St. Donatus v/erd vóór honderd
jaar te Zwolle opgericht
Midden- en Zuid-Afrika geven
een somber beeld te zien
44 dertig-tons tanks
INCIDENT-TALISSE
na incident-Blitar
alleen
meer
Indonesië gaat Japanse
import drastisch beperken
T ransportmoeilijkheden
niet te beschrijven
voor Huzaren van Sytzema
Een stroom van goederen
voor Noord-ltalië
ACH, ach, wat was dat
de volgende morgen
een vervelende verrassing
voor Jochem. Sneeuw!
Moeizaam strompelde hij
door de straten. Lieve he
meltje, wat lag er een pak.
„En nou de Kerstbomen
nog" piekerde hij mistroos
tig, „wanneer zai ik die
eens onder de sneeuw van
daan hebben? Vanmiddag
twaalf uur misschien".
ilskracht
MERKWAARDIG JUBILEUM
Brandverzekering voor
C. kerken en pastorijen'
Arbeidsproductiviteit te gering
HOE WOUTERTJE EEN
KERSTBOOM KREEG
Een Kerstgeschenk
Rome organiseert
Scheepsberichten
Om van diefstalniet te spreken....
DONDERDAG 27 DECEMBER 1951
PAGINA 5
oemen. Je moet een
racht en een goed
sn. Maar daar alleen
■g niet mee.
jn opinie heeft iede-
jongen altijd enige
n hardrijder te wor
st alleen die aanleg
voeren, en ik weet
ve het vraagt om de
enkel te bestuderen
f machtig te worden,
ien is warempel niet
zonder meer.
:r nog een zaak, wel-
nog 't allerbelang-
n serieus leven. Het
/alien hoe gemakke-
vele jongere mensen
lik wordt geleefd.
ïs vinden zij prach-
ouden heus zelf ook
llen bereiken- Roeim
;d trekt geweldig, ik
es nog wel 't meest,
horen wat je er ai
over moet hebben
r te brengen, vroeg
iet roken, niet drin-
uifpartiien, zo regel-
ik leven (en dat niet
skje neen jaren lang)
lardigheid er meteen
hebben ze er schoon
oem ik een opvallen-
n de wilskracht van
jonge generatie. Al
ïurliik altijd (geluk-
eringen. Ik wil dan
hele jeugd over één
Maar het verschijn-
ik ben heus niet de
t is opgevallen,
reen Friese schaatsen
hardrijder kan men
op 'n Friese schaats.
rordt nog altijd veel
ons land, vooral ook
zo'n prettige toer-
'ii is laag en de rjj-
dus lang niet zo moe
veel hoger gebouwde
ihaatsen. Doch dit is
de hoofdzaak. De
ats is alleen aan de
scherp geslepen, je
is geen bochten mee
e Noor is, zoals ik al
r geconstrueerd,
e Noor ook de ideale
r de hardrijder. Dat
eid van mijzelf, maar
irdrijders en experts
omwonden verklaard,
iervinding.
nen niet denken, dat
eciaal in Noorwegen
m gefabriceerd. Er
.e modellen, welke
i volgens hetzelfde
k geslepen worden
mgterichting 'n nau-
abare ronding,
oren van Nederlands
ndere modellen zijn
.Havekotte), Ballang-
;en, Olzen, Seyffarth
js genoemd naar be
rijders.
eur voor een speciale
niet, ze zijn allemaal
Te moet echter aan
wennnen. Als je een
moeten rijden op 'n
model, heb je gro-
t de race voor jezelf
kking uitdraait. Maar
iog niet de hoofdzaak
Het allervoornaam-
ezit van een keihard
i onverzettelijke wil
n. Je moet nóóit het
met de gedachte, dat
ider (door zijn naam
terker is dan jij. Als
i, ben je al verloren
een streek hebt ge-
zoals er geen twee
aar wel tien foto's
smaakt zijn. De bal
r in 't strafschop-
goed getimede uit-
rong en de tegen-
is het Kees v. d.
