Jamboreekamp 'n sprookjesstad
uit „Duizend en één nacht"
Pater-missionaris zeilt
over de Atlantische Oceaan
De katholieken hopen
op meer toegevendheid
Vlucht in de nacht
Romantiek rondom kampvuren
RADIO
Wanneer de zon achter de bergen daalt:
Schipper, zee-officier en buikspreker
Het geluk van Pimpelpom
BEURSOVERZICHT
de eer
Na de verkiezingen in Israël
door E. J. Rath
PAGINA 4
DINSDAG 14 AUGUSTUS 1951
(Van onze speciale verslaggever)
ASCHAU, 7 Aug. Toen de chef van het Jamboree-transport
vannacht om twaalf uur zijn tent binnenschreed, vond hij daar
een aantal Nederlandse journalisten staan, zitten en hangen, al
meer dan een uur wachtend op het vervoer naar Bad Ischl, dat
hij eerder op de avond „fest versprochen" had. „ja, da hab ich
's doch vergessen", zei hij glunderend. Hij vond het een onge
lofelijk goede mop en hoe langer hij er over nadacht, hoe onbe-
daarlijker hij lachte.
Wij allemaal óók, hoe 'n groot
bezwaar het ook is in Ischl te
huizen, zoals wij doen, acht kilo
meter van Aschau het eigen
lijke Jamboreeterrein.
Want des avonds om kwart
over negen gaat het laatste
treintje, een scherts-geval op
smalspoor, met oude rammelende
wagens en een tunnel onderweg
waarin iedereen zich de longen
vol kan zuigen met de verstik
kende rook die een of twee hij
gende locomotiefjes, helling op,
uitbraken. En daarna moet men
maar zien. Meestal zit er niets
anders op dan lopen.
Het treintje kan ook het ver
voer overdag niet aan, en dat
zet veel plannen die verschillen
de contingenten voor excursies
hadden gemaakt, op bijzonder
losse schroeven. Gelukkig biedt
ook de onmiddellijke omgeving
bijzonder mooie dingen: de Ne
derlanders zullen straks thuis
enthousiaste verhalen kunnen
doen over het zwemmen in de
Nussensee, een schitterend berg-
meertje, twee kilometer van
Asehau.
Enkele zwakke nunten
Er zijn nóg wat zwakke pun
ten in de organisatie van alles
wat met een jamboree verband
pleegt te houden: de als dagelijks
bedoelde kampkrant, de Maul-
trommel" was, op de vierde dag
van het kamp, zelfs nog niet één
maal verschenen.... Voor de
Oostenrijkers is dat een reden te
meer om smakelijk tc lachen.
Want dat doen ze graag, veel, en
volkomen ontwapenend. Ze mó
gen het ook doen. De Oostenrijk
se voortrekkers b.v. maken hun
zeventien werkuren per dag in
'n hitte die tof 45 gr. stijgt. Het
postkantoor verwerkt iedere dag
dag vijftien tot twintigduizend
Advertentie
...om
ep te knappen!
PROGRAMMA
WOENSDAG 15 AUGUSTUS
HILVERSUM I, 402 m.
7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20
VARA, 19.30 VPRO, 20.00—
24.00 VARA.
7.00 nieuws; 7.18 gram.muz.;
8.00 nieuws en weerberichten;
8.18 „Tussen twee plaatjes ge
zegd8.50 voor de huis
vrouw; 9.00 gram.muz.- (9.30
9.35 waterstanden); 10.00 „Lees
in de vacantie een boek" causerie
10.45 morgenwijding; 10.20 gram.
muz.; 10.35 voor de vrouw; 11.00
grairunuz.; 12.00 orgelspel; 12.30
land- en tuinbouwmed.; 12.33
voor het platteland; 12.38 piano
duo 12.55 kalender; 13.00 nieuws;
13.15 omroeporkest; 13.45 gram.
muz.; 14.00 gesproken portret;
14.15 gram.muz.; 15.00 vragenbe-
antwoording voor de jeugd; 15.30
piano voordracht; 15.40 voor de
jeugd; 16.35 voor de zieken; 17.15
Promenade-orkest; 17.45 rege
ringsuitzending: Drs. L. Coomans
de Ruiter: „walvissen in de Indo
nesische zeeën"; 18.00 nieuws;
18.15 Noors Omroeporkest; 18.45
„Reorganisatie van het Hoger
Onderwijs", causerie 19.00 accor-
deonmuziek; 19.30 voor de jeugd;
20.00 nieuws; 20.05 politiek com
mentaar; 20.15 dansmuziek; 20.35
„Dat is de stoel van Mary", hoor
spel; 21.30 Luzerner Festival;
22.15 gram.muz.; 22.30 Joods
halfuur; 23.00 nieuws; 23.15 or
gelspel; 23.3524.00 gram.muz.
