EEN PUZZLE VOOR KERSTMIS
EN KERSTMIS WERD WEER KERSTMISI het kerstfeest
van de zeeman
JONKH
zorgen
PAG. 6
NIEUW NOORDHOLLANDS DAGBLAD - Woensdag 24 December 1947
Verkoudheid
NOVELLE
EN SHORT STORY
SlfÉÜ
Oorspronkelijk Kerstverhaal
door Wim van Eekeren
J
Positie Nederlandse
passagiersschepen
K. F. C. Filml
Een Kind
V
MK'
vmwM
mmmi
raM.'.
Uitnemend resultaat van gehouden R. D. Prijsvraag 1947
Bekroningen toegekend van f1000.-, f750.-, f500.-, en f250.-.
8 Eervolle vermeldingen ad f 125.-.
Horizontaal
1. Kenteken van Zwitserse auto's.
6. Handvat.
9. Plaats in Zeeuws Vlaanderen.
13. Met ere.
15. Uitroep van pijn.
16. Oude naam van Hor. 43.
17. Londense vreemdelingenwijk.
18. Hoofdstad van Europees land.
19. Volgt op Hor. 22.
20. Vochtig.
22. Volgt op Hor. 43.
24. Eveneens.
26. Lendestuk bij rundvlees.
27. Plaats in Noord-Holland.
30. Nonsens.
31. Gaat vooraf aan Hor. 43.
32. Plaats in Italië.
34. Deel van een jaar.
35. In orde.
37. Rekening.
39. Voorzetsel.
40. Onderricht.
41. Soort roeiboot.
43. Zangnoot.
45. Stad met scheve toren.
46. Koffiekamer.
48. Klank.
49. Aanduiding.
Verticaal
1. Bekend componist.
2. Verblijfplaats der verdoemden.
3. Plaats in Noord-Brabant.
4. Telwoord
5. Voor.
7. Een der Grote Antillen.
8. Frans persoonlijk voornaamw.
9. Bezittelijk voornaamwoord.
10. Een der U.S.A.
11. Woede.
12. Deel van het gelaat.
14. Groot hert.
18. In orde.
19 Snijwerktuig.
21. Indische winkel.
23. In 1935 Engels minister van
buitenlandse zaken.
25. Haven in Noord-Afrika.
26. Queue.
28. Kinderlijk.
29. Dorpje in de Tielerwaard.
30. Tweedracht.
33. Aandelen in een loterij.
34. Orgaan in de buik.
36. Gewicht.
38. In het jaar onzes Heren.
40. Gaat vooraf aan Hor. 31.
42. Afkorting van een boksterm.
44. Familielid.
45. Italiaanse rivier.
47. Dwarsmast.
KERSTMIS 1947
(Vervolg van pag. 5)
die zijn gelaat sympathieker maak
ten en bij de trillend gefluisterde
Kerstboodschap aan het slot liet hij
het hoofd in de handen zakken.
Bij het verlaten van de kerk had
ik hem niet meer gezien en het
verbaasde mij, dat ik hem bij thuis
komst wachtend aan de deur vond.
Ik wenste hem een Zalig Kerstfeest
en samen gingen wij aan tafel. In
tegenstelling met de vorige avond,
toen het nerveuze gedrag van de
onbekende me had weerhouden,
kreeg ik lust om een gesprek met
hem te beginnen. Ik zei hem plotse
ling, dat ik hem had gezien in de
kerk. Onmiddellijk had ik er spijt
van. Hij kreeg een kleur en de
zelfde zenuwachtige trekken van de
vorige avond speelden over zijn'ge
zicht. Toen streek hij energiek de
hand door de haren als vaagde hij
een laatste weifeling weg. Met een
glimlach van berusting, als was hij
bereid tot een moeilijke bekentenis,
begon hij zijn verhaal, dat mij alles
duidelijk zou maken.
