Zuiderzeemuseum
schat van vergane
herbergt
glorie
mondw
Gemeenteraad Wieringermeer
besluit vierde dorp te stichten
Waar het verleden opnieuw
tot werkelijkheid wordt
RADIO
School zwembad bedreigt
centrale badgelegenheid
OP VREDEHOF
STORM EN REGEN OVER DE
Parade van schepen
ledereen
heeft de
van King's Cross
"still making friends'
Wederopbouw-
bureau verdwijnt
Die slopende Rheumatiek
maakt U humeurig en ziek
PAGINA 4
DONDERDAG 29 MAART 1951
De regen valt bij stromen neer uit een egaal grijze lucht, wanneer
wij op dit stille middaguur in het oude Enkhuizen uit de trein
stappen en de richting inslaan van de stad. Huilend raast de storm
wind over de vestingwallen en in de haven klotsen witgekamde
golven tegen de glooiing van de dijk, die zwartglimmend schemert
in het matte daglicht. Enkele voetgangers, voorzichtig iedere plas
vermijdend, gaan haastig voorbij, als schimmen achter een gordijn
van stuivend water. Even later lopen we, nu met de wind in de
rug, over de Dijk; de regen striemt nog venijniger de daken en
gevels, om klaterend langs kozijnen en stoepen een weg te vinden
naar het plaveisel. De grimmige stenen leeuwen aan de voorzijde
van „Die Port van Cleve" staren dreigend voor zich uit. En het is
alsof ze de waterdruppels uit hun manen willen schudden.
van roemruchte tonelen uit de
Nederlandse zeehistorie.
Twee schippers zitten genoeg
lijk om een ronde tafel; de on
geschoeide voeten om de poten
van de stoelen geslagen. Het felle
contrast tussen het zwart van de
sokken en het wijnrood van de
vloermat trekt een ogenblik onze
aandacht. Flitsen van het ge
sprek dringen door tot het hoek
je waar we ons genesteld hebben.
Beiden betogen hoe gezellig het
kan zijn in een goed onderhou
den roefje aan boord en ze spre
ken met nadruk hun overtuiging
uit, dat de meeste vrouwen aan
knusheid aan boord verreweg de
voorkeur geven boven een huis
kamer aan de wal.
We beseffen eerst thans, hoe
onbeleefd het overigens ook mo
ge zijn om een gesprek af te luis
teren, dat we in de Haringstad
zijn aangeland. Eenmaal opnieuw
buiten, kan de regen ons niet
meer deren. We zien alles met
andere ogen. En we begrijpen de
gevoelens, die de dichter Eric
van der Steen beroerd hebben,
toen hij over Enkhuizen schreef:
zen overgebleven. Boeiend is de
historie van de beroemde Friese
boeier de „Sperwer", een schip
dat in de wedstrijden op de Frie
se meren menige prijs in de
wacht wist te slepen.
Boven de bulderende stem van
de storm uit klinken de melo
dieuze tonen van een helder
klokkenspel. De klanken ver
waaien over het stadje. Het is
het enige teken van leven, dat
zo nu en dan wordt afgewisseld
met de felle driftige mokerslagen
op een scheepswerf aan de over
kant van het water. En terwijl
we moeizaam tegen een rukwind
op de hoek van een pleintje op
tornen hebben we geen aandacht
meer voor een fraai schoonge-
regende gevelsteen, omdat onze
gedachten verwijlen bij de vers
regels van de Genestet, die zijn
grievende aanklacht tegen het
Hollandse klimaat neerschreef,
toen het waarschijnlijk even hard
regende als nu. Zelfs de kraaien
staken him wedvluchten rondom
de spits van de hoge Pancrasto-
ren en zoeken ijlings een goed
heenkomen in de donkere nissen
van de galmgaten....
Het roefje
We trachten te schuilen in een
portiek van een winkel, waar
achter glas het proper koper
blinkt van lampen en kannen
geflankeerd door hoge stapels
touw, scheepsroepers, kleurige
vlaggetjes en voor ons op dit on
zalig moment uitdagende zuid
westers en degelijke kaplaarzen
van vooroorlogse makelij. Aan 't
einde van een straat, waar top
zware gevels zich broederlijk
naar elkaar toebuigen, knarst én
piept een uithangbord in de wind.
