Kwart eeuw geleden eindigde
tragedie van een keizerin
Is twaalfde provincie gewenst?
in
REPOEBLIK vindt tegenstand
politieke en gewone boeven
Daroel Islam oefent
regelrechte terreur uit
Zij wachtte 60 jaar vergeefs
op Maximiliaan van Mexico
Poldercommissie van de N.O.P.
hield geheime besprekingen
Uit de Pers
NATIONALE
EK
:e jeugd- en
^organisaties
Wereldpolitiek brak
twee mensenlevens
Guerilla's teisteren Indonesië
Valse verklaringen
in notariële acte
■MHBHBüiai
SVERW ACHTING
ld door het K.N.M.I.
geldig van Dinsdag-
Woensdagavond.
ht lichte vorst
t algemeen veel be
et morgen later op de
i sneeuw of regen.
Lik zwakke tot matige
wind later tot vrij
toenemende en naar
f zuid ruimende wind.
»P de meeste plaatsen
st, 'morgen overdag
en oir.' het vriespunt.
INTENTIE
VOOR
23 JANUARI
van alle slechte en
lige Katholieken
t wij gedoopt in Chris-
hebben wij Christus
en; wij leven in Hem:
n in Christus Jesus.
i van vele katholieken
i tegenspraak met deze
Ihristus leeft niet meer
'.lijk" in vele katho-
trouw gewqrden aan
in de hemel en aan
op aarde, leven zij
met Christus, leven zij
één leven. Hoe zouden
leven opwekken en
anderenHeulen zij
e vijand?
ker Christus leeft in
te meer zullen z\j Zijn
leven meedelen aan
e meer zullen allen
lorden in Christus vol-
H. Wil.
te en afvallige katho-
een jammerlijke hin-
>or de volkomen uit-
rnw or ding van allen in
ANDIA VERLIEST
VAN ZIJPE
.D.C. lacht
Op verrassende
t de Zijper damclub
I Hollandia een t\yee-
iag weten toe te bren-
ïrdiend gewonnen met
st mogelijk verschil
Lid bleef men over de
g in het onzekere ge
verloop van de par
klappen kwamen bij
drie borden. Zijpe
prima eindspel var»
en Kooii de stand te
op 711 en het was
>or Zwier jammer, on-
n winstpartij, dat de
>5 naar 't Zand gingen,
'iaZijper Damclub
A. Slij'kerman Pz. 11
W. Jimmink 11
:rman
J. Wayboer 02
>oer
Slijkerman Jzn. 11
i—P. Hoedjes 20
A. Louiwe 20
-P. de Wit 2—0
C. Kooy 02
rtG. Rademaker 02
aA. Blokker 0—2
9—11
(Ingezonden)
Redactie,
AR Hiermede moge
ieken onderstaand inge-
ik jn Uw blad te wil-
en.
lummer van 28 Dec. 1.1.
Uw redacteur Fr.
at het in het belang
standhouding en uit-
de katholieke jeugd-
leweging te Alkmaar
'ewenst is, te komen
samenstellen van een
ende organisatie, die
ie financiële hulpbron-
;over die niet uit con
estaan, zoveel mogelijk
;n coördineren, ander-
nkösten verbonden aan
en propaganda zoveel
zou moeten drukken,
ikse collecte, één alge-
atie, één gemeenschap-
riodiek, dat waren zo
lerkelijke punten van
el van dg heer Otten.
c, maar ook als voor
de R.K. Zwemvereni-
Alkmaar e.o. „Vliegen-
daartoe door mijn
urderen gemachtigd,
»aarne mijn instemming
:onstructieve plan, dat
iloei van de katholieke
sportbeweging te Alk-
zeerste zal bevorderen,
ran verbrokkeling en
oncurrentie: centralisa-
sgezindheid! Een mooie
ir die, als men voort-
de door de heer Otten
denkbeelden, werke-
in worden. Het bestuur
*ende Vissen" zal hier
zijn medewerking aan
Het verzoekt de ïnitia-
eens een vergadering
'enwoordigers van de
king komende besturen
n, opdat de practische
den, die zijn voorstel
meebrengt, kunnen
isproken en misschien
echte dank voor de
plaatsruimte,
s het bestuur van de
Zwemvereniging „Vlie-
Vissen",
Dr G. F. DIERCKS,
voorzitter.
