Kwart eeuw geleden eindigde tragedie van een keizerin Is twaalfde provincie gewenst? in REPOEBLIK vindt tegenstand politieke en gewone boeven Daroel Islam oefent regelrechte terreur uit Zij wachtte 60 jaar vergeefs op Maximiliaan van Mexico Poldercommissie van de N.O.P. hield geheime besprekingen Uit de Pers NATIONALE EK :e jeugd- en ^organisaties Wereldpolitiek brak twee mensenlevens Guerilla's teisteren Indonesië Valse verklaringen in notariële acte ■MHBHBüiai SVERW ACHTING ld door het K.N.M.I. geldig van Dinsdag- Woensdagavond. ht lichte vorst t algemeen veel be et morgen later op de i sneeuw of regen. Lik zwakke tot matige wind later tot vrij toenemende en naar f zuid ruimende wind. »P de meeste plaatsen st, 'morgen overdag en oir.' het vriespunt. INTENTIE VOOR 23 JANUARI van alle slechte en lige Katholieken t wij gedoopt in Chris- hebben wij Christus en; wij leven in Hem: n in Christus Jesus. i van vele katholieken i tegenspraak met deze Ihristus leeft niet meer '.lijk" in vele katho- trouw gewqrden aan in de hemel en aan op aarde, leven zij met Christus, leven zij één leven. Hoe zouden leven opwekken en anderenHeulen zij e vijand? ker Christus leeft in te meer zullen z\j Zijn leven meedelen aan e meer zullen allen lorden in Christus vol- H. Wil. te en afvallige katho- een jammerlijke hin- >or de volkomen uit- rnw or ding van allen in ANDIA VERLIEST VAN ZIJPE .D.C. lacht Op verrassende t de Zijper damclub I Hollandia een t\yee- iag weten toe te bren- ïrdiend gewonnen met st mogelijk verschil Lid bleef men over de g in het onzekere ge verloop van de par klappen kwamen bij drie borden. Zijpe prima eindspel var» en Kooii de stand te op 711 en het was >or Zwier jammer, on- n winstpartij, dat de >5 naar 't Zand gingen, 'iaZijper Damclub A. Slij'kerman Pz. 11 W. Jimmink 11 :rman J. Wayboer 02 >oer Slijkerman Jzn. 11 i—P. Hoedjes 20 A. Louiwe 20 -P. de Wit 2—0 C. Kooy 02 rtG. Rademaker 02 aA. Blokker 0—2 9—11 (Ingezonden) Redactie, AR Hiermede moge ieken onderstaand inge- ik jn Uw blad te wil- en. lummer van 28 Dec. 1.1. Uw redacteur Fr. at het in het belang standhouding en uit- de katholieke jeugd- leweging te Alkmaar 'ewenst is, te komen samenstellen van een ende organisatie, die ie financiële hulpbron- ;over die niet uit con estaan, zoveel mogelijk ;n coördineren, ander- nkösten verbonden aan en propaganda zoveel zou moeten drukken, ikse collecte, één alge- atie, één gemeenschap- riodiek, dat waren zo lerkelijke punten van el van dg heer Otten. c, maar ook als voor de R.K. Zwemvereni- Alkmaar e.o. „Vliegen- daartoe door mijn urderen gemachtigd, »aarne mijn instemming :onstructieve plan, dat iloei van de katholieke sportbeweging te Alk- zeerste zal bevorderen, ran verbrokkeling en oncurrentie: centralisa- sgezindheid! Een mooie ir die, als men voort- de door de heer Otten denkbeelden, werke- in worden. Het bestuur *ende Vissen" zal hier zijn medewerking aan Het verzoekt de ïnitia- eens een vergadering 'enwoordigers van de king komende besturen n, opdat de practische den, die zijn voorstel meebrengt, kunnen isproken en misschien echte dank voor de plaatsruimte, s het bestuur van de Zwemvereniging „Vlie- Vissen", Dr G. F. DIERCKS, voorzitter. t Redactie, noegen verlenen wij te aan bovenstaand waarin adhaesie wordt in het denkbeeld, door ;rd in ons nummer van ler; van andere zijden dj ook zij het mon- instemming met het- doeld artikel gelanceerd tvangen. Wij wisten, it artikel schreven, dat :hte leefde in de krin- lugd- en sportorganisa- ercks houde ons echter maar het ligt niet op om een vergadering te gen. Wij menen dit aan lebbenden te moeten Op de daadwerkelijke ing en medewerking kunnen zij echter re- Red. N.H. Dagblad DINSDAG 22 JANUARI 1932 PAGiNA i BOUCHOUTE ligt even buiten de stad, aan een van die beurtelings