Talrijke blijken van waardering met het woord en met de daad Gevoelige les aan het wereldcommunisme Ondanks zijn ziekte speelt Bernard Shaw de clown De ommekeer in Korea Ook belangwekkende politieke gezichtspunten Enorm organisatie vermogen Genezing na operatie niet zeker Treinbotsing in Tsjecho-Slowakije Egypte protesteert bij Engeland 25 jaar Mill-Hill in Hoorn Mgr. Huibers had voor de studenten een aangename verrassing in petto Kabelstoring in Noordholland Wil Stalin Truman ontmoeten? DINSDAG 3 OCTOBER 1950 PAGINA 3 (Van onze diplomatieke medewerker) Het verrassende tegenoffensief dat generaal MacArthur in de rug der Noord-Koreaanse aanvallers heeft ingezet, biedt een aantal hoogst interessante gezichtspunten. Vooreerst militair. Andermaal schijnt wel bewezen wat eigenlijk geen nieuw bewijs behoefde dat MacArthur een groot veldheer is. De aankondigingen, in het voorjaar door zijn hoofdkwartier gedaan omtrent een groot en beslissend najaarsoffensief, zijn juist en nauwkeurig gebleken. Wie destijds meende, dat die mededelin gen louter geruststellingen waren, om het moreel der troepen te steunen, dat in die maanden op een zware proef werd gesteld, heeft nu kunnen ontdekken, dat de gloedeerlijke MacArthur zulke verzekeringen niet geeft, als hij ze niet waar kan maken. Er is nog een ander, belangrijk militair aspect: het enorme orga nisatievermogen der Verenigde Staten. Korea overviel Amerika, toen dit land in een gevaarlijke toestand van militaire onparaat- heid, verzwakking en onvoorbe reidheid verkeerde. De aanvoer lijnen voor de Amerikanen liepen over zee en waren meer dan het twintigvoud in lengte van de ver bindingen der Noord-Koreanen met het front, die bovendien nog over land lagen. Wat Amerika in Korea op militair terrein in en kele maanden heeft kunnen pres teren, dwingt bewondering af en zal niet nalaten in het Verre Oos ten ook ontzag in te boezemen. Voor het prestige der V.S. in Azië, dat na China een forse deuk had gekregen, is dat van grote betekenis, al zal dat prestige pas een meer definitief herstel krij gen, als ook de politieke oplos sing van het Korea-geschil even redig is aan de militaire succes sen van de laatste weken. Men mag evenzeer aannemen, dat ook in Peking en zelfs in Moskou deze snelle Amerikaanse machts ontplooiing tot grote bedacht zaamheid is gaan leiden. Dat be tekent niet, dat herhalingen van Korea elders ter wereld uit gesloten zouden zijn. Het bete kent echter wel, dat Korea aan het wereldcommunisme een ge voelige les heeft gegeven, n.l. dat „het kapitalistisch-imperialistische Westen" nog helemaal niet zo rot voos en vermolmd is, als het vol gens de marxistische theoretici eigenlijk al had moeten zijn. De behoedzame en scherp berekenen de Stalin zal zich daarom zeker nog wel eens deugdelijk beden ken, vooraleer hij ergens anders een tweede Korea gaat wagen. Naar een rechtvaardige vrede? Maar de militaire omslag op Korea heeft ook belangwekkende politieke gezichtspunten. Aller eerst komt daarbij naderbij het moment, waarop de 38e breedte graad weer door het U-N.O.-leger zal zijn genaderd en waarop di plomaten zullen moeten gaan vol tooien, wat generaals hebben voorbereid. „Zaak der U.N.O.", heeft president Truman de poli tieke oplossing van Korea ge noemd en wij achten dit stand punt gezonder en verstandiger, dan dat van zijn tegenstanders in de V.S., die de politieke regeling van het Koreaanse geschil liever zien als „zaak van Amerika". Het zou de zwaar gehavende U.N.O. goed doen, als zij hier een rechtvaardige vrede voor het eerst! wist te bewerk stelligen. Het zou Amerika vrij waren voor verdenkingen van imperialisme, als het in deze nog uiterst gevoelige en achterdoch tige