LAKSHEID van de democraten is vrijheidsvijand nummer een Alleen, met een kat in een gemotoriseerde en een kippenpoot, ,kist" de oceaan over Amsterdammers stalen kaas uiteen pakhuis in Hoorn LEVENDE PASTORALE VRAGEN 4 van de 5 zaken naar Instructie G emeenteraadsverkiezingen werpen schaduwen vooruit Beroemd vlieger offerde qoede naam voor goede zaak voor inwinnen van psychiatrisch rapport Ook inbraak bij „Metapers" Morphine-diefstal in Casfricum NACHTMERRIE VAN DE GASPERI C.S. MEI 1927: CHARLES LINDBERGH HAALT DE SPRONG „De vliegende gek BANKENPACHT HOORN. Dinsdagmorgen kreeg de Alkmaarse Arrondissements rechtbank, gepraesideerd door Mr. J. Krabbe, een uitgebreide zaak te behandelen tegen een vijftal Amsterdammers, die betrokken waren geweest bij een kaasdief stal, welke in de nacht van 29 op 30 November van het vorig jaar was gepleegd in de pakhuizen van de Fa. H. de Vries Rzn. te Hoorn. Drie uur lang waren de knapen bezig geweest met zich toegang tot het gebouw te ver schaffen, 101 kazen weg te ne men en die te laden op een vrachtauto, waarmee ze die avond uit Amsterdam waren gekomen. De manager van het vijftal was de handelsreiziger-zonder-betrek king, Jelle de J., 36 jaar, die de wagen bestuurde en die als „de man met hersens" voor de voor bereidingen had gezorgd. Hij was de man, van wie het plan was uitgegaan en die zijn medeplich tigen in zijn val had meegesleept. Dat waren de 23-jarige machine bankwerker Jurriaan V., de eveneens 23-jarige schoenmaker Marinus G., de 22-jarige Gerrit P. K. en de 33-jarige opkoper Ja cobus K. Omstreeks 10 uur waren ze met hurt wa'gen in Hoorn ge arriveerd; Jelle de J. bleef bij de wagen, gaf G. P. K. de opdracht, op de uitkijk te gaan staan en. stuurde de drie anderen J. V., M. G. en J. K. naar binnen, om alles, wat van hun gading was, mee te nemen in de 25 zakken, die zij bij zich hadden. Eerst moesten zij over twee schuttingen heen klimmen, daar na moesten twee ruitjes worden ingedrukt, vooraleer zij aan de slag konden gaap. Hun buit be stond uit rülrrr honderd kazen, die öp de- stellingen van het' pak huis zo voor het grijpen lagen. Toen de operatie „Kaas" was uit gevoerd, parkeerde de J. zijn wa gen bij de eerste schutting, waar na allen in koortsachtige haast meehielpen met de zakken op te laden en toen verdwenen ze weer m het nachtelijk duister, richting Amsterdam. Intussen waren Jelle de J., Jurriaan V. en met hem zijn vriend Johannes P. G., een 27- jarige fabrieksarbeider in Amster dam, ook weer betrokken bij een op 27 December van het vorig jaar gepleegde inbraak in de fa briek van de Metapers te Hoog- karspel, waar 'tfe chauffeur bij de wagen bleef en als uitkijk fun geerde, terwijl de twee jongens naar binnen togen om een viertal kisten met een inhoud van 11.000 koperen buisjes en 2700 geelkope ren verloopnippels te bemachti gen. Tegen Jelle de J. eiste de Offi cier van Justitie Mr. J. W. Hol- steijn, die hem de hoofddader van de gehele affaire noemde, een gevangenisstraf van drie jaar met aftrek. Mr. J. P. Wïndhausen uit Hoorn zeide, dat zijn cliënt na de oorlog financieel aan de grond ge raakt was, omdat zijn bezittingen hem door de Sicherheitsdienst waren afgenomen, waarna hij nog eens een navordering van de be lastingen had gehad. Hij vroeg een voorwaardelijke gevangenis straf. Tegen V. eiste de Officier twee jaar en zes maanden met aftrek en tegen