Regering laat de bisschoppen in
China aan hun lot over
De oudste actieve zeekapitein
ter wereld wordt zeventig jaar
Nevelsluiers aan het Koreafront
over het „vredestentenkamp"
71-jarige Haagse dame
reisde door Nieuw-Guinea
Amsterdammer werd door
zijn eigen vrouw verraden
Schaft Indonesië het Hoge
Commissariaat af?
BANDJIR OVER JAVA
Boeken - hoekje
Beroering in Parlement van Canada
Onverklaarbare houding van de regering
RADIO
Kapitein van de Cumulusvoelt
zich pas man van veertig
Een gelukkig mens
Onwaardig loven en bieden
Addertjes onder
het gras
Als liefde in haat verkeert
Acht jaar geëist
Zaakgelastigde verwacht
door Leo Broeksmit
MONTREAL (K.N.P.) De uitwijzing van Canadese missiona
rissen uit China, maar meer nog de processen tegen hen en de
gevangenneming van twee Canadese missie-bisschoppen, heeft
het Canadese parlement in beroering gebracht. De regering
tracht zich zo lang mogelijk buiten de bemoeiing met het lot der
geestelijken te houden, doch de Katholieken van Canada drin
gen steeds meer aan. Geëist wordt, dat de regering na een
officieel protest bij de communistische regering te hebben doen
horen, ook daadwerkelijk de uitgewezen priesters en zusters te
hulp zal snellan en repatriëring op staatskosten mogelijk zal
maken.
Het conservatieve kamerlid W.
J. Browne heeft de regering de
vraag gesteld, of zij plannen had
om de repatriëring van Chinese
missionarissen mogelijk te maken.
Hij deed dit in hoofdzaak naar
aanleiding van het antwoord van
het Ministerie van Buitenlandse
Zaken op de vraag van het Ka
tholieke weekblad The Ensign,
of de regering de vijf in Kanton
veroordeelde zusters, die bij ge
brek aan geldmiddelen niet naar
Canada kunnen terugkeren, zou
kunnen helpen. Het antwoord
van Buitenlandse Zaken was,
dat de zusters wel uit China wa
ren uitgewezen, doch niet in
Hong-Kong waren aangekomen.
Op dat ogenblik was het echter
reeds bekend, dat twee zusters
voldoende geld hadden kunnen
lenen om van Hongkong naar
Vancouver te reizen, doch daar
zijn gestjand, omdat zij de ver
dere reis niet kunnen betalen. De
drie andere zusters vertoeven
nog te Hongkong, waar zij ver
geefse pogingen doen bij de Ca
nadese consul om geld voor de
reis naar Canada los te krijgen.
Regering ontwijkt
antwoorden
Op de door J. W. Browne in de
kamer gestelde vraag antwoord
de de premier, St. Laurent, dat
hij eerst de laatste informaties
over de missionarissen in China
moest hebben": Het strijdlustige
kamerlid zwaaide druk met het
nummer van 29 December van
DE SOVJETS EN DE PIANO
STOCKHOLM (Reuter).
„Het leven van een Sowjet piano
is kort, tengevolge van een ge
brek aan bekwame pianobouwers
en reserve-delen", aldus het or
gaan van Sowjetschrijvers de
„Literaturnaya Gazeta".
„Het muziekinstituut van de
Sowj et-Russische staat denkt
waarschijnlijk dat de piano een
gave Gods is 'en geen zorg be
hoeft", zo gaat het blad verder.
„Het is voorgekomen dat beken
de manisten, die bij voorbeeld
naar Odessa kwamen, genood
zaakt waren een concert af te
zeggen, omdat het instrument een
afschuwelijke klank gaf". Het
blad Sthrijft verder „dat in vele
steden, mensen die niets van mu
ziekinstrumenten afweten, pro
beren om zelf piano's te herstel
len. Zij bederven de instrumenten
alleen maar'.
PROGRAMMA
ZATERDAG 12 JANUARI
HILVERSUM I, 402 m.
