Fel van kleur, rijk aan luxe,
maar toch niet „gezellig"
Radio-prog ra m ma
OPPASSER
Edward Flanagan
Een verdwenen beroep
Stichter van „Jongensstad
Vlucht in de nacht"
DE CALIFORNISCHE WONING
Huiskamer is bijzaak
Voor de jeugd
door E. J. Rath
U blijft monter
en fris wanneer
qeniet van de
verkwikkende
Schoentjes
PAGINA 4
ZATERDAG 30 UNI 1951
(Van onze Amerikaanse correspondent)
Wanneer je als Hollander in zo'n Californisch huis komt, vind
je het hoogstwaarschijnlijk erg aantrekkelijk om er naar te
kijken, maar nog niet om te bezitten, want het mist iets.
Keuken en badkamer zijn een droom, die je alleen op de film
ziet, maar de zijkamer is bijna altijd een desillusie. Er zijn
aardige vindingen in zoals een speciale ingebouwde hoek voor
de piano, zodat deze niet altijd in de weg staat, en een open
haard, maar je vindt er geen rust en geen echte gezelligheid.
Het huis is altijd zo gebouwd,
dat de voordeur en deur naar de
eetkamer tegenover elkaar staan,
zodat je je op een eiland er tussen
voelt. Hetgeen aan de luxe bad
kamer en keuken te veel gegeven
is, is aan de woonkamer onthou
den en dat „voel" je in al die
huizen. Da«r de Amerikaan ziin
pleziertjes meest buitenshuis zoekt
is dat voor hem echter geen be
zwaar. Het uitzicht door de grote
ramen op de gezellige patio
binnenplaats of tuin is overi
gens al weer 'n vergoeding en
voor een middelmatige prijs kan
je nu eenmaal niet alles hebben.
De eetkamer staat in verbin
ding met de keuken. De mooiste
keuken vond ik die, welke in een
combinatie van fel koraalrood met
lichtgrijs en wit was geverfd.
Het plafond was helder rood! De
gordijntjes waren wit met rode
bies, de vele aaneengeschakelde
kastjes spierwit en de muren
lichtgrijs.
Er is altijd een „ontbijtkoek"
in de Amerikaanse keuken, het
geen reuze handig is, speciaal met
kinderen. De tafel van chroom
met plastic blad, dit laatste in
felle kleur, en de fleurige stoel
tjes er omheen maken het vrolijk
en gezellig voor ontbijt en lunch.
Wat verder de rij geëmailleerde
kastjes betreft, die er van buiten
allemaal precies hetzelfde uitzien
in de keuken.het eerste is 'n
waschmachine met daarnaast de
droogmachine, die alles automa
tisch doen. Daarop volgen de op-
bergkastjes en het electrisch
fornuis.
Dit fornuis is weer iets nieuws.
Het is een soort schakelmeubel,
waarvan je zoveel delen kunt
krijgen als je wilt. Je kunt die
delen ook rangschikken zoals het
in de keuken het beste uitkomt.
Dit heeft als voordeel, dat je de
oven op gelijke hoogte als de pit
ten kunt zetten, om bukken te
voorkomen. Onder beide zijn dan
laden of kastjes.
Lopen overbodig.
Voorts treft men in deze keu
kon een ijskast aan met speciale
afdeling voor diepvries en een
speciaal hokje voor de boter, zo
dat deze op gewenste temperatuur
blijft. Alle ijskasten hebben nu
ruimte tot aan de grop,d, met de
machine er plat achtergedrukt.
Het hoekkastje in de keuken,
normaliter altijd een onhandig
ding, is nu bruikbaar gemaakt
door de planken erin rond en
draaibaar te maken. De gootsteen
heeft 'n afwasmachine ernaast en
een maal-apparaat in de afvoer
pijp, zodat je er de etensresten
etc. in kunt gooien, die dan fijn
gemalen en doorgespoeld worden.
Dit bespaart lopen naar de as-
emmer. In de andere kastjes vindt
men een ingebouwde broodtrom
mel, snijplank etc.
In het plafond zijn vier fluo
rescerende lampen. De vloer is
zwart linoleum met witte bies.
Slapen.
Door het gangetje kom je in de
Bungalow in Californië, die een onzer inspireerde tot de
verzuchting: „In zo'n huisje wordt je vanzelf dichter
ZONDAG 1 JULI 1950.
