Nieuuu
12 ministers tekenden het Atlantisch Pact
Victor Kravchenko wint zijn proces
Harriman stelt Amerika met zijn vrij handelsverkeer
aan de Europese landen ten voorbeeld
Atlantisch Pact
getekend
Hoofdzaak van de onderwijzers
salarissen
EDITIES VOOR ALKMAAR, HOORN, DEN HELDER, SCHAGEN
NHD
Dinsdag 5 April 1949 44e Jaargang Np. 11531
Historische plechtigheid te Washington
EEN SCHILD TEGEN DE AGRESSIE
De tijd is
voorbij!
Wij tekenen met een
zuiver geweten
0:
4
Heden „staakt het
vuren" in China
Hevige strijd
in Griekenland
Was de verbetering van 1947 alleen maar
een rechttrekken
Maar hij krijgt toch niet
wat hij had gevraagd
Eén jaar Marshall-hulp plechtig in Utrecht herdacht
Minister van den Brink: West-Europa heeft weer
het vertrouwen in de toekomst teruggekregen
Abonnementsprijs f 4.25 per kwartaal, f 1.43
per maand. Inclusief incasso. Advertentie-tarief
per editie 16 ct. per m.m., minimum f 2.50;
bi atle edities 26 ct. per m.m., minimum f 4.
familieberichten £0 ct., resp. 30 ct. per m.m.
Bq contract belangrijke korting. Directeur:
E. J. M. Stumpel. Hoofdredacteur: H. N. Smits.
Bankrelaties: Noorderbank; Nederl. Credietbank
Buiten God is 't nergens
veilig (Vondel)
HET
FEIT
VAN HEDEN
Pagina 1
De ministers van buitenlandse zaken van België, Canada, Denemarken, Frankrijk, Groot-Brittan-
nie, Italië, Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Portugal, de Verenigde Staten van Amerika en
IJsland hebben Maandagavond te Washington in een historische plechtigheid het Noord-Atlan
tische Pact getekend, waardoor hun landen worden gebonden om aan aanval op één als een
aanval op allen te beschouwen.
ENIGE TIJD geleden signaleerden
wij de „handigheid" van de
liberale werkgevers, om a.h.w. „ge
ruisloos" een lusie tot stand te
brengen tussen de Hoofdgroep In
dustrie van de z.g. „Woltersomse"
bedrijfsorganisatie uit de bezet
tingstijd en het (liberale) Verbond
van Nederlandse Werkgevers.
De Katholieke"en later ook de
Christelijke Werkgevers hebben
zich tegen deze poging verzet. Het
ging hier om een dubbel gevaar:
ten eerste wilde men met een han
digheid een „éénheidsorganisatie'
tot stand brengen, ten tweede zou
die eenheids-vakcentrale van de
ondernemers zich dan opwerpen
als het aangewezen orgaan, dat de
eerste viool zou spelen bij de toe
komstige regeling van de Publiek
rechtelijke Bedrijfsorganisatie.
Eigenlijk was het zo simpel, als
men zich maar denken kan: de re
gering behoefde de nieuwe, op
breder basis staande „Hoofdgroep"
maar de verordenende bevoegdheid
te verlenen, en klaas was kees!
Maar dat zat de heren niet glad.
De tijd, dat dergelijke „eenheids
experimenten zich in het sociaal-
economische leven geruisloos
kunnen voltrekken, is voorbij. Ook
het principiële bewustzijn en de
sociale activiteit van de katholieke
werkgevers zijn sinds lang ont
waakt. Bovendien hebben we aan
één E.V.C., die van de werknemers,
meer dan genoeg en het zou in het
geheel niet in het belang van een
gunstige ontwikkeling op sociaal-
economisch gebied in ons land zijn,
indien men nu in een ander uiter
ste ging vervallen!
De Katholieke Werkgevers laten
het er ook verder, in samenwer
king met hun protestants-christe
lijke collega's niet bij zitten. Dit
blijkt uit een bericht, dat ons werd
toegezonden.
