Leiding van vijf rectoren drukte stempel op 25 jaar geschiedenis Kardinaal Vaughan, stichter van de St. Joseph-Congregatie van Mill-Hill Hoorn was in de hongerwinter een oase van troost en liefde Missionaris moet zich aanpassen aan vreemde gebruiken Van fat her Lefeber tot fat her Poe// Het Feestprogramma Dank zij de Fathers van Mill-Hill Nederland levert thans het grootste priester-contingent Als de preek te lang duurt laat moeder de baby huilen ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1950 PAGINA 3 VERWACHTING ;ld door het KNMI te dig van Zaterdagavond rond. N DAN REGEN iilt, 30-9. Aanvanke- ïatige tot krachtige wind met tijdelijk regen, wisselende bewolking ikele buien. Aanvanke- i tot krachtige wind lidelijke richtingen, la- limend naar zuidwest st en langs de kust mo- tot hard toenemend, ouder. ARD-CONCERT R Het programma lardconcert op Zaterdag er, 's avonds van 20 tot ie Waagtoren door Bei ng, stadsbeiaardier te lidt: 1. Praludium III, heyn; 2. a Het was op laat, oud-Ned. lied; b ;en veertien weken ge- vastenavond die komt l. lied. 3. Menuet, G. F. a Boerentbruiloft; b Gu- Bolandse Noointje; 5. irs, W A. Mozart; 6. variaties, Staf Nees; 7. leering; 8. a Wiegelied, b Wiegelied B. Files; 'joh. Brahms; 9. Inter- „Cavaleria Rusticana", 10. Improvisatie over: oor Uwe gunst ontvan- Scholefield. ICTSFOKVEEDAG GEOPEND vredigende aanvoer jt. Vanmorgen werd emster de Districtsfok- eorganiseerd door een :renigingen uit de duin- naaste omgeving, door Kaag geopend. Dei heer reerde het lustrum van rerkende landbouwver- i Noordholland en ver- deze fokveedag een was, die na slagen vu worden. n 230 dieren aange- geen een bevredigende -ïoemd mag worden. De an de fokveedag zullen blad van Maandag ver- voor het zwakke kind, ling naar een kolonie- fde. Kinderen van alle runnen hiervan op me- :s gebruik maken. Niet worden de kinderen l in de tehuizen van het enootschap, doch katho- iren b.v. kunnen wor- sgd in katholieke tehui- dus geen enkele reden aan het Centraal Ge- te onthouden. Het ju- rdt natuurlijk niet fees- erd, daartoe ontbreken ale de middelen, maar et bestuur van de jubi- ieling het zeer op prijs inneer de gemeentena- ;en bewijs van sympa- n tonen. Al was het jr door lid te worden ts één gulden per jaar. lenkend mens zal het 3ns zijn, dat dit zegen voor het zwakke kind ■orden gestaakt en ieder t werk van het bestuur Doch van waardering nen geen kinderen wor- ;onden. Wii weten het goed: het leven is duur, naar die ene gulden kan t redden en met die ene U erbij kan misschien ïeid van een kind wor- Wanneer ge zelf ge- Dont dan eens Uw dank- roor die gezondheid en t klein offertje voor de van anderen; ziit ge zult ge geen aansporing ben om Uw financiële geval te verlenen. Het t op het ogenblik voor as. Er zijn kinderen uit- wat met behulp van de mde ouders juist kon skostigd, maar nieuwe moeten om financiële en jaar worden uitge- zün van oordeel, dat mag voorkomen en zijn dat ook de Inwoners rl dat niet kunnen goed- et bestuur zou daarom ■r als feestgave willen dan een stroom van 3en. De minimum con- :draagt slechts één gul aar, wat voor niemand ig bezwaar kan zijn. eens niet tot U wordt lid te worden, wat U hien niet zou kunnen maar geef Uzelf spon- id op bij een der be- n: mevr. Arpeau, mei. A. A. Feeck, dr. F. H. of C. Kaandorp. diap vorengenoemde treft. ns wordt aan de orde i voorstel van B. en W„ tot aankoop van een stal ter grootte van 9 a. aangrenzend