HIL/VERSUM I 402 m. 8 00 VA
RA: 10.00 VPRO; 10.30 IKOR;
JJf-00 AVRO: 11.00 VPRO; 17.30
VARA: 20.00—24.00 AVRO-
8.00 Nieuws en weerberichten:
Daarna Postduivenberichten; 8.15
Koorzang; 8.30 „Wij houden open
hof", causerie; 840 Orgelspel 9 00
Vacantietips; 9.12 Postduivenbe
richten; 9.15 Verzoekprogramma;
9.45 „Geestelijk leven," causerie;
10-00 „Geef het door," causerie;
10.05 Voor de jeugd; 10.30 Ned.
Herv. Kerkdienst; 12-00 Orkest
concert; 12.30 „Hulp aan gerepa-
trieerden," vraaggesprek; 12.40
Accordeonmuziek; 13.00 Nieuws
en weerberichten; 13.15 Medede
lingen of gram.; 13.20 Lichte mu
ziek; 13.50 „Even afrekenen, He
ren;" 14-00 Gram.; 14.05 Boekbe
spreking; 14.30 Orkestconc. ;15.05
Filmpraatje; 15.20 Strijkorkest;
16.05 Dansmuziek; 16.35 Sportre-
vue; 17.00 „Gesprekken met luis
teraars," causerie: 17.20 Inleidin?
tot het spel „Dsjengis Khan;"
17-30 „Martin's geheime raket-
vlucht naar de maan," hoorspel:
17.50 Pianospel; 18.00 Sportcom-
mentaar; 18.15 Nieuws en Sport
uitslagen; 18.30 Gevarieerd pro
gramma; 19.00 Radiolympus; 19.30
Semi-klassieke muz. 20.00 Nieuws
20-05 Actualiteiten 2015 „Holland
Festival" Concertgebouworkest en
solist: 21.00 Cabaret; 21.35 Opera
muziek; 22.15 Walsmuziek; 2.45
Orgel en piano 23.00 Nieuws 23.15
24.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 m. 8.00 NC
RV 9 "0 KRO 17.00 IKOR; 19-00
NCP 19.45—24.00 KRO.
800 Nieuws en weerberichten;
8.15 Orgelconcert; 8.30 Morgen
wijding; 9.15 Gram.; 9.30 Nieuws
en Waterstanden; 9.45 Gram; 9-55
Hoogmis; 11.30 Gram.; 11.40 „Lief
Vaderland, vaarwel", reportage
over emigratie: 12.00 Gram; 12.15
Apologie; 12.35 Gram.; 12.40
Lunchconcert; 12.55 Zonnewijzer;
13.00 Nieuws, weerberichten en
kath- nieuws; 13.20 Lichte muziek
13.45 „Uit het boek der boeken":
14.00 Kamerorkest en soüst; 14-50
Gram.; 15.15 Strijkorkest en alt
viool; 16.10 „Katholiek thuisfront
overal''; 16.15 Sport: 16-30 Ves
pers: 17 00 Oud Katholieke Ves
perdienst; 18.15 Korte dienst voor
zieken en ouden van dagen; 19-00
Kamerkoor: 19.15 „Van alle tijden
en alle volken." causerie; 19.30
Nieuws, sportuitslagen en weer
berichten: 19.45 Actualiteiten:
19.52 Boekbespreking: 20.05 De
gewone man zegt er 't zijne van:
20.12 Gevarieerd programma 22.45
Avondgebed en Liturgische kalen
der: 23.00 Nieuws; 23-1524.00
Gramofoonmuziek.
MAANDAG 2 JULI 1951
HILVERSUM 1, 402 m, 7.00—
24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws; 7.15 Gra-
mofoonm.; 8.45 Idem; 9.00 Mor
genwijding; 9.15 Gramofoonmuz.;
9.30 Waterstanden; 9.35 Gramo-
foonm.; 11.00 Voordracht; 11.15
Orgel, piano en viool; 12.00 uur
Theaterorkest; 12.30 Land- en
tuinbouwmededelingen; 12.33 In
't spionnetje; 12.38 Amusements
muziek; 13.00 Nieuws; 13.15 Me
dedelingen of gramofoonm.; 13.20
Dansmuziek; 14.00 „Wat gaat er
om in de wereld", causerie; 14.20
Gramofoonm.; 14.30 Voordracht
met harpspel; 14.45 Solisten, ka
merkoor en Haarlemse Orkest-
vereen.; 15.15 Voor de vrouw;
16.15 Musette-orkest; 16.45 ..Mu
sicalender; 17.30 Voor de padvin
ders; 17.50 Gramofoonm.; 18.00
Nieuws; 18,15 Militair commen--
taar; 18.30 Orkestconcert; 19.00
Sport; 19.05 Discogram; 19.45 Re
geringsuitzending: Landbouwru-
briek; 20.00 Nieuws; 20.05 Actu
aliteiten; 20.15 Operettemuziek;
21.15 Pianospel; 21.30 „Pension
Zonneweelde", hoorspel; 22.30 u.
