FRANSE PROFS DOOR WILKES-LENSTRA OVERSPEELD!
Hattrick van Timmermans
Nf£>f/?L4ND-F/?4NK/?/J/C: 4-7
ZONNIG STADION WAS GETUIGE VAN EEN SENSATIONELE
INTERLANDWEDSTRIJD
A.G.O.V.V.
sloeg ook V.S. V.
Geestdrift en slagvaardigheid van Oranje waren
Franse profs te machtig
In de kleedkamers
De Fransen
naar Schotland
Slijkhuis
nat. kampioen
10 K.M.
(Van onze redacteur Sport)
Toen de vinnige Vignal in de twaalfde minuut na de rust
voor de vierde maal de bal uit het net moest halen, die daar
via een juweel van een Lenstra-pass en een beheerst schot van
Wilkes was beland, heeft hij misschien nog eens even gedacht
aan zijn eigen bescheiden voorspelling bij zijn aankomst in
Nederland gedaan, dat Frankrijk deze wedstrijd met 32 zou
'winnen! Er zijn interlands, welke men om de een of andere
reden niet snel vergeet. Welnu: deze Nederland-Frankrijk zal
in de annalen van de Nederlandse voetbalsport geboekstaafd
blijven als de wedstrijd, die zowel om zijn verloop als zijn uit
slag verrassender was dan wefke internationale ontmoeting
der laatste jaren dan ook. Want op deze zonnige April-Zaterdag
van het jaar 1949 werd een fameus elftal van doorgewinterde
profs met namen die ver buiten de Franse landsgrenzen be
kendheid genieten, door elf Nederlandse amateurs gedemora
liseerd en overrompeld op een wijze, die zijn weerga in onze
nationale voetbalhistorie practisch niet heeft. De cijfers 41
geven in dit geval de verhouding niet weer. Men had slechts
in het laatste half.uur van de wedstrijd op de tribune van het
Feyenoord-stadion te hoeven plaats nemen en het kat-en-muis-
spel der onzen met deze zo gevreesde profs, dat nu en dan in
een show ontaardde, gadeslaan, om ervan overtuigd te geraken,
dat het veel erger was met het Franse echec dan de cijfers
doen vermoeden!
Zet en tegenzet!
In het eerste kwartier zag het er
echter niet direct naar uit, dat
Oranje op een dusdanige onstuimi
ge en spectaculaire wijze met deze
elf in de school van het Franse pro
fessionalisme gekweekte match-
winners zou afrekenen. Wel zond
Lenstra, toen de wedstrijd nauwe
lijks een minuut oud was, een kogel
op Vignal af, nadat een corner door
Wilkes in een d'oelpuntrijpe kans
voor, onze voorhoede was omgezet,
doch nauwelijks een minuut later
profiteerde Baratte van een aarze
ling van Terlouw en opende de
score met een schot in de linkerbe
nedenhoek 01.
Dat was geen erg opwekkend be
gin. Want de Hollandse voetbalfans
die toch al niet met veel vertrou
wen in een voor ons team drage
lijke uitslag naar Rotterdam waren
gekomen, hadden zich snel gerea
liseerd, dat de zwartgekuifde heren
van deze Franse keurploeg van plan
waren geen enkele van de hun ge
boden kansen onbenut te laten en
zich. waar nodig snel op de hoogte
te stellen aan de aanwezigheid van
zwakke steeën in de Nederlandse
driemans-verdediging.
De 60.000 getuigen, die de zonbe
schenen en met vlaggen rijkelijk
uitgedoste tribunes bevolkten had
den echter nauwelijks tijd zich de
vraag te stellen hoe groot het Ne
derlandse echec wel zou worden.
Want uitgerekend twee minuten
later legde niemand minder dan de
debutant De Munck fle grondslag
voor de eerste Nederlandse tegen
zet.
Timmermans, terwijl hij het
eerste Nederlandse doelpunt
en daarmede de gelijkmaker
scoort
De Sittardenaar trapte de bal uit
tot ver over de middenlijn. Brandes
zorgde voor de verdere expeditie
en debutant no. 2 Timmermans,
voor wie de boodschap was be
doeld, liet maar meteen de Feijen-
oord-kuip daveren door Vignal
kansloos te slaan 11.