„Jaren geleden verliet ik mijn
ouderlijk huis om een zelfstandig
leven te gaan leiden. Dat ging mij
goed af, tenminste wat betreft het
maken van carrière. Ik werd ver
tegenwoordiger en later hoofdver
tegenwoordiger bij een exportfirma,
die veel zaken deed met Engeland.
Bepaald slecht echter verging het
mij in mijn geestelijk leven. Rijk
dom en activiteit lachten me tegen,
eisten geheel mijn streven op, waar
door ik mijn godsdienstig leven ver
waarloosde, erger nog, geheel ver
loor. Toen kwam de oorlog als een
schok in mijn leven. Mijn relaties
werden afgebroken, mijn loopbaan
bedreigd. Een lokkende toekomst
wankelde. Vol haat richtte ik mijn
activiteit tegen de bezetter. Roeke-
'oos werkte ik samen met agenten
van de Engelse geheime dienst.
Haat leidde me, toen ik mijn eerste
slachtoffer maakte. Het greep me
aan, meer dan ik had verwacht. De
ineenkrimpende houding, de einde
loos smartelijke trek op zijn gezicht
bleven me bij. Ik zette door, maakte
nieuwe slachtoffers, zonder dat ik
dit alles kon verwerken. De vorige
week leverde ik samen met enkele
makkers een open strijd tegen leden
van de Groene Politie. Wij waren
in de minderheid. Kogels regenden
vlak naast, voor en achter mij neer.
Een schot ketste af op mijn sten-
gun. De nijdige tik deed een huive
ring door mij gaan, niet van vrees.
Een vreemde huivering, die heel
mijn ziel doortrilde en met een
liphte duizeling eindigde in de her
senen. De gedachte schoot me te
binnen: „Het is alsof de eeuwig
heid, alsof God zelf rakelings langs
mij gaat en mij met Zijn mantel
heel even beroert". Na de geslaagde
aftocht trok ik mij terug uit dat
werk, om al het gebeurde te over
denken, te ordenen, te wikken. In
een soort retraite van enkele dagen
besloot ik om met het Kerstfeest
mijn geruïneerde leven te herstel
len. Daartoe gebruikte ik het voor
wendsel vannacht een opdracht te
gaan uitvoeren. Zo kwam ik bij u.
Het was een nacht vol echt geluk".
Chris zweeg glimlachend. Ik keek
peinzend voor me. Zwijgend nam
mijn vrouw de drie kaarsjes uit de
kast en zette ze brandend voor het
Kerststalletje. Stil en ontroerd wa
ren wij door de glimlach van geluk,
die alle noden van de tijd deed ver
geten bij een kerstverlichting van
drie dunne kaarsjes.
Dat alles kwam me in de gedach
ten, terwijl ik vanavond de straten
doorging en ik besefte, dat de vrede
van Kerstmis niet glanst in lichtjes
en sieraden, maar straalt in de
kleine woning van een dankbaar
mensenhart.
AD VAN WOUDEN.
van neus, keel of borst,
snuift en wrijft U weg met
IMIJNHARDT^^^MDOOSÓOCT.
Van de drie verschijningsvor
men van het moderne verhalende
proza worden ons hier door R. J.
Valkhoff en Marianne Philips twee
specimina voorgelegd. Dat het ver
schil tussen roman en novelle niet
alleen van kwantitatieve, doch ook
en veel meer van kwalitatieve aard
is, komt in „Abdicatie" van R. J.
Valkhoff voldoende tot uiting. Zo
wel de innerlijke structuur als de
doelstelling en de techniek van deze
episode uit het vijf-tiende-eeuwse
Venetië duiden op een eenheid van
gebeurtenis, situatie en stemming,
allen eigenschappen, die de roman
in wezen mist. 't Verhaal is boven
dien in soepele gelijkmatige stijl ge
schreven, welke zich er uitermate
toe leent 't mislukte leven der jonge
Caterina Cornaro, wier geluk aan
de politiek van het Doorluchtigste
Venetië werd opgeofferd, ongepas
sioneerd en zonder de vooringeno
menheid van een tijdgenoot te be
schrijven.
