MATIG ORANJE KWAM TOT 0-0
Onwrikbare defensie
brak Zweedse aanval
Zweedse overwinning bleef uit
door onproductieve voorhoede
Jlossefótaatjes en
Nederland zonder speerpunt
Weer eens: regen van zitkussens
ODENTHAL: match-winnaar
met een wanhopige sliding
Interland in de huiskamer:
radio achter bij televisie
KNVB wijst verzoek
van motorbond af
Lof voor Nolten
Dotn\^>~iwj i j iviu.1 i
PAGINA 3
(Van onze sportredacteur)
Minutenlang reeds duurde de afmattingsslag. Onweerstaanbaar
relde de ene Zweedse aanval, vorm gegeven door een technisch
gave middenlinie naar de Nederlandse helft. Met gestadige
cadans zwermden de blauwe voorwaartsen, in jeugdige onbe
vangenheid snel en vederlicht sprintend, naar en uit elkaar.
Door ging het, steeds weer opnieuw voortrukkend. Maar de
Oranje-defensie bezweek niet onder dit tomeloos aanvalsge-
weld. Kaarsrecht stonden daar twee verdedigers, ondanks het
behendige draaien en wriemelen voor hen, nog niet moe. Oden-
thal en Alberts. Zonder een ogenblik geïmponeerd te raken
bleven Kraak en Hendriks met verende gang reiken naar al
wat hun omgeving bedreigde. Niet eenmaal verslapte hun
greep aan de grendel, die de poort naar het doel stevig afsloot.
Onneembaar was echter ook de Zweedse veste voor onmachtig
zwoegende aanvallers. Alleen al de blonde Erik Nilsson in
45 interlands gegroeid naar de onovertrefbare routinier
doorzag en had alles. Zelfs een Abe Lenstra moest buigen
voor zoveel ervaring.
Slechts enkele malen werd de Nederlandse voorhoede gevaarlijk. Resultaten kwamen er
echter nimmer uit. Ziet hier, waarom. Nauwgezet wordt de Zweedse doelmond bewaakt.
Op de foto van links naar rechts: van Melis, Andersson, Lenstra (op de achtergrond),
Svensson, Samuelsson, Hanssen en Clavan.
(Van onze specfale verslaggever)
Een regen van zitkussentjes daalde neer in de tweede helft op
die spelwoedigen van de noordelijke zittrifoune, die het gewaagd
hadden hun plaatsen te verruilen voor een ligplaats langs het
lijntje, in de hoop daar meer te zien van de laatste fase van
Nederland-Zweden. Want het was donker dat laatste kwartier
en misschien zijn zij de enigen geweest, die de hoorbare zucht
van verlichting van Kraak konden opvangen, toen deze luttele
minuten voor tijd zijn traditionele fout maakte. Want onze
nationale doelman, subliemer dan ooit tevoren, versaagde op
dat moment de rappe Sandberg af te houden, waardoor deze
juist op de lijn de witte bal in de richting van het onbeschermde
doel kon plaatsen. De paal stond echter als een reddende engel
Kraak ter zijde.
Maar daarvoor en daarna had
den de blauwgehemde Zweden
slechts één niet te missen kans
cadeau gekregen van de Holland
se verdediging. En dat was nog
het gevolg van een prachtige
combinatie tussen Westerberg,
Brodd en Löfgren, een combina
tie die de laatste voor open doel
bracht. Een wanhopige sliding
van Odenthal, daardoor match
winnaar, voorkwam het beslis
sende tikje. Dat waren in die
tweede helft wel de grote mo
menten voor het Hollandse doel,
in een wedstrijd, die helaas te
weinig verheffends opleverde om
het predicaat „voldoende" te ha
len.
Zeker, het begon zo aardig.
Blakend van ijver waren de
Oranjehemden gestart. De blau
we hemel weerkaatste het „eja,
eja"-geroep van de toch nog tal
rijke Zweedse supporters en de
zestig duizend namen vol span
ning de eerste loffelijke pogingen
van beide teams in zich op.
