Midden op de Atlantische Oceaan
door een Italiaan getorpedeerd
De schoolstrijd in Frankrijk
struikelblok voor formateurs
taak
Op sleeptouw achter een onderzeeër
RTJ E S
Vorstschade aan gewassen
kan sterk verminderd worden
essenmelk
duurder
NG
Zes en twintig man waren er gered - zo begint onze zegsman,
Caudron nadat een Italiaanse onderzeeboot ons Franse
vrachtschip ,,Kabalo" in de grond had geboord. Het was ge
beurd, juist toen de dageraad de schemer boven de zee begon
weg te vegen. Daar zwierven we dus met 26 man in een
sloep, een goede 700 mijl van de Azoren, zonder enige hoop die
eilanden ooit te bereiken, toen plotseling aan de kim het silhouet
opdoemde van de Italiaan, die ons had getorpedeerd. Hij kwam met
volle kracht op ons af, terwijl zijn boeg een grote golf deed opschui
men. Hij stopte dwars op onze koers.
Het was werkelijk een prachtig ogenblik, dat we nimmer zullen
vergeten, want het besliste over ons leven, toen de commandant
van de onderzeeboot ons door de scheepsroeper toeriep: ,,lk zal u
een lijn laten toegooien en u op sleeptouw nemen om u wat dich
ter bij de kust te brengen Ik zal u tot vanavond slepen of tot mo
rgenochtend, dat weet ik nog niet"
Ik ben net zoals U:
een zeeman
M.R.P. zal en wil niet toegeven
Naar wij vernemen:
MAANDAG 23 JULI 1951
VAN VANDAAG
LIJKE PERIODE
e van Landbouw,
Voedselvoorziening
indacht op, dat op
uli (vandaag) in-
ng van de maxi-
met 1 cent per
gevolg is van een
sten voor een be-
onvermijdelijk ge-
ng der toegestane
rge, uitsluitend
asteuriseerde fles-
jasteuriseerde con-
)ducten. De nor-
losse verkoop be-
iltjft in prijs on-
erigens geldt de
de maximumprijs
nmelk evenals
slechts voor
et jaar.
noodlandingen
de laatste tijd her-
/oor dat buiten
gen noodlandingen
ken- De ervaring
dat een controle
verbodig is. In
t zich het ver-
edaan. dat nood-
len gemaakt om
ver de grenzen te
ocureur generaals
.shoven zijn thans,
minister bevolen
dlanding melding
ie recherche van
JKE FAMILIE
ICELAND
liana en Prinses
en Zaterdagavond
van het vliegveld
de regeringsda
len. Prins Bern-
Beatrix vertrok-
streeks 2 uur des
ïetzelfdc vliegtuig,
nding te Londen
terugkeerde om
ht te maken.
zal het Konink-
ngeland het Festi
en de Horse Show
koningin zal reeds
naar ons land te-
Prins en de beide
'en tot Donderdag
saties in Duitsland
loopt of versterkt,
mtacten zal het
en leven gericht
Westen en zal het
idom zich kunnen
TER ZEE
(HUIJSEN
INDONESIË
van Kapitein ter
ïuiisen voor hoofd
Zeemacht der
taire Missie in
etrokken, zo deelt
ichtingsdienst ons
meier wordt bin-
met de functie van
naritieone middelen
irneming van de
nfd van de afdeling
Nederlandse missie
s thans belast ka
ter zee C. L. J. F.
Krap-
rermist jongetje
den
een steiger aan
te Amsterdam
len van een 6-
sedert Dinsdag-
lermist. Het jonge-
omgeving gespeeld
ermoedeliik in het
ertentie)
zend hoofd
die maar geen
Een snel maar
rnd middel om
minuten af te
één of tvuee
elpen direct! J
mogelijk op De
aan mij over.
[repen?"
zitten toch goed
het vooral stevig
nders moeten we
Zou 't gaan?"
me sterk ge-
wel een onge-
worden. en vies
uit moeten zien.
bang, antwoord-
vingers krachtig
zij beantwoordde
mii moed.
ir". zei ik. ..Dus
signaal.
ie ik haar fluis-
!en vrü te heb-
touw om mijn
Dte het achter
ik naar boven
begon ik met
te steken, om
mijn handen te
;uwe hulpmiddel
beter dan mijn
Vordt vervolgd).
a a bij het aan boord nemen va
o a i b b a i a. a Ka h aa ha a ba a aI a ha hbh ah ah ha colsi«\Kvoi ïlrnlin rfon xitqe rfor
PAGINA 5
n'
De tros werd ons dus toegewor
pen en we werden gesleept. De
onderzeeboot zette koers op Ma
deira, in Oost-Zuid-Oostelijke
richting en hoewel haar snelheid
niet meer dan zeven mijl bedroeg
had onze sloep, door de zee die
er stond, het hard te verduren.
