Verzoek aan Soekarno
Politieke delinquent
kreeg lijkvergiftiaim
RADIO
om spoedzitting van het K.N.hP.
200.000 Duitse politie-agenten
door Russen militair bewapend
DERODEPAARDEN
Wapensmokkel
ontdekt
Portij van Agoes Salim tegen hervatting
der onderhandelingen
Kwaliteit wint altijd!
Terugtrekking bezettingslegers
eniq mid del om moeilijkheden op te fossen
Gevolq van behandeling door de B.S.
Techniek
programma
NIEUW NOORDHOLLANDS DACBLAD - Donderdag 28 October 1948
AAN BOORD VAN NED. SCHIP
Vorst te Londen
FAMILIEROMAN VAN MORTEN KOCH
Uit het Deens vertaald
Dat is nou toch kras. Daar
sloven allerlei betrokken in-
stanties zich uit, om ons
vooral de jeugd te waar-
schuwen tegen lichtvaaraig
omspringen met allerlei ac'n-
tergebleven oorlogstuig. De
film geeft waarschuwingen in
woord en beeld, de radio orga-
niseert imitatie-ongevallen, om
toch maar zo schril mogelijk
aan het publiek, en vooral via
de ouders aan jonge mensen
duidelijk te maken, dat men z'n
handen af moet houden van
granaten en kogels en bom-
metjes en al dat gedoe en de
kranten waarschuwen her-
haaldelijk weer. En nou lezen
we, dat er bij de officieren in
een kazerne al ik weet niet hoe
lang een granaat op tafel
staat, gebruikt als ,tpresse-
papier" (Dat is zulk een ding,
dat je op een.bundeltje papie-
ren zet, om te voorkomen dat
zc wegwaaien). De granaat valt
op een slechte dag van de tafel
op de grond en nntploft. Ge-
volg als bij de onverantwogr-
delijke, onervaren spelende
kinderen in de duinen: gewon-
den en verwoesting. Natuurlijk
wisten de her en niet, dat de
granaat nog gevaarlijk was.
Maar dat weten de j on g ens
ook niet. En. de her en hadden
het moeten weten. Dus moeten
we denken aan het groene en
het dorre hout. Maar het erg-
ste is nog, dat er nu natuurlijk
ter zake circulaires komen van
de Minister van Oorlog en
dat er weer presse-papiers
nodig zijn om te voorkomen
dat ze van de tafel waaien!
van Goede Diensten, wordt ver-
klaard, dat de houding van de
Commissie van Goede Diensten ten
aanzien van de Nederlandse acties,
wfelke een flagrante schending zijn
van de zelfbeschikkingsrechten
zowel op politiek. militair als eco-
nomisch gebied, door het Indone-
sische volk worden betreurd.
Verder nodigt .de P.S.I.I. alle
partijen, boeren, arbeiders en het
gehele volk uit zich gezamenlijk
voor te bereiden tot een bijzondere
nationale vergadering. ingeval een
plenaire zitting van he.* voorlopige
parlement onmogelijk mocht wor
den geacht.
Een ijzige mist heeft gisternacht
en ochtend het verkeer in en om
Londen belemmerd. In de vroege
ochtenduren waren verschillende
wegen met ijs overdekt en treinen
hadden vertraging door bevroren
wissels.
BATAVIA, 27 Oct. (Aneta).
Tien leden van het voorlopige re-
publikeinse parlement hebben 'n
petitie ingediend by de president
van de republiek, waarin zy hem
verzoeken terstond een plenaire
zitting van het voorlopig parle
ment bijeen te roepen met het
oog op de verslechtering van de
politieke toestand, zowel in bin-
nen- als in buitenland. Zij zijn
van mening, dat in zaken, die het
bestaan van de republiek raken,
de wil van het volk als grondslag
moet dienen, aldus meldt Antara.
Het republikeins persbureau
meldt voorts, dat het hoofdbestuur
van de Partai Serikat Islam Indo
nesia (de Mohammedaanse partij
van Agoes Salim), zich schriftelijk
tot de president heeft gewend in
verband met het nieuwe voorstel
van Cochran alle politieke partijen
volledig in de gelegenheid te stel-
len voorstellen van de Commissie
van Goede Diensten of een harer
leden te bestuderen en zich erover
te beraden, daar alle politieke par
tijen zich verantwoordelijk achten
voor het welzijn van de republiek
Indonesie. Voorts wordt de rege-
ring verzocht, zo spoedig mogelijk
een verklaring over het voorstel
van Cochran aan de partijen te
doen toekomen, zowel schriftelijk
als door tussenkomst van de repu-
blikeinse delegatie.
In haar verklaring van heden
stelde de P.S.I.I. aan de republi-
keinse regering .voor, om alvorens
I tot definitieve onderhandelingen
met de Nederlanders over te gaan,
zich de machtiging te verschaffen
van het voorlopige parlement.