Een van louter voetbalplezier
opverende v. d. Kuil had het
reeds gewaagd een corner in de
vlucht rakelings over het doel
te lepelen en Abe..- Abe leek te
groeien naar zijn oude vorm toen
hij tweemaal zigzaggend door de
Zweedse verdediging heenliep, 'n
tweede corner forcerend, die
Bennaars rakelings langs de paal
schoot.
De Zweden waren even be
duusd van dat geweld. Hun tik
tak-spel, later akelig zuiver en
genadeloos, kon de aanvalslust
der Hollanders niet breken. Maar
toen na een kwartier spelen
Nilsson steeds meer baas begon
te worden, waar v. Melis wan
hopig naar zijn vorm liep te zoe
ken, toen ook Hansson en Lindh
bezit gingen nemen van het mid
denveld, werden de bakens meer
en meer verzet.
In de verdediging
Holland werd in de verdedi
ging gedrukt en steeds dichter
naderden de blauwhemden het
doelgebied van Kraak. Van links
naar rechts, van buiten naar bin
nen; het duizelde de Hollandse
verdediging soms van al die snel
heid. Alleen Alberts stond als 'n
rots in de branding en onderbrak
menige aanval.
Doch de Zweden leden aan een
ontstellend productiviteitsgebrek.
Geen schot werd gelost en Kraak
behoefde slechts op te treden bij
de hoge- zuiver genomen cor
ners en voorzetten, die een dank
bare prooi werden van zijn grijp
grage, klemvaste handen. Een
maal hadden de Zweden pech,
want een voorzet van Sandberg
kopte Westerberg via de grond
over een geslagen Kraak, doch
ook.... over de lat. In die al
lerlaatste minuten voor de rust
bracht een flitsende aanval van
achteraf opnieuw hoop in de
Hollandse harten, al was de af-
Voor de eerste keer is een
voetbalwedstrijd officieel op
het televisiescherm gebracht.
En blijkens de reacties, die
we van onze verslaggevers in
Groningen, Leeuwarden, Em-
men, Zwolle, Alkmaar en Den
Helder ontvingen, is het een
geslaagde proefneming gewor
den. Uiteraard was de ont
vangst in het Westen des lands
het duidelijkst.
De wijze waarop de televisie
de spelers aan het publiek
voorstelde was niet bepaald
elegant. In de eerste speelhelft
gaf het televisiescherm een
vrij goed beeld van het wed
strijdverloop. Het bezwaar dat
beide ploegen witte broeken
droegen werd niet opgeheven
door de rugnummers van de
Zweden. Natuurlijk gingen
vele details verloren, maar an
derzijds accentueerde het tele
visiebeeld wel zeer duidelijk,
dat bij de Zweden niet alleen
de dekking beter verzorgd
was, maar ook het positie kie
zen opvallend veel beter was
dan dat van de Nederlanders.
Welwillend verheelde het te-
levisieverslag alle minder pret
tige dingen, waardoor de
wedstrijd even onderbroken
moest worden. Met het inval
len van de schemer vervaagde
in de tweede helft het beeld.
Weliswaar bracht de witte bal
enige verbetering, maar toen
het naar half negen liep was
het niet geraden het beeld
even uit het oog te verliezen.
Want een hernieuwde blik op
het scherm gaf tegen een
grauwe achtergrond dansende
witte plekken te zien, gelijk
valschermen die afwisselend
opwaarts werden gestuwd en
dan weer daalden. Dat waren
de broekjes van de spelers,
die men even later weer kon
waarnemen. Behalve dat het
volgen van het televisiever-
slag een vermoeiende bezig
heid was verminderde de aan
trekkelijkheid met het afne
men van het daglicht. Voor
de eerste proefnemingen wer
den de opname-apparaturen
lang niet slecht gehanteerd.
Of de opstelling de juiste was
kunnen technici beter beoor
delen. De toeschouwende leek
kreeg bij het overschakelen
van het ene apparaat op het
andere wel een zeer vreemde
indruk van de afmetingen van
het speelveld. Aad v. Leeuwen,
die de toelichting verzorgde,
was te karig met zijn woor
den. Wij hebben hem uitge
schakeld en ir. van Emmenes
aan het woord gelaten. Maar
toen ontstond de vreemde si
tuatie dat het gesproken ver
slag een flink eind bij het
beeld achterbleef.
werking van v. Melis onsucces
vol.