Ik behoef u niet te vertellen dat
een sloep, die zes en twintig
man aan boord heeft, niet bepaald
geschikt is voor een dergelijke
manoeuvre met woelige zee. Maar
't spreekt vanzelf dat we ons niet
beklaagden. Hoe erger het toe
ging hoe meer we de indruk
hadden dat we opschoten. Maar
door die snelheid en de schokken
maakte de sloep veel water en
we waren genoodzaakt uit alle
macht te hozen.
De middag ging zonder nieuwe
gebeurtenissen voorbij. De onder
zeeboot bleef dezelfde koers voor
liggen en hield dezelfde snelheid
met de sloep achter haar aan
de sleeptros. Het enige waar we
over inzaten was de vraag, wat
zij zou doen als de avond viel.
De commandant had gezegd: „Tot
vanavond of morgenochtend, dat
weet ik nog niet.
Toen het begon te schemeren,
maakte de onderzeeboot geen
aanstalten te stoppen. Integen
deel gooide zij er een schepje op,
wat onze vreugde natuurlijk deed
stijgen, hoewel wij begonnen te
vrezen dat de sloep, die hoe lan
ger hoe meer te verduren kreeg
door de toenemende zee, het niet
zou bolwerken.
Maar we zouden nog wat an
ders te beleven krijgen. We had
den juist als avondmaal een
biscuit per kop verdeeld en we
hadden onze maatregelen voor
de nacht getroffen, met dien ver
stande dat één man op de sleep
lijn zou passen, terwijl een andere
de stuurriem zou houden (want
we hadden het roer verloren toen
we de sloep te water lieten) en
een groep zich met hozen zou
belasten, toen plotseling de ma
troos van de sleeplijn naar de
onderzeeboot begon te brullen.
De tros was gebroken en onze
sleper ging er alleen van door!
Binnen enkele seconden was hij
in het nachtelijk duister ver
dwenen!
Ja, dat was werkelijk een lelijk
ogenblik. We waren nu overgele
verd aan wind en stroom. Zou
de onderzeeboot het opmerken
dat we niet meer achter hem
aan kwamen. En als ze het zou
den bemerken zouden ze er dan
zin in hebben ons op te sporen
in deze stikdonkere nacht, waarin
er tot overmaat van ramp niets
van de maan te zien was?
We waren bezig het zeil te
hijsen toen zij terugkwam.
We hoorden het geluid van
haar machines voor we ze zagen.
Zij draaide bij, kwam langszij en
gaf zich de moeite ons een nieu
we lijn toe te werpen, wat niet
gemakkelijk was omdat tengevol
ge van de wind en de zee die °r
stond, de sloep telkens met kracht
tegen haar romp sloeg.
Tenslotte werd de nieuwe ver
binding tot stand gebracht en
onze reis begon opnieuw achter
de eigenaardige sleper die bij het
ongeval geen enkel ongeduld aan
de dag had gelegd en ook niets
van enig plan om ons in de steek
te laten. We waren er nu zeker
van dat zij ons niet vóór het aan
breken van de dag zou verlaten.
Toen de dageraad aanbrak
sleepte zij ons nog steeds. Maar
helaas, daar brak de tros op
nieuw!Ditmaal zouden de
Italianen zonder twijfel de gele
genheid aangrijpen ons vaarwel
te zeggen. Maar daar schenen
23 JULI:
H. Apollinaris
De H. Apollinaris was een
leerling van de apostel Pe
trus. Van hem had hij het
enthousiasme geërfd en over
al, waar het mogelijk was,
voor Christus te getuigen.
De mensen haalden de
schouders voor hem op, zij
lachten hem uit maar het
deerde hem niet. Wat een
held! Hoe geheel a iers is
het dikwijls met ons. Wan
neer men op zijn werk zijn
brood moet opeten, dan durft
men vaak geen kruisje te
maken, omdat men bang is,
dat andere kameraden, die
niets geloven, erom zullen
lachen. Wanneer men solli
citeert naar een baantje, dan
vermijdt men angstvallig om
te vertellen dat men katho
liek is, „want als je Hoorns
bent, heb je natuurlijk geen
kans". Ja, we praten wel
het honderd uit over een
kerk als een kapelaan op
visite is, maar bij anderen
roeren we het woord gods
dienst niet aan. Ik vind dit
laf Dan was Apollinaris toch
eeïi geheel andere figuur!
