m
HOE HAVENS EN BRUGGEN
WERDEN HERSTELD
Duitsers verrichtten
vernielingswerk ^grondig"
Hun
Een tocht door gebied van enorme
geestelijke en materiele strijd
Binnenkort rapport over
van Meegeren's werk
HIGHLAND DRESS EN MODE
T,r Q
Talloze vluchtelingen overstromen W.-Duitsland
Maar na de bevrijding stak Nederland
de handen weer uit de mouwen!
J
Het is niet alles Schots wat geruit is
NIEUW NOORDHOLLANDS DACBLAD - Vrijdag 10 December 1948
PAG. 3
Parlementaire
waarnemers terug
EEN FIETS VOOR DE PASTOOR VAN BITTERFELD
V..
Zeepost naar
Indonesie
Tandarts vrijgesproken
van verduistering
RHP
AGENTEN DEELDEN IN
DE BUIT
Thans anderhalf jaar in
de gevangenis
De prijzen van kerstbomen
(Van een onzer verslaggevers)
NEDERLAND, HET WATERLAND, was ten gevolge van de
oorlogshandelingen achterop geraakt. Vijf jaar long had
de arbeid aan de havens stilgelegen. Van vernieuwing, uitbrei-
ding ol verbetering was geen sprake. Alleen de Duitsers inte-
resseerden zich voor de Nederlandse havenwerken. Later alleen
maar in die zin, dat zij tegen een eventuele invasie werden
„beschermd". Tientallen schepen verdwenen onder de water-
oppervlakte. Kademuren werden gedeeltelijk of zelfs geheel
opgeblazen, bruggen^ werden vernield. Rijkswaterstaat kon niets
anders doen dan toezien hoe het werk van jaren met een slag
werd te niet gedaan. Maar toen de bevrijding een feit was,
heeft men de moed kunnen vinden om onmiddellijk aan het
werk te gaan. De handen werden uit de mouwen gestoken,
want Nederland kan niet zonder havens, zonder bruggen en
uitstekende outillage.
met het Merwedekanaal, dat de
tegenwoordige verbinding met de
Rijn vormt. kan Amsterdam geen
genoegen meer nemen. „Ik noem
het een sloot". Met het nieuwe ka-
naal zal de verbinding met de
Duitse Rijn en Zuid-Limburg veer-
tig kilometer korter worden, de af-
stand Amsterdam-Tiel (thans via
Vianen-Gorcum 113 kml wordt 72,5
km. En als een van de klemmendste
argumenten voerde de burgemees-
ter aan: „De Marshall-industrie
Overzlcht van het herstel de1
grotere overbrugglngefV uit-
gevoerd door de directle
bruggen van de Rijks
waterstaat
t October 1 948
kan ook de pont bij Velsen ver-
dwijnen. Maar het geld.
Minister Spitzen wacht een zware
taak. Op alle vragen, die na afloop
van de excursie werden gesteld,
kon de minister niet ingaan. Hem
is b.v. niet bekend of binnenkort
een suppletoire begroting is te ver-
wachten in verband met de vol-
tooiing van reeds ten dele afge-
werkte waterstaatsobjecten. Wei
achtte de minister het van groot
belang, dat zo spoedig mogelijk de
aanleg van de tunnel te Velsen
wordt hervat en dat de Gelderse
IJsel wordt verbeterd. De brug bij
Doesburg staat op de „urgentie-
lijst". Ook d% kwestie van de ver-
zilting van de riviermonden en de
bestrijding daarvan heeft de voile
aandacht van de minister van ver-
keer en waterstaat. Waarmee tevens
is gezegd, dat er aan de belangen
van hen, die plannen voor nood-
zakelijke verbeteringen hebbert ont-
worpen, veel, zeer veel aandacht
wordt geschonken. Maar zelfs een
minister kan niet beschikken zoals
hij graag zou willen over het huis-
houdboek van minister Lieftinck.
De vernielingen waren enorm.
