St. Donatus v/erd vóór honderd jaar te Zwolle opgericht Midden- en Zuid-Afrika geven een somber beeld te zien 44 dertig-tons tanks INCIDENT-TALISSE na incident-Blitar alleen meer Indonesië gaat Japanse import drastisch beperken T ransportmoeilijkheden niet te beschrijven voor Huzaren van Sytzema Een stroom van goederen voor Noord-ltalië ACH, ach, wat was dat de volgende morgen een vervelende verrassing voor Jochem. Sneeuw! Moeizaam strompelde hij door de straten. Lieve he meltje, wat lag er een pak. „En nou de Kerstbomen nog" piekerde hij mistroos tig, „wanneer zai ik die eens onder de sneeuw van daan hebben? Vanmiddag twaalf uur misschien". ilskracht MERKWAARDIG JUBILEUM Brandverzekering voor C. kerken en pastorijen' Arbeidsproductiviteit te gering HOE WOUTERTJE EEN KERSTBOOM KREEG Een Kerstgeschenk Rome organiseert Scheepsberichten Om van diefstalniet te spreken.... DONDERDAG 27 DECEMBER 1951 PAGINA 5 oemen. Je moet een racht en een goed sn. Maar daar alleen ■g niet mee. jn opinie heeft iede- jongen altijd enige n hardrijder te wor st alleen die aanleg voeren, en ik weet ve het vraagt om de enkel te bestuderen f machtig te worden, ien is warempel niet zonder meer. :r nog een zaak, wel- nog 't allerbelang- n serieus leven. Het /alien hoe gemakke- vele jongere mensen lik wordt geleefd. ïs vinden zij prach- ouden heus zelf ook llen bereiken- Roeim ;d trekt geweldig, ik es nog wel 't meest, horen wat je er ai over moet hebben r te brengen, vroeg iet roken, niet drin- uifpartiien, zo regel- ik leven (en dat niet skje neen jaren lang) lardigheid er meteen hebben ze er schoon oem ik een opvallen- n de wilskracht van jonge generatie. Al ïurliik altijd (geluk- eringen. Ik wil dan hele jeugd over één Maar het verschijn- ik ben heus niet de t is opgevallen, reen Friese schaatsen hardrijder kan men op 'n Friese schaats. rordt nog altijd veel ons land, vooral ook zo'n prettige toer- 'ii is laag en de rjj- dus lang niet zo moe veel hoger gebouwde ihaatsen. Doch dit is de hoofdzaak. De ats is alleen aan de scherp geslepen, je is geen bochten mee e Noor is, zoals ik al r geconstrueerd, e Noor ook de ideale r de hardrijder. Dat eid van mijzelf, maar irdrijders en experts omwonden verklaard, iervinding. nen niet denken, dat eciaal in Noorwegen m gefabriceerd. Er .e modellen, welke i volgens hetzelfde k geslepen worden mgterichting 'n nau- abare ronding, oren van Nederlands ndere modellen zijn .Havekotte), Ballang- ;en, Olzen, Seyffarth js genoemd naar be rijders. eur voor een speciale niet, ze zijn allemaal Te moet echter aan wennnen. Als je een moeten rijden op 'n model, heb je gro- t de race voor jezelf kking uitdraait. Maar iog niet de hoofdzaak Het allervoornaam- ezit van een keihard i onverzettelijke wil n. Je moet nóóit het met de gedachte, dat ider (door zijn naam terker is dan jij. Als i, ben je al verloren een streek hebt ge- zoals er geen twee aar wel tien foto's smaakt zijn. De bal r in 't strafschop- goed getimede uit- rong en de tegen- is het Kees v. d. springen zoals hij is veilig vast in de int glimlachte. In de m tropendienst wa- s»als beren geworden, jodies waren getraind ren gehard. De tro- hun huid gebronsd van vreemde landen est gerijpt. Ze waren ven in de twintig en len, zonder uitzonde- ten geworden. Maar efde voor treurige, liedjes was geble- is vijf keer per week het strand stil en ;n meisje wachten en /en zo vele malen loofdstel aan de muur l