Een pracht stukje combine-werk
over de gehele lengte van het veld.
Er was geen Fransman aan te pas
gekomen.
Het kón dus!
Was dit het psychologisch hoog
tepunt van de wedstrijd? Werden
de Fransen in deze vierde minuut
moreel reeds geslagen, of is hun
lot op een later moment beslist.
Vragen, die iedereen maar voor
zichzelf moet beantwoorden. Maar
zeker is, dat in onze gelederen toen
het inzicht rijpte, dat deze hoogge
roemde en veel gevreesde profs
toch niet zo onkwetsbaar waren als
zijzelf en ook de voetbalgeleerden
in Nederland het hadden doen voor
komen
De Vroet en zijn mannen wisten
vanaf dat ogenblik, dat het kón,
dat zij zich niet voetstoots aan deze
Franse elite behoefden over te ge
ven en dat er in de resterende 86
minuten dus nog wel iets te probe
ren viel, op welke wijze en met
welke middelen dan ook.
De machine in beweging
De daad volgde de gedachte op
de voet! Nadat een Frans doelpunt
wegens buitenspel was geannuleerd
en een bij Abe uitmondende solo
ren van Wilkes aan de voet van
Marche was doodgelopen, maakte
Timmermans zich uit een kluwen
van spelers los en liet Vignal ten
tweede male een gat in de lucht
duiken. Dat was de stand na tien
minuten spelen. 21 voor Neder
land! Wie had ooit aan dat wonder
geloofd!
En toen eigenlijk al, bij de aan
vang van het tweede kwartier, be
gonnen Wilkes, en later ook Len
stra, duidelijk aan de schare te to
nen, dat zij deze Fransen in hun
zak hadden cn dat zij de heren op
ieder gewenst moment in de luren
konden leggen. Cuissard en Salva
legden keer op keer, in een gevecht
van man tegen man het bijltje, als
de Fries een van zijn geniale schijn
bewegingen maakte. Hon en Mar
che stonden om beurten naar hun
hoofd te grijpen als Wilkes onbe
reikbaar langs hen heen slangde.
Het werd met de minuut klaarder,
dat hier twee volstrekt gelijkwaar
dige tegenstanders tegenover elkaar
stonden en dat er voor een min
derwaardigheidsgevoel van onze
kant geen enkele reden was.
Driemaal is scheepsrecht!
Toch gaver» de Fransen nog een
fris spelletje team-work weg, waar
aan onze jongens een voorbeeld
konden nemen en waar werkelijk
nu en dan geen speld tussen te krij
gen was. Dan moest Terlouw, en in
laatste instantie van Bun of' Schij-
venaar een stokje voor deze wel
wat gevaarlijke ondernemingslust
van Prouff en zijn vrienden steken.
Het lukte, doch De Munck kon
desondanks in de eerste speelhelft
toch niift in de lucht gaan staan
kijken, waar hoofdcommissaris
Staal in zijn vliegende baby nu en
dan een rondje boven het stadion
maakte. Eerst had hij een gevaar
lijke schuiver van Batteux onscha
delijk te maken en later moest hij
driemaal vlak achtereen in het ge-
tüuw komen om onverwachte ko
gels van dezelfde speler te keren
en 'n venijnige treffer van Flarriion
vlak voor de doellijn te stuiten.
Tussen die bedrijven wrong heel
Nederland zich de handen van spijt
om een misser van Abe. die alleen
voor de open doelmond even zijn
zelfbeheersing kwijt raakte en
naast schoot.
