Roemloze nederlaag van de Bondsploeg
tegen Engelse profs
Romme herinnert aan de ongeschreven
rechten van het Parlement
partij
*rt
Rode Kruis doet beroep op de
offerzin van 't Nederlandse volk
Nicmeijer
DETECTIVE
ichten
'EN
88'
47
Donderdag 19 Mei 1949
PAG. 3
Vergeefs verweer tegen brains
en uitgekookte techniek der Engelsen
RADIO
Zei U iets?
Na de regeringsverklaring
Voorzichtige instemming met
de regeringspolitiek
Oordeel
Grootse plannen
Oppositie niet te
vermurwen
KOFFIE
De Bonnenlijst
tegen wil en dank
ACHTING
ir het K.N.M I.
'an Donderdag-
rnd (opgemaakt
)E
ÏN
wind, hoofdza-
en Oost. Over-
den met een
Weinig veran-
jr.
(Reuter) De
heeft heden de
ni Zilliaeus en
partijleden ge-
lakten deel uit
1 der partij en
Zilliaeus in bin-
bekend als een
ende eritiei van
'leid der rege-
uivering, die de
dusver heeft
'ijf I.abourleden
die ondanks
»en het door de
de wetsontwerp
en gestemd, van
mentair-secreta-
iment ontheven,
im geheel on
ers hadden ver-
tegenstem-
ierisping zouden
Vroege aard-
rdappelen 3.30
1, postelein 28
ei 67, tomaten
een 5.606.50,
dijs 3—8, rabar-
3547, andijvie
loemkool 1665,
aardbeien 1.20
57—92; Jona-
Remy 4968.
Mei. Export-
ders 46; witlof
bloemkool IA
3040; postelein
II 2—6; andijvie
raapstelen p.bos
410; bospeen
3.805.50, uien
—7, soepgroente
•10, aardbeien p.
dei. Bevelanders
576, spinazie 8
41; sla 2—9, an-
6; rabarber 5
uien 511, prei
2.25—3.
lORDER
LKRING
den te Hoorn
rganiseert de R.
kring een wed
ing-selectie-elftal
latie van West
en Wognum op
te Hoorn. Waar
•eeds om 12 uur
de deelneemsters
omgeving reeds
te gaan. De bus
M) vertrekt te
il is als volgt sa-
(TOP)a. T. v. d.
Huiberts (TOP);
TOP), J. Schert-
e Wit (Geelzw.);
DVO), J. Hoog-
r. Schilder (Geel-
DVO) en A. Hed-
tiertsing (FSA).
rhee:
e
i kermis nougat,
idelen
gram 30 C
e frisse zuur-
i voor 25
E LUNCHROOM
IEREN WIJ:
lag 21 Mei
en met slag-
tie 50C
In een wedstrijd waarin de Engelse profs op superieure wijze
een staal van hun technisch en tactisch kunnen demonstreer
den, moest de Nederlandse Bondsploeg een smadelijke 40
nederlaag lijden. Smadelijk, niet omdat het voor amateurs een
schande is tegen 's werelds beste profs in het zand te moeten
bijten, doch omdat deze amateurs zich lieten overtroeven en
het initiatief waartoe zij in andere ontmoetingen tegen Fransen
en Belgen met zoveel succes hun toevlucht namen, thans aan
hun tegenstanders overlieten. Ondanks een verklaarbare neder
laag, desondanks een zwarte dag voor het Nederlandse voetbal.
Reeds eenmaal waren uitroepen
van verrassing over de middenvlakte
van het eivolle stadion gegolfd, naar
men zei wegens een kanjer van Par
sons tegen een der staanders van
De Munck's heiligdom. Maar dit
konden wij met eigen ogen niet con
stateren, aangezien wij op dat ogen
blik nog meedeinden met de stroom
van laatkomers, die zich langs de
zenuwachtige rossinanten van de be
reden politie door de stadioningan
gen stuwde. Dit was overigens geen
al te groot gemis, daar deze laatst-
gekomenen in het verdere verloop
van de wedstrijd ruimschoots in de
gelegenheid zouden zijn dezelfde en
soortgelijke Engelse toeren binnen
het kwetsbare gebied van De Munck
en zijn helpers gade te slaan.
Schijvenaar, die wegens een bles
sure verstek moest laten gaan, was
door de Neptuniaan Everse vervan
gen, en deze debutant kreeg al met
een de vuurproef te doorstaan op een
wijze wellicht als niet gauw een
van zijn opvolgers te doorstaan zal
krijgen. Hij en van Bun, ijverig ge
assisteerd door Terlouw, hebben de
volle zwaarte van het intelligente
Engelse combine-werk aan den lijve
ondervonden.
Verkenningsperiode.
