DE HERDER
VAN DE BERGEN
Motorgeronk beheerste het
St. Pietersplein
rRotterd
van al
Geboorteland
Moederland
RADIO
Vaders:
r\
Rubriek voor de vrouw
Landgenoten zijn als kinderen
van één moeder
en V&t&eteni de fiuid
RECEPTEN
Contact met Duitse
gemeentebesturen
In Christus' Licht
DOST UIT DE
BRIEVENBUS
PAGINA 4
ZATERDAG 10 JUNI 1950
Aan hel- interessante nieuwe deel van Kardinaal Mindsxenty's
boek over de Moeder, getiteld „Moeder in Gods ogen", vertaald
door Henk Kuitenbrouwer en verzorgd door de uitgeverij „De
Fontein" te Utrecht, ontlenen wij 't volgende schone fragment:
Het geboorteland is een Godsge
dachte, een altaar door de vaderen
voor God gebouwd. Daar hebben
we onze eerste vreugde beleefd,
daar zijn wij gevoed door de
vruchten van het land. Geboorte
landdat zijn onze ouders, onze
echtgenoot, dat zijn onze kinderen,
onze medeburgers.
Maar wat wij het vaderland, het
land van onze voorvaderen noe
men is in wezen nog veel meer 'n
moederland. Jerusalem beweent als
'n moeder haar kinderen en wacht
op de terugkeer van de bannelin
gen: „In vreugden heb ik hen groot
gebracht, maar onder tranen en ge
weeklaag moest ik hen laten gaan
De Heer echter zal U tot mij
terugleiden in vreugde en geluk
voor eeuwig". Telkens weer wordt
Sion in de Heilige Schrift met een
moeder vergeleken. Zo noemt Sint
Augustinus ook het hemelse Jeru
salem onze moeder en ons vader
land. En in alle talen wordt het ge
boorteland vaak een moeder ge
noemd. Shakespeare spreekt van
het trouwe kind van moeder-ge
boorteland: Rudyard Kipling ver
gelijkt Engeland met een waardige
welvarende matrone, die haar zo
nen over zee stuurt en dan weer
vol verlangen op hun thuiskomst
wacht, de Finse dichter Suonio te
kent zijn land in de onderdrukking
als 'n diep gebogen moeder en tal
loos zijn de Hongaarse dichters,
die deze beeldspraak gebruiken, 'n
Hongaarse kerk-hymne uit de 14e
eeuw begint met de woorden: Ver
heug U. Moeder Hongarije
Kisfaludy spreekt van „onze dui
zend-jarige Moeder". De Hongaarse
dichter Vörösmarty zegt: „De beel
tenis van een doodbedroefde moe
der is Uw beeld, mijn land". Ver
geefs wijst de dichter die moeder
op de dankbaarheid van haar kin
deren; zij wil zich niet laten troos
ten.
Het goede leven heb ik je
(geschonken
'k heb zorgzaam wakend bij je
(wieg gestaan,
wanneer je aan mijn borsten had
(gedronken
en nieuwe levenskracht had
(opgedaan.
Ik leerde 3e> de schoonheid te
(beleven,
die nu nog1 steeds, mijn kind, je
(hart bekoord,
'k Heb al mijn liefde en tederheid
(gegeven,
om eindelijk van jou dat éne woord
te mogen horen, juub'lend
(triomfant:
Gij zijt mijn moeder, mijn
(geboorteland!
(Vörösmarty)
Landgenoten zijn als kinderen
van één moeder. Dat is geen fan
tasie, maar werkelijkheid. En die
moeder heeft 'n ziel en 'n lichaam;
zij leeft uit diep verborgen bron
nen. Een mens zonder eigen grond
onder de voeten moet steeds die
per in de afgrond storten. De bis
schop Otto van Freising schreef in
de 12e eeuw over Hongarije: „Dit
mooie, lieflijke land is zo rijk door
God begiftigd, dat het vergeleken
kan worden met Gods Paradijs".
Hongaarse dichters hebben het
land met vrijmoedige scherts „de
pluim op Gods hoed" genoemd en
de heilige koning Stephanus zei:
„Dit land behoort aan God en aan
Zijn Moeder; wij zijn. slechts de
leenmannen en pachters". Wie bui
ten het eigen land moet wonen be
merkt eerst recht, dat het geboor
teland nog heel wat meer is dan
een louter economische aangele
genheid. Zelfs al heeft iemand het
in zijn nieuwe woonplaats in stof
felijk opzicht beter, hij blijft toch
in normale gevallen, terugverlan
gen naar zijn eigen land. Maar er
zijn ook mensen, die eerst door te
leurstellingen hun eigen land le
ren waarderen. Dat was bijvoor
beeld het geval met de Duitse kei
zer Otto III aan het eind van de
10e eeuw. Hij vergat de eenvoudi
ge zeden van zijn voorvaderen en
gedroeg zich als een Caesar. Hij
vergat zijn geboorteland en trok
naar Italië, dromend van een
wereldrijk, naar het voorbeeld van
dg Romeinse keizers. Maar tijdens
zijn afwezigheid begon het in het
Noorden onrustig te worden en,
wat hij het minst had verwacht,
de Romeinen belegerden hem in
zijn burcht op de Aventijn. Door
wroeging over zijn ontrouw en
door verlangen naar zijn eigen
land gekweld, sterft hij in 1002 in
het slot Paterno. Het is hem niet
meer vergund, naar Duitsland terug
te keren, maar Duitse troepen
weten, na hevige gevechten, tot de
plaats, waar hij gestorven is, door
te dringen en zijn lichaam mee te
voeren naar hun land, om het daar
te begraven. De grote zestiende-
eeuwse Portugese dichter en avon
turier Camoëns verliet, verbit
terd over de miskenning, die hem
ten deel was gevallen, zijn vader
land in het vaste voornemen er
nooit terug te keren. Uit de Nieuwe
Wereld schreef hij nog: „Ondank
baar vaderland, zelfs mijn gebeente
wacht gij vergeefs...." Maar zi.in
heimwee dreef hem toch terug naar
Portugal, waar hij stierf en be
graven werd, al moest het lijkkleed
ook worden geleend, omdat hij er
zelf geen had.