„Café en restaurant" staat in
sierlijke gulden letters op een
groen geschilderd schild. En het
duurt niet lang, of we zitten met
een dampende kop koffie voor
ons in een intieme ouderwetse
gelagkamer met bonte platen aan
de wand, waarop afbeeldingen
PROGRAMMA
ttt VRIJDAG 30 MAART
HILVERSUM I 402 M.
7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20
VARA, 12.00 AVRO, 16.00
VARA, 19.30 VPRO, 21.00
VARA, 22.40 VPRO, 23.00—
24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws, 7.15 Gramo-
foonmuziek, 8.00 Nieuws en
weerberichten, 8.15 Gramofoon-
muziek, 8.50 Voor'de huisvrouw,
9.00 Gramofoonmuziek (9.30
9.35 Waterstanden). VPRO: 10.00
„Thuis", causerie; 10.05 Morgen
wijding. VARA: 10.20 Gramo
foonmuziek, 10.30 Voor de vrouw,
10.45 Pianoconcert, 11.10 Radio
feuilleton, 11.30 Orgel en zang.
AVRO: 12.00 Amusementsmuziek,
12.30 Land- en tuinbouwmede-
delingen, 12.33 Sportpraatje, 13.00
Nieuws, 13.15 AVRO-allerlei,
13.20 Orgel, pianc en viool, 14.00
Voor de vrouw, 14.20 Gramo
foonmuziek, 14.40 Voordracht,
15.00 Gevarieerd programma.
VARA: 16.00 Gramofoonmuziek,
16.30 Voor de kinderen, 17.00 Vo
caal dubbelkwartet, 17.20 Muzi
kale causerie, 18.00 Nieuws, 18.15
Felicitaties, 18.45 „Denk om de
bocht", 19.00 Kinderkoor, 19.15
Prijzenpraatje, VPRO: 19.30 „Bre
ken en bouwen", causerie, 19.50
Berichten. 20.00 Nieuws, 20.05
Boekbespreking, 20.15 Klein koor,
20.35 „De groei naar de Wereld
eenheid", causerie. VARA: 21.00
Verzoekprogramma. 21.40 De Duc-
dalf. 22.00 Buitenlands weekover
zicht. 22.15 Gramofoonmuziek.
VPRO: 22.40 „Vandaag", cause
rie. 22.45 Avondwijding. VARA
23.00 Nieuws. 23.15 „Huwelijk van
A tot Z", causerie, 23.3024.00
Gramofoonmuziek.
HILVERSUM II 298 M.
7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws, 7.15 Ochtend
gymnastiek, 7.30 Gramofoonmuz.,
7.45 Morgengebed en liturgische
kalender, 8.00 Nieuws en weer
berichten, 8.15 Gramofoonmuziek,
9.00 Idem, 9.35 Idem, 10.05 Om
roeporkest, 10.45 Gramofoonmuz.,
11.00 Voor de zieken, 11.40 Ka
merkoor, 12.00 Angelus, 12.03
Gramofoonmuziek, 12.30 Land- en
tuinbouwmededelingen, 12.33 Pia
nospel, 12.55 Zonnewijzer, 13.00
Nieuws en Katholiek nieuws,
13.20 Actualiteiten, 13.25 Amuse
mentsorkest, 13.45 Voor de vrouw
14.00 Bariton en piano, vocaal
dubbelkwartet en tenor en orgel,
14.50 Gramofoonmuziek, 16.00
Voor de zieken, 17.00 Voor de
jeugd, 17.15 Kinderkoor, 17.45
Liedjes over Parijs, 18.18 Katho
liek signaal, Indonesisch commen
taar en Amerikaans commentaar,
18.30 Metropole Orkest en soliste,
18.52 Actualiteiten, 19.00 Nieuws,
19.15 Regeringsuitzending: „Ver
klaring en toelichting", 19.35 Pia
noduo, 19.48 Katholiek signaal,
parlementair overzicht en buiten
lands overzicht, 20.00 Nieuws,
20.05 De gewone man zegt er het
zijne van. 20.12 Kamerorkest cn
soliste (Om 20.30 Actualiteiten),
21.00 Voor de jongeren, 21.30 Gra
mofoonmuziek, 21.50 Brabants
halfuur, 22.20 Symphonette ork.,
klein koor en solisten, 22.45
Avondgebed en liturgische ka
lender, 23.00 Nieuws, 23.1524.00
Dansmuziek.