HILVERSUM II, 298 m.
7.00—24.00 NCRV.
7.00 nieuws; 7.15 ochtendgym
nastiek; 7.30 gram. muz.; 7.45
een woord voor de dag; 8.00
nieuws en weerberichten; 8.18
gewijde muziek: 8.45 gram.muz.;
9.00 voor de zieken; 9.30 gram.
muz.; 10.30 morgendienst; 11.00
pianorecital; 11.30 harpensemble;
12.00 strijkorkest; 12.30 land- en
tuinbouwmed.; 12.33 gram.muz.;
12.37 korte kerkdienst; 13.00
nieuws; 13.15 militair reportage
of gram.muz.; 13.20 pianorecital;
13.50 gevarieerde muziek; 14.15
gram.muz.; 14.45 voor de meisjes;
15.00 concertgebouworkest en so
listen; 16.\5 voor de jeugd; 17.20
gram.muz.; 17.30 strijkkwartet;
18.00 koorzang: 18.30 Metropole
orkest: 19.00 nieuws en weerbe
richten; 19.15 pianorecital; 19.40
radiokrant; 20.00 nieuws; 20.05
„Salzburger Festspiele": Mozar-
teum Orchester, koor en solisten;
21.15 „Uithangtekens", causerie;
21.30 amusementsmuziek; 22.00
„Zwerftocht door hét Verre Oos
ten", causerie; 22.10 klein koor;
22.30 gram. muz.; 22.45 avond
overdenking; 23.00 nieuws; 23.15
instrumentaal septet; 23.3524.00
gram.muz.
stuks post, en nu al.zijn er meer
dan 80.000 ansichtkaarten en een
millioen postzegels verkocht. De
Jamboree dronk vijf wagons
Coca-cola schoon leeg, at 18.000
kg wittebrood en 30.000 eieren.
De begroting van 6 millioen Schil
ling is reeds overschreden, o.a.
omdat er speciaal voor het
Engelse menu, dat een stuk
duurder is dan het Oostenrijkse
cn het Franse voor 288.000
Schilling aan vlees is uitgegeven.
Bovendien heeft het slechte weer
van de veertien voorafgaande
dagen de kampleiding genood
zaakt een aantal laaggelegen ter
reinen prijs te geven, zodat be
boste gronden moesten worden
gebruikt tegen een schadever
goeding van 2 Sch. per m2. Voor
het komende weekend verwacht
men echter nog méér bezoekers
dan de 30.000 die er j.l. Zondag
zijn geweest en wellicht komt
dan de begroting toch weer in
evenwicht. En tenslotte is er al
tijd nog de staatsgarantie:
500.000 Sch. hetgeen niet te veel
is voor wie bedenkt, dat de Jam
boree Oostenrijk 8 millioen extra
aan deviezen oplevert. Hoe dan
ook:
Groschen schaars
De jongens van de 55 ver
schillende naties die hier bijeen
zijn gaan voorlopig nog maar
rustig door met het consumeren
van niet minder dan 24.400
harde kadetjes per dag, èn met
het hamsteren van Oostenrijkse
pasmunt die op de gehele Jam
boree schaars is geworden, om
dat iedereen de groschen opspaart
als souvenir.
De Jamboree is nimmer mooier
dan wanneer het avond wordt,
en nacht. Terwijl de bergtoppen
nog het laatste zonlicht vangen,
schemert 't reeds, beneden in de
dalen. Er hangt een fijne blau
we sluier van rook van de dui
zenden keukenvuren. Men ruikt
de prikkelende geur van bran
dend hout, die sterker wordt
naarmate telkens nieuwe kamp
vuren ontvlammen en hier en
daar en overal de jongens in
hun eigen kamp met buitenland
se gasten neerzitten rond de vlam
men. Er wordt nog gekookt, ge
braden en gebakken. Schimmen
tekenen zich af van verkenners,
staande aan de tafelvuren, of
hurkend bij de lemen ovens die
ze hier hebben gebouwd. Onver
moeibaar knallen bij Texas de
zwepen; op gindse heuvel steekt
een Brit de trompet en staan alle
jongens van dat kamp in de hou
ding, terwijl de vlag daalt langs
de mast, ceremonie die iedere
dag wordt herhaald in alle troep
kampen van alle naties. De gol
vende kampstr., de le links van
de ingang, waaraan de subkam
pen Wien en Tirol zijn gelegen
is levendig als altijd, een stroom
van jongens die van de heuvel
daalt, op weg naar de markt, een
tegenstroom die klimt, terug
naar het eigen kamp. Het wordt
donket\ Het licht van duizenden
zaklantaarns speelt dichtbij en
veraf; bij dat licht wordt druk i
gehandeld in insignes. En zover
men kijken kan, helling op en
helling af, vlammen vuren en
hoort men liederen klinken,
deint accordeonmuziek, pijpt een
Schot de doedelzak.