t Redactie,
noegen verlenen wij
te aan bovenstaand
waarin adhaesie wordt
in het denkbeeld, door
;rd in ons nummer van
ler; van andere zijden
dj ook zij het mon-
instemming met het-
doeld artikel gelanceerd
tvangen. Wij wisten,
it artikel schreven, dat
:hte leefde in de krin-
lugd- en sportorganisa-
ercks houde ons echter
maar het ligt niet op
om een vergadering te
gen. Wij menen dit aan
lebbenden te moeten
Op de daadwerkelijke
ing en medewerking
kunnen zij echter re-
Red. N.H. Dagblad
DINSDAG 22 JANUARI 1932
PAGiNA i
BOUCHOUTE ligt even buiten de stad, aan een van die beurtelings stijgende en dalende wegen,
welke Brussel met de wereld verbinden. Achter een groot ijzeren hek ziet men nog de prachtig
aangelegde voortuin met het kasteel op de achtergrond, zoals de Duitse soldaten het zagen op
die Augustusmiddag 1914. toen zij halt hielden met de duidelijke bedoeling binnen de muren
van Bouchoute een genoegelijk kwartier te gaan betrekken. Dan werd hun aandacht getrokken
door een oude dame in het zwart, die langzaam voortschuifelde over de paden van de tuin en
die geen oog scheen te hebben voor de kijkers achter het hek. Iemand anders kwam naar
de wachtende groep en deelde aan de bevelvoerende officier mede, dat die oude dame Maria
Charlotte was, eens keizerin van Mexico, die nu reeds een halve eeuw lang als een arme
krankzinnige in treurige afzondering leefde. De troep trok verder en liet Bouchoute met rust
een ogenbilk meewarig denkend aan de arme vrouw, die prinses van België, aartshertogin
van Oostenrijk en gedurende enkele jaren keizerin van Mexico was geweest..
„Fortune-Infortune", het devies van Margaretha van Oostenrijk,
die eeuwen geleden hier vertoefde als landvoogdes der Neder
landen, gold in veel hogere mate voor deze koningsdochter.
Maria Charlotte scheen een stralende toekomst tegemoet te gaan
toen z;j als meisje van zeventien jaar huwde met de jonge aarts
hertog Ferdinand Maximiliaan van Oostenrijk en enige jaren
later door een enorme mensenmenigte bejubeld werd als „de
schone keizerin van Mexico". Dramatisch was het einde van die
gluksdroom: de jonge keizer vallend onder de kogels van Juarez'
vuurpeloton te Querétaro, Maria Charlotte, eenzaam voortlevend
als een arme waanzinnige in de kastelen van Tervueren en
Bouchoute, ?estig jaren lang, tot de dood haar op 19 Januari
1927 kwam verlossen. Nu vijf en twintig jaren geleden stierf de
laatste en meest tragische overlevende van een der meest dra
matische gebeurtenissen uit de 19e eeuw, genaamd „het Mexi
caans avontuur".
Mexico, spreekwoordelijk ge
worden als het land van aard
bevingen en revoluties, was eeu
wenlang als „Nieuw-Spanje" het
dromenland geweest voor talloze
Spanjaarden, die er hun steden
en kerken bouwden, de zilver
mijnen exploiteerden, maar er
nooit in slaagden de tegenstelling
met de oorspronkelijke bevolking
te overbruggen. In 1821 wierp
Mexico het Spaanse juk af, ver
klaarde zich onafhankelijk en
koos de Creool Augustinus Itur-
bide tot keizer. Slechts een jaar
duurde dit keizerschap. Indianen
stammen, vijandig aan de Creo
len, verjoegen keizer Augustinus
en riepen de republiek uit. Veer
tig jaar lang duurden de onlus
ten in Mexico, er waren 55 revo
luties, 27 nieuwe grondwetten, 58
presidenten, dus gemiddeld ander
halve per jaar. De rassenhaat
tussen Creolen en Indianen
speelde daarbij de hoofdrol; het
land verviel tot armoede en bar
baarsheid en op goede gronden
kon worden verwacht, dat de
Verenigde Staten vroeg of laat
geheel Mexico zouden bezetten,
zoals ze in 1848 reeds het gehele
Noorden Californië, Arizona
en Nieuw-Mexico hadden ge
annexeerd.
In 1860 had de zoveelste revo
lutie plaats. President Miramon
werd verdreven door Benito Jua
rez, een Indiaan, die als advocaat
en leider der „liberalen" reeds
een zeer woelig verleden achter
zich had. De staatsfinanciën ver
keerden in zulk een desperate
toestand, dat Jaurez alle beta
lingen aan het buitenland gedu
rende twee jaren verbood. Bo
vendien weigerde hij de grote
bedragen, welke zijn voorganger
Miramon vooral in Spanje en
Frankrijk had geleend, als staats
schuld te erkennen.