Aziatische sfeer niet zelf al leen handelend optrad, maar de U-N.O. ruim baan liet en in die U.N.O. Aziatische mogendheden een groot aandeel liet nemen in de pogingen, zulk een rechtvaar dige vrede tot stand te brengen. Reeds veel eerder opperden wij dat de diplomatie van een Nehroe ons daarbij onmisbaar leek en wij blijven daar ook nu nog bij. Onder communistische of Westerse invloed Om deze zaak in alle duidelijk heid scherp te stellen, zou men kunnen zeggen: het gaat er om, of Korea tot de communistische, of tot de Westerse invloedssfeer zal gaan behoren, of tot geen van beide. De republikeinen in Ame rika wensen het onder Westerse invloed te brengen. De communis ten, die altijd klaar staan, om an deren op ongehoord grove wijze van imperialisme te beschuldigen, zijn zelf zó door en door impe rialistisch, dat zij Korea onder hun invloedssfeer willen trekken. Men meent redenen te hebben om te veronderstellen, dat Tru man tevreden zou zijn, als Korea buiten beide invloedssferen bleef en zeker is Nehroe's politiek daarop gericht. In Trumans ge- daehtengang zou dan ook het Westen een betere hand hebben, om het communisme ook in Azië als een gevaarlijke, want impe rialistische macht te brandmer ken. Amerika's papieren en die van het Westen in het alge- kunnen stijgen. Aan het China van Mao zou het dan ook wat ge makkelijker worden gemaakt, zich losser te maken van Moskou. Beslissing bij algemene vergadering der Uno De huidige Veiligheidsraad is natuurlijk een uiterst ongeschikt lichaam, om in Korea een recht vaardige vrede te maken. De ve to's van Malik kunnen dat simpel en grondig verhinderen. Die zelf de veto's zouden ook een Korea- oplossing-buiten-één-van-beide in vloedssferen onmogelijk kunnen maken. De jongste voorstellen van Aoheson, om de Algemene verga dering der U.N.O. te versterken, zijn dan ook ongetwijfeld met het oog op een Korea-oplossing ont worpen. Loopt de zaak in de Vei ligheidsraad dood op Ruslands „neen", dan zal men trachten de zaak onverwijld te doen behan delen door de Algemene Vergade ring, waar geen veto-rechten be staan, waar ook geen beslissingen kunnen worden genomen, maar waar aanbevelingen, met twee- derde-meerderheid aanvaard, door alle goedwillende naties vrijwillig kunnen en wellicht zullen wor den uitgevoerd. Langs die weg wil men ver moedelijk een mogelijkheid ope nen, om het Sovjet-vetote ont gaan en een gewenste, althans minst-ongewenste oplossing van het Korea-conflict na te kunnen streven. Rusland's tegenspel Het tegenspel van Rusland daarentegen ligt voor de hand. Het zal zich met hand en tand verzetten, tegen deze voorzichti ge pogingen tot versterking der Algemene Vergadering.. Het zal alles op alles zetten, om zich niet in zijn slechte, imperialistische kaart te laten kijken, door het op zichzelf ook nog niet onjuiste standpunt te verdedigen, dat geen Korea-oplossing mogelijk is, zonder medewerking van Mao- China. Zolang Amerika de Mao- regering niet erkent en zich tegen haar toelating tot de U.N.O. ver zet, zullen de Sovjets zeggen: „Daar ziet gij uit, dat de V.S. im perialisten zijn door zonder re kening te houden met redelijke belangen van een zo belangrijke derde als Mao de zaken in Ko rea naar hun hand te willen zet ten". Vóór de verkiezingen van November a.s. in Amerika zit Acheson daartegen klem. Een er kenning van Mao nog vóór die verkiezingen betekent koren op de molen der republikeinen, die Acheson's en Marshall's China-politiek scherp veroordelen. Zouden de democraten echter die verkiezingen winnen, dan is de Amerikaanse erkenning van Mao o.i. nog slechts een kwestie van tijd. De Canadezen hebben dat begrepen. Toen India's voorstel, om Mao onmiddellijk tot de UNO toe