De Katholieke Vrouwenbeweging
in het Bisdom Haarlem
Joannes Petrus Huibers,
Beschermheer van de KAB.
In de storm der tijden,
De Bisschop kan op zijn
arbeiders rekenen
De Algemene Katholieke Werk
geversvereniging in het
Bisdom Haarlem
met of zonder de Middenstand?
RADIO
PAG. 5
„De vrouwen moeten meehelpen de
christelijke beginselen te handhaven
J
Veertigjarig
priesterfeest
programma
Zaterdag 13 Augustus 1949
WANNEER bij de beschrijving
van alle verenigingen en acties in
het Diocees dies van de katholieke
vrouw zou ontbreken, zou het huis
gezin van vader Bisschop niet com
pleet zijn. Graag willen we dus een
idee geven over vorm en doel van
de Katholieke Vrouwenbeweging.
Waren voor de laatste wereldoor
log de vrouwen in de Katholieke
Vrouwenbond verenigd, de omstan
digheden en het milieu waren gedu
rende de verschrikkelijke jaren zo
danig veranderd, dat na de bezet
ting een bijeenkomen in een bond
niet meer voldoende werd geacht,
ivilde een katholieke vrouw volledig
beantwoorden aan de eisen en
plichten van deze tijd.
Door bittere noodzaak gedwongen,
hadden vele vrouwen begrepen, dat
wilde men in de toekomst iets be
reiken, er geen sprake meer kon
zijn van enkel maar gezellige en af
en toe enige vormende bijeenkom
sten, maar dat er een beweging
moest ontstaan, waarbij alle vrou
wen, zonder uitzondering aange
sloten moesten zijn, krachtig, om
in staat te zijn tot grote dingen.
Overal was die geest te bespeuren
en men moest naar wegen zoeken
om» dat bruisend act'l f leven in
goede banen te leiden.
Er werd landelijk en ook interna
tionaal weer contact gezocht en
men leefde in ..vrouwenkringen" op
door de frisse geest die er heerste.
Het is vooral Mej. Lucie Vrylsteke
geweest, die in ons Bisdom als eer
ste voorzitster na de oorlog door
haar voortreffelijk, tactvol en tas
tend werk de Katholieke Vrouwen
beweging tot zo'n grote bloei heeft
gebracht. Hierin werd zij gesteund
door Mevrouw Dr. H. van Prooye
Salomons, van wier rijke ervaring
de nieuwe beweging vrucht mocht
plukken.
Er moest gezocht worden naar
een nieuwe organisatievorm, die be
vrediging gaf aan de eisen van deze
tijd. De Katholieke Arbeidersbewe
ging had zich allang gerealiseerd,
dat zij, wilde zij volledig slagen,
zich moest verzekeren van de hulp
en de talenten van de vrouw. De
K.A.B. kende in haar organisatie
een vrouwendienst. Terwijl deze
vrouwen dus enerzijds gebonden
waren aan de Standsorganisatie
van hun mannen, wilde de Kath.
Vrouwenbeweging toch ook zeer
graag, dat deze belangrijke groep
actieve vrouwen ingeschakeld werd
In haar organisatie, om een volle
dige beweging van alle katholieke
vrouwen te zijn. Met de KAB kwam
de Kath. Vrouwenbeweging tot een
plan van samenwerking dat tot een
voortreffelijke oplossing van dit
probleem kwam.
Een speciale statutencommissie
bereidde de nieuwe statuten voor,
die in alle afdelingen besproken en
bestudeerd werden.
In Juni 1.1. kwamen de afgevaar
digden van heel het Bisdom bijeen
en werden de statuten in een defi
nitieve vorm gegoten, om ze ter
goedkeuring aan de Bisschop voor
te leggen.
In een afdeling dit is een ge
meente kunnen zich groepen
vormen.
a) vrouwen uit de arbeidersstand.
K.A.V. genoemd.
b) vrouwen uit de land- en tuin-
bouwstand.
c) vrouwen uit de middenstand.
d) vrouwen uit de werkgevers en
intellectuëlenstand.
Elke groep kan een eigen groeps
bestuur vormen. Tot nu toe be
staan in veel afdelingen twee groe
pen, de Katholieke Arbeiders-Vrou
wen of kortweg K.A.V. genoemd en
het Katholiek Vrouwengilde. Het
Vrouwengilde omvat voorlopig die
leden, die niet aangesloten zijn bij
de K.A.V.
Het bestuur van een afdeling
wordt gevormd door een gelijk aan
tal leden van beide groepen.
Elke vrouw is volkomen vrij in
haar keuze in haar bepalen tot
welke groep zij wil toetreden, waar
zij zich thuis voelt en waar zij het
hardste werken kan voor de bewe
ging de ene beweging, de Katho
lieke Vrouwen Beweging.
Het Diocesaan-bestuur bestaat uit
afgevaardigden van de groepen.