Onlangs zijn n.l. te Utrecht op
gericht een Prot.-Christelijke en 'n
Katholieke Vereniging van onder
nemers in de Voedings- éh Genot
middelenindustrie. De oprichting
van deze vereniging moet gezien
worden in het kader van de po
gingen, die in het werk worden ge
steld om in deze bedrijfstak tc ko
men tot v r ij e organisaties in
plaats van de huidige Organisatie-
Woltersom. Deze verenigingen zul
len de basis vormen, waarop een
verdere principiële uitbouw
in alle branches die deze bedrijfs
tak omvat, tot stand kan komen.
Het is de bedoeling aldus te komen
tot een organisatie, die een zo
nauw mogelijke samenwerking tus
sen alle bedrijfsgenoten garandeert,
doch tegelijk voorkomt „dat de le
vensbeschouwelijke verschillen van
ons volk, die juist zijn kracht uit
maken, ip een kleurloze een
heidsorganisatie worden uitgescha
keld".
De oprichting van deze Vereni
gingen is een gevolg van de actie,
die sinds enige tijd door de bestu
ren der Centrale Katholieke en
Prot.-Christelijke Vakverbonden
wordt gevoerd tegen de poging van
de Hoofdgroep Industrie en het
Verbond van Nederlandse Werkge
vers, om de Organisatie-Woltersom
om te zetten in een nieuwe een
heidsorganisatie. Er is een voorlo
pig bestuur gevormd, dat nader on
der ogen zal zien hoe de plannen
in de verschillende branches op
principieel verantwoorde wijze kun
nen worden geconcretiseerd.
De organisatie op dit gebied kan
zeer belangrijk zijn. De oproep, om
tot een van de twee nieuwe prin
cipiële organisaties toe te treden,
is gericht tot ongeveer 12.000 on
dernemers in geheel het land. Dat
kunnen dus organisaties van bete
kenis worden. En zij zullen dat
ook. indien de Katholieke en Chris
telijke Werkgevers doen, wat van
hen verwacht wordt. Consequent
de lijn doortrekken, welke hen
reeds voerde tot hun eigen stands
organisatie, en die hen nu zal moe
ten voeren tot hun eigen vakorga
nisatie.
Dit is nodig, omdat, zoals terecht
in de oproep aan de twaalfduizend
werd gezegd: „het een recht is van
vrije mensen, dat zij zich kunnen
organiseren in overeenstemming
met hun levensbeschouwing. In een
z.g. neutrale vereniging kunnen zij
onvoldoende ruggesteun vilden om
hun redelijke godsdienstige overtui
ging, die hun gehele menszijn, dus
ook hun bedrijfsvoering om
vat, tot practische verwezenlijking
te brengen".
Er mag niet aan getwijfeld wor
den, dat de betrokken werkgevers
deze oproep van katholieke en
christelijke zijde klinkend zullen
beantwoorden. Om mee te bewij
zen, dat de tijd voorbij is, dat de
principiële organisaties zich „ge
ruisloos" laten gelijkschakelen. En
om een goed voorbeeld te ge
ven in deze tijd, het voorbeeld van
een positieve daad, dat alom
zo dringend nodig is.
Voor de lenzen van televisie- en perscamara's betraden de
ministers in alphabetische volgorde van de landen, die zij ver
tegenwoordigden, het podium van de gehoorzaal van het Ame
rikaanse departement van buitenlandse zaken om de onder
handelingen over het pact, die negen maanden geduurd hadden,
te bezegelen. Zeer krachtige Amerikaanse radiostations zonden
beschrijvingen van de plechtigheid in bijna 50 talen over de
wereld uit. Speciale uitzendingen werden gericht op de Sovjet-
Unie en de Oost-Europese landen.
De voorbereidingen voor de
ondertekeningsplechtigheid in de
gehoorzaal zijn de meest uitge
breide, die Washington heeft ge
kend. De zaal was gevuld met
meer dan duizend diplomaten,
regeringsambtenaren, congresle
den, journalisten en filmopera
teurs. Toen de ministers van bui
tenlandse zaken hun plaatsen op
het podium onder de vlaggen van
de twaalf mogendheden innamen,
werden zij met een luid applaus
begroet.
