N.H.D.-KERSTPUZZLE
KATHOLIEK REVEIL IN FRANKRIJK
PIERRE L'ERMITE al w jaar journalist
HET LAND VAN DE OSSEWA
'M
MET PRIJZEN VOOR DE GOEDE OPLOSSINGEN
APDSTOLATE PABACHUTISTE
Vermindering van
bouwgoedkeuringen
Boekbespreking
Enthousiast doch onopgesmukt verstag
over een reis naar de Kaap
PAG. 10 NIEUW NOORDHOLLAND5 PAGBLAP - Vri]dag 24 December 1948
WANNEER U deze puzzle bekijkt, is Uw eerste
indruk wis en zeker die van een groot aantal
.lopende poppetjes. Wij vermijden angstvallig de
uitdrukking dat U ze ziet rennen, want wij blijven
graag goede vrienden met al onze lezers. Wanneer
U deze lopende poppetjes goed bekijkt, zult U er
aantreflen die aan elkaar gelijk zijn; elke lopende
pop stelt n.l. een letter voor, terwijl gelijke letters
ook door gelijke poppetjes worden voorgesteld.
Onze Kerstwens kunt U vinden door het geheim-
schrift te ontcijferen dat deze lopende poppen vor-
men. De bomen geven de scheidingen aan tussen
de woorden.
EN NU: voor de goede oplossingen van deze
puzzle stellen wij enige geldprijzen beschikbaar.
EERSTE PRIJS: 15 gld.,
TWEEDE PRIJS: 10 gld.,
DERDE PRIJS: 7.50 gld.,
VIERDE PRIJS: 5 gld.,
VIJFDE. ZESDE en ZEVENDE PRIJS: 2.50 gld.
De oplossingen moeten worden ingezonden aan
de redactie van het N.H.D., uiterlijk Maandag
3 Januari 194 9. Op enveloppe of briefkaart
vermelden: N.H.D.-Kerstpuzzle. Dan hebben onze
abonne's de voile Kerstweek en ook nog oud en
nieuw gelegenheid, de sleutel van het geheim te
vinden! Goed succes.
MINISTER PLEIT VOOR
COoRDINATIE
Belgie gaat1 werkloosheid
bestrijden
EEN JOURNALIST OVER:
VAX
GRi&Kett
iLACOO
\TAL\e
J0Z6O-
SLftVl^
- pOL&N
ROSLdtW
O? De
eo^ovese voL\Y\ewe
yce\9SYtsooro Z
Een handgranaat
in de huiskamer
EN HIJ HEEFT GENOEG MATERIAAL OM NOG EENS TE LEVEN
DE FRANSE JOURNALIST Constantin Brive had een onderhoud
met de Parijse abbe Edmond Loutil, beter bekend als de
auteur Pierre l'Ermite, die 33 romans schreef. Van zijn „best
seller" zal spoedig het millioenste exemplaar op de markt wor
den gebracht. „Waar mijn idee altijd vandaan komt? Wel,
dat komt gewoon van zelf, het wordt me thuis gebracht. Neem
mijn laatste uitgangspunt „En perte de Vitesse". Ik kende een
jong geleerde, die vol ambitie aan het boek, dat zijn levenswerk
zou worden, werkte, maar hij verging van honger"
k-AikAUAU 4
Ai mkmm 4
4 uimnum 4
kmkumi
4 AAMM 4
Maar het staat op een van zUn
mooiste punten in zijn geschie-
denis en het gaat een toekomst
tegemoet, die wellicht van beslis-
sende invloed zal zijn voor de
culturele toekomst van geheel
West-Europa.
Er is een reveille ontstaan onder
de katholieken, dat ons het beste
mag doen verwachten voor de toe
komst van deze oudste dochter der
Kerk.
Dit was wel de grondgedachte van
de interessante lnleidmg, die Pater
W. Randag S.ccR. op het K.A.-
weekend te Bergen hield. Frankrijk
is een land van contrasten en van
ideeen. Enerzijds een missieiand,
waar het blanke heidendom zijn
invloed doet gelden; anderzijds nog
steeds een land van Heiligen.
Naast streken van godsdienstig
verval tre£t men er streken aan,
waar het godsdienstig leven heerlijk
opbloeit.
Het bisdom Marseille, zo groot als
het bisdom Haarlem had dit jaar
slechts vijt priesterroepmgen. in de
Oostelijke Pyreneen, waar de Spaan-
se communisten zijn ondergebracht,
komt geen man of jongen uit
menselijk opzicht in de kerk.