„Holland Festival": Pianorecital;
23.00 Nieuws; 23.1524.00 Gra
mofoonmuziek.
HILVERSUM 2, 298 m, 7.00—
24.00 NCRV
NSRV: 7.00 Nieuws; 7.15 uur
Ochtendgymnastiek; 7.30 Gramo
foonmuziek; 7.45 Een woord van
de dag; 8.00 Nieuws en weerbe
richten; 8.10 u. Sportuitslagen;
8.23 Gewijde muziek; 8.45 Gra
mofoonm.; 9.15 Voor d^ zieken;
9.30 Gramofoonm.; 10,00 Predi
kanten-forum; 10.15 Gramofoon
muziek; 10.30 Morgendienst; 11
uur Pianorecital; 11,30 Gramo
foonm.; 11.45 uur Lichte muziek;
12.30 Land- en tuinbouwmedede
lingen; 12.33 Orgelconcer; 13.00
Nieuws; 13,15 Amusementsmuz.;
13.45 Gramofoonm; 14.00 School
radio; 14.35 Gramofoonm.; 14.45
Voor de vrouw; 15.15 Gramo
foonm.; 15.20 Pianotrio; 16.00 u.
Bijbellezing: 16.45 Vocaal ensem
ble; 17.00 Voor de kleuters; 17.15
Orgelspel; 17.45 Regeringsuitzen
ding: Karei Hoekendijk: „Schil
derkunst in Indonesië"; 18.00 uur
Voor de jeugd; 18.15 Sportbe
richten; 18.25 Clavecimbelrecital
18.45 Boekbespreking: 19.00 uur
Nieuws en weerberichten; 19.15
„Volk en Staat", causerie; 19.30
Gramofoonm.; 19.40 Radiokrant;
20.00 Nieuws: 20.05 Gramofoon
muziek; 20.15 Pianorecital; 20.45
„Onverwachte moeilijkheden",
hoorspel; 21.10 Gramofoonmuz.:
21.45 Improvisatie-concert; 22.45
Avondoverdenking; 23.00 Nieuws
23.1524.00 Gramofoonmuziek.
„Master bedroom" ofwel de eerste
slaapkamer, zeer modern in een
felblauwe kleur met grijsachtig
gevlamde meubels. Het ziet er
fris en goed verzorgd uit. De bad
kamer er naast heeft een vierkant
bad (hetgeen hoogst onhandig is
met schoonmaken!) en een
van de vele planten, die er tegen
op klimmen. In het maken van
tuinstoelen, chaises-longues, para
sols etc. is dit land uniek met een
uitstekend kleurengevoel. In de
hoek op het rode cement staat
de barbacue, een bakstenen
schoorsteen, waarin „gebarbe
cued" (geroosterd) wordt en
waaromheen men zit met zijn
gasten om alle soorten vlees en
vis te roosteren, terwijl iedereen
heel informeel meehelpt, gekleed
in fleurige sportkleren.
Aan de lange redwood-picnic
tafels, een vast onderdeel van
iedere Amerikaanse tuin of patio,
wordt gegeten, gepraat en gela
chen. Dat is dan het toppunt van
Amerikaanse gezelligheid in eigen
omgeving.
Kijkje onder de galerij, die menig huis in Californië bezit. De
eenvoudige meubels op de plavuizen vloer zijn in Spaanse stijl.
douchehok. Hier is alles roze ge
houden, zowel het bad als was
tafel met kastjes en het toilet.
Ingebouwde open kastjes laten
mooie donkerrode handdoeken
zien.
De tweede slaapkamer is voor
de kinderen. Er staan leuke ruw
houten meubelen in en er han
gen jute gordijnen. Drie muren
zijn grijsbruin geschilderd en de
muur achter de bedden is behan
gen met papier, waarop een heel
cowboytafereel is afgebeeld. Alle
kasten hebben schuifdeuren.