Dean Acheson, de Amerikaanse
minister van buitenlandse zaken,
verwelkomde de ondertekenaars.
Daarop namen de overige minis
ters het woord.
Alle ambassades te Washington,
met uitzondering van die van de
Sovjet-Unie en de Oost-Europese
landen, die de Sovjet-Unie steu
nen, waren tijdens de plechtigheid
vertegenwoordigd, aldus verklaar
den ambtenaren van het Ameri
kaanse ministerie van buitenland
se zaken.
De ministers ondertekenden het
pact in alfabetische volgorde van
hun landen. De Belgische minister,
Paul Henri Spaak, tekende der
halve als eerste en de Amerikaanse
minister, Dean Acheson, als laat
ste. Behalve de ministers van bui
tenlandse zaken tekenden ook alle
ambassadeurs van de betrokken
mogendheden (behalve die van de
V.S.) het pact. De eigenlijke on
dertekeningsplechtigheid nam 12
minuten in beslag. De gehele
plechtigheid eindigde om 22.52 uur
(Ned. tijd).
Voordat Acheson verklaarde „de
plechtigheden zijn thans geëin
digd", zette hij uiteen welke pro
cedure voor de ratificatie en het
in werking treden van de overeen
komst wordt gevolgd, daarbij cite
rend uit de tekst van de overeen
komst.
DE EERSTE NIEUWE
AARDAPPELEN
Maandag zijn te Naaldwijk de
eerste nieuwe aardappelen aange
voerd door C. J. Duqvestein. Het
zijn kas-aardappelen. Als primeurs
brachten zij op als poters f2.05 per
kilo ,als kleine poters f2.25 en als
kriel f 2.10.
Daarna verliet president Tru
man, gevolgd door alle twaalf
ministers van buitenlandse zaken
en de ambassadeurs van de onder
tekenende mogendheden, het met
een blauw tapijt bedekte podium
van de versierde gehoorzaal.
Dean Acheson richtte in zijn
welkomstwoord een waarschuwing
tot eventuele aanvallers met een
variatie op vers zeven van het
achttiende hoofdstuk van Mattheus
zeggende: indien het noodzakelijk
is, dat er aanstoot komt, wee dan
degenen door wie de aanstoot
komt. Hij zeide verder, dat uit de
thans verrichte daad in toenemen
de mate goeds zou voortvloeien
voor alle volkeren, niet alleen voor
de volkeren van de Atlantische ge
meenschap, doch van de gehele
wereldgemeenschap.
Nadat alle ministers gesproken
hadden, onmiddellijk voor de
ondertekening van 't pact, voerde
president Truman nog 't woord.
Hij noemde het pact „een schild
tegen agressie en tegen de angst
voor agressie". Hij zeide, dat Ame
rika en andere landen gehoopt
hadden in het kader van de V.N.
een internationale macht in te
stellen voor het behouden van de
vrede, doch dat deze pogingen
werden geblokkeerd door een van
de grote mogendheden. Het be
schermen van het Noord-Atlan
tisch gebied tegen oorlog zou een
grote stap zijn in de richting van
een permanente vrede op de ge
hele wereld, aldus zeide Truman.
MINISTER STIKKER:
Mr. D. U. Slikker
„WU, die zulk een levensbelang
hebben b(j de veiligheid van het
Noord-Atlantisch gebied, staan
voortaan verenigd in onze vastbe
radenheid om agressie af te weren
zoals wij verenigd staan in onze
vastberadenheid om anderen niet
aan te vallen. Zulks is dus de on
wankelbare morele basis van het
Verdrag. Met een zuiver geweten
tegenover God zullen wij tekenen,"
aldus sprak onze Minister van Bui
tenlandse Zaken, mr. D. U. Stikker,
voordat hjj zijn handtekening on
der het Atlantisch Pact zette.
Minister Stikker had tevoren in
zijn rede verklaard, dat het Atlan
tisch Pact het eind betekent van
een illusie: de hoop, dat de Vere
nigde Naties zelf een internationale
vrede zou verzekeren. Met leedwe
zen, aldus de minister, moesten wij
tot de conclusie komen, dat het
Handvest, hoewel van groot belang,
in de wereld zoals hij nu is, niet
voldoende is om die levensbegin
selen te beschermen, waarvoor wij
uit de Westelijke wereld, die hier
saamgekomen zijn, pal willen
staan. Daarom voelen wij het als
onze plicht dit Verdrag te sluiten.