Als men het zeven-tal korte ver
halen, dat Marianne Philips bun
delde in haar boekje „Tussen hemel
en aarde" toetst aan de eisen, die
de short story aan haar beoefenaars
stelt, dan kan men in het algemeen
wel zeggen, dat men hier te doen
heeft met kernachtige verhalen,
welke met zo weinig mogelijk mid
delen een zo sterk mogelijk effect
trachten op te leveren.
De short story biedt geen plaats
voor uitgebreide karakterontleding,
beschouwingen, lyriek. Door al deze
dingen verwatert het verhaal tot
een schets, een portret of een im
pressie. Toch staan deze „stories"
dichter bij het sfeer- en stemmings-
verhaal, dan bij de „tall tale", het
sterke staaltje, waarop vooral de
Amerikanen (Allan Poe) zo tuk zijn
De climax is er niet zo duidelijk en
soms zo adembenemend als in de
verhalen van Mérimée, Tsjechow,
O'Henry, Hemingway en Maugham,
deze virtuozen van het bliksem
snelle actieverhaal. Hetgeen niet
wegneemt, dat zij uitstekend ge
schreven zijn en een wezenlijke bij
drage vormen voor de Nederlandse
short story-kunst. V. de J.
R. J. Valkhoff: „Abdicatie". Uitg.
Ned. Boekhuis, Tilburg. Marianne
Philips: „Tusschen hemel en aarde"
Uitg. A.B.C.-Mij. A'dam.
fiiili
jJi»
De Directie van Rath Doodeheefver N.V. bericht hiermede, dat de Jury-
van de R. D. prijsvraag-1947 haar omvangrijke taak succesvol ten einde
heeft gebracht, na bekroning van een selectie van de allerfraaiste behangsel-
ontwerpen van Nederlandse kunstenaarshand. Inplaats van het oorspronkelijk
vastgestelde aantal van 16, moesten zelfs 17 prijzen worden toegekend, waar
voor het uitgeloofde totaal-bedrag van f 6000.- enigszins werd verhoogd teneinde
de beste inzendingen alle recht te doen wedervaren. Bekroonde ontwerpen
zullen, naar wij hopen, binnen afzienbare tijd in de veelzijdige nieuwe R. D.-
collecties kunnen worden opgenomen. Het ligt in het voornemen van de Direaie
ten spoedigste in de R. D. Toonzalen te Amsterdam een keuze uit alle ingeko
men ontwerpen tentoon te stellen op een expositie waar zowel vakgenoten als
overige belangstellenden hartelijk welkom zullen zijn. Wij betuigen onze bijzon
dere dank aan allen, die tot het welslagen van de R. D. prijsvraag-1947 heb
ben bijgedragen en die daarmede steun wilden verlenen aan ons streven naar op
wekking en vernieuwing van de hedendaagse Nederlandse wandbekledingskunst.
Amsterdam, 23 December 1947 Directie Rath Doodeheefver N.V.
Ondergetekenden, tezamen vormende de Jury van de door de N.V. Rath
Doodeheefver uitgeschreven Prijsvraag-1947 voor nieuwe Nederlandse behangsel-
ontwerpen, verklaren, zich met beoordeling van het ingekomen werk en bekroning
van 17 ontwerpen van hun opdracht te hebben gekweten overeenkomstig art. 8-19
der Alg. Ned. Prtjsvraagregelen 1934. Een volledig Jury-rapport zal door de
Directie van R. D. aan alle deelnemers worden toegezonden.
Amsterdam, 23 December 1947
„Vervloekte barbaren,
die niet weten wat Kerst
mis is, zijn jullie". Heet
en striemende schieten de
woorden uit een opge
kropte keel te voorschijn.
Met saamgeperste mond
staat hij daar, de grote
blonde Ier, meer hangend
dan leunend tegen 'de kil-
natte wand van de grijs
betonnen bunker. Zwaar
hamert de whiskey in zijn
slapen en een loodzware
last schijnt zijn voeten aan
de grond te nagelen.