7.00 VARA; 10.00 VPRO; 10.20
VARA; 19.30 VPRO; 20.00—
24.00 VARA.
7.00 Nieuws; 7.15 ochtendgym
nastiek; 7.30 zendersluiting; 9.00
nieuws en weerberichten; 9.12
gram. nuz.; 9.50 voor de vrouw;
10.00 „Tijdelijk uitgeschakeld",
causerie; 10-05 morgenwijding;
10.20 voor de arbeiders in de
continubedrijven; 11.30 cello en
piano; 12.00 Metropole orkest en
solist; 12.30 land. en tuinbouw-
mededelingen; 12.33 amusements
muziek; 13.00 nieuws 13.15 „Klei
ne Zonden", hoorspel; 13.30 ac-
cordeonmuziek; 14.10 voor de
jeugd; 14.30 koorzang; 14.50 boek
bespreking; 15.05 amusements-
muz. 15.30 „Van de wieg tot het
graf", causerie; 15.45 gram. muz.;
16.15 sportpraatje; 16.30 kamer
orkest en solist; 17.15 voor de
jeugd; 18.00 nieuws; 18.15 VARA-
Varia; 18.29 amusementsmuziek;
18.35 volksdansen 19.00 artistieke
staalkaart; 19.30 „Passepartout",
causerie; 19.40 „Het Oude Testa
ment in deze tijd", causerie; 19.55
„Deze week", causerie; 20.00
nieuws; 20.05 actualiteiten; 20.15
gevarieerd programma; 21.15
Tiroler muziek; 21.45 socialistisch
commentaar; 22.00 strijkkwartet;
22.30 „Onder de pannen", hoor
spel; 22.50 gram. muz.; 23.00
nieuws; 23.15 orgelspel; 23.30—r
24.00 gram. muz.
HILVERSUM II, 298 m.
7.00—24.00 KRO.
7.00 nieuws; 7.15 morgengebed
en liturgische kalender; 7.30
zendersluiting; 9.00 voor de
huisvrouw; 9.35 gewijde muziek;
10.00 voor de kleuters; 10.15
Gram. muz.; 11.00 voor de zieken
11.45 gram. muz.; 11.50 „Als de
ziele luistert: 12.00 Angelus;
12.03 gram. muz.; (12.3012.33
land- en tuinbouwmed.); 12.55
zonnewijzer; 13.00 nieuws en
kath. nieuws; 13.20 amusements
orkest en solist; 14.00 boekbe
spreking; 14.10 gram. muz.; 14.20
Engelse les; 14.40 accordeonver
eniging; 15.00 kroniek van lette
ren en kunsten; 15.38 gemengd
koor; 16.00 pianoduo; 16.20 „De
vliegende Hollander", causerie
16.30 „De schoonheid van het
Gregoriaans; 17.00 voor de jeugd;
18.00 nieuws; 18.15 journalistiek
weekoverzicht; 18.25 pianospel;
18.40 regeringsuitzending: Zoek
licht op de Westerse Defensie;
19.00 filmprogramma; 19.15 par-
lements-overzicht: 19.25 amuse
mentsorkest; 19.52 actualiteiten;
20.00 nieuws; 20.08 de gewone
man zegt er 't zijne van; 20.15
„Lichtbaken", causerie; 20.30
gevarieerd programma; 21.55
gram. muz.; 22.30 wij luiden de
Zondag in; 23.00 nieuws; 23.15
nieuws in esperanto; 23.2224.00
Radio Philharmonisch orkest.
The Ensign, waarin inderdaad 'n
uitvoerige beschrijving wordt ge
geven van de missionarissen, die
nog in China gevangen zitten en
wel twee bisschoppen. Mgr.
Turner van Lishui en Mgr. Ph.
Cote van Sutsjow, 13 priesters en
3 zusters. De premier 'weigerde
echter enige toezegging te doen,
welke de regering zou verplich
ten de missionarissen te helpen,
hoezeer de regering „ook is be
gaan met de moeilijke omstandig-
reden, waarin deze mensen, die
zich voor anderen opofferen,
verkeren".
Ook Verenigde Naties
tonen zich laf.
Het proces tegen de vijf zus
ters is ook nog aanleiding ge
weest een beroep op de Verenig
de Naties te doen om een com
missie van onderzoek in te stel
len over dit proces. De Hongkong
Standard heeft de oproep gepu
bliceerd en betoogt, dat een der
gelijke commisise waarschijnlijk
geen kans zal krijgen de bodem
van communistisch China te be
treden, doch dat de V.N. hun ze
delijke moed temen door te pro
beren de communisten in een
gesprek van man tot man te ont
moeten. „De vrije wereld is
hoogst ontevreden over de V.N.",
schrijft het blad. „Als zij geen
oorlog kunnen voorkomen, dan
is dat, omdat zij militair zwak
zijn. Maar als zij zelfs hun stem
niet durven verheffen tegen zulk
een grove schending van de men
senrechten, dan is daar geen ex
cuus voor; het is een bewijs van
morele zwakheid".