IN DESERTO
ze zelfs niet aan te denken. Ze
kwamen wederom terug en her
stelden de tros, wat nog moei
lijker bleek dan de eerste keer,
want de zee was nog veel hoger
geworden. Een matroos van de
onderzeeboot werd door een golf
gegrepen en we kregen de kans
hem tamelijk vlug te grijpen en
hem in onze sloep te hijsen, van
waar we hem weer aan zijn schip
teruggaven.
De sleeplijn werd verlengd,
hetgeen noodzakelijk was in ver
band met de toestand van de
zeeDat alles nam meer dan
een uur in beslag, gedurende
welke tijd de Italiaanse comman
dant op de brug bleef en de zaak
gadesloeg zonder ons iets te zeg
gen. Wij stelden dit stilzwijgen
op prijs
Ons kleine vaartuig, hier mid
den op de oceaan, werd blijkbaar
door alle heiligen van het Para
dijs beschermd, want niemand
zou kunnen verklaren door welk
phenomeen het aan een derge
lijke beproeving weerstand kon
bieden.
Het was precies vier uur in de
middag (ik herinner me op m'n
horloge te hebben gekeken) toen
de onderzeeboot stopte. Van de
brug gaf een matroos ons door
een armsein te verstaan dat we
moesten naderen. Toen we bin
nen het bereik van zijn stem wa
ren gekomen deelde hij ons mee
dat onze kapitein werd verzocht
aan boord van de onderzeeboot
te komen om een onderhoud met
de Italiaanse commandant te
hebben.
Wij twijfelden er niet meer aan
dat dit het einde betekende, dat
de Italiaan afscheid wilde nemen.
Ik ging er reeds toe over, om het
moreel van onze mannen aan te
moedigen, hun te vertellen dat
we reeds de helft hadden afge
legd van de afstand die ons
scheidde van Madeira wat een
beminnelijke leugen was omdat we
er nog 650 mijl van verwijderd
waren! Maar kijk, daar kwam
onze kapitein weer op de brug
en hij riep ons door de scheeps
roeper toe, dat, aangezien de
onderzeeboot besloten had zijn
snelheid te verhogen, de inzitten
den van de sloep bij hem aan
boord moesten komen, met uit
zondering van vier man die in
de reddingboot moesten blijven.
Onnodig te vertellen welke ge
voelens er bij onze mannen om
gingen bij het vernemen van die
tijding: dat Iaat zich gemakkelijk
raden!.... Zij klommen dus aan
boord van de onderzeeboot, ter
wijl ik drie hunner aanwees met
mij in de sloep te blijven. Ik zette
er twee aan het hozen en ik nam
de andere om me af te lossen
bfj het sturen, wat zeer zeker
niet gemakkelijk zon zijn.
Direct na het vertrek kwamen
er weer twee grote verrassin
gen. Allereerst legde de onderzee
boot zijn roer hard aan boord en
legde koers Zuid-West voor, dat
wil dus zeggen een richting die
volkomen tegenovergesteld was
aan die welke hij tot dusverre
had voorgelegen! We gingen nu
niet meer naar Madeira, maar
naar de AzorenIk begreep
er niet veel van, maar ik zei
tegen mezelf dat de Italiaanse
commandant daar wel zijn per
soonlijke redenen voor moest
hebben. Wat de tweede verras-
ring betreft, die was allesbehalve
aangenaam. Zoals ik u heb ge
zegd had de onderzeeboot ons
tot die tijd gesleept met een snel
heid vari ongeveer vijf mijl, wat
reeds een gangetje was dat met
zo heel aangenaam was voor de
inzittenden. Maar nu bedroeg de
snelheid ongeveer twaalf mijl!
Het was een fraai avontuur!
De zee was weliswaar een beetje
kalmer geworden, maar u had
die heksendans van de sloep eens
moeten zien in het kielwater van
de onderzeeboot! En wat we al
niet aan zeewater naar binnen
kregen! Niettegenstaande al m'n
inspanningen met de stuurriem
om ons in het zog van de onder
zeeboot te houden waar de zee
iets vlakker was, zigzagde de
sloep van links naar recht als een
dolle hond. Dit kwam doordat in
plaats van de hoge en lange gol
ven van de morgen, er nu een
korte golfslag was gekomen die
onze nieren kapot sloeg en we
moesten onze kaken op elkaar
klemmen om niet plotseling een
stuk van onze tong af te bijten!