weiland, veer 98 aren van de er- ennes, voor do som van thouder Otte licht deze ■gelijkheid nader toe. Na >reking besluit de raad ommen tot aankoop over vordt besloten tot vast- n een 4e suppletoire be- or de dienst 1950. De deelt daarbij mede, dat rtingswijziging tevens in- voorstel van B. en W. ;e gaan tot de aanschaf fen centrale verwarmins- voor het raadhuis, waar- jeidrag van pl m.f3500. al zijn. Met dit voorstel ad zich in zijn geheel Putter merkt hierbij op, ;ts heeft tegen de aan ban een centrale verwar- i dat hij ook gaarne de zag van de herstelwerk- i aan 't Stet en vernieu- de weilandafrastering rklsEn zitter gaf toe, dat zulks ist is, doch voor 't Stet plan moet komen, het- :iet in een kade, gemahkt planken. Voor dat werk een geldlening kunnen ■sloten. Wat de weideaf- >etreft, zouden de gebrui- meente om een tegemoet- innen verzoeken. HILL HILL JUBILEERT IN NOORDHOLLAND HET MISSIEHUIS in Hoorn bestaat vijf-en-twintig jaar. Dat is een feest voor dit gewest en voor Zuid-Holland, maar ook voor de noordelijker provincies, want volgens de opzet hebben ook studenten uit Groningen, Friesland en Drente en uit een deel van Utrecht, hun bestemming voor de eerste jaren in het West- friese Missiehuis van Mill Hill gevonden. Maar uiteraard is het toch een bijzonder feest voor het Noordhollandse gewest, omdat dit, volgens het profetische woord van Mgr. Aengenent z.g., een zegen zou zijn voor de plaats waar het gevestigd werd. En dat is het geweest... DE GESCHIEDENIS van dit huis is merkwaardig genoeg, om nogmaals verteld te worden, maar dit is in de loop der jaren bij verschillende gelegenheden zo vaak gebeurd, dat het ons beter leek, nu het licht ook eens in het bijzonder te laten vallen op de be tekenis van het missiewerk en dat van de Mill Hill-congregatie. Toch mogen een paar nootjes uit de historie niet ontbreken. Het is inderdaad merkwaardig ge gaan met de stichting in Hoorn, tot welke keuze als plaats van vestiging na verschillende an dere plannen, besloten werd. Father Lefeber wie kent hem niet meer? kocht een huis op het Grote Oost en toen hij dat gedaan had, kwam men in eens tot de ontdekking, dat er een veel geschikter pand als het ware voor het grijpen lag: de oude school in de Ramen. En daar is Mill Hill toen ook in 1925 begonnen, uiteraard tijdelijk. Stoer en recht op de man af, is father Lefeber begonnen met zijn bouwplannen, zonder geld, en ge- leidel ijk aan met steeds meer „stichters", die hij bij elkaar be- delde op allerlei, hem zo ver trouwde manieren. Wie kent niet nog de korte, rake stukjes in onze krant, met week-aan-week ver- j anderde cijfers erboven, aange vende als de thermometer van missieliefde en liefdadigheid, het t steeds stijgende aantal dergenen die honderd pop zonden voor het nieuwe gebouw. Ruim achthon- derd zijn ér geweest, toen de op volgende rectoren het werk van de pionier voortzetten. En de nieuwe serie van Father Poell, na de bevrijding, gaat ook al weer in -stijgende lijn. In Mei 1929 is het gebouw aan de Berkhouterweg met pontificale luister geopend en sindsdien is het huis een weldaad geweest voor vele studenten-generaties, en meer dan 100, die in Hoorn begonnen, staan er nu al als priester-missionaris aan het Mis sie-front of vervullen functies in de diverse huizen van de con gregatie. En bovendien weet de katholieke Gemeenschap van stad en gewest, de weg naar het Mis siehuis altijd te vinden voor al lerlei gelegenheden, er