Tot en met de vijftiende minuut
van de eerste helft zat er, wat men
noemt, nog muziek in de voor deze
gelegenheid in rode shirts gestoken
Nederlandse elf. Fantasierijk solo-
spel van Timmermans werd geac
centueerd door schoten op doel van
Lenstra en van Overbeek. Schoten,'
die Ditchburn niet konden* vermur
wen maar welke als Nederlands
machtsvertoon toch niet nalieten in
druk op Leuty en zijn paladijnen te
maken. Het leek er op of de Engel
se heren onze jongens in de gele
genheid stelden uit hun hoekje te
komen en te laten zien wat zij in
hun mars hadden. Dit gebeurde dan
ook prompt en met wat meer geluk
aan onze zijde had dit de bloem van
de Engelse sportvelden een doelpunt
kunnen kosten. Toen aanvoerder
Leuty de verkenningsperiode echter
definitief afsloot en de zweep over
zijn raspaardjes Parsons, Rowley en
Langton legde, kon het stadion al
vorens het verlossende halftime
signaal gegeven werd, nog menig
maal zijn oprechte bewondering
voor een exhibition super-voetbal
afwisselen met angstkreten om
doodsgevaarlijke momenten vlak
aan de poort van reus De Munck,
wiens rustige en superieure zelf
verzekerdheid niet de minste in
druk op de flegmatieke Britten ver
mocht te maken. Terlouw, in uiterste
nood, speelde soms, nauwelijks ver
antwoord terug op de doelverdedi-
ger, of trapte het leer over de
doellijn, aldus enkele malen een
corner toevoegend aan de grote
reeks, welke de Engelsen op andere
wijzen wisten te forceren. Onze
aanvoerder had in die ogenblikken
PROGRAMMA
heel zijn defensief-apparaat op volle
sterkte binnen het strafschopgebied
teruggetrokken.
Geen kans.
Het is niet prettig ten aanschou
wen van een stgdion vol mensen, die
zich nog een Holland-Frankrijk her
inneren, met de rug tegen de muur
te moeten vechten. Maar wanneer
dit dan tot resultaat heeft, dat noch
Bentley, noch Rowley, noch de ge
vaarlijke en snelle vleugels Parsons
en Langton de weg naar de over
winning met een tastbaar resultaat
kunnen opgaan, dan is dit op zich
reeds winst voor een team amateurs,
dat misschien met een beetje over
moed de strijd met deze profs is
begonnen, doch aldra aan den lijve
ondervond, dat tegen de uitgekookte
techniek van deze voetbalaerobaten
de Nederlandse kansen zeer gering
waren. De rolo-ren van rechtshalf
Harrison, (de man Leicester City
dat de cupfinal haalde), dwars door
een veld van stekelige obstakels, en
het schot van Gibson hierop aan-
luitend, moet zelfs de onverstoor
bare Lenstra een rilling over de rug
gebracht hebben. Tot de rust was
de bal waar de Engelsen hem wil
den hebben. Zij maakten eenvoudige
rekensommetjes en trokken met
scherpe en foutloze passes lijnen
van speler tot speler, juist tussen
de roodbaadjes door, die maar geen
vat op dit duivelse wiskundig be
rekende en geraffineerde spel kon
den krijgen. Keeper Ditchburn
kwam misschien tweemaal in actie,
terwijl De Munck met behulp van
lat en staander van minuut tot mi
nuut het gevaar moest keren. De
00 stand met rust was voor het
Bonds-team wel een zeer gunstige
stand.
Drama voltrokken.
Wat 60.000 mensen in het stadion
verwacht hadden, gebeurde. In de
tweede helft werd het drama vol
trokken. Het Nederlandse elftal was
geen schim van het team, dat en
kele weken geleden de Franse voet
balprofs een lesje gaf. De explosies
van Wilkes waren tam in vergelij
king met die van zijn collega's aan
de overzijde. Lenstra verloor keer
op keer een hoofdduel op het mid
denveld en liet het zware werk
over aan de vleugels. Terlouw
moest willens nillens zijn beurt nog
al eens laten voorbijgaan. Hij kwam
ef tegen de gewiekste Rowley soms
niet aan te pas. Van Bun was ab
soluut geen partij voor de kleine,
doch onhoudbaar snelle Parsons,
wiens voorzetten in volle vaart van
af de doellijn menigmaal de Hol
landse veste aan het wankelen
bracht.
Daar tegenover bleven de Engel-
VRIJDAG 20 MEI
HILVERSUM II, 415 M.