in de schuur" han- de muur van 't oude n knaapje, droef en En het was wonder- lk een toewijding die ;evige kerels zulke m. wassen man bewaart romantische knaap, ;'n jongelingsjaren is mijmerde luitenant En dat is het, wat de dol op ons maakt", ir zelfbewust aan toe. uit zijn gepeins opge- rdat de kok met een iten kwam en er met 1 een roffel op sloeg. (Wordt vervolgd) Op de 12e October 1819 was de jonge B. Hofman door de aartspriester als pastoor naar de statie „De Pool" van de Ygracht gestuurd. Door allerlei omstandigheden stond de vroeger zo welvarende statie voor een bankroet en om de zaak te redden, had de aartspriester met de pastoor een kerkbestuur samenge steld, dat tot taak had om de financiën te saneren. De toenma lige pastoor van Lieshout was er niet tegen opgewassen en had zijn ontslag gevraagd. Aartspriester Cramer, die Hofman al kende van het seminarie had hij in 1811 niet een adres samengesteld voor de leiding op de Warmondse priesterschool? meende, dat alleen een voorzichtig en talentvol financier hier orde kon scheppen en zulk een man was er maar één in het hele kerkdistrict en dat was de jonge B. Hofman. En met behulp van zü-n kerk bestuur werd in 1821 een gunsti ge regeling getroffen en was de Pool gered. Maar de jonge Hof man bleef niet op ziin lauweren rusten. „De kerken moeten veel meer tegen allerlei onheilen wor den beschermd," zo zeide hij te gen zijn vriend pastoor Burg- meyer uit Warmond, „en vooral moeten wii wat doen bij brand- Dan zit een kerk er nog veel die per in dan de Pool. „Ik ben het met je eens" antwoordde de pas toor, „wat dacht je van 'n soort onderlinge verzekering?" Het plan wordt enthousiast begroet „Ja ja dat is het," zeide pas toor Hofman, „maar kan jii dat niet uitwerken? Je weet het; als deken héb je je handen vol- En vooral nu ik in Amsterdam over al werk voor het katholiek onder- wiis. Je hebt laatst zeker wel in de „Godsdienstvriend" gelezen, dat ik bestuurslid van verschil lende onderwijscommissies ben en dat geeft je handen vol met werk. Maar ik zal je zo veel ik kan steunen." „Goed. ik zal het proberen" antwoordde pastoor Burgmeyer, „dat is ook een ge ruststelling v-oor mii want als het onweert, sta ik doodsangsten uit. Mijn kerkje staat zo open." De Deken neemt het over Maar de pastoor kon zijn be lofte niet inlossen- Hij werd ern stig ziek en kon zich met de in richting van zulk een verzeke ring niet bemoeien. Deken Hof man, zo vertellen de oude notu lenboeken van Sint Donatus, schreef een briefje naar zijn vriend „om narigt in te winnen omtrent de voortgang of stilstand in het plan". Toen hii hoorde, dat de pastoor het onmogelijk meer kon doen, maakte hii het plan om het zelf maar te proberen. Hij reist naar Zwolle Maar hoe kon hii de zending meekrijgen? Hü moest de aarts priesters, die als de kerkelijke overheid fungeerden, voor zulk een verzekering winnen en dan kwam de rest vanzelf wel. De Hollandse aartspriester E. van der Haagen, pastoor van Zoeter- woude, die hii heel goed kende, was er wel voor te vinden maar de anderen? Vooral de eerbied waardige H. van Kessel. aarts priester van Salland. Drente en Groningen en pastoor in Zwolle. Hii was nog echt van de ouder wetse stempel en vond verzeke ringen geldklopperiien! De wiize deken Hofman wist er wel raad op- Hii ging zelf naar Zwolle en besprak het gehele verzekerings plan met de aartspriester en de- zp was er zo mee ingenomen, dat hii voorstelde