G. een jaar en zes CASTRICUM De Rijkspoli tie te Castricum heeft de Alk maarder B. alsmede een zekere W.L. uit Oosterwolde aangehou den, verdacht van diefstal van morphine uit het Provinciaal Zie kenhuis „Duinenbosch" alhier. Na een kort verhoor ziin beide verdachten voor de Officier van Justitie geleid. Het is nog niet bekend, hoe groot de hoeveelhe den morphine ziin, die op deze manier uit heit ziekenhuis ver- dweneji. maanden. De verdedigers, resp. Mr. J. Mulder uit Den Helder en Mr. H. Scholten uit Alkmaar ver telden de levensgeschiedenissen van beide knapen, die onder ellendige omstandigheden hadden geleefd en onmogelijk meer rond konden komen. Zij vroegen bei den terugverwijzing naar de Rechtercommissaris voor het op maken van een voorlichtingsrap port, hetgeen de rechtbank, na zich in Raadkamer te hebben te ruggetrokken, besloot in te wil ligen. De rechtbank wenste voorts omtrent de drie overigen, M. G., G. P. K. en J. K: nader te worden ingelicht, zodat ook hun zaken naar de Rechtercommissaris worden terugverwezen. De uit spraak in de eerste zaak is Dins dag 3 Juni om 1.45 uur. Tenslotte stond in verband met deze zaak nog terecht de Hoornse bedrijfsleider D. IJ., die aan Jelle de J. inlichtingen had verstrekt over de situatie aan de achter zijde van de kaaspakhuizen, ver volgens had hij een 18 tal kazen ten eigen bate verkocht en 192 kazen verstopt, met de bedoeling ze later weg te halen en te ver kopen, terwijl hij de indruk wilde doen vestigen, alsof die kazen mede de buit van de Amsterdam mers hadden uitgemaakt. Zijn plannetje, lukte echter niet, omdat de toedracht van de zaak bijtijds werd- ontdekt. De 192 kazen waren van Kos ter s Kaashandel, die in het pak huis van de Vries waren onder gebracht. Van wie de andere 18 kazen waren, werd ter zitting niet Tegen hem eiste twee jaar met aftrek. Mr. D. H. Buiskool uit Hoorn be toogde, dat verd. niemand heeft willen benadelen door het verko pen van de achttien kazen, omdat hij, volgens een in de zaak heer sende traditie, meende, daarop recht te hebben; ten tweede, dat bij het verstoppen van de 192 kazen niet van „poging" tot dief stal kon worden gesproken, omdat het tot de uitvoering van de plan nen met was gekomen en dat niet kon worden vastgesteld, dat hij Jelle de J. tot diefstal had aan gelokt, door de siutatie van het pakhuis te beschrijven, terwijl hij juist door de J.'s sterkere per soonlijkheid was beïnvloed. Ten slotte vroeg hij een gecombineer de straf met een zo klein moge lijke onvoorwaardelijke gevange nisstraf. Uitspraak 3 Juni, kwart voor twee. VEEMARKT PURMEREND Het was Dinsdagmorgen op de' meeste plaatsen met de handel niet zo plezierig als de vorige week. Voor de vette koeien was er in de vroegte nogal aardig vraag, maar daar het aanbod aan hield, (er waren heel wat land- koeien, waaronder al heel goede oeesten) werd de gang al spoe dig heel wat stugger, waardoor dan ook de prijzen inzakten, na dat in het begin enkele prima beesten flink boven de notering waren uitgekomen. Op de gelde markt was het ook heel wat stil ler, wat natuurlijk ook al direct op de prijzen drukt. Ook met de verse melkkoeien ging het vrij kalm. Op de nuchtere kalver markt was het eveneens anders. Was het met de slachtkalveren iets stugger, met de fokkers was het na vorige week wel erg mis: geduchte inzinking van de prijzen. Ook met de vette kalveren was