Dit moest wel conflicten met
het buitenland uitlokken, wan
tde Ver. Staten, Engeland, Frank
rijk en Spanje voelden er niets
voor om hun onderdanen te la
ten ruineren „door die bandie
tenregering". Er werd besloten
tot een gemeenschappelijk pro
test, maar de Ver. Staten moes
ten verstek laten gaan, want in
het voorjaar van 1861 brak daar
de grote burgeroorlog uit. Het
zag er naar uit, dat de mach
tigste staat op het Amerikaanse
continent voor vele jaren uitge
schakeld was. De drie andere
schuldeisers, Frankrijk, Engeland
en Spanje, sloten het Verdrag
van Londen ze zouden een
gemeenschappelijke expeditie on
dernemen, enkele Mexicaanse
kuststeden bezetten en op die
manier Juarez dwingen zijn fi
nanciële verplichtingen na te
komen. Vera Cruz en enkele an
dere plaatsen werden bezet; toen
bood Juarez de gewenste finan
ciële schadeloosstelling aan en bij
het verdrag van Soledad, op 19
Februari 1862 gesloten, verklaar
den Engeland en Spanje zich vol
daan en trokken hun oorlogs
bodems terug.
Frankrijk dacht er anders over,
Keizer Napoleon III, door Victor
Hugo steeds als „Napoleon de
Kleine" betiteld, zag in de onder
neming een goede gelegenheid
om zijn gehavende reputatie te
herstellen. Juarez was niet alleen
een Creolen vijand, hij toonde zich
ook een vinnig kerkvervolger.
Onmiddellijk na zijn ambtsaan
vaarding dwong hij de pauselijke
nuntius het land te verlaten, ver
joeg de meeste bisschoppen, sloot
de kloosters en confiskeerde al
het kerkelijk bezit. Priesters
mochten alleen in burgerkleren
op straat verschijnen en proces
sies met het Allerheiligste wer
den als ontoelaatbare manifesta
ties ten strengste verboden. Door
de Indianen werden deze tyran-
nieke maatregelen goedgekeurd,
wijl het onwetende volk elke slag
de Kerk toegebracht, zag als een
overwinning op het zo gehate ras
der Creolen.
Napoleon III had door zijn
steun aan de Italiaanse anti-cle-
ricalen Cavour en Garibaldi, de
sympathie der katholieken ver
speeld. Aangespoord door zijn
vrouw, keizerin Eugenie, besloot
hij als kampioen der verdrukte
katholieken in Mexico op te tre
den en daardoor de gunst van
Paus en katholieken te herwin
nen. Zelfs had hij het fantasti
sche plan om Mexico té maken
tot een onder zijn bescherming
staand keizerrijk, dat als katho
lieke en romaanse mogendheid
een tegenwicht zou vormen tegen
de protestantse, angelsaksische
Verenigde Staten. Hij hoopte
zelfs op aansluiting van Texas,
Louisiana en andere zuidelijke
delen der Unie.
Toen dus de Engelse en Spaan
se troepen de Mexicaanse haven
steden ontruimden, bleven de
Franse. Ze werden aanzienlijk
versterkt en onder aanvoering
van Bazaine veroverden ze in
korte tijd het grootste gedeelte
van Mexico. Juarez kon zich met
grote moeite staande houden in
het Noord-Westen van het land,
maar zijn aanhangers organiseer
den een nooit-rustende guerilla
in het bezette gebied. Bazaine is
er niet in geslaagd daar een eind
aan te maken.
Ondertussen had Napoleon een
keizer voor Mexico gevonden.
Aartshertog Ferdinand Maximi
liaan van Oostenrijk, broer van
keizer Frans Jozef, leek wel een
zeer geschikt candidaat. Jong,
ridderlijk, op avontuur belust en
bovendien gehuwd met Maria
Charlotte, dochter van Leopold I
van België en lievelingsnichtje
van koningin Victoria, had Maxi
miliaan de instemming en sym
pathie van geheel Europa. Er
werd een kleinigheid vergeten:
de Monroeleer, een der funda
menten der Amerikaanse staats
regering. „Geen enkele inmen
ging van buitenstaanders in Ame
rikaanse aangelegenheden". Na
poleon meende daar geen reke
ning mee te moeten houden, de
Ver. Staten waren onmachtig
door de burgeroorlog.
Maria Charlotte was geestdrif
tig, Maximiliaan minder. Hij ver
klaarde de keizerskroon van
Mexico te zullen aanvaarden
wanneer het Mexicaanse volk
hem zou uitnodigen. Bazaine wist
daar wel raad op. In de bezette
gebieden, ongeveer drie vierde
van Mexico, liet hij de bevolking
verzoekschriften tekenen en bin
nen korte tijd had hij bijna een
millioen handtekeningen bijeen.