„Het carillon zingt helder door
den regen,
den bleeken regen van mijn
vaderland,
en kleine grijze golven breken
tegen
de leege schepen aan den
waterkant
Een historische plek
Het doel van deze middag is
een bezoek te brengen aan het
Zuiderzeemuseum. Er zijn enkele
niéuwe aanwinsten bijgekomen
is ons ter ore gekomen. In het
pand Breedstraat 32, met de fraaie
gevel, schuin tegenover het mees
terwerk van Steven Vennecool,
het stadhuis, zetelt de directeur
van het museum, de heer S. H.
Bouma met zijn staf. Zijn assis
tent, drs. A. Schaper zal ons
rondleiden.
Het museum is ondergebracht
in het schilderachtige Peperhuis
waar eens, de naam zegt het
reeds, de rijke schatten van de
Oost-Indische Compagnie werden
opgeslagen. Nu zijn er de stomme
getuigen bijeengegaard, die een
indruk geven van de rijkdom der
cultuur in de dorpen en stadjes
aan de boorden van de voorma
lige Zuiderzee en op de eilanden.
Een rijke schakering van scheeps
modellen en allerhande werktui
gen van een oud en edel am
bacht zijn volgens de nieuwste
snufjes van de moderne museum
techniek verzameld en tentoon
gesteld en vullen de zalen, die
geen waardiger cachet aan deze
verzameling konden geven.
Het Peperhuis is een historisch
monument. De bouwstijl ademt
de geest van vervlogen tijden toen
ondernejr.ïngslust, moed en door
zettingsvermogen de zeevaarders
van de Lage Landen deden uit-
zwerven van pool tot pool. Dege
lijk werk leveren was in die da
gen een eerste vereiste. Het tim-
merambacht stond in een hoog
aanzien. Hoe zou men ook anders
van een schippersvolk mogen
verwachten? De scheepsbouw
vraagt een woekeren met de
ruimte en stelt aan de afwerking
hoge eisen. Is ook daarom de
scheepsbouwer niet terug te vin
den in de bouwmeester aan de
wal in de roemruchte decennia
onzer vaderlandse geschiedenis
toen de Keizerstad aan het IJ de
kroon droeg van Europa?
Onze schippers die zo trots de
roem verkondigden van het roef
je zouden tot een andere conclu
sie zijn gekomen, wanneer zij in
hun vergelijking het oud-Hol
landse binnenhuis hadden betrok
ken. Dat wonder van architec
tuur met de warme kleuren en
intimiteit: met die betoverende
lichtval door de vensters, waar
door Rembrandt en de vrienden
van zijn kunstgilde hun grootse
scheppingen vermochten te
wrochten.
In de Oosterhaven, waar ten
tijde van de Compagnie de Oost-
Indiëvaarders ligplaats kozen,
drijft thans een keur van sche
pen. afkomstig uit alle delen van
het land. Het ligt in de bedoeling
in de toekomst verzamelingen
aan te leggen van vissersschepen,
beurt- en vrachtschepen, bóeren-
vaartuigen en plezierschepen. In
het zomerseizoen worden de
schepen zeilvaardig gemaakt, en
kunnen er tochten worden on
dernomen.
Aan menig schip, dat nu op de
golven in regen en wind ligt te
dobberen, is een pikante historie
verbonden. De heer Schaper ver
telt op onderhoudende wijze over
de vele typen van schepen, die
de Zuiderzee hebben bevaren. En
dat zijn er heel wat. In de 16e
eeuw was het waterschip, een
overnaad schip met een bun
het werd behalve voor de ha
ringvangst ook voor het vervoer
van zeewater gebruikt i.v.m. de
zoutwinning het voornaamste
type. Bewapende waterschepen
waren in die dagen de schrik
voor de Overijselse en Gelderse
vissers. Het ging er niet bepaald
vreedzaam toe. Aan de Oostkant
bouwde men de schokkers. De
oudste schepen zijn verdwenen
en nog enkele schokkers en plui-
Het oudste exemplaar van de
verzameling is het Boterscbip,
ook afkomstig uit Friesland. Ka
rakteristiek is de Staverse Jol
die als vissersschip dienst deed
langs de Friese kust. Vele Zui
derzeescbenen ziin jrebouwd naar
het voorbeeld van de vaartuigen
op de binnenwateren en Fries
land leverde daarin een rijk aan
deel.