stijgende en dalende wegen, welke Brussel met de wereld verbinden. Achter een groot ijzeren hek ziet men nog de prachtig aangelegde voortuin met het kasteel op de achtergrond, zoals de Duitse soldaten het zagen op die Augustusmiddag 1914. toen zij halt hielden met de duidelijke bedoeling binnen de muren van Bouchoute een genoegelijk kwartier te gaan betrekken. Dan werd hun aandacht getrokken door een oude dame in het zwart, die langzaam voortschuifelde over de paden van de tuin en die geen oog scheen te hebben voor de kijkers achter het hek. Iemand anders kwam naar de wachtende groep en deelde aan de bevelvoerende officier mede, dat die oude dame Maria Charlotte was, eens keizerin van Mexico, die nu reeds een halve eeuw lang als een arme krankzinnige in treurige afzondering leefde. De troep trok verder en liet Bouchoute met rust een ogenbilk meewarig denkend aan de arme vrouw, die prinses van België, aartshertogin van Oostenrijk en gedurende enkele jaren keizerin van Mexico was geweest.. „Fortune-Infortune", het devies van Margaretha van Oostenrijk, die eeuwen geleden hier vertoefde als landvoogdes der Neder landen, gold in veel hogere mate voor deze koningsdochter. Maria Charlotte scheen een stralende toekomst tegemoet te gaan toen z;j als meisje van zeventien jaar huwde met de jonge aarts hertog Ferdinand Maximiliaan van Oostenrijk en enige jaren later door een enorme mensenmenigte bejubeld werd als „de schone keizerin van Mexico". Dramatisch was het einde van die gluksdroom: de jonge keizer vallend onder de kogels van Juarez' vuurpeloton te Querétaro, Maria Charlotte, eenzaam voortlevend als een arme waanzinnige in de kastelen van Tervueren en Bouchoute, ?estig jaren lang, tot de dood haar op 19 Januari 1927 kwam verlossen. Nu vijf en twintig jaren geleden stierf de laatste en meest tragische overlevende van een der meest dra matische gebeurtenissen uit de 19e eeuw, genaamd „het Mexi caans avontuur". Mexico, spreekwoordelijk ge worden als het land van aard bevingen en revoluties, was eeu wenlang als „Nieuw-Spanje" het dromenland geweest voor talloze Spanjaarden, die er hun steden en kerken bouwden, de zilver mijnen exploiteerden, maar er nooit in slaagden de tegenstelling met de oorspronkelijke bevolking te overbruggen. In 1821 wierp Mexico het Spaanse juk af, ver klaarde zich onafhankelijk en koos de Creool Augustinus Itur- bide tot keizer. Slechts een jaar duurde dit keizerschap. Indianen stammen, vijandig aan de Creo len, verjoegen keizer Augustinus en riepen de republiek uit. Veer tig jaar lang duurden de onlus ten in Mexico, er waren 55 revo luties, 27 nieuwe grondwetten, 58 presidenten, dus gemiddeld ander halve per jaar. De rassenhaat tussen Creolen en Indianen speelde daarbij de hoofdrol; het land verviel tot armoede en bar baarsheid en op goede gronden kon worden verwacht, dat de Verenigde Staten vroeg of laat geheel Mexico zouden bezetten, zoals ze in 1848 reeds het gehele Noorden Californië, Arizona en Nieuw-Mexico hadden ge annexeerd. In 1860 had de zoveelste revo lutie plaats. President Miramon werd verdreven door Benito Jua rez, een Indiaan, die als advocaat en leider der „liberalen" reeds een zeer woelig verleden achter zich had. De staatsfinanciën ver keerden in zulk een desperate toestand, dat Jaurez alle beta lingen aan het buitenland gedu rende twee jaren verbood. Bo vendien weigerde hij de grote bedragen, welke zijn voorganger Miramon vooral in Spanje en Frankrijk had geleend, als staats schuld te erkennen. Dit moest wel conflicten met het buitenland uitlokken, wan tde Ver. Staten, Engeland, Frank rijk en Spanje voelden er niets voor om hun onderdanen te la ten ruineren „door die bandie tenregering". Er werd besloten tot een gemeenschappelijk pro test, maar de Ver. Staten moes ten verstek