Warmenhuizen bracht een grootse hulde
aan dokter van Hesteren
EEN LAATSTE GROET
aan Mgr. J. Groen M.S.F.
Enkhuizen leeft door de
Zuiderzeemuseum-tentoonstelling
Vrfidag 1 September T949
Het gehele dorp vierde feest
o.a.
De Willem Ruys" is uitgevaren
met de nieuwe vlootvoogd aan boord
Een gesprek met
de Bisschop en
de admiraal
Nieuwe aardolie
boorinstallatie
P G 4
De feestelijkheden ter gelegenheid van het 30-jarig jubileum van dokter van Hesteren te War-
menhuizen werden Woensdagavond ingezet met een grandioze ontvangst van de jubilaris
en zijn familie. Bij de grens van de gemeente werd de jubilerende dokter toegesproken door
de heer J. de Groot namens het comité.
Hoezeer dr. v. Hesteren door zijn patiënten en door alle bewo
ners van Warmenhuizen op de handen gedragen wordt, is giste
ren wel heel treffend tot uitdrukking gekomen. En het is waar,
we hebben het persoonlijk ondervonden, wie ook het voorrecht
heeft met deze dokter kennis te mogen maken, wordt onmid
dellijk getroffen door de hartelijke joviale eenvoud en het ver
trouwen, dat van deze mens uitstraalt. Een vertrouwen, dat een
patiënt zich onvoorwaardelijk doet overgeven aan de kennis en
kunde van een dokter, in het veilige besef de beste behandeling
te krijgen die mogelijk is.
Treffend waren dan ook deze
woorden van verschillende oud
patiënten van de dokter: „Als je
alleen nog maar met dokter van
Hesteren gesproken hebt, voel je
je al beter". Het was dan ook geen
wonder, dat uit vrijwel alle hui
zen van dit mooie, zonovergoten
dorp de driekleur vrolijk wap
perde, als een uitdrukking van
blijdschap op deze feestelijke dag.
In de parochiekerk van de H.
Ursula, geheel gevuld met gelo
vigen, werd allereerst een plech
tige H. Mis van dankbaarheid op
gedragen door de Zeereerwaarde
heer dr. J. M. H. v. d. Lugt, pas
toor der parochie, met assistentie
van de Weleerwaarde heer kape
laan F. v. d. Zon en de Eerwaarde
lieer A. v. Duin. Op het priester
koor had plaats genomen de Zeer
eerwaarde heer G. A. Jongejan
uit Haarlem, oud-pastoor der pa
rochie. De 4-stemmige Missa „Tri-
nitatis" van Hubert Cuijpers werd
uitstekend gezongen door 't koor
der parochie onder dirigentschap
van de heer Th. v. Baar, waarbij
de solist en de baspartij uitblon
ken. Organist was de heer F. Lin-
gerak.
Na de H. Mis werden wij door
dr. van Hesteren op de koffie ge
nodigd en tevens in de gelegen
heid gesteld de prachtige bloem
stukken te bewonderen, die de
jubilaris van heinde en ver zijn
aangeboden.
's Middags werd een ballon-
wedstrijd gehouden op het VIOS-
terrein. Vol ongeduld stonden de
kinderen te wachten op de start
schoten, die door dr. v. Hestoren
werden gelost. Verscnillendon
konden hun ongeduld niet be
dwingen en zo zagen wij nu en
dan een ballon het luchtruim kie
zen en door de noordoosten wind
in een paar minuten uit het zicht
drijven, wie weet hoe ver weg.
Eindelijk dan, na enige hartelijke
woorden van de dokter, klonken
de startschoten en als een kleu
rige tros gingen de ballonnen de
lucht in. Èn nu maar wachten op
de buitenlandse brieven.
De receptie
Om half 3 vond in het patro-
naatsgebouw, voor deze bijzon
dere gelegenheid herschapen in
een ware lusthof vol palmen en
bloemstukken, de officiële recep
tie plaats. Geen plaatsje was meer
open in het gebouw. Een lange rij
sprekers voerde het woord. De
een maakte het kort, de ander
lang, maar allen getuigden van
hun warme verering en hun dank
baarheid jegens de dokter, in
woorden zo uit het hart gegrepen.