Die werden naar Europa gezon
den en Maximiliaan geloofde
toen dat geheel Mexico hem als
keizer wenste.
En op 12 Juli 1864 trok hij als
drager van Montezuma's kroon
de oude stad Mexico binnen, toe
gejuicht door honderdduizenden.
Het jonge echtpaar stond voor
een uiterst zware taak. Heel het
land was in wanorde, het volk
voelde niets voor tucht en regel
matige arbeid, er was geen geld.
Bovendien zat de onverzoenlijke
Juarez nog in het Noord-Westen
en woedde de guerilla. Napoleon
beloofde geld en troepen. Bazaine
maakte zich gereed om definitief
met Juarez af te rekenen en het
zag er naar uit dat het avontuur
tot een succes zou worden. Toen
werd er plotseling een domper
gezet op Napoleon's Mexicaanse
geestdrift: de burgeroorlog in de
Ver. Staten was onverwacht snel
ten einde gekomen en de her
enigde Unie toonde zich vijandig
aan het gebeurde in Mexico.
Indachtig de Monroeleer eiste
staatssecretaris Seward de onmid
dellijke aftocht der Franse troe
pen. Napoleon durfde geen oor
log met de Unie aan en in 1866
begonnen zijn troepen Mexico te
ontruimen. Keizerin Charlotte
haastte zich naar Europa om Na
poleon aan de gesloten overeen
komst te herinneren. Ze reisde
de Europese hoven af om hulp
te vragen voor haar Maximiliaan,
die in grote moeilijkheden ge
raakte. De koele afwijzing, voor
al te Parijs, bracht de ongeluk
kige vrouw tot vertwijfeling en
dit werd het begin van krank
zinnigheid, die in 1867 reeds on
geneselijk bleek.
Toen de laatste Franse troepen
Mexico verlieten, wilde Maximi
liaan aanvankelijk met hen mee
gaan, maar hij meende tenslotte
te moeten blijven om de Mexi
canen, die hem hun vertrouwen
hadden geschonken, niet in de
steek te laten. Zo aanvaardde hij
de ongelukkige strijd tegen Jua
rez, die Maximiliaan ten laatste
omsingelde in de vesting Quere-
taro. Door verraad van Lopez,
een zijner officieren, werd Maxi
miliaan gevangen genomen. In
Juni 1867 werd de ongelukkige
vorst samen met zijn getrouwen,
Meja en Miramon, te Queretaro
gefusilleerd. Keizerin Charlotte
heeft nooit iets geweten over deze
tragische afloop. Zestig jaren lang
is de arme waanzinnige blijven
wachten op de terugkeer van
haar gemaal.
Keizer Maximiliaan voor zijn executie. Naar een schilderij
van Laurens. Maximiliaan troost de geestelijke, die hem in
de laatste ogenblikken bijstaat.
DJAKARTA (Associated Press) De republiek Indonesië kwam
ruim twee jaar geleden officieel tot stand. Echter niet dan nadat
er zware gevechten waren geleverd en veel bloed was vergoten.
Men kan niet zeggen, dat het er nu veel rustiger is. Op het
ogenblik bevechten de Indonesiërs elkaar inplaats van de Neder
landers. In het binnenland en langs de stoffige wegen vallen
voortdurend slachtoffers.
President Soekarno verwierf op
27 December 1949 de onafhanke
lijkheid voor zijn land. Sinds de
overdracht van de souvereinitejt
heeft het Indonesische leger zich
moeten verweren tegen linkse ge
wapende benden- Mohammedaan
se extremisten, ontevreden ex-
vrijheidstrijders. Ambonese Sepa
ratisten, de huurlingen van Wes
terling en gewone bandieten.
De Ambonezen en Westerling
werden verslagen, de overigen
ziin nog steeds actief.
Op 't eiland Java is de guerilla-
striid het hevigst. Het optreden
van duizenden gewapende sub
versieve elementen is de hoofd
oorzaak, dat Indonesië, een van
de vruchtbaarste gebieden ter we
reld, er financieel zo zwak voor
staat. De Indonesische autoritei
ten maken zich Heen illusies, dat
zij de toestand spoedig meester
zullen zijn. Nog slechts enkele
jaren geleden voerden zij zelf
strijd tegen het superieure Neder
landse leger. Een Indonesische
woordvoerder zei onlangs: „vraag
de Nederlanders maar hoe moei
lijk het was destijds de orde op
Java te handhaven. Wij staan nu
in hun schoenen."
