Abe Lenstra in grootse vorm
voerde Oranje tot morele zege
Viermaal werd
gelijk gemaakt
ABE:
DOODVERMOEIDE SPELERS
ROTTERDAM, Zondagmiddag. - Tranen stonden |ef Mermans, niet
alleen leider van de ,,duivelse"*aanval, maar ook van de hele Belgi
sche ploeg, in de ogen, toen hij daar, luttele minuten nadat hij met
een lichte trap tegen het leer de tweede helft had ingeleid, z'n
grote tegenstander en vriend Henl- Schijvenaar, omringd door enkele
heftig gebarende teamgenoten, krimpend van de pijn met een gebro
ken been op de grond zag liggen. Enkele seconden er voor hadden
beiden 'n fel, maar eerlijk duel om de bal uitgevochten, toen volgde
die noodlottige trap. En terwiji de blonde EDO-crack, voor de zoveel
ste maal gevraagd en bereid gevonden was de lekke defensie toch
weer te gaan completeren, met 'n brancard naar de kleedkamer ge
dragen werd, stond daar ergens op het middenveld |ef Mermans,
snikkend met zichzelf te strijden. Bewogen was dit moment in een
derby, zo spectaculair, zo vol sensatie en spanning, vol hartverwar
mende en zenuwschokkende momenten, dat plotsklaps het welhaast
tot de uiterste grens der emoties gedreven legioen zweeg. Maar en
kele minuten later veranderde de mensenmassa in het betongriize
stadion weer in een ziedende heksenketel. De acht tot tienduizend
Zuiderburen door een steeds weer bereikte voorsprong, de anderen,
die de ruim zestigduizend vol maakten, uit meeleven met de tien
dapperen, die ondanks hun numerieke minderheid in een bijkans
gehele speelhelft vochten om elke centimeter grond, die zelfs de
euveie moed hadden om bij perioden heel de Belgische afweer te
wapen te roepen om groter onheil dan een gelijke stand te voorko
men.
Wiertz en Benncers uitblinkers
in gehavende nationale ploeg
drie doelpunten
In de kleedkamers
OUSUlSS 3?" témmM
Boogaerts door debutant geklopt
Eén van Abe Lenstra's drie
Schijvenaar brak
kuit- en scheenbeen
MAANDAG 26 NOVEMBER 1951
SENSATIONELE 7-6 ZEGE V
RODE DUIVELS
Tien Hollandss knapen Iconden na het laatste fluitsignaal met
opgeheven hoofd de omgeploegde Feijenoord-arena achter zich
laten. De cijfers 76 wezen de Belgen aan als overwinnaar,
maar in feite waren de tien man in hun oranje shirt, witte
broek en blauwe kousen, door hoeveel modderstrepen ze ook
besmeurd waren, de morele zegevierders in deze titanenkamp
zonder weerga in de na-oorlogse derby's. En als Cor Wilders
ergens op de tribunes gezeten heeft, zal hij terugdenken aan
de bewogen wedstrijd in Antwerpen op 4 April 1937, toen ook
hij als linksachter een niet te vervangen plaats moest ont
ruimen. Toen ging de Hollandse Leeuw met 21 ten onder,
maar ook moesten na die wedstrijd de Belgen ruiterlijk er
kennen, dat zulk een zege één zonder glans en bevrediging,
ja zelfs een onbevredigende was.
Abe Lenstra in de eerste
plaats en vlak achter hem Bram
Wiertz en Rinus Bennaers, ze
waren de helden van deze mid
dag. De Friese balkunstenaar en
1 ra teeg" om z'n geweldige
ijver, z'n vechtlust en een
vorm, die niet anders dar,
een toppunt van kun-
nen moest zijn, zo onwaarschijn
lijk geniaal, Bram Wiertz voor
al in de eerste helft en de jonge
Bennaers, debutant en benjamin,
in de tweede helft die ondanks
het feit, dat hij nu linkshalf en
linksbinnen tegelijk was, niet al
leen verdedigde, maar ook nog
zoveel vaart in de aanval en
zelfs in de afwerking hiervan
legde, dat hij met de minuut in
sympathie bij het legioen groei
de.