NCRV: 7.00 Nieuws; 7.15 Gramo-
foonmuziek; 7.45 Een woord voor
de dag; 8.00 Nieuws; 8.15 Gramo-
foonmuziek; 8.50 Gramofoonmuziek;
9.15 Voor jonge zieken; 9.30 Water
standen; 9.35 Voor zieken; 10.05
Gramofoonmuziek; 10.30 Morgen
dienst; 11.00 Piano; 11.30 Gramo
foonmuziek; 12.00 Sextet; 12 30 Me
dedelingen; 12.33 Nederlands ka
merkoor; 13.00 Nieuws; 13.15 Trio
„Fantasia"; 13.45 Gramofoonmu
ziek; 14.00 Amsterdams Kamermu
ziek Gezélschap; 14.35 Gramofoon
muziek; 14.40 Onder dak en dan..?;
15.00 Sans Souci; 15.40 Van oude en
nieuwe schrijvers; 16.00 Nederlands
Kamerkwartet; 16.30 Gramofoon
muziek; 16.40 Voordracht; 17.00
Gramofoonmuziek; 17.35 Concert
gebouw koperkwartet; 18.00 Busch
Strijkorkest; 18.30 Lezing over het
PIT; 18.45 Geestelijke liederen; 19.00
Nieuws; 19.15 Regeringsuitzending;
19.30 Actualiteiten; 19,45 C.W.V.;
20.00 Nieuws; 20.05 Programma pro
loog; 20.15 Radio Philharmonisch
oYkest; 21.15 „De Linge"; 21.45
NCRV-kwartet; 22.00 Muziekforum;
22,45 Avondoverdenking; 23.00 Het
Nieuws; 23.15 „Manaolinata": 23.45
Gramofoonmuziek; 23.57 Sluiting
en Wilhelmus.
HILVERSUM I, 301 M.
VARA: 7.00 Nieuws; 7.15 Ochtend-
gymn.; 7.30 Gramofoonmuziek; 8.00
Nieuws en weerrapporten; 8.15 Gra
mofoonmuziek; 8.50 Voor de vrouw;
9.00 Gramofoonmuziek; VPRO:
10.00 „Thuis"; 10.05 Morgenwijding;
VARA: 10.20 Gramofoonmuziek;
10.30 Voor de vrouw; 10.45 Tenor en
piano; 11.05 Voordracht; 11.25 Or
gelspel; AVRO: 12.00 Gramofoon
muziek: 12.30 Mededelingen; 12.33
Sport; 12.45 Gramofoonmuziek; 13.00
Nieuws; 13.15 „The Seven Wings
13.50 Gramofoonmuziek: 14.00 Voor
de vrouw; 14.20 Gramofoonmuziek;
15.00 Boekenschouw; 15.20 Gramo
foonmuziek; VARA: 16.00 „Vincen-
tino"; 16 30 Tussen 12 en 16: 17.00
Filmland; 17.20 Wij en de muziek;
18 00 Nieuws; 18.15 Felicitaties: 18.30
Berichten uit de hospitalen; 19.00
Denk om de bocht; 19.15 Kwartet
Jan Corduwener; VPRO: 19.30 Het
eigen woord; 19.50 Tien voor acht
20 00 Nieuws; 20.05 Sopraan, alt en
piano; 20.30 Het eigen woord;
VARA: 21.00 Men vraagt.... en wij
draaien; 21.30 Hoorspel ,.Wat er aan
de hand was met pyecraft 22.00
Buitenlands weekoverzicht; 22.15
Gramofoonmuziek; VPFi" 22-4°
Vandaag"; 22.45 Avondwijding;
VARA: 23.00 Nieuws; 23.15 ln nu-
welijk en gezin; 23.30 Gramofoon
muziek.
sen, en thans in versneld tempo,
beukten op de Nederlandse verdedi
ging, die het met kunst en vlieg
werk nog een kwartier wist vol te
houden. Toen echter gingen de sla
gen vallen. Parsons zette haarscherp
voor. Langton liep in en De Munck
maakte geen kans diens schot te
keren (01).
Hek van de dam.
Het hek was van de dam en on
geveer vijf minuten later maakte
Rowley op zijn dooie eentje een
wandeling, welke hij met een doel-
werd De Munck uit zijn doel ge
werd De M unck uit zijn doel ge
lokt en Parsons nam de kans waar
op een toch nog niet zo heel ge
makkelijke wijze nummer drie voor
zijn rekening te nemen. Het leek
een beetje op een spel van kat en
muis. Terwijl de passes der Engel
sen met de minuut beter, nuttiger
en dus voor de onzen gevaarlijker
werden, was het plaatsen van zo
goed als alle spelers van ons team
allerellendigst en bar' slecht. Er was
maar één elftal dat speelde en het
initiatief nam, en dat was het En
gelse. Het foutloze tiktakspel van
deze virtuozen biologeerde de Ne
derlanders, die hierdoor slechts spo
radisch tot uitvallen konden komen.
In het begin van het laatste kwal",
tier van de eenzijdigste wedstrijd,
die het nationale team in jaren ge
speeld heeft, gaf Rowley de gena
deslag. De Munck was voor een
onverwacht schot te vroeg opge
sprongen, waardoor de bal over hem
heen tegen de lat ketste en in het
Veld terugsprong. Met een vierde
goal werd het vonnis geveld. En
hierna ging de wedstrijd als de be
kende nachtkaars uit. zelfs in dub
bel figuurlijke zin, omdat de op
komende duisternis verhinderde de
verrichtingen der spelers te volgen.
Geen vergelijking mogelijk.