„De partij is uiterst telgurge-
steld, dat de regering van plan is
de besprekingen met de Neder
landers te heropenen, op een ba
sis, welke ten zeerste afwijkt van
de proclamatie van 17 Augustus
1945" (de z.g. onafliankeiykheids-
verklaring), aldus de verklaring.
In een passage, gericht tot de
Verenigde Naties de de Commissie
werd gevonden door een mare-
chausssee terwijl hij bedekt was
met vliegen. Door deze vliegen, die
met de opgegraven lijken in aanra-
king waren geweest, kreeg B. lijk-
vergiftiging. Zes maanden lag hij
op sterven. Thans is hij voor zijn
leven invalide door een gedeelte-
iijke verlamming.
Door verdachte werd gezegd, dat
illegalen een aanslag op zijn leven
beraamd hadden. De president, mr.
Borgerhoff Muller meende echter,
dat er wel andere manieren waren
geweest om die aanval af te weren.
Deze arrestaties waren niet nodig
geweest. De proc. fiscaal achtte de
tenlastelegging bewezen en eiste
7 jaar gevangenisstraf met aftrek
ontzetting uit de kiesrechten en
ontzetting van het recht om bij de
gewapende macht te dienen.
De verdediger, mr. J. M. A. Vol-
laers, meende, dat verd. zich te-
recht op noodweer kon beroepen.
Hij bepleitte primair vrijspraak en
subsidair ontslag van rechtsvervol-
ging. Voor het geval het Hof nog
van oordeel was dat B. schuldig
was, vroeg hij bij het bepalen van
de strafmaat rekening te houden
met de invaliditeit van de verdach
te. Uitspraak over 14 dagen.
Woensdagmorgen moest zich
voor het Haagse Bijzondere Ge-
rechtshof verantwoorden de 65-
jarige H. M. Bergefurth, gedurgn-
de de bezettdng kapitein van po
litic en hoofd van de intendance-
en gebouwendienst van de Haag
se politie. B. werd er van be-
schuldigd een overval van illega
len op het hoofdbureau van de
Haagse politie aan de S. D. te
hebben doorgegeven met als ge-
volg, dat twee illegalen werden
gearresteerd, n.l. de heren A. G.
Jenny en K. Timmerman, alsme-
de de Haagse politieman C. Mols,
die zijn medewerking bij de over
val had toegezegd.
Bij de behandeling van de.zaak
toonden zowel die advocaat-fiscaal
als de raadsman zich zeer veront-
waardigd over de behandeling, die
B tijdens zijn detentie had onder-
gaan. B. was na zijn arrestatie in
1945, onder toezicht van manschap-
pen'van de B.S., tewerkgesteld bij
het opgraven van lijken op de
Waaldorpervlakte. Toen hij op ze-
kere dag niet meer kon, kreeg hi.i
van zijn bewakers met de bajonet
acht steken. De bewakers wierpen
B. van een duin, waar hij enkele
uren bewusteloos bleef liggen. Hij
MET GAAT ALLEMAAL zo
simpel en eenvoudig. Men
stapt in een auto, een trein, een
vliegtuig. En in een tijd, die men
voortdurend nog tracht te be-
korten, is men op zijn bestem-
ming. Niet altijd. Niet steeds
werkt de moderne techniek even
feilloos. Vorige week stonden de
bladen vol van een grote vlieg-
ramp. Men huivert en schrikt er
van op. Men spreekt er over en
vindt het erg. Maar gaat men
daarna niet al te gemakkelijk
over tot de orde van de dag?
Natuurlijk moet het leven ver
der gaan. Het heeft zijn onver-
biddelijke rechten. Toch moeten
we de les, die in deze droevige
gebeurtenis besloten ligt, ter
harte nemen.
MARCUS
doorheen moeten slaan, Bente",
meende hij. Ole was geen pessimist
en hij stond niet vijandig tegenover
zijn medemensen; maar het leven
had hem geleerd, hoe ontzettend
weinig de mensen eigenlijk voor el-
kaar doen, en hoe zelden vreemden
werkelijk te hulp kwamen. Hij zei
Bente hoe hij over die dingen dacht
hij wilde niet graag dat ze zich met
ijdele hoop zou vleien.
Maar Bente protesteerde zo fel,
dat het Ole verwonderde. „Kijk nu
alleen maar naar die twee schepen,
die elkaar op de fjord voorby va-
ren. zie je niet dat ze elkaar groe-
ten?"
Ze reden langs de haag in de
richting van het huis en zagen de
fjord voor zich liggen. Midden op
de fjord passeerden twee grote sche
pen elkaar en groeften met de vlag.