Hierdoor hoopt men op de moge
lijkheid toT een natuurlijke groepe
ring van gelijk gestemden, die sa-
Op een vergadering van Katho
lieke Landarbeiders spreekt
Mgr. Huibers de toen kerkelijk,
onderscheiden voorzitter, de
heer Loerakker toe.
men toch één doel nastreven en die
door éénheid Th verscheidenheid de
grootst mogelijke activiteit aan de
dag leggen. Alle belangen kunnen
zo volledig mogelijk tot hun recht
komen, en van elkaar kunnen allen
zoveel mogelijk leren. Naast de
vorm zal men ook het doel en de
beweegredenen van de vrouwenbe
weging willen kennen.
Door de beweging wil men de
katholieke vrouw zich haar taak
volledig bewust doen worden. Haar
grote mooie taak in de kerk, haar
taak in haar gezin en haar taak in
de samenleving. Door ontwikkeling
en voorlichting van de vrouw op
godsdienstig, zedelijk, maatschap
pelijk en cultureel gebied.
In de beweging geeft men elkaar
steun, wordt de vrouw tot denken
gebracht en gaat daardoor aan het
werk. De katholieke vrouw bevor
dert de groei van haar geestelijk le
ven, door de godsdienstcursussen,
verdiepingsdagen en studie. Het
godsdienstig leven in haar gezin
komt tot groter bloei door het aan
sporen tot de viering van de kerke
lijke feesten in het gezin en de voor
bereiding in het gezin voor het ont
vangen van de verschillende Sacra
menten. Speciaal wil de katholieke
vrouw er toe mee werken dat het
feest van Christus Koning een gro
tere en diepe betekenis voor de ge
zinnen gaat krijgen, dat het leven
van Maria als voorbeeld in ieder
gezin moge dienen. In en door de
beweging wil de katholieke vrouw
de noden en problemen zien en hel
pen oplossen. Helpen in de gezinnen
bij ziekte, bij moeilijkheden. Daar
waar geen of halve oplossingen ge
vonden zijn, helpen naar de juiste
weg. Zij wil helpen bij allerlei soort
sociaal en charitatief werk in de
breedste zin van het woord. Naar
buiten wil de beweging optreden
doelbewust en principieel; in elke
plaats een afdeling. De beweging
wil uitgroeien en hoopt in dit jaar
haar Bisschop te eren met de aan
hankelijke trouw en eenheid van
bijna twintig-duizend leden. Twin
tig-duizend vrouwen die gehoor heb-
gegeven aan het woord van de Bis
schop zelf die in het najaar 1947
de volgende woorden schreef:
Paus Pius XII heeft de vrouwen
bij herhaling opgeroepen en aange
spoord om zo krachtig mogelijk
deel te nemen aan de strijd, voor 't
herstel, het behoud en de uitbrei
ding van het Rijk van onze Heer
Jezus Christus. Niet alleen mannen,
maar ook de vrouwen hebben hier
in als leden van het Mystieke
Lichaam van Christus een voorna
me opdracht en een grote verant
woordelijkheid. Door de Paus is dit
nadrukkelijk betoogd in de hoogst
belangrijke rede van 12 September
1947 voor de Congresleden van de
katholieke vrouwen van de gehele
wereld.
1) Boven alles en voor alles wat
betreft de vrouwelijke waardigheid
en de heiligheid van het gezin heb
ben de vrouwen op te komen voor
de handhaving -van de Christelijke
beginselen.
2) Alle vrouwen moeten op de
wijze en de manier, die met ieders
positie overeenkomen, meehelpen
om de
a) stromingen die de huiselijke
haard bédreigen, tegen te houden;
b) de leerstelsels, die zijn grond
slagen ondermijnen, te bestrijden;
c) het herstel van de huiselijke
haard, voor te bereiden, te organi
seren en te voltooien.
■3) De vrouwen zullen op het open
bare, sociale en politieke leven hun
invloed moeten uitoefenen en eni
gen van hen zullen daarin een ac
tief deel nemen.
Bijzonder spreekt de Paus zich
uit voor de volkomen gelijkscha
keling der salarissen van man en
vrouw bij gelijke arbeidsprestaties.
Opdat de vrouwen zich van deze
taak bewust zullen zijn en deze zo
goed mogelijk zullen vervullen, is
het ons nadrukkelijk verlangen,
dat er in ons Bisdom een krachtige
Nederlandse Katholieke Vrouwen
beweging zal zijn van en voor alle
vrouwen.
Haarlem, 3 November 1947
Johannes Petrus
N. Hermans-Perquin.
HET GOUDEN PRIESTERFEEST
van onze zeer beminde Bisschop is
voor de Katholieke Arbeiders Be
weging een welkome gelegenheid
nog eens duidelijk naar voren te
brengen de zeer grote plaats, welke
de Bisschoppen in ons land altijd in
de harten van de katholieke arbei
ders en hun organisatie hebben in
genomen en goddank nog steeds in
nemen, maar heel in het bijzonder
ook te belichten de vaderlijke zor
gen, de belangstelling, ja het intens
medeleven met alles wat de K.A.B.
betreft, die onze Bisschoppen steeds
hebben betoond. Zo was het in de
eerste dagen van de Ned. R.K.
Volksbond, zo is het ook nu nog na
60 jaren.