De tweede helft
Een hoop die in de tweede helft
nog even gloren bleef, want
Oranje beet zich door in die aan
val, die door de rust was onder
broken. Er was een loffelijke po
ging van v. d. Kuil en even goe
de switch van v. Melis en Cla
van, gevolgd door een pracht
voorzet, die Bennaars overschoot.
Doch het technische betere spel
der Zweden begon steeds meer
zijn invloed te doen gelden. De
Oranjehemden werden terugge
drukt in de verdediging en deze
moest alle zeilen bijzetten om de
nu meer schietende Zweden van
zich af te houden.
Kraak met Hendriks voor zich,
ja Hendriks, die Terlouw in de
achtste minuut had vervangen,
kwam er meer en meer aan te
pas en Odenthal en Alberts groei
den met dit tweetal naar een
vorm, die voldoende bleek om de
Zweedse nul op het scoringsbord
te houden. Dat ook onze Oranje
hemden niet tot scoren kwamen,
lag niet aan hen zelf, maar meer
aan de sterke Zweedse verdedi
ging, die met spil Nilsson baas
bleef over een aanval, die niet
tot een internationale prestatie
kon komen. Zo bleef het 0—0 in
de langzaam invallende duister
nis, waarin tenslotte eigenlijk al
leen de Italiaanse scheidsrechter
Orlandini opviel door zijn sublie
me leiding.
Zeker vier keren heeft de man,
daar hoog in de nok van het be-
tongrijze stadion, flitsend gegre
pen naar het bordje, waarop de
„één" geschilderd was. Steeds
weer kon hij opgelucht het plank
je terugleggen. Inderdaad, opge
lucht. Want dicht, grijpbaar dicht
zijn de Zweden bij een doelpunt,
de beslissing, geweest. Steeds
echter weer faalde de afwerking,
bemoeilijkt door een defensie, die
bliksemsnel zich herstelde.
Oranje's achterhoede werd win
naar van de strijd. Een heel ma
tig gevecht overigens, dat dubbel
teleurstelde na de zwierige oefe
ning tegen Sunderland. Mat en
dof was elke Nederlandse aan
val. Elke glans ontbrak aan de
vaak onzuivere combina
ties, uitgevoerd door een voorhoe
de zonder tempo, kunde en initia
tief. Leeg was bovendien het
kostbare middenveld. Steeds weer
ontbrak het hechte blok, dat elke
aanval kan stimuleren tot on
grijpbare passes en glaszuivere
combinaties. Tenminste bij de
Oranje-ploeg. Want Hansson en
Lindh wisten wel, hoe het tech
nische surplus uit te buiten.
Als kristal zo zuiver waren de
passes en bij vrijwel elke charge
van de Zweedse aanval voerde
Löfgren de knappe regie. Non
chalant licht waren de tikjes van
z'n voet, maar steeds vonden z'n
kwistig gestrooide passes beweeg
lijke, vrijstaande mede-aanvallers.
Toch was ook het Zweedse spel
niet van zo'n klasse, dat een tot
kussengooien toe verveelde massa
begeesterd bleef toekijken. Het
„fijne" doorzicht, de smetteloze
glans van technische volgroeid
heid, ontbraken. Vooral in de
voorhoede.
Kwam dus Nederland in tempo
en techniek reeds ten achter,
Oranje faalde ook in activiteit.
Niet eenmaal sloeg de toch nog
steeds beruchte „Leeuw" met on
gekende felheid en kracht z'n
machtige klauw uit. Loom, zon
der tempo, gespeend van elke
verrassende beweeglijkheid sleep
te de voorlinie zich naar de
Zweedse doelmond. Reeds in de
opbouw kwamen de fouten. Hoog,
dikwijls onzuiver ging de bal
naar voren. Meestal in de rich
ting van een doffe van Melis.