Daarom betekent het behalve het
einde van een illusie zeer in het
bijzonder de geboorte van nieuwe
hoop op een duurzame vrede.
■m
•»vV;
-■ -f.'"fjj&W
Op de eerste verjaardag der ondertekening van het Marshall-plan
is op de Utrechtse Jaarbeurs een Marshall-dag gehouden, die
zich in de belangstelling van vele hoge autoriteiten mocht ver
heugen. Tijdens de rondgang over de beurs: v.l.n.r. Prins Bern-
hard (tweede van links) naast hem (van opzij) dr. F. H.
Fertener van Vlissingen en W. A. Harriman.
NANKING, 4 April (Reuter).
De Chinese communisten heb
ben besloten Dinsdag (heden)
een order „staakt het vuren"
uit te vaardigen, aldus werd
van gezaghebbende zijde van
het bureau van de Chinese pre
sident meegedeeld.
Het bevel zou voor de commu
nistische legers langs de Jangtse
gelden:
Verwacht wordt, dat een presi
dentieel decreet heden gelijktijdig
in Nanking zal worden uitgevaar
digd, waarbij de nationalistische
troepen aan de Jangtse eveneens 't
vuur moeten staken en de huidige
posities moeten blijven innemen.
Officiële vredesonderhandelingen
tussen de nationalisten en de com
munisten zullen na het uitgaan van
de orders „staakt het vuren" een
aanvang nemen, zo werd medege
deeld.
De vredesonderhandelingen tus
sen de regering en de communisten
begonnen Vrijdag, toen een rege
ringsdelegatie in Peiping arriveer
de, De communistische legers be
heersen op het ogenblik het groot
ste gedeelte van de noordelijke
oever van de beneden-Jangtse en
vormen een directe bedreiging voor
Nanking en Shanhai.
De Griekse generale staf heeft
medegedeeld, dat er een hevige
strijd tussen 400 guerillastrijders en
eenheden van het Griekse leger
woedt ten Zuidwesten van het
Grammos-gebergte.
E-ploeg
Ronde van Nederland
Thans is door de technische lei
ding van de Ronde van Nederland
ook de e-ploeg samengesteld. Zij
bestaat uit de volgende renners: de
Ruyter. Sliedrechts, de Vries, Vet-
haak, Verveer Verschuren, Bijl en
de Hoog.
Ik zou mij kunnen voorstellen, die is: aanvaardt het kabinet-Drees
dat de onderwijzers t.a.v. hun sa
larissen het vertrouwen gaan ver
liezen. Nadat zij in 1947 eindelijk
een principiële verandering had
den verkregen, wordt thans de mo
gelijkheid gegeven dat deze op
nieuw wezenlijk wordt aangetast.
Wat was immers het geval? Tot
1947 waren de salarissen der on
derwijzers in feite afhankelijk van
de toestand van 's lands schatkist.
Steeds was een verlaging of het
weigeren van een overigens ge
rechtvaardigde verhoging gemoti
veerd geworden met financiële
overwegingen. Het was ook zo ver
leidelijk dit te doen, waar het hier
ging om een groep, wier aantal
naar de veertigduizend liep. In
1947 echter werden de salarissen
der onderwijzers „rechtgetrokken,"
dat wil zeggen zij kwamen (onge
veer althans) op het niveau te lig
gen van gelijksoortige en gelijk
waardige rijksambtenaren. Daar
mede erkende het kabinet-Beek
dat de aanspraken der onderwijzers
gerechtvaardigd waren. Dit hield
tevens in, dat algemene verande
ringen in de salarissen van rijks
ambtenaren gelijktijdig en evenre
dig van invloed zouden zijn op die
der onderwijzers.
