Jamboreekamp 'n sprookjesstad uit „Duizend en één nacht" Pater-missionaris zeilt over de Atlantische Oceaan De katholieken hopen op meer toegevendheid Vlucht in de nacht Romantiek rondom kampvuren RADIO Wanneer de zon achter de bergen daalt: Schipper, zee-officier en buikspreker Het geluk van Pimpelpom BEURSOVERZICHT de eer Na de verkiezingen in Israël door E. J. Rath PAGINA 4 DINSDAG 14 AUGUSTUS 1951 (Van onze speciale verslaggever) ASCHAU, 7 Aug. Toen de chef van het Jamboree-transport vannacht om twaalf uur zijn tent binnenschreed, vond hij daar een aantal Nederlandse journalisten staan, zitten en hangen, al meer dan een uur wachtend op het vervoer naar Bad Ischl, dat hij eerder op de avond „fest versprochen" had. „ja, da hab ich 's doch vergessen", zei hij glunderend. Hij vond het een onge lofelijk goede mop en hoe langer hij er over nadacht, hoe onbe- daarlijker hij lachte. Wij allemaal óók, hoe 'n groot bezwaar het ook is in Ischl te huizen, zoals wij doen, acht kilo meter van Aschau het eigen lijke Jamboreeterrein. Want des avonds om kwart over negen gaat het laatste treintje, een scherts-geval op smalspoor, met oude rammelende wagens en een tunnel onderweg waarin iedereen zich de longen vol kan zuigen met de verstik kende rook die een of twee hij gende locomotiefjes, helling op, uitbraken. En daarna moet men maar zien. Meestal zit er niets anders op dan lopen. Het treintje kan ook het ver voer overdag niet aan, en dat zet veel plannen die verschillen de contingenten voor excursies hadden gemaakt, op bijzonder losse schroeven. Gelukkig biedt ook de onmiddellijke omgeving bijzonder mooie dingen: de Ne derlanders zullen straks thuis enthousiaste verhalen kunnen doen over het zwemmen in de Nussensee, een schitterend berg- meertje, twee kilometer van Asehau. Enkele zwakke nunten Er zijn nóg wat zwakke pun ten in de organisatie van alles wat met een jamboree verband pleegt te houden: de als dagelijks bedoelde kampkrant, de Maul- trommel" was, op de vierde dag van het kamp, zelfs nog niet één maal verschenen.... Voor de Oostenrijkers is dat een reden te meer om smakelijk tc lachen. Want dat doen ze graag, veel, en volkomen ontwapenend. Ze mó gen het ook doen. De Oostenrijk se voortrekkers b.v. maken hun zeventien werkuren per dag in 'n hitte die tof 45 gr. stijgt. Het postkantoor verwerkt iedere dag dag vijftien tot twintigduizend Advertentie ...om ep te knappen! PROGRAMMA WOENSDAG 15 AUGUSTUS HILVERSUM I, 402 m. 7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 19.30 VPRO, 20.00— 24.00 VARA. 7.00 nieuws; 7.18 gram.muz.; 8.00 nieuws en weerberichten; 8.18 „Tussen twee plaatjes ge zegd8.50 voor de huis vrouw; 9.00 gram.muz.- (9.30 9.35 waterstanden); 10.00 „Lees in de vacantie een boek" causerie 10.45 morgenwijding; 10.20 gram. muz.; 10.35 voor de vrouw; 11.00 grairunuz.; 12.00 orgelspel; 12.30 land- en tuinbouwmed.; 12.33 voor het platteland; 12.38 piano duo 12.55 kalender; 13.00 nieuws; 13.15 omroeporkest; 13.45 gram. muz.; 14.00 gesproken portret; 14.15 gram.muz.; 15.00 vragenbe- antwoording voor de jeugd; 15.30 piano voordracht; 15.40 voor de jeugd; 16.35 voor de zieken; 17.15 Promenade-orkest; 17.45 rege ringsuitzending: Drs. L. Coomans de Ruiter: „walvissen in de Indo nesische zeeën"; 18.00 nieuws; 18.15 Noors Omroeporkest; 18.45 „Reorganisatie van het Hoger Onderwijs", causerie 19.00 accor- deonmuziek; 19.30 voor de jeugd; 20.00 nieuws; 20.05 politiek com mentaar; 20.15 dansmuziek; 20.35 „Dat is de stoel van Mary", hoor spel; 21.30 Luzerner Festival; 22.15 gram.muz.; 22.30 Joods halfuur; 23.00 nieuws; 23.15 or gelspel; 23.3524.00 gram.muz. HILVERSUM II, 298 m. 7.00—24.00 NCRV. 7.00 nieuws; 7.15 ochtendgym nastiek; 7.30 gram. muz.; 7.45 een woord voor de dag; 8.00 nieuws en weerberichten; 8.18 gewijde muziek: 8.45 gram.muz.; 9.00 voor de zieken; 9.30 gram. muz.; 10.30 morgendienst; 11.00 pianorecital; 11.30 harpensemble; 12.00 strijkorkest; 12.30 land- en tuinbouwmed.; 12.33 gram.muz.; 12.37 korte kerkdienst; 13.00 nieuws; 13.15 militair reportage of gram.muz.; 13.20 pianorecital; 13.50 gevarieerde muziek; 14.15 gram.muz.; 14.45 voor de meisjes; 15.00 concertgebouworkest en so listen; 16.