De man die ik had genomen om
me af te lossen bij het roer, nam
geen ogenblik rust omdat hij met
de beide anderen aan het hozen
was gegaan en dank zij hun ver
eende pogingen konden we het
houden.
Maar natuurlijk, het kon niet
uitblijven dat er gebeurde wat er
moest gebeuren. Na vier volle
uren met die snelheid te hebben
gevaren kwam er plotseling een
schuif water de sloep binnen. Bij
de voorsteven lieten een paar
planken los waardoor er nog
meer water binnen kwam. We
gaven ogenblikkelijk tekenen aan
de onderzeeboot, maar inplaats
van te stoppen stelde hij zich
tevreden met de vaart een ogen
blik te verminderen en daarna
ging het er weer op los. Later
hebben we vernomen dat hij
dacht dat we vroegen de vaart
te verminderen omdat we door de
snelheid te vermoeid geraakten.
En zo voer hij ons dus weer
vooruit. En wij waren met z'n
vieren (want ik was toegesneld
en had het roer in de steek ge
laten) bij het lek gekropen dat
we trachtten te stoppen met alles
wat we maar bfj de hand hadden:
dekens, zeildoekse zakken, enz.
Alles verloren moeite! Het water
stroomde de reddingboot zo snel
binnen dat hij na enkele ogen
blikken haf onderstond, waarbij
de voorsteven werd neergedrukt
door de sleeptros en het achter
schip dreigde weg te zinken.
We begonnen nogmaals wan
hopig met onze armsignalen die
we vergezeld lieten gaan met
allerlei kreten, want door de in
gevallen duisternis was het mo
gelijk dat de uitkijk op het ach
terschip ons niet kon zien.
Ditmaal draaide de onderzee
boot bij en we kwamen nabij door
de sleeplijn in te halen. Ik zag het
silhouet van de Italiaanse com
mandant en ik vreesde dat hij,
het geduld verliezend, ons zou
verklaren dat hij er genoeg van
had en ons naar de duivel wenste.
Maar hij riep alleen maar met
kalme stem:
Wat mankeert er aan?
Wat er aan mankeerde zag hij
maar al te goed toen zijn zoek
licht onze sloep in zijn greep
kreeg, waarin wij tot aan de
knieën in het water stonden. Hij
overlegde een ogenblik met een
van zijn officieren en daarna
commandeerde hij:
Kom alle vier aan boord!
Toen we noodrantsoenen van de
sloep hadden gehaald was ik ge
reed haar los te maken van de
onderzeeboot door de sleeplijn los
te maken, maar de commandart
zei me dat niet te doen. Waarom
niet? Dat verzweeg hij. Hij was
misschien van mening dat, in de
omstandigheden waarin hij ver
keerde, de sloep wellicht van nut
zou kunnen zijn als de onbekende
op het toneel zou verschijnen.
Maartoen de volgende
morgen de zon opging was er
geen sloep meer achter de onder
zeeboot.
En hiermee heb ik alles ver
teld. Voor wat er daarna gebeurde
kan u de kameraden ondervra
gen die hier zijn. Ze zullen even
goed kunnen praten als ik.
Ze „praatten' 'inderdaad even
als sturman Caudron, met dezelf
de eenvoud en met dezelfde so
bere en onopgesmukte taal. En zo
rolden de verschillende beelden
van hun buitengewone avontuur
zich af als een film....
Het grote probleem voor de
commandant van de onderzeeboot
Prins Naif, tweede zoon van
koninq Abdoellah van Jorda
nië, die na de moord op ko
ninq Abdoellah benoemd is
tot reqent.
Arbeider overleden
na arbeidsongeval
In het begin van de vorige
week is in een zwavelzuurfabriek
te Amsterdam bij het proef
draaien van een amoniakmachine
de pakking van een hoge druk
compressor gesprongen. Door de
ontsnappende schadelijke gassen
werd een 47-iari?e arbeider be
dwelmd. Hij is Zaterdag in het
Binnengasthuis te Amsterdam
overleden.
bij het aan boord nemen van de
schipbreukelingen was geweest
hoe hij hen moest onderbrengen.
Een twaalftal mannen van de
Kabalo werd opgeborgen in het
magazijn voor touwwerk en an
der materieel, een nauwe gevan
genis waar ze alleen maar ge
hurkt of liggend in konden. Een
paar anderen werden op de W.C.
gezet, waar ze werden opgesloten.
De overigen er bleven er nog
tien over werden opgesloten
in de „kettingbak", een soort kooi
van opengewerkt plaatijzer, die
was aangebracht in de opbouw
van de onderzeeboot. Met het oog
op zijn rang mocht de kapitein
vrij rondlopen, hoewel een or
donnans al zijn beweringen op
discrete wijze zou blijven be
waken.