Het museum heeft beslag we
ten te leggen op een Urker ijs
vlet, een Friese „Wyldsjitter"'en
een roeireddingboot. De Urker
ijsvlet onderhield in strenge win
ters de verbinding met de vaste
wal. De „Wyldsjitter", zoals de
naam reeds zegt, werd in Fries
land gebruikt om wild te schie
ten op de ondergelopen weilan
den. Er werd dan jacht gemaakt
op gevogelte, meestal ganzen.
Daartoe gebruikte men een gan
zenroer, waarvan een exemplaar
in het museum is te vinden. De
roeireddingboot is een geschenk
van de NZRM.
In het heiligdom
De deur van het Peperhuis
zwaait open. Binnen moeten we
wennen aan de schemering. Zwa
re netten en fuiken hangen als
draperieën van de zoldering naar
beneden. Een steviger zoldering
dan in onze duplexbouwsels. Er
zijn zelfs kolossale masten van
vroegere zeeschepen op de dwars
balken aangebracht. De lichte
kringen op het donkere hout ver
raden nog de druk van de tou
wen. Wellicht zijn de matrozen
van de oude Compagnie in deze
reuzen geklommen, toen ze de
kusten van Java aan de horizon
ontwaarden. Vlak bij de ingang,
waar het licht vrij spel heeft is
een wand met een prachtige
schildering van het IJ.
Kunst en ambacht
Kunst en ambacht gaan in dit
museum hand in hand. In een
imposant vertrek zijn de ramen
met wit perkament beplakt. Op
het perkament staan gedichten
geschreven van Eric van der
Steen, Fedde Schurer e.a. De let
ters zijn „open" gehouden op een
zwarte achtergrond voor iedere
strofe; het melkwitte schijnsel
van het daglicht valt op een
fraaie collectie schilderijen en te
keningen. De volledige verzame
ling werkstukken van de over
leden schilder J. H. Mastenbroek
is bijeengebracht.
Er zijn tekeningen uitgestald van
Teunissen, Thole en Breed uit
Kolhorn en de „psychologische
portretten" van mr. Vis uit Ber
gen.
Verder vindt men op deze zaal
plattegronden, waaronder de oud
ste van Enkhuizen, die de histo
rische namen dragen van Jacob
van Deventer, Hogenberg en
Bleau. Frappant is ook de werk
tekening uit de tijd toen de ha
ven van de Haringstad verzand
de en het denkbeeld werd ge
opperd een waterweg te graven
ten Zuiden van de stad in de
richting van de zee. Een plan dat
nimmer in de practijk is verwe
zenlijkt. Hier is ook een nieuwe
aanwinst; een prachtige Hinde
loper kast met bewerkte deuren,
waarop allegorische voorstellingen
zijn aangebracht.
Grootse plannen
Het Zuiderzeemuseum herbergt
een schat van voorwerpen van
de meest uiteenlopende aard, die
betrekking hebben op het leven
in de plaatsen rondom de voor
malige Zuiderzee en geeft een
beeld van het vissersbedrijf, zo
als het destijds op grote schaal
werd beoefend. De wiervangst is
uitgebeeld met een diorama, el
ders treffen we een uitstalling
aan van allerlei benodigdheden
aan boord.
Klederdrachten, meubelstuk
ken. sieraden en alles wat aan
het leven in Hindelopen. Spaken
burg, Volendam of op Marken
kleur en tekening gaf is met gro
te kennis van zaken bijeenge
bracht, gerangschikt en verzorgd.
Het is allerminst een dode ver
zameling van voorwerpen, maar
een boeiend geheel, dat een in
druk geeft van de betekenis van
de Zuiderzee voor onze voor
ouders in de striid om het dage
lijks bestaan.
De hartewens van de direc
teur is, dat in een verre toe
komst een openluchtmuseum zal
verrijzen in het IJselmeer, waar
voor een schiereiland in zee zal
worden opgespoten. Het zal een
dorp worden met een dermate
grote verscheidenheid, zoals ons
goede vaderland er geen kent. De
huisjes van Urk en Marken, de
zeilmakerijen en werkplaatsen
van de stadjes aan de Overijselse
kust, dit mozaiek van historisch
schoon en de nijvere sfeer zullen
hier, als tastbare werkelijkheden,
de voortzetting vormen van het
verleden en op deze bijzondere
wijze voor het nageslacht be
waard blijven.
Zelfs een restaurant en een
ligplaats voor de watersportlief
hebbers zullen niet ontbreken.
Maar een ieder begrijpt dat dit
verre toekomstmuziek is. De mu
seumruimte wordt uitgebreid. Er
staan grote plannen op stapel.