Timmermans ondernam vlak daar
na een rush door de* vijandelijke
linies met minder aangename be
doelingen voor Vigpal. Maar deze,
het gevaar ziende, wierp zich in
heel zijn lengte op de schoen van
de Hagenaar. Abe herstelde zich in
die ogenblikken volkomen en lioè
de Franse phalanx ineenkrimpen
door een zoever, die de deklat
scheerde. Het overwicht der onzen
groeide en toen van Overbeek vijf
minuten voor halftime zijn collega's
op het middenveld o'p een juweel
van een voorzet tracteerde, zei
Timmermans: dank u! en wandelde
linea recta voorbij Salva om Vignal
ten derde male een ontgoocheling
te bereiden. Er hielp geen lief moe
dertje aan. De jonge Parijzenaar
deed een vergeefse poging het on
heil te voorkomen. Nederland leid
de met 3lü
En met het prettig idee, dat de
Fransen minstens drie goals zouden
moeten fabriceren om alsnog een
overwinning mee naar la douce
france te nemen, ging de rust in.
Lenstra-Wilkes-goal!
De tweede helft zette in met een
eenmans-aanval van niemand min
der dan signor van Schijndel. Het
schot ging over. Doch ê77 klein in
termezzo tekende wel de onderne
mingslust van de rossige Schiedam
mer, die niet gewend is veel over
de middenstreep te komen. Of dit
de heer Wilkes en zijn speelmak
kers tot grotere vindingrijkheid
inspireerde, kan in het midden ge
laten worden, maar in de vijfde mi
nuut waren wij getuige vaneen
staaltje combinatie-werk, waarom
de Nederlandse voetbal-fan zich op
recht zat te verkneuteren. Prachtig
getimede starts, passes op de cen
timeter berekend, switches en een
beetje goochelarij, waarvan Jonqvet
en ijijn maats toch wel even stonden
te kijken. Wilkes knoerde hard in,
toen het mooi genoeg was, maar
Vignal liet zich ditmaal niet ver
murwen.
Het was echter uitstel van execu
tie, want nadat Baratte even in de
gelegenheid was geweest middels
een corner De Munck onder druk
te zetten (de tijger" pakte de bal
helemaal onder uit de hoek!), gaf
Lenstra een pass naar Wilkes, die
de tribunes in vervoering bracht.
De Xerxes-man startte a la seconde,
schudde zich Salva en Jonquet van
het lijf en deed Vignal ten vierde
Aale vergeefs in de lucht grijpen.
Het was 41! Niet meer en niet
minder. En dat was het moment
waarop de verslaggever van Agence
Presse, welke op het bankje achter
ons aan zijn telefoontje zat, naar
Frankrijk's hoofdstad vier woorden
doorgaf. Vier woorden, die mis
schien een half uur later levens
groot op de frontpagina der Parij-
se boulevardbladen zouden prijken:
„Le désastre de Rotterdam". De
ramp van Rotterdam!
Show!
Het was zo. Hier liepen elf pro-
fessionaals, kansloos geslagen door
een amateurs-elftal, waarvan de
opstelling nog steeds in het proef
stadium verkeert, volkomen gede
moraliseerd naar hun vorm te zoe
ken. Een korte onderbreking daar
gelaten speelden de Fransen uit
zichtloos met de rug tegen de muur.
Wij noteerden: een schot juist
over van Wilkes, 'n diagonaal schot
voor langs van de voet van v.
Overbeek, een corner, nogmaals een
kanonnads van Wilkes, een kanjer
tegen de paal van Brandes, gloei
ende kogels van Wilkes tegen de
lat en van Lenstra juist over, en
in de allerlaatste minuut nog een
poeier tegen de paal van Timmer
mans, die bijna nog een goal aan
zijn hattrick had toegevoegd.
Daartegenover stond een door
braak van Prouff, resulterend in 'n
niet ongevaarlijk schot, waarmee
De Munck echter raad wist. En dat
was dan alles.