De derde kamer kan als slaap
kamer gebruikt worden, doch in
ons geval was 't de „den", (rom-
melkamertje). De muren waren
behangen met gevlochten hennep
vezel, wat een aardige indruk
gaf. De gordijnen waren van ge
spleten bamboe in een mooie
pastelkleur. Dit wordt tegenwoor
dig veel in moderne huizen ge
bruikt. Dicht zijn ze glad en recht
en open gegolfd als een stoffen
gordijn.
Tussen deze tweede en derde
kamer ligt weer een kleine bad
kamer met douchehok, wastafel
en toilet. Alles in lichtgroen met
plastic gordijnen in dezelfde
kleur. Door het hele huis zijn
natuurlijk lampen en schilderijen.
Beide zijn voor de Nederlandse
smaak echter verschrikkelijk.
In de tuin.
Over de woonkamer zullen wij
nu niet verder vertellen, omdat
dit vertrek verreweg het minst
is in deze huizen. Het doet wat
koud aan, zoals gezegd, maar de
Amerikaanse familie zit hier ook
niet zo vaak. Men zou haast kun
nen zeggen, dat de tuin in Cali
fornië is wat de huiskamer in
Nederland betekent.
Het mooie weer is hier een van
de oorzaken van.
De redwoodschutting van de
tuin heeft een rode gloed, van
daar de naam. Het is een pret
tige kleur voor de ogen, die aar
dig contrasteert met het groen
(Advertentie)
deec*
De berichten in de pers
over de door de regering
voorgeschreven prijsver
laging van schoeisel en
de daardoor ontstane
moeilijkheden in de
schoenindustrie hadden
tot gevolg- dat „de
schoen" weer eens in het
middelpunt der belang
stelling stond. Elke me
daille heeft echter haar
keerzijde en zodra het
publiek bemerkte, dat de
schoenprijzen aanmerke
lijk gedaald waren, had
men plotseling interesse
voor de luchtige, vlotte
zomerschoenen, waarvan
de prijs thans meer tot
kopen lokt dan korte tijd
geleden.
Dat de ontwerpers der
schoenmode dit jaar bij
zonder aantrekkelijke
modellen hebben gecre-
eerd, zien wij o.a. aan de
witte geklede pump, ge
heel uit smalle suede
bandjes samengesteld
met open hiel. Een
schoentje geheel eigen
„cachet" (links boven).
De dames- en heren
loafer, een uit Amerika
geïmporteerde snit, heeft
reeds een plaats bij ons
veroverd, dank zij de
soepelheid en goede pas
vorm van dergelijke
schoenen, ook voor de
moeilijke voet. Rechts
boven zien we een loafer
voor dames of jonge
meisjes. De uitvoering
is in licht beige calfs met
crêpe onderwerk. Voor
heren is de loafer ver
vaardigd van bruin calfs
met gevlochten voorblad
(links onder).
Tenslotte
blijkt ook de herenmode
niet te zijn vergeten.
Rechts onder zien we
een nieuwe variant op
de altijd aantrekkelijke
bruin-witte brogue snit,
nu echter geheel geper
foreerd nubuck, voorzien
van bruin calfs neus en
hielband ter bescherming
tegen stoten en vuil wor
den.
VAAt
In de loop van de laatste tien
tallen jaren zijn er verschillende
oude beroepen verdwenen, als
het ware een langzame dood ge
storven. Dat is voor een deel het
gevolg van de machines, die veel
werk over hebben genomen en
voor een deel ook het gevolg van
veranderde levensgewoonten van
de mensen. Een van die verdwe
nen beroepen, is b.v. dat van op
passer. Het langst heeft de op
passer zich gehandhaafd bij de
militairen. In de jaren voor de
oorlog was hij voor de hogere
officieren nog een graag geziene
hulp, ook thuis, maar in de ver
anderde verhoudingen zien wii
ook hier de echte „oppasser", die
schoenen poetste voor een heel
officiersgezin, zelfs de vaten
hielp afdrogen in de keuken, al
lang niet meer.
Bij de militairen is het wel zo,
dat officieren in de kazerne,
voor dienst-aangelegenheden,
iemand hebben, die bij kleinere
werkzaamheden behulpzaam is.