Avondstemming.
De avond van het eerste ge
zamenlijke kampvuur biedt een
ander beeld .langs alle wegen de
jongens optrekkend naar de
enorme weide-kom waar ver
kenners met fakkels, symbolise
rend de scouts die gekomen zijn
van alle windrichtingen, de brand
stekken in een gigantische pyra-
mide van zware sparren-blokken.
Als het vuur opvlamt valt het
schijnsel over de in verwachting
gespannen gezichten van alle be
woners van Jamboree-stad. Er is
een korte, begroeting van col.
Wilson, herinnerend aan het
eerste kampvuur dat Baden Po
well 41 jaar geleden op Brown-
sea-island hield, en waar hij het
hart van jongens wist te winnen,
omdat hijzelf jong van harte
was en bleef. Èn terwijl de dui
zenden sprinkhanen rondom on
verstoorbaar 'hun eentonig lied
blijven sjirpen van alle dagen en
nachten, treden jongens van tien
tallen landen op het plankier
om van eigen volksaard en kun
nen te getuigen. Een Zwitser
blaast de vier meter lange wald
hoorn; uit Duitse D.P. kampen
gekomen, geven verkenners, in
ballingschap dansen van de Ko
zakken, van Letland, Hongarije
en Litauen. Verkenners van Ma-
lakka demonstreren manieren
van zelfverdediging; een Japan
ner danst het lied van de kleine
leeuwen. Jongens van Malta
voeren La Mantilla uit, gracieus
maar bijkans eindeloos, en die
van Tirol jodelen. De Haagse dis
trictsband slaat een volledige tap
toe; de folklore van Salzkammer-
gut bloeit open in enorme op het
hoofd rondgedragen en van bin
nenuit verlichte artistieke figu
ren, en met veel lawaai worden
boze geesten van de winter uit
gedreven. Er zijn liederen van
'IJsland. van Australië, van
Chili. En als de 16000 jonge toe
schouwers na twee uur weer de
wegen zoeken naar de eigen ten
ten, staan jonge Oostenrijkers
met fakkels langs alle paden
over het gehele kamp. Beneden
zwenkt door de poort de motor-
escorte weg voor de auto van dr.
Figl, de Bondskanselier die uren
achtereen de jamboree heeft be
zocht. Het wordt nacht. Maar nog
ratelt de telex in het onderko
men van de pers: een oud kip
penhok, waarin de wereld ditmaal
nieuws raapt in plaats van eieren.
LIVERPOOL. (KNP). Pater
McCrane. 49 iaar oud en afkom
stig uit Canada. zeilde dezer
dagen de haven van Liverpool
binnen. Het avontuur, waarvan
hii als longen van zes iaar. zit
tend langs het Scheenskanaal in
Manchester, had gedroomd en
dat hem aitiid had bezig gehou
den. zou in vervulling gaan.
Met vier zeeverkenners ver
trok hii uit ziin Canadese paro
chie Lac La Biche in Alberta,
in een zelfgebouwde zeil- en mo
torboot en arriveerde in Enge
land om in een welverdiende
vacantie verschillende kanalen en
rivieren van Eurona te verken
nen. Van Liverpool uit zeilt hii
met ziin bemanning naar Man
chester. Londen en Dover en
steekt dan het Kanaal over naar
de Franse kust.
De Canadese priester, die 49
jaar geleden in de Engelse stad
Manchester werd geboren heeft,
als leider van Canada's meest
noordelij ke zeeverkennerstroep,
zijn vier zeelui zorgvuldig uitge
zocht. Het zijn: Wilf Woychuk.
17 jaar oud; Romeo Leboeuf, 15
jaar oud; de zestienjarige Harold
Klein en de 17 jaar oude Jack
Wolstenholme. Alle vier zijn ver
kenners uit zijn troep, die niet
alleen om hun bekwaamheid ge
kozen werden, maar ook vanwege
hun verschil in afkomst. Een
van hen namelijk stamt af van
Britse, een van Duitse en de twee
anderen resp. van Franse en Oe
kraïense ouders. De bouw van hun
boot, die ongeveer tien meter
lang is, nam zes maanden in be
slag. De bevolking van Lac La
Biche was zo trots op het werk
van Pater McCrane, dat zij hem
1.000 hebben geschonken voor
zijn zeereis. Een gelijk bedrag is
beschikbaar gesteld door de Ca
nadese vereniging „Onze Vloot".
