geen behoeft
is aan een raket, die de verse vi
in een uur tijd overschiet.
Romantiek langs de weg, zegt d
ene Deen me, als hij me de lijst va
handtekeningen liet zien', waari
zelfs namen prijken van persrotter
die met Arabische en Indische hiëi
ogüiphen getekend hebben.
En morgen vroeg suist de ander
wagen weer naar Parijs met zij
onverzadigbare mensenmassa's di
de Deense vis soms nog eerder ee
dan de vrouw van de Deense visse-
Respect verder voor die manne
van de witte viswagens, die vaa
zo secuur rijden, dat we als schoo'
jongens er onze kans op te laat kc
men van konden aflezen.
Jos van Gemert J-
HOLLANDERS STERKEI
IN TEAMWEDSTRIJD
Friezen hebben pech
Voor de eerste teamwedstrijd
HollandFriesland in de regen
boogklasse, die 's morgens om
kwart voor elf begon bestond zeer
veel belangstelling. l)e triezen
werden echter na de start al te
leurgesteld, toen Theunissen mei
zijn mast het grootzeil van Vrolijk
door midden scheurde, waardoor
deze direct uitgeschakeld werd.
De tweede ramp trof de Frigzei
toen v. d. Weij in de tweede rout-
een bakboord-stuurboorel-kwest)
kreeg met een van de Hollander
en de strijd eveneens moest staker
Alle hoop was toen op de nog over
blijvende drie gevestigd,- maaj- he
stond vooraf wel «vast dat de Frie
zen het zo - nooit" konden houder
Gelukkig voor hen echter verover
de Dirk Oppenhuizen de eerst
plaats en haalde dr. v. d. Zijp e
Hendriks ook nog enige plaatsen Of
Bij de Hollanders bezette Bergsm
de tweede, Vial de vierde, Theu
nissen de vijfde, v. d. Steur de zes
de en Hofland de 8e plaats waardoo
ze 30 punten verzamelden tegen d.
Friezen 22.1. De vooruitzichten o
een overwinning zijn voor de Hol
landers dus zeer gunstig.
De eerste veerneigingsgroepswed
strijd in de Valkklasse werd ge
wonnen door het team van d
K.Z.V. „Sneek".
De open wedstrijd in de regen
boogklasse leverde een grote Frie
se overwinning op. Hendriks won
met een flinke voorsprong op zijn
stadgenoot Vrolijk, waardoor hij
de Van Houten wisselbeker die
in 1925 werd ingesteld, voor de
vijfde maal en thans definitiel
won.
Tevens kreeg hij de Andreae
wisselbeker. De derde plaats wa
voor v. d. Steur, maar de vierde e>
vijfde waren weer voor de Friezer.
i. c. Dirk Oppenhuizen en v. d. Weij
In de Pampusklasse leed Sievert
z'n tweede nederlaag, ditmaal tegei
de Scheven inger Volkers, die nu di
beste kansen h^eft op de hoofdprijs
de grote zilveren waterpoort.
Reinhard Mulder komt er in d-
Valken steeds beter in en versloe;
zijn grote concurrent Zuiderbaai
met flink verschil. De Rotterdam
mer Van Buren was achter Zuider
baan derde.
Metelerkamp Cappenberg te Am
sterdam waj. evenals Maandag
eerste in de Olympiajollen, waar
achter Nellie van Gqpl als tweedi
volgde, en Brinkhuis, eveneens t<
Amsterdam als derde.
37.
Binbonnet zag mij in de taxi zit
ten en kwam vlug op mij toe. Ik
opende de dg«r. Hij stapte naar bin
nen en ging naast mij zitten.
„Dus uw baard was vals?" begon
ik plotseling.
„Inderdaad, monsieur. Maar ik
werd ertoe gedwongen. Ik
„Een ogenblikje, als 't u belieft.
Wat ik niet begrijp is dit: Aangezien
uw vermomming zo goed was, dat
zelfs mqnsieur Gérard u niet her
kende, waarom verwonderde het u
dan, dat ik gisterenavond liet blij
ken, dat ik aan uw identiteit twij
felde?"
„Maar ik begrijp niet, monsieur....!
Speciaal voor u had ik mij bijzon
dere moeite getroost mijn identiteit
kenbaar te maken. U had mij nooit
tevoren gezien, maar u kende mijn
handschrift uit mijn brieven aan
Pearce Brothers. In het briefje, dat
mijn presentje van wijn en cognac
vergezelde.
„Briefje? Daar was geen briefje bij
monsieur Binbonnet."
„Dat was er,wel bij monsieur Wea-
vair." Hij scheen erg in de war.
Bijna onbewust gleed mijn hand
in mijn jaszak. Daar was het. Het
kaartje, dat ik indertijd in mijn zak
had gestoken. Maar een briefje? Ik
haalde het kaartje te voorschijn.
„Dat is het, Monsieur Weavair!
Aan de achterkant staat het. Hebt
u dat niet gelezen?"