De onderzeeboot hernam zijn
koers over de Atlantische Oceaan
en de laatste beproeving voor de
schipbreukelingen van de Kabalo
nam een aanvang. Die werd ver
schrikkelijk voor de mannen die
opgesloten waren in de ketting-
bak onder de brug, in die kooi,
die open stond voor alle winden
en alle golven. Ze waren samen
geperst als sardines in een blik
(volgens de uitdrukking van één
van hen) en ze verbleven erin
rechtop staand, zonder enige mo
gelijkheid ook maar een ogenblik
te gaan zitten gedurende de vier
dagen en de vier nachten die het
verschrikkelije avontuur duurde.
En toch zo zeiden ze me
hebben we ongetwijfeld aan deze
opeenstapeling in die doos te
danken dat we nog in leven zijn,
want met die wind en de zeeën
die op ons neerkwamen heeft
aleen het contact van onze licha
men er voor gezorgd dat we niet
om zijn gekomen van de kou.
Zonder ophouden heeft, gedu
rende die lange dagen en die
eindeloze nachten, de bemanning
van de onderzeeboot officieren
en matrozen zich ingespannen
om het lijden van de ongelukki-
gen te verlichten door hun wijn
en sigaretten te brengen en door
hun bemoedigend toe te spreken.
Maar de bezoeken die het meest
weldadig waren, waren toch die
van de Italiaanse commandant!
Hij verscheen zo vertelden
de mannen als het gejammer
in de gevangenis al te sterk werd.
Zodra men hem zag verschij
nen werd het stil, want, nietwaar,
als men zich erover beklaagde te
erg opeen geperst te zijn in de
kooi, dan had men het eenvou
dige middel er een paar van de
mannen uit te halen en die over
boord te gooien. Vormden we ten
slotte niet een vijandelijke be
manning? Maar de comman
dant stelde er zich mee tevreden
ons eerst gedurende enige ogen
blikken stilzwijgend gade te
slaan. Men voelde uit de blik van
die man, dat hij ons beklaagde...
Daarna zei hij dingen zoals:
„Ik weet heel goed, vrienden,
dat jullie er daar binnen slecht
en zelfs heel slecht aan toe bent,
maar ik weet dat ik bezig ben
een oplossing voor jullie te vin
den. Dat moet ge vóór alles voor
ogen houden. Zoudt ge er de
voorkeur aan hebben gegeven dat
ik u in uw sloep aan uw lot had
overgelaten? Dat was in ieder
geval heel wat gemakkelijker
voor me geweestJullie geeft
er je dus wel rekenschap van wat
ik bezig ben te doen? Begrijpen
julie dat ik mijn schip en mijn
équipage er aan waag? Ik vaar
naar de Azoren met het plan u
daar aan wal te zetten, maar
daardoor ben ik genoodzaakt door
gevaarlijk gebied te varen, niet
alleen wegens mijn vijanden,
maar alleen reeds door de eigen
onderzeeboten van de As, die
mijn aanwezigheid in deze wate
ren niet verwachtenZeg me
eens wat ik zou moeten doen in
geval van alarm? Hebt ge daar
wel aan gedacht?"
Hij verliet ons dan na zo'n toe
spraak en dat was voldoende ge
weest om ons te kalmerenDe
vierde nacht werd tragisch voor
de schipbreukelingen van de Ka
balo, niet alleen tengevolge van
de uitputting van hun zenuwstel
sel, maar omdat ze ieder ogen
blik door golven van de hoge
zee werden overspoeld. Eén van
de mannen kreeg net delirium in
de duisternis en smeekte dat men
hem uit zijn gevangenis zou laten
om zich in zee te storten. Een an
dere barstte voortdurend in
lachen los, een lachen dat in wer
kelijkheid een brullen en snikken
was, het lachen van een waan
zinnige, die niet meer kon ge
nezen
Bij het aanbreken van de dag
werd de zee kalmer. Men kwam
in het gebied van de landwind.
Land! Land! Dé vreugde van
de ongelukkigen!Die vreug
de zouden we hebben uitge
schreeuwd, zeiden ze me. Maar
we hadden alleen maar de kracht
om elkaar ais stompzinnigen aan
ts kijken.
Hét was het kleine eiland Santa
Maria, in de archipel van de
Azoren, waarvan de vulkanische
bergen zich als suikerbroden ten
hemel verhieven.