In de Waterweg waren zeventig
schepen tot zinken gebracht, in de
aangrenzende havens negentig
stuks. De Rotterdamse kademuren
waren over een lengte van 7.8 KM
opgeblazen, loodsen en pakhuizen
waren vernield of zwaar bescha-
digd, walkranen waren verdwenen.
Dit is een voorbeeld van de vele
vernielingen. Waterstaat stond na
de bevrijding voor de taak om in
de chaos weer orde te scheppen. En
men begon. Eerst aan de belangnjke
toegangswegen, Rotterdam en Am
sterdam. Doch er was meer. De ri-
vieren in het Limburgse kolenge-
bied, de kleine havens, de bruggen
waarvan er alleen over de grote
rivieren al veertig waren vernield.
Er moest worden gezorgd voor de
binnenvaart. Problemen. Materiaal
was in onvoldoende mate aanwezig.
Met een van de voornaamste werk-
tuigen, de bok, moest heel zuinig
worden omgesprongen. Er waren er
nu eenmaal niet genoeg. Die on-
misbare apparaten konden slechts
op een plaats tegelijk zijn en men
schreeuwde er om in onze grote
havensteden, in Den Helder, Delf-
zijl, Vlissingen, want ook in die
havens en in de Nieuwe Merwede
en de Dordtse Kil hadden de Duit
sers schepen laten zinken, die hoog-
nodig moesten worden gelicht. Voor
Limburg behoefde men zich niet
zo erg in te spannen. Dat was al
eerder bevrijd en de dienst in die
provincie had reeds uitstekend werk
verricht met het bevaarbaar maken
van de rivieren.
Maar er lagen een kleine
3400 vaartuigen op de bodem,
door geheel Nederland verspreid.
Als enige uitweg zag Waterstaat de
Opruimingsdienst. En dit is juist
gebleken. Alle bergingsmateriaal
kwam in een hand. Onder directie
van Rijkswaterstaat verrichtten de
bergers, waarmee contracten waren
afgeslot'en, de opruimingswerkzaam-
heden. Resultaat? Na 214 jaar was
Nederland weer „bevaarbaar". Maar
nog lang niet zoals het wordt ge-
wenst en noaig geacht, zoals wij
op de vierdaagse excursie van het
Ministerie van Verkeer en Water
staat hebben kunnen horen.
Jawel, men is tevreden, maar niet
voldaan. Wat Was vernield is gro-
tendeels weer opgebouwd, maar, zo
zegt men, daarmee zijn wij niets
verder dan in 1940. En als Neder
land zijn plaats in de Internationale
scheepvaartwereld wil behouden,
mag niet worden stilgezeten. Zo zijn
er in het gehele land plannen ont-
worpen. Een deel van de plannen
wordt reeds uitgevoerd, dat wil zeg-
gen voor zover dat mogelijk is, want
het rode potlood van de heer Lief
tinck heeft danig huisgehouden in
de begroting van Verkeer en Wa-
terstsat.
Men vecht altijd voor zijn eigen
standje. Zo ook de diverse gemeen-
tebesturen. Rotterdam hoopt in Oc
tober 1949 gereed te zijn met het
herstel van de kaden, loodsen, kra-
nen, laadbruggen e.d. Dan is 70 pet.
van de schade hersteld. Er zijn nu
reeds 187 walkranen, 6 laadbruggen
Dat is afgelopen. En Rotterdam zag
in, dat het zou moeten zorgen, dat
de schepen als het ware gedwongen
zouden zijn de haven aan te doen.
Aan de zuidelijke rivieroever,
halverwege Hoek van Holland, ligt
een uitgestrekt terrein, waarop in
dustries bedrijven zich zullen ves-
tigen. Deze zullen voor grote zee-
schepen bereikbaar moeten zijn en
over ruime expansiemiddelen wil
len beschikken.
Dat beoogt het Botlekplan, in het
kader waarvan tevens een derde
petroleumhaven is geprojecteerd.