Bretagne, Anjou, Angers daaren-
tegen zijn streken, die vergeieken
kunnen worden met onze kathoueke
provincies Brabant en Limbuig.
Grote gezinnen en veel roepingen.
Van het bisdom Soisson, waar
veertig Nederlandse priesters wer-
ken, is het Noorden goed, het Zui-
den slecht
Frankrijk teit acht millioen ar.
beiders en het is vooral de arbei-
dersmassa, die van de kerk ver-
vreemd is. De 200 priesters, die met
de overall aan naast de arbeiders in
de fabrieken staan, zien de toekomst
niet zo zwart in. Lang niet alle ar
beiders zijn communist; er is zeits
een sterke strommg onder de arbei
ders van het communisme af. De
vaderlandsliefde ieeft sterk onder
de arbeiders.
De kerkenbouw hield in FrankrijK
geen gelijke tred met de voortschrij-
dende industrialisatie, die een trek
van het platteland naar de steden
veroorzaakte. Ook de onvoMoenae
huisvesting in Parijs ieven 300.000
gezinnen in een kamer is oorzaak
van het godsdenstig vervai. Zieken-
liuisruimte is er zeer onvoldoende,
op de i000 inwoners is er in Frank
rijk nauwelijks ebn bed in de zie-
kenhuizen.
Maar het Franse volk is edelmoe-
dig Door de oorlog werden in
Frankrijk 5640 kerken verwoest. De
4000 kerken, die na de eerste we-
reldooriog verwoest waren, waren
alle herbouwd. Een oproep van
Kard. Verdier destijds om tien mil
lioen francs voor de bouw van 100
kerken had tot resultaat, dat dit be-
drag er dezelfde dag was, waarop
deze oproep van de kansels werd
afgekondigd.
Het gebrek aan kerken wreekt
zich en bemoeilijkt het kathoiieke
reveille.
Het platteland vooral maakt een
crisis door; de boeren zijn veel ma-
lerialistischer dan de arbeiders. On
der de middenstand komen veel
siappe katholieken voor, al valt er
bij de jeugd een opleving te consta-
teren.
Onder de hogere standen daaren-
tegen lreerst een zeer diep spiritueei
leven, zoals ook onder de vrije m-
tellectueie beroepen.
Vergeieken bij Amerika, waar
05% het huwelijk niet beleeft, zoals
wij katholieken dat doen, of met de
Scandmavische ianden, waar het
moderne heidendom nog in brute
vorm heerst, mag men voor het
Franse volk nog bewondering heb
ben.
Men treft in Frankrijk, dat 61) bis-
dommen teit, veel nuanceringen aan.
Blijde tekenen
De strijd voor de kathoiieke school
is echter algemeen; daar de Staat 't
katholiek onderwijs niet subsidieert,
moeten de katholieken zelf hun
scholen onderhouden. Er zijn vijf
kathoiieke universiteiten, die echter
geen graden mogen verlenen; de
Parijse Universiteit teit echter 4700
studenten.
Ook de strijd op politiek gebied
gaat zich kleuren. De Gaulle, die
zijn steun toezegde aan de strijd
voor de kathoiieke school, streeft
echter niet een kathoiieke partij na.
Uit historische overwegingen vreest
men daarvan een terugslag op de
kerk Er is ook een groot gebrek
aan kathoiieke onderwijzers, omdat
de opleiding geschiedt op de staats
scholen in heidense geest.
Doordat vele priesters werkzaam
zijn op de colleges voor middelbaav
onderwijs, is er gebrek aan priesters
voor de zielszorg. Frankrijk teit ech.
ter op de 1040 zielen een priester.
tegen Nederland een op de 949 zie
len. Frankrijk levert nog steeds 33%
van alle missionarissen over de we-
Tijdens de opening van het bouw
centrum te Rotterdam hield de Mi
nister van Wederopbouw en Volks-
huisvesting een rede, waarin hij o.a.
verklaarde, dat binnen enkele maan
den „het afremmen van de goedkeu
ringen, waardoor evenwicht zou ko
men tussen uit te voeren werken
en beschikbare arbeidskrachten en
materiaal, merkbaar zal kunnen zijn.