om alle aartspries ters in Zwolle ter vergadering bijeen te roepen en dan deze on derlinge tegen brand te stichten. De vergadering En zo kwamen naar Zwolle, pastoor Simons uit Leeuwarden de aartspriester van Friesland; pastoor van Haagen van Holland en Zeeland; Etngers van Twente: WiUemsen -an Gelderland en Hartman van Utrecht. Zii keur den de plannen goed en gaven deken Hofman opdracht om al les uit te werken en als directeur van deze nieuwe onderneming op te treden. En' korte tijd daarna werd aan de vice superior van de Hollandse zending (ons land was toen nog missiegebied) en aan de aartspriester het reglement van „de onderlinge brandverze- k erin1 gsmvoor R..C Kerken, daarbii behorende pastoryen. openbare op zich zelve staande kapellen, godsdienstige gestich ten en seminariën, met de daarbii behorende mobilair" aangeboden en goedgekeurd. Als oprichtings datum van deze nieuwe maat schappij werd 1 Jan. 1852 gesteld. De vruchtbare werkzaamheid De verzekering kon haaT ze genrijk werk beginnen. Pastoor van Haagen, die zeer enthousiast was. liet zich als eerste lid in schrijven. Spoedig volgden er nu meer en toen na met herstel van de Bisschoppelijke Hiërarchie de missietoestand in het Noordelijk Nederland werd opgeheven, werd ook de inschrijving voor de ker ken van Brabant en Limburg opengesteld. Er werd langzamer hand een aardig reservefonds ge vormd, iets wat voor een verze kering onmisbaar is. „Het is te honen, dat we niet veel schade krijgen" zeide de deken meerma len in de motmmissarisvergaderin- gen. „We moeten eerst klaar ziin met ons fonds." De brand te Uithuizen Maar daar kwam in het voor jaar van 1856 het ontstellende bericht: „In Uithuizen is 'n grote brand geweest." Men zat even in zak en as, totdat men de ware toedracht hoorde De kapelaan, die de brand had ontdekt in de pastorie, had alarm gemaakt en met vele mannen had hii water aangedragen, zodat de brand al leen tot de pastorie beperkt bleef. Kerk en schooj hadden wat wa terschade opgelopen- Dit was een meevaller voor de jonge verzeke ring! Door dezfj beperking van de brand was zij uit de brand en „ten blijke van hulde en erken tenis werd hem een gouden hor- logiie geschonken". St. Donatus de patroon Gelukkig had de ionge verze kering nog meer meevallers en zo kon een reserve kapitaal ge vormd wonden. Alleen bii de gro te brand van de kerk van Ensche de, wat een schadepost van on geveer f 55.000 betekende (een hele som in die tijd) moest er 'n naheffing worden toegepast. In 1866 werd op voorstel van Mgr. WilmeT de H. Bisschop Donatus van Arezzo (361) tot patroon ge kozen. De bisschop was uitgegaan van deze zinsnede in het broe derschapsboekje van Donatus uit Maastricht: „zodat verscheidene dorpen, steden en landen, alwaar men de toevlugt tot deze heilige genomen had, deszelfs krachtda dige bescherming bii de gevaar lijke rampen van onweder, storm winden, 'hagel, donder en bliksem ondervonden hebben." Een vruchtbaar werk Onder de bescherming van de ze heilige heeft de verzekering veel vruchtbaar werk verricht. Vooral na de oorlog toen het be drijf geheel op moderne leest ge schoeid werd en ook een leek als directeur van het bedriif werd aangesteld, is er veel goed tot stand gekomen- Vooral ook de bliksembeveiliging, waarop St. Donatus reeds lang de aancacht had gevestigd, werd zeer goed ter hand genomen. De verzekering, die echt hulp wil bieden en niet op winst uit is. heeft vele goede