te laten, na de opening der algemene UNO-vergadering werd verworpen, zagen de Canadezen hun voorstel aangenomen, om de ze zaak door een commissie te la ten „bestuderen". Daarmee is tijd gewonnen: tijd, tot na de Novem- ber-verkiezingen in de V.S. Begin van een moeilijke weg Het militaire keerpunt in Korea betekent dus niet anders dan een noodzakelijk begin van een nog uiterst moeizame en kronkelige weg naar een rechtvaardige vrede in Korea. Enige nuttige mogelijkheden daartoe kunnen door de Algeme ne Vergadering worden geopend en de „studie" van het China- probleem volgens het Canadese voorstel is'één van die moge lijkheden. Tot nu toe is Korea 'n harde waarschuwing geweest voor het Westen, om onophoudelijk en in toenemende mate waakzaam te zijn. Het is ook een duidelijke waarschuwing aan Moskou ge weest. dat het Westen inderdaad bereid is, daadwerkelijk de vrij heid te handhaven, tegen agressie in. De toekomst zal moeten leren, of het ook een les is voor de U.N.O., hoe na verstoring van vrede opnieuw een rechtvaar dige. hopelijk een rechtvaardiger vrede te vestigen. Ook na de mi litaire omslag daar blijft Korea onze gespannen aandacht dus nog overwaard. meen. als het die poging zou steunen zouden daardoor weer Met fraaie hoeden op het hoofd arriveerden op het Londense vliegveld de „Olowo" van Owo, Oba Alaiyeluwa Olagbegi II, en zijn vrouw. Owo is de voornaamste stad van de West-Nige- riaanse provincie Ondo. Het echtpaar zal een reis van zes weken door Groot-Brittannië maken. PRAAG, 2 Oct. (Reuter). Het Tsjechoslowaakse vakverenigings orgaan „Prace" meldt, dat Maan dagmorgen zeven personen om het leven zijn gekomen en een aantal personen gewond werden tenge volge van een botsing tussen twee expresstreinen te Svitavy in Mo- ravië. Fundamenten middeleeuwse kerk WORMER. In het voorjaar van 1950 werd te Wormer de al gemene begraafplaats, gelegen naast de tegenwoordige Ned. Herv. Kerk (1809) uitgebreid. Hierbij stootte men op muurres- ten van een oud gebouw, die bij nader onderzoek bleken te behó ren tot de fundamenten van de voormalige middeleeuwse kerk. Op verzoek van de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodem onderzoek, werden door de heer J. L. Lutjeharms, architect en oudheidkundige te Schagen, de vereiste waarnemingen gedaan. Karl Arnold dankt de politie DUSSELDORF, 2 Oct. (Reuter) Karl Arnold, de premier van de „sleuteldeelstaat" Noord-Rijnland- Westfalen, heeft de politie be dankt voor het „succesrijke op treden tegen de verboden demon straties van de communistische jeugd". Meer dan 1200 communis ten, voor het merendeel leden van de „Vrije Duitse Jeugd", zijn ge arresteerd. In Noord-Rijnland- Westfalen alleen werden 600 ar restaties verricht. WEGENS OPSCHORTEN VAN WAPENLEVERANTIES LONDEN, 2 Oct. (Reuter). De Egyptische minister van bui tenlandse zaken, Sallah el din Bey, heeft bij zijn Britse ambtgenoot, Ernest Bevin, krachtig geprotes teerd tegen de opschorting van de levering door Engeland van be langrijke wapens aan Egypte. (Van onze correspondent) LONDEN, September „Wie 94 jaar oud is, heeft weinig lust om 100 te worden," zei Bernard Shaw op zijn laatste verjaardag. Of schoon hij klaagde over de lasten van de oude dag, werkte h(j die dag aan 'n nieuw toneelstuk. Eens toen men Shaw vroeg om naar Stratford, Shakespeare's geboorte plaats te komen voor het derde eeuwfeest van Engelands grootste dichter, zei Shaw: „Ik heb nooit mijn eigen verjaardag gevierd, waarom zou ik die van Skakespea- re vieren?" Inderdaad. Bernard Shaw voelt weinig voor zijn ver jaardag. die steeds een gelegenheid voor Engelse kranten is om een vrolijk stukje te schrijven over deze merkwaardige Ier. Velen vreesden de laatste