Dit meende de minister te moeten
aanvoeren, omdat het arbeiders-
vraagstuk te klemmend bleef. Voorts
rnerkte hij op, dat de montagebouw
gestimuleerd dient te worden, om
dat die minder geschoolde arbeiders
kan inschakelen.
De beperktheid van deviezen was
echter de grootste handicap in de
opvoering van het bouwvolume.
Wel meende de minister, dat het
vraagstuk van de montagebouw
reeds een probleem op zichzelf
vormde, waaraan vele kanten vast-
Het centrum is bedoeld voor
orientatie van alle mogelijke bouw-
vraagstukken, die heden ten dage
meer dan eens aanleiding kunnen
geven tot onvoorziene moeilijkhe-
den.
Mede aanwezig was de Belgische
Minister van Wederopbouw, die in
een korte toespraak wees op de
problemen. die beide landen van de
Benelux gemeen hadden.
De voorzitter van het bestuur,
prof. ir. H. T. Z, Zwiers, hield ten
slotte een rede, waarin hij de voor-
geschiedenis en de oprichting van
dit bouwcentrum uitvoerig belichtte
en de wens uitsprak, dat Nederland
voldoende profijt zou kunnen trek-
ken van dit grootse werk, dat nu
tot stand gekomen was.
reld. Voor de zielzorg in de paro-
chies heeft Frankrijk echter een te-
kort van 13000 priesters. Er wordt
in Frankrijk veel gebeden voor roe
pingen en voor de priesters en de
bisschoppen verrichten tegenwoor-
dig ook wijdingen in de plaats, waar
de wijdeling komt te werken; op 'I
platteland zowei als in de banlieu
van Parijs. De' meeste priesterroe
pmgen komen voort uit de Verken-
nerij, die in Frankrijk als de beste
ter wereld wordt beschouwd.
De heropbouw van het Christelijk
gezin blijkt uit een stijging van het
geboortecijfer. Ook het lekenaposto.
laat bloeit, vooral onder studenten
en professoren, die hun vrije tijd,
zelfs hun vacanties opofferen voor
de godsdienstige vorming van het
arbeiderskind. Ook de sociale geest
komt in het lekenapostoiaat tot
uiting,
De priesters worden opgeleid met
het oog op hun speciale apostolische
missie onder de arbeiders; de Mis
sion de France en de Mission de
Campagne beoogt de nauwe samen-
werking tussen priester en leken in
de zielzorg, zowel in de steden als
op het platteland. De K.A. is sterk
uitgebouwd en werkt volgens de
stellingen: onderhoudt het contact
met uw milieu; vormt kernen in be
paalde centra (apostolate parachu-
tiste) en besef uw verantwoordeiijk-
heid. Het parochleleven maakt een
grote evolutie door en wordt be
schouwd als een „communauW mis-
sionnaire". Het retraitewerk, waar-
voor veel belangstelling bestaat, is
gericht op het gezinsleven; gehuw-
den of verloofden, soms gehele ge
zinnen, komen gezamenlijk ter re-
traite, welke gevormd wordt door
drie recollecties in het jaar.
Zo geeft Frankrijk een schitterend
voorbeeld van godsdienstig reveille,
getrouw aan zijn Goddelijke roeping.
Ter bestrijding van de werkloos
heid in Belgie zal de Belgische re
gering in 1949 voor de financiering
van het bouwprogram een bedrag
van fr 2.650.000,000 ter beschikking
stellen.
Kinderkerstboek 1948
De Paters van het H. Hart te
Princenhage gaven een aardig
kerstboekje voor kinderen uit,
waarin op aantrekkelijke en vlotte
wijze voor de jongens en meisjes
van de lagere school het Kerstge-
beuren wordt verteld. Vier verha-
len plaatsen de Kerstboodschap op
verschillende wijzen onder de aan-
dacht der kleinen en de samenstel-
lers ervan zijn, ieder op hun eigen
manier, er uitstekend in gesiaagd
hun lezertjes te boeien. Er zijn te-
vens nog vele illustraties, die ons
minder gesiaagd voorkomen, het-
geen echter niet wegneemt, dat het
boekje zijn weg onder het jonge
volkje zeker wel zal weten te vin
den.
Kerstsproken door N. Ba-
senau-Goemans. Uitgave
H. J. W. Becht, Amster
dam.
De beste Kerstsprookjes uit -het
Engels, Frans, Russisch, Neors en
Italiaans werden door Mevrouw N.