Toen de jubilaris met vrouw en
kinderen het patronaatsgebouw
binnen kwam, werd hij begroet
door alle aanwezigen met 't lied
„Lang zal dokter leven".
Nadat de voorzitter van het
centraal comité, de heer Beemster-
boer, allen hartelijk welkom had
geheten, zong de gemengde zang
vereniging „Zingen is Leven" het
Ave Regina van Suriano, waarna
de burgemeester, de heer H. No-
let, tevens voorzitter van het ere-
comité, het woord tot de jubilaris
richtte. Wie werkt maakt fouten,
aldus de burgemeester, maar bij
dokter v. Hesteren hebben wij
daarvan nooit iets gemerkt. Het
was spreker niet gegeven te oor
delen over het medische werk,
maar dat het werk het vertrou
wen van de patiënten heeft, blijkt
wel uit de uitgebreide practijk
van de dokter.
Zijn warm hart deed hem mede
leven met alle patiënten. Dat God
de jubilaris nog lang moge spa
ren voor Warmenhuizen en zijn
gezin, was de innige wens van de
burgemeester.
Om de dankbaarheid op tast
bare wijze te demonstreren wer
den daarna door de burgemeester
namens de patiënten twee rust
stoelen aangeboden, waarvan de
ene kennelijk geconstrueerd was
voor een man met een postuur als
dat van de dokter. Voor 't sche
meruurtje werd een mooie sche
merlamp aangeboden. Namens de
gemeente Warmenhuizen werd de
dokter het bekende werk „De
memoires van Winston Churchill"
aangeboden.
Hierna was het woord aan de
pastoor van de parochie, dr. v. d.
Lugt.
De overhandiging van 't feest
programma aan dokter v. Hes
teren tijdens de ontvangst van
Woensdagavond.
De grootste verdienste van de
jubilaris is wel geweest, aldus de
gewijde spreker, zijn diep geloof,
waardoor het hem gegeven was
de patiënten geduld en overgave
in te spreken. Door zijn werk
heeft de dokter een prachtige kans
voor het hiernamaals en dat hit
nog lang zijn vele zorgen mag
geven aan de bewoners van War
menhuizen, was de wens waar
mee hij besloot.
Daarna sprak pastoor G. A.
Jongejan uit Haarlem de jubilaris
toe. In een Haarlemse krant had
spreker gelezen, van een journa
list die een trip door Noord-Hol
land had gemaakt: „In Warmen
huizen ga je met plezier naar de
dokter".
Nico Kossen, een van de jongste
personen uit het gezelschap, sprak
daarna tot de dokter om hem te
danken namens alle gezonde en
zieke kinderen van Warmenhui
zen, „Onze dokter is niet alleen
de grootste, maar ook de beste
dokter".
Achtereenvolgens spraken ds.
H. Vruggink namens de Krabben
dammers en de heer Kalb in zijn
functie als voorzitter van 't Wit-
Gele Kruis, die de jubilaris dankte
voor zijn werk als medisch advi
seur der vereniging en hem als
blijk van waardering een boek
werk schonk met 150 reproduc
ties van madonna-schilderijen van
beroemde meesters. Vervolgens
was dan het woord aan de heer
P. Mink, die in het kort in herin
nering bracht wat de dokter in '23
heeft gedaan voor de oprichting
van een fonds voor ziekenhuisver-
pleging en voor de t.b.c.-bestrij
ding. Daarna sprak de heer J.
Jonker ook namens de Krabben
dammers, terwijl de heer D. Mink
de rij van sprekers besloot.
De jubilaris, die tenslotte zelf
aan het woord kwam, dankte allen
hartelijk voor deze onvergetelijke
dag, die zijn stoutste verwachtin
gen heeft overtroffen. In rubriek-
vorm liet hij de afgelopen 30 jaar
aan het geestesoog van de aan
wezigen voorbijtrekken op de hem
eigen geestige wijze. Speciaal me
moreerde spreker daarbij het
prachtige werk van de verloskun
digen en van de werkzusters, die
Warmenhuizen tot een gezond
dorp hebben gemaakt. De ver
schillende sprekers werden door
de dokter beantwoord. Nadat spr.
dank had gebracht aan God voor
de rijke zegen en aan zijn vrouw
en kinderen, die veel hebben
moeten missen, zong het koor
onder leiding van de heer Th. van
Baar het Afscheid van Boedijn.