Het is nog slechts een plan, doch
Rotterdam houdt Tn elk geval het
oog op de toekomst gericht.
Anders staat het met Amsterdam.
In het statige herenhuis aan de
Herengracht had burgemeester
d'Ailly in een van de kamers een
decor van platen en statistieken
laten aanbrengen. Daar legde de
burgervader een van zijn grote zor
gen bloot. Schiphol en de weg naar
Utrecht zijn urgent, maar voor alles
gaat het
Amsterdam-Rijnkanaal
In een gloedvol betoog zette de
burgemeester zijn standpunt uiteen.
Op 26 Maart 1931 de wet tot aan
leg van het kanaal door de Eerste
Kamer aangenomen. In 1943 was
driekwart gereed en thans 5/6. De
voltooii'ng van het drievierde ge-
aeelte kostte 39.1 millioen. Op de
begroting voor 1949 zou 12 millioen
worden uitgetrokken. eenzelfde be-
drag als in 1948. Maar, en toen
kwam het kardinale punt, dit be-
drag is teruggebracht op 5 millioen,
en dan mag het alleen worden be-
steed voor reeds gedane aanbeste-
diagen. Met andere woorden. aldus
Niet vernielde bruggen
Vernielde en tijd. herst. bruggen
Vernielde en def. herst. bruggen
zoekt nu haar havens uit. Komt het
kanaal niet gereed, dan missen wij
de trein. En het is een landsbelang,
dat Amsterdam weer tot bloei komt
en niet wegkwijnt".
Naast de baggerwerken en de
spoorbrug bij Schalkwijk moeten
de sluiswerken bij Tiel nog in ge-
reedheid worden gebracht. Het ma
teriaal is aanwezig. In Juli 1948
werd met de sluisbouw begonnen
en volgens het werkplar. zal het
werk eind 1950 gereed zijn.
In Harlingen klom burgemeester
Gistermiddag arriveerden met het
toestel uit Indonesia de heren Tila-
nuS en Korthals, die als parlemen
taire waarnemers de delegatie voor
onderhandelingen met de republiek
en de federalistische nationalisten
hebben vergezeld.
De heer Tilanus sprak met enig
enthousiasme over zijn ervaringen
te Bondowoso, waar hij de installa-
tieplechtigheid van de Wali Negara
van Oost-Java bijwoonde, maar was
niet bereid om over de onderhande
lingen met de republiek of over zijn
verwachtingen voor de onmiddel-
lijke toekomst enige verklaring af
te leggen. Ook de heer Korthals
wenste zich hierover niet uit te la
ten, maar sprak zijn bewondering
uit over het vele opbouwende werk
dat er gedurende de laatste twee
jaren in Indonesie is verricht. De
heer Korthals was immers in 1946
lid van de parlementaire commissie
en heeft als zodanig ook toen een
reis naar Indonesie ondernomen.
Westfalen, December '48.
Wij rijden door het glooiende
land van Westfalen op een gloed-
nieuwe fiets, die bestemd is voor
de pastoor van Bitterfeld. Witge-
rijpt liggen de akkers en het gras-
land, stil staan daarachter de oude
pijnbomen in de koude winterdag.
Het is een verrukkelijke tocht door
een land, dat er uiterlijk nog onge-
schonden uitziet zolang men geen
steden ziet, een land echter dat
innerlijk het terrein is van een
enorme geestelijke en materiele
strijd. Duitsland, dat voor Europa
een bron van zorgen is geworden.
Een land, waarin de verslagen sol-
daten in ordeloze en moedeioze
horden in deze eeuw nu reeds twee-
maal, beladen met de haat van de
gehele wereld, zijn teruggekeerd
om er alle naweeen van een oorlog
naar toe te slepen. Een land dat
door vier mogendheden bezet, gede-
monteerd en gedenazificeerd moest
worden.
Verwoeste steden in een ver-
rukkelijk landschap.