is een bijzondere band tussen de stad van Coen en=fathers van Mill Hill Maar ook de broeders zijn be kend en de zusterkens, zelfs de nog maar kortgeleden, als bal lingen opgenomen Hongaarse zus ters, die nu „het huishouden" doen. Maar Hoorn kent ook en vooral de fathers-rectoren. Father Lefeber, bij katholiek en niet-katholiek geëerd, ge-acht on gezien, moest in 1931 vertrek ken. Hij werd opgevolgd door father j. van Heiningen, die de rusteloze ijver van Lefeber paarde aan een treffende zachtheid van gemoed, waarmee hij iedereen voor zich innam. Zijn ideaal van naar de missie te gaan, heeft hij nooit mogen verwezenlijken. Na verschillende functies in de con gregatie te hebben vervuld, trof hem, eindelijk met de zo ver langde benoeming voor de missie in zijn zak, een ongeluk op de motor en God vroeg het offer van zijn leven, kort na de bevrijding, toen hij de kwellingen van het Duitse gijzelaarskamp juist weer te boven was. In 1937 kwam als derde rector father G. van Leeuwen. Hij was in de Congo geweest, moest voor gezondheid, na acht jaar, terug en zou na herstel weer heengaan. Maar op het laatste ogenblik ging ook in hem in vervulling, dat O.L. Heer de missionarissen soms op bijzondere wijze beproefd, door hun herhaalde offer voor de mis sie niet aan te nemen. Via het le raarschap te Tilburg kreeg hij Father A. Poell, de vijfde rector van het Missiehuis. Onder zijn leiding zetten thans de jeugdige studenten de eerste schreden op de moeilijke weg naar de vervulling van hun ideaal: het Priesterschap. later zijn benoeming in Hoorn, versneld door het betreurens waardige, plotselinge verschei den van father Leissing. Hii was een in dubbele zin een rijzige, dus grote figuur, van bijzondere allure en heeft zich in en buiten het Missiehuis ontelbare vrien den gemaakt. Hij maakte de fa tale ontruiming van het Huis, op Duits bevel, mee, ook in Roosen daal, waarheen hij, toen zijn tijd om was, gedirigeerd werd In de eerste maanden na de bevrijding werd ook hij het slachtoffer van een ongeluk, toen hij per fiets werd aangereden Het „oorlogshuis" in de Ramen zag in 1943 father J. Zuydervliet als rector, die met dat bijltje meer had gehakt. Hij heeft de geluk kige terugkomst in het vertrouw de pand aan de Berkhouterweg mogen meemaken, en de her en der verspreide pupillen weer om zich heen verzameld. De oude glorie was spoedig hersteld, maar father Zuydervliet moet al voor zijn tijd heengaan. De congrega tie had zijn grote werkkracht en organiserend talent elders nodig en zo, is hij nu hoofdprocurator in Roosendaal. Sind 1948 staat father A. Poell aan het hoofd van de Mill Hill-ge- meenschap van Westfriesland, zelf ook oud-missionaris en oud rector van het Philosoficum te Roosendaal. Hij kent het klappen van de zweep. Een rustige, beza digde natuur, die met sterke hand de belangen van Mill Hill en van de toekomstige missionarissen be hartigt. Wat een voorrecht, al die fijne mensen van Mill Hill te hebben leren kennen en dikwijls van nabij mee te maken! Wat een zegen, zoveel apostolisch vuur en zoveel apostolische ijver dagelijks als lichtende voorbeelden om ons heen te hebben. In de rectoren van Hoorns Missiehuis en hun medewerkende fathers huldigen wij vandaag het schone werk van de Sint Josephs-Congregatie, die zoveel edele werkers ook uit dit Huis heeft zien vertrekken, om hun grote ideaal te volgen, tot meerdere eer en glorie van de Grote Missionaris, Die het werk van ons Sint Bonifacius-Missie- huis zo zichtbaar gezegend heeft en dit lang lange, lange jaren moge doen! Voor de viering van het zilveren jubileum van het Missiehuis op Maandag a.s. is een programma samen gesteld, waaraan de komst van Z. H. E. Mgr. J. P. Hulbers, bisschop van Haar lem, een bijzondere luister geeft. 