Talrijke blijken van waardering
met het woord en met de daad
Gevoelige les aan het wereldcommunisme
Ondanks zijn ziekte speelt
Bernard Shaw de clown
De ommekeer in Korea
Ook belangwekkende politieke
gezichtspunten
Enorm organisatie
vermogen
Genezing na operatie niet zeker
Treinbotsing in
Tsjecho-Slowakije
Egypte protesteert
bij Engeland
25 jaar Mill-Hill in Hoorn
Mgr. Huibers had voor de studenten
een aangename verrassing in petto
Kabelstoring
in Noordholland
Wil Stalin
Truman ontmoeten?
DINSDAG 3 OCTOBER 1950
PAGINA 3
(Van onze diplomatieke medewerker)
Het verrassende tegenoffensief dat generaal MacArthur in de
rug der Noord-Koreaanse aanvallers heeft ingezet, biedt een
aantal hoogst interessante gezichtspunten. Vooreerst militair.
Andermaal schijnt wel bewezen wat eigenlijk geen nieuw
bewijs behoefde dat MacArthur een groot veldheer is. De
aankondigingen, in het voorjaar door zijn hoofdkwartier gedaan
omtrent een groot en beslissend najaarsoffensief, zijn juist en
nauwkeurig gebleken. Wie destijds meende, dat die mededelin
gen louter geruststellingen waren, om het moreel der troepen
te steunen, dat in die maanden op een zware proef werd gesteld,
heeft nu kunnen ontdekken, dat de gloedeerlijke MacArthur
zulke verzekeringen niet geeft, als hij ze niet waar kan maken.
Er is nog een ander, belangrijk
militair aspect: het enorme orga
nisatievermogen der Verenigde
Staten. Korea overviel Amerika,
toen dit land in een gevaarlijke
toestand van militaire onparaat-
heid, verzwakking en onvoorbe
reidheid verkeerde. De aanvoer
lijnen voor de Amerikanen liepen
over zee en waren meer dan het
twintigvoud in lengte van de ver
bindingen der Noord-Koreanen
met het front, die bovendien nog
over land lagen. Wat Amerika in
Korea op militair terrein in en
kele maanden heeft kunnen pres
teren, dwingt bewondering af en
zal niet nalaten in het Verre Oos
ten ook ontzag in te boezemen.
Voor het prestige der V.S. in
Azië, dat na China een forse deuk
had gekregen, is dat van grote
betekenis, al zal dat prestige pas
een meer definitief herstel krij
gen, als ook de politieke oplos
sing van het Korea-geschil even
redig is aan de militaire succes
sen van de laatste weken. Men
mag evenzeer aannemen, dat ook
in Peking en zelfs in Moskou
deze snelle Amerikaanse machts
ontplooiing tot grote bedacht
zaamheid is gaan leiden. Dat be
tekent niet, dat herhalingen van
Korea elders ter wereld uit
gesloten zouden zijn. Het bete
kent echter wel, dat Korea aan
het wereldcommunisme een ge
voelige les heeft gegeven, n.l. dat
„het kapitalistisch-imperialistische
Westen" nog helemaal niet zo rot
voos en vermolmd is, als het vol
gens de marxistische theoretici
eigenlijk al had moeten zijn. De
behoedzame en scherp berekenen
de Stalin zal zich daarom zeker
nog wel eens deugdelijk beden
ken, vooraleer hij ergens anders
een tweede Korea gaat wagen.
Naar een rechtvaardige vrede?
Maar de militaire omslag op
Korea heeft ook belangwekkende
politieke gezichtspunten. Aller
eerst komt daarbij naderbij het
moment, waarop de 38e breedte
graad weer door het U-N.O.-leger
zal zijn genaderd en waarop di
plomaten zullen moeten gaan vol
tooien, wat generaals hebben
voorbereid. „Zaak der U.N.O.",
heeft president Truman de poli
tieke oplossing van Korea ge
noemd en wij achten dit stand
punt gezonder en verstandiger,
dan dat van zijn tegenstanders in
de V.S., die de politieke regeling
van het Koreaanse geschil liever
zien als „zaak van Amerika".