dagen dat Shaw geen kans zou hebben om zijn 95ste verjaardag te vieren. Hij viel van een laddertje af toen hij aan 't werk was in de tuin van zijn mooie landhuis even ten Noorden van Londen. Hij moest geopereerd worden, en op die leeftijd is een operatie geen kleinigheid. Op het ogenblik is men nog niet zeker van zijn hersteL Een uitstekend patiënt Shaw, die zestig jaar lang de Engelsen heeft vermaakt en vele diepe wijsheden en grote dwaashe den in de vergulde pillen van zijn geestigheid heeft gegoten, heeft in zijn ziekte zijn rol van ernstige maar geestige clown voortgespeeld. Een uitstekend patiënt, zeggen z'n verpleegsters. Hij vroeg een van haar een bewijs dat hij een bad had gehad. Zoals zijn grote vriend en tegenstander Chesterton eens zei heeft Shaw weinig vertrouwen in de mensheid en bovendien heeft hij een hekel aan baden. „Wat is ar logischer," zei de Times, „dan dat Shaw zich beschermt tegen de willekeur van lieve verpleegsters?" Elke morgen zette hij om acht uur de radio aan om naar het nieuws over hemzelf te luisteren Eens maakte hij de opmerking dié hij 40 jaar geleden al eens heeft gemaakt. De oude vegetariër zou graag zien dat alle beesten, die hij in zijn lange leven niet heeft opgegeten, zijn lijkwagen zouden trekken. Vanuit het hospitaal schreef hij 'n brief aan de Times om de regering te vragen de belastingen niet te verhogen. Shaw, die nog altijd een Het feest van het St. Bonifacius-Missiehuis: In de kapel tijdens de pontificale Hoogmis. Mgr. Huibers staande op de troon tijdens het Evangelie. Links van mgr. father Zuijdervliet, rechts father Lefeber. Naast deze father dr. v. d. Dries. Met het Evangelieboek father Landman, daarvoor, de diaken, father Eeltink. „Goed voor ongeveer vijfduizend gulden", las father-rector A. Poell van het Hoornse Missiehuis, onder stormachtig applaus van de zeer velen in de recreatiezaal der studenten. Op verzoek van de voorzitter van het feestcomité, de heer S. J. j. Luyckx, las de rector luidop het bedrag, dat de Westfriese katholieken ter gelegenheid'van het zilveren jubileum hadden bijeengebracht. Dit geschiedde tijdens de feestvergadering, na de plechtige Hoogmis, welke door Mgr. Huibers in de kapel werd opgedragen. De mededeling van dit nieuwe blijk van offervaardigheid der geloofsgenoten uit het gewest, was stellig een der hoogtepunten van de bijeenkomst. Zeer treffend was ook de hartelijke geluk wens van onze bisschop, met daarna de felicitatie van verschil lende autoriteiten, die uit ervaring konden vertellen van hoe grote betekenis dit zilveren feest moet worden geacht. Tegen het middaguur betrad Mgr. Huibers de zaal, in gezel schap van vooraanstaande figu ren uit het kerkelijke en open bare leven, wier namen we gis teren reeds hebben vermeld. De studenten lieten zich bij deze entree niet onbetuigd en juich ten monseigneur spontaan toe. Onmiddellijk nadat het gezel schap had plaatsgenomen, zong de Schola onder leiding vaa father C. Kamps het vierstem mig Ecce Sacerdos, op een wijze die aller waardering had. De bijeenkomst stond onder leiding van father van Rassel. die in zijn begroetingswoord o.m. herinnerde aan de belangstelling welke Mgr. Huibers steeds voor het wel en wee van het Missie huis heeft gekoesterd. Een gelukkige wisselwerking Dat die belangstelling nog steeds onverminderd is gebleven schop de verdiensten van de rectoren: father Lefeber, father Van Heiningen z.g., father Van Leeuwen z.g. father Zuydervliet en tenslotte van de tegenwoor dige rector, father Poell. „Maar met alleen voor de mis sie is dit seminarie een zegen. Stellig ondervindt het gehele bisdom de heerlijke gevolgen van het apostolaatswerk. Er is een gelukkige wisselwerking, waarvan