\5 voor de jeugd; 17.20 gram.muz.; 17.30 strijkkwartet; 18.00 koorzang: 18.30 Metropole orkest: 19.00 nieuws en weerbe richten; 19.15 pianorecital; 19.40 radiokrant; 20.00 nieuws; 20.05 „Salzburger Festspiele": Mozar- teum Orchester, koor en solisten; 21.15 „Uithangtekens", causerie; 21.30 amusementsmuziek; 22.00 „Zwerftocht door hét Verre Oos ten", causerie; 22.10 klein koor; 22.30 gram. muz.; 22.45 avond overdenking; 23.00 nieuws; 23.15 instrumentaal septet; 23.3524.00 gram.muz. stuks post, en nu al.zijn er meer dan 80.000 ansichtkaarten en een millioen postzegels verkocht. De Jamboree dronk vijf wagons Coca-cola schoon leeg, at 18.000 kg wittebrood en 30.000 eieren. De begroting van 6 millioen Schil ling is reeds overschreden, o.a. omdat er speciaal voor het Engelse menu, dat een stuk duurder is dan het Oostenrijkse cn het Franse voor 288.000 Schilling aan vlees is uitgegeven. Bovendien heeft het slechte weer van de veertien voorafgaande dagen de kampleiding genood zaakt een aantal laaggelegen ter reinen prijs te geven, zodat be boste gronden moesten worden gebruikt tegen een schadever goeding van 2 Sch. per m2. Voor het komende weekend verwacht men echter nog méér bezoekers dan de 30.000 die er j.l. Zondag zijn geweest en wellicht komt dan de begroting toch weer in evenwicht. En tenslotte is er al tijd nog de staatsgarantie: 500.000 Sch. hetgeen niet te veel is voor wie bedenkt, dat de Jam boree Oostenrijk 8 millioen extra aan deviezen oplevert. Hoe dan ook: Groschen schaars De jongens van de 55 ver schillende naties die hier bijeen zijn gaan voorlopig nog maar rustig door met het consumeren van niet minder dan 24.400 harde kadetjes per dag, èn met het hamsteren van Oostenrijkse pasmunt die op de gehele Jam boree schaars is geworden, om dat iedereen de groschen opspaart als souvenir. De Jamboree is nimmer mooier dan wanneer het avond wordt, en nacht. Terwijl de bergtoppen nog het laatste zonlicht vangen, schemert 't reeds, beneden in de dalen. Er hangt een fijne blau we sluier van rook van de dui zenden keukenvuren. Men ruikt de prikkelende geur van bran dend hout, die sterker wordt naarmate telkens nieuwe kamp vuren ontvlammen en hier en daar en overal de jongens in hun eigen kamp met buitenland se gasten neerzitten rond de vlam men. Er wordt nog gekookt, ge braden en gebakken. Schimmen tekenen zich af van verkenners, staande aan de tafelvuren, of hurkend bij de lemen ovens die ze hier hebben gebouwd. Onver moeibaar knallen bij Texas de zwepen; op gindse heuvel steekt een Brit de trompet en staan alle jongens van dat kamp in de hou ding, terwijl de vlag daalt langs de mast, ceremonie die iedere dag wordt herhaald in alle troep kampen van alle naties. De gol vende kampstr., de le links van de ingang, waaraan de subkam pen Wien en Tirol zijn gelegen is levendig als altijd, een stroom van jongens die van de heuvel daalt, op weg naar de markt, een tegenstroom die klimt, terug naar het eigen kamp. Het wordt donket\ Het licht van duizenden zaklantaarns speelt dichtbij en veraf; bij dat licht wordt druk i gehandeld in insignes. En zover men kijken kan, helling op en helling af, vlammen vuren en hoort men liederen klinken, deint accordeonmuziek, pijpt een Schot de doedelzak. Avondstemming. De avond van het eerste ge zamenlijke kampvuur biedt een ander beeld .langs alle wegen de jongens