Het zou de zwaar gehavende
U.N.O. goed doen, als zij hier een
rechtvaardige vrede
voor het eerst! wist te bewerk
stelligen. Het zou Amerika vrij
waren voor verdenkingen van
imperialisme, als het in deze nog
uiterst gevoelige en achterdoch
tige Aziatische sfeer niet zelf al
leen handelend optrad, maar de
U-N.O. ruim baan liet en in die
U.N.O. Aziatische mogendheden
een groot aandeel liet nemen in
de pogingen, zulk een rechtvaar
dige vrede tot stand te brengen.
Reeds veel eerder opperden wij
dat de diplomatie van een Nehroe
ons daarbij onmisbaar leek en wij
blijven daar ook nu nog bij.
Onder communistische
of Westerse invloed
Om deze zaak in alle duidelijk
heid scherp te stellen, zou men
kunnen zeggen: het gaat er om,
of Korea tot de communistische,
of tot de Westerse invloedssfeer
zal gaan behoren, of tot geen van
beide. De republikeinen in Ame
rika wensen het onder Westerse
invloed te brengen. De communis
ten, die altijd klaar staan, om an
deren op ongehoord grove wijze
van imperialisme te beschuldigen,
zijn zelf zó door en door impe
rialistisch, dat zij Korea onder
hun invloedssfeer willen trekken.
Men meent redenen te hebben
om te veronderstellen, dat Tru
man tevreden zou zijn, als Korea
buiten beide invloedssferen bleef
en zeker is Nehroe's politiek
daarop gericht. In Trumans ge-
daehtengang zou dan ook het
Westen een betere hand hebben,
om het communisme ook in Azië
als een gevaarlijke, want impe
rialistische macht te brandmer
ken. Amerika's papieren en
die van het Westen in het alge-
kunnen stijgen. Aan het China
van Mao zou het dan ook wat ge
makkelijker worden gemaakt,
zich losser te maken van Moskou.
Beslissing bij algemene
vergadering der Uno
De huidige Veiligheidsraad is
natuurlijk een uiterst ongeschikt
lichaam, om in Korea een recht
vaardige vrede te maken. De ve
to's van Malik kunnen dat simpel
en grondig verhinderen. Die zelf
de veto's zouden ook een Korea-
oplossing-buiten-één-van-beide in
vloedssferen onmogelijk kunnen
maken.
De jongste voorstellen van
Aoheson, om de Algemene verga
dering der U.N.O. te versterken,
zijn dan ook ongetwijfeld met het
oog op een Korea-oplossing ont
worpen. Loopt de zaak in de Vei
ligheidsraad dood op Ruslands
„neen", dan zal men trachten de
zaak onverwijld te doen behan
delen door de Algemene Vergade
ring, waar geen veto-rechten be
staan, waar ook geen beslissingen
kunnen worden genomen, maar
waar aanbevelingen, met twee-
derde-meerderheid aanvaard, door
alle goedwillende naties vrijwillig
kunnen en wellicht zullen wor
den uitgevoerd.
Langs die weg wil men ver
moedelijk een mogelijkheid ope
nen, om het Sovjet-vetote ont
gaan en een gewenste, althans
minst-ongewenste oplossing van
het Korea-conflict na te kunnen
streven.
Rusland's tegenspel
Het tegenspel van Rusland
daarentegen ligt voor de hand.