Nieuwe panden worden aange
trokken en tijdens ons bezoek
torsen de werklieden met balken
en stenen om de verbouwing te
voltooien.
Het Zuiderzeemuseum heeft
thans weer de poorten geopend.
Het wacht de duizenden bezoe
kers in de komende maanden, die
zeker ook hun hart kunnen op
halen wanneer ze zich de tijd
gunnen om een wandeling te ma
ken door het oude Enkhuizen,
dat als -en kostbaar historisch
kleinood een schakel vormt in de
keten van de stadjes langs de
kusten van de voormalige Zui
derzee. G. G.
(Advertentie)
Zelden is in Wieringermeer's gemeenteraad zo uitvoerig gede
batteerd als tijdens de openbare vergadering van Woensdag
middag. Hoewel er noch betreffende de beruchte zwembad
kwestie noch inzake de stichting van het vierde dorp zoveel
nievwe gezichstpunten opgeld deden, was het toch goed de
dingen nu eens bij naam en toenaam te zeggen. Vooral betref
fende het eerstgenoemde punt is de lucht goed gezuiverd,
terwijl het voorstel van B. en W. nopens het laatste met
algemene stemmen is aanvaard. Nog èenstemmiger was de raad
bereid, zijn presentiegeld beschikbaar te stellen voor de
Haak-in-actie.
Het Peperhuis in Enkhuizen, waarin het Zuiderzeemuseum
is ondergebracht. Op de voorgrond een van de karakteristieke
ophaalbruggen in de Haringstad, die tekening geven aan het
stadsbeeld.
Uitvoerig hebben we de voor
stellen betreffende het stichten
van het vierde dorp belicht. Hier
aan werd door burgemeester Log
gers nog een zeer summier chro
nologisch overzicht van de loop
der dingen sedert de bevrijding
gekoppeld, waaruit o.m. bleek dat
Ir. de Graaf, de Directie van de
Noord-Oostpolder, de adviescom
missie uit de burgerij, gemeente
bestuur en raad tot dusverre allen
geconcludeerd hebben dat het
stichten van een vierde dorp
noodzakelijk is om niet alleen
Wieringerwerf werkelijke beteke
nis als hoofddorp te geven, doch
veeleer om de landbouwers in de
Oostelijke hoek uit hun isolement
te verlossen en een vaste arbei
derskern te verschaffen. Hoewel
het feit dat nog 240 pachtersgezin
nen in noodbouwsels verblijven
ons bijzonder bezwaart, zou daar
in zelfs indien de gemeenté geen
énkele woning ging bouwen, geen
verandering komen. B. en W.
verklaren echter uitdrukkelijk dat
zij onvermoeid in den Haag zul
len blijven hameren op verbete
ring van deze aller-erbarmelijk-
ste huisvesting.
Het bouwen in dorp 4 is stel
lig niet duurder, zo mocht de heer
Addens vernemen, ook niet door
het t.z.t. noodzakelijk worden van
nieuwe scholen e.d. De Wieringer
meer is immers nog steeds een
groeiend kolonisatiegebied. Als
dorp 4 er niet komt, moeten de
andere dorpen nog sterker groei
en. zodat ook daar een even dure
schooluitbreiding nodig zal zijn.
Bovendien moet er behalve Sloot-
dorp nog een dorp zijn hoofdza
kelijk voor landarbeiders, omdat
het verleden heeft geleerd, dat het
huisvesten van landarbeiders in
industrieplaatsen tot ongewenste
gevolgen leidt.
De voorzitter erkende, dat de
Westerterpweg en andere straten
beter moeten worden, wil een
vlotte verbinding gewaarborgd
zijn.
De heer Breebaart, die had ge
waarschuwd tegen de tendenz om
ales te willen regelen, aangezien
zulks als regel een averechts re
sultaat oplevert, kreeg te horen,
dat er in een kolonisatiegebied
zuiver stedebouwkundige leiding
moet zijn om een chaos te voor
komen.