Zestig jaren lang zijn de Bis
schoppen van ons Bisdom de Be
schermheren van de katholieke ar
beiders beweging, niet slechts in
naam maar veeleer in daad. In het
voortreffelijke gedenkboek van Jos
van Seggelen, uitgegeven ter f/:le-
genheid van het 60 jarig bestaan
van de Kath. Arbeiders Beweging
in het Bisdom Haarlem vinden wij
vele belangrijke gegevens hierom
trent.
Op 4 Maart 1888 werd te Am
sterdam de Ned. R.K. Volksbond
opgericht. De statuten werden op
gesteld, die aan Mgr. Bottemanne
zouden worden voorgelegd. Indien
de goedkeuring werd verkregen en
een Geestel. Adviseur zou zijn be
noemd, dan zou het bestuur over
gaan tot uitbreiding, van de Bond.
Eerst dus naar de Bisschop. Op 19
Mei 1888 werd het onderhoud aan
gevraagd en reeds op 22 Mei 1888
kwam het toestemmend antwoord
van Monseigneur. En Mgr. keurde
de plannen goed, meer nog, stelde
zelfs Z. H. de Paus hiervan op de
hoogte. „Nederland wacht op U"
waren de woorden van Mgr. tot
Pastoors en de zijnen. Hij was met
sterk-stuwende belangstelling bij
de Volksbond, bij de economisch
zwakkeren.
De opvolger van Mgr. Botte
manne was Mgr. A. J. Callier. Ook
hij was een grote promotor van de
katholieke organisaties. Hij sprak
van „mijn Volksbonders" en over
hun hoofden heen spoorde hij alle
overige katholieken aan zich aan te
sluiten bij Ie katholieke organisa
ties.
Mgr. Callier werd opgevolgd door
Mgr. Aengenent, de bisschop-socio
loog. Die reeds veel eerder doch
ook in de slechts zeven jaren van
zijn Pontificaat zijn grote belang
stelling voor de katholieke sociale
beweging toonde.
Begin 1936 besteeg Mgr. J. P.
Huibers de bisschoppelijke troon
van Haarlem. Zomer 1937 was Mgr.
reeds aanwezig op de jaarlijkse
Studiedagen te Voorhout en sprak:
„Ik ben trots op jullie, want inder
daad goed werk is door de Volks
bond gedaan. Dat de Arbeidersbe
weging gelukkig in zulke goede
banen is geleid en dat wij ons zo
mogen verheugen in zulk een echte
degelijke katholieke arbeidersgroep,
dat is voor een zeer groot deel te
danken aan het principiële van de
Volksbond".
Een jaar later. De Ned. R.K.
Volksbond bestaat 50 jaren. Ook
hier was Mgr. Huibers weer aanwe
zig en sprak o.a.: „Van alle standen
is er niet één geweest, die zo trouw
de wensen van de. Bisschop en zijn
verlangens is nagekomen als de
werkmansstand, als de stand van de
R.K. Volksbond. Anderen waren
ook gehoorzaam aan paus en bis
schoppen, maar geen deed het zo
als de mannen van de Volksbond.
Uw bisschop vertrouwt U ten volle,
hij is trots op U, hij zegent U allen,
Uw gezinnen, Uw werken, Uw
bond. Blijf trouw".
De tijden worden ernstiger, de
oorlog is over ons land gekomen,
de Duitse overheersing wordt steeds
groter. Het R.K. Werkliedenverbond
krijgt een „Verwalter" en weigert
onder Woudenberg verder te wer
ken. Wat zal men doen? Verlangend
wachten de arbeiders op de bis
schoppelijke richtlijnen en dd. 25
Juli 1941 verschijnt het herderlijk
schrijven. Na een inleiding over de
vele rampen, welke de Duitsers
reeds over katholiek Nederland de
den komen gaat de brief als volgt
verder:
„Doch nu is er iets gebeurd,
waarover Wij niet meer mogen
zwijgen, zonder -verraad te plegen
aan Ons geestelijk ambt. Non pos-
sumus non loqui. Door den Heer
Rijkscommissaris is bepaald, dat het
betuur van het R.K. Werklieden
verbond zich van alle werkzaam
heid heeft te onthouden en daar
voor een Commissaris aan het hoofd
wordt gesteld met volledige
machtsbevoegdheid. Deze Commis
saris behoort tot de Nationaal-So-
cialistische Beweging. Katholieken
mogen er dus geen lid meer van
blijven. Wij kunnen U niet zeggen,
hoe diep wij de ondergang van het
R.K. Werkliedenverbond betreuren.
Het was ons bijzonder dierbaar
omdat het met zijn bijna twee hon
derd duizend leden een groot deel
van ons goede en trouwe katholieke
volk omvatte, omdat sedert een
halve eeuw onze voortreffelijkste
mannen, priesters en leken, te be
ginnen met Schaepman en Ariëns
er hun beste krachten aan hebben
gegeven, omdat het R.K. Werklie
denverbond op maatschappelijk en
godsdienstig gebied zo ontzaglijk
veel goeds heeft gedaan. Openlijk
en luide verheffen wij Onze stem
tegen het onrecht, dat deze tiendui
zenden mensen wordt aangedaan
door hen te beroven van hun socia
le instellingen. Wij protesteren
tegen de ongehoorde gewetens
dwang hun een levensbeschouwing
op te dringen, die met hun gods
dienstige overtuiging in strijd is."