springen zoals hij
is veilig vast in de
int glimlachte. In de
m tropendienst wa-
s»als beren geworden,
jodies waren getraind
ren gehard. De tro-
hun huid gebronsd
van vreemde landen
est gerijpt. Ze waren
ven in de twintig en
len, zonder uitzonde-
ten geworden. Maar
efde voor treurige,
liedjes was geble-
is vijf keer per week
het strand stil en
;n meisje wachten en
/en zo vele malen
loofdstel aan de muur
l in de schuur" han-
de muur van 't oude
n knaapje, droef en
En het was wonder-
lk een toewijding die
;evige kerels zulke
m.
wassen man bewaart
romantische knaap,
;'n jongelingsjaren is
mijmerde luitenant
En dat is het, wat de
dol op ons maakt",
ir zelfbewust aan toe.
uit zijn gepeins opge-
rdat de kok met een
iten kwam en er met
1 een roffel op sloeg.
(Wordt vervolgd)
Op de 12e October 1819 was de jonge B. Hofman door de
aartspriester als pastoor naar de statie „De Pool" van de Ygracht
gestuurd. Door allerlei omstandigheden stond de vroeger zo
welvarende statie voor een bankroet en om de zaak te redden,
had de aartspriester met de pastoor een kerkbestuur samenge
steld, dat tot taak had om de financiën te saneren. De toenma
lige pastoor van Lieshout was er niet tegen opgewassen en had
zijn ontslag gevraagd. Aartspriester Cramer, die Hofman al
kende van het seminarie had hij in 1811 niet een adres
samengesteld voor de leiding op de Warmondse priesterschool?
meende, dat alleen een voorzichtig en talentvol financier hier
orde kon scheppen en zulk een man was er maar één in het
hele kerkdistrict en dat was de jonge B. Hofman.
En met behulp van zü-n kerk
bestuur werd in 1821 een gunsti
ge regeling getroffen en was de
Pool gered. Maar de jonge Hof
man bleef niet op ziin lauweren
rusten. „De kerken moeten veel
meer tegen allerlei onheilen wor
den beschermd," zo zeide hij te
gen zijn vriend pastoor Burg-
meyer uit Warmond, „en vooral
moeten wii wat doen bij brand-
Dan zit een kerk er nog veel die
per in dan de Pool. „Ik ben het
met je eens" antwoordde de pas
toor, „wat dacht je van 'n soort
onderlinge verzekering?"
Het plan wordt
enthousiast begroet
„Ja ja dat is het," zeide pas
toor Hofman, „maar kan jii dat
niet uitwerken? Je weet het; als
deken héb je je handen vol- En
vooral nu ik in Amsterdam over
al werk voor het katholiek onder-
wiis. Je hebt laatst zeker wel in
de „Godsdienstvriend" gelezen,
dat ik bestuurslid van verschil
lende onderwijscommissies ben
en dat geeft je handen vol met
werk. Maar ik zal je zo veel ik
kan steunen." „Goed. ik zal het
proberen" antwoordde pastoor
Burgmeyer, „dat is ook een ge
ruststelling v-oor mii want als het
onweert, sta ik doodsangsten uit.
Mijn kerkje staat zo open."
De Deken neemt het over
Maar de pastoor kon zijn be
lofte niet inlossen- Hij werd ern
stig ziek en kon zich met de in
richting van zulk een verzeke
ring niet bemoeien. Deken Hof
man, zo vertellen de oude notu
lenboeken van Sint Donatus,
schreef een briefje naar zijn
vriend „om narigt in te winnen
omtrent de voortgang of stilstand
in het plan". Toen hii hoorde, dat
de pastoor het onmogelijk meer
kon doen, maakte hii het plan
om het zelf maar te proberen.
Hij reist naar Zwolle
Maar hoe kon hii de zending
meekrijgen? Hü moest de aarts
priesters, die als de kerkelijke
overheid fungeerden, voor zulk
een verzekering winnen en dan
kwam de rest vanzelf wel. De
Hollandse aartspriester E. van
der Haagen, pastoor van Zoeter-
woude, die hii heel goed kende,
was er wel voor te vinden maar
de anderen? Vooral de eerbied
waardige H. van Kessel. aarts
priester van Salland. Drente en
Groningen en pastoor in Zwolle.