Aan alle bezoekers van de recep
tie werd een foto van de jubilaris
aangeboden, een geste die zeer op
prijs werd gesteld.
Om 5 uur begon de wielerwed
strijd, waarvoor zich ongeveer 50
deelnemers hadden laten inschrij
ven.
Op het parcours van 19.2 km
fietsen (racefietsen waren uitge
sloten). Van de junioren behaalde
Tienus Roozendaal de eerste prijs,
de Dr. van Hesteren-lauwertak,
in de prachtige tijd van 34.3 min.
Tweede werd Dirk Zevenhuizen.
De overwinnaar van de senioren
was Jan Tijm, die het parcours
aflegde in 35 minuten. Door hem
werd de Dr. van Hesteren-beker
veroverd. Tweede was hierbij Jo
Zevenhuizen.
De wedstrijden zijn dermate ge
slaagd, dat er besloten is tot op
richting van een wielerclub, met
als voorzitter dr. v. Hesteren.
Om 8 uur was het patronaatS'
gebouw weer tot aan de nok ge
vuld, met een publiek, waarbij de
stemming kortweg gezegd „af"
was. De heer Beemsterboer open
de met een naar hij zelf zei
kort woord, waarna de heer Jb.
Groot en mej. T. Bleeker als Tho-
masvaer en Pieternel op koste
lijke wijze een terugblik over 30
jaar gaven, samengesteld door de
heer J. v. Alphen uit Broek op
Langedijk. Hartelijk werd er ge
lachen en wel het meeste door de
dokter zelf, door zinspelingen op
bepaalde, aan ingewijden bekende
gebeurtenissen.
De hoofdschotel van de avond
vormde het optreden van een
combinatie van de twee Warmen-
huizer toneelverenigingen ,,'t Mas
ker" en V.O.P. in het moeilijke
stuk „En de bossen zingen hun
lied". Plaatsruimte belet ons nader
op het stuk in te gaan. Wij vol-
(Van onze redacteur)
Dank xij de goede service van de Rotterdamse Lloyd en de colle
giale medewerking van deszelfs perschef, de heer Knijf, waren
wij gisteren in de gelegenheid de laatste uren, dat de „Willem
Ruys" voor zijn vertrek naar Indonesië aan de Lloyd-kade lag,
op dit trotse zeekasteel door te brengen. We mochten ons
enkele ogenblikken wanen te behoren tot de 999 passagiers,
die gisteren hun reis naar de Tropen begonnen, velen voor het
eerst, de meesten echter voor de tweede of derde keer. Het
waren meest vrouwen en kinderen, die in het kader der gezins
hereniging de reis naar het mooie Insulinde gingen ondernemen.
Ongeveer 'n derde, om precies te
zijn 331 passagiers, waren kinderen,
waarvan 53 nog heel jonge baby's.
Tot de passagiers behoorden ver
der Z. H. Exc. Mgr. J. Groen, ons
West-Friezen welbekend cn de pas-
bevorderde Vice-Admiraal F. J.
Kist, die Vice-Admiraal A. S. Pin-
ke als vlootvoogd in het Oosten
gaat opvolgen.
Zo en passant vernamen wij, dat
er ook nog 50 auto's, 400 fietsen en
7 honden aan boord waren.
De nieuwe vlootvoogd in
het Oosten
Vice-Admiraal F. Kist, die tot
aan boord uitgeleide gedaan werd
door Z. Exc. Min. Schokking, min.
van Marine ad. int., Vice Admiraal
Willinge en oud-Min. de Booy, von
den we nog even bereid in de kring
der collega's enkele vragen te be
antwoorden.
Veel positiefs kon de nieuwe
vlootvoogd in Indonesië ons niet
vertellen.
Over de positie van de Marine in
de toekomst in het Oosten b.v. kon
hij b.v. nog niets met zekerheid
staan daarom met te vermelden,
dat door alle deelnemers uitste
kend gespeeld werd, waarbij spe
ciaal mag genoemd worden de
heer R. Mosch, een oud-Warmen-
huizer, nu Alkmaarder en lid van
„Dindua", in de rol van Mikkel
Nielsen. De regie lag in de be
kwame handen van de heer J. van
Baar, die tevens de grimage en
het décor op keurige wijze ver
zorgd had.