Mgr. Huibers heeft deze brief
persoonlijk voorgelezen onder de
eerste H. Mis van de kerk, waartoe
Hij als parochiaan behoort.
Het resultaat was zoals verwacht
werd. Binnen enkele maanden
stroomde het R.K. Werkliedenver
bond leeg. Slechts een 2% bleef er
voor enige tijd nog over. De bis
schoppen hadden gesproken, de ka
tholieke arbeiders gehoorzaamden.
De geschiedenis gaat verder. De
bevrijding is daar. De R.K. Volks
bond nu K.A.B. geheten herrijst.
Februari 1946. Eerste bondsraad te
Haarlem. Mgr. Huibers verschijnt
weer onder Zijn mannen, sprak met
hen over de voorbije jaren en
spoorde hen aan, met het oude be
kende vuur de organisatie weer
vuur en glans te geven. Dat was
een historisch moment na de ver
schrikkelijke tijden.
September 1948. De K.A.B. in het
Bisdom Haarlem bestaat 60 jaren.
Mgr. Huibers draagt de pontificale
Hoogmis op en spreekt Zijn man
nen toe. Na de Hoogmis als de vele
honderden feestgangers aan een
eenvoudige koffiemaaltijd verenigd
zijn komt plotseling heel onver
wacht Monseigneur binnen en
neemt tussen zijn mannen plaats.
En wederom spreekt Hij tot „Zijn
mannen van Zijn arbeidersbewe
ging". ,,Ik kan niet zeggen hoe blij
Mgr. de Bisschop, naar een foto
uit 1936, toen hij pas gewijd
was.
TOT DE VERENIGINGEN die
zich opmaken om deel te nemen
aan de herdenking van het 50-
jarig Priesterschap van Zijne
Hoogw. Excellentie Mgr. Huibers
behoren zeker de sociale organi
saties, die in het uitgestrekte en
dicht bevolkte gebied van het Bis
dom Haarlem de transformatoren
zijn van de sociale leer der Ka
tholieke Kerk. De sociale leer dei-
Katholieke Kerk, waarvoor de
woorden van Pius XI roemrijker
gedachtenis gelden, dat zij berust
op de beginselen ener gezonde
wijsbegeerte en haar vervolma
king vindt in de verheven leer
van het Evangelie.
Een van deze sociale organisa
ties is de standsorganisatie van de
ondernemers, de Algemen Katho
lieke Werkgevers Vereniging in
het Bisdom Haarlem, federatief
verbonden met haar zusterorgani
saties in de andere diocesen, maar
autonoom, met eigen verantwoor
delijkheid en verantwoording
DE MOEILIJKE TIJDEN, welke wij
in de na-oorlogse jaren doormaken,
brengen voor iedere bevolkingsgroep
in ons goede Nederland mede, een
plicht en een taak: medewerken en
zoveel mogelijk offers brengen voor
het geheel. In het licht van de hui
dige nationale en internationale
moeilijkheden kan het niet anders
of er zal ontevredenheid zijn; onte
vredenheid bij arbeiders; ontevre
denheid bij middenstanders; ontevre
denheid hij landarbeiders, bij amb
tenaren en onderwijzers.
Zeker, de regering dient de belan
gen van al deze werkers en dragers
van onze toekomstige welvaart zo
rechtvaardig mogelijk te behartigen.
Maar niet alleen de overheid heeft
hier een taak. Het wordt maar al te
dikwijls vergeten dat de strijd in
heftigheid zou afnemen, wanneer de
moeilijkheden me^r gemeenschappe
lijk zouden worden gedragen; wan
neer meer waardering zou ontstaan
voor elkanders rechten en arbeid.
Men spreekt te veel over rechten
en te weinig over plichten. Wij be
doelen dit: Iedere middenstander
dient er van overtuigd te zijn, dat
de arbeiden in het maatschappelijk
teven een voorname plaats inneemt;
dat de tijd achter de rug is, dat de
arbeider als koopwaar werd bezien,
als wat spieren en kracht, waarin
persoonlijkheid en koninklijke waar
digheid onbegrepen begrippen wa
ren.
De sociale verhoudingen zijn in de
laatste tientallen jaren veel ten
gunste van de arbeider veranderd.