Hii was nog echt van de ouder
wetse stempel en vond verzeke
ringen geldklopperiien! De wiize
deken Hofman wist er wel raad
op- Hii ging zelf naar Zwolle en
besprak het gehele verzekerings
plan met de aartspriester en de-
zp was er zo mee ingenomen, dat
hii voorstelde om alle aartspries
ters in Zwolle ter vergadering
bijeen te roepen en dan deze on
derlinge tegen brand te stichten.
De vergadering
En zo kwamen naar Zwolle,
pastoor Simons uit Leeuwarden
de aartspriester van Friesland;
pastoor van Haagen van Holland
en Zeeland; Etngers van Twente:
WiUemsen -an Gelderland en
Hartman van Utrecht. Zii keur
den de plannen goed en gaven
deken Hofman opdracht om al
les uit te werken en als directeur
van deze nieuwe onderneming op
te treden. En' korte tijd daarna
werd aan de vice superior van de
Hollandse zending (ons land was
toen nog missiegebied) en aan
de aartspriester het reglement
van „de onderlinge brandverze-
k erin1 gsmvoor R..C Kerken,
daarbii behorende pastoryen.
openbare op zich zelve staande
kapellen, godsdienstige gestich
ten en seminariën, met de daarbii
behorende mobilair" aangeboden
en goedgekeurd. Als oprichtings
datum van deze nieuwe maat
schappij werd 1 Jan. 1852 gesteld.
De vruchtbare werkzaamheid
De verzekering kon haaT ze
genrijk werk beginnen. Pastoor
van Haagen, die zeer enthousiast
was. liet zich als eerste lid in
schrijven. Spoedig volgden er nu
meer en toen na met herstel van
de Bisschoppelijke Hiërarchie de
missietoestand in het Noordelijk
Nederland werd opgeheven, werd
ook de inschrijving voor de ker
ken van Brabant en Limburg
opengesteld. Er werd langzamer
hand een aardig reservefonds ge
vormd, iets wat voor een verze
kering onmisbaar is. „Het is te
honen, dat we niet veel schade
krijgen" zeide de deken meerma
len in de motmmissarisvergaderin-
gen. „We moeten eerst klaar ziin
met ons fonds."
De brand te Uithuizen
Maar daar kwam in het voor
jaar van 1856 het ontstellende
bericht: „In Uithuizen is 'n grote
brand geweest." Men zat even in
zak en as, totdat men de ware
toedracht hoorde De kapelaan,
die de brand had ontdekt in de
pastorie, had alarm gemaakt en
met vele mannen had hii water
aangedragen, zodat de brand al
leen tot de pastorie beperkt bleef.
Kerk en schooj hadden wat wa
terschade opgelopen- Dit was een
meevaller voor de jonge verzeke
ring! Door dezfj beperking van de
brand was zij uit de brand en
„ten blijke van hulde en erken
tenis werd hem een gouden hor-
logiie geschonken".
St. Donatus de patroon
Gelukkig had de ionge verze
kering nog meer meevallers en
zo kon een reserve kapitaal ge
vormd wonden. Alleen bii de gro
te brand van de kerk van Ensche
de, wat een schadepost van on
geveer f 55.000 betekende (een
hele som in die tijd) moest er 'n
naheffing worden toegepast. In
1866 werd op voorstel van Mgr.
WilmeT de H. Bisschop Donatus
van Arezzo (361) tot patroon ge
kozen. De bisschop was uitgegaan
van deze zinsnede in het broe
derschapsboekje van Donatus uit
Maastricht: „zodat verscheidene
dorpen, steden en landen, alwaar
men de toevlugt tot deze heilige
genomen had, deszelfs krachtda
dige bescherming bii de gevaar
lijke rampen van onweder, storm
winden, 'hagel, donder en bliksem
ondervonden hebben."
Een vruchtbaar werk
Onder de bescherming van de
ze heilige heeft de verzekering
veel vruchtbaar werk verricht.
Vooral na de oorlog toen het be
drijf geheel op moderne leest ge
schoeid werd en ook een leek als
directeur van het bedriif werd
aangesteld, is er veel goed tot
stand gekomen- Vooral ook de
bliksembeveiliging, waarop St.