Hoe sterk de benden zijn is niet
bii benadering te zeggen- De
schattingen lopen uiteen van 5000
tot 20.000 man.
Verbetering.
De meeste waarnemers zijn het
erover eens, dat de gelederen der
subversieve elementen dunnen,
vooral sinds de regering in Augus
tus van het vorige jaar duizenden
linksgeoriënteerden arresteerde.
Het gaat echter uiterst langzaam.
Na de door de Regering genomen
maatregelen vormen de commu
nisten nog steeds een werkelijk,
doch niet langer acuut gevaar. In
Indonesië verschilt de toestand
van die op de Philippijnen en in
Malakka waar de communisten de
enige guerilleros zijn.
Ofschoon er in Indonesië ooit
linksgeoriënteerde elementen ac
tief zijn, vormen deze toch niet
de hoofdmacht van de guerilla-
troepen. De communisten in Indo
nesië proberen hun doel te be
reiken door politieke agitatie en
infiltratie in de weinige stabiele
vakbonden dan door gewapend
verzet.
Een voorbeeld van de commu
nistische tactiek is de communis
tische infiltratie in de Daroel Is
lam, een organisatie vart Moham
medaanse extremisten, die tot
dusver anti-communistisch was.
De Daroel Islam is de meest be
kende. en tevens invloedrijkste
van alle Indonesische subversie
ve organisaties. De leider van de
beweging is de Javaanse fanatie
keling Kartosuwirjo, die in de
strijd tegen de Nederlanders een
der leidende figuren was.
Toen in 1948 dc z-g. „Renville"-
overeenkomst gesloten werd waar
bii de Indonesiërs zich verplicht
ten een gedeelte van West-Java
te ontruimen, legde Kartosuwirjo
zich daar niet bii neer. Op 17 Ja
nuari van hetzelfde jaar procla
meerde hii in Garut zijn eigen In-
donesisch-Mohammedaanse staat.
Garut is tot de huidige dag een
broeinest van Daroel Islam-activi-
teit en Kartosuwirjo en ziin „re
gering" resideren in de bergen
even buiten de stad.
Duizenden moorden
Sinds de Nederlanders zich uit
Indonesië hebben teruggetrokken
heeft Kartosuwirjo's leger van
ongeveer 5000 man al menige
striid geleverd tegen de regerings
legers- De Daroel Islam en een
zuster-organisatie, de Tentara
Islam Indonesia, hebben de moord
op duizenden Indonesiërs en tien
tallen Nederlanders op haar ge-
weten.
Volgens recente semi-officiële
cijfers werden er in 1951 op West
Java door terroristen ongeveer
950 personen .gedood. De Daroel
Islam en de Tentara Islam Indo
nesia zijn hoogst waarschijnlijk
verantwoordelijk voor driekwart
van dit percentage.
Enkele maanden geleden Haf de
Indonesische regering van premier
Sükiman bevel tot een groots op
gezette militaire actie tegen de
Daroel Islam en werd er een prijs
van 5000 Roepias (ongeveer 19Ó0
Hulden) op Katosuwirjo's hoofd
Hezet.
Vooraanstaande gematigde Mo
hammedanen. zoals ex-premier
Natsir en de oud-minister van
Buitenlandse Zaken Dr. Mohamed
Roem zijn van mening, dat de
Daroel Islam nooit door militaire
maatregelen zal kunnen worden
uitgeroeid.
Zii zeggen, dat het meedogen
loze optreden van Kartosuwirjo
grote indruk moet maken oP vele
politiek ongeschoolde Mohamme
danen, die niets tegen hebben op
een theocratische regering.
„1952 zou wel eens beslissend kunnen zijn of al dan niet wordt
overgegaan tot de stichting van een twaalfde provincie," aldus
3prak de landdrost van de Noord-Oost-Polder, ir. S. Smeding
in zijn nieuwjaarsrede tijdens de vergadering van de Polder
commissie. Verder werd hierover niets in het openbaar gezegd.
Wel echter werd de volgende dag in een besloten vergadering
van de Poldercommissie de toekomstige status van de Noord-
Oost-Polder uitvoerig besproken.
Op dit moment zouden we er
allerminst behoefte aan hebben
dit vraagstuk aan een nadere be
schouwing te onderwerpen, doch
nu de Landdrost deze belangrijke
aangelegenheid aan de orde heeft
gesteld, kan het aanbeveling ver
dienen hieraan thans enige aan
dacht te schenken.