Inderdaad zullen er in eerste
instantie waarschijnlijk 15 mid
denstands- en 45 arbeiderswonin
gen worden gezet, doch sommige
(Advertentie)
maar bovendien raakt Uw hele
gestel er van ondersteboven. Ga
toch zó niet verder, drijf die slo
pende pijnen uit Uw leden. Met
Kruscheii! Wonderlijk, wat die
zes minerale zouten, waaruit Kru-
schen is samengesteld, voor U
doen. Met Kruschen voert ge de
bloedzuiverende organen precies
datgene toe, wat ze nodig hebben
om weer met jeugdige kracht te
kunnen functionneren. Het bloed
gaat weer krachtig stromen en de
onzuiverheden, die nu oorzaak
zijn van Uw tergende pijn .wor
den langs natuurlijke weg afge
voerd regelmatig en radicaal.
middenstanders kunnen misschien
ook gebruik maken van duplex-
woningen. Een mogelijkheid om
de nieuwe middenstanders door
de moeilijke aanloopperiode heen
te helpen is er volstrekt niet.
De heer Stoel werd gerustge
steld: B. en W. zullen ook in 1952
weer nader bezien hoeveel wonin
gen voor dorp 4 beschikbaar moe
ten worden gesteld, want parti
culiere woningbouw, ook al zou
die in een der drie andere dorpen
plaats vinden, ging en gaat steeds
voor.
De heer Ploegstra bracht nog
eens onder woorden, dat de Wie
ringermeer géén uitzonderlijk
soort gemeente zal worden. Of
het vierde dorp er nu komt of
niet; werklozen kunnen er even
goed komen.
De heer Zoodsma kreeg te ho
ren, dat er in de andere dorpen
geen bouwrijpe grond meer is.
Den Haag wil de grond in de
dorpen voor een dergelijk bedrag
overdragen, dat B. en W. moor-
slags het uitbreidingsplan moeten
inkrimpen. De plaats voor de eer
ste 60 woningen van dorp 4 is
zeer gunstig gekozen, n.l. aan de
Zuidzijde.
Alle voorstellen van B. en W.
werden z.h.st. aangenomen. Voor
zitter verklaarde zich zeer erken
telijk voor deze demonstratie van
eensgezindheid.
Verder werd besloten om alle
na aftrek van de particuliere
bouw overblijvende woningen be
schikbaar te stellen aan de Wo
ningbouwvereniging Middenmeer.
Uiteraard dient deze er terdege
rekening mee te houden, dat de
woningen bestemd zijn voor mi
granten en dus niet voor Wierin-
germeerders.
Opheffing Wederopbonw-
bureau.
Nu de werkzaamheden van het
Wederopbouw bureau Wieringer
meer nagenoeg zijn geëindigd,
hebben B. en W. de betrokken
ambtenaren per 1 April ontslag
aangezegd. Verder stelden zij de
raad voor om de nog resterende
werkzaamheden te laten uitvoe
ren door het intercommunaal We-
deropbouwbureau te Haarlem dat
reeds werkt voor de gemeenten
Callantsoog, Castricum, Egmond,
Velsen en Zijpe. Dit brengt alleen
de gemaakte kosten in rekening.
Goedgevonden.
De heer Dijkstra hoopt van
harte, dat dit bureau beter zal
werken dan de Dienst School-
tandverzorging, die sedert de aan
sluiting in Mei 1949 nog maar één
maal in de Wieringermeer ver
scheen.
De badkwestie.
De oudercommissie te Midden-
meer besloot om a raison van
f 10.000 een zwembad voor de
schoolkinderen te stichten, ten
einde de mogelijkheid te schep
pen de kinderen te Ieren zwem
men. Nauwelijks bestaat dit bad
driekwart jaar, of het blijkt dat
de exploitatie niet sluit, wes
halve een beroep gedaan werd op
het gemeentebestuur om een sub
sidie van f 640.
Onafhankelijk van het feit, dat
B. en W. het werkelijke tekort op
hoogstens f 400.becijferden,
werd voorgesteld, omwille van de
consequenties, dit verzoek af te
wijzen. Men mag immers ver
wachten, dat men dan ook soort
gelijke verzoeken uit Wieringer
werf en Slootdorp kan verwach
ten, hetgeen de kans om ooit een
centraal zwembad te stichten de
finitief om zeep brengt.
Verschillende raadsleden onder
schreven deze zienswijze in een
of andere vorm. Vooral het zwem
men in de kanalen dwingt ertoe
dat gestreefd wordt naar de stich
ting van een groot bad, omdat bij
het kanaalzwemmen niet alleen
alle toezicht ontbreekt, maar ook
de volksgezondheid in gevaar
wordt gebracht. Destijds is al een
plan ter tafel gebracht dat pl.m.
f 100.000.zou vorderen. B. en
W. verklaarden zich bereid om
direct met de zwembadcommissie
die deze plannen heeft ontworpen,
te confereren, wanneer de raad
de subsidie-aanvraag afwijst.