De laatste twintig minuten werd
van Nederlandse zijde je reinste
show. Van Schijndel, de bal in vrije
positie in zijn bezit krijgend, lokte
Hon en Prouff naar zich toe en
wandelde dan tussen deze heren
OM DE LANDSTITEL
De Apeldoorners, die aan het be
gin van de landscompetitie tot de
zwakke broeders werden uitgekre
ten, hebben sindsdien de voetbal
geleerden wel gedwongen hun me
ning te herzien. Na een dubbele
3—1 overwinning op het sterke
Heerenveen, werden nu ook de Vel-
senaren met dezelfde cijfers huis
waarts gezonden. Een wel zeer
fraaie prestatie van de „blauwen"
die nu aan de kop gaan, en wat het
aantal vorliespunten betreft alleen
door B.V.V. worden geëvenaard.
De stand is thans als volgt:
Het Nederlandse elftal, dat tegen alle verw'achtingen in een
41 zege op het Franse elftal behaalde. Staand van links
naar rechts: Van Overbeek, van Schijndel, de Munck, Terlouw,
de Vroet, van Bun. Zittend van links naar rechts: Schijvenaar,
Timmermans, Brandes, Wilkes en Lenstra
door alsof het een grapje gold. Wil
kes kon op een gegeven moment de
verleiding niet weerstaan zijn con
frater Timmermans doodgemoede
reerd van de bal te lopen om te
trachten er een goaltje bij te ma
ken. Alleen Terlouw veroorloofde
zich geen escapades en hij werd dan
ook practisch niet meer gepasseerd.
Zo ging de wedstrijd als een
nachtkaars uit. En hierover kon
vriend en vijand het ditmaal eens
zijn: de 41 was volkomen ver
diend!
(Van onze sportmedewerker)
De onvervalste Hollandse Samba, waarmee de kranige
harmonie uit Culemborg een klein dorstig deel van de zestig
duizend gelukkigen die de Franse profs onder de voet zagen
lopen, door een opportunistisch oranjeteam in het Feyenoord-
restaurant verraste, was een spontane explosie van vreugde.
Een explosie, zoals we die gekend hadden bij het zeldzaam
fraaie doelpunt van de fel spurtende Faas Wilkes, na een smet
teloze pass var» de geniale Abe en bij de wonderbaarlijke pres
taties van de debutant Timmermans. Prestaties, welke de
Rotterdamse kuip op zijn grondvesten deed trillen en waar
mede de jeugdige ADO-er met èèn klap tot de lieveling van
het publiek werd gebombardeerd
Welle een fel contrast met het
kleine legioen Fransen, dat nog
onder de indruk van de fel geu
rende hyacinthen en de toverach
tige schone tulpenvelden in een
opperbeste stemming het Stadion
was binnengewandeld. Een stem
ming, die een luidruchtige beto
ging scheen te zullen worden,
toen de lenige Baratte reeds na
twee minuten juichend tussen
zijn kameraden naar het midden
veld terugliep. Hoe anders zag 't
beeld er anderhalf uur later uit.
Door een haag van Feijenoord-
junioren zocht een volkomen ge
demoraliseerd Frans team de
kleedkamer op, slechts uitgeleide
gedaan door een zwak beleefd-
hcidsapplaus en het sombere
„quatre-un" van de Franse re
porter klonk als een dissonant
op deze stralende April-dag,
waarop een bladzijde geschiede
nis in het Nederlandse voetbal
werd geschreven.
Een beetje zenuwachtig had men
op de tribune naar de tempera
mentvolle profs gekeken, toen ze
na een charmant gebaar aan de
Maastribune even luchtig een bal
letje gingen trappen. Het leken
toch wel athleten, deze Fransen,
zoals ze daar met een opvallend ge
mak hun soepele benen tegen het
leer slingerden. Wat had Oranje
daar tegenover te stellen!
Natuurlijk een Wllkes en Lenstra
die zich wel aan dit spelletje zou
den weten aan te passen. En mis
schien de massieve Terlouw en de
geroutineerde De Vroet en Schijve
naar.
Maar dat deze troeven voldoende
zouden zijn om de Franse meesters
ernstig te verontrusten, neen, zo
iets leek toch wel wat ongeloof
waardig. Natuurlijk, we hadden wel
eens vaker sterker geachte tegen
standers de buit voor de begerige
neuzen weggekaapt.