laten gaan, want in het voorjaar van 1861 brak daar de grote burgeroorlog uit. Het zag er naar uit, dat de mach tigste staat op het Amerikaanse continent voor vele jaren uitge schakeld was. De drie andere schuldeisers, Frankrijk, Engeland en Spanje, sloten het Verdrag van Londen ze zouden een gemeenschappelijke expeditie on dernemen, enkele Mexicaanse kuststeden bezetten en op die manier Juarez dwingen zijn fi nanciële verplichtingen na te komen. Vera Cruz en enkele an dere plaatsen werden bezet; toen bood Juarez de gewenste finan ciële schadeloosstelling aan en bij het verdrag van Soledad, op 19 Februari 1862 gesloten, verklaar den Engeland en Spanje zich vol daan en trokken hun oorlogs bodems terug. Frankrijk dacht er anders over, Keizer Napoleon III, door Victor Hugo steeds als „Napoleon de Kleine" betiteld, zag in de onder neming een goede gelegenheid om zijn gehavende reputatie te herstellen. Juarez was niet alleen een Creolen vijand, hij toonde zich ook een vinnig kerkvervolger. Onmiddellijk na zijn ambtsaan vaarding dwong hij de pauselijke nuntius het land te verlaten, ver joeg de meeste bisschoppen, sloot de kloosters en confiskeerde al het kerkelijk bezit. Priesters mochten alleen in burgerkleren op straat verschijnen en proces sies met het Allerheiligste wer den als ontoelaatbare manifesta ties ten strengste verboden. Door de Indianen werden deze tyran- nieke maatregelen goedgekeurd, wijl het onwetende volk elke slag de Kerk toegebracht, zag als een overwinning op het zo gehate ras der Creolen. Napoleon III had door zijn steun aan de Italiaanse anti-cle- ricalen Cavour en Garibaldi, de sympathie der katholieken ver speeld. Aangespoord door zijn vrouw, keizerin Eugenie, besloot hij als kampioen der verdrukte katholieken in Mexico op te tre den en daardoor de gunst van Paus en katholieken te herwin nen. Zelfs had hij het fantasti sche plan om Mexico té maken tot een onder zijn bescherming staand keizerrijk, dat als katho lieke en romaanse mogendheid een tegenwicht zou vormen tegen de protestantse, angelsaksische Verenigde Staten. Hij hoopte zelfs op aansluiting van Texas, Louisiana en andere zuidelijke delen der Unie. Toen dus de Engelse en Spaan se troepen de Mexicaanse haven steden ontruimden, bleven de Franse. Ze werden aanzienlijk versterkt en onder aanvoering van Bazaine veroverden ze in korte tijd het grootste gedeelte van Mexico. Juarez kon zich met grote moeite staande houden in het Noord-Westen van het land, maar zijn aanhangers organiseer den een nooit-rustende guerilla in het bezette gebied. Bazaine is er niet in geslaagd daar een eind aan te maken. Ondertussen had Napoleon een keizer voor Mexico gevonden. Aartshertog Ferdinand Maximi liaan van Oostenrijk, broer van keizer Frans Jozef, leek wel een zeer geschikt candidaat. Jong, ridderlijk, op avontuur belust en bovendien gehuwd met Maria Charlotte, dochter van Leopold I van België en lievelingsnichtje van koningin Victoria, had Maxi miliaan de instemming en sym pathie van geheel Europa. Er werd een kleinigheid vergeten: de Monroeleer, een der funda menten der Amerikaanse staats regering. „Geen enkele inmen ging van buitenstaanders in Ame rikaanse aangelegenheden". Na poleon meende daar geen reke ning mee te moeten houden, de Ver. Staten waren onmachtig door de burgeroorlog. Maria Charlotte was geestdrif tig, Maximiliaan minder. Hij ver klaarde de keizerskroon van Mexico te zullen aanvaarden wanneer het Mexicaanse volk hem zou uitnodigen. Bazaine wist daar wel raad op. In de bezette gebieden, ongeveer drie vierde van Mexico, liet hij de bevolking verzoekschriften tekenen en bin nen korte tijd had hij bijna een millioen handtekeningen bijeen. Die werden naar Europa gezon den en Maximiliaan geloofde toen dat geheel Mexico hem als keizer wenste. En