Het blad is fel en zegt, dat de
staatslieden, die steeds maar be
weren, dat de godsdienst hen
niet aangaat, de zaak van de vre
de beter zouden dienen, als zij
niet zoveel confereerden over
ontwapening maar meer aan
dacht zouden besteden aan de
rechten van de mens. die in
China met de voeten worden ge
treden.
MAISSTIIFSELPOEDER
NAAR WEST-DUITSLAND
BONN, 10 Jan. (D.P.A.). De
invoercommissie van de Duitse
Bondsrepubliek, heeft Donderdag
toestemming gegeven.voor de in
voer van maisstijfselpoeder uit
Nederland ter waarde van 200.000
Mark.
TE ONTKENNEN is het niet
dat ook de zedelijke waarden
dikwijls uit hun juiste en natuur
lijke verband zijn gerukt. Van
het geestelijk leven is dikwijls
een scherp beeld gegeven waar
van de lijnen niet meer volko
men gaaf zijn en nog minder aan
de werkelijkheid beantwoorden.
Met name geldt dit voor het
gebied dat het eigen terrein der
deugd van matigheid is en bi
zonder voor dat van de kuisheid.
Door een al te eenzijdige ver
heerlijking is de opvatting ont
staan alsof deze de hoogste, de
kostbaarste, of zoals men zegt de
„pargl" der deugden zo>u zijn en
niet de liefde. Welke de gevol
gen zijn van deze theologisch-
onjuiste voorstelling, is moeilijk
aan te geven en terecht is het
dan ook mogelijk „een critiek op
de gangbare kuisheidsleer" te le
veren.
Dit is de ondertitel van een
boek van Dr. August Adam, ver
schenen bij de Uitgeverij H. Ne-
lissen te Bilthoven, maar het
biedt meer dan critiek alleen.
Het laat ook zeer duidelijk en
positief zien wat zijn titel zegt:
,.De grootste echter is de liefde".
Uiteraard vraagt de lezing van
dit boek een zekere geestelijke
rijpheid die in staat is de dingen
die hier besproken worden, met
een rustig oordeel te vatten.
Maar het kan, omdat het zoveel
recht zet en in het juiste theolo
gische daglicht stelt, slechts ver
helderend en bevrijdend werken.
Voor opvoeders en ouders,
voor jonge mensen zelf zal de
lezing van dit boek. geschreven
door een priester die veel erva
ring heeft opgedaan bii de jeugd,
een weldaad kunnen worden, als
zij het met het nodige begrip en
onderscheid in.zich weten op te
nemen.
BIBLIOTHECARIS
Kapitein J. P. Groen, gezagvoerder van het weerschip „Cumulus",
wordt op 4 Februari zeventig jaar. Voor deze gelegenheid wordt
de afvaart van de „Cumulus" op 3 Februari uitgesteld, zodat
deze oudste actieve zeekapitein ter wereld de grote dag thuis
zal kunnen vieren. Hiervoor moest internationaal overleg worden
gepleegd, omdat de „Cumulus" en de „Cirrus" in het interna
tionaal systeem van weerschepen op de Atlantische Oceaan
zijn ingeschakeld.
Terwijl een deel der bemanning
de averij aan het schip kalefa
terde, lagen anderen onder de ta
fels in het koude water de instal
laties te repareren. Het water
werd geloosd en zo kon de „Cu
mulus dan toch dienst doen in
het belang van zee- en luchtvaart.
Toen het weerschip op 3 Januari
Rotterdam binnenviel, zag het er
uit of het in een zeeslag was ge
weest. Dat was dan ook wel zo,
want de terugreis was op zijn
zachtst gezegd „uiterst wqelig"
geweest. Dat geeft nu natuurlijk
handen vol werk, want de boel
moet weer tiptop zijn voor de
Het hoofd van de Nederlandse
weersohependienst kapitein A. S.
Debats stelde zich in verbinding
met vice-admiraal A. C. Rich
mond te Washington, ondercom-
mandant van de Amerikaanse
kustwacht en deze stak een zee
mansvuist vol gelukwensen over
de Oceaan met de mededeljng,
dat de zaak djk in orde kwam.
En kan kapitein Groen, tot grote
vreugde van zijn vrouw de zeven
tigste geboortedag thuis vieren.
Als jongen naar zee.
Kapitein Groen is een afstam
meling van een Schevenings
redersgeslacht. Reeds op zijn
twaalfde jaar voer hij mee ter
haringvangst en zo roestte de
liefde voor de zee bij hem in.