PROGRAMMA.
ZONDAG 11 JUNI 1950
HILVERSUM I, 402 m.
8.00 kro, 9.30 nerv, 10.00 ikor,
12.00 nerv, 12.15 kro, 17.00 nerv,
19.45—24.00 kro.
8.00 nieuws- en weerber.; 8.15
gr.muz.; 8.25 hoogmis; 9.30 nieuws
9.45 gr.muz.; 10.00 prot. kerkdienst
12.00 alt en orgel; 12.15 apologie;
12.35 gr.muz.; 12.40 lunchconcert;
12.55 zonnewijzer; 13.00 nieuws,
weerber. en kath. nieuws; 13.20
lunchconcert; 13.45 uit het boek
der boeken; 14.00 mannenkoor en
symphonie-ork.; in de pauze ka
tholiek overleg; 15.25 cello en pia
no; 15.40 gr.muz.; 16.10 katholiek
thuisfront overal; 16.15 gr.muz.;
16.30 lof; 17.00 ger. kerkdienst;
18.30 gr.muz.; 18.50 idem; 19.00
strijkkwartet en solist; 19.15 kent
gij uw bijbel?; 19.30 nieuws, sport
uitslagen en weerber.; 19.45 actu
aliteiten; 19.52 in 't boekhuys;
20.05 de gewone man: 20.12 gev.
programma: 22.45 avondgebed en
liturgische kalender; 23.00 nieuws
23.1524.00 gr.muz.
HILVERSUM II. 298 m.
8.00 vara, 12.00 avro, 17.00 vara,
19.00 ikor. 20.0024.00 avro.
8.00 nieuws- en weerber.; 8.15
postduivenber.; 8.17 gr.muziek:
8.20 wenken voor het vara-fami-
lie-feest; 8.30 voor het platteland;
8.40 voor militairen; 9.00 reporta
ge; 9.10 postduivenberichten: 9.15
verzoekprogramma: 9.45 reporta
ge; 10.00 kamerorkest: 10.30 met
en zonder omslag: 11.00 zang en
piano: 11.15 reportage; 11.30 idem:
13.30 gr.muz.; 13.50 even afreke
nen, heren: 14.00 promenade-ork.
14.30 nieuws en weerber.: 14.45
gr.muz.: 15.00 voor de jeugd; 15.10
gr.muz.: 15.30 filmpraatie: 15.45
dansmuziek: 16.30 sportrevue:
17.00 reportage: 18.00 nieuws- en
sportuitslagen; 18.15 reportage;
19.00 kinderdienst; 19.30 biibelver-
telling; 20.00 nieuws: 20.05 amu
sementsmuziek: 20.35 hersengym
nastiek; 21.00 tbeaterorkest: 21.45
actualiteiten: 22.00 omroeporkest
en soliste: 23.00 nieuws; 23.15
24.00 gr.muz.
BRUSSEL. 324 en 484 m.:
324 m. 12.00 gr.muz.; 12.15 lich
te muz.: 13.00 nieuws: 13.15 gr.
muz.: 13.30 voor de soldaten; 14.00
opera-muziek: 15.30, 16.00 en 16.20
gr.muz.: 16.50 piano-voordracht:
17.00 bach-cantorii en weens phil-
barmonisch orkest: 18.00 gr.muz.:
18.15 sportuitslagen: 18.20 piano-
voordr.: 18.30 godsdienstig half
uur: 19.00 nieuws; 19.30 gev. pro
gramma: 21.30 actualiteiten: 21.45
gr.muz.; 22.00 nieuws: 22.15 ver-
zoekprogramma: 23.00 nieuws:
23.0524.00 gr.muz.
484 m.:12.08 omroeporkest; 13.00
nieuws: 13.15 verzoekprogramma:
14.30, 15.00 en 15.45 gr.muz.: 16.30
dansmuz.: 19.00 godsdienstig half
uur: 19.45 nieuws: 20.00 omroep-
ork. en solist: 21.00 cr.miiz.: 22.00
nieuws: 22.10 dansmuziek: 22.30
jazzmuziek: 22.55 nieuws: „3.00
gr.muz.: 23.55 nieuws.