op 12 Juli 1864 trok hij als drager van Montezuma's kroon de oude stad Mexico binnen, toe gejuicht door honderdduizenden. Het jonge echtpaar stond voor een uiterst zware taak. Heel het land was in wanorde, het volk voelde niets voor tucht en regel matige arbeid, er was geen geld. Bovendien zat de onverzoenlijke Juarez nog in het Noord-Westen en woedde de guerilla. Napoleon beloofde geld en troepen. Bazaine maakte zich gereed om definitief met Juarez af te rekenen en het zag er naar uit dat het avontuur tot een succes zou worden. Toen werd er plotseling een domper gezet op Napoleon's Mexicaanse geestdrift: de burgeroorlog in de Ver. Staten was onverwacht snel ten einde gekomen en de her enigde Unie toonde zich vijandig aan het gebeurde in Mexico. Indachtig de Monroeleer eiste staatssecretaris Seward de onmid dellijke aftocht der Franse troe pen. Napoleon durfde geen oor log met de Unie aan en in 1866 begonnen zijn troepen Mexico te ontruimen. Keizerin Charlotte haastte zich naar Europa om Na poleon aan de gesloten overeen komst te herinneren. Ze reisde de Europese hoven af om hulp te vragen voor haar Maximiliaan, die in grote moeilijkheden ge raakte. De koele afwijzing, voor al te Parijs, bracht de ongeluk kige vrouw tot vertwijfeling en dit werd het begin van krank zinnigheid, die in 1867 reeds on geneselijk bleek. Toen de laatste Franse troepen Mexico verlieten, wilde Maximi liaan aanvankelijk met hen mee gaan, maar hij meende tenslotte te moeten blijven om de Mexi canen, die hem hun vertrouwen hadden geschonken, niet in de steek te laten. Zo aanvaardde hij de ongelukkige strijd tegen Jua rez, die Maximiliaan ten laatste omsingelde in de vesting Quere- taro. Door verraad van Lopez, een zijner officieren, werd Maxi miliaan gevangen genomen. In Juni 1867 werd de ongelukkige vorst samen met zijn getrouwen, Meja en Miramon, te Queretaro gefusilleerd. Keizerin Charlotte heeft nooit iets geweten over deze tragische afloop. Zestig jaren lang is de arme waanzinnige blijven wachten op de terugkeer van haar gemaal. Keizer Maximiliaan voor zijn executie. Naar een schilderij van Laurens. Maximiliaan troost de geestelijke, die hem in de laatste ogenblikken bijstaat. DJAKARTA (Associated Press) De republiek Indonesië kwam ruim twee jaar geleden officieel tot stand. Echter niet dan nadat er zware gevechten waren geleverd en veel bloed was vergoten. Men kan niet zeggen, dat het er nu veel rustiger is. Op het ogenblik bevechten de Indonesiërs elkaar inplaats van de Neder landers. In het binnenland en langs de stoffige wegen vallen voortdurend slachtoffers. President Soekarno verwierf op 27 December 1949 de onafhanke lijkheid voor zijn land. Sinds de overdracht van de souvereinitejt heeft het Indonesische leger zich moeten verweren tegen linkse ge wapende benden- Mohammedaan se extremisten, ontevreden ex- vrijheidstrijders. Ambonese Sepa ratisten, de huurlingen van Wes terling en gewone bandieten. De Ambonezen en Westerling werden verslagen, de overigen ziin nog steeds actief. Op 't eiland Java is de guerilla- striid het hevigst. Het optreden van duizenden gewapende sub versieve elementen is de hoofd oorzaak, dat Indonesië, een van de vruchtbaarste gebieden ter we reld, er financieel zo zwak voor staat. De Indonesische autoritei ten maken zich Heen illusies, dat zij de toestand spoedig meester zullen zijn. Nog slechts enkele jaren geleden voerden zij zelf strijd tegen het superieure Neder landse leger. Een Indonesische woordvoerder zei onlangs: „vraag de Nederlanders maar hoe moei lijk het was destijds de orde op Java te handhaven. Wij staan nu in hun schoenen." Hoe sterk de benden zijn is niet bii benadering te zeggen- De schattingen lopen uiteen van 5000 tot 20.000 man. Verbetering. De meeste waarnemers zijn het erover