9.00 uur: Aankomst van de bisschop. 9.30 uur: Pontificale Hoog mis op te dragen door Mgr. Huibers. 11.30 uur: Feestvergadering waarbij o.a. tegenwoor dig zullen zijn: de bis schop, B. en W. van Hoorn, de leden van de plaatselijke huidigings- comité's in Westfriesland en andere genodigden. Namens de Westfriesc katholieken zal het ju bileum-geschenk worden aangeboden. i3.0014.30 uur: Receptie voor alle belangstellen den. 19.00 uur: Opvoering van „Het zout der aarde" 'n Missie-toneelstuk van Jan Naaykens. Spelers zijn de studenten van 't Missiehuis. Van dit stuk zal Dinsdag en Donderdagavond om 7 uur een herhaling worden gegeven. Ook bij het koperen feest gaf Mgr. Huibers blijk van zijn belangstelling en medeleven. Hier zien we Monseigneur naast de stichter van deze Mill Hill-Nederzetting, father j? Th. W. Lefeber. WAAROM OOK NIET? Wist u dat het beeld op de voor gevel van het Missiehuis wél St Bonifacius voorstelt, maar oor spronkelijk ter ere van St. Nico- laas de gevel van een Amsterdam's café heeft gesierd? Café „De Bis schop" stond op de hoek Damrak- Damplein, waar later de Incasso- bank is gebouwd. Bij de afbraak kwam het beeld van St. Nicolaas in handen van een goede relatie van het Missiehuis. De fathers wilden het wel hebben. En nu kijkt het beeld van St. Bonifa cius hoog over het grasgazon naar de uitgestrektheid van het Westfriese landschap! Father Luppes, zoon van een mi litair, had de vaderlandsliefde ge ërfd. Bij de inval van de Duitsers nam hij zich voor, geen voet buiten de deur te zetten, zolang de vijand hier nog heer en meester was. Hij vertikte het eenvoudig om het risico te lopen een Duitser te ontmoeten. Daardoor was hij alleen in het Mis siehuis, toen de andere fathers op retraite waren. De Duitsers vorder den juist tóen het gebouw. En father Luppes moest ze rondlei den Vier jaar hebben fathers, broe ders en studenten met het gebouw op de Ramen genoegen moeten ne men, waar ze zich wel moesten be helpen. gezien de omstandigheid dat twee kleuterscholen, een lagere Mulo-school, een naai- en een kook school hier ook reeds hun bivak hadden opgeslagen. En dan te we ten dat de fathers daarenboven nog studenten uit Tilburg en broeders uit Arnhem, allen geëvacueerd, moesten opnemen! „Toch was het een mooie tijd", zegt father Bruyns, die nu al 20 jaar het wel en wee van het Hoornse Missiehuis heeft meege maakt. En dan denkt hij niet in de eerste plaats aan het plezier dat de gebrekkige huisvesting juist daarom nog veroorzaakte. Hij her innert zich, evenals de andere be woners van het Missiehuis, hoe honderden uitgehongerden in de winter van 19441945 een tijdelijk onderdak, voedsel en verwarming kon worden verschaft. De fathers van Hoorn hebben in die droeve maanden de plicht van christelijke naastenliefde on waarlijk sublieme wijze vervuld. De mogelijkheid om de trekkers onderdak te bieden op hun zware tocht naar het Noord- hollandse platteland, was geschapen door het vertrek van de studenten. De jongens waren naar huis ge zonden of bij bewoners in de omge ving ondergebracht, toen de studie zonder voldoende brandstof en ver lichting niet langer voortgang kon