Niet eenmaal echter toonde de
Eindhovense aanvalsleider, traag
in de balbehandeling, de speer
punt te zijn, die tot actie stimu
leerde. En naast hem werd de
scherp gestarte Abe Lenstra
steeds doffer. Telkens was de
reactie op z'n scherpe pass een
seconde te laat. En juist deze tjjd-
fractie was voor de oerdegelijke
Zweedse verdediging royaal vol
doende om in te grijpen, v. d.
Kuil ontkwam niet aan de soms
haast verduisterende schaduw
van een felle Andersson, Clavan
zocht, maar vond het niet, in om
zwervingen over de hele breedte,
de- vleugel te zeer yerwaarlozend.
En tussen dat alles ploeterde een
met zichzelf vechtende Bennaars,
vastlopend op de onwrikbare de
fensie, of zich stuitend door on
zuivere passes. Zelfs in het eer
ste kwartier, toen Oranje toch
een constant lichte meerderheid
veroverde, ook in het resterende
halfuur van gelijkwaardige ploe-
ten en vooral in de bijna volle
rie kwartier-lange periode van
Zweeds overwicht.
Vooral na de rust immers, werd
de nauwkeurigheid van de kant-
halves Wiertz en Biesbrouck
steeds slapper. Ongehinderd
draafden de Zweedse binnenspe-
lers in het centrum, volkomen
vrij staande kregen ze ballen op
maat toegedreven.
Door dat alles werd de taak
van de achterhoede nog meer
verzwaard. Odenthal en Alberts
moesten keer op keer de forse
tackle hanteren om groot onheil
te voorkomen. Terlouw en vrij
wel de gehele tweede helft (na
In verband met de internatio
nale motorraces, welke Zondag
onder auspiciën van de K.N.M.V.
te Zandvoort worden gehouden,
was de K.N.V.B. het verzoek ge
daan de kampioenswedstrijden
van Haarlem en Ajax welke op
dezelfde dag waren geprojec
teerd en waarvan de K.N.M.V.
grote concurrentie verwachtte,
naar een latere datum te ver
schuiven.
Naar wii vernemen heeft de
voetbalbond dit verzoek niet
kunnen inwilligen. Het bliükt
zeer bezwaarlijk te zijn het voet-
balproigraimma te wijzigen, om
dat men in de eerste plaats dan
niet tijdig gereed zou zijn voor
het ingaan van het gesloten sei
zoen en voorts omdat een derge
lijke ingrijpende wijziging in
het schema voor verscheidene
cluibs. waar tenrein-huurcontrac-
ten aan een bepaalde tijdslimiet
zijn gebonden, grote moeilijk
heden zou kunnen meebrengen.
VIER AUTO'S OP ELKAAR
NA DE INTERLAND
Na afloop van de wedstrijd
Nederland;Zweden, om half 10,
zijn op de rijksweg Amsterdam
Den Haag vier auto's op el
kaar gebotst. Drie mannen, waar
van twee' uit Breda, werden
hierbij ernstig gewond.
Dermate groot was de op
stopping op de weg, dat een zie
kenauto uit Amsterdam alleen
via het rijwielpad de plaats van
het ongeluk kon bereiken.
De Engelse ploeg voor Florence
Het Engelse elftal, dat Zondag
18 Mei a.s. te Florence tegen
Italië speelt, is als volgt samen
gesteld:
Doel: Merrick (Birmingham
City); achter: Ramsey (Tottenh.
Hotspur) en Garrett (Blackp.);
midden: Wright (Wolv. Wand.)
aanv., Froggatt (Portsmouth) en
Dickinson (Portam.); voor: Fin
ney (Preston N. E.), Broadis
(Manch. City), Lofthouse (Bol
ton Wand.), Pearson (Manch. U.)
en Elliott (Burnley).