MAANDAG 12 JUNI 1950
HILVERSUM I, 402 m. 7.00—
24.00 NCRV.
8.00 Nieuws; 8.15 Gramofoonmu-
ziek; 9.15 Voor de zieken; 9.30
Waterstanden; 9.35 Gramofoon-
muziek; 10.30 Morgendienst; 11.00
Gramofoonmuziek; 11.20 Voor
dracht; 11.40 Sopraan en piano;
12.10 Gramofoonmuziek; 12.30
Mededelingen; 12.33 Metropole
orkest; 13.00 Nieuws; 13.15 Man-
dolinemuziek; 13.45 Gramofoon
muziek; 14.00 Schoolradio; 14.35
Gramofoonmuziek; 15.30 Kamer
muziek: 16.00 Bijbellezing; 16.45
Gramofoonmuziek; 17.00. Voor de
kinderen; 17.15 Volksliederen;
17.45 Gramofoonmuziek i 18.05
Verkeerspraatje; 18.20 Gramo
foonmuziek: 18.30 Fluit, clave-
cimbel en gamba; 18.45 Gramo
foonmuziek: 19.00 Nieuws en
weerbericht; 19.15 Strijkkwartet;
19.40 Radiokrant; 20.00 Nieuws;
20.05 Programma-proloog; 20.15
Kerkkoor en solisten; 20.45 Gra
mofoonmuziek; 21.00 „De Zee
slang", hoorspel; 22.00 Gramo
foonmuziek: 22.45 Avondover
denking; 23.00 Nieuws; 23.15
24.00 Gramofoonmuziek.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00
VARA. 10.00 VPRO, 10.20—
2400 VARA.
7.00 Nieuws; 7.15 Ochtendgym
nastiek; 7.30 Gramofoonmuziek;
8.00 Nieuws- en weerberichten;
8.18 Gramofoonmuziek; 10.00
„Voor de oude dag", causerie:
10.05 Morgenwijding; 10.20 Gra
mofoonmuziek; 10.30 Voor de
vrouw; 10.45 Voor de zieken;
11.25 Bariton en piano; 11.40
Voordracht: 12.00 Orgelspel; 12.30
Mededelingen; 12.33 Voor het
platteland; 12.38 Gramofoonmu
ziek: 13.00 Nieuws; 13.15 Dans
muziek; 13.45 Zang; 14.00 Bas en
piano;*, 14.30 Populair-weten-
schappelijke causerie: 14.45 Gra
mofoonmuziek; 15.00 „Er was
geen getuige", hoorspel; 16.15
Concertgebouworkest; 17.00 Voor
de jeugd; 17.30 Pianoduo; 17.45
Regeringsuitz.; 18.00 Nieuws;
18.15 Vara-varia: 18.20 Gramo
foonmuziek; 18.30 Voor de strijd
krachten; 19.00 „De regeling
van de materiële oorlogsscha
den" lezing; 19.15 Alt en piano;
19.45 Regeringsuitzending; 20.00
Nieuws: 20.05 Fragment Vara-
familiefeest: 21.30 Cabaret; 22.00
„Onze geestelijke vrijheid staat
op het spel", lezing: 22.15 Ra-
dio-Philharmonisch Orkest: 23.00
Nieuws; 23.15 Orgelspel; 23.35
24.00 Gramofoonmuziek.
BRUSSEL 324 m. 12.00 Gra
mofoonmuziek; 12.15 Trio: 13.00
Nieuws; 13.15 Klassieke muziek;
14.00 Voor de vrouw; 15.00 Om
roeporkest en solist: 16.00 Gra
mofoonmuziek; 16.30 Koorzang:
17.00 Nieuws; 17.10 Koorzang;
1715 Lichte muziek: 18.00 Orgel
concert: 18.25 Boekbespreking:
18.30 Voor de soldaten; 19.00
Nieuws: 19.30 Gramofoonmuziek:
19.50 Radiofeuilleton: 20.00 Koor
en solist: 21.00 Actualiteiten;
21.15 Omroeporkest en solisten:
22.00 Nieuws: 22.15 Verzoekpro
gramma: 23.00 Nieuws: 23.05 en
23.5324.00 Gramofoonmuziek.
TOMATENGERECHTEN I
De tomaat, afkomstig oorspronke
lijk uit de zuidelijke landen, wordt
steeds meer in.eigen land gekweekt,
zowel in kassen als in de volle
grond. Het is zelfs heel goed moge
lijk zelf tomaten in de tuin te
kweken, mits men ze een zonnig
plekje toebedeeld. Het hoge vita
minegehalte (C) en de rijkdom aan
voedingszouten maken de tomaat
tot een der gezondste vruchten.
Bovendien zijn ze licht verteer
baar en daardoor, ontdaan van pit
ten en velletjes, zeer geschikt voor
babyvoeding, Tomaten kan men op
meerdere manieren gebruiken: om
de dorst te lessen, anderzijds als
broodbclegging, of als voorjaars
gerechten en groente, ook om scho
teltjes klaar te maken of bij de
koffiemaaltijd, bij soepen en sausen
enz.
Rauwe tomaat
voor de boterham
De tomaten wassen. Kort voor
het gebruik in plakken snijden en
deze geven met zout of suiker, of
met olie, azijn en fijngehakte peter
selie.
Tomatensoep
1 liter water, 3/4 kg soeptomaten,
2 lepels boter, ruim 2 lepels bloem,
ui, peterselie, laurierblad, tijm,
peperkorrels, zout. De tomaten
wassen, in stukken snijden en met
de kruiden en het water gaar
koken (pl.m. vijftien minuten). De
massa zeven, de boter smelten en
hierin de bloem glad roeren en
daarna steeds roerende bij kleine
hoeveelheden tegelijk de tomaten-
massa voegen. De soep nog enige
minuten door laten koken en op
smaak afmaken met zout.
Tomatensaus
250 gram tomaten 1/2 liter water,
4 lepels bloem, 1 kleine ui, lau
rierblad, peterselie, zout, citroen
sap. De tomaten wassen, in stukken
snijden en met het kokende water,
zout en de kruiden gaar koken.