vinden. In de somberste maanden van onze geschiedenis was Hoorn, dank zij de fathers, een oase van troost een gevulde maag! Om te vermij den dat de bezoekers al te dikwijls van de gastvrijheid gebruik maak ten, hadden de fathers lijsten aan gelegd. Alleen op de heen- en op de terugweg konden de trekkers onderdak krijgen. Meer dan 5000 gasten werden onthaald; de 5000e kreeg een extra boterham! In het huis der naastenliefde heb ben zich dikwijls hartverscheuren de tonelen afgespeeld. Maar nu dit leed is geleden, overheerst de dank baarheid; in het Missiehuis om de leniging van de nood, bij de trek kers individueel om de hartelijkheid waarmee ze werden ontvangen en de lichamelijke en geestelijke kracht kregen in de strijd tegen een kwaadaardige vijand: de honger. KNIGHT OF COLUMBUS Father Wiersma, afkomstig van Enkhuizen, heeft jarenlang als missionaris onder de Noord-Ame rikaanse Indianen gewerkt. Voor zijn verdienstelijke prestaties in de verhoging van het zedelijke peil der roodhuiden, werd hij op genomen in de „Knight of Colum bus, een onderscheiding die ge paard gaat met de uitreiking van het Columbus-zwaard. Een missio naris met een zwaard? Father Wiersma vond dat zelf ook wel wat ongewoon. Daarom heeft hij het in het Hoornse Missiehuis achtergelaten. Het hangt er aan de muur, als een krijgshaftig tro- phee voor zijn werk waarvan de verdiensten stellig hoger moeten worden aangeslagen dan die, wel ke met veel krijgsrumoer worden verworven. Ofschoon men ook daarvoor in sommige gevallen respect moet hebben Na een voorlopig onderdak in een groot huis aan de Ramen, konden de bewoners van het Missie huis te Hoorn dit prachtige gebouw aan de Berkhouterweg betrekken. In 1927 werd de eerste steen gelegd en in Januari 1929 gingen de poorten voor de studenten open. Geen enkel werk kan aan trekkelijker zijn voor een edelmoedige natuur dan dat, wat het bijzondere doel is van deze congre gatie: de redding van de ontelbare volkeren, die hel meest verlaten zijn en het verst verwijderd van de bronnen der Genade. (Kardinaal Vaughan] In het midden van de vorige eeuw liep in Engeland 'n jonge priester rond met wereldwijde idealen. Hij heette Herbert Vaughan en was van adellijke afkomst. Zijn vader was kolonel in het Engelse leger en militair met hart en zieL Z'n moeder was een bijzonder godvruchtige vrouw, dieell van haar dertien kinderen in het klooster heeft gebeden. Zekreeg zes priester zoons, waarvan er drie bisschop werden. Herbert was de oudste en we begrijpen de vader die er een soldaat van wilde maken. Maar hij heeft graag dit offer toegevoegd aan de vele andere, die katholieken in het hervormde Engeland moesten brengen. Gelukkig kregen Gods plannen voorrang. Het St. Joseph's College, Moederhuis van de missionarissen van Miil Hili. Dit imposante college, gebouwd door kardinaal Herbert Vaughan, stichter der Congregatie in 1866, ligt op de top van een heuvel, aan de rand van de Britse hoofdstad. Op de toren staat een 3 meter hoog verguld beeld van St. Joseph, de Beschermheilige van de Congregatie Hier woont de Algemeen Overste met zijn Raad In dit theologicum komen alle theolo- gat len der Congregatie uit Engeland, Schotland, Ierland, Neder land, Italië en Oostenrijk samen, voor de laatste vier jaren van hun studie. Hier worden zij priester gewijd en ontvangen zij"één uur na hun wijding de benoeming. Thans studeren in dit college 114 theologanten, waaronder 70 Nederlanders. Menige