jaren gemaakt en wii hopen dat zii nog lange tijd voor geheel de Katholieke Kerk in ons vaderland haar zegenrijk werk kan voort zetten. B. Voets, kapelaan DJAKARTA (A.P.) Indonesië zal de import uit Japan drastisch gaan beperken, aldus heeft de minister van economische zaken aangekondigd. Dit is een gevolg van het mis lukken der handelsbesprekingen tussen Indonesië en Japan, die onlangs in Tokio zijn- gehouden. Indonesië heeft daar geweigerd dollars te betalen voor Japanse importgoederen. Japan weigerde het Indonesische aanbod om in ponden sterling te betalen. De minister verklaarde dat van sommige Japanse goederen de import gebeel zal worden stopgezet, van andere sterk be perkt. doeh hij specificeerde de bedoelde producten niet. Er is een comité samengesteld, dat zal trachten andere markten voor Indonesië te vinden-; Grote hoeveelheden goedkope textiel, glasproducten en kleine consumptiegoederen werden tot nu toe geregeld uit Japan inge voerd. Economische kringen vrezen intussen dat de voortgaande her leving van de Japanse industrie de jonge nog niet stabiele Indo nesische industrieën om hals zal brengen. Sutan Sjahrir eiste onlangs namens talrijke Indonesiërs, krachtige beschermende maatre gelen. 'Hij was van mening dat de industriële productie van In donesië, die nog in de kinder schoenen staat en die financiëel nog allesbehalve krachtig is. te lijden heeft van de hoge kosten, die voor een belangrijk deel ont staan tengevolge van lage ar beidsproductiviteit. „Wii kunnen zo niet concurreren met de effi ciënte Japanse industrie. Onze textielfabrieken ziin al uitge schakeld door ingevoerde Japan se producten, die hier tegen fan tastisch lage prijzen worden ver kocht". aldus Sjahrir. Kort geleden heeft het Indo nesische gouvernement een po ging gedaan om de lamgelegde textielindustrie in Oost Java nieuw leven in te blazen door het plaatsen van belangrijke or ders. De meeste fabrieken héb- bent maandenlang leeg gestaan en duizenden arbeiders waren tengevolge daarvan werkloos. 73 MILLIOEN VOOR DUSTSIAND BONN, (A.P.) De ECA heeft heegedeeld, dat 73.780.000 dollar beschikbaar gesteld zijn voor steun aan West-Duitse industrieën die bijdragen tot de verdediging van het Westen leveren. Een derde van het bedrag is bestemd voor huisvesting van mijnwerkers in het Ruhrgebied. NA (AREN COLLEVILLE SUR MER (A.P.) Het lijk van een Amerikaanse soldaat, die bij de invasie op Day sneuvelde, werd onder het zand aan het strand gevonden, aldus werd gisteren bekend ge maakt. HET liep tegen Kerstmis. Voor Woutertje Wam mes waren de dagen, die nu kwamen, de heerlijkste van het jaar. Thuis stond het Kerstkribbetje al en het leek wel, of de kamer ineens veel mooier en pret tiger was geworden. Wou tertje vond alles fijn: het repeteren van de Kerst liedjes op school, het bood schappen doen voor Kerst mis, ja zelfs de gewone karweitjes, die hij op moest knappen. En dan was er nog iets, dat hij graag deed in deze tijd. Wat dat was? Daarvoor moet ik je even meenemen, niet ver weg. Woutertjes huis stond op een hoek en vlak daarnaast lag een stuk land, waarop nog geen huizen waren ge bouwd. De kinderen ge bruikten het als speelveld in de drukke straat, maar- tegen Kerstmis was dat speelveld plotseling veran derd in een klein bos van kerstbomen. Die waren van Jochem. Hoe Jochem ver der heette wist Woutertje niet, hoewel hij hem al vaak geholpen had na schooltijd. Jochem was Jo chem, zo