Het verschil van mqning" dat
thans tussen de onderwijzersorga
nisaties (ANOF) en het kabinet-
Drees is ontstaan, loopt juist over
dit essentiële punt. Zowel kabinet
als ANOF beroepen zich hierbij
op het rapport-Wesselings, maar
ieder geeft van de tekst een an
dere uitleg. Het ANOF heeft nu
de Tweede Kamer der Staten Ge
neraal een uitgebreid overzicht
doen toekomen, waaruit moet blij
ken dat de onderwijzers sinds 1947
weer herhaaldelijk bij de rijks
ambtenaren zijn achtergesteld, het
geen het kabinet als onjuist be
schouwt.
Het komt mij voor. dat beide
„partijen" goed zullen doen zich op
de hoofdzaak te concentreren. En
het standpunt van het kabinet-
Beel, dat de salarisverbetering van
1947 niet méér was dan een „recht
trekken" van de zeer scheve ver
houding, die er bestond tussen on
derwijzers- en rijksambtenaren
salarissen? Indien dat het geval is,
zullen inderdaad algemene veran
deringen in die van de andere ten
gevolge moeten hebben!
De kwestie der z. g. „ontknik-
king" (die in feite neerkomt op
een salarisverhoging van 5 pCt.
boven f 3600), is na beantwoording
van de hoofdvraag, een niet moei
lijk op te lossen punt. Want het
gaat hier inderdaad om een alge
mene verandering in de salarissen
der rijksambtenaren, een verande
ring die terecht voor lera
ren bij het Middelbaar en bij het
Nijverheidsonderwijs zal gelden.
Nu is het denkbaar dat een ka
binet op een gegeven ogenblik
meent onmogelijk een verhoging
van uitgaven met zijn verant
woordelijkheid te kunnen dekken.
Indien dat in deze kwestie het ge
val zou zijn, hetgeen ik niet
hoop dan lijkt de consequentie
mij deze, dat de ontknikking niet
voor 5 pCt., maar voor een lager
percentage plaats heeft. Ik acht
deze verlaging niet de oplossing,
waar het immers de ambtenaars
salarissen nog minder zou verbe
teren. Bovendien heeft deze 5 pCt.
haar geschiedenis! Maar het zou
mij, omdat hier zo grote volksbe
langen bij betrokken zijn, toch een
minder foutieve oplossing lijken
dan het maken van een uitzonde
ring voor het onderwijzerscorps in
zake de „ontknikking". Ik hoop
hartelijk dat kabinet en ANOF
alsnog een oplossing vinden. Uit
gesloten lijkt mij dit niet, waar
officieus van de zijde van het de
partement van O.K. en W. is te
kennen gegeven, dat harerzijds de
onderhandelingen niet afgebroken
zijn.
JOS. J. GIELEN.
PARIJS, 4 April (Reuter). Victor Kravchenko, die tegen het
Franse communistische litteraire weekblad „Les Lettres Fran-
caises" drie aanklachten had ingediend, heeft op elk van deze
drie aanklachten 50.000 fr. schadevergoeding toegewezen ge
kregen. Hij achtte 26 verklaringen in de verschillende over hem
door het blad gepubliceerde artikelen lasterlijk voor zijn persoon
o.m. dat hij niet zelf de schrijver zou zijn van het boek „Ik ver
koos de vrijheid" en dat hij „niet in staat was" om dit te
schrijven.
Kravchenko's drie aanklachten,
handelden over:
1. een artikel van 13 November
1947, waarin wordt beweerd, dat
Kravchenko gewoonlijk dronken
was, wanneer hij moest werken
als employé van de Sowjet-aan-
koopcommissie te Washington en
dat hij grote schulden maakte,
welke door de Amerikaanse ge
heime dienst werden betaald.
2. een artikel van 15 April 1948,
waarin werd gezegd, dat Krav
chenko „hetzij een leugenaar, het
zij een verachtelijk schepsel," „een
verrader", „een vijand van Frank
rijk", „een marionet." en een
„pion" was.
De derde aanklacht was tegen
Claude Morgan, directeur van het
In de grote Schouwburgzaal te Utrecht had gisterenmiddag, onder presidium van dr. F. H.