Het was zeker een handicap voor
het Nederlandse elftal, dat het de
laatste twintig minuten van de twee
de helft met tien man moest spelen
door het uitvallen van v. Overbeek.
Daar staat echter tegenover dat
scheidsrechter De Ia Salie een door
Staffelen vanachter de doellijn te
ruggetrapte bal niet voor doelpunt
rekende. De Harder in samenwer
king met Timmermans en het duo
Lenstra-Wilkes, hebben zeker enke
le malen een serieuze aanval opge
bouwd en hun werken had mis
schien ook wel verdiend met een
doelpunt bekroond te worden. Maar
Mogen wij berichten uit Ame
rika geloven, maar dat doen
wij in dit geval niet dan zou
er van het front der ketting
brieven weer goed nieuws te
melden zijn. President Roose
velt werd kort nadat hij een
kettingbrief doorgezonden had,
voor de derde maal als presi
dent van Amerika herkozen.
Of dit werkelijk als een teken
van persoonlijk geluk moet
worden beschouwd, staat nog
te bezien! Trouwens, niet heel
lang daarna kwam Roosevelt
te sterven. En welke de in
vloed van zulk een brief ge
weest is op de kiezers, die ten
slotte voor de keuze moesten
zorgen, wordt niet vermeld.
Wel, dat er een ander was, die
een goede dag na de doorzen
ding van de brief een groot be
drag won in de sweep-stake.
Maar ik las juist dezer dagen
van iemand in ons land. die
zulke brieven onzin vond, er
een verscheurde en dus de
ketting brak, maar prompt
twee dagen later de 25.000
won in de Nederlandse staats
loterij. Beweerd wordt, dat
anderen, in Amerika na
tuurlijk! die ketting braken,
door ongelukken werden ge
troffen. Het is allemaal onzin,
dat bijgeloof. En als mij nu
morgen wat overkomt?
Dan zal ik het gelaten onder
gaan. Wat bijgeloof betreft,
houd ik me aan de Catechis
mus; aan een erkende relikwie
valt meer ivaarde te hechten
dan aan, een kettingbrief.
Maar tien tegen een, dat de
mensen, die bij gebrek aan be
ter zweren bij kettingbrieven,
relikwie-vereren als bijgeloof
beschouwen
dit alles mocht toch geen naam heb
ben in vergelijking met hetgeen de
Engelsen aan vakmanschap, techni
sche vaardigheid en geniale taktiek
wisten te demonstreren. En hierdoor
ontbrak noodzakelijkerwijze aan de
ze wedstrijd de spanning waardoor
zij aantrekkelijk had kunnen zijn.
W
v -
Hef debat over de regeringsverklaring eindigde zonder dat aan
de hand van de een of andere motie de balans kon worden op
gemaakt. Twee communistische moties, die overigens slechts de
stemmen van de voorstellers kregen, handelden over een terug
trekking van onze troepen tot de oude demarcatielijn en over
het onderzoek naar beweerde gruwelen. Minister van Maarse-
veen zelf karakteriseerde het debat als een voorzichtige in
stemming met de door de regering uitgestippelde lijn. Deze be
wering is bij de replieken niet weersproken en wij mogen dus
aannemen, dat de meerderheid van de kamer het hiermede eens
was.
handelen te houden, terwijl prof.
Romme hieraan gaarne bij voorbaat
paal en perk wilde stellen.
De Nederlandse achterhoede voor de derde maal gepasseerd.
Everse probeerde nog te redden, doch tevergeefs. V.l.n.r.
Everse, De Munck en Van Bun.
Het Ned. Roode Kruis wil paraat zijn bij eventuele rampen en
vanzelfsprekend bij de grootste calamiteit, de oorlog, die, naar
wij allen hopen, achterwege zal blijven. Momenteel is er in
Nederland op dit gebied nog niets gereed.
Het Nederlandsche Roode Kruis heeft het plan, een groot cen
traal magazijn in te richten en daarnaast 11 kringmagazijnen
(een per provincie). De inhoud van het centrale magazijn zal
zo groot zijn als die van drie kringmagazijnen.
Bovendien staat de inrichting van
88 depots op het programma. De
uitvoering van dit plan vraagt een
bedrag van anderhalf millioen.
Want ook in geval van oorlog, als
de verbindingen geheel of gedeelte
lijk verbroken zijn, moet men op
deze depots een beroep kunnen
doen. Daar het Nederlandse Rode
Kruis slechts een half millioen be
schikbaar heeft die het in eigen
kring bijeengebracht heeft, is aan 't
plan slechts een voorlopige uitvoe
ring gegeven.
Eigenlijk is het dringend nodig,
dat er in het Oosten, en Noord-
Oosten van ons land een tweede
noodcolonne komt, die hulp kan
bieden bij rampen in de industrie
gebieden aldaar, maar de kosten
van een dergelijke noodcolonne be
dragen aan materiaal alleen al
f 160.000, want zij bestaat uit am
bulances, een rijdende polikliniek,
een veldkeuken, materiaalwagens,
een lichtaggregaat enz.