Trouwens met heel de nloee.
die zich zo kranie weerde teren
de numerieke overmacht, leefden
de duizenden on de tribunes,
tevwiil het hemelwater bii stra
len on de enhousiastcn neer-
nlensde. mee. Deze danneren. die
een 02 achterstand eeen belet
sel vonden, die zelfs nor een
23 achterstand voor de rust
nivelleerden, die ondanks het
omrelukkize vierde Belgische
doelnunt. waarbii Schiivenaar
uitgeschakeld werd. weer eeliik
kwamen, die een 57 achterstand
geliik nog tot 67 reduceerden,
deze kerels waren het waard
toegejuicht te worden.
Om precies vijf minuten over
half drie kondigde de Franse ar
biter Harzic aan, dat de strijd
kon beginnen. Van Melis belastte
zich met de aftrap en meteen
volgde een serie voor het oog
met ongevaarlijke aanvallen. Abe
stelde z'n buurman Noud van
Melis direct in de gelegenheid
een verraderlijk^ schot te lossen,
want voor Carré er op verdacht
was, stond de Eindhovense goal-
getier al vrij. De gladde bal
gleed echter van de nog gladdere
schoen en toen was Carré pa
raat. Nog even duurde dit aan-
valsgolfje van Oranje aan, toen
kwam de Belgische machine op
loeren. Pol Anoul, ondanks z'n
behoorlijke lengte, sierlijk en be
kwaam schuivend over het veld
van links naar rechts, was d-
motor in de attaques van de
Rode Duivels. Schijvenaar werd
keer op keer voorbij gegleden
door de rappe van Steen, Mer
mans voelde weinig voor directe
kennismaking met Terlouw en
opereerde meer op de linkervleu
gel, dan in het centrum en toen
de technici v. d. Auwera en Vic
tor Mees met open vizier het ge
hele speelveld begonnen te over
zien, was de basis voor een serie
gevaarlijke aanvallen der Dui
vels gelegd.
België leidt
Na vijf minuten kwam reeds
de bekroning. Matthys had Ben
naers in een ren naar voren af
geremd en v. d. Auwera de bal
gelaten; scherp was de pass door
het iinkerdefensieblok van Oran
je, onbereikbaar voor Schijve-
naars sliding, maar juist op
Vier passen waren voor Torke
Lemberechts' plaatsvervanger
voldoende om een haarzuivere
voorzet naar het centrum te lan
ceren. Daar had Anoul reeds de
goede positie gevonden; keihard
vloog de bal na de driftige
hoofdknik in uiterste beneden
hoek van het doel. In de druip
natte touwen kwam het leer
eerst tot stilstand.
Zo leidden de Belgen in het
prille begin van de wedstrijd en
nauwelijks was Oranje van de
schrik bekomen of Terlouw blun
derde in het strafschopgebied.
Louk Biesbroucks meesteroog
zorgde met een ferme trap voor
opluchting. Het Belgische le
gioen begon zich duchtig te we
ren en alles wat Oranjes suppor
ters er tegenover durfden stel
len, was een kreet om „Abe".
,.Belgique" won voorlopig de
strijd om de macht. Met de pre
cisie van een uurwerk vlochten
de Rode Duivels door een glad
dere en meer geslepen techniek
een kunstig netwerk van passes
op de Nederlandse helft. Van
voet tot voet gleed de bal langs
om hun as tollende Oranjehem
den, die nu al. amper tien minu
ten in de strijd reeds zwartbe-
smeurd waren.
De achterhoede lieu. nee
sjouwde en verzat dat een Pol
Anoul iuist voor deze situaties 'n
onen oost heeft. Toen dan ook
een verdwaalde bal in de rich
ting van de Nederlandse veste
zou eraan verdwiinen om door
Kraak weeerewerkt te worden,
had Anoul de sitijatie al over
zien en voor Kraak zich kon rea
liseren. wat er aan de hand was.
lag de bal voor de tweede maal
te tollen in de glibberige net-
ïnassa. 02.