Wie herinnerde zich niet de
prachtige zege op het onoverwinne
lijk geachte Zweden? Welk een op
schudding had dit in de internatio
nale voetbalwereld niet teweegge
bracht. Hopen, nu ja, dat deed een
ieder wel in het diepst van zijn
hart, maar de optimist die in een
overmoedige bui hardop een Ne
derlandse zege aankondigde, schrok
van zijn eigen woorden, toen hij de
meewarige gezichten rondom zich
zag.
Betere wapens.
Het zou een voetbalgevecht wor
den tussen een technisch superieur
aanvallend Frans team en een stug
verdedigend Nederland. Met een
stille hoop op het berucht geworden
Nederlands kwartiertje, zo dacht
men. En toen Terlouw, op wie een
groot deel van de hoop gevestigd
was, bij de eerste de bes^e Franse
aanval grandioos miste en de
Munck een paar seconden later 't
leer uit de touwen kon halen, werd
het akelig stil in het stadion.
Daar had je het al. Voor de ogen
der pessimisten doemden reeds de
visioenen van een verpletterende
nederlaag op, zoiets als de 40 op
die snikhete Meidag in 1947 in Pa
rijs of misschien wel erger. Maar
het duurde niet zo heel lang of de
naam Tïmmermans ging van mond
tot mond en men wees elkaar de
tengere gestalte aan, welke zo maar
een paar gerenommeerde profs de
hielen liet zien, alsof er nooit plan
kenkoorts had bestaan.
Vanaf dit moment werd het een
ieder van minuut tot minuut dui
delijker: niet de Fransen zouden
deze middag de strijd dicteren,
maar het fel becritiseerde Oran
jeteam zou een brok geschiedenis
in Rotterdam achterlaten. Niet de
speelsheid en het tiktak spelletje
der profs zou de diepste indruk
ken op de begeesterde massa ach
terlaten, maar de naar hartelust
switchende en onstuimig aanval
lende Oranjehemden.
Niet onze defensie eiste de volle
aandacht van het op kookpunt ge
brachte stadion, maar de afgemeten
passes van een Abe, de fenomenale
rushes van Wilkes en de óveral
opduikende enthousiaste Timmer
mans brachten de handen van de
geboeid toekijkenden op elkaar. Te
gen dit verrassende, prachtig afge
stemde aanvalsspel, kundig gediri
geerd door een zichzelf overtreffen
de van Schijndel en een als in zijn
beste jaren spelende De Vroet,
vonden de gevreesde profs geen
doeltreffend tegenwapen. In deze
lawine van aanvalsgolven kon geen
Salva, Jonquet of Marche zich
staande houden. Het capitulatie-
vonnis was al getekend lang voor
dat de Belgische scheidsrechter
Franken de aftocht blies.
center van Lenstra, riep herin
neringen op aan de geslaagde
combinatie tussen (le/.c twee grote
azen in de al eve»eer onvergete
lijke strijd tegen de Zwitsers in
Amsterdam.
Brandes was ook nu niet de aan
gewezen midvoor. Zijn totale pres
tatie was weliswaar beter dan
tegen de Belgen, maar dit was
mede het gevolg van de grotere
vrijheid, welke hij thans genoot.
Van Overbeek wisselde bepaald
zwakke momenten met goede af,
maar was met de Feijenoorder toch
wel de zwakste in de aanvalslinie.
Van Schijndel en De Vroet komt
een extra pluim toe. De wat non
chalant aandoende Schiedammer
met zijn uitstekende techniek be
heerste bijtijden het middenveld
volkomen.
De Franse ploeg heeft geen
grootse indruk achtergelaten. Tech
nisch ongetwijfeld bekwame spe
lers, de combinaties vlotten dik
wijls uitstekend, maar elke verras
sing in hun spel ontbrak. De
meeste indruk maakten nog de
beide vleugelspelers Gabet en Fla-
mion en de niet meer jonge Prouff,
die thans op de linksbinnenplaats
opereerde.