Thans is hij de oudste zeekapitein
ter wereld, nog altijd uiterst
actief, fris en kerngezpnd. „Ik
voel me pas ve.ertig", zo beweert
hij. „En een mens is zo oud als
hij zich voelt".
Vijfendertig jaar lang, tot aan
de oorlog, voer deze vitale man
voor de rederij Er'hard en Dekkers
Rotterdam. Juist op 10 Mei
1940 was hij Rotterdam met een
lading graan binnengekomen, en
hoewel hij hemel en aarde be
woog om 'met zijn schuit weg te
komen, overkwam hem toen de
eerste grote pech van zjjri leven.
De Duitsers waren hem te vlug
af. Hij moest buigen voor de
hagel van kogels, bommen en
granaten.
Barre oorlogsjaren.
Daarna heeft hij de vreselijk
ste jaren van zijn leven doorge
maakt. De vrijheid en ook de
vrije zee waren voor hem geslo
ten. Voor de Duitsers varen wil
de hij als trouw Nederlander niet.
En aan het einde van de oorlog
daagde de pensioengerechtigde
leeftijd. Een bureaubaantje bij
„Scheepvaart", dat de kapitein
twee jaar waarnam, beviel hem
in het geheel niet.
Weerschependienst.
Hij is er nog altijd dankbaar
voor, dat zijn grote kans kwam
toen de dienst voor weerschepen
werd opgericht. Dat was een
kolfje naar zijn hand. Hij nam
zeer actief deel aan de voorbe
reiding er van en aan het inrich
ten van de „Cumulus". Men kan
zich geen gelukkiger mens voor
stelen dan kapitein Groen toen
hij als gezagvoerder van dit schip
voor het eerst na vele jaren weer
de Oceaan opvoer.
De laatste reis met de „Cumu
lus" heeft vijf weken geduurd,
waarvan drie weken op station.
In die tijd heeft het schip een
enorme portie zwaar weer te ver
duren gekregen, zo zelfs, dat
twee ijzeren deuren uit hun ver
zekeringen sloegen, de radio
installaties vernield werden en
een deel van het schip vol water
sloeg. Teruggaan bleek voor kapi
tein en bemanning echter een
onbekende term.
volgende reis. Vandaar ook, dat
kapitein Groen thans zelden in
zijn woning te Voorburg te vin
den is. Natuurlijk is de kapitein
in zijn nopjes, dat hij zijn zeven
tigste verjaardag thuis, of mis
schien ook wel vlak voor de
afreis aan boord zul kunnen vie
ren. Zou men hem eohter voor
de keus stellen „thuis vieren,
maar dan voortaan thuis blijven,
of buitengaats vieren en blijven
varen", dan zou het wel eens
kunnen gebeuren, dat deze aan
de Cleanen verknochte zeerob
voor de zekerheid maar een dagje
eerder de plaat zou poetsen.
Belangstelling voor
kapitein Carlsen.
De evoluties van kapitein Carl
sen met de „Flying Enterprise"
worden vanzelfsprekend door
kapitein Groen met aandacht en
spanning gevolgd. Zelf heeft hij
ook eens. zo'n „akkevietje", zij
het dan veel minder spectaculair,
gehad. Daarvoor kreeg hij van
prinses Wilhelmina de „de Ruyter
medaille". En voorts is hij ridder
in de orde van Oranje Nassau.
Doch voor alles is de Nederlandse
kapitein Groen, oudste gezag
voerder ter wereld, schipper naast
God aan boord van het weerschip
„Cumulus".
Een 71-iariee Haaese dame.
mei. A. B. Landbere. van de
Neuhuvskade. heeft het ge
presteerd twee maanden door
Nieuw-Guinea te trekken. Zii
heeft daar 1200 M. film verscho
ten. succes gehad bii de Papoea's
en nergens monnerende mensen
ontmoet.
Met animo heeft zij de Neder
landers en inlanders zien werken
maar zij heeft ook op sommige
plaatsen achterlijke toestanden
geconstateerd. Iets van deze pri
mitieve toestanden wil ze ver
beteren door meer bekendheid
te geven aan Nieuw-Guinea en
zijn bevolking. Zij heeft geluids
opnamen gemaakt van het Joka-
koor dat het Wilhelmus kan flui
ten en volgens mej. Landberg
Bach en Beethoven kan zingen.
Dit heeft zij gisteren verteld,
gezeten op een Amerikaanse
stoel, zoals de ontdekkingsreiziger
Bird die gebruikte en cigaretten
presenterend a la Nieuw-Guinea.