eens, dat de gelederen der subversieve elementen dunnen, vooral sinds de regering in Augus tus van het vorige jaar duizenden linksgeoriënteerden arresteerde. Het gaat echter uiterst langzaam. Na de door de Regering genomen maatregelen vormen de commu nisten nog steeds een werkelijk, doch niet langer acuut gevaar. In Indonesië verschilt de toestand van die op de Philippijnen en in Malakka waar de communisten de enige guerilleros zijn. Ofschoon er in Indonesië ooit linksgeoriënteerde elementen ac tief zijn, vormen deze toch niet de hoofdmacht van de guerilla- troepen. De communisten in Indo nesië proberen hun doel te be reiken door politieke agitatie en infiltratie in de weinige stabiele vakbonden dan door gewapend verzet. Een voorbeeld van de commu nistische tactiek is de communis tische infiltratie in de Daroel Is lam, een organisatie vart Moham medaanse extremisten, die tot dusver anti-communistisch was. De Daroel Islam is de meest be kende. en tevens invloedrijkste van alle Indonesische subversie ve organisaties. De leider van de beweging is de Javaanse fanatie keling Kartosuwirjo, die in de strijd tegen de Nederlanders een der leidende figuren was. Toen in 1948 dc z-g. „Renville"- overeenkomst gesloten werd waar bii de Indonesiërs zich verplicht ten een gedeelte van West-Java te ontruimen, legde Kartosuwirjo zich daar niet bii neer. Op 17 Ja nuari van hetzelfde jaar procla meerde hii in Garut zijn eigen In- donesisch-Mohammedaanse staat. Garut is tot de huidige dag een broeinest van Daroel Islam-activi- teit en Kartosuwirjo en ziin „re gering" resideren in de bergen even buiten de stad. Duizenden moorden Sinds de Nederlanders zich uit Indonesië hebben teruggetrokken heeft Kartosuwirjo's leger van ongeveer 5000 man al menige striid geleverd tegen de regerings legers- De Daroel Islam en een zuster-organisatie, de Tentara Islam Indonesia, hebben de moord op duizenden Indonesiërs en tien tallen Nederlanders op haar ge- weten. Volgens recente semi-officiële cijfers werden er in 1951 op West Java door terroristen ongeveer 950 personen .gedood. De Daroel Islam en de Tentara Islam Indo nesia zijn hoogst waarschijnlijk verantwoordelijk voor driekwart van dit percentage. Enkele maanden geleden Haf de Indonesische regering van premier Sükiman bevel tot een groots op gezette militaire actie tegen de Daroel Islam en werd er een prijs van 5000 Roepias (ongeveer 19Ó0 Hulden) op Katosuwirjo's hoofd Hezet. Vooraanstaande gematigde Mo hammedanen. zoals ex-premier Natsir en de oud-minister van Buitenlandse Zaken Dr. Mohamed Roem zijn van mening, dat de Daroel Islam nooit door militaire maatregelen zal kunnen worden uitgeroeid. Zii zeggen, dat het meedogen loze optreden van Kartosuwirjo grote indruk moet maken oP vele politiek ongeschoolde Mohamme danen, die niets tegen hebben op een theocratische regering. „1952 zou wel eens beslissend kunnen zijn of al dan niet wordt overgegaan tot de stichting van een twaalfde provincie," aldus 3prak de landdrost van de Noord-Oost-Polder, ir. S. Smeding in zijn nieuwjaarsrede tijdens de vergadering van de Polder commissie. Verder werd hierover niets in het openbaar gezegd. Wel echter werd de volgende dag in een besloten vergadering van de Poldercommissie de toekomstige status van de Noord- Oost-Polder uitvoerig besproken. Op dit moment zouden we er allerminst behoefte aan hebben dit vraagstuk aan een nadere be schouwing te onderwerpen, doch nu de Landdrost deze belangrijke aangelegenheid aan de orde heeft gesteld, kan het aanbeveling ver dienen hieraan thans enige aan dacht te schenken. De Landdrost staat op het standpunt dat de Zuiderzeepol ders dienen te worden bijeenge voegd tot een twaalfde zelfstan dige provincie. Daarbij gaat hij uit van de wenselijkheid dat de ontwikkeling van het nieuwe land