Daarnaast moeten er gelden zijn
voor het vredeswerk van het Ne
derlandse Rode Kruis, zoals voor
het Welfare werk in militaire en
burgerhospitalen. Op het ogenblik
wordt deze arbeid wat de
militaire hospitalen betreft, onder
2000 patiënten verricht. De jaar
lijkse inzamelingscampagne van het
Rode Kruis zal voor bovenomschre
ven doeleinden bestemd zijn. Volle
dige medewerking zal het Neder
landse Rode Kruis van het bestuur
der Nederlandse Bioscoopbond bij
haar campagne ontvangen. Voorts
zullen nog tijdens de campagne pa
ter Henri de Greeve en het Eerste
Kamerlid, de heer J. Schipper het
woord voor de microphoon voeren.
DE EERSTE HARINGNETTEN
IN ZEE
Schipper Bertus van Duyn van
de „Gorredijk" heeft Woensdag
middag kwart voor vijf met een
krachtig „de Here voorziet het" als
eerste de netten over boord gezet,
bezuiden de 59 graden noorder
breedte en ongeveer 3 graden 25
minuten oosterlengte. Even later
ging ook van enige andere schepen
dg rood-wit-blauw schotvlag in de
voormast omhoog, ten teken, dat
men ook daar aan schot ging.
God en de Wereld. Twee
polen. Twee tegenstellingen.
Christendom en godloosheid.
De Kerk en haar vijanden.
Landen waar vrijheid heerst
en landen achter het ijzeren
gordijn. Heiligheid, heldhaf
tigheid en zedelijke verwor
ding, verval. Licht en. donker.
Overal tegenstelling. Wat
moeten wij van dit alles den
ken? Wij zien de macht van
het kwaad haast ongehinderd
aan het werk. Waar is de in
vloed van. het goede? Toch zei
het Evangelie, Zaterdag, dat
de wereld en haar vorst, de
duivel en zijn trawanten,
reeds qe-oordeeld zijn. Het
oordeel is uitgesproken, het
vonnis is qeveld. Wij behoeven
niet te twijfelen in. welke zin.
Het Evangelie biedt ons altijd
een betrouwbaar houvast.
MARCUS
Bijna een doelpunt, doch Van Stoffelen, op de doellijn staande,
stuurt de bal weer terug het veld in. V.l.n.r. Van Stoffelen,
Everse en De Munck.
Dit temeer omdat prof. Romme de
heer v. d. Goes van Naters, zij het
in ander verband, onder het oog had
gebracht, dat hij, die zich niet uit
drukkelijk van een regeringsbeleid
distancieert. later ook niet kan zeg
gen, dat hij hiervoor geen medever
antwoordelijkheid draagt. De poging
van minister van Maarseveen om in
het kader van een oproep tot een
heid ook de oppositie mee te krij
gen, liep echter op een mislukking
uit. De heer Weiter bleef tegen
stander, hoewel hij zich bij de re
plieken heel wat gematigder uitliet
en de bewindsman zelfs een com
plimentje gaf voor de wijze, waarop
hij de verdediging had gevoerd. De
heer Schouten (A.R.), stelde echter
nog eens nadrukk. vast, dat het ant
woord volstrekt onbevredigend was.,
geweest. Hij en zijn politieke vrien
den konden dit beleid niet steunen.
Voor het feit, dat een beslissing
was genomen buiten de Kamer om,
had de minister op de eerste plaats
het formele argument, dat alleen de
wetgeving volgens de grondwet
voorwerp van gemeen overleg moet
zijn. Prof. Romme stelde hier zeer
terecht tegenover, dat er naast het
geschreven recht ook altijd zoiets
van ongeschreven recht bestaat.
Tachtig jaar geleden is over de taak
van de Kamer reeds een felle strijd
gestreden met als uitslag, dat alge
meen werd aanvaard, dat geregeerd
moest worden in overeenstemming
met het volksvertrouwen. Prof.
Romme verwachtte niet, dat de re
gering nu zou gaan pogen de klok
tachtig jaar terug te zetten. Klem
mender was het andere argument
van de minister, dat de regering in
tijdnood had verkeerd. Op 6 Mei
kreeg de ministerraad het ontwerp-
accoord voor zich, de volgende dag
moest de beslissing reeds in BataVia
zijn, terwijl de Indonesische klok
ook nog altijd zeven uur voor loopt.
Uit de verklaring van de minister
bleek voorts, dat, overigens toch wel
iets is gedaan. De zelfde dag werd
het college van de negen mannen
nog van het ontwerp-accoord in
kennis gesteld.
Belangrijk was de toezegging van
de minister, dat indien enigszins
mogelijk de verdere uitwerking van
het actoord wel vooraf ter kennis
gebracht zou worden van de vaste
commissie voor Indonesische Zaken.