jonge Hollandse boer droomt van Canada en ziet zich zelf rijden door eindeloze koren velden. De rijpe halmen vallen strook na strook, terwijl het ge dorste graan zich achter hem opstapelt. De jonge Mill-Hill-missionaris droomt van de wereld. Hij weet zelf niet waar hij zijn leven zal doorbrengen. Zijn werkkring wordt hem aangewezen op de morgen van de Heilige Priester wijding, wanneer hij zijn benoe ming ontvangt. Maar het is hem om het even. Hij gaat waarheen hij gezonden wordt, waar God hem roept. In elk geval: God roept hem ver weg. De Congregatie van Mill-Hill werkt alleen buiten Europa en de Hollandse jongen die naar Hoorn komt om opge- en liefde. Iedere avond om 6 uur leid te worden tot missionaris. werden de hongerige bedelingen gevoed; ze gingen naar het Lof en vonden daarna op de strozakken een heerlijke rust. De volgende morgen een ontbijt en dan maar weer op pad, door weer én wind maar met H11 VLOOG ER OM In de eetzaal van de studenten zijn met kleurige letters allerlei zinrijke teksten aangebracht. Een daarvan luidt: „God geeft de vo gelen de kost, maar ze moeten er om vliegen". Dit is duidelijk, ook voor de mensen buiten het Missie huis. De studenten van father Lefeber, de stichter van het huis, maakten de tekst op hem toepas selijk. Hij vloog dikwijls weg, maar kwam altijd met een goed gevulde portefeuille terug. Hij wist de weldoeners te vinden! weet dat hij na beëindiging van zijn studie terecht komt in een van de volgende twaalf missie gebieden: Het bisdom Nellore in Voor- Indië. Het bisdom Rawalpindi in Pakistan. Het bisdom Jaro in de Philip- pijnen. De twee apostolische prefec turen van Sarawak en Noord- Borneo. Het bisdom Buea in Brits- Kameroen, West-Afrika. Het apostolisch vicariaat van Basankusu in de Belgische Con go. De drie apostolische vicariaten in Oost-Afrika: Kisumu, Kampa la en de Boven-Nfjl. De apostolische prefectuur Malakal in de Anglo-Egyptische Soedan. Het bisdom Auckland in Nw.- Zeeland. Er is dus variatie genoeg. Het is de wijde wereld met de grote oogst die wacht. „Gaat en on derwijst alle volkeren." En dus vertrekt de missionaris naar zijn eigen missie. Hij zegt vaarwel aan zijn land. vrienden en familie. De reis is interessant en welgemoed komt hij aan in zijn nieuwe omgeving, waar hij ontvangen wordt door zijn Bisschop, heel vaak zelf oojr eén landgenoot. Dan krijgt hij weer een be noeming. Zijn Bisschop vertelt hem welk werk hij zal moeten doen en waar. „Hij begint na tuurlijk als leerjongen". Hij moet de nieuwe taal leren en die kan erg lastig zijn. Hij moet wennen aan inlandse zeden en gebruiken» aan de mentaliteit van het volk. Al heel gauw merkt hij dat niet alle volkeren even degelijk zijn als de Neder lander. Primitieven zijn nu een maal anders en een christen traditie vormt zich langzaam. Je moet aan alles wennen. De moe ders brengen hun babies mee naar de Zondagse hoogmis. Als je te lang preekt knijpen ze de arme wichten, die natuurlijk be. ginnen te blèren van je welste. Dan weet je. dat je op moet houden. Het is maar een ge woonte en de jonge missionaris leert de nieuwe taal gauw ge noeg begrijpen. Trouwens hij heeft een pastoor die hem goed op de hoogte brengt. En zo groeit hij op tot vol ledig missionaris. Op de eerste plaats is hij priester, apostel van Christus en bedienaar van Zijn Heilige Sacramenten. Hij onder richt, doopt, hoort biecht en helpt de stervenden. En op Kerstnacht deelt hij God Zelf uit aan