Uiteraard achtte burgemeester
Loggers het onder de huidige om
standigheden uitgesloten dat een
dergelijk bedrag mag worden ge
ïnvesteerd. Men kan het echter
ook in etappes doen.
De heer Dijkstra gispte de
financiële losbandigheid van de
stichters van het Middenmeerse
kinderbad terwijl de heren Ploeg
stra en Zoodsma allerminst ge
sticht waren over de hoedanigheid
en het toezicht op het bad. Bur
gemeester bracht de raad nog
onder ogen dat de Inspectie voor
de Volksgezondheid maar zeer ten
dele met dit schoolbad heeft inge
stemd, omdat het iets beters in
de weg staat.
De heer Giessen zag als goede
zijde van het schoolbad de propa-
ganda voor de zwemsport in het
algemeen. Overigens hebben B.
en W. uit en te na gewaarschuwd
voor de hoge kosten. De heer Ad
dens stelde in laatste instantie
voor om de subsidie te halveren
t°t f 1.— per kind d.i. totaal pl.m.
f 300.Nadat de burgemeester
nog eens beklemtoond had, dat
door bundeling van krachten ook
m dit opzicht nog alles is te be
reiken, werd het verzoek met
83 st. afgewezen.
Dan besloot de raad 30 pet. te
vergoeden van de reiskosten van
schoolkinderen aan A. Vos te
Slootdorp.
Het verzoek van de R. K.
Schoolvereniging om medewer
king tot het stichten van een 5
klassige school te Wieringerwerf,
werd in handen gesteld van B. en
W. om prae-advies.
Tegen het invoeren van het
toelagenbesluit voor ambtenaren,
secretaris, ontvanger en arbeiders
en het intrekken van enkele over
bodig geworden gedeelten van de
politieverordening bestonden geen
bezwaren.
Nu afwijzend is beschikt op het
besluit tot verhoging van het aan
tal drankwetvergunningen van 6
op 8, besloot de raad deze als
volgt te verdelen: Wieringerwerf
2, Middenmeer 2, Slootdorp 1 en
dorp Vier 1. Dan werd ook beslo
ten tot het verhogen van de huur
van de politiewoning te Sloot
dorp met f 136.— p. j. omdat een
gedeelte der herbouwkosten
(f2036.niet vergoed is. De
heer Zoodsma die meteen ook de
huurverhoging met 15 pet. wilde
toepassen, kreeg te horen, dat
zulks niet mogelijk is.
Een ijsbaan te Middenmeer
De IJsclub Wieringermeer ver
zocht toestemming om in „het
bosje" een ijsbaan te mogen aan
leggen ter lengte van 230 m en
breedte van 40 m. Aangezien de
toestand van het ijs in de vaarten
van deze gemeente veelal te wen
sen overlaat, juichten B. en W.
dit particulier initiatief toe.
(Vervolg pag. 5)
(Advertentie)
FEUILLETON
door JEAN REMY
32)
De jonge vrouw dacht even na.
„Natuurlijk! Ik begrijp hoe ver
velend dat voor jullie was."
„Vervelend Mevrouw," stoof
Tif op. „Vervelend zegt U! We
waren de wanhoop nabij."
Een vrolijk lachje was het ant
woord en nu keerde de mooie
„star" zich tot hem:
„Arme Tif? Die geschiedenis
met die ring was ook al zo on
prettig voor je."
Hij stond verbaasd. Dat pracht-
kind wist alles. Ze was eenvoudig
verrukkelijk, en ze sprak tegen
hem alsof ze hem al lang kende.
Als Mrs. Henry Buston in het
hart van de knaap had kunnen
zien- dan zou ze geweten heb
ben, dat niemand haar meer was
toegedaan en wel voor heel zijn
leven als de eenvoudige Tif.
Maar zij wendde zich weer tot
de anderen.
„Heb je het parket gewaar
schuwd, Etienne?"
„Ik heb de gendarmerie gister
avond gewaarschuwd op raad van
Mr. Davenay, maar men zal een
aanklacht moeten indienen tegen
de „onbekenden." Gisteren dach
ten we dat het er twee waren.
Niets wijst erop hoeveel het er
nu zijn."
Het leek of de gedachten van
Tante Frangoise een andere weg
volgden als die van de anderen.