94
13—8
4—3
3—6
7—9
1—7
De stemming in de Nederlandse
kleedkamer was natuurlijk voor
treffelijk De heer Lotsy vond, dat
er door onze jongens buitengewoon
goed was gespeeld en vroeg zi'ch af
waarom een ieder zich zo druk
maakte over systemen. Het bewijs
is geleverd, zo vond de heer Lotsy,
dat elk systeem tot boeiend spel
kan leiden.
De heer C. F. van der Meulen,
lid van de T.C, gaf als oorzaak van
liet fa!-/ der Fransen het onbere
kenbare switchen der Nederlandse
voorhoede aan.
Terlouw had het met de Franse
midvoor Baratte lang niet zo kwaad
te stellen gehad als met de Belgi
sche aanvalsleider Mermans. De
Belg is veel harder, vond de stoere
Krimpenaar.
Abe Lenstra vond het een pret
tige wedstrijd m'et zeer goede mo
menten. Op de linksbuitenplaats
voelt hij zich even goed thuis als
op de rechtervleugel.
Timmermans was natuurlijk erg
in zijn schik met zijn verrassend
debuut. De beste Franse speler was
volgens de bescheiden Hagenaar de
Franse linkbuiten Flamion.
Een Engelse journalist gaf als
zijn mening te kennen, dat het Ne
derlandse spel hem volkomen had
verrast. Niets herinnerde hem
meer aan hetgeen destijds in Hud-
dersfield was vertoond. De Neder
landers hebben de Fransen volko
men in de war gebracht met hun
doeltre 1 mde aanvalstactiek, aldus
deze Engelsman. Uitblinkers waren
volgens hem Wilkes, Timmermans,
Terlouw en Abe Lenstra.
Timmermans (inzet), de hattrick verrichtend, verslaat de gehele Franse voorhoede. De ge
knielde Franse doelverdediger Vignal, terwijl de bal in het doel vliegt. Rechts van hem
(nr. 4) Marche, de spil Jonquet en (nr.3) Salva
Kwetsbare plek,
We zeiden het al, niet onze ver
dediging was dit keer het sterkste
deel van het elftal. Terlouw was na
een aarzelend onfortuinlijk begin
weer de rots waarop de veel te
lang combinerende Fransen zich te
pletter liepen en ook De Munck
toonde zich een doelman van inter
nationale klasse. Prachtig waren
zijn uittrappen en bij het eerste
doelpunt was de zwartgelokte
sympathieke keeper van Sittardse
Boys de grondlegger. Van Bun deed
wat redelijkerwijs van hem ver
wacht kon worden, niet meer en
niet minder. Schijvenaar was ech
te» niet de slagvaardige opruimen
de verdediger, welke hem de bij
naam Anoul bezorgde. Te vaak
stond de snelle Franse rechtsbuiten
Gqbet volkomen ongedekt en het
pleit voor de gasten, dat ze spe
ciaal in de eerste helft dit voordeel
hebben uitgebuit, al kwam dit door
onzuiver en vooral te weinig schie
ten dan ook niet op het scorebord
tot uiting.
Niet minder dan een openbaring
was het spel van onze aanvals
linie, waarbij in één adem genoemd
moet worden het prachtige stu
wende werk van De Vroet en Van
Schijndel.
"Het debuut van Timmermans
was grandioos. Zeker, niet alleen
om de hattrick welke de Hage
naar verrichtte. Uitstekend paste
hy zich in dit voor hem vreemde
milieu aan en met Wilkes en Len
stra kon de hardwerkende ADO-
er het opperbest vinden.
Lenstra was als steeds geni
aal. Buitengewoon geraffineerd
en op maat zyn passes. Nu eens
zagen we de Fries op de midvoor-
plaats opduiken en soms zelfs op
de rechtervleugel. Voor de niet
zo consequent als de Belgen dek
kende Fransen werkte dit als 'n
boemerang. Ook Wilkes schit
terde en de manier waarop de
Rotterdammer om drie of vier
Fransen heendraaide, bracht het
stadion in vervoering. Een be
zwaar blijft echter de egoïstische
kant van zijn spel. Het doelpunt
van zjjn voet na een uitgekookte
Het Franse elftal, dat Woens
dag a.s. tegen Schotland speelt,
zal niet ingrijpend veranderd wor
den na de match te Rotterdam.