optrekkend naar de enorme weide-kom waar ver kenners met fakkels, symbolise rend de scouts die gekomen zijn van alle windrichtingen, de brand stekken in een gigantische pyra- mide van zware sparren-blokken. Als het vuur opvlamt valt het schijnsel over de in verwachting gespannen gezichten van alle be woners van Jamboree-stad. Er is een korte, begroeting van col. Wilson, herinnerend aan het eerste kampvuur dat Baden Po well 41 jaar geleden op Brown- sea-island hield, en waar hij het hart van jongens wist te winnen, omdat hijzelf jong van harte was en bleef. Èn terwijl de dui zenden sprinkhanen rondom on verstoorbaar 'hun eentonig lied blijven sjirpen van alle dagen en nachten, treden jongens van tien tallen landen op het plankier om van eigen volksaard en kun nen te getuigen. Een Zwitser blaast de vier meter lange wald hoorn; uit Duitse D.P. kampen gekomen, geven verkenners, in ballingschap dansen van de Ko zakken, van Letland, Hongarije en Litauen. Verkenners van Ma- lakka demonstreren manieren van zelfverdediging; een Japan ner danst het lied van de kleine leeuwen. Jongens van Malta voeren La Mantilla uit, gracieus maar bijkans eindeloos, en die van Tirol jodelen. De Haagse dis trictsband slaat een volledige tap toe; de folklore van Salzkammer- gut bloeit open in enorme op het hoofd rondgedragen en van bin nenuit verlichte artistieke figu ren, en met veel lawaai worden boze geesten van de winter uit gedreven. Er zijn liederen van 'IJsland. van Australië, van Chili. En als de 16000 jonge toe schouwers na twee uur weer de wegen zoeken naar de eigen ten ten, staan jonge Oostenrijkers met fakkels langs alle paden over het gehele kamp. Beneden zwenkt door de poort de motor- escorte weg voor de auto van dr. Figl, de Bondskanselier die uren achtereen de jamboree heeft be zocht. Het wordt nacht. Maar nog ratelt de telex in het onderko men van de pers: een oud kip penhok, waarin de wereld ditmaal nieuws raapt in plaats van eieren. LIVERPOOL. (KNP). Pater McCrane. 49 iaar oud en afkom stig uit Canada. zeilde dezer dagen de haven van Liverpool binnen. Het avontuur, waarvan hii als longen van zes iaar. zit tend langs het Scheenskanaal in Manchester, had gedroomd en dat hem aitiid had bezig gehou den. zou in vervulling gaan. Met vier zeeverkenners ver trok hii uit ziin Canadese paro chie Lac La Biche in Alberta, in een zelfgebouwde zeil- en mo torboot en arriveerde in Enge land om in een welverdiende vacantie verschillende kanalen en rivieren van Eurona te verken nen. Van Liverpool uit zeilt hii met ziin bemanning naar Man chester. Londen en Dover en steekt dan het Kanaal over naar de Franse kust. De Canadese priester, die 49 jaar geleden in de Engelse stad Manchester werd geboren heeft, als leider van Canada's meest noordelij ke zeeverkennerstroep, zijn vier zeelui zorgvuldig uitge zocht. Het zijn: Wilf Woychuk. 17 jaar oud; Romeo Leboeuf, 15 jaar oud; de zestienjarige Harold Klein en de 17 jaar oude Jack Wolstenholme. Alle vier zijn ver kenners uit zijn troep, die niet alleen om hun bekwaamheid ge kozen werden, maar ook vanwege hun verschil in afkomst. Een van hen namelijk stamt af van Britse, een van Duitse en de twee anderen resp. van Franse en Oe kraïense ouders. De bouw van hun boot, die ongeveer tien meter lang is, nam zes maanden in be slag. De bevolking van Lac La Biche was zo trots op het werk van Pater McCrane, dat zij hem 1.000 hebben geschonken voor zijn zeereis. Een gelijk bedrag is beschikbaar gesteld door de Ca nadese vereniging „Onze Vloot". Pater Josef McCrane, die in zijn grensparochie ten Zuiden van Alaska als een der contact punten met de buitenwereld fungeert, begon enkele jaren ge leden als redacteur en drukker met de uitgave van het eerste dagblad in Lac La Biche, de „Northern