de Congregatie van Mill-Hill en het diocees de rijke vruchten plukken." Toen kwam er 'n moment waar op de soliditeit van het gebouw op de proef werd gesteld. Mon seigneur beloofde de studenten ter gelegenheid van dit zilveren feest drie extra vrije dagen! Glimlachend zag de bisschop het enthousiasme aan dat zijn woor den bij de jongens verwekten Eén op de acht! In opdracht van de algemeen overste, die dezer dagen voor een visitatiereis naar Borneo, vertrekt, feliciteerde dr. v. d. Dries, rector van het missiehuis te Roosendaal. Hij verzekerde father Poell dat de leiding van de Congre gatie van Mill-Hill zich oprecht over dit jubileum verheugt. Er is immers alle reden voor. Hier werden 104 studenten voor het priesterschap opgeleid, d.w.z. dat er op een tegenwoordig totaal van 800 fathers, een achtste ge deelte in het Sint Bonifacius Missiehuis heeft gestudeerd. Het succes is, naast de onmis bare zegen van God, te danken aan de steun van bisschop en priesters. Dit missiehuis is een der mooiste en geriefelijkste der Congregatie, de trots van alle fathers. Dr. v. d. Dries prees het enthousiasme en de ervaring van father Poell, bracht hulde i aan de bekwame staf van lera- ren, de ijverige broeders en de hardwerkende zusters. Hij sprak tot slot zijn beste wensen uit voor de toekomst en rekende op de steun van het Haarlemse priesterschap en de Westfriese bevolking. Gelukwensen en cadeaux j Burgemeester mr. B. R. Can- neman verklaarde met veel ge noegen de uitnodiging tot het bijwonen van deze vergadering te hebben aanvaard. Hij getuig de van zijn belangstelling voor de bloei en groei van het missie huis en prees zich gelukkig dat er zulk een vriendschappelijke verstandhouding is. Hierop hoop te de burgemeester ook voor de toekomst. Dat de bewoners van het mis- siehuis bij de Hoornse katholie ken graag gezien zijn, bevestig de de hoogeerw. deken P. L. Ch. v d. Meer. De deken wees ook op de talrijke vrienden van de Congregatie, waarvan er hier zovelen aanwezig waren en ver trouwde op een steeds groeiende vriendenkring. Alvorens over te gaan tot de symbolische overhandiging van het bedrag dat in de Westfriese parochies is bijeengebracht, haalde de heer Luyckx oude herinneringen op, waaruit bleek bleek reeds uit de bereidwillig heid om de pontificale hoogmis op te dragen, maar kwam ook tot uiting bij de felicitatie van monseigneur. „Ik acht het een voorrecht om deze vreugdevolle dag als bis schop van het diocees te mogen meemaken," zo begon Z.H.E. Dan bracht spr. in herinnering hoe hij reeds als pastoor in Am sterdam van de plannen tot stichting van het missiehuis had vernomen en later als deken van Hoorn van nabij de on vermoeide werkkracht van de stichter, father Lefeber, baf kunnen bewonderen. „Van ston de af aan heeft in het missiehuis de geest van liefde en offer vaardigheid geheerst," zo ver volgde monseigneur. En de priesterlijke en apostolische geest is ook kenmerkend' voor de studenten. In het kort releveerde de bis- Een hoofdmoment in de feestvergadering in het Missiehuis: Mgr. Huibers, father Lefeber en father Poell, tijdens de toespraak van notaris Luyckx, die het cadeau van katholiek Westfriesland aanbood. dat de hartelijkheid en naasten liefde steeds eigenschappen zijn geweest van de fathers van Mill-Hill. In niet mindere mate dan vroeger hebben de West friezen bewondering voor deze missionarissen. Wie weet zullen de emigranten uit dit gewest nog eens van de geestelijke zorg der fathers profiteren! De heer Luyckx sprak de hoop uit op de blijvende medewerking van de parochieherders, wanneer zo als thans is gebeurd een be roep op geldelijke steun der ge lovigen wordt gedaan. Hij dank te de comité's voor de betoonde