De massa zeven en binden met de
aangemengde bloem. Zo nodig op
smaak afmaken met citroensap en
een klontje boter of margarine toe
voegen. Men kan deze saus opdie
nen bij witte bonen, marcaroni,
vlees of vis.
NEDERLANDSE
BURGEMEESTERS BEZOCHTEN
DUITSE COLLEGA'S
ALMELO Op uitnodiging
van hun Duitse collega's waren
dezer dagen in Burgsteinfort na
bij Münster een groot aantal
burgemeesters van belangrijke
gemeenten bijeengekomen voor
wat men, zoals burgemeester
Prinsen van Breda vertelde, een
beleefdheidsvisite zou kunnen
noemen.
Deze bijeenkomst was niet al
leen van belang doordat thans,
zij het officieus, voor het eerst
na de oorlog weer gesproken kon
worden van een contact in groter
verband tussen Duitse en Neder
landse gemeentebesturen, doch
in het bijzonder ook door de uit
wisseling van gedachten over de
problemen zoals die zich, zowel
in Nederland als in Duitsland,
voordoen en die voor verschillen
de bestuursaangelegenheden ken
merkend zi.in.
De besprekingen droegen een
vertrouwelijk karakter en von
den plaats in een sfeer van we
derzijds begrip.
De Nederlandse gasten werden
Donderdagavond in het Deutseh-
Niederlandische Haus officieel
ontvangen.
Tot het Nederlandse gezelschap
behoren o.m. de burgemeesters
van Breda, 's-Hertögenbosch,
Amersfoort, Almelo, Hengelo en
Enschede en de Commissarissen
der Koningin in Gelderland en
Overijsel.
Na de officiële begroeting hield
prof. de Hnch van de Universi
teit van Münster een referaat
over het Staats- en zelfbetuur
van Duitsland.
Gistermorgen behandelde bur
gemeester Sensen van Eibergen
..Het staats- en zelfbestuur in
Nederland". In de namiddag werd
een excursie gehouden naar ver
schillende sociale instellingen in
Bochum.
NED. CARITAS MISSIE
Het Hoogwaardig Episcopaat heeft
gemeend te moeten besluiten tot
liquidatie van de Nederlandse Ca
ritas Missie. Deze nood-huiporga-
nisatie werd opgericht in de na-
oorlogstijd in verband met de uit
zonderlijke noden, welke zich toen
met name in Duitsland voor
deden. Zij hadden dus uiteraard 'n
tijdelijk karakter.
Nu de omstandigheden zich lang
zamerhand meer stabiliseren lijkt
het ogeniblik gekomen om over te
gaan tot opheffing van. de als tijde
lijk bedoelde Nederlandse Caritas
Missie. Trouwens de meeste na
oorlogse hulporganisaties zijn in
middels verdwenen. De taken, die
nog dienen te worden voortgezet,
kunnen beter door bestaande cari
tatieve organisaties worden overge
nomen.
foe Nederlandse Caritas Missie
heeft naast andere hulpverlenings
organisaties, met name in de eerste
na-oorlogse jaren zeer verdienste
lijk werk gedaan, en met name ook
heeft zij de Hoogwaardige Bis
schoppen ten zeerste aan zich ver
plicht, die zonder de Nederlandse
Caritas in talloze gevallen machte
loos zouden hebben moeten toe
zien. en die juist door de hulp van
de Nederlandse Caritas Missie aan
velerlei' noden hebben kunnen te
gemoet komen.
Drieduizend motoren trokken 3
Juni met donderend geluid door dc
Via della ConcUiazione naar het St.
Pietersplein, waar de rijders, ver
zameld uit alle delen van Italië,
uit naam van het gehele land een
vredesboodschap aan Z.H. de Paus
hebben aangeboden. De zware mo
toren van de Guzzi-fabrieken te Mi
laan, de kleine „Vespa's" en „Lam-
bretta's" en Solexen vormden een
rij en namcn gedurende een half
uur geheel dc Via della Coneillazio-
ne in beslag.
Het St. Pietersplein was de ge
hele morgen reeds door de politie
vrijgehouden, ofschoon, zoals iedere
Zaterdag, de chauffeurs van de
pelgrimsbussen er dachten te par
keren. Zodoende konden de motor
rijders, die bijna allen in blauwe
overall en blauw halsdoek waren
gekleed en witte petten droegen, de
ruimte innemen, die gelegen is tus
sen het bordes, dat naar.' de St.
Pieter leidt en de obelisk midden op
het plein. In de stoet trok vooral de
Lambretta de aandacht, die gere
den werd door een jongen van zes
jaar, alsmede een „Biga". (Een
Biga is een tweewielige Romeinse
wagen). Zij werd voortgetrokken
Üoor drie lichte motorrijwielen, op
een r(j horizontaal aan elkander
door staven verbonden. Deze wer
den „gemend" door middel van le
deren riemen, bediend door een
blonde corpulente Italiaan, in Ro
meinse toga, rechtopstaand in de
Biga. Bedieningsapparaten van de
drie motoren, op de bodem van de
Biga aangebracht, werden door
deze twintigeeuwse Romein met de
voeten bediend.