Maar het naderen van het land
werd zeer moeilijk omdat talrijke
brekers er op wezen dat er vele
klippen onder het water verbor
gen lagen. De morgen ging voor
bij met verschillende manoeuvres
van de onderzeeboot die verschei
dene malen achteruit moest varen
en opnieuw moest gaan zoeken
naar plaatsen die gastvrijer zou
den zijn. Ten slotte werd tegen
de middag een gunstiger plaats
ontdekt voor een landing.
De kreek was verlaten, maar
op de steile rots bevonden zich
enige stenen hutten aan de voet
van een vuurtoren. Terwijl nu
het ontschepen plaats vond, be
merkte de matroos van de wacht
in de top van de vuurtoren een
wachter die de onderzeeboot met
een lange kijker gadesloeg. Het
scheen zelfs dat de torenwachter
gebaren maakte om de onderzee
boot uit te nodigen zyn kleuren
te tonen. Waarop de Italianen,
na onderling overleg, antwoord
den door de zwarte vlag te hysen,
met de doodskop en gekruiste
Zaterdagmiddag zijn H.M. de Koningin, Z.K.H. Prins Bernhard en de Prinsessen Beatrix
en Irene naar Engeland vertrokken voor een bezoek aan de Horse Show" te White City.
De foto toont links Z.K.H. Prins Bernhard, midden H.K.H. Prinses Beatrix en rechts
H.K.H. Prinses Irene tijdens de show.
PARIJS De
geweest, welke
het leggen van
(Van onze correspondent)
schoolkwestie is de voornaamste hindernis
Maurice Petsche de moed deed opgeven bij
de basis voor een nieuw Frans kabinet. De
schoolkwestie ook is het welke Robert Schuman, na Petsche
door president Auriol aangezocht, alle animo ontnam om het
eens te proberen. En naar alle waarschijnlijkheid zal no. 3 de
radicaal René Mayer, op geen enkel vraagstuk zo lang moeten
dokteren om de partijen, welke noodzakelijk zijn voor het
formeren van een gematigde regering, weer bijeen te brengen.
Robert Schuman, de M.R.P.-
politicus en minister van buiten
landse zaken, formuleerde de re
den waarom hij niet als informa
teur wenste op te treden zeer
juist; „De schoolkwestie is het
welke op het ogenblik het samen
werken van de middenpartijen
verhindert; daarom moet naar
mijn mening geen man die bij dit
conflict uitgesproken partii is
met het samenstellen van het
nieuwe kabinet worden belast".
Er zijn natuurlijk nog wel meer
moeilijkheden dan het vraagstuk
van hét subsidiëren van de bijzon
dere school- Maar de talrijke con
ferenties welke Maurice Petsche
de afgelopen dagen gehouden
heeft wezen wel uit, dat er eer
der een accoord mogelijk is over
de loonschaal dan over de positie
van de bijzondere school waarvan
MR.P.'ers en socialisten een
prestigekwestie gemaakt hebben.
Kort na de verkiezingen is er
onder de nieuwe leden van de
nationale vergadering een _petitie
gehouden over het subsidiëren
van de bijzondere school. Het
bleek dat niet minder dan 281 af
gevaardigden bereid waren hun
Veemarkt Utrecht
Op de veemarkt te Utrecht wer
den aangevoerd in totaal 4401
stuks vee, 603 runderen. 28 vette
varkens, 100 grakalveren, 387
nuchtere kalveren, 112 schapen,
483 varkens 649 lammeren, 111
biggen, 283 zeugen en 45 bokken
en geiten- De prijzen varieerden
voor:
Stieren van 400 tot 675, kalf-
vaarzen 650875, graskalveren
200330, nuchtere kalveren 35
45, pinken 350475. melkkoeien
626—875, kalfkoeien 650—910.
vaarskoeien 650—875, schapen 90
125, lammeren 6086, magere
varkens 60—90. zeugen van 210
350, biggen 3555, bokken en
geiten 20 tot 35, de handel in big
gen, nuchtere kalveren en rund
vee redèliik, in schapen stug en in
varkens vlug.
stem aan zulk een maatregel te
geven, waarbij men nog dient te
bedenken dat niet vast staat dat
de anderen er allen persé tegen
zijn. De voorstanders van de sub
sidiëring ziin als volgt over de
verschillende partijen verdeeld:
vrijwel alle M.R P ers. de over
grote meerderheid der Gaullisten,
zeer veel onafhankelijken en een
aantal radicalen die niet wensen
beschouwd te worden als lid van
de anti-clericale groep dezer par
tij. De tegenstanders vindt men
voornamelijk bii communisten, so
cialisten en de rest der radicalen.