Een succesje voor prof. Romme, die
er op deze wijze in slaagde de Kamer
althans op de verdere uitwerking
nog vat te doen houden. Bij de re
plieken liet de fractieleider van de
KVP nog eens blijken, dat hij aan
deze toezegging zeer veel waarde
hechtte.
De bevriezing van de staatkundige
toestand in Indonesië bleek een
compromis te zijn tussen twee uit
eenlopende opvattingen. De repliek
had volledig herstel van het oude
Republikeinse grondgebied verlangd,
de Nederlandse delegatie had zulks
afgewezen. Nu was dan echter ten
slotte overeengekomen, dat althans
voorlopig geen verdere statenvor-
ming zou plaats vinden. Prof. Rom
me was dankbaar voor deze nadere
uiteenzetting, maar bleef van me
ning, dat zulks zich moeilijk ver
droeg met het Biobesluit, Hierover
ontspon zich nog een hele strijd.
De minister stelde zich met de
heer v. d. Goes van Naters (PvdA)
op het standpunt, dat de mogelijk
heid was opengelaten om bij KB
wijzigingen te kunnen aanbrengen.
Prof. Romme ontkende zulks niet,
het kon echter niet de bedoeling zijn
geweest om op deze wijze de moge
lijkheid te openen voor een aan
tasting van de geest van het Besluit.
In feite kwam het hier op neer, dat
minister van Maarseveen en de heer
v. d. Goes gaarne de mogelijkheid
open hielden om in het kader van
de nieuwe koers wat vrijheid van
Is de Republiek een staat?
In het accoord wordt van de re
publiek gesproken als van een
„staat". Verschillende woordvoer
ders bleek dit woord kopschuw te
hebben gemaakt. Waar normaal van
deelstaten pleegt gesproken te wor
den, vreesden zij dat het woord
staat" in dit geval een voortijdige
erkenning van souvereiniteit zou
kunnen inhouden. Minister van
Maarseveen had hiervoor wel een
zeer simpele verklaring. Het woord
deelstaat bestond niet in het Engels
en daarom had men meer het woord
„staat" genomen
De heer Schouten zei later bij de
replieken, dat hij een dergelijk ant
woord nauwelijks serieus kon noe
men, Ook prof. Romme was niet be
vredigd. Hij bleef vragen wat de
positie van de republiek zou zijn
vóór de tot stand koming van de
Ver. Staten van Indonesië. Dat de
republiek later in het kader van de
Ver. Staten van Indonesië een staat
tussen de staten zou zijn, zoals de
minister nader verklaard had, wist
hij wel. De minister bleef op deze
vraag het antwoord schuldig. Het
is wel duidelijk, dat de zaak hier
niet zo eenvoudig ligt als de mi
nister heeft doen voorkomen. Het
zal wel zo zijn, dat de republiek,
die indertijd van een lid van de
Commissie v. Goede Diensten de toe
zegging heeft gekregen: „Je blijft,
die je bent," bezwaar zou hebben
gemaakt tegen de betiteling „deel
staat".
Men hoopt nu blijkbaar, dat die
zaak straks aan de Ronde Tafelcon
ferentie toch geen rol meer zal spe
len. Wij voor ons menen, dat het
maar beter is om er niet om heen
te draaien, 't Hoge woord moet er
soms later toch weer uit.
De nieuwe Hoge Vertegenwoordi
ger van de Kroon schijnt reeds ge
vonden te zijn. De minister kon al
thans reeds mededelen, dat het geen
prominente politieke figuur zou
zijn. Wat dr. Beel betreft speelde
nog even het Banka-incident achter
de schermen. De opmerking was
gemaakt, dat dr. Beel wel eens tegen
de beslissingen van de regering zou
zijn ingegaan. Is dat waar? vroeg
prof. Romme direct, waarop de mi
nister antwoordde dat bij zijn weten
hiervan niets bekend was.
De jongens overzee zal de mede
deling van de minister hebben goed
gedaan, dat hun werk toch niet ver
geefs is geweest. Hun werk, aldus
de minister, had de weg vrij ge
maakt voor het nieuwe accoord.
Dat de troepen hiervan niets zou
den kunnen begrijpen, wilde de mi
nister niet aanvaarden. De moge
lijkheid van èen algeheel accoord
brengt immers ook de mogelijkheid
van een spoediger thuiskomst dich
terbij.
Een duchtig robbertje vocht de
minister met de.heer Weiter. Kon
men Amerika, dat bezig was ons
economisch weer op de been te hel
pen. in redelijkheid een „vijandig"
land noemen? De methode, die de
heer Weiter zou hebben willen vol
gen, was reeds beproefd. De fede
ralisten had de regering naar zich
toe gehaald, maar de republikeinen,
die volgens de heer Weiter dan wel
van zelf waren gekomen, waren tot
dan toe uitgebleven. Omdat zij de
overtuiging hadden, dat gij wel bij
hen zoudt komen, hield de heer
Welter vol en ook bleef hij van me
ning, dat Amerika' zich teveel met
het Nederlandse huishouden be
moeide.