De Franse sportpers gewaagt
met lof van de verrichtingen van
Jan Nolten in de Route de France
voor amateurs. Na de zege van
de Nederlands-Deense ploeg in
de tijdrit Royan-Cognac kende
men hem als een groot treinlo-
per. Maar men wist noig niet
wat hij in de bergen zou preste
ren. Nu Nolten echter een prach
tige overwinning behaald heeft
in de Pyreneeën is men ook op
dat punt gefixeerd. Nolten had
op de Aspin 58 sec. achterstand
op de leider Aymard, maar hij
ging als eerste over de pasover
gang van de Peyresourde. met 1
min. 50 sec. voorsprong op
Adriaenssenis en 1 min 57 sec. op
Aymard. Tijdens de afdaling ble
ven deze verschillen ongeveer
gehandhaafd, zodat Nolten de
etappe won en tevens wederom
eerste werd in de algemene
rangschikking. „Nadat Nolten op
de vlakke weg gedraaid had in
de stlil van Schulte klom hij in
de bergen met de elegantie en
de doelmatigheid van Koblet en
maakte hij de grootste indruk
van het hele veldt", schreef
1' Equipe, daarbij tevens verze
kerend dat Nolten verdient de
eindzege te behalen.
een kopduel met bloedende af-
ip) 1
zaakt om met nimmer verflau-
looi
éndriks waren genood-
wende waakzaamheid het
trum te bestrijken. Maar in deze
zware strijd groeide de Oranje
defensie. Odenthal reageerde
bliksemsnel en voorkwam zo
zelfs een doelpunt, Alberts' ster
begon te schitteren gelijk een ko
meet.
De keren dat Kraak tenslotte
in actie moest komen welge
teld zestien maal tegen Svensson
tweemaal! gebeurde het met
zulk een ontrefbare zekerheid,
met flitsende, stijlvolle actie, dat
alleen priemend zuivere schoten
succes kónden hebben. En dat
stond ook bij de Zweden niet op
het repertoire.
Met de ogen op de bal gericht, hoog opspringend, onderschepte
Kraak vele malen een Zweedse aanval. Hier kan het hoofd
van Westerberg niets bereiken. Alberts waakt op de doellijn.
LAF?
Vindt u het niet laf,
mijnheer, vraagt ons 'n
lezer uit Zwolle, dat
leden van een partij
hun handtekening zet
ten onder de candida-
tenlijst van een andere
partij? Ja, dat vinden
wij laf. Het moet toch
gebeurd zijn. Onze
zegsman heeft het per
soonlijk geconstateerd.
Onder de handtekenin
gen op de lijst van de
Weltei partij en die van
de Middenstandspartij
in Zwolle en het
moet elders ook ge
beurd zijn komen
namen voor van men
sen die lid zijn van de
KVP. Dat is niet netjes.
Wij kunnen tenslotte
overal tegen. Zelfs te
gen splitsingspartijen
die het nodig vinden
hun afkeer tegen een
bepaald beleid gestalte
te geven door een eigen
partij op te richten. Wii
vmdèn zoiets dom, wij
verwachten er geen re
sultaat van, wij vinden
het, om allerlei redenen
verfoeilijk. Maar voor
zulk een standpunt,
waar ook nog moed
voor nodig is, om het
op te brengen, kunnen
wii toch nog wel res
pect hebben. Dat heb
ben wij niet voor KVP-
leden, die aan de bui
tenkant mooi weer spe
len maar van binnen
met een ander heulen.
De Engelsen hebben
daar een mooi woord
voor: hypocrisy. Dat
betekent: huichelarij.
Rijkseenheid
Bladerend in oude
boeken, vonden wij een
debat over de Indië-
politiek in de Tweede
Kamer, bij gelegenheid
van de Grondwetsher
ziening van 1922. Daar
werd een geluid ge
hoord, dat ons thans
verbijsterend in de
oren klinkt. Wie zijn de
grote verdedigers door
dik en dun geweest van
de Rijkseenheid. De an-
ti-revolutionnairen. En
wat zei de a.r. heer
Scheurer toen in de
Kamer: „Een Daiakker
en een Fures, een At-
jehnees en een Drente
naar als rijksgenoten
van eer zelfde rijk in
een organisch verband
saam te vatten, is on
mogelijk, het is mense
lijk geknutsel, want
een natie is het product
van Gods bestel in de
historie". Daar sta je
toch even van te kijken,
als je je herinnert, hoe
de a.r. in de laatste ja
ren de Rijkseenheid
hebben verdedigd. Zou
den degenen, die de
Friezen en de Drenten
niet langer saam vatten
in een organisch ver
band met de Daj akkers
en de Athjenezen, het
dan toch bij het rechte
eind van „Gods be
stel in de historie" nog-
wel! gehad heb
ben?????