Donatus reeds lang de aancacht
had gevestigd, werd zeer goed ter
hand genomen. De verzekering,
die echt hulp wil bieden en niet
op winst uit is. heeft vele goede
jaren gemaakt en wii hopen dat
zii nog lange tijd voor geheel de
Katholieke Kerk in ons vaderland
haar zegenrijk werk kan voort
zetten. B. Voets, kapelaan
DJAKARTA (A.P.) Indonesië
zal de import uit Japan drastisch
gaan beperken, aldus heeft de
minister van economische zaken
aangekondigd.
Dit is een gevolg van het mis
lukken der handelsbesprekingen
tussen Indonesië en Japan, die
onlangs in Tokio zijn- gehouden.
Indonesië heeft daar geweigerd
dollars te betalen voor Japanse
importgoederen. Japan weigerde
het Indonesische aanbod om in
ponden sterling te betalen.
De minister verklaarde dat
van sommige Japanse goederen
de import gebeel zal worden
stopgezet, van andere sterk be
perkt. doeh hij specificeerde de
bedoelde producten niet.
Er is een comité samengesteld,
dat zal trachten andere markten
voor Indonesië te vinden-;
Grote hoeveelheden goedkope
textiel, glasproducten en kleine
consumptiegoederen werden tot
nu toe geregeld uit Japan inge
voerd.
Economische kringen vrezen
intussen dat de voortgaande her
leving van de Japanse industrie
de jonge nog niet stabiele Indo
nesische industrieën om hals zal
brengen.
Sutan Sjahrir eiste onlangs
namens talrijke Indonesiërs,
krachtige beschermende maatre
gelen. 'Hij was van mening dat
de industriële productie van In
donesië, die nog in de kinder
schoenen staat en die financiëel
nog allesbehalve krachtig is. te
lijden heeft van de hoge kosten,
die voor een belangrijk deel ont
staan tengevolge van lage ar
beidsproductiviteit. „Wii kunnen
zo niet concurreren met de effi
ciënte Japanse industrie. Onze
textielfabrieken ziin al uitge
schakeld door ingevoerde Japan
se producten, die hier tegen fan
tastisch lage prijzen worden ver
kocht". aldus Sjahrir.
Kort geleden heeft het Indo
nesische gouvernement een po
ging gedaan om de lamgelegde
textielindustrie in Oost Java
nieuw leven in te blazen door
het plaatsen van belangrijke or
ders. De meeste fabrieken héb-
bent maandenlang leeg gestaan
en duizenden arbeiders waren
tengevolge daarvan werkloos.
73 MILLIOEN VOOR
DUSTSIAND
BONN, (A.P.) De ECA heeft
heegedeeld, dat 73.780.000 dollar
beschikbaar gesteld zijn voor
steun aan West-Duitse industrieën
die bijdragen tot de verdediging
van het Westen leveren.
Een derde van het bedrag is
bestemd voor huisvesting van
mijnwerkers in het Ruhrgebied.
NA (AREN
COLLEVILLE SUR MER (A.P.)
Het lijk van een Amerikaanse
soldaat, die bij de invasie op
Day sneuvelde, werd onder het
zand aan het strand gevonden,
aldus werd gisteren bekend ge
maakt.
HET liep tegen Kerstmis.
Voor Woutertje Wam
mes waren de dagen, die
nu kwamen, de heerlijkste
van het jaar. Thuis stond
het Kerstkribbetje al en
het leek wel, of de kamer
ineens veel mooier en pret
tiger was geworden. Wou
tertje vond alles fijn: het
repeteren van de Kerst
liedjes op school, het bood
schappen doen voor Kerst
mis, ja zelfs de gewone
karweitjes, die hij op
moest knappen. En dan
was er nog iets, dat hij
graag deed in deze tijd.
Wat dat was? Daarvoor
moet ik je even meenemen,
niet ver weg.
Woutertjes huis stond op
een hoek en vlak daarnaast
lag een stuk land, waarop
nog geen huizen waren ge
bouwd. De kinderen ge
bruikten het als speelveld
in de drukke straat, maar-
tegen Kerstmis was dat
speelveld plotseling veran
derd in een klein bos van
kerstbomen. Die waren van
Jochem. Hoe Jochem ver
der heette wist Woutertje
niet, hoewel hij hem al
vaak geholpen had na
schooltijd. Jochem was Jo
chem, zo kende iedereen
hem. Elk jaar kwam hij te
rug met zijn sparren en
zijn tentje vol hulst en
kerstversieringen. Lan,gs
het tentzeil hingen een paar
rode en witte lampjes, dat
was wat een mooi gezicht.