Dat was na negen minuten en
toen begon het legioen zich reeds
af te vragen of het weer zou
uitdraaaien op een 72 of zelfs
nog erger dan in Deurne. Oran
jes moreel kon echter tegen dez
deuk. Verwoed werd terugge
vochten, elke decimeter grond
moest nu door de Belgen ver
overd worden en Anoul begon
de hinderlijkheid van 'n reputa
tie te ondervinden. Bram Wiertz
was niet eerder tevreden voor
het gat in het middenveld ge
dicht was. Zo begon Oranje ter
rein te winnen. Clavan schoot
in volle vaart in de Belgische
doelmond waar alleen 't lichaam
van Matthys nog slechts
redding kon brengen en even la
ter belemmerde van Melis' bui
tenspelpositie een juiste afwer
king van de gladde combinatie
tussen Bennaers en Clavan. Toen
Abe het vervolgens zou proberen
stond hij buitenspel.
Nederland in aanval
Oranje kwam zelfs in de meer
derheid. Nu waren het vooral
Lenstra en Wiertz, die lijn leg
den in de Nederlandse aanvallen
Louk Biesbrouck bleef w,at be
neden de maat, ook al omdat
hij geregeld assistentie aan Schij
venaar verlenen moest. De Bel
gen zelf kwamen overigens dik
wijls niet verder dan geheide
buitenspelposities in de val, door
Terlouw nauwkeurig maar ge
durfd opgezet.
Had er reeds een bijzondere
glans gezeten aan het eerste
doelpunt van Anoul, nog scho
ner was de treffer, die Neder
land eindelijk liet noteren. Zo
perfect zuiver van opbouw en
uitvoering was een combinatie
vanaf de middenlijn, dat van
de Belgische verdediging geen
spaan overeind bleef. Abe
Lenstra had er de bal te pak
ken gekregen en combineerde
mei Bennaers in duivels tem
po zigzaggend door het cen
trum. Misschien een meter
schoof de bal per beweging
vooruit, maar dan ook in zo'n
hoog tempo, dat zelfs de ver
blufte Boogaerts niet eens
merkte, dat plots Abe moe
derziel alleen na een kort tikje
van Noud van Melis voor hem
stond. Tijd om zich dit te rea
liseren iiet de Friese crack
hem niet, want meteen strekte
zich de wreef in een schijn
baar achteloze beweging: het
net bolde zeker een meter
achteruit om de geweldige
vaart van de bal te kunnen
stuiten, 12.
Oranje kwam nu goéd los,
elke; door de Belgen weggewerk
te bal kwam door Wiertz onmid-
delijk terug en zelfs Anoul en
Verbruggen moesten de verdedi
ging komen versterken. Tegen
het meesterschap van Abe waren
ze echter gezamenlijk nog niet
opgewassen.
Bennaers voelde in het mid
denveld de nositie van de Fries.
Clavan wist wat er komen zou.
wenkte en schoot naar binnen.
Eén stan was echter al voldoen
de. wat Abe's nass was zo zuiver
lanes Matthvs' verkeerde been
eeeledcn. dat de attente linker-
vleueelman alleen slechts z'n
heen behoefde te strekken: voor
Boogaerts was er toen eeen
eriinen meer aan 22
De Rode Duivels voelden het
gevaar. Ze moesten deze druk
zo spoedig mogelijk verplaatsen,
want de achterhoede toonde zich
behoorlijk aangeslagen. Groggy
en duizelig stonden Matthys en
Vaillant naar hun positie te zoe
ken en had toen Carré niet z'n
juiste feeling gedemonstreerd.
Oranje zou onmiddellijk de lei
ding genomen hebben. Nu kwam
deze situatie aan de andere zij
de, maar eerst had Kraak toch
nog een pantersprong naar de
hoek moeten maken om een kop
bal van van Steen onschadelijk
te maken. De nationale doel
wachter vloog zelf bij deze red
ding tegen de paal. Voor de kop
bal van Pol Anoul. drie minu
ten voor de rust gelanceerd,
moest Kraak echter toch zwich
ten. Hij maakte het de gevaar
lijkste man uit de Belgische
voorhoede echter wel gemakkelijk
om zich bij de inleidende voor
zet van Verbruggen foutief op
te stellen. 23.
Dat het toch nog geliik werd,,
had niemand gedacht. Het ge
beurde luttele seconden voor het
verstrijken van de eerste helft.
De naar huiten gezwenkte van
Melis had van van der Bogert
de bal in vriie nositie gekregen,
haarscherp was de achterwaartse
voorzet, waar Abe reeds de iijiste
nositie gevonden had. Droog,
maar oerhard was de kogel, die
over de uitvallende Boogaerts
in het net banjerde. 33.