Vóór Kerstmis is zij van Nieuw.
Guinea teruggekeerd op Schiphol.
Het was niet haar eerste reis.
Op 27-jarige leeftijd heeft zij
met nog een meisje een reis
door' Japan en China gemaakt;
in die tijd een gevaarlijke onder
neming. Later is zij nog tweemaal
naar Amerika geweest en van al
die reizen zijn in haar kamers
de souvenirs te vinden. Van haar
Nieuw-Guineatrip heeft zij kost
bare schelpen en wit zand mee
genomen. En bovendien het ver
langen om nog eens naar Nieuw-
Guinea te reizen en dan ook het
zuidelijk gedeelte van het Pa
poea-land te bezoeken.
DOUANE-ONDERZOEK
BESPOEDIGD
GENEVE Zeven Eurotese
landen, namelijk Frankrijk, Ita
lië, Nederland, Noorwegen, Zwe
den, Zwitserland en Luxemburg,
hebben gisteren twee conventies
getekend, die ten doel hebben het
douane-onderzoek van internati
onale passagiers- en goederen
treinen te bespoedigen.
De nevel lag al dagen over het tentenkamp te Panmunion ge
sluierd. De rode balonnen, die het „neutrale gebied" afbaken
den, gingen verloren in de mist en slechts een klein eindje
kabel, waaraan vlaggetjes wapperden, was zichtbaar. Het was
mistroostig in Panmunion, zo schrijft de oorlogscorrespondent
van het N.D.V.N., de kapitein B. M. Kosten aan de Legervoor-
lichtingsdienst. De aanvankelijke grote vooruitgang bij de vre
desbesprekingen het accoord over de „contactlijn", die dus
midden door de gedemilitairiseerde zóne was geprojecteerd
liep dood op het geven en nemen, het loven en bieden van of
over één woord van een voorstel.
Des morgens en des middags
kwamen de haastige leden van
de beide delegaties naar dit merk
waardige tentenkamp en in uren
lange zittingen werd dan vast
gesteld, dat er geen vordering
was gemaakt.
Het grote struikelblok na het
uitzetten van de „contactlijn"
bleek het uitwisselen van de
krijgsgevangenen. In het begin
van de wapenstilstandsbespre
kingen, toen wel eens werd ge
filosofeerd over de eventuele uit
wisseling van krijgsgevangenen,
kwam men op het idee van een
soort „warenhuisattractie"... drie
soldaten tegen een officier
De goede smaak, die nu en dan
nog al eens verloren scheen, werd
hervonden in een zitting van 12
December 1.1., toen nadrukkelijk
werd vastgesteld,, dat in principe
was overeengekomen, dat alle
krijgsgevangenen tegen elkaar
zouden worden uitgewisseld.
Vreemde tactiek.
Het scheen allemaal klaar als
een klontje. De Roden echter
wilden geen lijst verschaffen,
waarop de namen van de U.N.
krijgsgevangenen zouden moeten
zijn vermeld. Terecht gingen de
U.N. delegaties niet accoord met
alleen de mededeling, dat er
krijgsgevangenen in de „commu
nistische kampen" waren. Per slot
van rekening was door middel
van het Internationale Rode Kruis
slechts een lijst' in het bezit
van de U.N. gekomen, waarop de
namen van 110 personen stonden
vermeld. De Verenigde Naties ge
voelden er dus niets voor om het
risico te lopen om de door hen
gemaakte Krijgsgevangenen
liefst 132.474 uit te wisselen tegen
misschien de 110 van de Roden.
Echter, na aanvankelijk vruch
teloze onderhandelingen deelden
de communisten op 18 December
mede, dat zij de lijst met namen
van de gevangenen wilden af
staan. Die lijst kwam. Een goed
verzorgde. Zij telde 11.559 namen,
hierbij inbegrepen die van de
Zuid-Koreanen, 7.142 in getal. De
lijst vermeldde tevens de rang,
leger-nummer, onderdeel en na
tionaliteit van de gevangenen.
Er ging een zucht van verlich
ting door de wereld. Vele vaders,
broers en zoons, die vermist wa
ren in de strijd in Korea zouden
binnen afzienbare tijd weer naar
hun families kunnen terugkeren
misschien.
De 22-jarige machine^houtbe-
werker G. G. Z. uit Amsterdam,
die in Indonesië dienst heeft ge
daan in het Nederlandse leger,
kreeg bij zijn terugkomst onenigs,
heid met zijn vrouw, over wie in
rapporten weinig gunstig werd
vermeld. Het resultaat was, dat
deze jonge vro.uw haar eigen man
bij de Justitie voor diverse door
hem ruim drie jaar geleden ge
pleegde delicten verraadde.