Basenau-Goemans verzameld en
vertaald, Een mooi boek, geschikt
voor oud en jong, om op kerstavond
uit voor te lezen. Het werd rijk ge-
illustreerd en bevat bekende verha-
len van Selma Lagerlof, Leskov,
Dostojewsky, Andersen en vele an-
deren.
Op wacht bU de kribbo
Van de hand van Pater L. A, M.
Goossens, de vroegere legera^moe-
zenier, verscheen bij de Uitgevers
maatschappij Diligentia te Amster
dam de tweede druk van de Kerst-
bundel „Op wacht bij de knbbe",
een verzameling toespraken, via de
radio in de Kersttijd voor de mili-
tairen hier en overzee gehouden.
Het 'boekje is te beschouwen als
een bloemlezing van de vele korte,
kernachtige toespraken, die al vier
jaar lang bij onze militairen niet
alleen in sloegen, maar veelal ook
diepe weerklank vonden. Ze zijn
alle nog steeds actueel, zowel dit
jaar als in de komende jaren en
iedere soldaat, hetzij hier te lande
of in de tropen, vindt er een op-
wekkend woord, een goede gedach-
te in. De lezer zal er, ondanks helm
en geweer, de attributen van de
krijg, de ware Kerstsfeer in vinden
en ervaren, dat het khaki-groen
evenzeer in de arme stal van Beth
lehem past als de kledij van her
ders en koningen. En de woorden
van - deze strijder van God zullen
zeker niet nalaten ieder rechtge-
aard soldatenhart sneller onder de
tuniek te doen kloppen. L. S.
Or wSG ufln oe soLOoflf is
Zwasr oeour os wlrre or>n oe oag
ryeaoews aioeir ser* Kiwoscu.«cw,
ffn Gnus 8u>EH of neifjesz*rra
lrf ser* gswucwTjOo otleetioe oen
2ieT wij wer 6coe'ewo Pioowoaooo
Wlj !S 2o wo« u«r» STOijO SK Ooo
W«T recaerrs Wieowe STecuerr.
17oae wer aensTalwo oo a.'jr/ two
2ijo a/s'wticwts- sreaaewaooM
WA«BiArres Jijooeesr «nna wu.'s onorr
iVi y. Toeoerv irr zijr* Ooc.p of= stro
Mi
De journalist Gerard
H. Hoek maakte enige
tijd geleden als lid van
een internationaal ge-
zelschap krantenmen-
sen een informatie-reis
naar de Unie van Zuid-
Afrika, en was daar de
gast van de Regermg.
In de inleiding van
zijn boek, waarin hij
over deze reis schrijft,
getuigt hij, dat hij in
zijn 25-jarige journa-
listieke loopbaan meer-
malen zowel in binnen-
als buitenland aan in
teressante excursies
heeft deelgenomen,
doch dat hij nimmer in
de gelegenheid geweest
is in zo'n kort tijdsbe-
stek zoveel te zien en
mede te maken als tij
dens zijn tocht door 't
land van Oom Paul en
Tante Sannie. Om geen
ongegronde verwachtin-
gen te wekken omtrent
de gedocumenteerdheid
van zijn boek, dat als
het sluitstuk van een
reeks radio-lezlngen tot
stand kwam, en om de
critiek van Afrika-ken-
ners voor te zijn, ver-
klaart Hoek, dat hij
zijn werk niet onder de
wetenschappelijke ge-
rangschikt wil zien,
doch het enkel wenst
te beschouwen als het
residu van de beleve-
nissen, die hij als jour
nalist heeft ondervon-
den.
Wanneer men nu dit
boek benadert op de
wijze, die de schrijver
ons voorhoudt en men
is zelf in zijn kenms
omtrent Zuid-Afrika
niet verder gevorderd
dan de meest elemen-
taire begrippen om
trent geschiedenis en
ontwikkeling van dit
wonderlijke land van
contrasten en moge-
lijkheden, dan heipt
dit journali'stiek ver-
slag van Hoek er wer-
kelijk toe mede, in de
lezer die belangstelling
voor het Engels domi
nion, waar 60 pet. der
bevolking nog 't Afri
kaans spreekt, op te
wekken, welke het
verdient. Het bOek
heeft iets van een
leerzaam verhaal, dat
een vader zijn kinde
ren op 'n winteravond
vertelt, terwijl zij ge-
zellig om de haard zijn
gezeten, Het is boeiend
bevattelijk en spreekt
tot de verbeelding. Het
is ongekunsteld, zon-
der pretenties en het
brengt ons ongemerkt
en spelenderwijs veel
bij omtrent een ver en
onbekend volk, dat
echter door banden
van taal en bloed met
ons is verbonden. Het
boek is onopgeschroefd
en nuchter, doch mist
evenmin een propa-
gandistische inslag.