Herald". Hij leidt de plaatselijke afdelingen van het Rode Kruis en van het Cana dese Legioen. Ondanks de enor me oppervlakte van ziin paro chie, waar hij het geloof onder wijst, zowel aan de Indianen, als aan de vissers, houthandelaren en wezelfokkers, vindt hij nog tijd om zijn zeeverkenners te trainen in het hanteren van hun scheepjes. Zijn amateur-zeelui zijn al on derwerp geweest van schreeu wende koppen en vet gedrukte krantenberichten met een 700 km lange zeiltocht op de Norh Sas- katcchewan Rivier naar Prince Albert. Ook zijn zij specialisten geworden in het zenden per ra dio door de ervaring, opgedaan gedurende de lange Canadese wintermaanden, toen zij door middel van hun zend-installatie in alle delen van de wereld vele vrienden maakten. Bij al zijn andere activiteiten heeft Pater McCrane zich in het bijzonder toegelegd op het goo chelen en buikspreken. Hij is een gewaardeerd lid van de interna tionale Broedersbond van gooche laars. Ook is hij luitenant bij de Canadese zeestrijdkrachten. Pa ter McCrane en zijn verkenners zullen eind September met hun boot weer uit Liverpool naar hun bestemming in Noord-Cana da vertrekken. Met kabouter Pimpel- pom was het werke lijk twaalf ambachten, der tien ongelukken. Welk baantje hü ook probeerde, het liep altijd mis. In geen enkele betrekking hield hij het uit. Hoe dat kwam? Wel, niet omdat Pimpelpom te lui was om te werken, dat niet. Hij deed heus wel zijn best, maar zie je, hij was zo vergeetachtig. „Zo n verstrooide leerling kan ik niet hebben," zei elke baas, die hem een paar weken in dienst had gehad, „je moet het nog maar eens ergens anders gaan proberen, Pim pelpom." En Pimpelpom probeerde het ergens anders, maar te vergeefs. Bij de houthakker gebruikte hij de verkeerde zaag, bij de timmerman maakte hij altijd de ver keerde poot van de tafel korter en bij de schilder imengde hij de verkeerde 'verf. „Alles verkeerd, alles (verkeerd" hoorde Pimpel pom steeds, hij werd er zelf 'verdrietig van. „Dan maar eens bij de apotheker pro- iberen" zei hij op zekere dag (bij zich zelf en hoera, die mam hem aan. Maar je kunt zeker wel raden, hoe het daar met Pimpelpom ging? Al gauw had hij de pilletjes en poe ders door elkaar gegooid, zodat niemand meer wist, hoe het nu eigenlijk zat. „Je denkt niet na bij wat je doet, waar zit je toch met je gedachten?" vroeg ka bouter Stopfles, de apothe ker, wanhopig. „Ik weet het niet, voor ik het in de gaten heb zit ik weer over iets anders te piekeren," ant woordde Pimpelpom bene pen, „dat gaat van zelf." Stopfles schudde het hoofd. „Zo iemand kan ik zeker niet gebruiken" dacht hij bij zich zelf en och arm, nog diezelfde avond liep Pim pelpom bedrukt door het bos. Hij was weer werke loos! In elk kabouterhuisje brandden de lichtjes gezel lig en overal heerste een vrolijke stemming, maar Pimpelpom bemerkte er niets van. Hij liep maar te piekeren en te piekeren en bemerkte niet eens, dat bakker Zoetebrood aan de lingon te doen, hij liet de beschuitbollen aanbranden en deed de slagroom op de verkeerde gebakjes. En *o- als eens de houthakker, de timmerman, de schilder en de apotheker hun hoofd ge schud hadden, zo schudde ook bakker Zoetebrood zijn bol. „Ik kan hem heus niet houden" zuchtte hij, „Pim pelpom moet maar weer weg. Ik zal hem nog één dag deur stond. Pardoes botste hij tegen hem op. „Hè" zei Zoetebrood, „zou je me niet eens netjes groeten ln plaats van op mijn tenen te gaan staan?" Pimpelpom keek onthutst, maar Zoetebrood lachte al weer. „Wat zoek je hier?" vroeg hij belang stellend, „ben je soms iets verloren? Je kijkt zo naar de grond." „Ja" antwoordde Pimpel pom zacht, „ik ben mijn be trekking verloren, Zoete brood. En ik deed toch heus mijn best." „Dat is Jammer Pimpelpom" zei de bakker. Hij stond even na te