Zelfs degenen, die niet kunnen
geloven in een strijd tussen duivels
en engelen, beseffen, dat hier een
gevecht wordt geleverd waarvan
het zal afhangen, of Duitsland zai
vallen in de handen van de barba-
ren, die het Westen hebben gehol-
pen de Westerse barbarij van het
nationaal-socialisme uit te roeien.
Wij fietsten door dit verrukkelijk
winterlandschap en wij zien de
glooiende vlakten in de stille win
terdag. Een specht roffelt met zyn
snavel op de schors van e<?n prjn-
boom en brengt ons de fijne na-
tuurschilderingen in herinnermg
van de dichteres Anette von Droste-
Hiilshoff, die dit land beschreven
heeft, terwijl er de scheper nog
rondging met zijn schapen, een
breikous in de nijvere handen.
In de hoofdstad van Westfalen,
het totaal verwoeste Munster, wor
den ons die herinneringen defmitief
ontnomen. Niet in de met het oude
houtsnijwerk weer opgebouwde
Friedenszaal, waar driehonderd jaar
geleden de Nederlandse en Spaanse
diplomaten hun handtekening zet-
ten onder het verdrag dat aan de
tachtigjarige oorlog een eind maak-
te Niet in de prachtige tentoonstel-
ling die ons de gruwelen van de
dertigjarige oorlog en de zwak-
heden van diplomaten ook in die
tijd nog eens in herinnering brengt,
maar in de avond die koud en neve-
lig over de stad komt en waarin
wij de eerste vluchtelingen ontmoe-
ten, die uit het Oosten als toon-
beelden van menselijke ellende hier
rondzwerven.
Bunker-ellende
Johann Jacobi heet hij. Hij is ge-
boren in 1931 in de stad Bromberg
in de Poolse republiek. Zijn vader
was stoker op een locdmotief. Zijn
-beide ouders zijn in de oorlog om-
gekomen en Johann, die lid was van
de Hitlerjugend, kwam in een Kus-
sisch kamp terecht, waar hq h
geleerd wat een hard leven
Aardappels met brandnetels en
gram brood in de twee dagen. Hout-
hakken in de besngeuwde woudei
en honger hebben hem op de vlucht
gedreven. Hoe hij met een kame-
raad vandaar over een aistand va
ruim 600 kilometer tot in het Runr-
gebied terecht is gekomen, weet mj
zelf niet. Des nachts zijn zij eens
langs een boom, van een Siberier
geslopen, die aan het IJzeren Gor-
dijn de wacht hield en zij zijn ten-
slotte daar gekomen waar zij werk
dachten te vinden. Het lukte niet en
Een van onze verslag
gevers heejt een merk'
waardige opdracht ver-
vuld. Hij is naar Duitsland
gefietst als afgezant van
een groep Katholieken.
Deze hebben de handen in
elkaar gestagen om hulp
te bieden aan de zielzorg
in Duitsland. In de z.g.
diaspora" een gebied
waar vroeger slechts zeer
weinig katholieken woon-
den, maar dat thans over~
stroomd is met vluchtelin
gen uit het Oosten, onder-
vindt de zielzorg ontzag-
lijke moeilijkheden.
sindsdien trekt Johann Jacobi door
West-Duitsland en zoekt waar men
hem helpen wil. Hier in de dom-
pige bunker, die voor nachtverblijf
van de rondtrekkende vluchtelingen
een van de grootste problemen
van het na-oorlogse Duitsland is
ingericht, vinden wij hem in het
hokje waar deze vagebonden wor
den onderzocht op luizen. Er is een
moeder met een jongeUe van ell
jaar uit Maagdenburg, die mij ver-
telt, dat haar man als soldaat is ge-
sneuveld en dat zij eens wat boter
in een Russische keuken gestolen
had en verraden werd zodat zij de
vlucht moest nemen. Vanavond is
het dochtertje weggelopen in de
donkere koude avond. De bunker
wordt straks gesloten. Waar zal dit
kind vannacht zijn? De ogen van de
vrouw spreken van een ontzaggelijk
leed. Om haar heen zitten stak-
keras, van wie sommigen een arm
of been missen. Zwervers met ogen
die alleen nog maar moe en ver-
dwaasd kunnen staren naar het
leed van anderen, dat zij niet zien,
omdat hun eigen lot zo onbegrijpe-
lijk hard is.