Dat is dan een ordonnans. Bij
de studenten was het vroeger
heel wat anders. Daar had je de
oppasser, die allerlei karweitjes
op knapte. Zo'n man die een
dertig, veertig jaren geleden in
veel studentenhuizen een be
langrijke figuur was, moest voor
zijn „Heren" niet alleen de schoe
nen poetsen en de pakken op
persen, maar hij verzorgde ook
alle zaken, die met vertrouwen
behandeld moesten worden. De
oppasser, die je nu nergens meer
aantreft, bestelde boeken, kocht
wijn voor feestjes in, bracht
briefjes naar de professoren, en
fin, deed eigenlijk alles wat er
maar te doen viel. Dat kon nog
in een tijd. waarin het student:
zijn voor verschillende jongelui
nog een soort tijdpassering was.
Nu is dat anders geworden. Nu
zal men niet meer horen dat
iemand, die aan een Universiteit
studeert vertelt, „Pardon, ik stu
deer niet, maar ik ben student!"
Waarmede vroeger wel eens ge
zegd wilde worden, dat het stu
deren maar op de tweede plaats
kwam. Toen de tijden verander
den en ook de studenten hard
moesten gaan werken, en vaak
ieder dubbeltje omkeren om
hun studie te kunnen betalen,
verdween ook de oppasser.
In Leiden b.v. moet de laatste
oppasser, die zelfs nog pensioen
genoot, want hij werkte voor vele
heren tegelijk, kort voor de oor
log gestorven zijn. Zo verdween
langzaam een beroep, dat eigen
lijk zijn oorsprong vindt in de
Middeleeuwen, toen er nog he
rendiensten bestonden.
Waarom de „Kreeft"
werd afgelast
De legervoorlichtingsdienst deelt
ons thans het volgende mede:
„Het laatste gedeelte van de
oefening „Kreeft" is afgelast, om
dat bij de landbouwautoriteiten
grote beduchtheid pees, dat het
koolzaad in de Sloepolder ernstige
schade zou oplopen door het daar
doorheen trekken van de oefe
nende troepen. Door een verzuim
was bij de opzet van de oefening
met deze factor geen rekening ge
houden en is eerst op het aller
laatste moment de noodzaak ge
bleken de oefening voortijdig te
beëindigen".
In een van de Amerikaanse Staten, Nebraska, ligt vlak bij een
der grotere plaatsen, Omaha, een dorp, dat alleen door jongens
bewoond wordt. Het staat bekend als „Boys Town" ofwel „Jon
gensstad". Het is ruim 350 h.a. groot en wordt bewoond door
een duizendtal jongens van 6 tot 18 jaar. In „Jongensstad" kan
je alles vinden, wat er in een echte stad te vinden is, scholen,
een kerk, fabrieken en werkplaatsen, een boerderij, een am
bachtsschool en een sportgebouw, kortom, je kan het niet zo
verzinnen of het is er!
In „Jongensstad" zijn en wor
den nog steeds jongens opgeno
men, die geen thuis hebben,
zwervers en wezen en ook jon
gens, die met de politie in aan
raking zijn geweest, zo van die
kleine stadsboefjes, die in de
grote Amerikaanse steden bij
tientallen soms worden opge
pakt.
Een Ierse priester. Edward
Joseph Flanagan, die in 1886 in
Ierland geboren werd, in Rome
en Innsbruck zijn priesterstu
dies deed en in Amerika veel on
der de arme en verwaarloosde
jeugd werkte, heeft kort na de
eerste wereldoorlog „Jongens
stad" gesticht. Het aardige is,
dat deze stad een eigen burge
meester heeft en een gemeente
raad, die officieel erkend zijn
door de landelijke autoriteiten.
Dat „Jongensstad" geheel uit
weggelopen boefjes bestaat, is
niet waar. Er zijn er natuurlijk
wel, maar betrekkelijk weinig.
Wel sturen de rechters en de
politie, jongens, waar ze geen
raad meer mee weten, of die een
straf moeten ondergaan, naar
„Jongensstad" om ze daar aan
orde en tucht en aan het werk
te wennen. En het is zo, dat er
verschillende jongens hebben,
gewoond, die daar heel goed op
hun plaats waren. De meesten,
die er na een paar jaar vandaan
kwamen, werden beste en goede
burgers, zelfs waren er uitste
kende militairen bij, die in de
laatste wereldoorlog hebben ge
vochten.