tegen invloeden goede en kwade van het oude land dient beschermd te worden. Bovendien zijn de belangen van de bevolking der diverse polders ongeveer gelijk gericht. Het wil ons voorkomen dat de Landdrost in zijn streven zeer wel kan slagen, zolang de N.O.P. openbaar lichaam blijft en alle macht bij hem berust. Maar wan neer in de Polder(s) normale de mocratische verhoudingen ont staan en de N.O.P. niet langer in een uitzonderingspositie blijft verkeren, dan komen ook in het n.ieuwe land de zaken anders te liggen. Dan is de N.O.P. een nor maal deel van de staat als ieder ander deel. Bij de jongste verkiezingen van do Poldercommissie een adviserend lichaam is er ern stig naar gestreefd de oude vor ming van politieke partijforma ties te voorkomen. De luidop- klinkende stem, dat alles het poldcrbelang en derhalve het eigen belang voorop moest staan, vond allerminst weerklank bij de bewoners zelve. Precies als op het oude land. ontstonden hier de normale politieke partijgroe peringen. Daarnaast is de N.O.P. zeer sterk op Overijsel georiënteerd. Overijsel voorziet de N.O.P. van water en electrische stroom, de N.O.P. valt onder het rechtsgebied van. de Arrondissementsrechtbank te Zwolle, de Katholieke, Chris telijke en Algemene landbouwor ganisaties-zijn alle ondergebracht bij de Provinciale Overijselse Kringen, hetzelfde geldt voor de Kruisverenigingen en de voetbal verenigingen. Driekwart van het autobusvervoer wordt door Over- rijselse ondernemingen verzorgd. De indeling van de N.O.P. bij Overijsel zou derhalve weinig of geen veranderingen teweeg bren gen. Hier komt nog bij, dat de grens tussen het oude land en de Polder voor 90 pCt. tegen Overij sel aan ligt. Niet onbelangrijk is ook, dat wanneer de polders in een twaalf, de provincie zouden worden sa mengevoegd, een geheel nieuw provinciaal bestuursapparaat moet worden opgebouwd en in stand gehouden. Dat dit enorme kapi taalverliezen met zich brengt, waartegenover geen voordelen staan, is een argument dat van daag de dag wel zeer zwaar weegt Tevens bestaat de kans dat rog dit jaar tot een gemeentelijke indeling van de polder wordt overgegaan. Daar zou veel voor te zeggen zijn. Zelfbestuur kan Gezien dc grote aantrekkelijk heid van de Daroel Islam voor grote groepen van de Indonesische bevolking, die voor 80 procent Mohammedaans is, menen Natsir en Roem, dat de enige oplossing te vinden is in uitgebreide voor lichting en een mogelijke verzoe ning met de Daroel. Kartosuwirjo is voor Moha med Roem en vele andere Indo nesische leiders geen onbekende- Voor de oorlog was de langharige fanaticus, die nu 45 jaar oud is, een leidende» figuur in de partij „Indonesia Rajah." Roem behoor de tot dezelfde organisatie- van zeer grote betekenis zijn voor de ontwikkeling der ver schillende bevolkingscentra. Men dient zich echter af te vragen of het moment daartoe thans gun stig is. Dit nu betwijfelen wij. Het groeiproces is nog volop aar., de gang. Zelfs Emmeloord is nog niet zover, dat het op eigen benen zou kunnen staan. Er staat in heel de polder nog geen defenitief openbaar gebouw, ter wijl er nog tientallen scholen moeten worden gebouwd. Voor de verdere uitgroei moeten vele millioenen worden geïnvesteerd, welke zeker nog niet door de betrekkelijk kleine bevolking kunr.cn worden opgebracht. Met de instelling van gemeen ten in de N.O.P. kan inderdaad beter gewacht worden tot de ver schillende kernen zo volgroeid zijn, dat zij inderdaad op eigen benen kunnen staan. In hoger beroen heeft het Am sterdams Gerechtshof dc vier verdachten. die medegewerkt hadden aan het tot stand komen van een valse notariële acte in Monnikendam, ieder een geld boete van f 25 oneelegd. subsi diair 15 dagen hechtenis In eer ste instantie waren deze lieden door de Amsterdamse rechtbank on juridische