Millioenen vluchtelingen
West-Duitsland heeft thans enige
millioenen vluchtelingen, uit het
Oosten, en er komen er nog iedere
dag bij. Ge moet eens op het station
van Hannover gaan zien, wordt mij
gezegd. Daar liggen de vluchtelin
gen die uit Rusland komen in een
bunker, die wat minder goed ver-
zorgd is dan de onze in Munster die
onder de hoede staat van de Caritas
Verband en de protestantse zuster-
organisatie. Daar vindt ge een lange
rij op de vloer van mensen in lom-
pen en man'nen met baarden, zonder
schoenen, slechts met windsels en
todden om hun voeten. Er zit van
alles onder. Mensen, die ginds de
arbeidsdwang van de Russen ont-
vlucht zijn en het vertikken om in
de mijnen te gaan waar zij tot de
knieen in het water moeten werken
voor een hongerloontje. Mensen, die
ook a-sociaal zijn en het slachtoffer
van hun door de oorlog ontstane
onkunde voor een beroep. Zwakke
krachten ook, die men ginds om zeer
bcgrijpelijk'e redenen gaarne naar
het Westen ziet vertrekken,
Wij hebben met een van de flink-
ste priesters in West-Duitsland ge-
praat. Prelaat Vorwerk, de leider
van het Siedlungswerk. Deze man
is zielzorger in de Russische zone
geweest en heeft scenes meege-
maakt in zijn pastorie, waarbij hij
ter bescherming van de vrouwen die
daarheen gevlucht waren, tot de
Russen het verzoek richtte, hem
liever neer te knallen dan deze
vrouwen aan te randen.... Het ge-
volg was, dat hij gevangen genomen
en in een kamp gebracht werd.
„Hier wordt het leven onmo-
gelijk"
Hij heelt het leven zo hard als het
zijn kan aan den lijve ondervonden.
Zijn priesterschap is er des te waar-
devoller door geworden. Duitsland
gaat ten gronde aan de ontzettende
nood, is zijn oordeel.
„Het Duitse volk dat geen woning
meer over heeft om er een gezin
in te bergen, zal over dertig jaar
tot de helft verminderd zijn", voor-
spelt ons deze priester. „Hier wordt
het leven onmogelijk.tenzij, wij
het Christendom zijn grote verove-
ringskracht weer teruggeven, het
tot een levend getuigenis van naas-
tenliefde maken. Daarvoor ga ik nu
vier maanden al rond door Westfa
len om mijn Siedlungscampagne te
voeren. De kerk en enkele katholie
ken hebben het begrepen. Men staat
mij veel grond af, waarop wij de
armsten der armen dan aan het
werk zetten om hun eigen huis zelf
op te bouwen. Het is een practisch
apostolaat, maar dat is thans be-
langrijker voor ons nog dan het ge-
bed, omdat ook Christus' 'gebod van
naastenliefde het eerste gebod is.
En het wordt begrepen. Uoddank,
wij hebben nog een kans. Er zijn
nog echte christenen. Het offer al
leen kan ons redden. Zeg het in uw
land, waar men het nog betrekke-
lijk goed heeft. Ik begrijp hoe ge
tegenover de Duitsers staat. Maar
men moet in deze wereld een verre,
verre blik hebben.Denk om het
zware gevecht, dat wij moeten le-
veren tegen de ontaarding, die de
verschrikkelijkste gevolgen zou heb
ben
Brug over de IJssel bij Kaierveer, vernieling 1945.
praatstoel.
de burgemeester, daarna kunnen
we stoppen. „A1 dertig jaar staat
het kanaal op het programrna en
het aantal dokke'n is na de be- reeds twintig jaar op de „urgentie-
vrijding van 3 op 17 gebracht.