Het was wederom de heer Beem
sterboer, die deze prachtig ge
slaagde avond besloot, waarbij hij
nog een speciaal dankwoord
richtte tot mevr. van Hesteren
voor de gastvrijheid, die de bui
tenpatiënten steeds bij haar mo
gen ondervinden.
zeggen; hierover zal na de R.T.C.
meer te vertellen zijn; zeker is, dat
er onder de nieuwe verhoudingen
samengewerkt zal worden. Van een
Indonesische Marine kan momen
teel nog niet gesproken worden,
doch de Kon. Marine zal helpen bij
de opleiding van Indonesisch Mari
nepersoneel; zo komen er 20 Indo
nesiërs op de Adelborsten-opleiding
in Den Helder.
De opbouw van een Indonesische
Marine zal naar het oordeel van
Vice-Admiraal Kist zeer langzaam
gaan, gezien de enorme kosten, die
ermee gemoeid zijn.
De standplaats van de nieuwe
Vlootvoogd zal Batavia zijn, of
schoon Soerabaja de Vlootbasis is
nauw contact met de Regering ver
eist echter zijn aanwezigheid in
Batavia. Het is vanzelfsprekend
niet de eerste keer, dat Vice-Admi
raal Kist naar de Oost gaat; hij
was tot voor kort chef van de staf
van zijn voorganger, Vice Adm
Pinke.
Hoe lang hij in Indonesië zal blij
ven. dat kon de nieuwe vlootvoogd
niet zeggen; hij hoopt echter niet
gauw terug te komen cn hij denkt
ook niet dat dit het geval zal zijn.
Op 'n vraag, of hij uitbreiding
van de vloot in Indonesië gewenst
acht, antwoordde Vice-Admiraal
Kist, dat hij niet geloofde, dat er
ooit 'n admiraal is geweest, die
niet meer schepen wenste. Tenslotte
gaf hij als zijn mening te kennen
zulks in antwoord op 'n vraag on
zerzijds dat Soerabaja nooit
Amerikaanse basis zou worden, al
zal de Marine van de U. S. er na
tuurlijk wel gebruik van kunnen
maken.
De Missiebisschop
Toen zijn wij op zoek gegaan naar
de Missiebisschop Mgr. J. Groen
Wij konden hem nergens vinden.
Wel zijn hut, nr. 271, in de 2de
klasse; we vonden er wel de hutboy
en de koffers van Monseigneur.
Een gesprek in het Nederlands
met de jongen van Java bleek on
mogelijk, zodat we verder op zoek
gingen.
Aan boord bleek Monseigneur on
danks het gevorderde uur niet te
vinden. We besloten derhalve de
weg terug te nemen naar de lood
sen op de kade, waar we de stoere
figuur van Mgr. Groen al dadelijk
in het vizier kregen.
Mgr. was op zoek naar zijn pro
curator, want hij had geen klein
geld bij zich, om de kruier te be
talen, die zijn koffers op de boot
had gebracht. Wij hadden het ge
noegen en de eer Mgr. Groen zijn
hut te wijzen, waar hij zich ont
deed van jas en hoed; weldra von
den we een rustig plekje in wat
Mgr. Groen zijn „Kathedraal'" kan
noemen, het salonnetje, waar de
kapel geïmproviseerd wordt.
Het is voor de vierde keer, dat
Mgr. Groen naar Indonesië vertrekt;
voor de 3de keer sinds de bevrij
ding. Derde Paasdag van dit jaar
repatrieerde Mgr. als eenvoudig
missionaris, thans ging hij als Apos
tolisch Vicaris van Bandjermasin.
Langer kon hij niet blijven in Ne
derland, waar hij allerwege veel
belangstelling voor -zijn Missie
mocht ondervinden.
Met toestemming van Rome kon
Mgr. tot 1 Sept. blijven, waardoor
hij nog de gelegenheid had het gou
den priesterfeest mee te vieren van
Mgr. Huibers, een van de mede-
consecratoren bij zijn eigen bis
schopswijding. Daar echter Mgr.