het een stugge boel. Op de vette varkensmarkt ging het beter. Het aanbod was niet te groot en er was nogal vraag, zodat de inzet van de prijzen, voor de beste, f 2,18f 2,20 beliep. Later werd het wel kalmer, maar men kan niet spreken van een inzinking. De vette zeugen gingen zo om f 210,Bij een iets groter aan bod van biggen was de gang kalm, bijna stug, maar niet goed koper. De maatregelen betreffen de het vervoer stagneerden de handel wel. De wolveemarkt gaf ook een andere gang te zien. voornamelijk met de lammeren. Er was een flink aanbod, maar de vraag voor de export noch voor het leven, was erg goed, zo dat daarvan de prijzen wel f 10 minder waren. Het is daarom te begrijpen dat de handel een stug verloop had. Bokken en geiten werden vrij vlug verhandeld. Op de paardenmarkt ging het ook stug, door de hoge prijzen. Op de oluimveemarkt was het heel wat beter, zowel handel als prijzen. - !*SPm>»\ Op 28 Mei zal het nieuwe station in Zutphen in. gebruik wor den genomen. Het oude station was zo zwaar door de oor logshandelingen beschadigd, dat het geheel moest worden afgebroken. Ter ere van het in gebruik nemen van het nieuwe station zullen er tussen 23 Mei en 1 Juni in Zutphen grote feesten worden gehouden. De bouwmeester van het station is ir. G. G. J. Schelling. (Van onze correspondent) ROME Een grove neus en een zwarte puntsnor. Daaronder in sprekende kleuren „In Rome neen". Dat is slechts één van de talrijke suggestieve aanplakbiljetten, waarmee de democratische partijen in de eeuwige stad de kiezers waarschuwen tegen de risico's, welke de gemeenteraadsverkiezingen van 25 Mei met zich meebrengen. Overigens is de grootste vrees van de demo craten niet, dat zo buitengewoon veel Romeinen plotseling com munist zullen worden. De risico's liggen elders: of in het thuis blijven van gemakzuchtige burgers of in hun sympathie voor ultra-rechtse partijen, welke de laatste tijd met heel veel vertoon aan de weg getimmerd hebben. Toen in hei oude Griekenland de mythe verhaalde van Icarus, die met gesmolten vleugels in zee gestort was, had de eerste vliegramp zich vastgezet in de menselijke angst. Sedert die grijze eeuwen, waarin dit verhaal ontstond, zijn vele vogels, waarin de techniek haar vleugels probeerde voor een hoger vlucht, te pletter gevallen uit de vrije ruimte boven de aarde. Maar het verlangen, dat Icarus' vliegpoging tot meer dan een vluchtpoging maakte, bleef de eeuwen door de mens beheersen, ondanks de angst. Zaterdag 21 Mei 1927 zong de énige motor van de „Spirit of St. Louis" boven Parijs een triomfantelijk lied. Omstreeks kwart voor tien stapte op het vliegveld Le Bourget, een jonge man, dodelijk vermoeid, uit het eendekkertje. Charles Lindbergh, 25 jaar, had de sprong gehaald 21 Mei 1927. De ochtendbladen meldden het nieuws van de op stijging pas. Geen enkel bericht vernomen, alles is nog onzeker, schrijven zij. Boven Halifax is h(j voor het laatst gezien, het toestel vloog in de richting van de zee. In Parijs keek men voortdu rend omhoog, bij elk motorgeronk. Op het vliegveld hadden velen zich 'n plaats veroverd, 's Avonds wordt hij verwacht, als hij komt, wist iedereen. Daarom stonden er meer dan 150.000 mensen rond het vliegveld urenlang te wach ten. De vuurtorens op de Mont Valerient, die allÉmg geen vuur meer had in zijn e(ög„ werd aan gestoken. Op 100 kiïömeter af stand zou de