Pater Josef McCrane, die in
zijn grensparochie ten Zuiden
van Alaska als een der contact
punten met de buitenwereld
fungeert, begon enkele jaren ge
leden als redacteur en drukker
met de uitgave van het eerste
dagblad in Lac La Biche, de
„Northern Herald". Hij leidt de
plaatselijke afdelingen van het
Rode Kruis en van het Cana
dese Legioen. Ondanks de enor
me oppervlakte van ziin paro
chie, waar hij het geloof onder
wijst, zowel aan de Indianen, als
aan de vissers, houthandelaren
en wezelfokkers, vindt hij nog
tijd om zijn zeeverkenners te
trainen in het hanteren van hun
scheepjes.
Zijn amateur-zeelui zijn al on
derwerp geweest van schreeu
wende koppen en vet gedrukte
krantenberichten met een 700 km
lange zeiltocht op de Norh Sas-
katcchewan Rivier naar Prince
Albert. Ook zijn zij specialisten
geworden in het zenden per ra
dio door de ervaring, opgedaan
gedurende de lange Canadese
wintermaanden, toen zij door
middel van hun zend-installatie
in alle delen van de wereld vele
vrienden maakten.
Bij al zijn andere activiteiten
heeft Pater McCrane zich in het
bijzonder toegelegd op het goo
chelen en buikspreken. Hij is een
gewaardeerd lid van de interna
tionale Broedersbond van gooche
laars. Ook is hij luitenant bij de
Canadese zeestrijdkrachten. Pa
ter McCrane en zijn verkenners
zullen eind September met hun
boot weer uit Liverpool naar
hun bestemming in Noord-Cana
da vertrekken.
Met kabouter Pimpel-
pom was het werke
lijk twaalf ambachten, der
tien ongelukken. Welk
baantje hü ook probeerde,
het liep altijd mis. In geen
enkele betrekking hield hij
het uit. Hoe dat kwam?
Wel, niet omdat Pimpelpom
te lui was om te werken,
dat niet. Hij deed heus wel
zijn best, maar zie je, hij
was zo vergeetachtig. „Zo n
verstrooide leerling kan ik
niet hebben," zei elke baas,
die hem een paar weken in
dienst had gehad, „je moet
het nog maar eens ergens
anders gaan proberen, Pim
pelpom."
En Pimpelpom probeerde
het ergens anders, maar te
vergeefs. Bij de houthakker
gebruikte hij de verkeerde
zaag, bij de timmerman
maakte hij altijd de ver
keerde poot van de tafel
korter en bij de schilder
imengde hij de verkeerde
'verf. „Alles verkeerd, alles
(verkeerd" hoorde Pimpel
pom steeds, hij werd er zelf
'verdrietig van. „Dan maar
eens bij de apotheker pro-
iberen" zei hij op zekere dag
(bij zich zelf en hoera, die
mam hem aan.
Maar je kunt zeker wel
raden, hoe het daar met
Pimpelpom ging? Al gauw
had hij de pilletjes en poe
ders door elkaar gegooid,
zodat niemand meer wist,
hoe het nu eigenlijk zat. „Je
denkt niet na bij wat je
doet, waar zit je toch met
je gedachten?" vroeg ka
bouter Stopfles, de apothe
ker, wanhopig. „Ik weet het
niet, voor ik het in de gaten
heb zit ik weer over iets
anders te piekeren," ant
woordde Pimpelpom bene
pen, „dat gaat van zelf."
Stopfles schudde het hoofd.
„Zo iemand kan ik zeker
niet gebruiken" dacht hij bij
zich zelf en och arm, nog
diezelfde avond liep Pim
pelpom bedrukt door het
bos. Hij was weer werke
loos! In elk kabouterhuisje
brandden de lichtjes gezel
lig en overal heerste een
vrolijke stemming, maar
Pimpelpom bemerkte er
niets van. Hij liep maar te
piekeren en te piekeren en
bemerkte niet eens, dat
bakker Zoetebrood aan de
lingon te doen, hij liet de
beschuitbollen aanbranden
en deed de slagroom op de
verkeerde gebakjes. En *o-
als eens de houthakker, de
timmerman, de schilder en
de apotheker hun hoofd ge
schud hadden, zo schudde
ook bakker Zoetebrood zijn
bol. „Ik kan hem heus niet
houden" zuchtte hij, „Pim
pelpom moet maar weer
weg. Ik zal hem nog één dag
deur stond. Pardoes botste
hij tegen hem op. „Hè" zei
Zoetebrood, „zou je me niet
eens netjes groeten ln plaats
van op mijn tenen te gaan
staan?" Pimpelpom keek
onthutst, maar Zoetebrood
lachte al weer. „Wat zoek
je hier?" vroeg hij belang
stellend, „ben je soms iets
verloren? Je kijkt zo naar
de grond."