Maar Rotterdam denkt aan het
Botlekplan. Voor de oorlog was drie
kwart van het goederenverkeer over
Rotterdam bestemd voor doorvoer.
lijst", maar wij zijn niet van plan
te wachten tot na 1 Januari 1951,
de datum, waarop het kanaal ge
reed zou zijn". Het was krasse taal,
die de burgemeester sprak, maar
Hannema op zijn
heeft men het
Daar
v 4
Friese kanalenplan
Voor het Noorden is Harlingen
een belangrijke haven. Er worden
landbouwproducten uitgevoerd, hout
ingevoerd en er is de grootste repa-
ratiewerf van het Noorden bene-
vens talrijke andere industrieen. De
haven voldeed niet meer en er wer
den twee plannen gemaakt. Wij
zullen het kleinste nemen, dacht het
ministerie, dat kost minder. Maar
tot grote .teleurs telling van heel
Harlingen en omgeving werd ook
dit kleine plan van de begroting
afgevoerd. Verbetering is wel no-
dig. al was het alleen maar om de
brug bij Stroobos te laten verdwij-
nen, die per maand ongeveer 1200
keer moet worden opengedraaid.
En dat is slechts een van de na-
delen. De vaarweg Stroobos-Lem-
mer, onderdeel van de verbinding
Groningen-Amsterdam, zou na de
verbetering geschikt zijn voor alle
schepen van 1000 ton. Nu voor
schepen van 250 ton met 1.80 m
diepgang. De vaarweg Fonejacht-
Harlingen heeft momenteel dezelfde
afmetingen als Stroobos-Lemmer en
dient als verbinding van dit kanaal
met Harlingen. Het kanaal loopt
door Leeuwarden, waar 7 bruggen
een vlotte doorvaart onmogelijk
maken. Ook dit euvel zou na de
verbetering tot het verleden beho-
ren. Eind 1950 zov\ dit werk gereed
zijn gekomen. Doch of dit nu het
geval zal zijn?
Een hele rij!
Zo zit heel Nederland met water-
staatkundige problemen. Deventer
piekert over de bevaarbaarheid van
de Gelderse IJsel. Op 11 April 1940
werd een wetsontwerp ingediend
tot kanalisatie. Dit bleef liggen tot
na de bevrijding en nu is er geen
post voor uitgetrokken. IJmuiden,
de grootste vissershaven van het
continent, zit met de handen in het
haar over het Noordzeekanaal, waar
de Velserbrug en de Hembrug op
niet-corresponderende tijden wor-
1 r. o den geopend. wat de scheepvaart in
Berainq van M.S. Prins Willem V. Bok Ajax heeft 2 steiien ernstjge mate ^elemmert, Daarom
balken A-B en C-D afgenomen. Midden: Betonkop E. wil men een tunnel bouwen. Dan
Binnenkort zal van de hand van
een der deskundigen in het van
Meegerenproces, prof. dr. P. Core-
mans uit Brussel, een volledig
verslag verschijnen over het in
1946 voor de justitie verrichte
onderzoek. De twijfel, die nog
mocht bestaan ten aanzien van de
moderniteit van de „Vermeer"
van van Meegeren, zal naar de
conservator van het Rijksmuseum
te Amsterdam, dr. A. v. Schendel,
vertelde, geheel worden opgehe-
ven.