De heer Weiter bleef intussen
dankbaar voor de toezegging van de
minister, dat de troepen niet terug
getrokken zouden worden uit de
gebieden, die nog niet bij de nieuwe
staatkundige constructie waren in
gepast. Evenals voor de mededeling,
dat de regering bleef vasthouden aan
het verband tussen souvereiniteits-
overdracht en tot standkoming van
de Unie. Bij de replieken verdedigde
prof. Romme zich tegenover de aan
tijging van de heer v. d. Goes dat
er toch een moment zou zijn ge
weest, waarop hij de republiek had
afgewezen. Óp dat moment, aldus
prof. Romme, was er in feite geen
republiek. Wat de politionele actie
betreft, wie gezegd had, dat hij niet
meedeed, ging vrij uit, de anderen
droegen medeverantwoordelijkheid.
Het laatste deel van het debat werd
door de klok beheerst. Ministers en
afgevaardigden liepen al in het
zwart rond. om half vier was er een
plechtigheid in de Ridderzaal. La
ten wij hopen dat er nu ook spoedig
de constituerende vergadering van
de Unie kan worden gehouden. Na
het accoord en na dit debat ligt de
weg weer open.
PAARSMERK
(Adv.)
Voor het tijdvak van 22 Mei t.e.m
4 Juni 1949 geeft elk der volgende
bonnen recht op het kopen van:
Voedingsmiddelenkaarten 905
141 vlees (a, b, d) 100 gram vlees
142 vlees (a, b) 300 gram vlees
143 vlees (d) 100 gram vlees
145 alg. (a, b, d) 250 gram boter
marg, of vet
146 alg. (a, b) 500 gram boter,
marg. of vet
147 alg. (a, b) 200 gram kaas,
of 250 gr. korstl. kaas
148 alg. (a, b) 125 gram koffie
152 alg. (b) 200 gram kaas,
of 250 gr. korstl. kaas
154 alg. (d) 250 gram boter,
marg. of vet
155 alg. (d) 100 gram kaas,
of 125 gr. korstl. kaas
Tabakskaarten 903
82 tabak (QA) 2 rants, sigaretten
of kerftabak
84 tabak (QC) 2 rants, sigaretten
of kerftabak
(De letters achter de bonnum
mers geven de kaarten aan, waarop
de betreffende bonnen voorkomen).
Bonkaarten ZA, ZB, ZC, ZD, ZE
MD, MF, MH 906 (Bijz. arbeid,
a.s. moeders en zieken)
Geldig zijn de bonnen, gemerkt met
de letter N,
Bovenstaande bonnen kunnen
reeds op Vrijdag 20 Mei worden ge
bruikt. De bonnen 124, 128 129, 130
131. 133, 136, 137, 138 en 139 alge
meen der bonkaarten voor voe
dingsmiddelen kunnen vernietigd
worden.
DOMINEE TROK AAN
DE NOODREM
Een lezeres van ons blad
zat Zondagmorgen in de
sneltrein van 9.05 u. Amers
foortZwolle, toen nabij
Ermelo de trein plotseling
tot staan werd gebracht.
Iedereen vreesde een onge
luk, doch niet veel latei-
stapte een heer uit de treii).
Achteraf bleek het een
dominee te zijn geweest, die
in Ermelo moest preken en
blijkbaar niet op andere
wijze Ermelo tijdig had
kunnen bereiken.
Onze lezeres vindt dat
verre van behoorlijk omdat
dit tot gevolg had, dat an
dere reizigers te laat op de
plaats van bestemming aan
kwamen en aansluitingen
konden missen en het trein
verkeer in de war had kun
nen gestuurd worden.
We kunnen ons de ver
bolgenheid van de schrijf
ster levendig indenken;
maar ook dat een volijve
rig zielzorger zich de ge
volgen niet realiserend, in
'n uiterst geval het middel
van de noodrem hanteert,
om op Zondagmorgen toch
nog bij zijn kudde te zijn.
De Spoorwegen en de Justi
tie zullen er wel voor wa
ken dat dominee daarvan
geen gewoonte maakt.
door H. VöLMEE
FEUILLETON
33
Alleen deze toch had de
bewuste dame gezien in haar dub
bele creatie van mevrouw Hangö
en mevrouw Klausen, wist welke
trucs zij toepaste, had haar stem
gehoord. Daarom moest hij uit de
weg worden geruimd. Zij meende
't handig te hebben ingepikt: eerst
werd de dwarskijker onschadelijk
gemaakt door' een bedwelmend
middel in zijn consumptie te doen,
daarna bij nacht en ontij naar een
plaats vervoerd, waar ze hem om
zeep konden brengen zonder dat er
een haan naar kraaide.