„Ja" antwoordde Pimpel
pom zacht, „ik ben mijn be
trekking verloren, Zoete
brood. En ik deed toch heus
mijn best." „Dat is Jammer
Pimpelpom" zei de bakker.
Hij stond even na te den
ken en toen vroeg hij wat
Pimpelpom al stilletjes had
gehoopt. „En als ik je nu
eens in dienst nam, Pimpel
pom, zou je dan ook je best
doen en wil je me dan be
loven, dat je niet zo ver
geetachtig zult zijn?" Pim
pelpom straalde. „Ja" zei hij
opgewekt, „van nu af aan
ben ik nooit meer ver
strooid, Zoetebrood."
Arme Pimpelpom, zijn
voornemen was goed,
maar het ging in de bakke
rij precies als in alle andere
betrekkingen. Hij vergat
het zout in de zoute krake-
houden, want morgen is hij
jarig. Op zijn verjaardag
wil ik hem niet wegsturen".
Pimpelpom mocht dus nog
een dag blijven en ik moet
zeggen, dat Zoetebrood zijn
uiterste best deed om het
hem zoveel mogelijk naar
de zin te maken. Omdat hij
jarig was, kreeg hij een
heel feestelijk ontbijt. Op
een mooie paddestoel had
Zoetebrood een helderwit
kleedje gelegd en daar ston
den de heerlijkste dingen
op: verse thee, lekker knap
pend brood, frambozenmar-
melade, honingzoete koek,
een potje met roomboter en
een schaaltje met biscuitjes.
Pimpelpom nam een sntedje
en ideed er wat boter op.
Daarna smeerde hij er wat
frambozenmarmelade over
heen. Maar.... zoals het
altijd ging, ging het ook nu,
opeens waren zijn gedach
ten ergens anders. Toen
Pimpelpom's oog op de koek
viel, was hij alweer hele
maal vergeten, dat hij al
marmelade op zijn boter
ham had gedaan. Hij legde
er een plak koek op en even
later volgde er weer wat
frambozenmarmelade. O o
die Pimpelpom, wat was hij
weer verstrooid! En het
bleef niet eens bij de koek
en de marmelade, nee, Pim
pelpom legde er in gedach
ten nog een biscuitje op en
toen nam hij nog wat bo
terTenslotte kwamen
er chocolade muisjes over
heen.-
Het was precies een to
rentje, dat Pimpelpom daar
in zijn hand hield, maar hij
zag het niet eens. „Nee
maar Pimpelpom", klonk
het ineens door de kamer.
Pimpelpom schrok op en
meteen zag hij het torentje
in zijn hand. „Hoe heb je
dat gemaakt?" vroeg bak
ker Zoetebrood verbaasd,
„dat is schitterend, zo'n
mooi taartje heb ik nog
nooit gezien." Pimpelpom
wist niet, wat hij hoorde.
„Ik deed het maar in ge
dachten" zei hij eerlijk,
doch baas Zoetebrood
schudde het hoofd. „Doet er
niet toe" zei hij, „ik heb
een prachtig idee voor
een nieuw soort taartjes.
„Torentaartjes" noem ik ze.
Die worden in heel Kabou-
terland verkocht, reken
maar. Kijk eens aan: boter,
een plakje koek, een laag
marmelade, een biscuitje,
weer marmelade, een
klontje boter met muisjes
toe. Wie heeft dat ooit uit
gevonden? Jij blijft bij mij,
Pimpelpom en voortaan
werk je in mijn speciale
afdeling torentaartjes."
En zo kwam het nu, dat
Pimpelpom eens werkelijk
in een betrekking kon blij
ven. Zijn verjaardag had
hem geluk gebracht en niet
zo'n klein beetje. Pimpel
pom bleef zijn leven lang in
de bakkerij en als hij nog
eens verstrooid was, hinder
de dat niet, want dan maak
te hij haast nog mooiere ge
bakjes dan op die ene mor
gen, toen hij op zijn ver
jaardag zat te ontbijten.
JAMBOREE-GANGERS
WOENSDAG THUIS
BAD ISCHL De Nederlandse
advinders, die de wereld-Jam-
iree in Bad-Ischl hebben bij
gewoond vertrekken Dinsdag
avond om 19 uur uit dit Oosten
rijkse plaatsje. Woensdag om 15.55
uur zal de trein in Arnhem arri
veren. In Utrecht komt de trein
om 16.52 uur aan.
pa<
bo
CULTURES VRIENDELIJKER
AMSTERDAM, 13 Aug. De
nieuwe week werd met weinig
verandering ter beurze ingezet.