Valcnberg, Apostolisch Vicaris van
Pontianak ook in Nederland ver
blijft, is er momenteel geen bis
schop op heel Borneo; daarom zo
zei Mgr. Groen, mijn werk roept
mij. Het zal nu wel 'n poosje langer
duren voor Mgr. weer naar Neder
land komt. Er is veel te doen in
zijn Vicariaat, dat 7 a 8.000 katho
lieken telt, Verdeeld over 15 staties,
verspreid over 'n gebied, dat onge
veer 10 x zo groot is als Nederland.
Tot zijn mede-arbeiders in de Wijn
gaard des Heren kan Mgr. 36 pries
ters rekenen, w.o. één Javaans
priester, 'n wereldheer, 3 broeders
en dan de zusters van Dongen en
Baarlo. Twee Dajakjongens stude
ren momenteel voor priester, één
op Flores en één in Oudenbosch,
die over 'n paar jaar priester ge
wijd wordt.
Tot zijn grote vreugde had Mgr.
Groen tijdens zijn verblijf in Ne
derland kunnen constateren dat het
aantal missionaris-roepingen toe
neemt; aan broeders echter, zo zei
ons de Missiebisschop, is er nog 'n
groot gebrek.
Op onze vraag, of hij nog 'n spe'
ciale boodschap voor de Westfrie
zen had, zei Mgr. Groen ons, dat hij
nog met vreugde terugdenkt aan
de grote belangstelling, die West
Friesland bij zijn bisschopswijding
aan de dag legde hij verzocht ons
de West Friezen nog eens extra zijn
dank over te brengen voor hun ge
beden en stoffelijke blijken van
medeleven. ,,Als ik thuis ben"
aldus Monseigneur en met dat
„thuis" bedoelde hij zijn residentie
in Bandjermassin zal ik daar nog
vaak dankbaar aan terugdenken."
We wensten Mgr. daarop een
goede reis en een vruchtbare mis
sie-arbeid toe.
Nog even waren wij in de gele
genheid een onzer naaste familie
leden, die ook tot de passagiers be
hoorde, een afscheidsgroet te bren
gen en toen weerklonk het waar-
schuwingssein, dat we ons van
boord moesten begeven.
Vele honderden verdrongen zich
aan de kade, om hun verwanten
aan de railing tot het laatste mo
ment na te wuiven. Even drie uur
was de Willem Ruys zijn reis be
gonnen.
Fr. O.
Hongaarse communisfcnleider
uitgeweken
WENEN, 1 Sept., (Rr.) De
Hongaarse communistische leider,
Lazlo Timar, is zijn land ontvlucht
en via Wenen naar Salzburg ge
gaan, zo verluidt in kringen van
Hongaarse vluchtelingen te We
nen. Deze vroegere sociaal-demo
craat was directeur van de staats
kolenmijnen en lid van een com
missie van 35, die plannen opstel
de voor. de nationalisatie van de
Hongaarse industrie.
Toen ik nog op school was, leerde
ik uit een oud aardrijkskunde-
boekje, dat uit de band lag, dat
Enkhuizen een dode stad was. Dat
smaakte je als Enkhuizer niet erg:
maar als je het leven in de oude
liaringstad eens ging vergelijken
met de drukte in het nijvere markt-
plaatsje Alkmaar, waar je zo nu en
dan eens naar toe mocht gaan, dan
moest je wel zeggen: ,,Ze hebben
wel een klein beetje gelijk." Maar
toen ik dezer dagen eens voor fami
liebezoek in Enkhuizen kwam heer
ste er een opmerkelijke bedrijvig
heid in het stadje. Je ontmoette
verschillende vreemdelingen en
verschillende luxe wagens reden in
de richting van de drommedaris.
Wat is er aan de hand?
Vol trots vertelden Enkhuizers
mij dat in de Drommedaris de
Z.M.T. werd gehouden. Door de
stichting van het Zuiderzeemuseum
wilde men datgene behouden wat
door de droogmaking verloren ging.
Reeds lang hadden enkele doortas
tende burgers uit de oude haring-
stad in die geest verschillende plan
nen gemaakt. Zij hadden vele jaren
terug reeds daarmee een begin ge
maakt door de opbouw van de
machtige Z.V.T. tentoonstelling op
de terreinen van het gemeente
plantsoen aan de zee. Zij waren
doorgegaan, ook na de dagen van
de grote vlootrevue, toen de vis
sersscheepjes van de Zuiderzee voor
de rede van Enkhuizen te zamen
waren gekomen, om voor het laatst
hun koningin te groeten. Er waren
er die hun schouders ophaalden:
„Wat had nu een museum over de
oude zee voor nut in een stervende
stad? Men had reeds afscheid van
alles genomen door de Z.V.T."