Om kwart over twaalf werd Z.H.
de Paus op het balcon van de voor
gevel van de St. Pieter door het
geronk van ongeveer drieduizend
motors ontvangen. Terwijl Zijne
Heiligheid de demonstrerenden ge
durende ongeveer vijf minuten toe
wuifde, klom de blauwe benzine
damp steeds hoger en hoger tegen
de voorgevel van de St. Pieter op.
De rflders wuifden enthousiast met
hun blauwe halsdoeken en om het
geheel in het blauw te laten, koe-
pelde zich over dit tafereel 'n wolk
loos diepblauwe lucht van de warme
Italiaanse Junidag.
Op het ogenblik, dat de Paus
Z(|n armen uitstrekte om de Apos
tolische Zegen te geven, verstomde
het motorgeraas. Nogmaals wuifde
Plus XII de sympathieke demon
stranten toe en opnieuw vulde de
lucht zich met het zware geluid
der Guzzl's, 't gekwetter der Ves
pa's en der Lambretta's en het ge
pruttel der Solexen.
Voor de Heer is de
Eucharistie het Sa
crament van de vol
maakte wegschenking
en opoffering van
Zichzelf. Mag 't voor
ons iets anders zijn?
Een eucharistische
ziel is noodzakelijker
wijze een zich in het
offer voor God en
Christus verterende
ziel.
BENEDICTUS
(Acfverientie)
LUIE LIEN
IV
Het meisje, dat niet leren wilde
De kostschool in Leende, waar
onze Lien naar toe werd ge
stuurd, stond destijds onder lei
ding van een heel ijverige zus
ter zuster Mobilia genaamd, die
al direct wist, wat voor vlees
ze in de kuip had met Lien van
Jan Pak-an. Maar ze had het met
al zo veel kinderen klaar ge
speeld, dat ze ook in dit geval
geen zorgen maakte.
Toen de schoenmaker in de
spreekkamer, tegenover de kast
met beelden van St. Jozef en de
H. Maagd, zorgzaam onder een
glazen stolp opgesteld, het een
en ander over zijn dochter aan
de zuster vertelde, stelde deze de
teleurgestelde vader op zijn ge
mak met de verzekering, dat hier
op de kostschool Lien wel ver
anderen zou.
En de eerste maanden leek het
er ook op. dat er verbetering
kwam in het gedrag van het
meisje, dat aardig mee kon ko
men en haar best deed. Maar
hoe meer het jaar vorderde, des
te meer kwam de aap bij Lien
uit de mouw kijken: alleen de
dingen waar ze zin in had, deed
ze, die deed ze zelfs goed, de
rest liet haar onbewogen. Reke
nen, taal, aardrijkskunde, enfin,
de meeste vakken verwaarloosde
ze. Handwerken ging er mee
door en lezen ook. En toen het
schooljaar was afgelopen en Lien
al lang dertien jaar geweest
was, bleef er een hele rij onvol
doendes op haar niet al te best
rapport staan.
Niet alleen voor haar ouders,
ook voor zuster Mobilia was het
een teleurstelling, dat er met dit
kind weinig aan te vangen was.
Maar met moed werd er aan het
tweede jaar begonnen. Ook dat
jaar leverde weinig resultaat op.
's Morgens vroeg begon het al
met te laat opstaan, dan moest
de sulveillerende zuster met een
natte handdoek het meisje soms
uit bed zien te jagen. En gedu
rende de dag.... nou, laten we
daar maar het zwijgen toe doen,
het was in een woord hopeloos.
Zo werd onze Lien ouder en ou
der, twee kostscholen versleet ze
en nergens knapte ze werkelijk
op, terwijl vele andere meisjes,
ook niet altijd de besten, na een
paar jaar naar huis gingen als
flinke, vlugge en handige kin
deren.
Gelukkig werkte het voorbeeld
van Lien, die op kostschool de
bijnaam kreeg van „Luie Lien",
niet erg aanstekelijk pp de ande
re leerlingen. Ze lieten Lien
links liggen en gingen hun eigen
weg. En zo was Lien een beetje
aan de kant van het kostschool
leven komen te staan met het
gevolg, dat toen ze naar huis
ging, voorgoed naar huis ging,
weinig vriendinnen had.
Met het ouder worden bleek
de lust er nog meer uit te gaan.
En terwijl meisjes van haar leef
tijd een baan kregen of trouw
den, schoot onze Lien, zoals men
dat noemt, over.
Hoe het precies met haar af
gelopen is, kan niemand vertel
len De koster van Werkhuizen.
Biegtmans, is jaren geleden al
gestorven en zijn vrouw, Vlugge
Fien is naar familie in Gelder
land gegaan. De Bidder Treur,
die van verre het treurige ge
val van Lien heeft medegemaakt,
is de weg gegaan, die hij voor
zovele van zijn vrienden en ken
nissen had vereffend. In Werk
huizen spreekt men nog over
Jan Pak-an, over Luie Lien die
ergens in een inrichting voor
oude dames zit, waar ze mis
schien nog het beste op haar
plaats is, praat natuurlijk nie
mand meer.
Zo gaat het met mensen,1 die
niet van aanpakken weten.
NOMADELFIA
De Italiaanse jongensstad
EIGENLIJK is Nomadelfia, de
jeugdstad die in. de omgeving van
Modena in Noord-Italië ligt, geen
jongensstad in de betekenis, die wij
er aan hechten. Er wonen ook meis
jes, mannen en vrouwen in Noma
delfia, maar omdat het doel van de
stichter van dit stadje, Don Zeno
Saltini, is geweest, hulp te bieden
aan de ongelukkige jeugd van Italië
speciaal aan de jongens is de naam
Jongensstad toch niet helemaal fout.