Het zal zich met hand en tand
verzetten, tegen deze voorzichti
ge pogingen tot versterking der
Algemene Vergadering.. Het zal
alles op alles zetten, om zich niet
in zijn slechte, imperialistische
kaart te laten kijken, door het
op zichzelf ook nog niet onjuiste
standpunt te verdedigen, dat
geen Korea-oplossing mogelijk is,
zonder medewerking van Mao-
China. Zolang Amerika de Mao-
regering niet erkent en zich tegen
haar toelating tot de U.N.O. ver
zet, zullen de Sovjets zeggen:
„Daar ziet gij uit, dat de V.S. im
perialisten zijn door zonder re
kening te houden met redelijke
belangen van een zo belangrijke
derde als Mao de zaken in Ko
rea naar hun hand te willen zet
ten". Vóór de verkiezingen van
November a.s. in Amerika zit
Acheson daartegen klem. Een er
kenning van Mao nog vóór die
verkiezingen betekent koren op
de molen der republikeinen, die
Acheson's en Marshall's
China-politiek scherp veroordelen.
Zouden de democraten echter die
verkiezingen winnen, dan is de
Amerikaanse erkenning van Mao
o.i. nog slechts een kwestie van
tijd. De Canadezen hebben dat
begrepen. Toen India's voorstel,
om Mao onmiddellijk tot de UNO
toe te laten, na de opening der
algemene UNO-vergadering werd
verworpen, zagen de Canadezen
hun voorstel aangenomen, om de
ze zaak door een commissie te la
ten „bestuderen". Daarmee is tijd
gewonnen: tijd, tot na de Novem-
ber-verkiezingen in de V.S.
Begin van een moeilijke weg
Het militaire keerpunt in Korea
betekent dus niet anders dan een
noodzakelijk begin van een nog
uiterst moeizame en kronkelige
weg naar een rechtvaardige vrede
in Korea.
Enige nuttige mogelijkheden
daartoe kunnen door de Algeme
ne Vergadering worden geopend
en de „studie" van het China-
probleem volgens het Canadese
voorstel is'één van die moge
lijkheden. Tot nu toe is Korea 'n
harde waarschuwing geweest voor
het Westen, om onophoudelijk en
in toenemende mate waakzaam te
zijn. Het is ook een duidelijke
waarschuwing aan Moskou ge
weest. dat het Westen inderdaad
bereid is, daadwerkelijk de vrij
heid te handhaven, tegen agressie
in. De toekomst zal moeten leren,
of het ook een les is voor de
U.N.O., hoe na verstoring van
vrede opnieuw een rechtvaar
dige. hopelijk een rechtvaardiger
vrede te vestigen. Ook na de mi
litaire omslag daar blijft Korea
onze gespannen aandacht dus nog
overwaard.
meen. als het die poging zou
steunen zouden daardoor weer
Met fraaie hoeden op het hoofd arriveerden op het Londense
vliegveld de „Olowo" van Owo, Oba Alaiyeluwa Olagbegi II,
en zijn vrouw. Owo is de voornaamste stad van de West-Nige-
riaanse provincie Ondo. Het echtpaar zal een reis van zes
weken door Groot-Brittannië maken.
PRAAG, 2 Oct. (Reuter). Het
Tsjechoslowaakse vakverenigings
orgaan „Prace" meldt, dat Maan
dagmorgen zeven personen om het
leven zijn gekomen en een aantal
personen gewond werden tenge
volge van een botsing tussen twee
expresstreinen te Svitavy in Mo-
ravië.
Fundamenten
middeleeuwse kerk
WORMER. In het voorjaar
van 1950 werd te Wormer de al
gemene begraafplaats, gelegen
naast de tegenwoordige Ned.
Herv. Kerk (1809) uitgebreid.
Hierbij stootte men op muurres-
ten van een oud gebouw, die bij
nader onderzoek bleken te behó
ren tot de fundamenten van de
voormalige middeleeuwse kerk.
Op verzoek van de Rijksdienst
voor het Oudheidkundig Bodem
onderzoek, werden door de heer
J. L. Lutjeharms, architect en
oudheidkundige te Schagen, de
vereiste waarnemingen gedaan.