kende iedereen hem. Elk jaar kwam hij te rug met zijn sparren en zijn tentje vol hulst en kerstversieringen. Lan,gs het tentzeil hingen een paar rode en witte lampjes, dat was wat een mooi gezicht. Alle mensen, die langs kwamen, keken >er naar en Woutertje was o zo trots, dat hij dan met Jochem aan het werk was. Hij gaf de bomen aan, behalve de zwaarste na tuurlijk. Er lagen allerlei bomen op het veld, grote en kleine, dikke en dunne, Woutertje had er nog nooit zoveel bij elkaar gezien zal ik je eens heel eerlijk vertellen wat hij dacht? „Ik wou, ik wou dat ik er één tje kreeg, zo'n heel klein boompje maar". Schuins keek hij naar Jochem. Het leek wel, of die niets van zijn wens bemerkte. Ach, als je zelf ook zo veel kerstbomen hebt, denk je er misschien niet aan, dat een ander er zo graag een zou hebben. Trouwens, de kerstbomen waren heel duur, zelfs de kleine.... sneeuwt!" riep Woutertje naar beneden. Even later schoof de keu kendeur open. Vader ging kijken. „Ja" zei hij, „er komt een flink pak sneeuw aan. Dat zal me mQrgen wat worden, als ik er met de kar doorheen moet." Woutertjes vader was DAT waren de gedach ten, die Woutertje soms had als hij meehielp met prijzen afroepen, bo men aanslepen en oprui men. 's Avonds werd het tentje uiteen gehaald en tegen de huizenmuur gezet. De versieringen en de lampjes nam Jochem weer mee, doch de kerstbomen bleven achter op het veld. Die zou hij onmogelijk al lemaal kunnen vervoeren op zijn karretje. Maar geen nood, Tako was er, die kon even goed op de bomen passen als hij. Tako was Jochems hond, een trouw en waakzaam beest. Er stond een hok voor hem op het veld, zodat hij het niet koud hoefde te hebben. Gelukkig vroor het niet. De lucht was lang zo hel der niet meer als een paar dagen geleden. Je zag de maan haast niet, zo grijs en nevelig was de hemel. „Er komt ander weer'' zeiden de mensen entoen Wou tertje op een avond naar bed ging en de gordijnen wilde dichttrekken, daalden er grote witte vlokken langs zijn venster omlaag. Het sneeuwde! Het was zo zacht en stilletjes begon nen, dat Woutertje er in de huiskamer niets van ge merkt had. Verbaasd staar de hij naar het raam. Kijk, er kwamen steeds meer vlokken en ze werden als maar dikker. „Het sneeuwt, het groenteboer. „En Jochem" piekerde Woutertje, „die zal het ook niet gemakke lijk hebben met zijn wagen tje". Opeens flitste er nog een andere gedachte door zijn hoofd. De kerstbomen, de kerstbomen die buiten lagen! Als er een flink pak kwam, zoals vader had ge zegd, lagen de bomen mor gen dik en dik onder de sneeuw. Wat een last zou dat geven voor Jochem. Morgen was het nog wel de laatste dag voor Kerstmis, dan hadden ze heus wel wat anders te doen dan sneeuw ruimen. Woutertje aarzelde niet lang. Hij ging zijn jas aan trekken en liep haastig de deur uit. Vader en moeder keken elkaar verbaasd aan „Wat is er nou aan de hand?" zeiden ze. Vader Wammes wist niets beters te doen dan ook zijn jas aan te schieten en zijn zoontje achterna te gaan. Buiten zag hij, hoe Woutertje het tentzeil, dat" tegen de muur lag, uiteen begon te halen. Tako had nog even gegromd maar hij zag al gauw, dat het goed volk was. „Wacht even jon gen" riep vader „ik zal je helpen." Samen met Woutertje spreidde hij het zeil uit en met vereende krachten leg den zij het over een groep kerstbomen neer. „Niet ge noeg" zei Woutertje ang stig. maar vader wist raad. Hij had zelf toch ook nog een zeil