De raddraaiers zijn ditmaal
de communisten natuurlijk bui
ten beschouwing gelaten de
socialisten. Zij weigerden elke
concessie welke aan de wensen
der katholieken tegemoet zou
komen en gaan zelfs niet in op
voorzichtige tussenvoorstellen
welke van de even anti-clericale
zijde der radicaal-socialisten ge
daan zijn.
De socialisten voelden zich ten
zeerste op hun tenen getrapt, toen
Georges Bidault op het partij
congres van de M.R.P. verleden
week verklaarde, dat sociale
rechtvaardigheid ook rechtvaar
digheid inzake de schoolpolitiek
impliceert. Guy Mollet en Rama-
dier werden immers op die ma
nier met hun eigen wapens be
streden.
Men kan er van verzekerd zijn,
dat de M.R.P. in deze niet gemak
kelijk van haar standpunt zal
worden afgebracht, al was het
alleen maar reeds omdat anders
de Gaulle gelegenheid krijgt zich
op te werpen als de eerste ver
dediger van do katholieke school.
Het ziet er dus naar uit, dat de
schoolkwestie de eerstkomende
tiid regering en middengroepen
voor een vuurproef zal blijven
stellen- Het principe is ds kwestie
trouwens dubbel en dwars waard.
In Amerika worden nieuwe
methoden toegepast om vorstscha
de welke jaarlijks voor miilioe-
nen dollars schade aan de gewas
sen toebrengt, te voorkomen. Bij
enkele van deze methoden tracht
men de lucht in de omgeving van
het gewas warm te houden of
door de warmte in de plant zelf
vast te houden of door de lucht
rondom de planten in beweging
te brengen en deze daardoor te
mengen. Volgens weer andere
methoden wordt naar j,The Chris
tian Science Monitor" schreef di
rect warmte aan de planten toe
gevoegd.
De warmte in de planten zelf
kan worden vast gehouden door
deze te bedekken met gras, blade
ren, kranten, geteerd papier, jute
zakken of zeilen. De boeren leg
gen door het stoken van vuren
ook wel een rookgordijn over hun
planten.
Vruchtenkwekers in de Staat
Californië gebruiken grote venti
latoren die op torens staan opge
steld, en zelfs hefschroef-vüegtui-
gen, waarmede zij de warme bo-
doodsbeenderen
de zeerovers!
de vlag van
Ziet u, zo verklaart me stuur
man Caudron, de zeelieden heb
ben niet veel gelegenheid tot
ontspanning, is 't niet? En daar
om zoeken ze hun plezier daar
waar ze het kunnen vinden. Zee
lieden zijn grote kinderen. U had
moeten zien hoe ze krom vielen
van het lachen en hoe ze zich
op de dijen sloegen terwijl de
torenwachter als aan de grond
genageld op zijn vuurtoren stond
en terwijl de jol doorging de
„zeerovers" naar hem toe te
brengen!
Ik heb aan Caudron gevraagd:
Heeft u, alvorens de onder
zeeboot te verlaten, de naam van
de commandant kunnen achter
halen?
Ah, daar hebben we 't, ant
woordde hij. Dat zal ik u vertel
len Ik had vóór het vertrek
een klein complimenten voor die
commandant voorbereid. Nu heb
ik er niet veel verstand van om
complimenten te maken, ik kan
niet van die sierlijke zinnen sa
menflansen. Maar wat ik te zeg
gen heb, dat zeg ik. Toen het dus
mijn beurt was om in de jol te
gaan, ben ik recht op de com
mandant afgegaan, en ik heb hem
recht in het gezicht gekeken en
ik heb gezegd:
Commandant, toen u de „Ka
balo" a bout portant met het ka
non hebt aangevallen, sliep ik
in mijn kooi op het achterschip;
maar ik heb er dikwijls aan ge
dacht, dat, als ik op dat moment
dicht bij ons kanon was geweest,
ik het dan anders zou hebben
gericht dan men het heeft gedaan
en dat het niet de „Kabalo" zou
zijn die op de bodem ligt maar
uw schip. Dat is zo mijn opvat
ting en ik maak mijn verontschul
diging het u te zeggen. Maar
waarom zeg ik u dat zo? Om u
goed te laten begrijpen wat ik er
aan wilde toevoegen. Welnu, nu
ik heb gezien wat voor een man
u bent tegenover uw vijanden,
nu ik weet hoe u handelt wanneer
de rekeningen zijn vereffend, nu
vraag ik me af wat voor een
man u bent tegenover uw vrien
den en hoe ze u waarderen!