Waardoor het niet te
verwonderen valt, dat
de schrijver een extra
hoofdstuk wijdt aande
emigratie -mogelijkhe
den en aan de agrari-
sche en industrieie ont
wikkeling van Zuid-
Afrika. Hij wijst er op
dat de land- en tuin
bouw in menig opzicht
zeer primitief is. De
grond wordt onvol
doende bewerkt, ver-
liest tengevplge van
erosie (wegspoenng)
veel van zijn oorspron-
kelijke waarde en
wordt siechts voor en
kele procenten kunst
matig bevioeid.
De agrarische ontwik
keling hangt voor een
groot deel af van
uitvoering van groot
scheepse irrigatiewer
ken en van het tegen
gaan van de erosie,
waardoor de veestapel
mede verbeterd kan
worden.
De schrijver gaat in
zijn laatste hoofdstuk
uitvoerig in op de emi
gratiemogelijkheden.
Nu Zuid-Afrika
deuren voor de Neder
landers heeft openge
steld, zijn reeds hon
derdere naar het land
van Johan van Riebeek
getrokken, terwijl an
dere honderden de pa
pieren weg langs
departementale bu
reaux zijn gevolgd.
Hoek is ook in dit
hoofdstuk openhartig
en waarschuwt voor
een te groot optimisme
omtrent de toekomst-
mogelijkheden voor
hen, die de grote stap
wagen.
Voor hen, die hun
blik op de wereld wil-
len verwijden en meer
te weten willen komen
over een stamverwant
volk, is deze reisbe-
schrijving van de jour
nalist Hoek een pret-
tig en leerzaam boek.
Het werd bcrvendlen
nog met een aantal
foto's verlucht.
V. DE J.
Gerard H. Hoek:
„Zuid-Afrika"
Uitg. N.V. Gebr Zomer
en Keuning,
Wageningen
Bij een zekere M. te Deventer
werd in de nacht van Dinsdag op
Woensdag een handgranaat in zijn
huiskamer geworpen door een zwa-
ger van M., tevens zijn buurman, E.
genaamd, met wie hij in onmin
leefde. Gelukkig was niemand ge-
kwetst, doch een aantal ruiten
sprongen. De gevaarlijke zwager is
gearresteerd.
Ik kon hem als privaat-docent bij
een rijke familie onderbrengen. En
een jaar of drie later was zijn geest
rustig, hij leefde er goed van en be-
schikte over alle middelen om zijn
onderzoekingen voort te zetten,
maar toen was het gedaan met zijn
idealisme, hij was ingeburgerd, ver-
zadigd, kortom, „En perte de Vites
se".
Zo vonden al de romans van de
„pere" hun oorsprong in de leiten
en omstaandigheden, die hij in zijn
zo veelbewogen leven observeerde.
58 jaar journalist
Wanneer schrijft U eigenlijk uw
romans?
„In de vacantiemaanden. De rest
van het jaar heb ik alleen tijd, om
de proeven te lezen en er hier en
daar wat aan te schaven".
Nemen al uw krantenartikelen
dan al uw tijd in beslag?'
„Dacht U dat? Ik ben nu 58 jaar
journalist; de inspiratie komt van-
zelf. Iedere keer als ik iets interes-
sants zie, mak ik er een aanteke-
ning van. En lees ik iets, dat aanlei
ding zou kunnen geven tot commen-
taar, dan knip ik het uit. ln die
dossiers daar heb nog genoeg mate
riaal om nog eens 58 jaar lang te
kunnen schrijven".
58 jaar, maar pbre....
„Ja zeker, ik begon met een klein
krantje in Clichy, haalde alle brood-
bezorgsters bij elkaar en beloofde
ze 40 centimes voor iedere abonne,
die ze zouden aanbrengen. in die
tijd werd het brood nog op bestel-
ling thuis geleverd! Als ik' me nog
goed herinner kreeg ik er twintig
duizend!"
Prefereert U de journalistiek of de
zuivere literatuur?
„Het schrijven is mij aangeboren,
maar schilderen doe ik het liefst.