De jeugdstad Nomadelfia, die nu
in Italië een belangrijke plaats in
neemt, is in het begin natuurlijk
heel onbelangrijk geweest en be
stond een jaar of twintig geleden
slechts uit een huis. Dat was in 1930
toen de pas gewijde priester, Don
Zeno Saltini, een doodeenvoudige
jongen "it de omgeving van Modena
direct na zjjn wijding een jongen,
die uit de gevangenis kwam, tot zich
nam. Hij zorgde voor die jongen en
wist er een goed mens van te
maken. Natuurlijk werd die jongen
zijn vrind en vertelde hij aan andere
mensen, hoe goed de priester voor
hem gezorgd had. En zo kwamen
er steeds meer jongens, die de hulp
van Don Zeno nodig hadden, terwijl
Don Zeno zelf in z'n vrije tijd de stad
doorzwierf, op zoek naar arme kin
deren, die door haar ouders niet
goed werden opgevoed. Na een paar
jaar had hij al een heel huis vol en
toen hij door zijn geestelijke over
heid, werd vrijgesteld van parochie
werk, kon Don Zeno zich geheel aan
dit mooie werk, dit verzorgen van
verwaarloosde jeugd, wijden. Dat is,
zoals de mensen het noemen, sociaal
werk doen.
In zekere zin doet dit werk den
ken aan een Vincentius en een Don
Bosco, maar het was moderner op
gezet en geheel aan de geest van
deze tijd aangepast.
De jongens van Don Zelo waren
erg blij in hun doen en laten en
werden voor zich zelf verantwoor
delijk gesteld, zodat ze niet het idee
hadden, gestichtsjongens te zijn. En
wat Don Zeno ook goed inzag, was
dat men de jeugd eeii echt gezin
moest geven. Daarom vormde hij
groepjes van kleine en grote jon
gens en meisjes, met een moeder,
die voor de kinderen zorgde. Ook
kwam er wel eens een vader aan te
pas, zodat er soms echte gezinnen
kwamen. Daarvoor moest natuurlijk
ruimte worden gezocht en toen in
1945 een groot gevangenenkamp in
de huurt van Modena vrij kwam.
kreeg Don Zeno daar de beschikking
over. De barakken werden bevolkt
en meer dan duizend jeugdige men
sen leven daar nu samen. Vele
vrouwen uit de omgeving, die zelf
geen kinderen hadden of ze verloren
waren, boden zich aan om voor de
kleine jongens die Don Zeno uit heel
Italië toegestuurd kreeg, op te voe
den. De grotere jongens werden be
zighouden met allerlei werk. De
een timmert, de ander metselt, een
derde maakt speelgoed, zo heeft
iedereen iets om handen. Zelfs is er
nu een landbouwbedrijf aan de
jeugd-stad verbonden en maken de
jongens zelf films, die heus de
slechtste niet zijn.
De ouderen vormen een bestuur
van de stad en geregeld wordt er
vergaderd. Er is zodoende een echt
zelfstandig bestuur, door de jeugdi
ge bewoners zelf uitgeoefend.
Hoe het leven in de stad Noma
delfia zijn gang gaat, zullen we de
volgende week eens nader bekijken.
Met de post loopt het de laat
ste dagen niet hard; dat komt
zeker door de warmte! Twee
brieven kwamen er deze week
binnen, ze waren van oude be
kenden, die we al meer hier ge
zien hebben. Maar er zijn toch
veel meer lezeressen en lezers
van de jeugdkrant? Laten die
ook eens iets van zich horen? We
zijn er erg nieuwsgierig naar
hoor!
Een keurig versierde brief
kreeg ik deze week weer eens
van de Lijster oftewel onze wel
bekende Marietje de M. uit S.
Ze had heel wat te vertellen, die
Lijster en ze kan al heel goed
tekenen. Leuk zeg, dat je in de
processie bruidje mag zijn. Ik
vind het erg aardig, dat je gui
taar speelt, het is altijd leuk als
je een muziek-instrument kan
bespelen, vooral als je groter
bent zal je daar plezier van be
leven. Die school van jullie
schijnt ook erg gezellig te zijn,
vooral de poppenkast lijkt me
wel wat! En nu, beste Lijster,
tot ziens maar weer hoor! Be
dankt voor het briefje.
P. de W. uit B. Zo Piet, ook
weer eens van de partij? Dat
vind ik leuk! Een hele tijd heb
ik niets meer van je gehoord. Ik
begon me haast al wat ongerust
over je te maken! Maar uit je
brief heb ik gelezen, dat thuis
alles goed gaat en dat je een
mooie kans maakt om ook dit
jaar weer over te gaan. Nog even
de tanden op elkaar jong! Je laat
zeker voor of na de vacantie nog
wel iets van je horen. En het
doet me plezier, dat je al de ver
halen zo trouw leest. Tot ziens
hoor Piet!
Ja, beste lezeressen en lezers,
voor deze week ben ik echt aan
het eind van mijn latijn, de post
is op hoor! Wie zorgt er weer
voor nieuwe zendingen? Sterkte
allemaal, een hand van
OOM LUDO
Binnenkort zal te Amsterdam de jeugdactie „ieder kind een
dierenvrind', die reeds in verscheidene plaatsen in Nederland
wordt gevoerd, beginnen. De bedoeling van deze campagne is
de jeugd meer liefde voor 't dier bij te brengen. Deze foto toont
hoe de verhouding tussen kind en dier behoort te zijn.