Alle mensen, die langs
kwamen, keken >er naar en
Woutertje was o zo trots,
dat hij dan met Jochem aan
het werk was.
Hij gaf de bomen aan,
behalve de zwaarste na
tuurlijk. Er lagen allerlei
bomen op het veld, grote
en kleine, dikke en dunne,
Woutertje had er nog nooit
zoveel bij elkaar gezien
zal ik je eens heel eerlijk
vertellen wat hij dacht? „Ik
wou, ik wou dat ik er één
tje kreeg, zo'n heel klein
boompje maar". Schuins
keek hij naar Jochem. Het
leek wel, of die niets van
zijn wens bemerkte. Ach,
als je zelf ook zo veel
kerstbomen hebt, denk je
er misschien niet aan, dat
een ander er zo graag een
zou hebben. Trouwens, de
kerstbomen waren heel
duur, zelfs de kleine....
sneeuwt!" riep Woutertje
naar beneden.
Even later schoof de keu
kendeur open. Vader ging
kijken. „Ja" zei hij, „er
komt een flink pak sneeuw
aan. Dat zal me mQrgen
wat worden, als ik er met
de kar doorheen moet."
Woutertjes vader was
DAT waren de gedach
ten, die Woutertje
soms had als hij meehielp
met prijzen afroepen, bo
men aanslepen en oprui
men. 's Avonds werd het
tentje uiteen gehaald en
tegen de huizenmuur gezet.
De versieringen en de
lampjes nam Jochem weer
mee, doch de kerstbomen
bleven achter op het veld.
Die zou hij onmogelijk al
lemaal kunnen vervoeren
op zijn karretje. Maar geen
nood, Tako was er, die kon
even goed op de bomen
passen als hij. Tako was
Jochems hond, een trouw
en waakzaam beest. Er
stond een hok voor hem op
het veld, zodat hij het niet
koud hoefde te hebben.
Gelukkig vroor het niet.
De lucht was lang zo hel
der niet meer als een paar
dagen geleden. Je zag de
maan haast niet, zo grijs en
nevelig was de hemel. „Er
komt ander weer'' zeiden de
mensen entoen Wou
tertje op een avond naar
bed ging en de gordijnen
wilde dichttrekken, daalden
er grote witte vlokken
langs zijn venster omlaag.
Het sneeuwde! Het was zo
zacht en stilletjes begon
nen, dat Woutertje er in
de huiskamer niets van ge
merkt had. Verbaasd staar
de hij naar het raam. Kijk,
er kwamen steeds meer
vlokken en ze werden als
maar dikker.
„Het sneeuwt, het
groenteboer. „En Jochem"
piekerde Woutertje, „die
zal het ook niet gemakke
lijk hebben met zijn wagen
tje". Opeens flitste er nog
een andere gedachte door
zijn hoofd. De kerstbomen,
de kerstbomen die buiten
lagen! Als er een flink pak
kwam, zoals vader had ge
zegd, lagen de bomen mor
gen dik en dik onder de
sneeuw. Wat een last zou
dat geven voor Jochem.
Morgen was het nog wel de
laatste dag voor Kerstmis,
dan hadden ze heus wel wat
anders te doen dan sneeuw
ruimen.
Woutertje aarzelde niet
lang. Hij ging zijn jas aan
trekken en liep haastig de
deur uit. Vader en moeder
keken elkaar verbaasd aan
„Wat is er nou aan de
hand?" zeiden ze.
Vader Wammes wist
niets beters te doen dan
ook zijn jas aan te schieten
en zijn zoontje achterna te
gaan. Buiten zag hij, hoe
Woutertje het tentzeil, dat"
tegen de muur lag, uiteen
begon te halen. Tako had
nog even gegromd maar hij
zag al gauw, dat het goed
volk was. „Wacht even jon
gen" riep vader „ik zal je
helpen."
Samen met Woutertje
spreidde hij het zeil uit en
met vereende krachten leg
den zij het over een groep
kerstbomen neer. „Niet ge
noeg" zei Woutertje ang
stig. maar vader wist raad.