Prof. Coremans zal in dit rapport
een groot aantal bewijzen aanvoe-
ren, dat de doeken inderdaad door
van Meegeren zijn geschilderd. De
opvatting van de Belgische kunst-
expert de Coen, dat de „Emmaus-
gangers" toch een echte „Vermeer"
is, berust volgens dr. van Schendel
op een onjuist inzicht. De heer de
Coen zou, aldus deze zegsman, in
September hebben gezegd, dat hij
kon bewijzen, dat ook van Meege
ren's „Laatste Avondmaal" een
echte Vermeer was. Van deze op
vatting moest hij terugkomen toen
een simpele foto het onweerlegbaar
bewijs bracht, dat het Laatste
Avondmaal" tussen 1940 en 1942 ge
schilderd was over een jachttafereel
van de 17de eeuwse schilder Abra
ham Hondius. Han van Meegeren
had dit doek op 29 Mei 1940 in een
Amsterdamse kunsthandel gekocht.
De vondst bevestigde volkomen de
resultaten van het physisch en che-
misch onderzoek.
Ook van andere zijde zullen in
de naaste toekomst bewijzen wor
den aangevoerd voor de echtheid
van van Meegeren's ..Emmausgan-
gers". De Amersfoortse schilder C.
J. Snoeijerbosch, een vriend van v.
Meegeren, vertelde. dat hij geruime
tijd de samenstelling van verven
heeft bestudeerd. Hij zou in staat
zijn volkomen afdoende te bewij-
Op Vrijdag 17 December vertrekt
het m.s. „Madoera" met zeepost aan
boord naar Indonesie.
Het verdient aanbeveling de cor-
respondentie, die men met deze ge-
legenheid wil verzenden, niet later
dan 13 December ter post te bezor-
gen.
zen, dat de ..Emmausgangers" inder
daad door van Meegeren zijn ge
schilderd. De heer Snoeijerbosch
had, naar hij zeide, indertijd moeite
gedaan de commissie van onderzoek
tebvertuigen, dat het hem mogelijk
was het onderzoek naar van Mee
geren's werk te vergemakkelijken.
Hij meende, dat de commissie bij
haar onderzoek zou kunnen profi-
teren van zijn ervaringen. De heer
Snoeijerbosch heeft namelijk proce-
ae's ontdekt, waarbij verven in zeer
korte tijd een hardheid kunnen be-
reiken, die te vergelijken is met
die van de verf op oude doeken. De
heer Snoeijerbosch verklaarde met
nog andere argumenten te kunnen
aantonen, dat van Meegeren's werk
modern is. Hij gaf nog te kennen
ter gelegener tijd hierover nadere
mededelingen te zullen doen.
De 36-jarige tandarts J. de B.
uit Rotterdam, die zich veertien
dagen geleden voor de Rotter
damse Rechtbank had te verant-
woorden wegens verduistering van
juwelen, is, daar de Rechtbank het
ten laste gelegde niet bewezen
achtte, vrijgesproken.
B. werd ervan beschuldigd twee
platina armbanden en een platina
ring, die hij in 1943 van de heer
Tuschinski an bewaring had! ont-
vangen. verduisterd te hebben. Ook
zou hij van Nathan Ehrlich een
koffergramofoon en een zilveren
rookgarnituur bewaard hebben. wat
evenmin na de bevrijding terug te
vinden was.
B. verklaarde voor de Rechtbank
de twee armbanden aan Van der
Waals te hebben gegeven om ze te
gebruiken als iemand daarmee ge-
holpen kon worden. Ook zou de
heer Tuschinski hem verlof hebbep
gegeven de sieraden te gebruiken
als de nood aan de man kwam.
De verklaring van Anton van der
Waals, die ter zitting werd voorge-
lezen. luidde echter. dat B. hem de
sieraden voor f 7000.had ver-
kocht.
Joseph Schreieder, die als getuige
in deze zaak werd gehoord, ver
klaarde dat het zeer wel mogelijk
was geweest. dat van der Waals 'n
dergelijk bedrag voor de armbanden
had be'taald, daar hii juist in die tijd
als beloning voor zyn prestaties en
als werkkapitaal f 50.000.had ont-
vmgen.
De eis luidde vier maanden ge-
vangenisstraf.