FEUILLETON
HAROLD BELL WRIGHT
74. „Wel
ke kant uit, Pete?" zei de her
der. Er kwam geen antwoord.
„Waar is Pete? Zeg Pete, dat hij
hier moet komen," zei mijnheer
Howitt weer. Nog kwam er geen
antwoord, hun gids scheen opge
slokt door de duisternis. Ze
luisterden om een geluid te ho
ren. „Dat is vreemd," mompelde
de herder.
De dokter gromde van afkeer.
..Krankzinnig, man, krankzinnig.
We zijn met z'n drieën. Waar
ligt het huis? Verduiveld, wat
zouEr blonk een lichtje
onder de struiken, nog geen vijf
tig voet van hen af.
„Kom vader Howitt. Kom mee.
Pete is klaar."
Ze stonden vlak bij het oude
huisje onder de uitstekende punt
van de berg. In een nauwe ruim
te tussen de houten muur van
het huisje en de rots stond Pete
met een brandende lantaarn. Het
achterste deel van de gang was
totaal verborgen door een uit
stekend punt van de rots, het
hangende dak reikte tot de an
dere rand, terwijl de opening bij
de mannen verborgen werd door
de weelderige groei van varens,
wilde wijnstok en de dikke tak
ken van een lage ceder. Zelfs bij
daglicht zou men de plek slechts
ontdekt hebben als men heel
goed zocht.
De herder viel op zijn knieën
en op zijn ene hand steunend,
duwde hij met zijn andere het
scherm van wingerd en takken
opzij en kroop toen op handen
en voeten de smalle gang in. De
dokter, volgde. Ze vonden hun
gids neergehurkt in een kleine
opening in de rotsmuur. Mijn
heer Howitt riep uit: „De ver
loren grot! De oude Dewey!"
De jongen lachte: „Pete weet
het wel. Kom vader Howitt.
Kom andere man. Hier kan nie
mand u vinden." Hij kroop voor
hen uit in de lage tunnel. Zo wat
twintig voet van de ingang, nam
de gang een scherpe draai naar
links en veranderde plotseling
in een vestibule, waar de herder
gemakkelijk rechtop kon lopen.
Pete ging vief vooruit als iemand
die op een bekend pad loopt;
zijn lantaarn verlichtte de weg
van zijn twee gezellen helder.
Een'tijd lang gingen ze een
beetje naar beneden en de mu
ren en het plafond dropen van
het vocht. Spoedig hoorden zij
het geluid van stromend water,
ze traden een groter vertrek
binnen en zagen bij het licht van
de lantaarn een stroom glinste
ren, die over de rotsige muur
kwam, hun pad kruiste en on
der de andere muur van de ka
mer verdween. „De verloren
kreek!" riep de herder uit, toen
hij over de grote stenen door de
stroom liep. De jongen ant
woordde: „Pete weet het wel.
Pete weet het wel."
Van de oever van de kreek,
ging het pad weer naar boven.
De grond was steviger de muren
en het plafond droger, hoe ver
der zij kwamen, hoe breder en
hoger de gang werd, tot zij zich
bevpnden in een brede hal onder
de grond, waar de echo luid op
klonk, terwijl ze liepen. Boven
hun hoofd blonken zuiver witte
stalactyten en ijsachtige vormen
in het licht en de muren werden
onderbroken doordonkere hoek-
jes en plantachtige randen met
hier en daar openingen, die wie
weet waarheen voerden.
Helemaal achter in deze hal,
waar het plafond het hoogst was,
stond de gids stil bij de voet van
een rand, waartegen een ruwe
ladder rustte. De herder sprak
weer: „Dewey Bald?" vroeg hij.
Pete knikte en begon de ladder
te beklimmen. Weer een kamer,
weer een rand, dan een lange,
smalle gang, waarvan het pla
fond zo hoog was, dat het bij
het lantarenlicht niet te zien
was, dan een rij randen en ze
zagen, dat ze van plank tot plank
klommen aan de ene kant van
een ondergrondse spleet. Ze
volgden de rand van de spleet
en de dokter duwde een steentje
over de rand ze hooren het sprin
gen van steen op steen tot in
het duistere hart van de berg,
„Geen bodem, Daniel! Verdui
veld er is geen bodem! Wat zou
den Sara en de meisjes zeggen?"
Ze beklommen weer een lad
der, kwamen toen vanuit de
spleet in een grote kamer, de
grootste, die ze nog betreden
hadden. De vloer was helemaal
droog, ook de lucht was droog
en zuiver en van wat de andere
kant van de reusachtige grot
scheen, glom een licht als een
rood oog in de duisternis. Klaar
blijkelijk naderden ze het eind
van hun reis. Dichterbij komend,
ontdekten ze, dat het licht kwam
uit het raam van een klein huis
je, dat gedeeltelijk van rots en
gedeeltelijk van hout was ge
bouwd.
Instinctmatig stonden de beide
mannen stil. Op zachte toon, zo
als men dat op een gewijde
plaats doet, zei Pete: „Hü is daar
Kom mee, vader Howitt. Kom
andere man. Wees maar niet
bang."
Nog aarzelden de gezellen van
de jongen. Mijnheer Howitt vroeg
„Wie jongen? Wie is daar? Weet
je wie het is?"
„Neen, neen, ik niet. „Nie
mand" kan toch niets weten,
wel?"