Karl Arnold dankt de politie
DUSSELDORF, 2 Oct. (Reuter)
Karl Arnold, de premier van de
„sleuteldeelstaat" Noord-Rijnland-
Westfalen, heeft de politie be
dankt voor het „succesrijke op
treden tegen de verboden demon
straties van de communistische
jeugd". Meer dan 1200 communis
ten, voor het merendeel leden van
de „Vrije Duitse Jeugd", zijn ge
arresteerd. In Noord-Rijnland-
Westfalen alleen werden 600 ar
restaties verricht.
WEGENS OPSCHORTEN VAN
WAPENLEVERANTIES
LONDEN, 2 Oct. (Reuter).
De Egyptische minister van bui
tenlandse zaken, Sallah el din Bey,
heeft bij zijn Britse ambtgenoot,
Ernest Bevin, krachtig geprotes
teerd tegen de opschorting van de
levering door Engeland van be
langrijke wapens aan Egypte.
(Van onze correspondent)
LONDEN, September „Wie 94
jaar oud is, heeft weinig lust om
100 te worden," zei Bernard Shaw
op zijn laatste verjaardag. Of
schoon hij klaagde over de lasten
van de oude dag, werkte h(j die
dag aan 'n nieuw toneelstuk. Eens
toen men Shaw vroeg om naar
Stratford, Shakespeare's geboorte
plaats te komen voor het derde
eeuwfeest van Engelands grootste
dichter, zei Shaw: „Ik heb nooit
mijn eigen verjaardag gevierd,
waarom zou ik die van Skakespea-
re vieren?" Inderdaad. Bernard
Shaw voelt weinig voor zijn ver
jaardag. die steeds een gelegenheid
voor Engelse kranten is om een
vrolijk stukje te schrijven over
deze merkwaardige Ier. Velen
vreesden de laatste dagen dat Shaw
geen kans zou hebben om zijn
95ste verjaardag te vieren. Hij viel
van een laddertje af toen hij aan 't
werk was in de tuin van zijn mooie
landhuis even ten Noorden van
Londen. Hij moest geopereerd
worden, en op die leeftijd is een
operatie geen kleinigheid. Op het
ogenblik is men nog niet zeker van
zijn hersteL
Een uitstekend patiënt
Shaw, die zestig jaar lang de
Engelsen heeft vermaakt en vele
diepe wijsheden en grote dwaashe
den in de vergulde pillen van zijn
geestigheid heeft gegoten, heeft in
zijn ziekte zijn rol van ernstige
maar geestige clown voortgespeeld.
Een uitstekend patiënt, zeggen z'n
verpleegsters. Hij vroeg een van
haar een bewijs dat hij een bad
had gehad. Zoals zijn grote vriend
en tegenstander Chesterton eens
zei heeft Shaw weinig vertrouwen
in de mensheid en bovendien heeft
hij een hekel aan baden. „Wat is
ar logischer," zei de Times, „dan
dat Shaw zich beschermt tegen de
willekeur van lieve verpleegsters?"
Elke morgen zette hij om acht uur
de radio aan om naar het nieuws
over hemzelf te luisteren Eens
maakte hij de opmerking dié hij 40
jaar geleden al eens heeft gemaakt.
De oude vegetariër zou graag zien
dat alle beesten, die hij in zijn
lange leven niet heeft opgegeten,
zijn lijkwagen zouden trekken.
Vanuit het hospitaal schreef hij 'n
brief aan de Times om de regering
te vragen de belastingen niet te
verhogen. Shaw, die nog altijd een
Het feest van het St. Bonifacius-Missiehuis: In de kapel tijdens de pontificale Hoogmis. Mgr.
Huibers staande op de troon tijdens het Evangelie. Links van mgr. father Zuijdervliet, rechts
father Lefeber. Naast deze father dr. v. d. Dries. Met het Evangelieboek father Landman,
daarvoor, de diaken, father Eeltink.