De heer Barreau, „selectionneur
unique", is namelijk van mening,
dat de ploeg een offday had en
veel meer waard is dan Zaterdag
is gebleken. Hij dacht dat men te
Rotterdam geen ogenblik het
„echte" Franse team heeft zien
spelen, al kreeg men misschien
een enkele maal wel even een
indruk van de potentiële kracht
van de ploeg ais geheel en van
sommige spelers afzonderlijk.
In ieder geval zullen er niet meer
dan een of twee wijzigingen zijn.
Aanvoerder Prouff, die naar Frans
oordeel zeer zwak speelde, tenmin
ste voor zijn doen, keert waar
schijnlijk heden naar Frankrijk te
rug. Voor de vrijkomende plaats in
de voorhoede zou men niet slechts
de keus hebben tussen Sinibaldi en
Baillot, maar desgewenst ook Cuis
sard kunnen nemen, de rechtshalf
van Rotterdam, die ook vóór kan
spelen. Cuissard zou dan in de mid
denlinie vervangen kunnen worden
door Mindonnet. De ploeg, die pas
later definitief samengesteld wordt
en waarvoor men geen andere spe
lers uit Frinkrijk zal laten komen,
zou er dan als volgt uitzien:
Doel: Vignal: achter: Salva en
Marche; midden: Cuissard of Min
donnet, Jonquet en Hon; voor: Ga-
bet, Cuissard of Batteux, Baratte,
Sinnibaldi of Baillot en Flamion.
Zondag hebben de officials en
enkele spelers een tochtje gemaakt
naar Hilversum, waar in de „Gooise
Boer" geluncht werd. Heden ver
trekt het gezelschap per vliegtuig
naar Glasgow.
In de fraaie bossen van het land
goed „Molecaten" te Hattem werd
gistermiddag onder behoorlijke be
langstelling de 10 KM veldloop om
het nationale kampioenschap ge
houden.
De* strijd ging voornamelijk tus
sen Slijkhuis en de Eindhovenaar
Slegt. Even zag het er nog naar
uit, dat Huizinga (Vitesse Leeuwar
den) ook nog een belangrijke rol
zou spelen, doch deze loper zakte in
de laatste van de 3 ronden aanzien
lijk af. De^ oudste deelnemer was
de 59-jarige Apeldoorner Wey, die
als 27e, d.w.z. als laatste, eindigde.
13 deelnemers gaven de strijd op.
De uitslagen luiden:
2 KM veldloop voor junioren (le
ronde)
1. Th. M. v. d. Ing, Quick (Nij
megen), 6 min. 50 sec.; 2. K. Ge-
link, Daventria (Deventer), 6 min.;
3. M. Hilgardenaar, Esca (Arn
hem), 7 min. 3.8 sec.
4 KM veldloop voor junioren (2
ronden)
1. J. Frederiks, Daventria (De
venter), 15 min. 8 sec.; 2. H. van
Goethem, 15 min.. 8.2 sec.; 3. H.
Westerink, VVOG (Harderwijk), 15
min. 18 sec.; 4. B. Majoor, G.A.C.
(Hilversum) 15 min. 27.2 sec.-
Klokm. Veldloopkampioenschap
van Nederland (3 ronden van 3.3
KM)
1. W. F. Slijkhuis, AAC (Amster
dam), 35 min. 36.1 sec.; 2. D. Slegt,
PSV (Eindhoven), 36 min. 36.8 sec.;
3. H. Huizinga, Vitesse (Leeuwar
den), 37 min. 12 sec.; 4. J. Over-
dijk, AAC (Amsterdam), 37 min.
55 sec.
NEDERLAND NEEMT NA 9 MINUTEN DE LEIDING
2 _1
VIGNAL
J4XROfE|
JCrwotiETlr
i wrtKEa
ll
CUTS SATO m
'WlLto
1*9219 iVPELT
