BLUE BAND
smakt m/betert
SMIDJE VERHOLEN EN
DE RARE ALCHIMIST
zijn onze: 4
prima kwaliteiten
uitgebreide collecties
uiterst lage prijzen
1
TE MISSEN:
ONZE NOVEMBER-AANBIEDING DIE KLINKT ALS EEN KLOK!
Waarom vroeg jij om Blue Band?
Mijn moeder denkt dat alle margarine
hetzelfde is!
Wij weten wel beter!
Laat jouw moeder maar
eens Blue Band proeven.
zonneschijn"-vitaminen
A en D
'2e collectie f
verrassing
mt erjassen,
Prijsklasse
OOP-MAATSCHAPPIJ
ND-EINDHOVEN
LEDIKANTEN 1- en 2-
NS
itiusvereniging
aanbevolen Wij halen
jj voorbaat dank, namens
PHILIPS „BIOSOL" heft
zon-tekort op! De ster-
cende ultra-violette stralen
/an deze hoogtezon bescher-
nen en bevorderen de ge
van U en Uw
Verschillende
vanaf f. 240.—
Het PHILIPS HOOR-
PP ARAAT verlost slecht-
ïorenden uit hun isolement.
vernuftige luisterspoel
?iedt vele extra voordelen.
J vindt deze in ons boekje
,Een nieuw begin", dat wij
J op aanvraag gaarne toe
Prijs compleet in
:tui f 275.-
Pers it wit- stralend wit
verpakking wordt ze direct door heel Neder
land verzonden. U vindt dus „fabrieksverse"
Blue Band in ieder pakje dat U koopt;
„fabrieksverse" Blue Band, waarin kracht
en aroma van de tropische grondstoffen
bewaard bleven: dat is wat Uw kinderen
nodig" hebbenen Uw man! en Uzelf!
Natuurlijk, ook kinderen proeven dat
Blue Band lekkerder is. Geef Uw jongens en
meisjes maar eens een boterham met deze
kostelijke margarine. Daar smullen ze van!
Blue Band is dan ook gemaakt van het beste
van de beste grondstoffen. En na de snelle,
hygiënische bereiding en de automatische
I
78. „Dat is de sneltrein!" jubelde smidje Verholen. „Kom!
Gauw van de rails af!" Hij trok de alchimist met zich mee,
die zich angstig aan hem vastklemde. En nog geen tien tellen
later daverde de trein langs hên heen. Sissende rookwolken
en loeiende stoom ontsnapten aan de krachtige machine, en
in het voorbijgaan kon je de reizigers voor de raampjes zien
zitten. Maar ik heb zo'n ideë, dat de rare alchimist Van dat
alles niet veel zag. Hij schrok zó Ontzettend van de brullende,
dampende trein, dat hij op de grond rolde. Hij riep alles en
iedereen om hulp en keek met verwezen blikken de laatste
wagen van de trein na, toen die al lang weer weg was. „Die
gaat harder dan de trekschuit of dé postkoets, hè?" lachte
dê smid. „Jjae, d.. die gaet harder dfifi de treckkoets en
de postschuyt, ehde posttreck en de schuytkoets, ehde
dédié andere trêckdinghenmompelde de alchimist. En
volkomen wezenloos liep de oude baas even later weer met
smidje Verholen terug naar het Knekelwoud. Hij was nóg
steeds niet helemaal bekomen van de doorgestane emoties,
toen ze een tijdje later in een van de kamers van het oude
kasteel zaten. „En hoe vond U de trein nu?" vroeg smidje
Verholen. „Ick vónt de treyh mooi ende sterek", mompelde
de oude baas. „Maer ick en kan niet begrijpen waaromme die
schalck van een Voemaer my dan seght, dat hy met de
coetse naar de steede gaet, als er sulcke fyne treynen gaen.
Ënde waeromme seght hy, datter crackeel ende veghterye
is met de Spanjölen7" „Ach, die Vosmaer bedriegt U im
mers", antwoordde smidje Verholen. „Er rijden allang geen
koetsen meer haar de stad. Alles gaat per trein of per auto
bus. Wist U dan niet, dat die bestonden? Bent dan nooit
buiten het kasteel geweest?" „Ach neen",, zei de oude
alchimist droevig. „Als vroolyck cnaepjen hebbe ick wél
eenen enckelen maél ifl 't bos gespeelt, maar van myn veer
tiende jaer af hebbe ick my altyt ende immer alleen maer
met dé weetenschap ende de alchimisterye beesigh gehouden
PAGINA
VRIJDAG 24 NOVEMBER 1950