Wij zeggen thans: een arbeider die
zijn maatschappelijke plichten ver
vult, heeft recht op een menswaar-
dfig bestaan; op goed loon en goede
behandeling. Hij heeft recht op een
levensbestaan, waarop hij zijn ge
zinsgeluk kan opbouwen. Hij heeft
„ontegenzeggelijk" rechten, maar
ook ontegenzeggelijk plichten. Niet
in het minst tegenover andere klas
sen in de maatschappij. Als men
rechtvaardigheid eist voor zichzelf,
dan dient men ook rechtvaardig te
zijn tegenover anderen. Als men so
ciaal rechtvaardige lonen eist van
de werkgever, dan zal men het die
werkgever mogelijk moeten maken
deze te kunnen opbrengen. En nu
moet het ons van het hart, dat het
met name voor de middenstand, die
zijn economisch-sociale functie in
deze moeilijke tijden zo goed moge
lijk wil vervullen, een pijnlijke
doorn in het oog is, dat steeds meer
verbruikscoöperaties worden opge
richt, die onder de valse leuze: „In
het belang van de arbeider", de be
staansmogelijkheid van de midden
stander steeds meer aanvreten.
Steeds meer verliezen deze uit het
oog, dat een goed geordende mid
denstand een zegen is voor land en
volk.
In deze tijd van vastgestelde prij
zen is het misleidend te beweren dat
coöperatie de arbeider sprekende
winst zou kunnen brengen.
Waarom toch dit voortdurend ge
knabbel aan de maatschappelijke
functie; aan het levensgeluk van an
deren? Nog afgezien van het feit, dat
de knapste sociologen geen voldoen
de basis kunnen aangeven voor de
oprichting van coöperaties in deze
tijd is het bovendien in strijd met de
rechtvaardigheid, grote groepen van
middenstanders hierdoor te duperen.
Stelt u zich eens een ogenblik voor
dat de middenstandszaken zouden
verdwijnen. Wat een kleurloos-som
ber leven zou er het gevolg van zijn.
ik ben hier bij jullie te zijn. Wat
jullie doen is Katholieke Actie van
de beste soort".
Wij mochten slechts enkele feiten
aantippen. Het bestek van deze
bijdrage noodzaakt ons tot kortheid.
Maar talrijk, zeer talrijk zijn de
bewijzen van het grote vaderlijke
medeleven van onze bisschoppen
met de katholieke arbeidersbewe
ging en omgekeerd is de aanhanke
lijkheid van de katholieke arbei
ders aan hun Bisschop bijna spreek
woordelijk geworden. Wie zijn stem
of vinger tegen onze bisschoppen
mocht verheffen, hij zij er van
overtuigd, dat de katholieke arbei
ders zich als één blok tegen hem
zullen keren. Het bekende incident-
Vermeulen van de vorige maand is
daarvoor weer een bewijs.
Vol dankbaarheid ziet de katho
lieke arbeidersbeweging op 15 Aug.
a s. op naar Haarlem. Uit de tien
duizenden arbeidersharten zal een
vurig gebed opstijgen tot God, Hem
dankend voor de vele genaden, ons
door onze Bisschoppen gegeven,
Hem biddend, dat Hij onze beminde
Bisschop nog lang voor ons moge
sparen, en Hem wijsheid en kracht
moge schenken zijn zeer zwaar Bis
dom te besturen.
Monseigneur mag hierbij rekenen
op de onwankelbare liefde en trouw
van de bijna 70.000 georganiseerde
katholieke arbeiders en hun gezin
nen in ons Bisdom.
Joh. de Lange
secr. K.A.B. in
het Bisdom Haarlem
De Katholieke Midden
standsbond in het Bisdom
Haarlem kwam in de tijd
dat de huidige Bisschop de
kromstaf voert, tot grote
bloei. Met zijn bijna 12.000
leden verheugt hij zich op
het gouden priesterfeest
met de jubilerende Bisschop
en het gehele diocees, getui
gend van zijn wil, om op
sociaal terrein te blijven
strijden voor de erkenning
van sociale réchten en so
ciale plichten.
Met één slag zou het gezellige ver
keer tussen koop en verkoop zijn
verdwenen. In de middenstandszaak
voelt men zich thuis. Waarom? Om
dat de kopers hun persoonlijkheid
bewaren. In de middenstandszaak is
men geen nummer; men overlegt,
praat en Jaat zich adviseren. Men
wordt niet met duizenden tegelijk
zoals in het warenhuis opge
nomen, voortgeduwd en platgeperst.
Men voelt zich meer op zijn gemak;
men spreekt rechtstreeks zo men wil
met de „baas".
De middenstand is van grote
maatschappelijke betekenis in het
leven van iedere mens en van iedere
dag. Is het dan zo vreemd, dat die
middenstander, die ploetert van de
vroege ochtend tot de late avond, om
zijn klanten van dienst te kunnen
zijn, evenals de arbeider vraagt om
een rechtvaardig bestaan? Is het
dan wonder, dat die middenstander,
die zo zeer gebukt gaat onder tal
van maatregelen, waarbij In hel
raam van de lonen- en prijzenpoli
tiek, de verlaging van de winstmar
ges een der voornaamste vormt, dat
die middenstander van andere maat
schappelijke groepen vraagt een
beetje meer waardering voor en ver
trouwen in zijn arbeid?
Is het dan niet zijn goed recht te
vragen, dat andere groepen zijn ter
rein zullen eerbiedigen en zich verre
zullen houden te gaan grasduinen op
zijn gebied?