Fentener v. Vlissingen, de plechtige bijeenkomst plaats van enige honderden prominente figuren
op sociaal-economisch terrein, in verband met het Marshall-congres tijdens de Kon. Ned. Jaar
beurs. Het was Zondag een jaar geleden, dat president Truman zijn handtekening onder de
wet plaatste, die de hulpverlening aan Europa regelt. Boven de officiële tafel op het podium
waren tegen het toneelgordijn aangebracht het wapen der U.S., met de vlaggen van de Ver
enigde Staten en Nederland. Naast dr. F. H. Fentener van Vlissingen was op de ereplaats
gezeten Prins Bernhard der Nederlanden.
Dr. F. H. Fentener van Vlissingen verwelkomde de genodigden
met er op te wijzen, hoe groots mr. W. A. Harriman, „special
representative in Europe", zijn taak vervulde en deelde bijzon
derheden mede over de Marshall-stand ter Jaarbeurs. Dan wees
spr. er op, dat Nederland zonder de buitenlandse hulp niet door
de overbruggingsperiode heen had weten te komen. Door het
Marshall-plan leerden wij de verwerkelijking van het Engelse
spreekwoord: „Een vriend in nood is een ware vriend". Met de
verzekering, dat alleen door samenwerking met de andere
Marshall-landen door ons land zal kunnen worden bereikt, wat
noodzakelijk is, eindigde spr. zijn toespraak, waarop door V jt
Utrechtse Toonkunstkoor twee strophen van het Amerikaanse
Volkslied werden gezongen.
De Verenigde Staten en het
Marshall-plan
Dan sprak over de Verenigde
Staten en het Marshall-plan de
„honorable" W. A. Harriman U.S.,
speciaal vertegenwoordiger in
Europa, die zeide met respect te
rug te denken aan het eerste con
tact tussen de oorlogsjaren, toen
hij er te Londen getuige van was,
hoe de diverse regeringen, ook de
Nederlandse, haar bijdragen le
verden aan een geallieerde oorlog
voering, door de inzet van Neder
landse schepen en zeelieden, die
gen tot de uiteindelijke zege. Ge
lukkig beleven wij thans betere
dagen, waarin constructief werk
gedaan kan worden. Het goede
begin is er reeds en een overzicht
van de resultaten in het eerste
jaar van de Marshall-hulp stemt
veelszins tot voldoening. Na een
overzicht te hebben gegeven van
de in- en uitvoerbalans van de
V.S. gedurende 1948, in vergelij
king met de cijfers van 1947, con
stateerde spr., dat wij niet tevre
den moeten zijn met het bereikte,
daar er nog veel moet worden ge
daan en er nog maar 3 jaar staan
voor het bereiken van de doelein
den van het Marshall-plan.
Omtrent de Utrechtse Jaarbeurs
merkt spr. op, dat deze een prach
tig blijk geeft van Nederlands ver
mogen om producten van hoge
kwaliteit voor de wereld af te
leveren. Het gaat bij het herstel
niet op de laatste plaats om het
een onbetaalbaar aandeel bijdroe- onderkennen van de bestaande
moeilijkheden, waarvoor in som
mige gevallen reeds oplossingen
gevonden zijn, in andere weer met
ijver naar eèn oplossing wordt ge
streefd. (In welk verband spreker
ook wees op de actuele moeilijk
heden in en rond Indonesië)
Sprekend over de organisatie
van de Europese economische sa
menwerking wees mr. Harriman
er op, dat deze reeds in het eerste
jaar reële vooruitgang geboekt
heeft op het gebied van coöpera
tieve actie. Dit is het, waarnaar de
bevolking der V.S. met bijzondere
belangstelling uitziet. De Ameri
kanen hebben hun productie sterk
kunnen verhogen o.a. door 't vrije
handelsverkeer over hun conti
nent zonder hinder van enige
handelsbarrière. De gemiddelde
productie in de V.S. is meer dan
driemaal zo groot ais die in Euro
pa. Daarom hoopt Amerika vurig,
dat gedurende de looptijd van het
Marshall-plan de Europeanen er
in zullen slagen, in hun economi
sche betrekkingen die reële een
heid te ontwikkelen, welke Euro
pa de zegeningen kan schenken
van een land, waar de handel vrij
is en inzonderheid aan W.-Europa
het zo benodigde herstel kan ver
lenen.