op zijn groentekar. Dat kon er best zolang af, want de kar stond onder een afdakje. „En we heb ben nog een paar oude zak ken" zei Woutertje toen, ..misschien komen we er, vader". En ze kwamen er! In een kwartier tijds lagen alle Kerstbomen toegedekt, niet door de sneeuw, maar door dik zeil en jute zakken. Jochem zuchtte. Nou de hoek nog om, hè hè, dan was hij er ten minste. Maar.wat Was dat? Daar lagen de Kerstbomen, temidden van de sneeuw, maar zelf waren ze nog zo groen.... ja zo groen als sparregroen! „Een wonder" mompelde Jochem, „een wonder, zo waar als ik hier sta" Met grote ogen stond hij naar de bomen te kijken en hij merkte niet eens, dat Wou tertje er aan kwam. „En wat zeg je er van?" hoorde hij opeens een opgetogen stem achter zich, „we moe ten alleen het zeil schoon maken, dat heb j>e zo met een nodig voor je tentje". Jochem draaide zich om en voor het eerst zag Wouter tje zijn grijze ogen stralen. Dat is prachtwerk" zei Jo chem alleen maar, „pracht werk hoor". Verder zal Ik maar niets meer zegen. Ik wil je alleen nog vertellen, dat Wouter tje dat jaar een Kerstboom cadeau kreeg en niet zo maar een kleintje, nee een flinke grote, een reus van sen kerstboom! 's-GRAVEMHAGE Voor de leden van het genootschap voor Internationale Zaken en de Vereniging voor Internationale Rechtsorde, heeft ir. A. M. Harthoorn, wetenschappelijk mede werker van het Bureau voor Internationale Technische Hulp, gesproken over de ontwikkelingsplannen in Afrika ten Zuiden van de Sahara. De ontsluiting van het zwarte werelddeel is feitelijk pas begonnen en vereist de gezamenlijke krachtsinspan ning van de daartoe bevoegde krachten. De heer Harthoorn gaf eerst een kort historisch overzicht tot de politieke ontwikkelingen na 1900. Geheel Centraal Afrika was in de 19de eeuw op geheel wille keurige wijze tussen Europese staten opgedeeld, met uitzonde ring van het sterk onder Ameri kaanse invloed staande Liberia, dat in 1847 een onafhankelijke staat werd. Met uitzondering van de exploi tatie van minerale rijkdommen is Afrika ten Zuiden van de Sahara wat haar economische ontwikke ling aangaat, tot aan de tweede wereldoorlog een stiefkind geble- Meer dan honderd zusters van het Roosevelt Hospitaal te New York hebben tijdens een optocht bij kaarslicht de patiënten van het ziekenhuis kerstliederen toegezongen. Een van die patiënten was de bekende filmster Gary Cooper, en het spreekt vanzelf, dat de zusters, die aan zijn ziekbed stonden, hun uiterste best deden hun held van het witte doek een onvergetelijk moment te bezorgen. ven. Dit noemde hij begrijpelijk vanwege de zeer grote moeilijk heden, welke overwonnen moes ten worden en de grote kapitaals investeringen, die voor de basis uitrusting vereist zijn, alvorens tot een enigszins rendabele ex ploitatie kan worden gekomen. Het betrouwbare areaal is er betrekkelijk klein en het, lang verwaarloosde probleem van „soilconervation" is van eerste belang. De primitieve bebou- wingswijze van de inheemse be woners is mede oorzaak van de geringe opbrengst van de oogst en de ondervoedheid van de be volking. Haar slechte gezondheids toestand is voorts ook te wijten aan vele ziekten. Op grond hier van ondervindt ook de veeteelt grote moeilijkheden, zodat het vleesgebruik van de bevolking zo ongeveer het laagste ter we reld is. Somber. Het totaal beeld is vrij somber. Een onzer wetenschappelijke landbouwmensen zei onlangs, als men naar