Het was in de vorige zomer,
dat de vrouw %pn de politie ver
telde hoe haar man tijdens de
Paasdagen van 1948 brand had
gesticht in hun woning op de
tweede etage van een dichtbe
volkte Amsterdamse buurt. De
buren hadden de brand tijdig ge
smoord, zodat het perceel slechts
geringe schade opliep. D.e verze
kering keerde verdachte een pre
mie van f 200.uit, waarom het
hem te doen was geweest.
Enkele maanden later, toen het
echtpaar opnieuw in financiële
moeilijkheden was geraakt, be
raamden man en vrouw een roof
overval. Alles verliep „volgens de
plannen". De vrouw knoopte in
een café op het Haarlemmerplein
een gesprek aan met de 49-jarige
Amsterdammer W. v. d. M. en
liet zich door hem 's avonds laat
naar huis begeleiden. Zij lokte
hem in een steegje bij de Marnix-
straat, waar haar man, voorzien
van een met metaal gevulde
fietsband als slagwapen, verdekt
sotnd opgesteld. Hij gaf v. d. M.
daarmede een slag op het hoofd,
zodat de laatste bewusteloos neer
viel. Daarna nam hij hem zijn
portefeuille met f 84.af.
Ongeveer in dezelfde tijd stal
de verdachte bovendien een
DKW-motorrijwiel, dat hij voor
de prijs van f 100.aan een Am
sterdamse garagebediende ver-,
kocht.
In een psychiatrisch rapport
werd de jonge verdachte volko
men toerekeningsvatbaar ge
noemd. De officier van Justitie,
jbr. mr. A. Reigersman, somde in
zijn requisitoir de brandstichting,
de beroving en de diefstal op en
zeide, dat voor al deze feiten te
zamen aan verdachte in totaal
24 jaar gevangenisstraf kon wor
den opgelegd, zij het dan, dat de
zijn
aan
ge-
het
ten drie jaar geleden
pleegd en eerst thans
licht, zijn gekomen.
Hij memoreerde, dat verdachte
in een R. K. reclasseringsrapport
een „harde, egoïstische figuur"
wordt genoemd, die bovendien
drankzuchtig is en eiste tenslotte
voor de drie delicten tezamen
acht jaar gevangenisstraf met
aftrek van het voorarrest.
Uitspraak op 24 Januari a.s.
Doch er was een addertje onder
het gras. De lijst van de UJf.
zag er niet uit als die van de
Roden. De namen van de krijgs
gevangen Noord-Koreanen en
Chinezen stonden in de Engelse
taal vermeld. Men wilde die na
men in de Koreaanse en Chinese
taal, want het is nu eenmaal zo,
dat men een uitgang van een dier
namen gemakkelijk op tien ma
nieren kan vertalen.
Luide stemmen.
De stemmen in de vredestent
te Panmunjon werden luider.
De M.P.-ers, die voor deze tent
stonden, hielden de adem in en
hoorden harde woorden. De cor
respondenten bleven wat op de
landweg staan en luisterden of
zij misschien iets konden opvan
gen, dat hun verhaal mogelijk
enige kleur kon verlenen. Bri
gade-generaal Nuchols, de offi
ciële zegs man van de U.N. kwam
naar buiten om te zeggen, dat er
niets te zeggen was
Doch intussen zaten we enige
dagen van Kerstmis af. Enige
dagen van het feest van de
vrede
Het had er aan het begin van
de periode van 30 dagen, waarin
de wapenstilstandsovereenkomst
moest worden getekend, wilde de
provisorische „contactlijn" ten
minste niet de geldigheid verlie
zen, alle schijn van, dat de we
reld op Kerstmis de vrede in
Korea kon vieren. Doch vier da
gen voor Kerstmis, toen wij dit
artikel schreven, zag het er alle
maal weinig hoopvol uit. De er
varing heeft wel geleerd, dat
elke dag een verrassende wen
ding kan brengen, doch het leek
wel of de grauwe sluier van de
nevel, die over het tentenkamp
bleef liggen, dagen lang, tevens
het geheim tot de vrede verborg.
Met slakkengang.