De Middenstand is een belangrijke
sociale groep, niet in het minst in
ons Diocees. De Katholieke Midden
standsbond in het Bisdom Haarlem
kwam in de tijd, dat de huidige Bis
schop de bisschopsstaf hanteert, tot
grote bloei. Het ledental staat thans
op bijna 12.000.
Met de andere sociale organisaties
werkt hij hij nauw en prettig samen
in de Diocesane Raad van Overleg,
waarvan o.m. de oprichting van een
tiental Beroepskeuzebureaux een
gelukkig gevolg is geweest.
Voortdurend staat zij op de bres
voor de vak- en standsbelangen van
de kleine en middenbedrijven, ter
wijl daarnaast in Voorschotfonds
Chris Jansenfonds en Santosfonds de
sociale belangen worden gediend.
Moge onder het Bisschoppelijk be
stuur van Mgr. Huibers, wien wij
bij zijn 50-jarig priesterschap onze
gelukwensen aanbieden in vernieuw
de trouw en gehoorzaamheid onz©
bond naar binnen- en buiten uit
groeien.
Gods zegen zij met hem ons ons.
JAN BAKKER,
Directeur Dioc. Kath. Midden
standsbond Bisdom Haarlem.
VADERLIJKE VRIEND
De Haarlemse Bisschop, hoe
qroot zijn ambt en hoe zwaar
zijn taak ook moge zijn, is de
jaren door een eenvoudig,
vriendelijk man gebleven, die
zich steeds boven zijn bekom
mernissen heeft weien te ver
heffen. Hoeveel tijd hij ook
aan zijn omvangrijke werk
heeft moeten besteden, nooit
of te nimmer vergeet hij de
dingen, die het leven toch. noq
zo genoeglijk weten te maken:
een wandeling door de stad,
een bezoek aan een vriend, en
daarbij vergeet hij ook de zorg
niet die hij heeft voor zijn
qeestelijken. Vooral de zieken
onder hen, die veelal in de
Maria-stichting te Haarlem
worden verpleegd, kennen hun
Bisschop als een zorgzame,
belangstellende herder, die als
een ware vaderlijke vriend be
langstelling heeft voor hun
moeilijkheden. Hoe vaak zien
Haarlems burgers de qrijze
Bisschop, qehuld in een een
voudige zwarte jas, langs
Haarlems dreven dwalen, hier
en daar een woord wisselend
met bekenden. Ook in de grote
familie Huibers, her en der
verspreid, vertoeft de Bisschop
als gewoon familielid, gaarne.
schuldig aan de eigen Bisschop,
Ook al blijkt de activiteit van
de Katholieke Werkgevers het
meest uit haar optreden in natio
naal tegenwoordig ook in in
ternationaal verband, de vor
ming geschiedt en de grondslagen
tot de vorming worden gelegd in
de diocesane verenigingen en 'in
hare gewestelijke of plaatselijke
afdelingen.
In het Diocees Haarlem en ook
in het Aartsdiocees verschilt de
practische situatie met die in de
Zuidelijke bisdommen. En dit is
meer treffend bij de werkgevers
dan bij de arbeiders en bij de
middenstanders.
Want al geldt ook voor deze
groepen, dat hun leden een min
derheid vormen onder de gemeng
de bevolking, hun positie verschilt
over het algemeen weinig van die
hunner collega's in het Zuiden.
De werkgevers daarentegen zijn
niet alleen geïsoleerd, maar hun
positie is veelal anders, omdat zij
voor een groot deel firmant of
directeur zijn in een onderneming,
waar de belangen van niet-Katho-
lieken een overwegende invloed
laten gelden.
Het constateren van deze min
derheids-positie roept op de plicht
met overtuiging na te streven wat
redelijk mogelijk is. Dit geldt bij
zonder nu de op handen zijnde
Publiekrechtelijke Bedrijfsorgani
satie alle aandacht vergt voor de
vorming van werkgevers-vakorga
nisaties. Het Hoogwaardig Epis
copaat kent de moeilijkheden,
waarvoor de Katholieke werkge
vers in de praktijk zijn geplaatst,
maar het Hoogwaardig Episcopaat
weet ook, dat de Nederlandse Ka
tholieke Werkgevers er een eer
in stellen hun taak hoog op te
vatten en naar vermogen te vol
brengen.
Onze jubilerende Bisschop heeft
verleden jaar bij het 25-jarig be
staan der Vereniging persoonlijk
geconstateerd, dat de Werkgevers
het „nihil sine episcopo" als richt
snoer toepassen en Zijne Hoog
waardige Excellentie moet nadien
met voldoening hebben vernomen,
dat zij aan het beroep om een
der kapellen der kathedrale kerk
verder te versieren gulhartig
gevolg hebben geschonken.
Het is dan ook geen nieuw ge
tuigenis als wij bij het gouden
Priesterfeest van Mgr. Huibers
uiting geven aan onze dankbare
vreugde.
P. J. SPOORENBERG
Voorz. Alg. Kath. Werkgevers
Ver. in het Bisdom Haarlem.
Rotterdam, Augustus 1949.