vlieger kunnen zien Charmant scheepsvolk van het „oefen"schip, de „Maid of Arun' omringt de kapitein, de 23-jarige Sheila Pickles uit Huddersfield' en helpt haar bij de keuze van de route naar de Franse havenstad Cherbourg. Hoewel de vrouwelijke stuurlui de stuurmanskunst heel goed meester zijn, houdt Commander C. L. A. Woollaard als enige man aan boord toch steeds een oogje in het zeil. „The Flying Fool" was in 33 uur de Oceaan overgestoken, van New York naar Parijs, met niets anders dan twee vleugels, een kompas, een grijs katje en een kippepoot. De nestvogel der techniek wist nu wat zijn vleugels waard wa ren. Enkele dagen tevoren had men alle hoop opgegeven op enig levensteken van Nungesser en Colli, die vanuit Parijs naar Ame rika op weg gegaan waren met „De Witte Vogel". Verschillende .andere.. ay|at,eurs hadden het le ven gelaten bij een poging om een langere afstand af te leggen. Toen Charles Lindbergh, de jon ge postvlieger, Vrijdagsmorgens om tien voor acht afscheid nam van enkele vrienden, was er maar één die lachte: hijzelf. Hij is idioot, zei men. Een paar maal heeft hij zich met een fortuinlijke parachutesprong kunnen redden van een dodelijk ongeluk. Het is hem in zijn kop geslagen. Weer een die zijn leven waagt. Er was er maar één die lachte, een jongeman van 25 jaar. Hij borg een paar flessen water en enkele sandwiches in zijn ma chine eh droeg een klein grijs poesje de cabine in. Koffie? Neen, dank u. Nou, we zullen maar gaan, als God het wil, kom ik in Parijs aan, zei hij. Nog even drukte hij zijn vrienq, de vlieger Byrd, dé hand. Tot in Parijs, zei hij. Toen stapte de jongen in zijn „kist", die inderdaad een kist was, een product van knutselarij in lange winteravonden, vergeleken bij de vliegende forten en Constellations van nu. Nog even zwaaide zijn arm uit het raampje. Met een kip pepoot zijn mascotte zwaai de hij vaarwel. Toen kreeg de motor haar ca dans te naivKen. Langzaam steeg de machine onder het gehuil van sirenes. Maar nauwelijks later scheerde de „Spirit of St. Louis" over een bomenrij aan het eind van het veld. Toen zweefde het toestel vrij in de lucht. In de richting die het compas aanwees. Kleine berichten meldden in de bladen dat er weer iemand zijn leven waagde. Men was nog vol zorg over Nungesser en Colli, die sommigen toch nog hoopten te vinden. „De vliegende gek" doM de eerste posing om op ziin eentje van New York naar Parijs te vliegen. Hoe zal het aflopen? vroeg een kleine groep in New York zich af met een angstig har* Geen bericht. Een dag duurt lang in zo'n ge val, voor hen die m angst achter blijven. Kapitein Lindbergh had geen radio aan boord. Er was geen enkel contact met de begane grond. Afwachten maar. De ang stige hoop blijven koesteren. En bidden. Het kan goed aflopen, het kan.... De Vrijdag ging voorbij, geen bericht van een noodlanding. Geen bericht over een neerge stort toestel. Geen alarmerend bericht over een ramp met de „Spirit of St. Louis". Zaterdag Nieuwe Generaal-Abt van Reguliere Kanunniken Bij het Generaal Kapittel van de Reguliere Kanunniken van Sint Augustinus v. d. Congregatie van Lateranen, dat 1 Mei 1.1. te Rome begon, is gekozen tot Ge neraal-Abt de Hoogeerw. Heer Dom Fern. Urauia v. d. Spaans- Argentijnse Provincie. Boven dien werd de Provinciaal van de Nederlands-Belgische Provincie, de Hoogeerw. Heer Dom J. Soete- mans, verheven tot de waardig heid van Abt van de Abdii v. O. L. Vrouw van Lourdes te Bres- soux (Luik). Het Seminarie „St. Augustinus" te Sluis (Z.