Maar men hield vol: vooral archi
varis D. Brouwer, een man van
groot formaat, stimuleerde de plan
nen en zo kwam de stichting Zui
derzeemuseum tot stand. De minis
ter beloonde de ijver van deze Enk
huizer burgers door deze stad offi
cieel aan te wijzen als de bewaar
ster van de schatten van de oude
Zuiderzee. Dat viel Volendam niet
mee, dat meende als internationaal
toeristencentrum daar meer recht
op te hebben.
Een heraut voor het museum
Nu de plannen vaste vorm gekre
gen hadden ging men met ijver aan
het werk. Het peperhuis werd door
hot Rijk a3n do actieve Zuiderzee-
vereniging afgestaan en met rijks
subsidie begon men aan de restau
ratie van het gebouw. Ook de om
liggende gebouwen, o.a. de z.g.
schuilkerk, waar ik vroeger met
archivaris Brouwer zo vaak was ge
weest, om me even te realiseren,
onder welke moeilijkheden de
priesters moesten werken in een
sterk Calvinistische stad, werden
aangekocht voor dit doel. Maar het
kon nog wel even duren, voor men
met alles klaar was en daarom wil
de men reeds nu laten zien wat
men eigenlijk van plan was. Uit dit
verlangen is de Z.M.T. geboren, de
vjfj net (jaiLuuiD von xij.tJ mu
werd fel gestreden op gewone aut voor "et komende museum.
In de oude
vesting
Het bestuur ver.
zocht toen aan de
gemeente om een
tentoonstelling
over het komende
museum te mogen
houden in de oude
Drommedaris Een
beter gebouw had
men niet kunnen
kiezen. In de 16e
eeuw was dit als
een verdedigings.
toren gebouwd
voor de groeiende
handelsstad. Van
uit de zee, die
Enkhuizen groot
gemaakt had, was
ook gevaar te
duchten en daar.
om werd deze to
ren als 'n trouwe
wachter voor de
stad bij de zee
geplaatst. Deze
toren is nauw sa
mengegroeid met
de Zuiderzee hare
geschiedenis is
die van de Drom.
medp'-'s. Toen in
de 17e eeuw de
schepen uit verre
landen de rijkste
ladingen brachten
naar Enkhuizen,
werd de toren
steeds meer ver.
fraaid en trots
klonken de tonen
van haar speelse
klokken over het
water naar de
binnenkomende
schepen van de
Com na en ie. Tn=n
in de 18e en 19e
eeuw de handel
verminderde, werd
de toren hoe lan
ger hoe meer ver.
waarloosd Het
ontbrak er nog
maar aan, dat men in de dagen, dat
men opruiming hield in oud Enk
huizen, de Drommedaris begon af te
breken. Maar toen Enkhuizan weer
meer floreerde, toen de vissers ook
goud vonden in de Zuiderzee, waar
nu geen koopvaardijschepen meer
voeren, maakte men plannen voor
de restauratie van dit gebouw.
Geen wonder dat deze toren, zo
nauw verbonden aan de Zuiderzee
voor deze tentoonstelling werd uit
gekozen.
Een kort bezoek
Ik kon het niet nalaten, om met,
de voorzitter een kort bezoek aan
deze tentoonstelling te maken. De
ruimten, waar vroeger de oude
schutters bijeenkwamen waren
keurig ingericht. In de eerste zaal
waren voornamelijk nog enkele le
vende resten van de kleurige kle
derdrachten uit alle plaatsen langs
de Zuiderzee bijeengebracht. Dc
prachtige scheepsmodellen laten U
zien, wat er leeft op de oude Zui
derzee. Een binnenhuisinterieurtje
valt hier niet uit de toon, hoewel
COE V ORDEN Op de olie ter
reinen van de Nederlandse Aard-
oliemaatschappij onder Coevorden
is een nieuwe Amerikaanse boorin
stallatie aangekomen, waarmede
men tot 5000 meter kan boren.