„Goed voor ongeveer vijfduizend gulden", las father-rector
A. Poell van het Hoornse Missiehuis, onder stormachtig applaus
van de zeer velen in de recreatiezaal der studenten. Op verzoek
van de voorzitter van het feestcomité, de heer S. J. j. Luyckx,
las de rector luidop het bedrag, dat de Westfriese katholieken
ter gelegenheid'van het zilveren jubileum hadden bijeengebracht.
Dit geschiedde tijdens de feestvergadering, na de plechtige
Hoogmis, welke door Mgr. Huibers in de kapel werd opgedragen.
De mededeling van dit nieuwe blijk van offervaardigheid der
geloofsgenoten uit het gewest, was stellig een der hoogtepunten
van de bijeenkomst. Zeer treffend was ook de hartelijke geluk
wens van onze bisschop, met daarna de felicitatie van verschil
lende autoriteiten, die uit ervaring konden vertellen van hoe
grote betekenis dit zilveren feest moet worden geacht.
Tegen het middaguur betrad
Mgr. Huibers de zaal, in gezel
schap van vooraanstaande figu
ren uit het kerkelijke en open
bare leven, wier namen we gis
teren reeds hebben vermeld. De
studenten lieten zich bij deze
entree niet onbetuigd en juich
ten monseigneur spontaan toe.
Onmiddellijk nadat het gezel
schap had plaatsgenomen, zong
de Schola onder leiding vaa
father C. Kamps het vierstem
mig Ecce Sacerdos, op een wijze
die aller waardering had.
De bijeenkomst stond onder
leiding van father van Rassel.
die in zijn begroetingswoord o.m.
herinnerde aan de belangstelling
welke Mgr. Huibers steeds voor
het wel en wee van het Missie
huis heeft gekoesterd.
Een gelukkige wisselwerking
Dat die belangstelling nog
steeds onverminderd is gebleven
schop de verdiensten van de
rectoren: father Lefeber, father
Van Heiningen z.g., father Van
Leeuwen z.g. father Zuydervliet
en tenslotte van de tegenwoor
dige rector, father Poell.
„Maar met alleen voor de mis
sie is dit seminarie een zegen.
Stellig ondervindt het gehele
bisdom de heerlijke gevolgen
van het apostolaatswerk. Er is
een gelukkige wisselwerking,
waarvan de Congregatie van
Mill-Hill en het diocees de rijke
vruchten plukken."
Toen kwam er 'n moment waar
op de soliditeit van het gebouw
op de proef werd gesteld. Mon
seigneur beloofde de studenten
ter gelegenheid van dit zilveren
feest drie extra vrije dagen!
Glimlachend zag de bisschop het
enthousiasme aan dat zijn woor
den bij de jongens verwekten
Eén op de acht!
In opdracht van de algemeen
overste, die dezer dagen voor
een visitatiereis naar Borneo,
vertrekt, feliciteerde dr. v. d.
Dries, rector van het missiehuis
te Roosendaal.
Hij verzekerde father Poell
dat de leiding van de Congre
gatie van Mill-Hill zich oprecht
over dit jubileum verheugt. Er
is immers alle reden voor. Hier
werden 104 studenten voor het
priesterschap opgeleid, d.w.z. dat
er op een tegenwoordig totaal
van 800 fathers, een achtste ge
deelte in het Sint Bonifacius
Missiehuis heeft gestudeerd.
Het succes is, naast de onmis
bare zegen van God, te danken
aan de steun van bisschop en
priesters. Dit missiehuis is een
der mooiste en geriefelijkste der
Congregatie, de trots van alle
fathers. Dr. v. d. Dries prees
het enthousiasme en de ervaring
van father Poell, bracht hulde i
aan de bekwame staf van lera-
ren, de ijverige broeders en de
hardwerkende zusters. Hij sprak
tot slot zijn beste wensen uit
voor de toekomst en rekende op
de steun van het Haarlemse
priesterschap en de Westfriese
bevolking.