Oranje optimistisch
Heel Oranje was optimistisch
in de rust; Donderend waren, de
toejuichingen voor de Friese
crack, toen hij de kleedkamer
opzocht, maar schijnbaar onbe-
meer toegestaan, sinds vijf minu
ien voor de rust al niet meer. Op
vier minuten na drie kwartier
werd het voor tien man de taak
tegen elf op winst beluste Bel
gen te vechten. Biesbrouck
in z'n club in de voorhoede,
hier steeds op de halfplaats.
nam de linksbackplaats in, Ri
nus Bennaers verhuisde naar de
middenlinie en de vier voorhoe
de spelers, hadden zowel een
defensieve als aanvallende taak
gekregen.
Abe maakt gelijk
Wel Abe zorgde meteen voor
de ommekeer. Nauwelijks was
er afgetrapt of hij stoof met de
bal naar voren. Alleen zou hij
het moreel in de ploeg terug
brengen, maar toen kreeg hij pre
cies binnen de rand van het
strafschopgebied een duwtje in
de rug, voldoende om z'n balans
te verliezen.
De zwaarste straf oordeelde
scheidsrechter Harzic onverbid
delijk. Abe zelf bleef alleen in
het strafschopgebied achter: een
blik op de scheidsrechter, toen
op Boogaerts en daarna met de
ogen strak op de bal gericht, drie
In de Nederlandse kleed ka- ken. De heer Mommers roem-
mer heerste een stemming van de het spel van de jeugdige
gematigde tevredenheid. Dood
moe zaten de spelers op de dat wij
banken en niemand had veel gedaan,
Bennaers. „Hij heeft getoond,
er goed aan hebben
het eens met een
lust zich te verkleden. Aan- jongere speler te proberen".
voerder Terlouw vond het een
zware wedstrijd op een moei-
De Belgen
In de Belgische kleedkamer
lijk veld, maar over de pres- ]leersie geen feeststemming,
taties van zijn ploeg was hy Het was aanvoerder Mermans
best te spreken. „Heeft U ge
zien hoe snel wij ons herstel
stilletjes in een hoek, wat
zen noe snei wij ons nerstei- 5(ee;Cjes en met ogen. waarin
vroeg hij trots aan de om
standers. „En wat die straf
schoppen betreft, geloof ik
niet, dat het nodig was een ni'et hard'was geweest."Stra
delend Per slM TJ rekLng <2
was het in beide gevallen een
kwestie van het spelen van de
om het
ongeval Schijvenaar overko
men nog duidelijk te lezen
waren, die met klem verklaar
de, dat de wedstrijd helemaal
f"
'h,
hij 'wildé zich er liever niet
over uitlaten, maar zijn schou-
ijn
de
tegenstanders? Nee, aie
scheidsrechter kon mij niet
era bekoren".
Trouwens Terlouw was niet
de enige, die zich weinig
der-ophalen betekende zoveel
bal en ik kan er toch niets ajs. overdreven. Hij was ver
aan doen dat ik wat steviger - - - -
op mijn benen sta dan mijn
ai
rukt van het spel van Lenstra
en die kleine debutant, die
Bennaers zou er ook wel ko
men.
De Belgische trainer Bill
Gormlie wilde zich over het
vertoonde spel maar liever
vleiend over de leiding van niet uitlaten! „Het 'is nu een-
de wedstrijd uitliet. -Dok maal HollandBelgië, vertel-
oefenmeester van der Leek
had er zijn mening over.
„Maar dat is allemaal niet be
langrijk, vond hij. Wat wel
van belang is, is de wijze,
waarop de jongens zich telkens
weer door de tegenslag heen
sloegen en dat is een prestatie
waar ik trots op ben. Het elf
tal heeft getoond, zowel licha
melijk als geestelijk tegen een
behoorlijk stootje te kunnen,
dat is voor mij de grote winst
van deze wedstrijd", voegde
Jaap van der Leek er aan toe.
Ook het lid van de Keuze
commissie de heer H. J.
Mommers was over de presta
tie van de ploeg goed te spre-
de hij -in een mengelmoesje
van Frans en Engels, en wat
kan je in zo'n wedstrijd aan
goed voetbal verwachten?