Het bleek vorig jaar noodzakelijk
deze installatie te laten komen, om
dat men te Steenwijksmoer, 6 km.
ten Westen van Coevorden, op 2785
meter aardgas aantrof, dat door de
tot heden gebruikte lichte appara-
uur niet in juiste banen geleid kon
worden.
Met behulp van de nieuwe zwaar-
deze apparatuur zal het mogelijk
zijn de onderzoekingen in dit olie-
gebied, waarin een aantal nieuwe
boringen zal geschieden, met kracht
voort te zetten. Men verwacht, dat
dit werk twee jaar in beslag zal
nemen, alvorens definitieve resul
taten bekend zullen zijn.
EEN LEUK IDEE
PURMEREND. Zoals bekend
komt op de September-tentoonstel-
lingen een zeer interessante en om
vangrijke expositie van de Stich
ting Maatschappelijk Werk ten
Plattelande. Deze Stichting is een
Semi-oerheidsinstelling en beoogt
alles te doen wat mogelijk is om
de maatschappelijke welvaart van
de plattelands bevolking te verbe
teren. Het platte latfd gerekend in
onze naaste omgeving wel weinig
tegenstelling tussen Platteland en
Stad. Nu heeft het tentoonstellings-
bestuur een plannetje ter hand ge
nomen om vooral het vrouwelijk
deel der bevolking uit de omgeving
bijzonder voor deze zaak te interes
seren. Daarojn ontvangen leden van
Vrouwenverenigingen in deze streek
een kaart waarop ze voor halve prijs
de Nazomertentoonstellingen kunnen
bezoeken en dan tegelijk kennis
kunnen ngmen van wat de tentoon
stelling „Maatschappelijk werk ten
plattelande" te zien geeft. En dat is
heel veel.
Behalve voor de huisvrouwen is
deze aangelegenheid echter ook van
heel veel belang voor alle andere
bewoners van ons gewest. Het
spreekt vanzelf dat zaken welke het
belang van de bevolking in al haar
maatschappelijke geledingen raken,
ook de belangstelling zullen genie
ten van de eidinggevende personen,
als eerw. geestelijken, gemeentebe
stuurders, leden van overheidsinstel
lingen, als sociale zorg, besturen van
sociale verenigingen enz. enz. Ook
zij zullen gaarne kennis nemen van
wat de Purmerender tentoonstel
lingen, naast al het andere, te bie
den heeft op dit terrein.
Mogen de huisvrouwen graag ge
bruik maken van de uitnodiging,
welke hen wordt geboden, zonder
uitnodiging zullen ook anderen ze
ker kennis nemen van wat in dat
opzicht geboden wordt.
Bevers op de Nazomer
tentoonstellingen
PURMEREND. Tot de bijzon
derheden welke op de tentoonstel
lingen van 15 16 en 17 September
zullen komen behoort ook een in
zending Bevers.
Deze is 'afkomstig uit de Bever
fokkerij van de heren Esselman en
Stevens, welke gevestigd is in de
Beemster.
Omzet Croentenveiling
BEEMSTER. De geldelijke om
zet van de veiling van de Afslag-
verg. B. P. en O. bedroeg tot 18
Augustus van dit jaar f 1.232.849,34
tegen f 1.495.281,07 in hetzelfde tijd
vak in het vorig jaar. Alzo in 1949
f 262.431,73.
INGEZONDEN.
Een oude Egmonder vraagt
het woord
Mijnheer de redacteur,
Gaarne zag ik onderstaand stuk
geplaatst in Uw blad, bij voorbaat
mijn dank.
Wij allen, ouden van dagen, die
meegeweest zijn naar het Gooi, zfln
vol dankbaarheid voor deze onver
getelijke dag. Ik weet dat ik dit
doe, in de geest van mijn mede
ouden van dagen en feestgangers.
Geen wanklank, geen ontevreden
heid werd gehoord. Lof en nog eens
lof. Er is voor ons gezorgd op een
zeer fijngevoelige manier en het
heeft ons aan niets ontbroken. Wat
hebben ze ons een mooie plekjes la
ten zien. Ook voor de inwendige
mens is op en top voor gezorgd.