Met een slakkengang gingen de
besprekingen, althans de vorde
ringen, voort. Zolang er nog vor
deringen worden gemaakt in een
paar weken, zolang is de hoop
niet verloren, want men mag toch
wel aannemen, dat het gezonde
verstand terrein begint tè win
nen. Indien het gezonde verstand
het zou afleggen tegen de wape
nen, dan blijft hier in Korea het
alternatief bestaan van een oor
log, die de Koreaanse grenzen zal
passeren
WEER TROMMELSLAGER
IN HOOGEVEEN
HOOGEVEEN In Hoo-
geveen worden de kerkdien
sten niet met klokgelui, maar
met trommelslag aangekon
digd. Dat gebruik stamt nog
uit de tijd, toen Hoogeveen
een jonge plaats was en nog
geen kerk bezat.
Onlangs raakte het oude
gebruik echter in gevaar
doordat de trommelslager, de
heer Gerrit Strijker, in een
hoger kerkelijk ambt be
noemd is en er geen opvolger
was te krijgen. Men heeft er
nu toch een gevonden in de
heer Obe Lemstra, die al
druk bezig is met het instu
deren van de trommelmars,
zodat dp Hoogeveeners bin
nenkort weer op de traditio
nele wijze ter kerke zullen
worden geroepen.
DJAKARTA, 10 Jan. (A.P.) Dr. Djoemhana, de waarnemend'
Indonesische Hoge Commissaris in Den Haag, zal binnenkort
teruggeroepen worden en er zal geen nieuwe Hoge Commissa
ris meer worden benoemd, aldus wordt uit gezaghebbende bron'
in Djakarta vernomen. Djoemhana zal vervangen worden door
een zaakgelastigde.
Indonesië heeft een voorstel
ingediend om voor de nieuwe
post te benoemen Dr. Soesanto
Tirtoprodjo, de huidige gouver
neur van Bali en de Kleine Soen-
da Eilanden.
Dgze verlaging van de status
van de Indonesische vertegen
woordiging in Nederland is te
wijten aan het feit, dat Indonesië
de Nederlands-Indonesische Unie
ongedaan wenst te maken. In 't
statuut van de Unie staat dat bei
de landen bij elkaar vertegen
woordigd zullen worden door
hoge commissarissen.
In Djakarta wordt aangenomen
dat Nederland niet tot verlaging
van de status van zijn vertegen
woordiging in Indonesië zal over
gaan voordat de besprekingen in
Den Haag over de toekomstige
verhouding van beide landen
plaats gevonden heeft.
Tegelijkertijd werden de vol
gende wijzigingen in de buiten
landse vertegenwoordigingen be
kend gemaakt: Hadji Rsjidi, am
bassadeur in Egypte is benoemd
tot gezant in Iran.
Generaal Majoor Abdoel Kadir,
gezant in Afghanistan, zal am
bassadeur in Egypte worden.
Soekardjo Wirjopranoto, gezant
bij het Vaticaan wordt gezant in
Italië en de vertegenwoordiging
bij het Vaticaan zal overgenomen
worden door het gezantschap in
Parijs of Bern.
FEUILLETON
115.
Dan wil ik weten, dat ik heb ge
daan wat ik kon om de offers zo ge
ring mogelijk te houden, luite
nant. En als ik twee inlanders,
die als franc-titeurs tegen ons
optreden, moet afranselen om
tien gruwelijke ongelukken met
landmijnen te voorkomen, dan
neem ik dat op mij".
De luitenant was getroffen door
de ernst van die verantwoording.
Hij kon het niet volledig met de
ander eens zijn, maar dat nam
niet weg, dat zijn'eerste indruk
over deze man fout was geweest.
Hij was geen bruut, die in een
opwelling en uit minachting voor
gekleurde mensen er op los sloeg.
Hij had zijn verantwoording af
gewogen en uit de gebeurtenissen
een handelwijze bepaald. Al was
er veel voor te zeggen, toch vond
Verhagen deze handelwijze ver
keerd, maar dat gaf hem niet het
recht deze officier te minachten.
„Ik vond het beter, de zaak
volledig uit te praten", zei de
kapitein, zijn aarzeling ziende.
„Ik wil u mijn mening niet op
dringen, maar het is goed dat u
weet, dat mijn optreden op een
mening' berustte". Toen de lui
tenant wilde antwoorden, weerde
hij dit af. „Ik heb u gezegd, lui
tenant, dat ik u mijn mening zou
geven en er dan niets meer over
wilde horqp. Ik beschouw dit ge
sprek dus, als afgehandeld".
Die avond, toen Verhagen
alleen voor de pondok zat, kwam
zijn korporaal hem om raad vra
gen. „Luitenant, wij hebben ge
hoord hoe de kapitein vanmorgen
twee gevangenen heeft verhoord.