Mgr. Huibers en father Th.
Lefeber, bij het koperen feest
van het St. Bonifacius Missie
huis te Hoorn.
zerweg, Middenweg, Hobrederweg en
Jisperweg. Beemster's Fanfare geeft
daarbij medewerking.
Te 7.15 uur welkom op het kerk
plein met vaandelhulde. Daarna gaat
de jubilaris, begeleid door comité,
bruidjes, pages enz. naar de pastorie
en vervolgens naar de kerk, om daar
een plechtig Lof te celebreren, waar
in hem een welkomstlied zal wor
den toegezongen.
Maandag 15 Augustus draagt de
jubilaris de plechtige Hoogmis van
dankbaarheid op. De feestpredicatie
wordt gehouden door de W.Eerw.
Heer Kapelaan van Rossum, heer
neef van de jubilaris. Van 1.30 tot
3 uur is er officiële receptie voor
vertegenwoordigers van verenigin
gen en andere officiële personen met
hun dames, waarna om 3 uur voor
iedereen gelegenheid is voor geluk
wensen.
's Avonds draagt Z.Eerw. op een
plechtig Lof met Te Deum.
Vervolgens hebben er huldigings
avonden plaats op Dinsdag, voor ge
nodigden, Woensdag voor gehuwde
parochianen en Donderdag voor on-
gehuwden. Dan wordt er opgevoerd
een Sacramentsspel met zang en de
clamatie. De damesgymnistiek voe
ren reidansen uit, een gemengd koor
zal de priestercantate zingen en
tonelisten voeren op „De Huistyran"
van Godfried Bomans.
De schoolkinderen krijgen apart
de gelegenheid om hun jubilerende
pastoor te huldigen met zang en
toneelstukjes.
GOUDEN PRIESTERFEEST
Van rustend-deken
pastoor Adr. Hollenberg
Tot de gouden priester-jubilaris
sen in ons bisdom behoort o.a. de
Z.Ew Heer Adr. Hollenberg rustend
Deken en Pastoor van Purmerend.
Pastoor Adr. Hollenberg heeft in
1941 zijn dekenale en pastorale
werkzaamheid neergelegd in ver
band met zijn toen slechte gezond
heidstoestand. Z.Ew. heeft zich
daarop gevestigd te Heiloó bij het
Bedevaartsoord van O. L. Vrouw
ter Nood en nadat hij na het on
dergaan van een operatie weer
flink was hersteld, vestigde hij zich
opnieuw te Purmernd doch thans in
het Sint Liduina-pension aldaar.
Em. Pastoor Adr. Hollenberg be
gon zijn priesterlijke loopbaan in
1899 allereerst als kapelaan te
Beemster, om in 1901 te worden be
noemd tot leraar te Hageveld. Eind
1914 volgde een aanstelling tot rec
tor van het O. L. Vrouwe-gasthuis
te Amsterdam waar hij verbleef
tot 30 April 1920 tot de benoeming
volgde tot Deken-Pastoor te Pur
merend. Daar leidde pastoor Hol
lenberg een zeer werkzaam pries
terleven. Z.Ew. was een zielzorger
van ongekende ijver en toonde zeer
veel belangstelling voor het open
bare leven. De principiële zaak
stond bij pastoor Hollenberg no. 1.
Met zeer grote luister is in 1924
zijn zilveren priesterfeest en in
1939 zijn veertig jarig priesterjubi
leum door zijn parochie Purmerend
herdacht.
ISRAËL WIL BETREKKINGEN
MET HET VATICAAN
NEW YORK (K.N.P.). De
regering van Israël wil stappen
ondernemen om diplomatieke be
trekkingen aan te knopen met het
Vaticaan. Dit besluit werd geno
men na de besprekingen, die drie
dagen duurden, tussen het minis
terie van buitenlandse zaken en
het ministerie van godsdienstige
aangelegenheden.
Men hoopt door de uitwisseling
van diplomatieke vertegenwoordi
gers te komen tot een toenadering
tussen de Joodse staat en het
Vaticaan. Aldus verneemt het te
New York verschijnende Joodse
tijdschrift „Reconstruction" uit Tel
Aviv.
Margaret Mitchell gewond
ATLANTA. 12 Aug. (Reuter).
Margaret Mitchell, de schrijfster
van „Gone with the wind", is
Donderdagavond bij een auto-on
geluk te Atlanta in Georgia ern
stig gewond.
VAN PASTOOR
A. H. J- VAN LEIPSIG
IN ÉRNSTIGE en langdurige voor
bereiding heeft de parochie van de
Beemster zich opgemaakt, om met
zijn pastoor, de Z.Eerw. Heer Arn.
H. J. v. Leipsig, evenals in 1934 zijn
zilveren jubilé, thans diens 40-jarig
priesterfeest te vieren.
Ruim 19 jaren is Pastoor v. Leip
sig thans in de Beemster en hij
wordt daar in en buiten zijn paro
chie geëerd als een zeer hoogstaand
priester en allerwege als een hoog
geachte persoonlijkheid.