Alleen op de Indonesische sec
tor scheen de ondertoon wat
vriendelijker te zijn. De rege
ringsmaatregelen aan Sumatra's
oostkust vormden voor de beurs
een indicatie, dat men de onre
gelmatigheden zoveel mogelijk
wil tegengaan.
Ook de nationalisatie van de
Javasche Bank was voor sommi
ge fondsen, vooral de z.g. „utili
ties" een stimulans. Aandelen
Aniem worden van bepaalde
zijde de laatste dagen regelmatig
opgekocht. Vandaag is zelfs in
open hoek gehandeld van 49 tot
50(48). Ook Ned-Ind. Gas-
Maaltschappij en Escomptobank
werden gevraagd. De voornaam
ste cultures avanceerden maxi
maal twee punten.
Op de beleggingsmarkt heerste
vandaag een flauwe stemming.
Zowel de conversielening als in
vesteringscertificaten verloren
ruim een halve punt. Men brengt
dit in verband met een eventuele
stijging van de rentevoet, waar
bij een percentage van 4 Y* pro
cent als normaal wordt be
schouwd. De dollarobligaties wa
ren een fractie luier.
In Olies werden de arbitrage
verkopen voortgezet, zodat het
hoofdionds twee punten verloor.
Unilever was per saldo onveran
derd, aandelen nieuwe Philips
waren bijna twee punten hoger,
de oude daarentegen een kleinig
heid lager, zodat het verschil tus
sen beide soorten, dat Vrijdag
nog 8 procent was, tot 6 procent
werd gereduceerd. Op de Scheep
vaartafdeling kwamen slechts
zeer minieme verschillen naar
beide zijden voor.
Aardappelbeurs Rotterdam
ROTTERDAM, 13 Aug. Klei
35 mm opwaarts, eigenheimers
10—10.50, bintjes 8.50—9.50.
Zand, Nieuwlandse eigenheimers
10.50. Voeraardappelen, zieke
aardappelen 4.50. gezond veld
gewas 5.506.
Alles per 100 kg. Prijzen bere
kend op de handelsvoorwaarden,
vastgesteld voor de verkoop van
consumptie-aardappelen op wa
gon. schip of auto.
Paardenmarkt Utrecht
UTRECHT, 13 Aug. Op de
Utrechtse paardenmarkt werden
heden aangevoerd 472 paarden.
De prijzen varieerden voor luxe
paarden van 900 tot 1100, werk
paarden 750 tot 1000, oude paar
den 550 tot 850, paarden boven
drie jaar 700 tot 900, paarden
beneden 3 jaar 650 tot 850, veu
lens 225 tot 400. hitten 450 tot
675. De handel was redelijk.
Graanbeurs Rotterdam
ROTTERDAM Binnenlandse
granen (officieuze noteringen
per 100 kg franco Rotterdam).
Door het regenachtige weer was
de aanvoer gering en de handel
zeer stil. Zomergerst van de
nieuwe oogst f3031.50, Overi
gens geen noteringen.
(Advertentie)
VI presteert méér
onder het genot van
deqexondeen
HAIFA, 10 Augustus (KNP). Hoe de regering van Israël,
waarvan de samenstelling binnenkort wordt verwacht, ook
moge uitvallen, zij zal gekeerd zijn tegen de invloed van het
Sovjet-blok. Dit blijkt niet alleen uit de verklaringen, welke
de nieuwe formateur, Ben Gurion, aflegde, maar ook uit de
resultaten der verkiezingen zelf. Voor de buitenlandse missie
gezelschappen trouwens ziet de toestand er volgens hun
eigen opvattingen meer hoopvol uit, daar de Mapai, de
sterkste socialistische partij, haar laicistische instelling ten
spijt, een grotere welwillendheid aan de dag legt.
Ben Gurion zal zijn nieuwe Re
gering samenstellen zo mogelijk
uit alle partijen met uitzonde
ring van de sterk in aantal ach
teruitgelopen communistische en
een kleine uiterst rechtse partij.
Dat wil dus zeggen, dat de hoofd
assen, waarom de nieuwe rege
ring zal draaien zullen zijn: de
Mapai enerzijds en de bijna even
sterke liberale groep der Alge
mene Zionisten. Van de ene
kant zal de Mapai de Regering
drijven naar een politiek van
opheffing uit de nood ten aan
zien van de grote massa, van de
andere kant zal het liberale blok,
dat drie maal sterker dan te vo
ren uit de stembusstrijd is ge
treden, naar grotere vrijheid in
de economie streven. Dit ideaal
van een vrije economie zal onge
twijfeld in hoge mate tegemoet
komen aan de verlangens van de
Amerikanen. Daardoor zal op
den duur wellicht ook meer be
reidheid ontstaan, om zich finan-
tiëel voor Israël te interesseren.