den ken en toen vroeg hij wat Pimpelpom al stilletjes had gehoopt. „En als ik je nu eens in dienst nam, Pimpel pom, zou je dan ook je best doen en wil je me dan be loven, dat je niet zo ver geetachtig zult zijn?" Pim pelpom straalde. „Ja" zei hij opgewekt, „van nu af aan ben ik nooit meer ver strooid, Zoetebrood." Arme Pimpelpom, zijn voornemen was goed, maar het ging in de bakke rij precies als in alle andere betrekkingen. Hij vergat het zout in de zoute krake- houden, want morgen is hij jarig. Op zijn verjaardag wil ik hem niet wegsturen". Pimpelpom mocht dus nog een dag blijven en ik moet zeggen, dat Zoetebrood zijn uiterste best deed om het hem zoveel mogelijk naar de zin te maken. Omdat hij jarig was, kreeg hij een heel feestelijk ontbijt. Op een mooie paddestoel had Zoetebrood een helderwit kleedje gelegd en daar ston den de heerlijkste dingen op: verse thee, lekker knap pend brood, frambozenmar- melade, honingzoete koek, een potje met roomboter en een schaaltje met biscuitjes. Pimpelpom nam een sntedje en ideed er wat boter op. Daarna smeerde hij er wat frambozenmarmelade over heen. Maar.... zoals het altijd ging, ging het ook nu, opeens waren zijn gedach ten ergens anders. Toen Pimpelpom's oog op de koek viel, was hij alweer hele maal vergeten, dat hij al marmelade op zijn boter ham had gedaan. Hij legde er een plak koek op en even later volgde er weer wat frambozenmarmelade. O o die Pimpelpom, wat was hij weer verstrooid! En het bleef niet eens bij de koek en de marmelade, nee, Pim pelpom legde er in gedach ten nog een biscuitje op en toen nam hij nog wat bo terTenslotte kwamen er chocolade muisjes over heen.- Het was precies een to rentje, dat Pimpelpom daar in zijn hand hield, maar hij zag het niet eens. „Nee maar Pimpelpom", klonk het ineens door de kamer. Pimpelpom schrok op en meteen zag hij het torentje in zijn hand. „Hoe heb je dat gemaakt?" vroeg bak ker Zoetebrood verbaasd, „dat is schitterend, zo'n mooi taartje heb ik nog nooit gezien." Pimpelpom wist niet, wat hij hoorde. „Ik deed het maar in ge dachten" zei hij eerlijk, doch baas Zoetebrood schudde het hoofd. „Doet er niet toe" zei hij, „ik heb een prachtig idee voor een nieuw soort taartjes. „Torentaartjes" noem ik ze. Die worden in heel Kabou- terland verkocht, reken maar. Kijk eens aan: boter, een plakje koek, een laag marmelade, een biscuitje, weer marmelade, een klontje boter met muisjes toe. Wie heeft dat ooit uit gevonden? Jij blijft bij mij, Pimpelpom en voortaan werk je in mijn speciale afdeling torentaartjes." En zo kwam het nu, dat Pimpelpom eens werkelijk in een betrekking kon blij ven. Zijn verjaardag had hem geluk gebracht en niet zo'n klein beetje. Pimpel pom bleef zijn leven lang in de bakkerij en als hij nog eens verstrooid was, hinder de dat niet, want dan maak te hij haast nog mooiere ge bakjes dan op die ene mor gen, toen hij op zijn ver jaardag zat te ontbijten. JAMBOREE-GANGERS WOENSDAG THUIS BAD ISCHL De Nederlandse advinders, die de wereld-Jam- iree in Bad-Ischl hebben bij gewoond vertrekken Dinsdag avond om 19 uur uit dit Oosten rijkse plaatsje. Woensdag om 15.55 uur zal de trein in Arnhem arri veren. In Utrecht komt de trein om 16.52 uur aan. pa< bo CULTURES VRIENDELIJKER AMSTERDAM, 13 Aug. De nieuwe week werd met weinig verandering ter beurze ingezet. Alleen op de Indonesische sec tor scheen de ondertoon wat vriendelijker te zijn. De rege ringsmaatregelen aan Sumatra's oostkust vormden voor de beurs een indicatie, dat men de onre gelmatigheden zoveel mogelijk wil tegengaan. Ook de nationalisatie van de Javasche Bank was voor sommi ge fondsen, vooral de z.g. „utili ties" een stimulans. Aandelen Aniem worden van bepaalde zijde de laatste dagen regelmatig opgekocht. Vandaag is zelfs in open hoek