Ik schudde mijn hoofd. Ik haalde
het kaartje uit de enveloppe en
draaide het om. Inderdaad stond er
FEUILLETON
door DAVID KEITH
in fijn potloodschrift iets op ge?
schreven. Ik had het bij mij gedra
gen vanaf de dag, dat ik naar Brest
was geweest, „Drink de cognac niet.
Vernietig dit kaartje. De wijn is een
persoonlijk geschenk van uw make
laar, die hoopt dat eerlang
Ik kon de woorden met moeite
ontcijferen en las ze hardop.
„Daar werd ik onderbroken", ver
klaarde Monsieur Binbonnet. Ik had
geen gelegenheid meer mijn bood
schap af te maken, want 'zelfs bij 't
bezorgen van het pakketje werd ik
gade geslagen."
Ik knikte. Dat de cognac vergif
tigd was had ik wel begrepen, toen
mij opnieuw cognac werd aangebo
den. Dat de wijn niet vergiftigd was
wist ik ook al. En nu vernam ik pas
het waarom.Dat waarom had ik
echter* al lang kunnen weten.
„Het spijt mij", hoorde ik Bin
bonnet zeggen, „dat u die woorden
niet gelezen hebt. Ik had werkelijk
mijn best gedaan, Monsieur. Het
schrift is erg fijn, maar dat deed ik
met opzet, om te voorkomen dat
mijn „waakhond" het zou merken.
Ik verzeker u, dat het heel riskant
was. De angst die u moet hebben
uitgestaan. Monsieur! Het gevaar....!
Een gelukkig toevel voorkwam, dat
u van de cognac dronk?
Ik knikte opnieuw.
„Ik dank God, Monsieur Wea
vair."
„Mag ik u nu voor uw waarschu
wing bedanken, Monsieur Binbon
net."
„Ah, Monsieur, het was het min
ste
„Maar nu iets anders: Waarom
loog u tegen mij betreffende uw te
lefoon, Monsieur?"
„Monsieur, die man beloerde me
als een havik. HJj dwong mij van
telefoonnummer te veranderen, om
het voor mijn vrienden en klanten
zo moeilijk mogelijk te maken zich
met mij in verbinding te stellen. Ik
hoop nji, dat ik naast Pearce Bro
thers ook mijn andere klanten terug
zal krijgen. Dat van die telefoon
moest ik u wel vertellen, omd^t hij
me dat bevolen had; en toen u en ik
die avond in gesprek waren v?as hij
met zijn hond, zoals u weet, "in de
aangrenzende kamer. Ik had echter
vooraf de kans gehad mij met
Pierre te verstaan en had hem ge
vraagd mij om 10 uur precies op te
pellen zodat ude telefoon zou
horen. Monsieur en weten, dat er
iets niet in orde was."
Ik voelde, dat ik het woord „leu
gen" ten opzichte van hem niet
meer kon gebruiken.
Na een kort stilzwijgen ging ik
verder: „Die dingen,, welke u mij
over Gérard vertelde, Monsieur
Binbonnet
„Daar had ik twee redenen voor,
Monsieur. Ik wist, dat de man, die
in de andere kamer luisterde, wens
te dat ik u'van uw plan om naar
Brest te gaan, zpu trachten af te
brepgen. Daarbij wilde ik er zeker
van zijn, dat indien u toch zoudt
gaan, u zoudt merken, dat er iet;
verkeerd was. Dat er krachten ii
het spej. waten, die u tegen werk
ten. Ik moest proberen u te bewe
gen per auto naar Brest te gaan. II
behoef u niet t.e vertellen, wie di
chauffeur en wiens auto het ge
weest zoudep ?yn. Toen dat mi's
lukte dwong hij piij u een fles cog
nac te sturen. Ik overtuigde hen
ervan, dat de toevoeging van eer
gewone fles wijp het presentje na
tuurlijker zou doen lijken. In eer
onbewaakt ogenblik nam ik mijr
kans waar en krabbelde een paar re
gels op het kaarsje, dat u daar hebt
^Hrj vergezelde mij, toen ik het pakjr
dre avond aan Het hotel afgaf, zoda'
ik met in staat was Pierre voor die
cognac te waarschuwen.
„Toen u uit Brest terug was
moest ik weer liegen. Ik was het, dit
u die middag na uw aankomst tele
foneerde. Ik had een telegram var
hem uit Brest ontvangen, waarin hi
mij meedeeldg, dat u Brest per treir
had verlaten en dat hij p^r aujo zou
volgen. Dit gaf mij de kans u eer
hernieuwde .waarschuwing te geven
Maar ik kreeg geen antwoord.E
was die middag toch al terug in Pa-
rijs, Monsieur Weavair? Of was u
weer de stad ingegaan?"
Een gevoel van schaamte steeg bii
mu op. Ik herinnerde mij, dat ik
Binbonnet die dag niet had willen
spreken. Ik had, eenvoudig gewei
gerd de telefoon te beantwoorden
Later vermoedde ik zelfs, dat hij
mij opbeide om te zien of ,k op mijn
£f™er zü mij op hSn ge-
Dat konUilen vermoorden!
Dat kon ik natuurlijk niet bekennen
„Ja. Ik was nog even de stad in"
loog ik. Wordt vervolgd'