Hij had zelf toch ook nog
een zeil op zijn groentekar.
Dat kon er best zolang af,
want de kar stond onder
een afdakje. „En we heb
ben nog een paar oude zak
ken" zei Woutertje toen,
..misschien komen we er,
vader".
En ze kwamen er! In een
kwartier tijds lagen alle
Kerstbomen toegedekt, niet
door de sneeuw, maar door
dik zeil en jute zakken.
Jochem zuchtte. Nou de
hoek nog om, hè hè, dan
was hij er ten minste.
Maar.wat Was dat?
Daar lagen de Kerstbomen,
temidden van de sneeuw,
maar zelf waren ze nog zo
groen.... ja zo groen als
sparregroen!
„Een wonder" mompelde
Jochem, „een wonder, zo
waar als ik hier sta" Met
grote ogen stond hij naar
de bomen te kijken en hij
merkte niet eens, dat Wou
tertje er aan kwam. „En
wat zeg je er van?" hoorde
hij opeens een opgetogen
stem achter zich, „we moe
ten alleen het zeil schoon
maken, dat heb j>e zo met
een nodig voor je tentje".
Jochem draaide zich om en
voor het eerst zag Wouter
tje zijn grijze ogen stralen.
Dat is prachtwerk" zei Jo
chem alleen maar, „pracht
werk hoor".
Verder zal Ik maar niets
meer zegen. Ik wil je alleen
nog vertellen, dat Wouter
tje dat jaar een Kerstboom
cadeau kreeg en niet zo
maar een kleintje, nee een
flinke grote, een reus van
sen kerstboom!
's-GRAVEMHAGE Voor de leden van het genootschap voor
Internationale Zaken en de Vereniging voor Internationale
Rechtsorde, heeft ir. A. M. Harthoorn, wetenschappelijk mede
werker van het Bureau voor Internationale Technische Hulp,
gesproken over de ontwikkelingsplannen in Afrika ten Zuiden
van de Sahara. De ontsluiting van het zwarte werelddeel is
feitelijk pas begonnen en vereist de gezamenlijke krachtsinspan
ning van de daartoe bevoegde krachten.
De heer Harthoorn gaf eerst
een kort historisch overzicht tot
de politieke ontwikkelingen na
1900. Geheel Centraal Afrika was
in de 19de eeuw op geheel wille
keurige wijze tussen Europese
staten opgedeeld, met uitzonde
ring van het sterk onder Ameri
kaanse invloed staande Liberia,
dat in 1847 een onafhankelijke
staat werd.
Met uitzondering van de exploi
tatie van minerale rijkdommen is
Afrika ten Zuiden van de Sahara
wat haar economische ontwikke
ling aangaat, tot aan de tweede
wereldoorlog een stiefkind geble-
Meer dan honderd zusters van het Roosevelt Hospitaal te
New York hebben tijdens een optocht bij kaarslicht de
patiënten van het ziekenhuis kerstliederen toegezongen. Een
van die patiënten was de bekende filmster Gary Cooper,
en het spreekt vanzelf, dat de zusters, die aan zijn ziekbed
stonden, hun uiterste best deden hun held van het witte
doek een onvergetelijk moment te bezorgen.
ven. Dit noemde hij begrijpelijk
vanwege de zeer grote moeilijk
heden, welke overwonnen moes
ten worden en de grote kapitaals
investeringen, die voor de basis
uitrusting vereist zijn, alvorens
tot een enigszins rendabele ex
ploitatie kan worden gekomen.
Het betrouwbare areaal is er
betrekkelijk klein en het, lang
verwaarloosde probleem van
„soilconervation" is van eerste
belang. De primitieve bebou-
wingswijze van de inheemse be
woners is mede oorzaak van de
geringe opbrengst van de oogst
en de ondervoedheid van de be
volking. Haar slechte gezondheids
toestand is voorts ook te wijten
aan vele ziekten. Op grond hier
van ondervindt ook de veeteelt
grote moeilijkheden, zodat het
vleesgebruik van de bevolking
zo ongeveer het laagste ter we
reld is.
Somber.
Het totaal beeld is vrij somber.