Gelukwensen en
cadeaux j
Burgemeester mr. B. R. Can-
neman verklaarde met veel ge
noegen de uitnodiging tot het
bijwonen van deze vergadering
te hebben aanvaard. Hij getuig
de van zijn belangstelling voor
de bloei en groei van het missie
huis en prees zich gelukkig dat
er zulk een vriendschappelijke
verstandhouding is. Hierop hoop
te de burgemeester ook voor de
toekomst.
Dat de bewoners van het mis-
siehuis bij de Hoornse katholie
ken graag gezien zijn, bevestig
de de hoogeerw. deken P. L. Ch.
v d. Meer. De deken wees ook
op de talrijke vrienden van de
Congregatie, waarvan er hier
zovelen aanwezig waren en ver
trouwde op een steeds groeiende
vriendenkring.
Alvorens over te gaan tot de
symbolische overhandiging van
het bedrag dat in de Westfriese
parochies is bijeengebracht,
haalde de heer Luyckx oude
herinneringen op, waaruit bleek
bleek reeds uit de bereidwillig
heid om de pontificale hoogmis
op te dragen, maar kwam ook
tot uiting bij de felicitatie van
monseigneur.
„Ik acht het een voorrecht om
deze vreugdevolle dag als bis
schop van het diocees te mogen
meemaken," zo begon Z.H.E.
Dan bracht spr. in herinnering
hoe hij reeds als pastoor in Am
sterdam van de plannen tot
stichting van het missiehuis had
vernomen en later als deken
van Hoorn van nabij de on
vermoeide werkkracht van de
stichter, father Lefeber, baf
kunnen bewonderen. „Van ston
de af aan heeft in het missiehuis
de geest van liefde en offer
vaardigheid geheerst," zo ver
volgde monseigneur. En de
priesterlijke en apostolische
geest is ook kenmerkend' voor
de studenten.
In het kort releveerde de bis-
Een hoofdmoment in de feestvergadering in het Missiehuis:
Mgr. Huibers, father Lefeber en father Poell, tijdens de toespraak
van notaris Luyckx, die het cadeau van katholiek Westfriesland
aanbood.
dat de hartelijkheid en naasten
liefde steeds eigenschappen zijn
geweest van de fathers van
Mill-Hill. In niet mindere mate
dan vroeger hebben de West
friezen bewondering voor deze
missionarissen. Wie weet zullen
de emigranten uit dit gewest
nog eens van de geestelijke zorg
der fathers profiteren! De heer
Luyckx sprak de hoop uit op de
blijvende medewerking van de
parochieherders, wanneer zo
als thans is gebeurd een be
roep op geldelijke steun der ge
lovigen wordt gedaan. Hij dank
te de comité's voor de betoonde
activiteit en overhandigde ten
slotte aan father Poell de enve
loppe, waarin het bedrag voor
het jubileum-geschenk was ver
meld.
Steeds is het missiehuis met
omgeving disponibel voor de
Katholieke Jongerenbeweging,
vooral wanneer de landdagen
worden georganiseerd. Op de
laatste landdag hebben de be
zoekers het geld bijeengebracht
om hun dankbaarheid te tonen
en dit werd met een toepasselijk
woord door de heer C. Stuyf-
bergen overhandigd, met het
verzoek het bedrag te bestem
men voor de aankoop van een
tapijt in de kapel.
Goede herinneringen
De stichter van het missiehuis,
father Lefeber, zat boordevol
herinneringen uit de moeilijke,
maar toch gelukkige jaren, toen
de bouw moest worden voorbe-
ïeid. „Als ik alles moest vertel
len kon ik wel dagen aan het
woord blijven!" Spr. dacht terug
aan de medewerking van deken
Wijtenburg, de hartelijke be
langstelling van de toenmalige
deken Huibers, „die nu nog
millionair wil worden!". Voorts
de dames Naber oftewel tante
Christien en tante Doortje,
ijverige werksters bij het
onderhoud en maken van de
reusachtige hoeveelheden tex
tiel; hij herdacht de ondervon
den steun van het Weeshuis, van
het Kerkbestuur, van het Sint
Jans-ziekenhuis en van alle
vrienden in Westfriesland, wier
hulp ook in de beginperiode ide
aal is geweest.