Het zwenkt en deint
voor zijn ogen. Hij
staart naar de opflikke
rende vlam der stallan
taarn, die grillige spook-
figuren op de muren to
vert. Het beeld van twee
wezenloze mensengestal
ten komt op hem toe om
even later weer van hem
weg te vluchten. Hij haat
ze, zijn lotgenoten. Hif
haat ze om de spot, die ze
drijven met wat hem dier
baar is, om de schampere
opmerkingen over het sca
pulier, dat zijn moeder
hem gaf en dat hij tot nu
toe bewaarde. Langzaam
neemt de brandende hete
drank bezit van zijn li
chaam en met een laatste
uiterste krachtsinspanning
richt hij zich op in volle
lengte om nog eenmaal
zijn woorden uit te stoten,
als een vloek over zijn
twee stomdronken metge
zellen. „Barbaren, heide
nen". Dan zoekt een on
vaste hand naar de gren
del. Een open deur en
zwaar valt een lichaam in
de rulle onbesmette
sneeuw. Aan de diepzwar
te hemel lachen de sterren
tegen de maan.
Uren verlopen en slechts
af en toe breekt het knet
teren van een ver geweer
de stilte. De winter heeft
het landschap met een
witte deken toegedekt en
alleen op de tot brokken
geslagen huizen heeft de
sneeuw haar vlakke vorm
aan de grilligheid van het
ongelijke moeten opoffe
ren. Een schildwacht loopt
diep in zijn jas en gedach
ten verzonken. Naast het
verpuinde dorpskerkje
steekt een grote spar haar
armen de lucht in en het
maanlicht geeft het diep
groen der naalden met het
wit dekmanteltje een die
pere glans, dan welke
Kerstboom in welke huis
kamer ook, bezitten kan.
Het is Kerstmis, Kerstmis
1944 en de knersende voet
stappen van de patrouille
rende soldaat schijnen het
woord te wilien spellen,
dat ook dit jaar aan Kerst
mis ontbreekt: vrede.
Als uit een diepe koort
sige droom schiet Paddy
O'conny wakker. Zijn han
den tintelen, zachte sneeuw
koelt zijn gloeiend hoofd.
Wankelend staat hij op,
dan ziet hij de bunker en
als een fletse zon door een
nevel breekt de herinne
ring aan alles door. Het
bericht, dat moeder het
niet best maakte. Het on
derhoud met zijn comman
dant, dat geen resultaat
had. De bunker, waar ze
met drieën Kerstmis vier
den en waar whiskey de
zorgen had verdoezeld.
Het gesprek over het ge
loof, over Gods goedheid
en almacht. Zijn laatste
woorden. Hij zet zijn baret
op en voelt dat zijn voor
hoofd bloedt. Als in een
droom richt hij zijn schre
den naar het klooster,
waar hij weet dat op een
oude matras warmte en
rust hem wachten. Hij
loopt langs geheel- en
halfverwoeste huizen. Een
pendule, aan de straatkant
neergezet, grijnst hem aan.
Meubelen, piano en naai
machine zijn door de
kwartierzoekende soldaten
eenvoudig op straat ge
gooid. Wat een waanzin,
wat een niets ontziend ge
weld deze oorlog toch is.
Gedachten aan thuis ko
men op hem toe. Hij ziet
het rustige Ierse dorpje,
waar in een deuropening
een grijze vrouw hem na
wuift en de dorpsjongens
hem tot het station verge
zellen. Dan komt de bit
terheid terug, de angst om
zijn moeder, de koudheid
van zijn meerdere, die
hem rfiet wil laten gaan
en hij vervloekt de mens
heid, zichzelf en deze
rampzalige Kerstmis en
een wolk schiet voor de
maan, die de spar zo
wonderlijk bescheen.
De holle kloostergangen
weerkaatsen de metalen
klank an de bel en het
marmer verandert de
voetstappen van de por
tier in koude harde slagen.