Het is niet allesSchots, wat geruit »s
De Schotse ruit stsat dit jaar bij-
zonder hoog aangeschreven bij de
modekoningen en hun onderdanen.
Niet elke ruit is een echte Schotse
ruit. want daarvoor zou zij uit
Engeland moeten komen en ook
niet elke ruit is een goede imifatie
want de kleuren en het motief van
de verschillende Schotse ruitcn
zijn precies vastgesteld.
Elk geslacht in Schotland. een
„claw" genaamd. had vroeger zijn
eigen ruit, die een bepaalde naam
droeg Al deze ruiten en namen
bestaan nog, maar het nauwkeurige
gebruik van een ruit voor een claw
wordt niet overal meer gehand-
haafd.
Er zou veel over de historie van
de Highland Dress, de dracht van
de Schotse Hooglanders en hun
verschillende ruiten te vertellen
zijn, maar de ruimte voor ons mo-
depraatje laat dit nu niet toe. Wij
bepalen ons daarom tot de twee
foto's die deze regels vergezellen
en ieder een model van een origi-
nele Schotse ruit laten zien. De
stoffen kwamen dus regelrecht uit
Schotland.
Hiernaast draagt een mannequin
van de Nederlandse ontwerpster
Tonny Waagemans een kostbaar
ruiten rokje. dat schuin werd ge
nomen en bij een rood blousje van
fijne wol hoort. Het ensemble
wordt gecompleteerd door een bij-
na vierkant mutsje van dezelfde
rode stof.
De japon van Schotse ruit. die
hieronder is afgebeeld. werd on-
langs op een weldadigheidsbazar
te Londen door de echtgenote van
de Amerikaanse ambassadeur ge-
toond. De kleuren van deze jurk.
waarbij een prachtige royale shawl
werd gemaakt zijn rood, zwart en
geel.
De Rotterdamse Rechtbank heeft
twee politieagenten, de 26-jarige
G. van der K. en de 30-jarige
H. G„ die veertien dagen geleden
terecht stonden wegens afpersing
en diefstal, tot 1 jaar en zes maan
den gevangenisstraf met aftrek
veroordeeld.
Van de overige medeplichtigen
werd de 39-jarige H. G. F. M. ver
oordeeld tot twaalf maanden met
aftrek, waarvan drie maanden voor-
waardelijk, de 32-jarige monteur J.
de O. tot tien maanden met aftrek,
waarvan vier maanden voorw. en
f 50.boete subs. 20 dagen en de
36-jarige W. P. K. tot vier maanden
voorw.. alien met een proeftijd van
drie jaar.
M.. die vele relaties in Katen-
drecht had, kreeg tips, waar zich
gesmokkelde waar bevond. Hij begaf
zich naar die adressen om z.g. een
koop af te sluiten en op het ogen-
blik, dat men bezig was de zaak te
De hoogst geoorloofde prijzen
voor kerstbomen zullen dit jaar de
zelfde zijn als die van 1947. Geme-
ten van 5 cm beneden de onderste
vertakking tot aan de kop en voor-
zien van een steunmiddel, zullen de
bomen dus mogen kosten: tot 49 cm
f 0.75; 50—69 cm f 1.—; 70—99 cm
f 1 50; 100—124 cm f 2.—; 125—149
cm f 2.50; 150—174 cm f 3.—; 175—
199 cm f 3.50; 200—249 cm f 4.25;
250300 cm f 5.Indien een
steunmiddel ontbreekt. dienen de
prijzen met ten minste 35 cent per
boom te worden verlaagd. Boven
300 cm lengte moeten de prijzen in
redelijke verhouding staan tot de
bovengenoemde.
verhandelen, kwamen de twee po
litieagenten binnen, die de goede-
ren in beslag namen. Sommige lie-
den, die voor gerechtelijke vervol-
0ng gevrijwaard wilden blijven, bo-
den de agenten geld aan, wat ge-
accepteerd werd. De opbrengst van
de gestolen goederen en het afge-
perste geld werden gedeeld.