Moskou boekte ceen winst
De grote verrassing bij de ver
kiezingen van de vorige week is
het feit, dat de links-socialisti
sche Mapan, die toch nog altijd
de derde plaats inneemt, aan
stemmental verloren heeft. Dit
was een van de grote risico's,
welke uit deze verkiezingen zou
den kunnen voortkomen, omdat
de immigratie van Joden uit Je
men, Afïrika en Irak en vrees
voor versterking van het Sovjet-
gezinde blok zou doen toenemen.
Deze mensen toch zijn bijna al
len analfabeten en hebben zo
goed als nooit invloeden van de
westerse beschaving ondergaan.
Ook de communistische partij die
evenzeer uit deze groepen ver
sterking zou hebben kunnen krij
gen, heeft een verzwakking on
dergaan. Zij vormt nog slechts
4 pet. der stemgerechtigden.
Ook heeft er een tijdlang twij
fel over bestaan, of de religieuze
partijen sterk aan macht zouden
winnen. Indien dat het geval zou
zijn geweest, zou het er voor de
christenen slecht hebben uitge-
'zien. Doch ook deze vrees is
niet bewaarheid geworden, het
geen evenwel niet betekent, dat
het anti-christelijke element in
Israël uitsluitend door de sterkte
der politieke partijen wordt be
paald.
Integendeel, er heerst in Israël
een vrij algemeen wantrouwen
tegen de Kerk, die nog altijd als
een buitenlandse organisatie
wordt beschouwd. Dit sentiment
dient uit een houding van 15
eeuwen te worden verklaard,
waarbij nog komt alhoewel ge
heel ten onrechte- de vervolging
door de nazi's in de afgelopen
oorlog.
Arabische invloeden verdwiinen
Met het verdwijnen van de
Arabische invloeden in Israëel
taant ook de macht van de ka
tholieke kerk daar. Het is im
mers eigenlijk zo gesteld, dat de
Kerk in Israël nooit goed wor
tel heeft kunnen schieten. In het
oude Palestina bloeide de Kerk
hoofdzakelijk onder de Arabieren.
Men moge dit nu gaarne horen
of niet, de verhoudingen liggen
net langer zo. De Arabieren vor
men in Israël nog slechts een
kleine minderheid, die met de
dag aan betekenis verliest. Bo
vendien is de clerus van Israël
in het geheel niet ingesteld op
het werk van zielzorg onder de
Joden, zodat er grondige wijzi
ging in dit land zal moeten plaats
vinden, wil de Kerk hier ooit nog
enige invloed en betekenis krij
gen. Nu vormt zij een hoogstens
getolereerde, dikwijls verdrukte
minderheid van vreemde origine.
Ook de politiek van een nieuwe
regering zal hierin uiteraard wei
nig verandering kunnen bren
gen, al hoopt men, zoals gezegd,
op grotere toegevendheid.
Communistische meisjeskolonie
in Rome gesloten
ROME (KNP) Op bevel van
de stedelijke overheid is een zo-
merkolonie voor meisjes in de on
middellijke nabijheid van Rome
gesloten. Deze vacantiekampen
werden geleid door de communis
tische Vrouwenbond van Italië.
Het bevel tot sluiting is uitge
vaardigd, omdat bij controle bleek
dat niet alleen de nodige hygiëni
sche voorschriften werden veron
achtzaamd, maar tevens, dat de
verdere instandhouding van de
kampen ook moreel niet verant
woord was.
FEUILLETON
102.
Van de pijn in mijn zijde merkte
ik niets meer, maar de gebroken
arm protesteerde steeds duidelij
ker; hij klopte en trok, en iedere
beweging werd 'n pijn, weer fel
ler dan de vorige.
Nu hield de muziek op, maar
er volgde een ander geluid op:
een gelach, waartoe tal van
stemmen schenen bij te dragen.
Men was daar aan 't feestvieren
in onze nacht van getob.
,'t Is nu zeker niet ver meer",
troostte ik Mary en mijzelf. ,Zou
je 't nog even kunnen Uithou
den?
,,'t Gaat nog best", antwoordde
zij moedig maar ik voelde haar
lichaam tegen me aan zinken,
terwijl ze sprak.
„Licht!" riep ik. „Zie je 't?"
Zij knikte mat, maar zei niets
meer, en zij keek nauwelijks op.
Haar voeten vonden geen nieuwe
kracht meer.
Het zag er niet uit als een en-
kei lichtpunt, in een brede glans
doorfilterde het de mist. Duide
lijker klonk het gelach, en ik
hoorde stemmen, of liever een
luid geroezemoes, een verwar
ring van stemmen. Met 'n scherpe
bocht naderde de weg, waarover
wij liepen het licht.