Een muffe geur, eigen aan
alle plaatsen, waar vluch
telingen zijn samenge
stroomd, komt op Paddy
af. Meer dan zevenhon
derd Duitsers, vrouwen en
kinderen en ouden van
dagen hebben in het Ca-
pucijnerklooster een on
derdak gevonden en een
bed van stro, schamel
dek en slappe soep is hun
deel. In Paddy's hart is er
geen plaats voor medelij
den. Hij weet de oorzaak
van de grote strijd en
denkt aan de duizenden
van zijn lotgenoten, die
nog vallen zullen voor het
einde van deze tweede
wereldoorlog. Geen mede
lijden al zou hij het wil
len. Zijn zaklamp flitst
door de oude gangen. Daar
is de trap, die naar zijn
kamer voert. Plotseling
staat hij stil! Als door
engelen gedragen vloeit
een melodie naderbij. Het
zwelt aan tot een koof
van heldere sopranen en
volle tenoren. Het is een
lied, dat hij kent, het
grijpt hem en doet de
hand, die de trapleuning
reeds vasthad, zakken.
Een onzichtbare macht
dringt hem langzaam de
gang weer in. Een zwak
lichtschijnsel komt speels
door de kier der kapel
deur kijken. Onbewegelijk
staat hij daar, Paddy de
Ier, de zatlap, de paapse
slaaf. „Stille nacht, Heilige
nacht". De woorden her
kent hij niet, doch de me
lodie doordringt en slaat
uit zijn hart een diepe
weemoed los. Dan gaat hij
de kapel binnen.
Onbewust van dieplig
gende ogen in holbleke ge
zichten, die hem verbaasd
aanstaren, is hij neerge
knield. Ondanks het ver
schil in taal heeft hij
biechtgesproken en een
kruis gemaakt toen de pa
ter, wiens volk zijn vijand
was, hem namens God zijn
schuld vergaf. En de vre
de, die de wereld niet be
zat veroverde zijn hart. En
Kerstmis was weer Kerst
mis voor hem.
De andere morgen
kwam het bericht van het
hoofdkwartier, dat hem
'n week verlof wegens fa
milieomstandigheden was
toegestaan.
Hoe viert de zeeman het Kerst
feest, dat het hoogtepunt is van het
geestelijk en huiselijk leven?
Waar ter wereld de zeeman zich
ook bevindt, op Kerstmis zullen
zijn gedachten meer dan ooit terug
gaan naar zijn huis, naar zijn gezin,
naar de parochiekerk van zijn
woonplaats aan de wal, waar hij
eens die Kerstnacht, schoner dan
de dagenbeleefde.
Gaan onze gedachten met Kerst
mis ook uit naar de zeeman, die
vooral met Kerstmis hunkert naar
de huiselijke intimiteit van de kerüt
vrede?
Gaan onze gedachten dan wel
even uit naar de zeemansgezinnen,
waar op dit Kerstfeest één plaats
leeg blijft aan tafel en voor de
kribbe, als daar het „Stille Nacht"
wordt gezongen?
Het Apostolaat ter Zee denkt voor
ons aan de zeeman en zijn gezin
op Kerstmis, als wij het soms niet
mochten doen. In alle havensteden
is er een zeemanshuis, waar men
de zeeman-in-de-haven tracht te
vergoeden, wat hij mist op zijn
verre reis: de innige sfeer van de
kerststal en de huiselijke sfeer van
het gezin.