activiteit en overhandigde ten slotte aan father Poell de enve loppe, waarin het bedrag voor het jubileum-geschenk was ver meld. Steeds is het missiehuis met omgeving disponibel voor de Katholieke Jongerenbeweging, vooral wanneer de landdagen worden georganiseerd. Op de laatste landdag hebben de be zoekers het geld bijeengebracht om hun dankbaarheid te tonen en dit werd met een toepasselijk woord door de heer C. Stuyf- bergen overhandigd, met het verzoek het bedrag te bestem men voor de aankoop van een tapijt in de kapel. Goede herinneringen De stichter van het missiehuis, father Lefeber, zat boordevol herinneringen uit de moeilijke, maar toch gelukkige jaren, toen de bouw moest worden voorbe- ïeid. „Als ik alles moest vertel len kon ik wel dagen aan het woord blijven!" Spr. dacht terug aan de medewerking van deken Wijtenburg, de hartelijke be langstelling van de toenmalige deken Huibers, „die nu nog millionair wil worden!". Voorts de dames Naber oftewel tante Christien en tante Doortje, ijverige werksters bij het onderhoud en maken van de reusachtige hoeveelheden tex tiel; hij herdacht de ondervon den steun van het Weeshuis, van het Kerkbestuur, van het Sint Jans-ziekenhuis en van alle vrienden in Westfriesland, wier hulp ook in de beginperiode ide aal is geweest. Dank aan allen voor alles Dankbaar voor alle zegen uit de hemel en de betoonde be langstelling op dit feest, sprak tenslotte father Poell. De rector toonde zich bijzonder erkente lijk voor de steeds ondervonden bijstand van het episcopaat, sprak zijn dank uit jegens het gemeentebestuur dat altijd medewerking verleent wanneer die wordt gevraagd. Hij bracht hulde aan de zelatricen voor hun activiteit en aan de onder wijzers voor de moeite, die zij zich met extra lessen voor de toekomstige studenten getroos ten. Tenslotte dankte de rector voor de ontvangen geldbedragen van de weldoeners en eindigde met de woorden, waarin hij alle vrienden betrok: „Dank aan al len voor alles." Hiermee was deze officiële nuldigingsplechtigheid ten ein de. Tot drie uur was het een komen en gaan van bezoekers op de receptie, waarop father Poell, father Lefeber, father Zuydervliet en dr. v. d. Dries de gelukwensen in ontvangst namen. Graanbeurs Rotterdam ROTTERDAM, 2 Oct. Bin nenlandse granen (officieuze no teringen per 100 kg franco Rotter dam) goed prijshoudend. Tarwe zonder vochtgehalte f 2323.50. Doorsnee kwaliteit op vochtcon- ditie f 22.50—23.25. Zomergerst f 28—28.75. Haver f 24—26.—. Peulvruchten lager verkocht. der grootste inkomens in Engeland heeft, heeft een gruwelijke hekel aan beiastingen. Weinig verantwoordelijk heidsgevoel In het kort: Shaw heeft zijn best gedaan om het publiek te overtui gen dat men zijn woorden en da den niet ernstig moet opvatten. Shaw is een Ier en krijgt in Enge land spoedig het verwijt naar het hoofd geslingerd dat hij geen ver antwoordelijkheidsgevoel heeft. Zijn socialistische vrienden, die zoveel te danken hebben aan deze man die hun leer in leesbare ge schriften op de markt bracht, erge ren zich nu hevig aan Shaw. De laatste jaren heeft hij het in zijn hoofd gehaald dat niet Attlee maar Stalin zijn beste leerling is. Hij prijst Stalin veelvuldig. Toen de Daily Worker hem een artikel vroeg en het drukte, stond het he le bestuur der Engelse Communis tische Partij op zijn kop. Hij prees de wijsheid der Labourregering en van de Vakverenigingen, lichamen waarvoor de communisten nooit 'n goed woord kunnen vinden. Maar Chesterton besefte dat weinigen meer verantwoordelijkheidsgevoel hebben dan Shaw, de Ier, de Puri tein en de Progressief. De goede Chesterton zei eens dat alle kette rijen van Shaw nooit afbreuk had den gedaan aan de vriendschap