De Landdrost staat op het
standpunt dat de Zuiderzeepol
ders dienen te worden bijeenge
voegd tot een twaalfde zelfstan
dige provincie. Daarbij gaat hij
uit van de wenselijkheid dat de
ontwikkeling van het nieuwe land
tegen invloeden goede en
kwade van het oude land dient
beschermd te worden.
Bovendien zijn de belangen van
de bevolking der diverse polders
ongeveer gelijk gericht.
Het wil ons voorkomen dat de
Landdrost in zijn streven zeer
wel kan slagen, zolang de N.O.P.
openbaar lichaam blijft en alle
macht bij hem berust. Maar wan
neer in de Polder(s) normale de
mocratische verhoudingen ont
staan en de N.O.P. niet langer
in een uitzonderingspositie blijft
verkeren, dan komen ook in het
n.ieuwe land de zaken anders te
liggen. Dan is de N.O.P. een nor
maal deel van de staat als ieder
ander deel.
Bij de jongste verkiezingen
van do Poldercommissie een
adviserend lichaam is er ern
stig naar gestreefd de oude vor
ming van politieke partijforma
ties te voorkomen. De luidop-
klinkende stem, dat alles het
poldcrbelang en derhalve het
eigen belang voorop moest staan,
vond allerminst weerklank bij de
bewoners zelve. Precies als op
het oude land. ontstonden hier
de normale politieke partijgroe
peringen.
Daarnaast is de N.O.P. zeer
sterk op Overijsel georiënteerd.
Overijsel voorziet de N.O.P. van
water en electrische stroom, de
N.O.P. valt onder het rechtsgebied
van. de Arrondissementsrechtbank
te Zwolle, de Katholieke, Chris
telijke en Algemene landbouwor
ganisaties-zijn alle ondergebracht
bij de Provinciale Overijselse
Kringen, hetzelfde geldt voor de
Kruisverenigingen en de voetbal
verenigingen. Driekwart van het
autobusvervoer wordt door Over-
rijselse ondernemingen verzorgd.
De indeling van de N.O.P. bij
Overijsel zou derhalve weinig of
geen veranderingen teweeg bren
gen. Hier komt nog bij, dat de
grens tussen het oude land en de
Polder voor 90 pCt. tegen Overij
sel aan ligt.
Niet onbelangrijk is ook, dat
wanneer de polders in een twaalf,
de provincie zouden worden sa
mengevoegd, een geheel nieuw
provinciaal bestuursapparaat moet
worden opgebouwd en in stand
gehouden. Dat dit enorme kapi
taalverliezen met zich brengt,
waartegenover geen voordelen
staan, is een argument dat van
daag de dag wel zeer zwaar weegt
Tevens bestaat de kans dat rog
dit jaar tot een gemeentelijke
indeling van de polder wordt
overgegaan. Daar zou veel voor
te zeggen zijn. Zelfbestuur kan
Gezien dc grote aantrekkelijk
heid van de Daroel Islam voor
grote groepen van de Indonesische
bevolking, die voor 80 procent
Mohammedaans is, menen Natsir
en Roem, dat de enige oplossing
te vinden is in uitgebreide voor
lichting en een mogelijke verzoe
ning met de Daroel.
Kartosuwirjo is voor Moha
med Roem en vele andere Indo
nesische leiders geen onbekende-
Voor de oorlog was de langharige
fanaticus, die nu 45 jaar oud is,
een leidende» figuur in de partij
„Indonesia Rajah." Roem behoor
de tot dezelfde organisatie-
van zeer grote betekenis zijn
voor de ontwikkeling der ver
schillende bevolkingscentra. Men
dient zich echter af te vragen of
het moment daartoe thans gun
stig is. Dit nu betwijfelen wij.
Het groeiproces is nog volop aar.,
de gang. Zelfs Emmeloord is
nog niet zover, dat het op eigen
benen zou kunnen staan. Er
staat in heel de polder nog geen
defenitief openbaar gebouw, ter
wijl er nog tientallen scholen
moeten worden gebouwd. Voor
de verdere uitgroei moeten vele
millioenen worden geïnvesteerd,
welke zeker nog niet door de
betrekkelijk kleine bevolking
kunr.cn worden opgebracht.
Met de instelling van gemeen
ten in de N.O.P. kan inderdaad
beter gewacht worden tot de ver
schillende kernen zo volgroeid
zijn, dat zij inderdaad op eigen
benen kunnen staan.
In hoger beroen heeft het Am
sterdams Gerechtshof dc vier
verdachten. die medegewerkt
hadden aan het tot stand komen
van een valse notariële acte in
Monnikendam, ieder een geld
boete van f 25 oneelegd. subsi
diair 15 dagen hechtenis In eer
ste instantie waren deze lieden
door de Amsterdamse rechtbank
on juridische gronden vriieesnro-
ken.