Zo heb ik tegen hem gespro
ken en ik heb aan zijn ogen ge
zien dat hij mijn toespraak be
greep en dat die hem plezier
deed. Hij heeft me eenvoudig de
hand gegeven al lachende. Toen
heb ik hem de vraag gesteld, die
u zo juist gedaan hebt. Ik heb
gezegd:
Commandant ,als ik niet
indiscreet ben, mag ik u dan
vragen wie u bent? Het zou ons
plezier doen, mijn kameraden en
mij uw naam te kennen.
Hij had mijn hand op dat
ogenblik juist losgelaten, maar
hij greep die weer vast om te
antwoorden:
Ik ben net zoals u een zee
man. Dat is voldoende geweest
om voor u en uw kameraden te
doen wat u zoudt hebben ge
daan voor mij en mijn mannen
als, zoals u hebt gezegd, u mijn
schip naar de kelder zou hebben
gestuurd.
Hij had mijn hand weer los
gelaten en ik deed een pas ach
teruit om hem te verlaten. Ik
ging opnieuw naar hem toe en
ik zei:
Pardon, commandant. Ik had
u willen zeggen dat ik vier kin
deren hebAls het u dus niet
gelegen komt om uw naam te
noemen ~or mij, dan wilt u die
misschien toch zeggen opdat mijn
kinderen uw naam in hun gebe
den kunnen voegen....
Hij glimlachte met buiten
gewone zachtheid. Nooit heb ik
zoveel zachtheid in de ogen van
een man gezien. En hij zei me,
op zachte toon:
Ja, uw kinderen kunnen bid
den en om Gods bescherming te
vragen voor commandant Bruno
SaivatoreVaarwel, meneer
Caudron.
PIERRE GOEMAERE.
venlucht naar de bodem stuwen.
In vriesnachten is de lucht op 10
a 15 meter boven de grond vaak
veel warmer dan op een afstand
van 1 a 2 meter van de grond.
Tegenwoordig wordt warmte
direct aan de planten toegevoerd
door middel van een nieuw soort
warmte-straler, die infra-rode
stralen uitzendt. Het apparaat
heeft een reflector van aluminium
die de warmte op de vruchten en
groenten richt. Men beweert, dat
met behulp van deze apparaten de
gewassen binnen een straal van
10 a 30 meter kunnen worden be
schermd.
Door het Amerikaanse Ministe
rie van Landbouw worden thans
proeven genomen met een stof,
die het in-bloei-komen van
vruchtbomen kan vertragen tot
dat het vorstgevaar voorbij is.
Vorst is een weersgesteldheid,
die zeer gemakkelijk te voorspel
len is. De deskundigen zijn ge
woonlijk in staat de boeren lang
genoeg van te voren te waarschu
wen, zodat zij tijdig maatregelen
kunnen nemen. Deze vorst-voor-
spellingen zijn zo nauwkeurig,
dat in een der Staten nog geen
600 van de 12.132 keer dat voor
spellingen in een tijd van twee
iaar gedaan werden, onjuist ble
ken.
VEEL BELANGSTELLING
VOOR SCHIPHOL
Op 25 Juli zal het vijf jaren
geleden zijn, dat Schiphol weër
werd opengesteld voor luehtha-
venbezoek en rondleiding. Van 1
Juü 1929 tot en met 31 December
1939 waren er 2-449.000 bezoekers-
In de vijf jaren na de oorlog was
de belangstelling nog groter, nl.
3.700.000 personen.
is de gepensionneerde vice-admi-
raal J. W. Termijtelen, adjudant
in buitengewone dienst van H.M.
de Koningin, thans directeur van
K.N.M.I., benoemd tot comman
deur in de orde van Oranje Nas
sau met de zwaarden....
zijn Zaterdagavond 20 leden van
de Nederlandse luchtmacht naar
de V.S. vertrokken, om aldaar
technische cursussen te volgen...,
heeft circus Strassburger in Schc-
vcningen de gala-première gege
ven. Een internationaal gezel
schap woonde de voorstelling bij.
is te Amsterdam op 63-jarige
leeftijd dr. J. H. Reichart, hoofd
van de t.b.c.-afdeiing van het
Wilhelminagasthuis overleden....
heeft de Argentynse Nobelprijs
winnaar, de psychioloog, prof,
Houssay, 'n kort bezoek gebracht
aan ons land....
is de start van de bekende fak
kelrally e Bayeux-Eindhoven voor
dik jaar vastgesteld op Zondag
16 September Mi*