Piet van Staveren
Piet van Staveren is
een communist, die in
Leeuwarden in het ge
vang zit, wegens dienst
weigering. Hij heeft
zeven jaar gehad. Daar
is zowat een jaar van
om. Hij zit er dus nog
een poosje. Nu is Piet
candidaat gemaakt voor
de CPN voor de a.s.
Tweede Kamerverkie
zing. Hij staat op de
vijfde plaats. Dat is
waarschijnlijk een ver
kiesbare plaats. Maar
Piet 'zit in het gevang
en hij is er, als de
nieuwe Kamer in Sep
tember zitting neemt,
nog niet uit. Nu kan
wel ..iedereen" tegen
woordig Kamerlid wor
den maar mensen die in
de gevangenis zitten,
niet. Het zal nog wat
worden straks. Wellicht
zien de communisten
er een stunt in, Piet
van Staveren te laten
kiezen en ziin plaats als
een voortdurende de
monstratie voor zijn
vrijlating, open te la
ten. Onze vrienden van
het Kremlin en van de
Kominform houden er
wel van, om zo iets te
doen. Gerben Wagenaar
is persoonlijk naar de
gevangenis gegaan, om
de nodige bereidverkla-
DE CAND1DAATSTELL1NG voor de komende Tweede
Kamerverkiezingen heeft dan plaats gehad en over zes weken
is het grote feest alweer voorhij. Het aantal deelnemende
partijen is weer met vijf uitgegroeid. Acht zitten er al in de
Tweede Kamer, vijf dingen naar een plaats in de toekomst.
Het spijt ons, maar wij verwachten er niet veel van. Het is
zonde van het geld de meeste van die vijf zullen wel hun
waarborgsom verspelen, als ze n.l. nog niet eens driekwart
van de kiesdeler behalen en dat zal wel zo ongeveer 37.000
stemmen zijn. Dat is heel wat. En het is. ook zonde van de
moeite en het werk, dat verloren wordt gedaan. Laten wij,
bij alle critiek, welke er is en kan zijn, onze eenfyeid, dat is
onze kracht, bewaren!
ringen door Piet te la
ten tekenen. Dat ging
natuurlijk met de nodi
ge propaganda gepaard
en het stond feestelijk
in de „Waarheid". In
tussen heeft Piet, als h'ii
in de gevangenis een
krant mag lezen, tijd,
om na te denken over
de bewapening van Rus
land en, nu weer, van
Oost-Duitsland. Hii zou
misschien kunnen pie
keren over de vraag,
wat Rusland en Oost-
Duitsland met dienst
weigeraars doen
Rechtvaardigheid
Dat is een leuze, die
bijzonder veel opgeld
doet in dagen, welke
aan verkiezingen voor
afgaan. Wat is toch die
rechtvaardigheid? Een
groot woord, dat me
nigeen „gelaten uit
spreekt". Een tover
woord, dat echter ge
makkelijker in de mond
genomen wordt, dan het
wordt toegepast! Toch
moeten we ook de be
grippen goed uit elkaar
houden. Er is strik
te rechtvaradigheid
of ruilrechtvaardigheid.
Er is verdelende recht
vaardigheid. Er is alge
mene rechtvaardigheid,
ook wel wettelijke
rechtvaardigheid ge
noemd, omdat ze door
burgerlijke wetten ge
regeld en bekrachtigd
wordt. Hier vinden we
ook het aanknopings
punt voor de sociale
rechtvaardigheid, die de
verhoudingen regelt
tussen de mens afzon
derlijk en de gemeen
schap, waartoe hij be
hoort. Laten wii dat
eens overwegen en dus
voorzichtig zijn in ons
oordeel of iets in de
practische toepassing
rechtvaardig is of niet.