Dank aan allen voor alles
Dankbaar voor alle zegen uit
de hemel en de betoonde be
langstelling op dit feest, sprak
tenslotte father Poell. De rector
toonde zich bijzonder erkente
lijk voor de steeds ondervonden
bijstand van het episcopaat,
sprak zijn dank uit jegens het
gemeentebestuur dat altijd
medewerking verleent wanneer
die wordt gevraagd. Hij bracht
hulde aan de zelatricen voor
hun activiteit en aan de onder
wijzers voor de moeite, die zij
zich met extra lessen voor de
toekomstige studenten getroos
ten. Tenslotte dankte de rector
voor de ontvangen geldbedragen
van de weldoeners en eindigde
met de woorden, waarin hij alle
vrienden betrok: „Dank aan al
len voor alles."
Hiermee was deze officiële
nuldigingsplechtigheid ten ein
de. Tot drie uur was het een
komen en gaan van bezoekers
op de receptie, waarop father
Poell, father Lefeber, father
Zuydervliet en dr. v. d. Dries
de gelukwensen in ontvangst
namen.
Graanbeurs Rotterdam
ROTTERDAM, 2 Oct. Bin
nenlandse granen (officieuze no
teringen per 100 kg franco Rotter
dam) goed prijshoudend. Tarwe
zonder vochtgehalte f 2323.50.
Doorsnee kwaliteit op vochtcon-
ditie f 22.50—23.25. Zomergerst
f 28—28.75. Haver f 24—26.—.
Peulvruchten lager verkocht.
der grootste inkomens in Engeland
heeft, heeft een gruwelijke hekel
aan beiastingen.
Weinig verantwoordelijk
heidsgevoel
In het kort: Shaw heeft zijn best
gedaan om het publiek te overtui
gen dat men zijn woorden en da
den niet ernstig moet opvatten.
Shaw is een Ier en krijgt in Enge
land spoedig het verwijt naar het
hoofd geslingerd dat hij geen ver
antwoordelijkheidsgevoel heeft.
Zijn socialistische vrienden, die
zoveel te danken hebben aan deze
man die hun leer in leesbare ge
schriften op de markt bracht, erge
ren zich nu hevig aan Shaw. De
laatste jaren heeft hij het in zijn
hoofd gehaald dat niet Attlee maar
Stalin zijn beste leerling is. Hij
prijst Stalin veelvuldig. Toen de
Daily Worker hem een artikel
vroeg en het drukte, stond het he
le bestuur der Engelse Communis
tische Partij op zijn kop. Hij prees
de wijsheid der Labourregering en
van de Vakverenigingen, lichamen
waarvoor de communisten nooit 'n
goed woord kunnen vinden. Maar
Chesterton besefte dat weinigen
meer verantwoordelijkheidsgevoel
hebben dan Shaw, de Ier, de Puri
tein en de Progressief. De goede
Chesterton zei eens dat alle kette
rijen van Shaw nooit afbreuk had
den gedaan aan de vriendschap tus
sen de geheelonthouder en de man
die het niet schelen kon waar het
water terecht kwam als het maar
niet in de wijn liep, tussen de ve
getariër en de bewonderaar van 'n
goede biefstuk, tussen Shaw die
zich soms een atheist noemde en
de katholiek Chesterton Hij wist,
dat Shaw geen slecht mens was,
zelfs als hij slechte ideeën verkon
digde
Eens schreef hij een toneelstuk
over supermensen, die 300 jaar oud
werden. Als Shaw 300 zou worden,
zou hij eindigen als katholiek, zei
Chesterton.