De officier van justitie tekende
echter hoger beroep aan.
Het betrof hier de thans 27-
jarige monteur J. van V. uit
Monnikendam, die na de bevrij
ding uit Duitsland, waar hij te
werk was gesteld, terugkeerde
met een Pools meisje. Er dreigde
gevaar, dat de autoriteiten dit
meisje als ongewenste vreemde
linge over de grens zouden zet
ten. Om dit te verhinderen ver
klaarde de monteur, dat hij tij
dens de oorlog in Frankfort met
haar gehuwd was, maar dat
hij bij een bombardement zijn
papieren kwijt was geraakt. Hij
noemde twee getuigen, die bij
dit huwelijk aanwezig zouden
zijn geweest.
Met het meisje en deze twee
kameraden trok hij op 30 Octo
ber 1945 naar een notaris in
Monnikendam, waar zij eenstem
mig verklaarden, dat de monteur
gehuwd was met het. meisje. De
notaris maakte hiervan een no
tariële acte op en het meisje
mocht in Nederland blijven.
Later kwam de waarheid aan
het licht. Niettemin werd de
monteur toch toestemming ver
leend alsnog met het meisje te
trouwen, hetgeen geschiedde.
In het vonnis van het hof was
uitdrukkelijk vermeld, dat het
opnemen van valse gegevens in
een notariëlp acte bewezen en
strafbaar was, doch dat er bij de
bepaling van de straf rekening
mee was gehouden, dat het feit
reeds 6 jaar geleden was ge
pleegd in de woelige tijd vlak na
de bevrijding.
Graanbeurs Rotterdam
ROTTERDAM. 21 Jan. Klei-
aardappelen 35 mm opwaarts:
Eigenheimers 1515.50, Bintjes
12—12.50, Alpha's 11—11.50; Fu
rore 14—14.50: zandaardappelen
35 mm opw.: Noorderling 11, Vor-
an 8.25; Eigenheimers 919.50;
voeraardappelen 5.506.75; alles
per 100 kg. Prijzen berekend op
de handelsvoorwaarden, vastge
steld voor de verkoop van con
sumptie-aardappelen op wagon,
schip of auto.
SPANNING IN
TUNIS
Na de arrestatie van
een zestal nationalis
tische en communis
tische leiders in Tunis
is de spanning in dit
Franse protectoraat
aanzienlijk toegeno
men. Dagelijks komen
nationalisten in bot
sing met de Franse
politie. Na relletjes in
de straten van Sidi
el Besjir doorzoeken
politie-agenten met
Franse helmen een
auto, terwijl anderen
op de hoek van de
straten de wacht hou
den. (Telefoto ANP)
Ordenaar cn klant
In de Gelderlander wijst
prof. dr. Groeneveld er nu op,
dat het goed is, dat de staat de
geld- en credietstroom ordent.
Dat is nodig in het belang van
de waardevastheid van het geld.
Het gevaar zit in te veel circula
tie van dat geld. Is dat echter de
schuld van de banken? Neen,
meent prof. Groeneveld, het ge
vaar voor de geldontwaarding
komt typisch van de zijde van
de.... Overheid! Zij heeft zich,
zoals de cijfers uitwijzen, „op
ruime schaal, via de banken, ge
financierd", en zo blijkt ook, dat
de waardevastheid van 's lands
munt eerder langs deze weg werd
en wordt bedreigd, dan door het
crediet aan handel en bedrijf. Er
zit dan ook een dualisme in de
Credietwet, die de Eerste Kamer
pas heeft aangenomen, dat een
zeer zwak punt is, ook in de mo
netaire politiek. De Overheid is
ordenaar en klant. Schr. blijft er
bij, dat de wet niet urgent was
noch het bankwezen gezond zal
maken. Daar heeft men geen
wetten voor nodig, maar.goe
de bankiers, aldus prof. Gr.!
Bevolkingsprobleem
De Twentse Crt. schrijft
naar aanleiding van het congres
over het bevolkingsprobleem, dat
te Tilburg in de Kath. Ec. Hoge
school gehouden is, dat onjuist
is, de gangbare opvatting, als
zou de bevolkingsgroei op zich
in feite zonder meer de oorzaak
zijn, van onze economische moei
lijkheden. Wanneer immers op
internationaal gebied de zaken
anders waren gelopen, de laatste
tien jaren zou ons land wél werk
en brood voor alle handen en
monden hebben kunnen versohaf
fen! Buiten de christelijke krin
gen onzer bevolking beschouwt
men het vraagstuk te eenzijdig
als een cijferkwestie, voorname
lijk voor economen en beoefe
naars van verwante wetenschap
pen. Wie een oplossing wil zoe
ken, moet er van uitgaan, dat de
mens méér is dan een economisch
wezen. De mens heeft ook een
geestelijke natuur. Wie dat over
het hoofd ziet, komt ertoe, oplos
singen aan te bieden, die ingaan
tegen de goddelijke ordening, al
dus de Tw. Crt.