„Dat ene schip komt uit Finland",
verklaarde Bente. „Misschien heb
ben ze elkaar nooit eerder gezien en
misschien zullen ze elkaar nooit
meer zien; maar toch groeten ze."
Even zweeg ze.
„Ik vind het zo eigenaardig met
mensen", vervolgde ze na een ogen-
blik. „We zien zoveel mensen, die
niets voor ons betekenen, dat weet
ik wel; maar het komt ook voor dat
we mensen ontmoeten, die ons als
.het ware met de vlag groeten. Mis
schien is het enkel een blik, maar
we voelen dat ze het goed met ons
voor hebben. Ik merk het zo dik-
wijls. en het maakt me altijd blij en
gelukkig."
„Heb je iets gemerkt, toen je mij
voor de eerste keer zag?" vroeg Ole.
(Wordt vervolgd.)
kent me immers helemaal niet",
antwoordde de ander. „Mijn naam is
Hovmand, misschien heb ik u dit
vroeger al gezegd. Ik heb gedurende
vele jaren in dt iropen gewoond, tot
ik ziek werd. Nu woon ik hier in
het bos om mijn gezondheid terug
te krijgen."
„En u bent zeker al een heel stuk
opgeknapt, nietwaar?" vroeg Ole.
„Een heel stuk", bevestigde Hov
mand. „Als ik me helemaal goed
voel, zal ik u zeker graag eens op-
zoeken. Misschien heb ik wel een en
ander met u te bepraten."
Als gewoonlijk sprak Hovmand
op ietwat geheimzinnige toon, waar-
na hij plots afscheid van hen nam
en vlug in het bos verdween.
HOOFDSTUK XVIII
Ole en Bente zagen Hovmand na
tot hij door de bomen aan hun blik.
ken onttrokken was. „Vreemd, ik
ken de man helemaal niet, en toch
heb ik het gevoel dat hij op de een
of andere manier iets met ons te
maken heeft", zei Bente. ,,Heb je
wel opgemerkt hoe hij ons aan-
keek?"
„Dat heb ik zeker gezien*, ant
woordde Ole. ..Net als op^ onze
trouwdag, bij de kerk. Hij interes-
seert zich beslist voor ons, Bente, en
voor Enekaer."
„Vast", knikte Bente. „Toen ik
hem voor het eerst zag was ik bang
voor hem. ik vond hem zo vreemd;
maar vandaag was hij heel anders.
Ik geloof dat hij blij was dat hij ons
zag en dat hij ons zal helpen als dat
in zijn macht ligt."
Ole dacht er precies zo over; maar
het was niet te verwachten dat een
volslagen vreemde hen zou kunnen
helpen. „We zullen ons zelf er wel
de kant van de weg heb je het ge-
zicht op het landgoed en een deel
van de akkers en de fjord", zei de
vreemdeling.
„Ja, waarachtig, u hebt gelijk",
stemde Ole toe, in de aangeduide
richting kijkend; hij had het prach-
tig« vergezicht, -dat men had van de
plek, waar de beuk stond, nog niet
eerder ontdekt.
Opnieuw wendde hij zich tot de
vreemde. Zo in het heldere daglicht
maakte de man geen onaanggname
indruk Het dikke, grijze haar om-
Iijstte een gelaat. perkamentachtig
vergeeld en overdekt met een war-
net van kleine rimpeltjes, waarvan
de trekken eigenlijk fijn te noemen
waren, en dat iets innemends had.
Met een wonderlijk doordringende
blik zagen de donkere ogen Ole en
Bente aan, wat Ole het gevoel gaf
dat de man werkelijk belang in hen
stelde en hen alle goeds wenste.
„Als u lust hebt eens op het goed
te komen, bent u van harte wel-
kom", zei hij. spontaan.
„Dat is al te vriendelijk van u, u
„Maar nu heb ik die kant gekust"
zei Ole, haar glimlachend tegen zich
aan drukkend.
Het oude, bruine paard was blij-
ven staan, alsof het begreep dat dit
een gewichtig ogenblik was. Op-
ziend, kwam Ole tot de ontdekking
dat ze vlak voor de bank onder de
grote beuk .stonden. Voor de bank
stond een man, die naar hen keek.
Ole herkende hem direct, het was
de zonderling uit het boshuis. Als
hij op de bank had gezeten, hadden
ze hem niet kunnen zien; maar hij
kon hen wel zien en misschien had
hij wel gehoord waar ze het over
hadden.
Hij groette beleefd en zag hen
met een eigenaardige blik aan.
„Neemt u me niet kwalijk, mis
schien bevind ik me op verboden
terrein", verontschuldigde hij zich.
„U kunt hier zo dikwijls komen
als u wilt; we zijn blij als het u hier
bevalt", antwoordde Ole vriendelijk.
I „Ik zit iedere dag hier op de
bank. Door deze kleine opening aan