tus sen de geheelonthouder en de man die het niet schelen kon waar het water terecht kwam als het maar niet in de wijn liep, tussen de ve getariër en de bewonderaar van 'n goede biefstuk, tussen Shaw die zich soms een atheist noemde en de katholiek Chesterton Hij wist, dat Shaw geen slecht mens was, zelfs als hij slechte ideeën verkon digde Eens schreef hij een toneelstuk over supermensen, die 300 jaar oud werden. Als Shaw 300 zou worden, zou hij eindigen als katholiek, zei Chesterton. Kluizenaarsleven Maar Shaw is eerst 94 en zijn gezondheid is niet wat ze is ge weest. Hij leeft als een kluizenaar, maar Engeland blijft een warme genegenheid voor hem koesteren. In een tijd, dat vele jongemannen oud zijn, is de oude Shaw jong. Zelfs nu zijn zijn artikelen nooit saai. Hij.zegt buitensporige din gen, maar verveeld heeft hij nooit iemand. In een land, waar het le ven niet al te opwindend is, is een dergelijk persoon een geschenk van God. CASTRICUM. Vermoedelijk is door blikseminslag in een der electrische centrales Castricum ongeveer tien uur gisterenavond in het donker geraakt. Ook Eg- mond aan Zee, Egmond Binnen en Egmond aan de Hoef werden in het donker gezet. Tevens werd hierdoor het pompstation van de provinciale waterleiding bedrijven buiten werking ige- steld. De technische dienst van het provinciaal waterleidingsbedrijf te Bloemendaal wist ergere moeilijkheden te voorkomen en is er in geslaagd de bovenom schreven plaatsen en het pomp station van de provinciale water leidingbedrijven door een nood voedingskabel weer van electri- citeit te voorzien. De storing duurde een uur. MOLOTOF IN ONGENADE WASHINGTON, 2 Oct. (AFP) Drew Pearson, de Amerikaanse radiocommentator, heeft in ziin wekelijkse causerie verklaard, dat admiraal Alan Kirk, de Ameri kaanse ambassadeur te Moskou, Washington er van in kennis zou hebben gesteld, dat Molotof, de Russische minister van buiten landse zaken, persona non grata zou zijn geworden als gevolg van de nederlaag in Korea. Volgens Pearson zou het Krem lin misnoegd zijn omdat Molotof onnauwkeurige veronderstellin gen had geopperd betreffende de Amerikaanse reactie op de Noord- Koreaanse aanval, waardoor hij het onnodig achtte vliegtuigen te leveren aan Noord-Korea. Verder verklaarde Drew Pear son vernomen te hebben, dat de Roemeense en Bulgaarse ambas sadeurs te Moskou aan de am bassadeur van de Ver. Staten heb ben te verstaan gegeven dat gene ralissimus Stalin het verlangen zou koesteren president Truman te ontmoeten, hetzij in Zwitser land of in Zweden, met het doel oen 50-jarige vrede te verzekeren BONDSRAAD NED. VOLLEYBAL BOND In het A.M.V.J.-gebouw te Am sterdam is voor het eerst de Bondsraad van de Ned. Volleybal Bond bijeengeweest. Het oude bestuur, bestaande uit de heren W. Struik, Groningen, voorzitter, Ui. Meijer, Groningen, secretaris en H. Jonker, Leeuwar den, penningmeester, trad af waar bij de heer Jonker meedeelde dat hij voor een eventuele herverkie zing niet in aanmerking wenste te komen. Het nieuwe hoofdbestuur were door de Bondsraad alsvolgt samen gesteld: voorzitter W. Struik, afd Groningen: vice-voorzitter P. M Beyen, afd. Haarlem; secretaris Th Meijer, afd. Groningen; 2e secreta ris Bey, afd. Utrecht; penningmees ter H Kwak, afd. Den Haag; 2d< penningmeester H. H. Spruit, afd Den Haag; alg. lid Reijnders var Velzen, afd. Den Helder. Tijdens de vergadering werd vastgesteld dat thans praktisch overal in het land gevolleybald wordt, behalve in het Zuiden en dat men doende is afdelingen te vormen ook in die grote steden waar zij nu ontbreken. Het aantal leden, dames en heren, heeft de 4000 overschreden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1950 | | pagina 3