„Hopeloos geval, Daniel! Ho
peloos Veel te erg, veel te erg,
mompelde de dokter en legde
zijn hand op de schouder van
zijn vriend.
De herder probeerde het weer:
„Wie zegt Pete, dat het is?"
„O, Pete zegt, dat hij het is,
gewoon hij."
„Maar wie zegt Pete, dat het
is?" vroeg dokter Coughlan.
Weer begon' de jongen te
fluisteren: „Soms zegt Pete, dat
God het moet zijn, omdat hij zo
goed is en hij voor de mensen
zorgt, en dat doet HIJ echt. nil
heeft Wash Gibbs en zijn bende
die avond bang gemaakt. En hu
heeft u het goud gezonden va
der Howitt, dat was het goua
van God, hij heeft er een hele
boel van.
Wordt vervolgd.
(Van
ROTTERDAM AHOÏ
geconcentreerde krat
scheepvaart- en have
de Koningin in de he
We gingen gisteren
er, hoe warm het oc
gebroken hebben ov
potten, ons door beh
geschoven, enthousia
nemen er nóg eens
vaart en werkt. Wai
beurtenis te worden
Het plan om met de
haven „aan de weg" te
al oud. Men had het ii
doen, het jaar waarin
nel gereedgekomen zou
allemaal anders gelope
het was de Duitsers n<
noeg de binnenstad te
In net najaar van 1944
8 km van de zeekaden
een derde van het tota
wereldhaven, met alles
en aanstond: de kranen
bruggen, de loodsen. Zi.
ruïne van verwrongen
gestorte muren achter
De Rotterdammers zij
stel met onstuimige ene
nen. Nog gapen ontzagli.
in de bebouwing van o
op het ogenblik bove
overhoop is gezet voor
van een centrale stadsv
een bericht dat toen w<
ren temidden van zovee
hitte hoorden ons het
eens te meer tappeling
hoofd deed gutsen. Wan1
daar nu aanDe Rot
zelf hebben bovendien
stadsbebouwing, hoeveel
er ook achter zetten, n
gedacht. Want vóór all
haven weer klaar, de
de stad van leeft.
En die haven is w
Op 28 December van
jaar is het laatste stu
zeekade opgeleverd,
tentoonstelling die van
15 Augustus duurt is
eerst, om dat feit glor:
ren, „Ahoy', zegt de
energie van Rotterdan
en wereld: „Ahoy: h
weer".
En hoe? Midden in
het oude buiten Dijkzig
het museum Boymans,
weidige tentoonstellingsl
zet Daar toont het
stuur de algemene as
stad en haven in de lo
wen. Dolf Henkes zat
hoog op een steiger de
te leggen aan een werk
maanden, voorstudies en
grepen, vier enorme m
ringen van 600 vierkant
•totaal waarop ontstaan
vernietiging en opbouw
ven symbolisch zijn wf
In die had wordt veri
beeld gegeven van de so
zieningen die door werl
-nemers in samenwerkin
overheid tot stand zijn
Men loopt door naar eet
ven de expositie gelege
waarop de Marshall-hulp
demonstreerd. Men gaat
af en spoelt zich bijna de
een machtig bassin w
schepen die in Rotterda:
ren in klein model komi
varen. Links kan men de
vaart volgen van de Gc
de pieren van de Hoek,
rechts opent zich voor h
grote show vol motoren
en ankers, licht in bew
allerlei kleur en decorati
stukken, foto's en toelic
de baggerbedrijven en c
doors, van het bouwbedi
petroleum-industrie, van
doors en het veembedrij
expediteurs en de graai
van de luchtvaart en de
en de Rijkswaterstaat en
van de marine en de ha
kortom heel dat same
slagaders en andere 1
waardoor het' energieke
Rotterdam mee het pulse
jaagt.
Tot alle vaders die
zouden we willen zegge
met je zoons naar kij
zoiets zien ze van hun
meer bij elkaar.
Want bij die hal blijft
We gaan allerlei industr
Joens een ogenJblik voor!
klimmen over de brug
voor deze gelegenheid v
hoog over de drukke V
Van Dijkzigt naar het P
slagen. Men kijkt zich da
dit. Bij stukjes en beetje
gisteren de walvis weer
te passen, die uit het L
seum aan talrijke mootje!
Park is verhuisd. Er ko:
EEN VIKINGSCi
NAAR ROTTERD
Geruime tijd gelede
een Vikingschip op eig<
een tocht van Denemar
Engeland. Gezien het g
ees, dat deze vaart oplei
sloot een aantal Zweden
gelijke reis te gaan ma]
Zweedse vikingschip
nske t dat door roeier
Kracht wordt voortbewi
~f°5 OP 4 Juni j.l. uit de
stad Birka voor een 1,
naar Rotterdam. Zaterda
a.s. zal het schip in de mi
52n! i eiï weder dienend
•varKkade worden verw;
AANVULLING Of
ONCEVALLENRE
Op 12 Juni a.s. treedl
King de wet tot aanvu
ongevallenrente. Ingevo
wet zullen rentes krac
ongevallenwetten toegek
aanleiding van. verlies
eidsgeschiktheid van r
ff. pet. worden verhoogd
wè„?te P01- Deze' i
wordt gegeven voor oi
ngevolge de zee-ongev
die plaats gehad hebbei
Januari 1946. Voor de ai
„eyallenwetten geldt als
oatum 1 Januari 1947. E
Rmgen worden automatis