Kluizenaarsleven
Maar Shaw is eerst 94 en zijn
gezondheid is niet wat ze is ge
weest. Hij leeft als een kluizenaar,
maar Engeland blijft een warme
genegenheid voor hem koesteren.
In een tijd, dat vele jongemannen
oud zijn, is de oude Shaw jong.
Zelfs nu zijn zijn artikelen nooit
saai. Hij.zegt buitensporige din
gen, maar verveeld heeft hij nooit
iemand. In een land, waar het le
ven niet al te opwindend is, is een
dergelijk persoon een geschenk van
God.
CASTRICUM. Vermoedelijk
is door blikseminslag in een der
electrische centrales Castricum
ongeveer tien uur gisterenavond
in het donker geraakt. Ook Eg-
mond aan Zee, Egmond Binnen
en Egmond aan de Hoef werden
in het donker gezet. Tevens
werd hierdoor het pompstation
van de provinciale waterleiding
bedrijven buiten werking ige-
steld.
De technische dienst van het
provinciaal waterleidingsbedrijf
te Bloemendaal wist ergere
moeilijkheden te voorkomen en
is er in geslaagd de bovenom
schreven plaatsen en het pomp
station van de provinciale water
leidingbedrijven door een nood
voedingskabel weer van electri-
citeit te voorzien. De storing
duurde een uur.
MOLOTOF IN ONGENADE
WASHINGTON, 2 Oct. (AFP)
Drew Pearson, de Amerikaanse
radiocommentator, heeft in ziin
wekelijkse causerie verklaard, dat
admiraal Alan Kirk, de Ameri
kaanse ambassadeur te Moskou,
Washington er van in kennis zou
hebben gesteld, dat Molotof, de
Russische minister van buiten
landse zaken, persona non grata
zou zijn geworden als gevolg van
de nederlaag in Korea.
Volgens Pearson zou het Krem
lin misnoegd zijn omdat Molotof
onnauwkeurige veronderstellin
gen had geopperd betreffende de
Amerikaanse reactie op de Noord-
Koreaanse aanval, waardoor hij
het onnodig achtte vliegtuigen te
leveren aan Noord-Korea.
Verder verklaarde Drew Pear
son vernomen te hebben, dat de
Roemeense en Bulgaarse ambas
sadeurs te Moskou aan de am
bassadeur van de Ver. Staten heb
ben te verstaan gegeven dat gene
ralissimus Stalin het verlangen
zou koesteren president Truman
te ontmoeten, hetzij in Zwitser
land of in Zweden, met het doel
oen 50-jarige vrede te verzekeren
BONDSRAAD
NED. VOLLEYBAL BOND
In het A.M.V.J.-gebouw te Am
sterdam is voor het eerst de
Bondsraad van de Ned. Volleybal
Bond bijeengeweest.
Het oude bestuur, bestaande uit
de heren W. Struik, Groningen,
voorzitter, Ui. Meijer, Groningen,
secretaris en H. Jonker, Leeuwar
den, penningmeester, trad af waar
bij de heer Jonker meedeelde dat
hij voor een eventuele herverkie
zing niet in aanmerking wenste te
komen.
Het nieuwe hoofdbestuur were
door de Bondsraad alsvolgt samen
gesteld: voorzitter W. Struik, afd
Groningen: vice-voorzitter P. M
Beyen, afd. Haarlem; secretaris Th
Meijer, afd. Groningen; 2e secreta
ris Bey, afd. Utrecht; penningmees
ter H Kwak, afd. Den Haag; 2d<
penningmeester H. H. Spruit, afd
Den Haag; alg. lid Reijnders var
Velzen, afd. Den Helder.
Tijdens de vergadering werd
vastgesteld dat thans praktisch
overal in het land gevolleybald
wordt, behalve in het Zuiden en
dat men doende is afdelingen te
vormen ook in die grote steden
waar zij nu ontbreken. Het aantal
leden, dames en heren, heeft de
4000 overschreden.