„Ik geloof," zei ze, „dat mijn
tante veel zorg had over de klein
zoon van de houtvester. Hij zelf
is een goede en eerlijke mar,,
maar met zijn kleinzoon dreigt
het mis te lopen. Misschien was
het beter, alvorens de politie er
in te halen, voorzichtig eens in
deze richting te zoeken.
Tante Frangoise had veel op
met de oude Bertrand, ik zou niet
willen dat hij op zijn leeftijd
pijnlijk getroffen werd. De jon
gen heeft al eerder de fiets van
de huisbewaarder meegenomen,
en steeds volgehouden dat hij
die in het bos gevonden had. We
zullen er eens over spreken met
Mr. Davenay, Bernard en Jacques
Misschien wil een van U eens
gaan kijken of de jongen er is.
Het bleek dat de verdenking
van de jonge Mrs. Buston volko
men gerechtvaardigd was.
Mr. Davenay en Etienne Ber
nard konden na een voorzichtig
gehouden onderzoek vaststellen,
dat het weinig achtenswaardige
jongmens in kwestie de kans
schoon had gezien een en ander
weg te nemen op Vredehof, met
aileen het schilderijtje van Co-
rot, maar ook enige kleine kunst
voorwerpen, waarvan het ver
dwijnen nog niet was opgemerkt.
Hij had zich, en niet zonder
reden, gedekt gevoeld door de
aanwezigheid van zoveel vreemde
gasten op het kasteel, maar de
terugkeer van- Mrs. Buston had
alles in de war gestuurd.
Zwnar vermaand door Mr. Da
venay toonde de jongen een
groot berouw dat naar de me
ning van Mr. Davenay en Etienne
Bernard niet erg diep zat, maar
uit eerbied voor de oude hout
vester, die zijn leven lang de fa
milie Mareuil met een zeldzame
eerlijkheid gediend had, werd hem
te verstaan gegeven, dat het vol
doende was dat hij het gestole-
ne teruggaf, tot grote troost van
alle gasten van Vredehof.
Tante Frangoise evenwel be
greep goed dat 't toch niet voor
zichtig was de huisbewaarder ge
lijktijdig vacantie te geven met
de tuinman en besloot dat het an
ders zou zijn het volgend jaar,
vooral ook, omdat de kwestie ve
len nodeloos verontrust had.
HOOFDSTUK XV.
Het was een droevige dag voor
Tif toen zijn vrouwelijke Hulp
krachten vertrokken, waarvan
het verblijf trouwens nog wat
gerekt was, dank zij de tussen
komst van de Davenay's bij de
ouders. En het was nog aan het
aanhouden van Mevrouw Dave
nay te danken dat Mevrouw
Verdalle er in had toegestemd
dat Hélène nog enkele dagen zou
mogen blijven, tot grote vreugde
van allen.
Vijf paar handen hadden uit
de ramen van de auto ten af
scheid gewuifd en toen Tif het
hek sloot, nadat hij buiten had
gestaan om de auto der Verdalles
na te turen tot het een steeds
kleiner wordende stip was ge
worden, die bijna niet meer te
zien was, voelde hij zijn hart
ineenkrimpen onder het gevoel
van te zijn verlaten.
Op dat ogenblik werd er een
hand op zijn schouder gelegd,
toen hij zich omkeerde om lang
zaam weer het huis in te gaan.
Het was die van André Bernier.
„Je zult je," zei een hartelijke
stem, „als toekomstige marine
man er aan moeten gewennen,
om afscheid te nemen, m'n jonge
vriend."
Tif hief het hoofd op, slikte z'n
speeksel door en poogde te glim
lachen, ofschoon het niet van
harte ging.
„Wat is het toch mooi, zo'n
groot gezin," onbewust samen
vattend al wat hem aan liefde
en steun in het leven ontbrak.
„Je zou dat geroezemoes van
broers en zusjes wel leuk vin
den?"
De ogen van de jongen lichtten
op en met nadruk zei hij;
„Graag! Wat zouden we pracht
werkgemeenschappen vormen.
Wat ben je nu alleen, pas als je
met meer bent heb je wat in te
brengen. Als men met meerdere
werkt heeft men ook meer ple
zier."
„Nu dan," zei André Bernier
bemoedigend, „als je het leven
in groepsverband zo aanstaat zul
je het wel prettig vinden bij de
marine."
Het beweeglijke gezicht van
de jongen betrok weer. Hij deed
een poging om zo onverschillig
mogelijk te doen.
(Wordt vervolgd)