Jan Timmers, die er bij was,
heeft het verteld en ik heb hem
gezegd, dat ze er mij niet voor
zouden krijgen om daarbij te hel
pen. Nu wilde ik u vragen, of de
kapitein het recht heeft, ons daar
toe te verplichten".
Verhagen keek hem ernstig
aan. „Dit is een heel moeilijk
probleem, korporaal, en ik heb
juist de belichting van de andere
zijde gezien". Hij herhaalde de
opvatting van de kapitein en de
korporaal knikte nadenkend.
„Zo had ik het inderdaad nog
niet gezien, lui't. Maar toch kan
ik het er niet mee eens zijn. Eeni
gevangene slaan, wiens handen
op z'n rug zijn gebonden, dat is
geen mannenwerk. En u hebt
nog geen antwoord op mijn vraag
gegeven. Als de kapitein mij op
draagt om. daarbij te helpen, mag
ik dan weigeren?" Hij keek de
luitenant vertrouwend agn.
„Daarop kan ik geen antwoord
geven, korporaal. In het alge
meen moet elke order worden
gehoorzaamd, tenzij je geweten
je werkelijk verbiedt dat te
doen. En of dat zo is, hangt van
de omstandigheden af en van je I
eigen innerlijk, dat bii ieder mens
verschillend is."
„Maar wat zou u zelf doen,
lurt?" drong de ander aan.
Verhagen voelde het gewicht I
van zijn antwoord. „Dat wil ik I
je liever niet zeggen", besloot
hij. „Dat zou trouwens ook niet1
doorslaggevend zijn voor een
ander".
De korporaal drukte hem de
hand. „Ik begrijp het luit, en
het antwoord weet ik nu toch!"
Peinzend bleef de luitenant
achter. Hij had1 geen spijt van
zijn woorden, maar hij bedacht
bezorgd, welke moeilijke pro-
blempn deze jongens, die nog
zo jong waren, te beslissen kre
gen. Indië was een zware leer
school, maar als ze die hadden
doorlopen, zouden ze ook kerels
zijn. I
Het bleef onrustig in hun streek I
De aanslagen met landmijnen in
de omgeving van Poerbolinggo
waren nu heel wat verminderd,
maar in een andere buurt laaide l
plotseling het verzet op. Het
was de kampong Bandjaran die
het middelpunt van een nieuwe
actie scheen te zijn. IJet begon
met een schermutseling tegen
drie rampokkers, die een autobus
overvielen. Een van hun patrouil
les kwam juist op tijd om de aan
vallers te verjagen, maar de ram
pokkers vluchtten de kampong
in en werden niet meer gevonden.
Twee dagen later werd de
jeep, die.de post had gehaald,
even buiten de kampong door
sluipschutters besdhoten, waarbij
een sergeant werd gewond. Die
zelfde middag wierp een inlan
der een handgranaat tussen een
patrouille soldhten. Hij bleek i
een bewoner van de beruchte
kampong te zijp.
„Als er deze "week nog één
aanslag vanuit Bandjaran wordt
gepleegd, dan zal ik afdoende
maatregelen treffen", zei de1
kapitein, toen het laatste be
richt binnenkwam. De volgende
dag werd een groep sluipschut
ters onder vuur genomen, toen
hij de kampong passeerde.
's Middags sprak de kapitein
enkele woorden aan het graf van
de soldaat, die bij de beschie
ting werd gedood en twee uur
later liet hij twintig man aan
treden voor een tocht naar Band
jaran.
De kampong lag gedeeltelijk
aan de weg, maar een smalle
kali deelde het dorp in tweeën,
„Jullie weet allen, dat dit onze
toevoerweg is en jullie, weet ook,
dat op deze weg in één week
vier overvallen zijn gepleegd".
De stem van de kapitein was
rustig, maar er klonk een toon
van spanning in, die de soldaten
verwonderd deed opzien.
„Ik weet Met, hoe lang wij
ons kamp hier zullen heblben.
maar ik kan niet toestaan, dat
de situatie zo bluft, dat wij ons
leveji wagen, telkens wanneer
wij onze enige toevoerweg pas
seren, Daarom heb ik besloten
om het gedeelte van de kampong
Bandjaran, dat tussen deze weg
en de kali ligt en waaruit de
overvallen werden gepleegd, te
ontruimen en plat te branden,
zodat het geer» beschutting meer
biedt voor rampokkers
(Wordt vervolgd)