„Jongensstad" en de leider,
Father Flanagan, werden zo
bekend, dat er niet alleen films
en boeken over uitkwamen,
maar grote Amerikaanse gene
raals riepen de hulp in van
Father Flanagan, zoals Mac. Ar
thur in Japan en de Philippijnen,
MARIA VISITATIE
In de reeks van de vele Maria-
feesten, die wij kennen, is dat
van Maria Visitatie, de herden
king van het bezoek van de H.
Maagd aan haar nicht Elisabeth,
zeker wel een van de mooiste.
Het is een van die feesten, die
uit de aan kerkelijke feesten zo
rijke tijd, de Middeleeuwen, da
teren. De Franciscaner-orde
schijnt dit Maria-feest al in het
midden van de dertiende eeuw
te hebben gevierd.
Het is een echt feest van de
vrouwelijke hulpvaardigheid
want op deze dag herinneren wij
ons, dat de H. Maagd, toen Zij
hoorde, dat Elisabeth en Zacha-
rias een zoon zouden krijgen,
direct naar haar familie ging om
haar diensten aan te bieden. Dat
is een heel mooi voorbeeld voor
jonge vrouwen en meisjes, die
in de geest van hulpvaardigheid
anderen willen helpen. Het is na
melijk een goed, oud gebruik,
dat jonge vrouwen en meisjes,
als dat zo uit mocht komen, een
handje uit steken, indien iemand
van de buren of familie hulp
nodig heeft. En waar gebeurt
dat eigenlijk niet? Vooral in de
komende vacantie-maanden is er
voor de meisjes, die over meer
tijd beschikken, voldoende ge
legenheid om eens iemand te
helpen. Dat behoeft niet altijd
dagen lang te duren of te be
staan uit zwaar werk. Maar je
kunt een ander ook al helpen
door eens een avondje of een
middagje op te passen, als een
moeder van een gezin ook eens
een keertje er tussen uit wil.
Het zijn vaak maar kleinighe
den, maar je kunt er een ander
groot plezier mee doen en het
geeft je zelf voldoening.
om de verwaarloosde jeugd t e
helpen. Ook in Duitsland zou
Father Flanagan de helpende
hand bieden. In 1948, daags na
zijn aankomst in Berlijn, over
leed hij echter aan een hartaan
val. Zijn werk wordt echter
voortgezet en „Jongensstad" is
voor de hele wereld een voor
beeld van een leven vol liefde en
toewijding voor de jeugd.
Voor de ouderen is kortgele
den een heel interessant boek,
met de volledige levensgeschie
denis van Father Flanagan en
de opbouw van „Jongensstad"
verschenen onder de titel „Boys
Town". Het is uitgegeven bij
„Servire" in Den Haag.
FEUILLETON
ff
64)
„Dat Hikt me het waarschijn
lijkste".
Hii knikte.
„Je valt me hoe langer hoe
meer mee", zei hij. „Je hebt ge
lijk, het is hier. Wou je zoeken?"
Ik bewoog even mijn hand,
alsof ik mijn revolver scherper
op hem richtte.
„Ik had liever, dat u dat voor
me deed."
„Hij vertrouwt ons niet Pur
vis". hernam Vinton op 'n toon
van spottende neerslachtigheid.
„Enfin ik kan het hem niet kwa
lijk nemen. Ik zal maar geloven,
dat je door rechthebbenden ge
machtigd bent, dat testament in
ontvangst te nemen, Mansfield".
Nee, ik vertrouwde hem zeker
niet; minder dan ooit. Hij ver
zette zich niet; hij was bereid,
scheen het. mij het testament te
overhandigen. Die verbazing
wekkende inschikkelijkheid was
een reden om meer dan ooit op
mijn hoede te zijn. Er zat iets
achter. Maar ik wist niet wat.
Alleen maar doen wat absoluut
geen kwaad kan. dacht ik, hij
heeft vast en zeker een truc in
zijn hoofd.
Het zit in die tas, aan uw lin
kerhand vlak naast het bed te
gen de muur," ging hij voort.
„Je verliest Purvis en mij liever
niet uit het oog. denk ik? Goed.
je kunt die tas met je voet naar
je toe halen, vóór je bukt om ze
te pakken."