Een onzer wetenschappelijke
landbouwmensen zei onlangs, als
men naar tropisch Afrika gaat,
moet men beginnen alles wat men
van Indië weet te vergeten. Een
oudere planter drukte zich anders
uit: Afrika is prachtig, maar als
je naar de moeder gaat, moet je
niet menen de dochter te zullen
ontmoeten. Afrika is oud, veel
ouder dan Indië. Het biedt ge
weldige mogelijkheden.
De heer Harthoorn somde hier
na de gestadige groei op van de
vele tropische producten als
cacao, plantaardige vetten, koffie,
katoen, sisai, steenkool en andere.
De uitvoer van mineralen is even
eens gestadig toegenomen. Ken
merkend voor de ontwikkeling
noemde hij het feit, dat men er
steeds meer toe overgaat meer
bewerkte producten met een ho
gere intrinsieke waarde te verko
pen, zoals grondnotenolie inplaats
van de grondnoten zelf, tin in
plaats van tinerts enz. De Neder
landse handel met dit werelddeel
is sinds de laatste oorlog verdrie
voudigd.
Het vervoersprobleem.
Wellicht het belangrijkste pro
bleem van de ontwikkeling van
Afrika is wel het vervoerspro
bleem. Om een voorbeeld te noe
men: voor het transport Van ce
ment van de kust van Frans
Equatoriaal Afrika via Bangui
naar het Tchad-gebied moet een
afstand van 3000 km worden af
gelegd, waarvoor gemiddeld 10 a
16 maanden nodig zijn. Hij ging
op een en ander wat dieper in
om aan te tonen hoe moeilijk het
is tot rationale oplossingen van
de verkeersproblemen te komen.
De verbetering en de modernise
ring van de infrastructuur der
Afrikaanse gebieden vereisen gro
te investeringen. Daarbij is het
noodzakelijk, dat er een even
wicht wordt gehandhaafd tussen
de ontwikkeling van de sociale
diensten, de basisuitrusting (ver
keer, havens, electrische energie,
watertoevoer enz.) en tenslotte
de productieve sector. Wil men
sociale ontreddering voorkomen,
dan moeten deze investeringen
gelijk opgaan of althans harmo
nisch opgaan.
ri-. J "iyl 'I. -'j-i' i~- .4-1
ROME (K.N.P.). Onafgebro
ken stromen goederen voor de
watersnoodslachtoffers in Italië
binnen. Het zijn enorme ladingen
kleding, voedsel en medicamen
ten. Rome, centrum van de extra-
hulpverlening, komt ruimte te
kort om de gaven van Katholieke
organisaties uit alle werelddelen
op te vangen. Oostenrijk, Frank
rijk, Luxemburg, Duitsland, Zwit
serland, België en de V.S. hebben
reeds een deel van hun gift naar
Rome gezonden. Er zal nog meer
komen, o.a. uit ons land, waar de
inzameling kortgeleden is ge
houden.
Vele Belgische en Oostenrijkse
geloofsgenoten hebben aangebo
den een Italiaans kind uit de
overstroomde gebieden enige tijd
huisvesting te verlenen. Een ver
tegenwoordiger van de Oosten
rijkse Caritas, die de getroffen
streken in Noord- en Zuid-Italië
heeft bezocht, deelde echter in
Arendskerk 25 te Genua; Axel-
dijk 26 te Le Havre; Beverwijk
26 v. R'dam te Ancona; Bloem
fontein 25 te Pt Elizabeth; Bor
neo 25 Djibouti/Pondicherry;
Callisto 27 v. A'dam te New Or
leans verw.; Caltex Leiden (T)
26 v. R'dam te Sidon verw.; Ce-
ram 24 nm v. Conchin/Alexan-
drië;Cottica 24 v. Paramaribo;
Gadila (T) 24 v. Kaapstad; Ja
gersfontein 26 nm te Antwerpen;
Katwijk 24 v. Setubal/Neder-
landKieldrecht 26 te Singapore;
Kota Gede 24 v. Pt. Said; Kota
Inten 26 te Penang; Leopolds-
kerk p. 25 Finisterre; Limburg
25 te Pt. Sudan; Phrontis 25 bij
Kp. Guardafui/Aden; Rondo p.