Zo beleefde ik dan ook het succes
van mijn leven toen de onderstaats-
secretaris van schone kunsten uit
mijn expositie van zeegezichten in
de Rue Royal een doek kocht voor
de staat. Qverigens weet ik met wat
ze er mee'gedaan hebben. Het was
gemaakt in Noimoutiers, in de va-
cantie-kolome Le vieux Grabe, die
ik daar destijds heb gesticht".
Waarom hebt U daar die....
„Maar het was toch zeker nodig
daar een tehuis voor jonge meisjes
in Bois le Roi op te richten en ver
der het centrum voor jong gehuw-
den, Coies la Foret een idee van
mij, en het loopt nog eens goed ook!
Ik zou er nog graag meer hebben
gesticht, maar ik had het te druk
met het bouwen van de kerk en met
mijn dagelijks werk. Misschien la
ter
Hij die deze toekomstplannen
maakt is 85 jaar! En zijn voornaam-
ste bezigheden; een kerk bouwen en
de zielzorg. Neen, het is geen archi
tect, die zo spreekt, maar de pastoor
van de Parijse parochie St. Fran-
ciscus van Sales, tussen les Batig-
nolles en ia Porte Champerette.
Mgr. Edmond Loutil, onder deze
naam bekend bij 40.000 parochianen
de lezers van ..La Croix" en de
abonne's van zijn eigen krant „La
Plaine", die 20.000 abonne's teit,
maar orider de naam van Pierre
L'Ermite bekend over de gehele we
reld.
„Hoorde ik over hem niet spreken
op 11.000 km afstand van Parijs" zei
kardinaal Verdier, „men leest er zijn
artikelen nauwkeuriger dan de her-
derlijke brieven van onze bisschop
pen!"
Pierre L' Ermite heeft onlangs
zijn zestig-jarig priesterfeest ge-
rtwitd. in. is door da mmtius verhe-
ven tot de waardigheid van proto-
notarius apostoiicus.
Een schilderachtige carriere met
de wisselvailigneid van een Parijse
pastoor. Van de fabrieken van Cli
chy naar de burgerij van Saint
Roche, vervoigens Chaiilot bij de
„Beau Monde", dan de zending naar
Montmartre, waar hij de Moulin
Rouge wilde kopen.
Om er een verbeteringsinstituut
van te maken?
Helemai met. Om er een cabaret
op te richten. Arme schilders zou
den er hun werk kunnen exposeren
en er zouden ook zangers kunnen
optreden.... En dan is er nog ae
wonderlijke geschiedenis van Saint
Odille, die rode kerk bij La Porte
Champerette. Dertien jaar geleden
gaf de bisschop van Parijs, Mgr.
Verdier, die men „de bouwer" heeft
genoemd, opdracht aan zijn pastoor:
Er moet een kerk komen voor al
die huizen tussen Parijs en Levai-
lois. Ga je gang.
Die kerk, hij wijdt ze aan Saint
Odille, de patrones van de Eizas, de
geboortestreek van zijn moeder. Dan
gaat hij op zoek naar geld. Na een
onderhoud met de architect noteert
hij; een klein rood steentje kost 1
franc; ik heb er 40,000 nodig. Een
rode steenblok kost 10 francs; ik
heb er 10.000 nodig. Een meter ge-
wapend beton kost 500 francs, er
zijn er 1300 nodig. En zo gaat het
verder.
De bijdragen, die hem bereiken
zijn van 10 francs, zelden een van
duizend! Hij heeft berekend, dat de
werkzaamheden per dag 5000 francs
eisen. Dat is 210 franc per uur. De
overal gehouden coliectes onder de
„kleine iuyden" brengen „een uur
bouwen" op. De klokken worden
gemaakt van bronzen geldstukken,
op zij gelegd voor St. Odille. Men
zendt hem gouden sieraden, geschon-
ken door een stervende, een ring,
die een weduwe uit de Eizas terug-
kreeg van haar man, die sneuvelde
in de oorlog. Missionarissen zenden
tijgervellen als barbaarse geschen-
ken van Oosterse vorsten
Eindelijk zet men in de nacht de
gigantische haan van massief brons
op de torenspits.
En nu?
Nu, zegt Pierre L' Ermite, moet ik
gaan werken, om de schade van de
bevrijding te herstellen. En dan....
geen kwartier meer verliezen. Er is
nog veel te schrijven en te bouwen!