drommen christenen, die soms drie dagen gelopen heb ben om naar de missie te ko men. Ook bezoekt hij de afge vallen schapen die vlak bijde kerk wonen maar God niet meer willen dienen. Daarnaast wordt hij dokter en verpleger. Goede medische hulp is vaak dagen ver te zoeken. De missionaris doet zijn best en verlicht het lichamelijk lijden van zijn kinderen om zo ook de weg té vinden tot hun zielen. Hij is onderwijzer en school opziener. Het onderwijs in de missiegebieden ontwikkelt zich snel. De inlanders willen voor uit. De katholieke jeugd heeft een katholieke opvoeding nodig en als de missionaris er niet voor zorgt, gaat de jeugd voor de Kerk verloren op protestante TTf of openbare scholen. i wil te mogen Dus moeten er ook katholieke }>ent de eerste persoon, die zich onderwijzers gevormd worden, beeft aangeboden voor die onderne- Herbert was 22 jaar, toen hij in 1854 in Italië Werd gewijd. Hij stond op de dag van zijn wijding vóór O. L. Heer met een grote dosis brandend missievuur in z'n jonge ziel, met een zeer povere gezond heid en met een belofte van ge hoorzaamheid aan z'n bisschop. Z'n gezondheid hield hem terug uit Ja pan, waar hij liefst meteen heenge trokken zou zijn."Dg gehoorzaam heid aan z'n bisschop bepaalde z'n gang naar het seminarie, waar hij meteen werd aangesteld als vice- president. VERWEZENLIJKING VAN IDEALEN Onder voortdurend vurig gebed rijpte in hem het plan om 'n bewe ging in Engeland los te slaan, die zich het geestelijke welzijn zou aan trekken van de zo talrijke heidenen, die deel uit maakten van het Britse Koloniale Rijk. Hij besloot, om er met de Primaat van Engeland, Kar dinaal Wiseman, over te spreken. Dit gebeurde in 1860. Dr. Vaughan vertelt: „In 1860 was ik samen met hem op het eiland Wight. We maak ten een tocht en hij lag bijna te slapen. Tenslotte stelde ik de kardi naal de vraag of hij enig belang stelde in de Missie. Ja. antwoordde hij, waarom vraag je dat? Omdat ik met iets rondloop zei ik, waar ik graag met U over zou spreken; maar ik durf niet goed. Ik geloof ii.l. dat Engeland iets voor de Mis sie behoort te doen. Toen vertelde de Kardinaal me het volgende. Toen ik in Rome was, zei hij, voor "mijn consecratie, had ik grote geestelijke moeilijkheden en ik ging r.aar een heilig man, die intussen al dood is en eerbiedwaardig ver klaard: Father Pallotti. Hij deed me plaats nemen aan één kant van 'n tafeltje, terwijl hij zelf aan dP an dere kant ging zitten. Op het ta feltje tussen ons in stond 'n kruis beeld. Toen ik gezegd had, wat me bedrukte en al m'n moeilijk heden voor hem had blootgelegd ging hij op z'n knieën zitten en na 'n kort gebed zei hij: Monseigneur, U zult nooit volmaakte rust bezit ten alvorens U 'n college zult heb ben opgericht voor de Missie. Ik besloot te wachten tot ik de persoon zou ontmoeten, die dat «werk zou on dernemen, daar ik er zelf onmoge lijk aan kon werken. Nooit heb ik 'n dag voorbij laten gaan, zonder te kennen. Vanzelfsprekend komt er een kweekschool en ook een middel bare school en de missionaris moet er voor klaar staan. Zo nodig stuurt zijn Bisschop hem weer naar huis om een officieel diploma of een graad te halen, want de katholieke scholen moeten kunnen concurreren. En uit de scholen komen weer priesterroepingen en dus is er een seminarie nodig met profes soren. Maar al die scholen, moeten gebouwd worden, evenals woon huizen en kerken! De missiona ris ontwikkelt zich tot architect en