tropisch Afrika gaat, moet men beginnen alles wat men van Indië weet te vergeten. Een oudere planter drukte zich anders uit: Afrika is prachtig, maar als je naar de moeder gaat, moet je niet menen de dochter te zullen ontmoeten. Afrika is oud, veel ouder dan Indië. Het biedt ge weldige mogelijkheden. De heer Harthoorn somde hier na de gestadige groei op van de vele tropische producten als cacao, plantaardige vetten, koffie, katoen, sisai, steenkool en andere. De uitvoer van mineralen is even eens gestadig toegenomen. Ken merkend voor de ontwikkeling noemde hij het feit, dat men er steeds meer toe overgaat meer bewerkte producten met een ho gere intrinsieke waarde te verko pen, zoals grondnotenolie inplaats van de grondnoten zelf, tin in plaats van tinerts enz. De Neder landse handel met dit werelddeel is sinds de laatste oorlog verdrie voudigd. Het vervoersprobleem. Wellicht het belangrijkste pro bleem van de ontwikkeling van Afrika is wel het vervoerspro bleem. Om een voorbeeld te noe men: voor het transport Van ce ment van de kust van Frans Equatoriaal Afrika via Bangui naar het Tchad-gebied moet een afstand van 3000 km worden af gelegd, waarvoor gemiddeld 10 a 16 maanden nodig zijn. Hij ging op een en ander wat dieper in om aan te tonen hoe moeilijk het is tot rationale oplossingen van de verkeersproblemen te komen. De verbetering en de modernise ring van de infrastructuur der Afrikaanse gebieden vereisen gro te investeringen. Daarbij is het noodzakelijk, dat er een even wicht wordt gehandhaafd tussen de ontwikkeling van de sociale diensten, de basisuitrusting (ver keer, havens, electrische energie, watertoevoer enz.) en tenslotte de productieve sector. Wil men sociale ontreddering voorkomen, dan moeten deze investeringen gelijk opgaan of althans harmo nisch opgaan. ri-. J "iyl 'I. -'j-i' i~- .4-1 ROME (K.N.P.). Onafgebro ken stromen goederen voor de watersnoodslachtoffers in Italië binnen. Het zijn enorme ladingen kleding, voedsel en medicamen ten. Rome, centrum van de extra- hulpverlening, komt ruimte te kort om de gaven van Katholieke organisaties uit alle werelddelen op te vangen. Oostenrijk, Frank rijk, Luxemburg, Duitsland, Zwit serland, België en de V.S. hebben reeds een deel van hun gift naar Rome gezonden. Er zal nog meer komen, o.a. uit ons land, waar de inzameling kortgeleden is ge houden. Vele Belgische en Oostenrijkse geloofsgenoten hebben aangebo den een Italiaans kind uit de overstroomde gebieden enige tijd huisvesting te verlenen. Een ver tegenwoordiger van de Oosten rijkse Caritas, die de getroffen streken in Noord- en Zuid-Italië heeft bezocht, deelde echter in Arendskerk 25 te Genua; Axel- dijk 26 te Le Havre; Beverwijk 26 v. R'dam te Ancona; Bloem fontein 25 te Pt Elizabeth; Bor neo 25 Djibouti/Pondicherry; Callisto 27 v. A'dam te New Or leans verw.; Caltex Leiden (T) 26 v. R'dam te Sidon verw.; Ce- ram 24 nm v. Conchin/Alexan- drië;Cottica 24 v. Paramaribo; Gadila (T) 24 v. Kaapstad; Ja gersfontein 26 nm te Antwerpen; Katwijk 24 v. Setubal/Neder- landKieldrecht 26 te Singapore; Kota Gede 24 v. Pt. Said; Kota Inten 26 te Penang; Leopolds- kerk p. 25 Finisterre; Limburg 25 te Pt. Sudan; Phrontis 25 bij Kp. Guardafui/Aden; Rondo p. 24 Socotra/Pt Sudan: Tabinta p. 24 Flores AzorenWillem Ruys 25 250 m ZO Minikoy/Aden. een correspondentie mede, dat voorlopig nog niet aan kinderuit zending kon worden gedacht. Door de rampspoed, die hen