gehandeld van 49 tot 50(48). Ook Ned-Ind. Gas- Maaltschappij en Escomptobank werden gevraagd. De voornaam ste cultures avanceerden maxi maal twee punten. Op de beleggingsmarkt heerste vandaag een flauwe stemming. Zowel de conversielening als in vesteringscertificaten verloren ruim een halve punt. Men brengt dit in verband met een eventuele stijging van de rentevoet, waar bij een percentage van 4 Y* pro cent als normaal wordt be schouwd. De dollarobligaties wa ren een fractie luier. In Olies werden de arbitrage verkopen voortgezet, zodat het hoofdionds twee punten verloor. Unilever was per saldo onveran derd, aandelen nieuwe Philips waren bijna twee punten hoger, de oude daarentegen een kleinig heid lager, zodat het verschil tus sen beide soorten, dat Vrijdag nog 8 procent was, tot 6 procent werd gereduceerd. Op de Scheep vaartafdeling kwamen slechts zeer minieme verschillen naar beide zijden voor. Aardappelbeurs Rotterdam ROTTERDAM, 13 Aug. Klei 35 mm opwaarts, eigenheimers 10—10.50, bintjes 8.50—9.50. Zand, Nieuwlandse eigenheimers 10.50. Voeraardappelen, zieke aardappelen 4.50. gezond veld gewas 5.506. Alles per 100 kg. Prijzen bere kend op de handelsvoorwaarden, vastgesteld voor de verkoop van consumptie-aardappelen op wa gon. schip of auto. Paardenmarkt Utrecht UTRECHT, 13 Aug. Op de Utrechtse paardenmarkt werden heden aangevoerd 472 paarden. De prijzen varieerden voor luxe paarden van 900 tot 1100, werk paarden 750 tot 1000, oude paar den 550 tot 850, paarden boven drie jaar 700 tot 900, paarden beneden 3 jaar 650 tot 850, veu lens 225 tot 400. hitten 450 tot 675. De handel was redelijk. Graanbeurs Rotterdam ROTTERDAM Binnenlandse granen (officieuze noteringen per 100 kg franco Rotterdam). Door het regenachtige weer was de aanvoer gering en de handel zeer stil. Zomergerst van de nieuwe oogst f3031.50, Overi gens geen noteringen. (Advertentie) VI presteert méér onder het genot van deqexondeen HAIFA, 10 Augustus (KNP). Hoe de regering van Israël, waarvan de samenstelling binnenkort wordt verwacht, ook moge uitvallen, zij zal gekeerd zijn tegen de invloed van het Sovjet-blok. Dit blijkt niet alleen uit de verklaringen, welke de nieuwe formateur, Ben Gurion, aflegde, maar ook uit de resultaten der verkiezingen zelf. Voor de buitenlandse missie gezelschappen trouwens ziet de toestand er volgens hun eigen opvattingen meer hoopvol uit, daar de Mapai, de sterkste socialistische partij, haar laicistische instelling ten spijt, een grotere welwillendheid aan de dag legt. Ben Gurion zal zijn nieuwe Re gering samenstellen zo mogelijk uit alle partijen met uitzonde ring van de sterk in aantal ach teruitgelopen communistische en een kleine uiterst rechtse partij. Dat wil dus zeggen, dat de hoofd assen, waarom de nieuwe rege ring zal draaien zullen zijn: de Mapai enerzijds en de bijna even sterke liberale groep der Alge mene Zionisten. Van de ene kant zal de Mapai de Regering drijven naar een politiek van opheffing uit de nood ten aan zien van de grote massa, van de andere kant zal het liberale blok, dat drie maal sterker dan te vo ren uit de stembusstrijd is ge treden, naar grotere vrijheid in de economie streven. Dit ideaal van een vrije economie zal onge twijfeld in hoge mate tegemoet komen aan de verlangens van de Amerikanen. Daardoor zal op den duur wellicht ook meer be reidheid ontstaan, om zich finan- tiëel voor Israël te interesseren. Moskou boekte ceen winst De grote verrassing bij de ver kiezingen van de vorige week is het feit, dat de links-socialisti sche Mapan, die toch nog altijd de derde plaats inneemt, aan stemmental verloren heeft. Dit was een van de grote risico's, welke uit deze verkiezingen zou den kunnen voortkomen, omdat de immigratie van Joden uit Je men, Afïrika en Irak en vrees