En overwegen wij ook
nog eens dit woord, «uit
de Herderlijke Brief van
de Nederlandse Bis
schoppen van 1949: „De
sociale rechtvaardigheid
is een oefenschool voor
vele christelijke deug
den, daarom wordt zij
ook algemene rechtvaar
digheid genoemd. Zij
matigt onze zucht naar
aardse goederen en
leert ons iets af te
staan voor anderen, zij
laat ons treden uit de
enge kring van per
soonlijke en groepsbe
langen en voert ons op
tot een allesomvattende
solidariteit, zij spoort
ons aan tot arbeid
zaamheid en offervaar-
vaardigheid en voert
niet weinigen tot held
haftigheid in dienst van
de gemeenschap"
Herinnering.
Wat zullen de Ameri
kanen gelachen hebben,
toen ongeveer twintig
jaar geleden revolution-
naire lieden er in Cura
cao met een oorlogs
schip vandoor gingen,
nadat zij de gouverneur
en zijn staf hadden op
gesloten. Dat was nou
nog 'es een fraai staal
tje van die Hollanders,
die om hun klompen en
windmolens bekend zijn
maar verder niet van
toeten en blazen weten.
Maar kom nou 'es in
1952. Daar laat een ge
neraal, Dodd heet hii,
een dot van een kans
voorbij gaan, om zich
onsterfelijk beroemd
te maken. Hij laat zich
doodleuk interneren in
een kamp van krijgsge
vangenen in Korea! In-
plaats van onsterfelijk
beroemd, door zich
heldhaftig te verzetten,
maakt hij zich en de
Amerikanen, onsterfelijk
belachelijk. Heel Ame
rika zit in zak en as.
Wat een stunt voor een
operette of een film
Onthulling
Wat een mooi sprook
je hebben wij, jaren
lang aan onze kinderen
verteld over die rat
tenvanger van Hameien,
die op een zilveren fluit
blies en al de ratten in
het water liet dansen,
zodat de stad van een
plaag was verlost.
Maar, de schout en
schepenen van die stad
waren bozie lieden. Zij
gaven de man niet de
beloning, die hem in
uitzicht was gesteld en
uit wraak speelde hii
toen opnieuw op zijn
fluit en liet alle kin
dertjes in het water
dansen. Toen waren er
geen ratten, maar ook
geen kindertjes meer.
Nu lees ik, in de „Gel
derlander" een verhaal,
waarin onthuld wordt
dat het geval zich, zes
honderd jaar geleden
intussen, heel anders
heeft toegedragen.
Reeds had de grote
Leibniz de waarheid
van het verhaal eerder
in twijfel getrokken. De
kinderen zouden ter
kruistocht zijn gevaren,
of er was een natuur
ramp geweest, anderen
spraken van de Vitus-
dansen van kermisklan
ten die kinderen ont
voerden. Zekere heer
Spanuth, thans 78 jaar,
is aan de Universiteit
van Göttingen gepromo
veerd tot doctor, op een
proefschrift, dat deze
zaak geheel uit de doe
ken doet. De rattenvan
ger van Hameien zou
een doodgewone ronse
laar geweest zijn, in
dienst van de vorst van
die dagen, die de emi
gratie naar het Oosten
propageerde op de ma
nier, als ronselaars dat
doen. Allerlei namen,
uit het Neder-Saksische
Hameien afkomstig,
heeft dr. Spanuth in 't
Oosten terruggevonden.
Wij zijn een iliusie ar
mer. En dat is toch wel
jammer. En laat nou
asjeblieft toch nooit
iemand bewijzen, dat in
het huis van die beken
de geitenfamilie geen
staande klok stond,
maar dat vader-geit 'n
polshorloge droeg. Die
waarheid zou te hard
zijn, zelfs als het de
waarheid en niets dan de
waarheid was. Liever
is ons de illusie van dat
kleine bevende geitje in
de klokkenkast eri de
wolf. die met openge
sperde muil, waaruit
speeksel druipt, hon
gerig zoekt