Met het Marshall-plan voor het
economische, en het Noord-Atlan
tisch Pact als beveiligingsmiddel
begroet Amerika twee grote ver
bintenissen van vrije volkeren op
twee continenten.
Eensgezind in het streven om de
vrije staatsinstellingen te hand
haven, betere levensvoorwaarden
te schenken aan de volkeren en
samen te werken in het weerstaan
van agressie schrijden wij voor
waarts, met vertrouwen nieuwe
horizonten van menselijke voor
uitgang tegemoet.
Minister v. d. Brink
De Minister van. Economische
Zaken, prof. mr. J. R. M. v. d.
Brink, hierna aan het woord ko
mend, acht het samenvallen van
de eerste herdenking van de start
van het Marshall-plan en deze
Jaarbeurs zeer gelukkig. De Jaar
beurs immers, is sedert tientallen
jaren voor Nederland de baro
meter der economische bedrijvig
heid en het zichtbare bewijs van
de ondernemingszin van het Ne
derlandse bedrijfsleven. Deze Jaar
beurs symboliseert wel in het bij
zonder de wil tot herstel en het
vertrouwen in de toekomst van dit
Nederlandse geslacht, dat zo zwaar
door de oorlog is getroffen.
Spreker vraagt zich af of het
wel zin heeft over de betekenis
van het Mashall-plan voor Neder
land tc spreken. De betekenis van
het Marshall-plan en de wijsheid
van dr staatslieden, die tot dit on
gekende programma van hulpver
lening besloten, evenals de groot
heid van het volk, dat deze beslui
ten die toch persoonlijke offers
betekenden schraagde, kunnen
niet in cijfers worden uitgedrukt.
Het Marshall-plan heeft West-
Europa het vertrouwen in de toe
komst teruggeschonken en heeft
het historisch zo belangrijke pro-
Vervolg op pag. 5) I
blad, en schrijver van artikelen,
waarin vroegere beweringen wer
den herhaald.
Claude Morgan en Andre Wurm-
ser, hoofdredacteur van „Les Lett
res Francaises", zijn ieder tot een
boete van 5000 fr. veroordeeld.
„SimThom as", schrijver van een
der artikelen, is niet geïndentifi-
ceerd.
Kravchenko had op grond van
z(jn eerste twee aanklachten in
totaal twee millioen francs scha
devergoeding geëist en nog eens
twee millioen op grond van de der
de aanklacht.
„Les Lettres Francaises" is te
vens veroordeeld tot de kosten van
het proces. Het tijdschrift moet de
uitspraak op de voorpagina publi
ceren.
De raadslieden van het blad
hebben medegedeeld, dat zij in ho
ger beroep zullen gaan.
Rechter Durkheim, die de von
nissen voorlas, zei, dat het Hof van
mening is, dat Kravchenko bewe
zen heeft de auteur van het boek
te zijn.
Kravchenko's antwoorden en ver
klaringen voor de rechtbank had
den verder duidelijk bewezen, dat
hij voldoende ontwikkeld was om
een boek te schrijven. De rechter
was van mening, dat de verdedigers
het recht hebben ernstig critiek te
leveren op het feit, dat Kravchen
ko zijn post tijdens de oorlog heeft
verlaten, doch dat de verdedigers
niet gerechtigd waren hem een
verrader te noemen, evenmin acht
te de rechter een rechtvaardiging
aanwezig voor epitheta als „leuge
naar", „verachtelijk schepsel",
„marionet", „pion" en „vijand van
Frankrijk."
De bewering, dat Kravchenko
gehandeld had voor de Amerikaan
se geheime dienst, achtte Durk
heim gebasseerd op „gewaagde
veronderstellingen."
De rechter meende, dat Krav
chenko zonder twijfel zich bij het
schrijven van het boek heeft laten
meeslepen en vele goede dingen in
de Sowj et-Unie verzwegen heeft.
De verdedigers hebben echter niet
kunnen bewijzen, dat Kravchenko
heeft gelogen, aldus Dunkheim.