Onder een grote koetspoort
bleven wij staan en wij keken op
naar een groot huis, sneeuwwit.
Door vele ramen in de voorgevel
stroomde geel licht naar buiten;
de grote deuren in het midden
stonden wijd open, wij voelden
de warmte en de vrolijkheid, die
het huis vervulden, naar ons toe
stralen. Wij hoorden voortdurend
stemmen en het ene salvo van
luid gelach volgde op het andere.
,,'t Lijkt wel't heeft wel
iets van het Witte Huis!" riep ik
stompzinnig uit.
„Dat kan 't niet zijn", ant
woordde zij. Zwaar leunde ze te
gen mij aan. „Maar al was 't het
het wel, wat dan nog?"
„We gaan in ieder geval naar
binnen, zei ik.
Al lopende sloeg ik mijn ge
zonde arm steviger om haar heen
en tree voor tree hielp ik haar de
stoep op, tot we in een brede
portiek stonden.
Terwijl we op de open deuren
■toetraden, kwam er een zonder
linge figuur naar buiten ge
sprongen, bijna tegen ons op bot
send. We schrokken onwillekeu
rig en deden een stap achteruit.
Het was een clown, zoals men in
het circus ziet: een witgekalkt
gezicht, een narrekap, een grote
geplooide kraag, een sloeberjas
en een ongelofelijk wijde panta
lon. Er stonden halve maantjes
op ziin wangen geschilderd en
aan zijn neus had hij een uitbouw
met een bespottelijke zwarte
punt.
Hij stond ons aan te staren,
tolde toen rond met een schreeuw
en sprong terug, de helder ver
lichte hal weer in.
Met een schrille kreet vroeg hij
de aandacht van een onzichtbaar
publiek.
„Daar zijn ze eindelijk!" gierde
hij toen. „Alle twee. En mensen,
mensen, wat zien ze d'r uit!"
Mary en ik stapten de drempel
over en werden omvangen door
de warmte van het huis. We had
den een glad geboende vloer on
der onze voeten, ik herinner me,
dat ik uitgleed en slechts met
moeite mijn evenwicht herwon.
Op hetzelfde moment werden wij
omringd door een menigte zon
derlinge wezens mensen, maar
allergekst uitgedost die om
ons heen drongen en praatten en
lachten.
Wij hoorden een dame roepen:
„Prachtig! Uitstekend! Maar
wat stellen ze voor?"
Ik bekeek de figuren, die vóór
me stonden. De eerste, die ik be
keek, was een bejaard man met
een iang, slepend gewaad aan;
hij had een zeis in zijn hand en
onder zijn arm droeg hij een ver
bazingwekkend grote zandloper.
Aan zijn linkerhand stond de af-
stotelijkste landloper, die ik ooit
had aanschouwd, een vieze, ha
veloze zwerver, met rode ogen, en
een smerige vormeloze hoed op
zijn hoofd, en een conservenblikje
dat hij aan een touw meesleepte.
Het volgende verschijnsel was
een knap meisje, met stroblond
haar, gekleed in het costuum van
Columbine. Schuin achter haar,
tussen een paar figuren, wie ik
geen naam kon geven, verhief
zich een lange, magere duivel,
van top tot teen in T rood, met
een griezelig sikje, en een kne
vel met lange punten. Rechts van
de oude heer met de zeis stond
een forse brunette, met een tam-
waarschijnlijk
statige dame van enige eeuwen
terug, met een hoog gepoederd
kapsel en een paar zwarte moes
jes op haar ene wang. De rest
van net gezelschap was een gril
lig mengelmoes van soldaten,
admiraals, melkmeisjes, gezanten,
Mohammedaanse vorsten, nimfen
Chinezen en symbolische figuren
in onbegrijpelijke costuums
figuren uit alle landen en tijden
bijeengegaard.
Ook wij werden voor dergelijke
figuren aangezien. Wat we voor
stelden had een dame gevraagd!
„Moeten we raden?"
„Moet je die gezichten zien!
Hoe krijgen ze 't zo!" hoorde ik
iemand bewonderend fluisteren.
Ik vond het geen moment, om
met de waarheid voor de dag te
komen. Ik had naar mensen ver
langd, maar nu hadden we te
veel van het goede. Ik keek de
hal rond die mocht op zich
zelf bijna een zaal heten, met ko
lommen en gewelven, en een
brede trap in 't midden. Aan
weerszijden stonden de deuren
open, die toegang gaven tot zeer
grote vertrekken, met overvloe
dig licht.
Mijn blik ging terug naar de
bonte menigte voor me, en toen
keek ik naar Mary. Ik stond met
mijn arm om haar heen, en zij
drong tegen me aan, alsof ze
bang was.
(Wordt vervolgd).