Ik zorgde, dat mijn blik geen
seconde van Vinton afweek, maar
ik deed wat hij voorstelde en in
derdaad vond ik de tas. Ik be
woog me uiterst voorzichtig; m'n
rechterhand hield de revolver
onafgebroken op 't nobele twee
tal gericht, en ik liet mijn li
chaam langzaam naar links over
hellen, tilde met mijn andere
hand de tas op en zette ze op 't
bed. Blindelings begonnen mijn
vingers aan de sluiting te wer
ken.
„Het beugeltje de andere kant
op duwen. Ja zo", zei Vinton.
De tas ging open.
Ik keerde ze ondersteboven en
schudde de inhoud over het bed
uit. Het waren grotendeels pa
pieren, leek het me.
„Daar heb je het al, het ligt
vlak onder je hand", hielp Vin
leien dakje gegaan, dat ik er nie
mendal van begreep. Ik wist niet
wat ik denken moest van Vintons
houding. Als er inderdaad van
dat papier zoveel voor hem af
hing, waarom gaf hij het dan op
zo'n onverschillige manier prijs?
Niet uit angst voor mijn revol
ver, dat leek me wel zeker. Het
was zeer de vraag, of ik ooit ge
schoten zou hebben als Vinton
ton. Want ik keek er niet naar. me kalm de deur had gewezen.
Ik bleef oppassen. Mijn reeh- i en zelfs als de twee heren me op
terhand bleef de revolver richten
mijn ogen weken niet van de
twee compagnons Ik tastte tot
mijn vinger in aanraking kwam
met een papier, het bovenste van
een stapeltje.
„Dat is het," vervolgde hii.
Hoopte hij, dat ik miin blik
zou afwendén, om naar de pa
pieren te kijken, en dat ik hun
zo een kans zou geven, me on
schadelijk te maken? Dan ver
giste hij zich. Ik hief het docu
ment omhoog tot op een punt,
waar ik het kon bekijken, zonder
Vinton en Purvis uit het oog te
verliezen. Het was inderdaad 'n
testament. Door te schudden
kreeg ik het opgevouwen papier
open en toen zag ik onderaan op
de derde bladzijde een rood lak
zegel zitten, met krabbelige
handtekening „Rufus Jennings".
Hiermee was mijn zending vol
bracht. Het was zozeer van een
het lijf waren gevallen. Dan zou
ik me waarschijnlijk uit de voe
ten hebben gemaakt. In geen ge
val stond het op m'n programma
twee mensen dood te schieten,
om aan het papier te komen. Dus
juist het feit. dat ik het papier
zonder slag of stoot kreeg, maak
te me ongerust. Er moest iets
achter zitten.
Intussen ik had het testa
ment. Als ik nu maar zorgde dat
ik het hield, en dat ik heelhuids
wegkwam, kon ik tevreden zijn.
Ik stopte het document in mijn
zak en liet mijn hand andermaal
neerdalen om nog enige papie
ren te grijpen.
„Dat valt me nu tegen van je
Mansfield", zei Vinton. „Vind je
het netjes, aan eer» anders papie
ren te zitten? Ik niet. Je kwam
namens de erfgenamen om het
testament, waar ze recht op had
den, en je hebt het. dus
Ik trok mijn hand terug en ik
dacht even na. Nee het zou in
derdaad niet eerlijk zijn, me nog
meer toe te eigener». Tot nu toe
had ik me niets te verwijten,
vond ik; nam ik nog meer. dan
maakte ik me schuldig aan dief
stal onder bedreiging met ge
weld.
„Ik kan je verzekeren, dat er
niets bij is, dat waarde voor je
heeft," ging Vinton voort, „ter
wijl het verlies van die papieren
voor mij ernstige onaangenaam
heden zou meebrengen."
„Dan zal ik maar zeggen, dat
ik de heren al onaangenaamhe
den genoeg heb berokkend," zei
ik.
Behoedzaam schoof ik langs de
muur terug en hernam mijn po
sitie bü de deur.
„Dank je, Mansfield", zei Vin-
ton met een buiging. „En zou ik
je nu mogen verzoeken ons goe
demorgen te wensen? Het loopt
tegen half tien, ik heb nog niet
ontbeten. En Purvis en ik heb
ben 'n drukke dag voor de boeg.
Hoe laat hadden we ook weer
afgesproken op het Ministerie v.
Oorlog. Purvis?"
De man in de stoel was keurig
in de houding blijven zitten en
handhaafde die ook nu. Hij keek
naar Vinton op.
(Wordt vervolgd.)