gronden vriieesnro- ken. De officier van justitie tekende echter hoger beroep aan. Het betrof hier de thans 27- jarige monteur J. van V. uit Monnikendam, die na de bevrij ding uit Duitsland, waar hij te werk was gesteld, terugkeerde met een Pools meisje. Er dreigde gevaar, dat de autoriteiten dit meisje als ongewenste vreemde linge over de grens zouden zet ten. Om dit te verhinderen ver klaarde de monteur, dat hij tij dens de oorlog in Frankfort met haar gehuwd was, maar dat hij bij een bombardement zijn papieren kwijt was geraakt. Hij noemde twee getuigen, die bij dit huwelijk aanwezig zouden zijn geweest. Met het meisje en deze twee kameraden trok hij op 30 Octo ber 1945 naar een notaris in Monnikendam, waar zij eenstem mig verklaarden, dat de monteur gehuwd was met het. meisje. De notaris maakte hiervan een no tariële acte op en het meisje mocht in Nederland blijven. Later kwam de waarheid aan het licht. Niettemin werd de monteur toch toestemming ver leend alsnog met het meisje te trouwen, hetgeen geschiedde. In het vonnis van het hof was uitdrukkelijk vermeld, dat het opnemen van valse gegevens in een notariëlp acte bewezen en strafbaar was, doch dat er bij de bepaling van de straf rekening mee was gehouden, dat het feit reeds 6 jaar geleden was ge pleegd in de woelige tijd vlak na de bevrijding. Graanbeurs Rotterdam ROTTERDAM. 21 Jan. Klei- aardappelen 35 mm opwaarts: Eigenheimers 1515.50, Bintjes 12—12.50, Alpha's 11—11.50; Fu rore 14—14.50: zandaardappelen 35 mm opw.: Noorderling 11, Vor- an 8.25; Eigenheimers 919.50; voeraardappelen 5.506.75; alles per 100 kg. Prijzen berekend op de handelsvoorwaarden, vastge steld voor de verkoop van con sumptie-aardappelen op wagon, schip of auto. SPANNING IN TUNIS Na de arrestatie van een zestal nationalis tische en communis tische leiders in Tunis is de spanning in dit Franse protectoraat aanzienlijk toegeno men. Dagelijks komen nationalisten in bot sing met de Franse politie. Na relletjes in de straten van Sidi el Besjir doorzoeken politie-agenten met Franse helmen een auto, terwijl anderen op de hoek van de straten de wacht hou den. (Telefoto ANP) Ordenaar cn klant In de Gelderlander wijst prof. dr. Groeneveld er nu op, dat het goed is, dat de staat de geld- en credietstroom ordent. Dat is nodig in het belang van de waardevastheid van het geld. Het gevaar zit in te veel circula tie van dat geld. Is dat echter de schuld van de banken? Neen, meent prof. Groeneveld, het ge vaar voor de geldontwaarding komt typisch van de zijde van de.... Overheid! Zij heeft zich, zoals de cijfers uitwijzen, „op ruime schaal, via de banken, ge financierd", en zo blijkt ook, dat de waardevastheid van 's lands munt eerder langs deze weg werd en wordt bedreigd, dan door het crediet aan handel en bedrijf. Er zit dan ook een dualisme in de Credietwet, die de Eerste Kamer pas heeft aangenomen, dat een zeer zwak punt is, ook in de mo netaire politiek. De Overheid is ordenaar en klant. Schr. blijft er bij, dat de wet niet urgent was noch het bankwezen gezond zal maken. Daar heeft men geen wetten voor nodig, maar.goe de bankiers, aldus prof. Gr.! Bevolkingsprobleem De Twentse Crt. schrijft naar aanleiding van het congres over het bevolkingsprobleem, dat te Tilburg in de Kath. Ec. Hoge school gehouden is, dat onjuist is, de gangbare opvatting, als zou de bevolkingsgroei op zich in feite zonder meer de oorzaak zijn, van onze economische moei lijkheden. Wanneer immers op internationaal gebied de zaken anders waren gelopen, de laatste tien jaren zou ons land wél werk en brood voor alle handen en monden hebben kunnen versohaf fen! Buiten de christelijke krin gen onzer bevolking beschouwt men het vraagstuk te eenzijdig als een cijferkwestie, voorname lijk voor economen en beoefe naars van verwante wetenschap