Wij Egmonders, die de eeuwige
golfzang der branding in de oren
klinkt, die doorpekeld zijn door
zout en salpeter wisten voor 95
niet, dat ons Vaderland zulke scho
ne plekjes had. En nu voel ik mij
gedrongen, om hen die daarvoor
gezorgd hebben te danken, zonder
onderscheid.
Wij weten niet wie dat allemaal
zijn, maar zij hebben bijgedragen
om ons zo'n mooie dag te bezorgen.
De vreugde lag op ons aller ge
zicht en dat moet de beloning zijn
voor de gevers en geefsters. Onze
dank gaat ook uit naar onze burge
meester, die de tocht heeft voorbe
reid en ook meegeweest is. Ook
dank aan de chauffeurs aan Kager
en Voets. Deze laatste heeft ge
zorgd, dat wij geen schipbreuk ge
leden hebben en veilig in onze Eg-
mondse haven zijn binneri gelopen.
Ook niet te vergeten de leiders en
leidsters en zuster de Groot voor
hun volle medewerking tijdens de
tocht.
Dank aan allen.
K. Schol,
Strandwachter te Egmond a. Zee.
de prachtige eiken kast eigenlijk
niet past bij de aardige'Hindeloper
gebruiksvoorwerpen waarmee men
het interiourtje heeft aangekleed.
In de kleinere ruimten heeft
men een mooie collectie schilderij
en geëxposeerd en prachtige schet
sen van aardige hoekjes uit de slui
merende plaatsjes waarnaar men
wel uren kan staan te kijken. Inte
ressant is de tekening van het toe
komstige museum. Het blijkt, dat
men bij de opbouw zich sterk heeft
laten beïnvloeden door het be
staande openluchtmuseum te Arn
hem, een van de meest leerzame
stichtingen in Nederland.
De fauna van de Zuiderzee mocht
hier ook niet ontbreken. In een
aardig doorkijkje, wat je aan het
Muiderstrand doet denken, zijn en
kele exemplaren van opgezette
meeuwen en andere zeevogels te
zien. Ofschoon het nog maar een
begin is, bevredigt dit kijkje toch
niet: het beeld dat men van de fau
na krijgt is te armoedig. Ook de
methode van wel of niet opzetten
van dieren bevredigt niet. Het
hoort daar eigenlijk niet thuis.
Maar dat is dan eek bet enige,
wat niet meeviel. Verder gaf de
tentoonstelling een duidelijk beeld
van wat in de toekomst van het
museum wordt verwacht.
Ncvcnarbeid
Bij het bezoeken van de verschil
lende zalen kijkt men onwillekeu
rig door de vensters van de toren
naar buiten. Daar ziet men de be
dwongen zee en van tijd tot' tijd
vaart er een visserscheepje uit de
vriendelijke haven om zijn geluk
op het water te beprodven. Dat was
vroeger schering en inslag en als
beeld van deze vervlogen tijd vindt
men in de bovenverdieping een ma.
quette van een uitvarend schip op
haringvangst. Maar vooral wordt
men getroffen door de levendige
nettenbreierij met een oude rond
borstige visser, een arbeid, die ook
helaas aan het verdwijnen is.
De boeilichten en bakens geven
een kleine kijk op het soms zo
moeilijke vaarwater van de Zui
derzee.
Welkom in Enkhuizen
Als we even later rond een ruw
tafeltje op een scheepston in de ge
zellig ingerichte taveerne een koele
dronk gebruiken, dan laat ik alles,
wat ik heb gezien, nog even aan
mijn geest voorbijgaan. Inderdaad:
deze tentoonstelling mag er zijn.
Enkhuizen mag er trots op gaan en
het is het beste bewijs, dat ook het
eenmaal in te richten museum bij
de enthousiaste vrienden van het
Zuiderzeemuseum te Enkhuizen in
goede handen is. Op de middag dat
ik er was, noteerde men reeds de
5000ste bezoeker, het aantal zal nu
wel in de 10000 zijn. En ik weet het
zeker: niemand zal er spijt van
hebben om Enkhuizen even aan te
doen en de Z.M.T. te bezoeken.
Naast een indruk van het vele
mooie, dat wij willen en moeten
bewaren uit de inventaris van de
oude Zuiderzee, beseft hij ook dat
Enkhuizen niet meer een dode stad
is maar volop leeft.
B. VOETS,
Kapelaan