24 Socotra/Pt Sudan: Tabinta p.
24 Flores AzorenWillem Ruys
25 250 m ZO Minikoy/Aden.
een correspondentie mede, dat
voorlopig nog niet aan kinderuit
zending kon worden gedacht.
Door de rampspoed, die hen heeft
getroffen, is het 'saamhorigheids
gevoel in de gezinnen veel ster
ker geworden. Daarom zou het
onjuist zijn de kinderen in dit
stadium van hun ouders te schei
den. Over enige tijd zal dit waar
schijnlijk beter mogelijk zijn.
Niet alleen uit de Westerse lan
den is antwoord gekomen op de
noodkreet van het Italiaanse volk.
Ook achter het IJzeren Gordijn
leven de Katholieken met de
slachtoffers mee. Mgr. Stefan
Wyszynski, aartsbisschop van
Warschau, heeft de H. Vader en
het Italiaanse Episcopaat een
schrijven gezonden, waarin hij
zijn deelneming betuigt met de
zware ramp, die Italië heeft ge
teisterd.
Met de „Eemdijk" van de Holland-Amerika-Lijn, die Zondag
nacht in de Rijnhaven te Rotterdam arriveerde, zijn 23
Sherman-tanks voor het Nederlandse leger uit de Verenigde
Staten in ons land aangekomen.
(Van onze correspondent)
Tussen balen katoen, vaten met hars en pakken zwarte carboon
zaten in twee vrachtschepen van de HollandAmerikalijn een
44-tal Shermantanks weggedoken, die Maandagmorgen aan de
kade te Rotterdam door de lucht zweelden, om even later door
de N.S. naar de Veluwe te worden vervoerd.
DJAKARTA (Aneta) Officiële kringen in Djakarta bewaren
het stilzwijgen over de kwestie van de aanhouding van wapens
aan boord van de „Blitar". In sommige Indonesische politieke
kringen spreekt men over de mogelijkheid van een compromis,
in die zin, dat de wapenlading aan de Nederlanders zal worden
teruggegeven om naar Nederland te worden teruggebracht.
Hieromtrent gevraagd, ant
woordde de Nederlandse Hoge
Commissaris: „Geen commentaar"
Inmiddels werd Maandag het
lossen van de wapenlading aan
boord van de „Talisse" ter aan
houding voortgezet. De haven
commandant, kapitein Mulljano,
heeft aan Aneta medegedeeld, dat
hij hoopte daarmee in de loop
van Maandag gereed te komen.
Het schip ligt een mijl buiten de
kust, zodat afvoer bij een geringe
verslechtering van het weer reeds
vertraagd wordt. Intussen werken
150 arbeiders aan dit karwei.
De voorzitter van de Partai
Nasional Indonesia, Sidik Djojo-
sukarto. zeide in een onderhoud
met de pers, dat naar zijn me
ning de Indonesische regering de
wapens met bestemming voor
Nieuw-Guinea, die zij uit de „Ta
lisse" heeft doen halen, niet be
hoeft terug te geven, al zou daar
van desnoods eventueel 't gevolg
zijn, dat de onderhandelingen
over de opheffing van het Unie
statuut en Nieuw-Guinea zouden
doodlopen.
Daar zullen zij de eerste van
een nieuwe zending oorlogsmate
riaal van de Verenigde Staten
in handen vallen van het regi
ment Huzaren van Sytzema, dat
als een nieuw onderdeel van het
wapen der cavalerie op 1 October
is opgericht. Op 15 Februari zul
len deze nieuwe tanks gereed zijn
om voor de herhalingsoefeningen
in gebruik te worden genomen.
Uit de beide vrachtschepen
kwam met de tanks nog een la
ding van twee millioen mitrail
leurpatronen en vijf stukken licht
afweergeschut in ons land. In
Januari worden nog vier en veer
tig tanks verwacht. Er zijn er
reeds 126 in ons land.
De tanks zijn middelzware
tanks van het type M4A1. Zij zijn
algemeen bekend onder de naam
Sherman tanks. Elke tank is be
wapend met een kanon van 75
mm, twee mitrailleurs van het
kaliber EP en een van het kali
ber 50. De tanks zijn voorzien
van Wright stermotoren en kun
nen een snelheid van ruim 30 km
per uur bereiken. In geladen toe
stand weegt een Sherman-tank
ongeveer 31 ton.