Het had de schurken niet meege
zeten, van de beoogde bedwelming
was niets gekomen. Het lag geens
zins aan Singe Hansen: zij had
haar uiterste best gedaan om hem
tot drinken te animeren. Maar hij
was nu eenmaal geen liefhebber
van bier en dan smaakte 't vocht in
de Maxim Bar hem al te bitter. De
plannen moesten dus worden ge
wijzigd. Zou het hun op korte ter
mijn gelukken? overlegde Söder-
man. Vast en zeker liep het op een
stevige knokpartij uit. Dit leek hem
van vele kwaden het minste, want
dan bestond altijd de mogelijkheid,
dat de politie er zich mee bemoeide.
Allicht gevoelde een op zijn rust
gesteld buurtbewoner roeping, haar
te waarschuwen als van de Maxim
Bar een soort vrolijke keuken ge
maakt werd. Weer kwam August
overeind en bleef terzijde van de
box staan; hij nam de houding aan
van iemand, die met smart op de
terugkeer van zijn dulcinea wacht.
In de bar bevond zich niet één
vrouw; wel werd hij bij de tapkast
een drietal ongure elementen ge
waar. De afstand van zijn box naar
de entrée schatte hij op een goede
twintig meter. Het gangpad was
smal; twee personen konden er ter
nauwernood passeren. Het werd ge
blokkeerd door de kellner, die hem
had bediend. Werkte hij deze tegen
de vlakte, dan waren de mannetjes
aan 't buffet er nog.
Met de handen in de zakken- als
wist hij van de prins geen kwaad,
nam hij de toestand op. Even voor
bij de achterste box, waar de man
zat, die zich Klausen noemde, ont
dekte hij een deur met 't opschrift
„Privé". Tussen de derde en vierde
box aan de andere zijde was een af
scheiding; August vermoedde, dat
daar 'n soort nooduitgang zou zijn.
De grote moeilijkheid bleef, hoe er
te komen. De kellner, een stevige
knaap, stond midden in 't gangpad
als een zoutpilaar. Om de privédeur
te bereiken, moest hij voorhij de
de box van Klausen en diens met
gezel. Söderman gevoelde er alles
voor, de schurk te arresteren. Wel
iswaar bezat hij buiten 't „Sint
Olaf" generlei bevoegdheid, doch in
een geval als dit zou de politie wel
een oogje toeknijpen.
August besloot de knoop door te
hakken. Hij wenkte de kellner. „Af
rekenen!" beval hij kort.
„U bent toch niet van plan, ons
nu al te verlaten?" informeerde de
bediende op een toon, die 't August
direct duidelijk maakte, uit welke
hoek de wind woei.
„Je hoorde wat ik zei, niet?"
„Uw dame wenst nog 'n cocktail
te gebruiken."
„Zij kan gebruiken wat zij wil op
voorwaarde dat zij zelf betaalt. Ik
ga er van tussen."
De kellner legde beide handen op
Söderman's schouders met de be
doeling hem neer te drukken. „Je
blijft hier!" zei hij dwingend. Maar
op hetzelfde moment uitte hij een
kreet van pijn. Een stomp met gro
te kracht, had hem in de buikholte
getroffen. De man waggelde ettelij
ke meters achteruit, was echter
geenszins buiten gevecht gesteld,
in gebogen houding, als een bokser,
naderde hij onmiddellijk weer. Au
gust vernam een suizend geluid,
snel als de gedachte bukte hij en
de ploertendoder kliefde door de
lueht.
Hij besefte, dat het menens ging
worden. Zijn positie was allesbe
halve benijdenswaard: in de rug
werd hij door twee, in 't front door
vier aanvallers belaagd. Hij trapte
achteruit, en trof de scheen van
Klausen's helper. Vóór de kerel in
staat was, zich te weer te stellen,
had August zich reeds omgedraaid
en een voltreffer geplaatst, welke
de geniepige aanvaller languit in
zijn box deed tuimelen. Even aar
zelde Klausen om tot de aanval
over te gaan. Het werd hem nood
lottig hij voelde zich boven op zijn
onfortuinlijke vriend geslingerd.
August ging tegen de muur staan
zodat hij althans dekking in de rug
had.
Zijn revolver richtend sommeerde
hij Klausen: „Handen omhoog! Je
bent mijn arrestant! Laat de ande
ren hun verzet staken!"
Uit zijn box schreeuwde Klausen:
„Hij is geen klabak, jongens! Geef
hem van katoen!"
Onverwijld trok 't front ten strij
de. August pakte zijn wapen bp de
loop en vloerde een kerel, die hem
op een opstoot tegen de borst dacht
te onthalen. Eer hij opnieuw kon
toeslaan, sleurden enorme handen
hem van de muur, doch hij wist
zich los te rukken. Het begon er
steeds lelijker uit te zien: voor de
twee man, die hp voorlopig onscha
delijk had gemaakt, traden er vier
in de plaats. Een van de nieuwelin
gen wilde van een revolver gebruik
maken. Klausen zag het en beval:
„Niet schieten! Wil je ons de po
litie op ons dak sturen? Kunnen
jullie met je vieren niet één snot
neus baas?" (Wordt vervolgd).