In Nederland werd door de be
zetter het werk van het Apostolaat
ter Zee onmogelijk gemaakt en de
zeemanshuizen in Rotterdam, IJmui
den en Vlissingen werden puinho
pen. In Rotterdam is er in een
noodgebouw weer een zeemanshuis
geopend; in Amsterdam werd fin
de D.e Ruyterkade eveneens weer
een zeemanshuis in gebruik geno
men, zij het op bepeiikte schaal. Een
oude varensgast, de heer Pielage,
die jarenlang vaarde als chef-hof
meester, in New York tijdens de
oorlog een zeemanshuis beheerde
en die tal van talen spreekt, zwaait
hier de scepter; hij voelt de menta
liteit van de zeeman aan en weet,
wat zij nodig hebben, als zij aan de
wal zijn. En is een café-restaurant
met biljart en weldra hoopt men
door verbouwing het comfort uit
te breiden tot een lees- en schrijf-
zaal, logeergelegenheid en een huis
kapel, waarin de aalmoezenier, die
aan dit zeemanshuis verbonden is,
de H. Mis zal celebreren. Wegens
gebrek aan financiën konden de
tehuizen in IJmuiden en Vlissingen
nog niet herbouwd worden; ook
Delfzijl en Harlingen komen voor
een tehuis in aanmerking.
Acht aalmoezeniers, bijgestaan
door enige tientallen sociale werk
sters en werkers wijden hun zorgen
aan de zeelieden en hun gezinnen.
Dit alles kost veel geld en moet
gedaan worden zonder overheids
subsidie.
In de St Nicolaaskerk te Amster
dam, de patroonskerk van het
Apostofaat ter Zee, wordt in de
Kerstnacht een speciale Nachtnfis
gevAet-d voor de Nederlandse zee
lieden, terwijl in het Maagdenhuis
de buitenlandse zeelieden voor de
Nachtmis zullen bijeenkomen, na
afloop waarvan hen een feestelijk
ontbijt wacht.
Zo doet het Apostolaat ter Zee
wat mogelijk is, om ook de zeeman
een Zalig Kerstfeest te bezorgen.
Namens deze sympathieke org /ii-
satie doen wij een berbep op allen,
die de zeeman een goed hart toe
dragen en die de zeeman deelachtig
willen maken aan de geestelijke en
aardse vreugden van het Kerst
feest; zij kunnen dit doen door hun
bijdrage te storten op giro nr 200248
van het Apostolaat ter Zee, Amster
dam, dat zijn tehuizen openstelt
zowel voor de zeevarenden als voor
de binnenschippers, ongeacht hun
godsdienstige overtuiging.
Daarom, lezers, doe een goede
daad op llerstmis en grijp even
naar uw giroboek.
QE HEER spreekt tot Mij: Mijn
Zoon zijt Gij, Ik heb TJ heden
geteeld. Waarom razen de heidenen
en zinnen de volken op ijdelheid?
(Uit de Introintus v. d. Nachtmis)
Dinsdag 23-12: Aalsum 23, 12 van
Lobito naar Teneriffe en Amster
dam; Aardijk, 22, 12 van Rotterdam
te Puerto Mexico; Abbedijk 21, 12
van Mobile te New Orleans; Alhena
Rotterdam-Buenos Aires, 22, 12 van
Santos; Alphacca 23, 12 van Mom-
bassa te Aden; Alphard 22, 12 van
Bahia te Rio de Janeiro; Amstel-
diep, AmsterdamJava, 20, 12 te
Belawan; Amsteldijk 21, 12 van
Galveston te Mobile; Amstelkerk
22, 12 van Plymouth naar Havre;
Blommersdijk 22, 12, 23 uur van
Gravesend naar Antwerpen en Rot
terdam; Boschfontein, Amsterdam
Oost Afrika, 22, 12 te Marseille;
Bredero, RotterdamJapan, 22, 12
te Hongkong; Grootekerk, Rotter
damSydney, 22, 12 van Bombau;
Indrapoera, RotterdamJava, pass.
23, 12 7 uur Gibraltar; Kotagede,
RotterdamJava, pass. 23, 12 Pe-
rim; Lievevrouwekerk, Rotterdam
—Basra, 22, 12 te Port Said; Meer
kerk, RotterdamShanghai, pass.