Wanneer U het mij eerlijk
vraagt, vind ik dat de Belgen
beter speelden. Bij Nederland
was het meer kick and rush,
maar, ging Gormlie verder, de
doelpunten van de Hollanders
waren zeker zo mooi als de
Belgische goals. De beste man
van het veld zou ik niet kun
nen noemen, misschien Anoul,
misschien Lenstra, maar, en
de Engelsman lachte veelbe
tekenend. wie de slechtste was
dat weet U ook wel: de
scheidsrechter".
voerd en door de numerieke
meerderheid meer gevaarlijk
dan normaal. Zo gevaarlijk zelfs,
dat Terlouw z'n toevlucht ging
nemen tot ongeoorloofde tackles
tegen Mermans. Eén er van le
verde een vrije schop op, op de
rand van het strafschopgebied,
door Anoul ingekanjerd, maar
even vlot weer door Bennaers.
een van de zeven zuilen van het
muurtje, weggewerkt.
om een kopbal van Bennaers uit
de hoek te duiken en even la
ter was alleen een zweefduik het
enige redmiddel tegen een door
Clavan in volle ren afgevuurd
schot. Voor het eerst sinds de
02 kwamen de Belgen toen
weer aan een voorsprong met
twee doelpunten verschil. Nu zeer
terecht kreeg Terlouw andermaal
een strafschop tegen zich aange
tekend. Nadat eerst Odent&al
De laatste poging van
doelman Boogaerts
om het vijfde Neder
landse doelpunt te
voorkomen is nutte
loos gebleken. Ook
al neemt de Belgische
doelman nog zo'n
formidabele en voor
al spectaculaire duik
zoals trouwens
meer in deze wed
strijd vol emotie
tegen de oerharde
kogel van de benja
min van de ploeg,
Rinus Bennaers, 20
jaar en één maand,
waren zelfs de meest
snelle vuisten niét
bestand. Voor de 3e
maal maakte Nederland gelijk. Van Melis, op de vleugel, wacht nog in angstige spanning, v. d. Auwera heeft het echter
al wel bekeken.
wogen wandelde hij met Bram
Wiertz de catacomben binnen.
Schijnbaar onbewogen, want nau.
welijks was de tweede helft be
gonnen, toen zich het ongeluk
met Schijvenaar voordeed. Toen
voelde de Fries mee met z'n
kameraad, die reeds omgeven
was door Biesbrouck en de uit
z'n doel geholde Kraak. Dat de
bal in het net lag deerde toen
niemand, men had zelfs niet
naar het schot van Verbruggen,
die de vrijgekomen bal na de
ongelukkige trap van Mermans
geheel in vrije positie gekregen
had, gekeken, toen die in de
richting van de doelmond ver
dween." Daar, op de grond lag
roerloos de blonde veteraan van - --- ,.to_
de ploeg. Een invaller was niet Belgische uitvallen, snel ui ge
rustige passen voorwaarts. In
de uiterste hoek, ver buiten be
reik van Boogaerts wanhopig
grijpende armen draaide de bal
zich vast in het onderste puntje
van het net, 44.
Het stadion schudde op z'n
grondvesten, als een machtige
roep klonk de kreet van alle tri
bunes: ,,A-be, A-be, A-be". Over
al waar de Belgen zaten schrom
pelden ze ineen, de spanning
was ten top gestegen; wild ges
ticulerend sprong een deinende
mensenmassa op de banken, op
Toen kort daarna Terlouw heel
geoorloofd de bal voor de voeten
van do aanstormende Mermans
wegtrante. de Anderlecht-mid-
denvoor struikelde door 't snek-
gladde en omgenloegde veld.
meende scheidsrechter Harzic
hii stond ergens in de midden
cirkel. ook de Beleen een straf-
schon toe te wiizen moeten. Moes
voltrok het vonnis. 45.
Nog was Oranje niet ontmoe
digd. Bennaers had in het cen
trum de bal afgegeven aan van
lucht in, zitkussentjes verdwe
nen in het luchtruim. Oranje
zette meteen z'n aanvalsgolf door
nu en dan onderbroken door
eikaars tenen, hoeden gingen de Melis. Meteen werd Clavan ge
lanceerd, een korte rush, een
scherpe voorzet en daar, op de
middenvoorplaats, stond al weer
de ijverige kanthalf Bennaers.
even door de tackle de bal ont
futseld, maar meteen weer in
vrije schietpositie. Van dichtbij
suisde de bal keihard langs Boo
gaerts oren: 55. Even er na
passeerde de jonge, onbevreesde
debutant de hele Belgische ver
dediging, kwam uiteindelijk voor
doel en moest schieten, maar zet
te langs Boogaerts scherp voor.