pen. Wie een oplossing wil zoe ken, moet er van uitgaan, dat de mens méér is dan een economisch wezen. De mens heeft ook een geestelijke natuur. Wie dat over het hoofd ziet, komt ertoe, oplos singen aan te bieden, die ingaan tegen de goddelijke ordening, al dus de Tw. Crt. Overeenstemming In de Maasbode oordeelt prof. Duijnstee voor zijn doen nogal mild over het resultaat van de besprekingen tussen de K.V.P. en de groep-Steenberghe. Hij ziet het vooral als het leggen van een vertrouwensbasis. Men moet z.i. de verkregen resultaten zien tegen deze achtergrond. Hoewel F. D. nog niet zover komt, als wij graag hadden gezien, n.l. dat hij degenen, „die achter de op vattingen van de groep-Steen berghe staan" en die hij „rechts- gezinde katholieke kiezers" noemt, aanspoort, om tot de Partij toe te treden en daar aan alles mede te werken, meent hij toch, dat er nu ook een vertrouwensrelatie moet bestaan tussen de groep- Steenberghe en de volgelingen, die op dit vertrouwen moeten af gaan. Over dat vertrouwen spreekt hij voortdurend, bezwaar makend tegen die volgelingen, die alleen op eigen oordeel wil len afgaanHij betoogt dat het streven van de groep gericht is op een principiële kentering, en dat moet z.i. ook anti-rechts verstaan. Hij verstaat hier onder „een verdieping van de gemeen schappelijke uitgangspunten in het politiek besef van het ka tholieke volksdeel, een uitban ning van weerszijden van allerlei onzuivere gevoelsachtergronden en van allerlei wantrouwen, een versterking van de kracht van onze principiële inzichten in het daadwerkelijk beleid. Dit eist overleg en geduld en studie Teleurstellend „Teleurstellend" noemt F. D. in een volgende editie van de Maasbode vanzelfsprekend de reactie van de heer A. C. de Bruijn op de overeenstemming. Had de heer de Bruijn, aldus F. D. niet uitsluitend blijdsohap ge zien in het accoord en enige be zorgdheid gevoeld, en daaraan in welgekozen bewoordingen uiting gegeven, dan was dat te begrij pen geweest. Maar nu in plaats van blijdschap dreigementen, in plaats van bezorgdheid wantrou wen en tegenstellingen. F. D. meent, dat de katholieke arbei ders met die houding niet ge diend zijn. „De bezorgdheid, dat thans misschien minder op de rechten van de arbeiders zou worden gelet, zou kunnen worden weggenomen door overleg, door het verdiepen van gemeenschap pelijke christelijke beginselen, door onderlinge erkenning van elkanders rechten en plichten, na verloop van tijd gemakkelijk kun nen worden overwonnen, zegt hij en hij vertrouwt „dat de meeste katholieke arbeiders wijzer zullen reageren dan hun voornaamste leider, wiens reacties overigens erger mogen blijken dan zijn be doelingen". „Niets nieuws" De „T ij d" constateert in een hoofdartikel, dat kennelijk, als gebruikelijk, weer van de parle mentaire redacteur afkomstig is, dat het communiqué betreffende de overeenstemming K.V.P.-Steen- berghe niets nieuws bevat. Het rept niet van het te voeren be leid, om verschillende politieke wensen te verwezenlijken en daar gaat juist het verschil van mening over. Wat de uitbreiding van het dagelijks bestuur van de K.V.P. betreft, wat voor mensen komen daar nu in? Hoe zijn de arbeiders in dat bestuur verte genwoordigd? vraagt de „Tijd", die dan, evenals wij dit deden, de vraag stelt, of een apart col lege van advies en beraad nodig is, om uit te maken, of de Frac tie zich over dit of dat deskundig moet laten voorlichten. Kan de Fractie dat zelf niet beoordelen? Als zij zo onbekwaam is, deugt haar samenstelling niet.... Verder meent de „Tijd", dat het in de actie-Duijnstee ging om het politieke beleid, nu gaat het om de principiële visie, die in het overleg echter blijkbaar „niet bestand geweest is tegen de fei ten"

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1952 | | pagina 3