22, 12 Ouessant; Muron, 22, 12 van
Irvine naar Paimboeuf; Noordam,
22, 12 8 uur v.m. van Rotterdam te
New York; Oranjefontein, 22, 12
van Kaapstad naar Amsterdam;
Roepat 22, 12 van Mauritius naar
Colombo; Saland, Amsterdam
Buenos Aires, pass. 22, 12 Ouessant;
Stuyvesant, AmsterdamParamari
bo, 23, 12 te Funchal (Madeira);
Tabinta, SingaporeAmsterdam,
pass. 22, 12 Gibraltar; Willem Ruys
RotterdamBatavia, 22, 12 te Sin
gapore; Zuiderkruis, Rotterdam
Java, 22, 12 15 uur van Algiers.
NhII
Minister-president D
vliegveld Kemajora
komd. V.l.n.r.; R. A
Spoor, I
(Van onze parlementai
IN DE AVONDZITT
Tweede Kamer is 1
deling van de Oorlog:
vrolijkheid toch nog ii
gekomen en wel in ee
van het Zuiden uit!
Limburg nu had zijn
de Jhr. Ruys in het vu
die in een grote (we
als een lange) rede de
afgebroken ruim een i
de en wel op een mar
zeggen wilde: „Schalk
je wel". En minister
van achter zijn tafel -
terug, zo van: „Je behi
meer te vertellen". Zi
rede begon daar (het z
woorden) waar hij h<
was geëindigd. Een so<
leton dus. Een zeer bo
ge daaruit vormden de
vrijwilligers, die nu ji
sympathie bezitten. I
zijn te duur Excellent
per jaar f 900,meer
gerdame in dienst va
MaarJonker Ruys
antipathie, want hij z
voor alle V.H.K.'ers op
stemmen. Hij sprak
vele onderwerpen, tek
eieren in Indië, vaders
zinnen, smijterij met i
gere organen en de
dienst. Dat was het
waarmede hij vorig ja;
houden. Tenslotte was
afkeurend woord bij i
renleventje van de
raars.
Er sprak een jeugdig
communist. Die schold
Vorrink en zei, dat i
koloniale oorlog had o
daarna pleitte een an<
nist voor „pattekeliere
vroeg, wanneer de mi
lijk eens iets Zou doen
belesasie-slachtoffers".
kwam de dominee, d
sprak en zalvend. Maa
de hele boel aan het j
omdat hij „een lans b
of dat", want de Ke
hadden juist weer enig
die gebroken lansen b
veegd, maar omdat hij
hoord. „Ik heb gehoord,
voorzitter, dat de vrou
raai Kruis kapitein is l
ALKMAAR. Alkm. Bi.
Duivels van de rode
Cinema Americain
18 j. Harmonie:
woestijn, 14 j. V
onbekende echtgenoo
DEN HELDER. De Wi1
bloed, 14 j. en Het
Tivoli: De zweven
j. en Grof geschut, a:
HOORN. Winston The:
tere waarheid, 14
aanvankelijk ontoela;
herkeurd; norm niet
SCHAGEN. Royal: Man
BERGEN. De Rustende
eadilly-incident, 14 j.
WIERINGEN. De Haar
millions, 14 j. De W
van Dover, 14 j.
LUTJEBROEK. City B
kooide jeugd, alle Ie:
NRD.-SCHARWOUDE.
groen was mijn dal,
parade, 14 j.
TWEEDE KERS'
DISTRICT
Tweede klasse A
WatergraafsmeerDWV
Tweede klasse B
Alcmaria Victrix—TOG
V ZAL HET f
zijn. Wij gaan de
Vieren van onze Heer
losser, die, ofschoon
Zoon is, omwille van
en mij, mens is wille
God, de eeuwige,
grote, verheven en
volle God, wordt 1
Kind. Dat is de blij
Boodschap van de
morgen: „Gij zult een
den in doeken gew
neergelegd in een kr\
vergeten misschien de
heid waarin Hij kivan
den getroffen door de
peloosheid en tere fij
het kind, van dit h
werd Kind. Het is, or
van te worden, om e<
ring van geluk en dar
en warmte en vere
onze ziel te laten gaa
al nederig en een men
trots! Het kind in on:
van God want a lit
len we het Rijk der
binnengaan moet r
mis opnieuw in on
worden. Christus in
Kerstmis!
it