Te scherp, want van Melis schooi
zwaar gehinderd, uit een moei
lijke hoek in het zijnet. Toen
probeerde Abe Lenstra het in
z'n eentje. Hij werd van de bal
afgedrukt, nam zelf de vrije
schop, ongeveer tien meter bui
ten het strafschopgebied, zo hard
dal Carré zich enkele malen over
z'n borstkas moest wrijven toen
het leer van z'n lichaam af cor
ner ketste.
Verschrikkelijk hard
was de kogel, waar
mee Abe Lentra de
gladde combinatie
met Bennaers en in
laatste instantie van
Melis afsloot. Abe
heeft inmiddels reeds
een stap gedaan en
het lijkt wel of hij in
z'n volkomen gave
balans, de bal met
de toppen van de
vingers nawijst. Heel
in de verte komt
Clavan zich overtui
gen van het eerste
Nederlandse doel
punt. De toesnellende
Vaillant kan er al
niets meer aan ver
helpen en Boogaerts
weet zich reeds kans
loos. (In de inlas
Schijvenaar vóór ds
wedstrijd).
Belgen leiden weer
Weer namen de Belgen de lei
ding. Het was tijdens het over
wicht van Oranje, toen vhn
Steen plots mocht spurten op
een verre bal uit de verdediging^
Hevig was het loopduel mei
Biesbrouck, maar tenslotte zege
vierde de Belg glansrijk, ook
over Kraak, die even weifelde
verder uit te lopen of het schot
nu reeds te pareren. Het was
voldoende om de bal keihard in
het doel te drijven, 56. Ge
lijk op golfde de strijd. Kraak
werd gedwongen een gloeiende
kogel van Mermans af te weren,
terwijl Boogaerts daarna eerst
een pantersprong moest lanceren
vergeefs geprobeerd had Moes
in z'n ren te stuiten, deed Ter
louw het op een manier zoals
het niet hoort. Hij trapte de Bel
gische vleugelman doodeenvou
dig de benen onder z'n lichaam
weg. Moes zelf voltrok ander
maal het vonnis, precies zoals bij
de eerste strafschop 57.
Toen was het voor iedereen
duidelijk, dat Oranje verloren
was; de Belgen werden zelfs
sterker. Eerst moest Kraak een
kogel van Moes weer in het veld
stompen, daarna kreeg hij een
keihard schot van van Steen met
moeite buiten de palen en ten
slotte besloot Anoul al het vuur
werk met een kopbal tegen de
lat. Eerst in de laatste vijf mi
nuien werkten de Nederlanders
zich weer wal los. En dat moest
ook wel, want Noud van Melis
had nog geen doelpunt gemaakt
en dat is traditie in een inter
landwedstrijd. Wel drie minuten
voor het einde was hij het, die
Boogaerts voor de zesde maal
een wandeling naar de touwen
liet ondernemen, 67. Abe had
hem de bal zo voor de voeten
gelegd, dat missen eenvoudig
niet mogelijk was.
Aan de Belgische zege, was en
door het ongelukkig doelpunt
toen Schijvenaar z'n been brak
en bij de ten onrechte toegeken
de eerste strafschop, toen alle
glans ontnomen. In feite wandel
den elf doodvermoeide Nederlan
ders als de winnaars het veld af.
In het Zuiderziekenhuis te Rot
terdam, waarheen Henk Schijve
naar na het ongeval werd ver
voerd, is het been van de EDO-
-speler (een kuit- en een scheen
breuk zijn geconstateerd) gezet.
Schijvenaar, die over een zeer
sterk moreel beschikt, hield zich
kranig en toen bondsvoorzitter
Lotsy, vergezeld van Odenthal,
Biesbrouck en Mermans hem
kwamen bezoeken, verklaarde hij
geen pijn meer te hebben. Togen
Mermans zei Schijvenaar; „je kon
er niets aan doen