voor versterking van het Sovjet- gezinde blok zou doen toenemen. Deze mensen toch zijn bijna al len analfabeten en hebben zo goed als nooit invloeden van de westerse beschaving ondergaan. Ook de communistische partij die evenzeer uit deze groepen ver sterking zou hebben kunnen krij gen, heeft een verzwakking on dergaan. Zij vormt nog slechts 4 pet. der stemgerechtigden. Ook heeft er een tijdlang twij fel over bestaan, of de religieuze partijen sterk aan macht zouden winnen. Indien dat het geval zou zijn geweest, zou het er voor de christenen slecht hebben uitge- 'zien. Doch ook deze vrees is niet bewaarheid geworden, het geen evenwel niet betekent, dat het anti-christelijke element in Israël uitsluitend door de sterkte der politieke partijen wordt be paald. Integendeel, er heerst in Israël een vrij algemeen wantrouwen tegen de Kerk, die nog altijd als een buitenlandse organisatie wordt beschouwd. Dit sentiment dient uit een houding van 15 eeuwen te worden verklaard, waarbij nog komt alhoewel ge heel ten onrechte- de vervolging door de nazi's in de afgelopen oorlog. Arabische invloeden verdwiinen Met het verdwijnen van de Arabische invloeden in Israëel taant ook de macht van de ka tholieke kerk daar. Het is im mers eigenlijk zo gesteld, dat de Kerk in Israël nooit goed wor tel heeft kunnen schieten. In het oude Palestina bloeide de Kerk hoofdzakelijk onder de Arabieren. Men moge dit nu gaarne horen of niet, de verhoudingen liggen net langer zo. De Arabieren vor men in Israël nog slechts een kleine minderheid, die met de dag aan betekenis verliest. Bo vendien is de clerus van Israël in het geheel niet ingesteld op het werk van zielzorg onder de Joden, zodat er grondige wijzi ging in dit land zal moeten plaats vinden, wil de Kerk hier ooit nog enige invloed en betekenis krij gen. Nu vormt zij een hoogstens getolereerde, dikwijls verdrukte minderheid van vreemde origine. Ook de politiek van een nieuwe regering zal hierin uiteraard wei nig verandering kunnen bren gen, al hoopt men, zoals gezegd, op grotere toegevendheid. Communistische meisjeskolonie in Rome gesloten ROME (KNP) Op bevel van de stedelijke overheid is een zo- merkolonie voor meisjes in de on middellijke nabijheid van Rome gesloten. Deze vacantiekampen werden geleid door de communis tische Vrouwenbond van Italië. Het bevel tot sluiting is uitge vaardigd, omdat bij controle bleek dat niet alleen de nodige hygiëni sche voorschriften werden veron achtzaamd, maar tevens, dat de verdere instandhouding van de kampen ook moreel niet verant woord was. FEUILLETON 102. Van de pijn in mijn zijde merkte ik niets meer, maar de gebroken arm protesteerde steeds duidelij ker; hij klopte en trok, en iedere beweging werd 'n pijn, weer fel ler dan de vorige. Nu hield de muziek op, maar er volgde een ander geluid op: een gelach, waartoe tal van stemmen schenen bij te dragen. Men was daar aan 't feestvieren in onze nacht van getob. ,'t Is nu zeker niet ver meer", troostte ik Mary en mijzelf. ,Zou je 't nog even kunnen Uithou den? ,,'t Gaat nog best", antwoordde zij moedig maar ik voelde haar lichaam tegen me aan zinken, terwijl ze sprak. „Licht!" riep ik. „Zie je 't?" Zij knikte mat, maar zei niets meer, en zij keek nauwelijks op. Haar voeten vonden geen nieuwe kracht meer. Het zag er niet uit als een en- kei lichtpunt, in een brede glans doorfilterde het de mist. Duide lijker klonk het gelach, en ik hoorde stemmen, of liever een luid geroezemoes, een verwar ring van stemmen. Met 'n scherpe bocht naderde de weg, waarover wij liepen het licht. Onder een grote koetspoort bleven wij staan en wij keken op naar een groot huis, sneeuwwit. Door vele ramen in de voorgevel stroomde geel licht naar buiten; de grote deuren in het midden stonden wijd open, wij voelden