Overeenstemming
In de Maasbode oordeelt
prof. Duijnstee voor zijn doen
nogal mild over het resultaat van
de besprekingen tussen de K.V.P.
en de groep-Steenberghe. Hij ziet
het vooral als het leggen van
een vertrouwensbasis. Men moet
z.i. de verkregen resultaten zien
tegen deze achtergrond. Hoewel
F. D. nog niet zover komt, als
wij graag hadden gezien, n.l. dat
hij degenen, „die achter de op
vattingen van de groep-Steen
berghe staan" en die hij „rechts-
gezinde katholieke kiezers" noemt,
aanspoort, om tot de Partij toe te
treden en daar aan alles mede te
werken, meent hij toch, dat er
nu ook een vertrouwensrelatie
moet bestaan tussen de groep-
Steenberghe en de volgelingen,
die op dit vertrouwen moeten af
gaan. Over dat vertrouwen
spreekt hij voortdurend, bezwaar
makend tegen die volgelingen,
die alleen op eigen oordeel wil
len afgaanHij betoogt dat
het streven van de groep gericht
is op een principiële kentering,
en dat moet z.i. ook anti-rechts
verstaan. Hij verstaat hier onder
„een verdieping van de gemeen
schappelijke uitgangspunten in
het politiek besef van het ka
tholieke volksdeel, een uitban
ning van weerszijden van allerlei
onzuivere gevoelsachtergronden
en van allerlei wantrouwen, een
versterking van de kracht van
onze principiële inzichten in het
daadwerkelijk beleid. Dit eist
overleg en geduld en studie
Teleurstellend
„Teleurstellend" noemt F. D.
in een volgende editie van de
Maasbode vanzelfsprekend de
reactie van de heer A. C. de
Bruijn op de overeenstemming.
Had de heer de Bruijn, aldus F.
D. niet uitsluitend blijdsohap ge
zien in het accoord en enige be
zorgdheid gevoeld, en daaraan in
welgekozen bewoordingen uiting
gegeven, dan was dat te begrij
pen geweest. Maar nu in plaats
van blijdschap dreigementen, in
plaats van bezorgdheid wantrou
wen en tegenstellingen. F. D.
meent, dat de katholieke arbei
ders met die houding niet ge
diend zijn. „De bezorgdheid, dat
thans misschien minder op de
rechten van de arbeiders zou
worden gelet, zou kunnen worden
weggenomen door overleg, door
het verdiepen van gemeenschap
pelijke christelijke beginselen,
door onderlinge erkenning van
elkanders rechten en plichten, na
verloop van tijd gemakkelijk kun
nen worden overwonnen, zegt hij
en hij vertrouwt „dat de meeste
katholieke arbeiders wijzer zullen
reageren dan hun voornaamste
leider, wiens reacties overigens
erger mogen blijken dan zijn be
doelingen".
„Niets nieuws"
De „T ij d" constateert in een
hoofdartikel, dat kennelijk, als
gebruikelijk, weer van de parle
mentaire redacteur afkomstig is,
dat het communiqué betreffende
de overeenstemming K.V.P.-Steen-
berghe niets nieuws bevat. Het
rept niet van het te voeren be
leid, om verschillende politieke
wensen te verwezenlijken en
daar gaat juist het verschil van
mening over. Wat de uitbreiding
van het dagelijks bestuur van de
K.V.P. betreft, wat voor mensen
komen daar nu in? Hoe zijn de
arbeiders in dat bestuur verte
genwoordigd? vraagt de „Tijd",
die dan, evenals wij dit deden,
de vraag stelt, of een apart col
lege van advies en beraad nodig
is, om uit te maken, of de Frac
tie zich over dit of dat deskundig
moet laten voorlichten. Kan de
Fractie dat zelf niet beoordelen?
Als zij zo onbekwaam is, deugt
haar samenstelling niet....
Verder meent de „Tijd", dat
het in de actie-Duijnstee ging om
het politieke beleid, nu gaat het
om de principiële visie, die in
het overleg echter blijkbaar „niet
bestand geweest is tegen de fei
ten"