Alles wat in het belang is van
het zielenheil van zijn parochianen
heeft zijn volle aandacht. Het ker
kelijk leven in de meest uitgebreide
zin, het onderwijs met zijn mooie
school aan de Jisperweg, de armen
zorg, kortom alles wat het parochiële
leven belangt, K.A.B., L.T.B., Hanze,
Vrouwenbeweging, Jongerenbewe
ging, voetbal, damesgymnastiek, zang
toneel, kortom alles heeft zijn be
langstelling en Z.Eerw. ook al
staat hij voor alle werk alleen is
vrijwel altijd op de bijeenkomsten
aanwezig. Wanneer het gaat om de
opvattingen in het openbare leven
inclusief ook de katholieke n®rs
dan is pastoor v. Leipsig radicaal,
want hij laat zijn mensen niet graag
ondergaan in de verderfelijke neu
traliteit. En met succes, want in dat
opzicht staat de parochie van de
Beemster er stellig uitstekend voor.
Zijn parochianen waarderen zijn
werk met hun daadwerkelijke sym
pathie en steun. Met de viering van
zijn 40-jarig priesterfeest komt dit
stellig tot uiting. De inspanningen
welke men zich daarvoor heeft ge
troost zijn groot. Het valt hen niet
moeilijk om in deze zieleherder de
priester Gods te eren.
De feestelijkheden zullen in het
kort zijn als volgt:
Zondag 14 Augustus inhalen van
de jubilaris. Met een stoet van auto's
wordt hij afgehaald van Alkmaar,
om aan de Westdijk bij de Nieuwe
brug te worden verwelkomd door
comité en ruitergroep, welke hem
zullen leiden langs Westdijk,Oosthui-
DINSDAG 16 AUGUSTUS
HILVERSUM I, 301 M.
KRO: 7.00 Nieuws; 7.15 Ochtend-
gymn.; 7.30 Het Hongaarse Strijk
kwartet; 7.45 Morgengebed; 8.00
Nieuws; 8.15 Gramofoonmuziek;
9.00 Lichtbaken; 9,25 Kamerorkest;
10.00 Voor kleuters; 10.15 Gramo
foonmuziek- 11.00 Gramofoonmu
ziek; 11.30 'Als de ziele luistert;
11,40 Piano; 12.00 Angelus; 12.03
Tenor en piano; 12.30 Mededelin
gen; 12.33 Orkest zonder Naam;
12.55 Zonnewijzer; 13.00 Nieuws;
13.20 Orkest zonder Naam; 13.40
Pianoduo; 14.00 KRO-Trio; 14.30
„Onder ons"; 15.00 Symphonette
Orkest en Vocaal Kwartet; 15.30
Gramofoonmuziek; 16.00 Voor zie
ken; 16.30 Ziekenlof; 17.00 Vacantie;
17.15 Lang zullen ze leven; 17.45
Regeringsuitz.; 18.00 Amusements
orkest; 18.20 Sportpraatje; 18.30
Voor de Ned. Strijdkrachten; 19.00
Nieuws; 19.15 Amusements orkest;
19.30 DIT is leven; 19.45 Regerings
uitz 20.00 Nieuws; 20.05 De gewone
man; 20.12 Viool en piano; 20.50
Vragen van deze tijd; 21.05 Kamer
orkest en cello; 21.45 Actualiteiten;
21.55 Kamerorkest en cello; 22.20
Gramofoonmuziek; 22.45 Avondge
bed; 23.00 Nieuws; 23.15 Gramo
foonmuziek.
HILVERSUM II, 415 M.
AVRO: 7.00 Nieuws; 7.15 Gramo
foonmuziek; VPRO: 7.50 Dagope
ning; AVRO; 8.00 Nieuws; 8.15 Gra
mofoonmuziek; 8.55 Voor de vrouw;
9.00 Gramofoonmuziek; 9.35 Gramo
foonmuziek; 10.00 Morgenwijding;
10 15 Arbeidsvitaminen; 10.50 Voor
kleuters; 11.00 Orkest; 11.30 Voor
zieke jongeren; 42.00 Orgel; 12.30
Mededelingen; 12.33 Voor ons plat
teland: 12.40 Piano; 13,00 Nieuws;
13.15 Promenade Orkest en bas-
bariton; 14.00 Hawaiian-muziek;
14.25 Vbor de vrouw; 14.30 Gramo
foonmuziek; 16.25 Causerie over
Dvorak; 16.40 Kindercabaret; 17.30
Tennisreportage; 17.40 Spaanse
volksmuziek; 18.00 Nieuws; 18.15
Piano; 18.30 Volksliederen; 18.50
Van Troubadour tot Chiel de Boer;
18.30 BBC Symphonie orkest en
pianosolist; 20.05 Nieuws; 20.10
West-Europees commentaar; 20.20
Gramofoonmuziek; 21.00 Hoorspel;
21.25 Maria Zamora en haar orkest;
21.50 Buitenlands overzicht; 22.05
Lichte muziek; 22.35 Sopraan en
tenor; 23.00 Nieuws; 23.15 Gramo
foonmuziek.