aannemer. Hij begint in het klein, maar als hij talenten toont zal zijn Bisschop die nfet verloren laten gaan. Broeders zijn natuurlijk een geweldige hulp voor dit werk. evenals zus ters voor de ziekenhuizen en de meisjesscholen. Maar zolang ^e er niet zijn doet de jongen uit Hoorn het werk zelf, zo goed hij kan. Verder is hij boer, knipt het haar van zijn pastoor, repareert -ijn motorfiets als hij er een heeft en stopt zijn eigèn sokkon als het niet anders kan. Hij heeft het erg druk. maar hij is geluk kig en voelt zich ook in de ver ste gebieden op zijn plaats. ming. Ik ben nu oud en kan niet verwachten er zelf veel voor te kunnen doen, doch ik zie dat God mijn gebed heeft verhoord." En toen is hij gaan werken voor de verwezenlijking van z'n ideaal. met inzet van z'n gehele persoon. Hij stelde z'n gehele streven onder de bijzondere bescherming van St. Joseph. Het kinderlijke vertrouwen, dat hij deze grote heilige toedroeg werd nooit beschaamd. Spoedig kon hij 'n begin maken met z'n college; Mill Hill werd uit gekozen. DE CONGREGATIE GROEIT Op 1 Maart 1866 werd het Col lége geopend en verder schijnt steeds Gods bijzondere zegen op deze stichting té" hebben gerust. Herbert Vaughan zelf verenigde de uit te zenden priesters in een Congregatie, waar hij zijn eigen ziel in uitdrukte. Hij gaf haar zijn ideaal en duidde de middelen aan, hoe het te verwezenlijken. De blijde boodschap brengen aan die het meest verlaten zijn en in de grootste nood: dat was hun doel. En de eersten trokken naar de negers in Nd. Amerika. Intussen dacht de stichter, die strategische kwaliteiten schijnt ge- erfd te hebben van z'n vader, aan uitbreiding van zijn onderneming. En in 1871 stak hij over naar Ne derland om ook hier mensen voor zijn idealen te winnen. Nederland se priesters traden toe. Nog verder wilde hij gaan. Hij verkreeg van het Nederl. Episcopaat toestem ming voor het stichten van een trainingscentrum. Op die manier wilde hij zich een voortdurende toevoer van Nederlandse krachten verzekeren. En in 1890 vestigde Father Aelen, Tilburger van ge boorte, zich aan de markt in Roo sendaal, waar hij in September met 8 studenten het Nederlandse Philo- sophicum opende. Oorspronkelijk studeerden hier alleen Nederlanders doch thans komen hun Engelse en Iers broedeys hier met hen philo sophic studeren, waarna de Neder landers zich op hun beurt bij de Engelsen aansluiten om in Mill Hill samen de laatste vier jaar door te maken. Om voor deze colleges steeds voldoende studenten te be houden, zijn er zowel in Engeland en Ierland als in Nederland en in Tirol colleges gesticht. En zo heeft de stichting van Herbert Vaughan zich over Europa vertakt In talrijke centra van missie-activiteit, voor namelijk gericht op de opleiding van jongens tot missionaris. Die ene priester met z'n missie liefde, z'n gehoorzaamheid en z'n zwakke gezondheid heeft onder Gods zegen 'n stichting mogen bewerken, die thans na ruim 80 jaar 837 priesters telt. waarvan 481 Nederlanders, allen bereid om uit te gaan naar die in de groot ste nood verkeren en het meest verlaten zijn. Bij de opening van he nieuwe huis in Me 1 929, genoten de be woners de eer van ee tweevoüdig bisschop pelijk bezoek. Rechts 'de toenmalige bis schop van Haarlen mgr. Aengenent link' de algemeen overs! mgr. Biermans, dk aan father Lefeber d opdracht tot stichtin van het Missiehui: had gegeven.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1950 | | pagina 3