heeft getroffen, is het 'saamhorigheids gevoel in de gezinnen veel ster ker geworden. Daarom zou het onjuist zijn de kinderen in dit stadium van hun ouders te schei den. Over enige tijd zal dit waar schijnlijk beter mogelijk zijn. Niet alleen uit de Westerse lan den is antwoord gekomen op de noodkreet van het Italiaanse volk. Ook achter het IJzeren Gordijn leven de Katholieken met de slachtoffers mee. Mgr. Stefan Wyszynski, aartsbisschop van Warschau, heeft de H. Vader en het Italiaanse Episcopaat een schrijven gezonden, waarin hij zijn deelneming betuigt met de zware ramp, die Italië heeft ge teisterd. Met de „Eemdijk" van de Holland-Amerika-Lijn, die Zondag nacht in de Rijnhaven te Rotterdam arriveerde, zijn 23 Sherman-tanks voor het Nederlandse leger uit de Verenigde Staten in ons land aangekomen. (Van onze correspondent) Tussen balen katoen, vaten met hars en pakken zwarte carboon zaten in twee vrachtschepen van de HollandAmerikalijn een 44-tal Shermantanks weggedoken, die Maandagmorgen aan de kade te Rotterdam door de lucht zweelden, om even later door de N.S. naar de Veluwe te worden vervoerd. DJAKARTA (Aneta) Officiële kringen in Djakarta bewaren het stilzwijgen over de kwestie van de aanhouding van wapens aan boord van de „Blitar". In sommige Indonesische politieke kringen spreekt men over de mogelijkheid van een compromis, in die zin, dat de wapenlading aan de Nederlanders zal worden teruggegeven om naar Nederland te worden teruggebracht. Hieromtrent gevraagd, ant woordde de Nederlandse Hoge Commissaris: „Geen commentaar" Inmiddels werd Maandag het lossen van de wapenlading aan boord van de „Talisse" ter aan houding voortgezet. De haven commandant, kapitein Mulljano, heeft aan Aneta medegedeeld, dat hij hoopte daarmee in de loop van Maandag gereed te komen. Het schip ligt een mijl buiten de kust, zodat afvoer bij een geringe verslechtering van het weer reeds vertraagd wordt. Intussen werken 150 arbeiders aan dit karwei. De voorzitter van de Partai Nasional Indonesia, Sidik Djojo- sukarto. zeide in een onderhoud met de pers, dat naar zijn me ning de Indonesische regering de wapens met bestemming voor Nieuw-Guinea, die zij uit de „Ta lisse" heeft doen halen, niet be hoeft terug te geven, al zou daar van desnoods eventueel 't gevolg zijn, dat de onderhandelingen over de opheffing van het Unie statuut en Nieuw-Guinea zouden doodlopen. Daar zullen zij de eerste van een nieuwe zending oorlogsmate riaal van de Verenigde Staten in handen vallen van het regi ment Huzaren van Sytzema, dat als een nieuw onderdeel van het wapen der cavalerie op 1 October is opgericht. Op 15 Februari zul len deze nieuwe tanks gereed zijn om voor de herhalingsoefeningen in gebruik te worden genomen. Uit de beide vrachtschepen kwam met de tanks nog een la ding van twee millioen mitrail leurpatronen en vijf stukken licht afweergeschut in ons land. In Januari worden nog vier en veer tig tanks verwacht. Er zijn er reeds 126 in ons land. De tanks zijn middelzware tanks van het type M4A1. Zij zijn algemeen bekend onder de naam Sherman tanks. Elke tank is be wapend met een kanon van 75 mm, twee mitrailleurs van het kaliber EP en een van het kali ber 50. De tanks zijn voorzien van Wright stermotoren en kun nen een snelheid van ruim 30 km per uur bereiken. In geladen toe stand weegt een Sherman-tank ongeveer 31 ton.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1951 | | pagina 5