de warmte en de vrolijkheid, die het huis vervulden, naar ons toe stralen. Wij hoorden voortdurend stemmen en het ene salvo van luid gelach volgde op het andere. ,,'t Lijkt wel't heeft wel iets van het Witte Huis!" riep ik stompzinnig uit. „Dat kan 't niet zijn", ant woordde zij. Zwaar leunde ze te gen mij aan. „Maar al was 't het het wel, wat dan nog?" „We gaan in ieder geval naar binnen, zei ik. Al lopende sloeg ik mijn ge zonde arm steviger om haar heen en tree voor tree hielp ik haar de stoep op, tot we in een brede portiek stonden. Terwijl we op de open deuren ■toetraden, kwam er een zonder linge figuur naar buiten ge sprongen, bijna tegen ons op bot send. We schrokken onwillekeu rig en deden een stap achteruit. Het was een clown, zoals men in het circus ziet: een witgekalkt gezicht, een narrekap, een grote geplooide kraag, een sloeberjas en een ongelofelijk wijde panta lon. Er stonden halve maantjes op ziin wangen geschilderd en aan zijn neus had hij een uitbouw met een bespottelijke zwarte punt. Hij stond ons aan te staren, tolde toen rond met een schreeuw en sprong terug, de helder ver lichte hal weer in. Met een schrille kreet vroeg hij de aandacht van een onzichtbaar publiek. „Daar zijn ze eindelijk!" gierde hij toen. „Alle twee. En mensen, mensen, wat zien ze d'r uit!" Mary en ik stapten de drempel over en werden omvangen door de warmte van het huis. We had den een glad geboende vloer on der onze voeten, ik herinner me, dat ik uitgleed en slechts met moeite mijn evenwicht herwon. Op hetzelfde moment werden wij omringd door een menigte zon derlinge wezens mensen, maar allergekst uitgedost die om ons heen drongen en praatten en lachten. Wij hoorden een dame roepen: „Prachtig! Uitstekend! Maar wat stellen ze voor?" Ik bekeek de figuren, die vóór me stonden. De eerste, die ik be keek, was een bejaard man met een iang, slepend gewaad aan; hij had een zeis in zijn hand en onder zijn arm droeg hij een ver bazingwekkend grote zandloper. Aan zijn linkerhand stond de af- stotelijkste landloper, die ik ooit had aanschouwd, een vieze, ha veloze zwerver, met rode ogen, en een smerige vormeloze hoed op zijn hoofd, en een conservenblikje dat hij aan een touw meesleepte. Het volgende verschijnsel was een knap meisje, met stroblond haar, gekleed in het costuum van Columbine. Schuin achter haar, tussen een paar figuren, wie ik geen naam kon geven, verhief zich een lange, magere duivel, van top tot teen in T rood, met een griezelig sikje, en een kne vel met lange punten. Rechts van de oude heer met de zeis stond een forse brunette, met een tam- waarschijnlijk statige dame van enige eeuwen terug, met een hoog gepoederd kapsel en een paar zwarte moes jes op haar ene wang. De rest van net gezelschap was een gril lig mengelmoes van soldaten, admiraals, melkmeisjes, gezanten, Mohammedaanse vorsten, nimfen Chinezen en symbolische figuren in onbegrijpelijke costuums figuren uit alle landen en tijden bijeengegaard. Ook wij werden voor dergelijke figuren aangezien. Wat we voor stelden had een dame gevraagd! „Moeten we raden?" „Moet je die gezichten zien! Hoe krijgen ze 't zo!" hoorde ik iemand bewonderend fluisteren. Ik vond het geen moment, om met de waarheid voor de dag te komen. Ik had naar mensen ver langd, maar nu hadden we te veel van het goede. Ik keek de hal rond die mocht op zich zelf bijna een zaal heten, met ko lommen en gewelven, en een brede trap in 't midden. Aan weerszijden stonden de deuren open, die toegang gaven tot zeer grote vertrekken, met overvloe dig licht. Mijn blik ging terug naar de bonte menigte voor me, en toen keek ik naar Mary. Ik stond met mijn arm om haar heen, en zij drong tegen me aan, alsof ze bang was. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1951 | | pagina 4