-Vl.) is lot Priorij verheven: tot eerste Prior werd gekozen de Z.E. Heer Dom Fred. Even. wejke route hij vliegen moest om Parijs te bereiken. Als hij komen zou tenminste. Hij komt, hoopten de mensen en daarom stonden zij met hon derdduizenden te wachten en te turen. Hij komt, hij haalt het, het werd de inzet "van een wed denschap. Maar de lucht bleef vrij van geronk. Slechts een schaarse vogel fladderde langs de hemel, geen contour van een vliegmachine. Het licht viel al weg uit de hemel. Het wordt al laat, mompelden stemmen onge rust. Het wordt laat. Zou hij het Ijalen? Omstreeks deze tijd moet hij toch aankomen. Het is nu bijna kwart voor tien. Wat is dat gejuich? Een storm van stemmen woei op. Een vlieg tuig, geronk van een motor, is hij het? Zou hij het zijn? De massa juichte dat het dreunde. Hij was het! Eenmaal cirkelde het vliegtuig je rond het terrein. En toen land de het, hobbelend op het veld. 33 uur en 39 minuten na de start in New York. Het was Lindbergh. Volkomen kalm, doch blijkbaar dodelijk vermoeid was hij toen hij uit het vliegtuig stapte, Maar velen zagen dat met. De meesten die rond het veld samengedromd waren, zagen niets. Zijn wij daarvoor gekomen, om niets te zien? schreeuwden de overspan nen Fransen. I)a politiecordons werden aan stukken gelopen en het vele vliegveld str.oomde vol met juichende mensen. Als orkanen braken volksliede ren en kreten los, en omstuwd door een menigte liep de dodelijk vermoeide vlieger naar het bu reau van Le Bourget. Maar voor hij daar gearriveerd was, zakte hij voor een ogenblik bezwijmd neer. Enthousiasme voor Carlsen overtroffen. Ook in Amerika was men en thousiast. Sirenes schreeuwden van vreugde en van de wolken krabbers sneeuwden lawines van confetti. Het enthousiasme, dat deze eerste geslaagde oceaan- vlucht ontketende, was nog hevi ger dan wat Kurt Carlsen on langs ervaren heeft. Lindbergh kreeg aanbiedingen die met sta- §els bankbiljetten vergezeld wer en. Men fêteerde hem, overal waar hij kwam. Hij kreeg onder scheidingen en in de grote steden van West-Europa eiste men als het ware zijn komst. De anders toch kalme Londense bevolking pleegde bijna een revdlutie, op dat hij hen toch zou toespreken. Maar Lindbergh bleef een een- I voudige kerel, die maar het liefst naar zijn familie in Amerika terug ging. Hij sloeg gunstige aanbiedingen af en al spoedig vertrok hij. Nog geen maand later verbe terden Charberlin en Bertaud zijn record, door 54 uren in de lucht te blijven en te vliegen van New York naar Berlijn. Maar zij. waren met z'n tweeën. Nog eens in het nieuws Lindbergh verdween echter niet uit het nieuws. Tot zijn eigen Londen drukte Lindbergh bijkans plat. grote verdriet kwanv zijn naam nadien nog eens met grote kop pen in alle bladen te staan. Enkele jaren later werd de hele wereld plotseling opge schrikt door het bericht dat meldde dat het zoontje van Lind bergh door kinderrovers was weggehaald. Er was een briefje achterge laten, waarin een hoge losprijs gevraagd werd. Heel Amerika leefde mee en de hele wereld volgde met angstige spanning de loop der gebeurtenissen. Er ge beurde niet veel. Op zekere dag vond men de baby Lindbergh dood. Zekere Hauptmann werd gegrepen als verdachte. Hij bleef echter ontkennen, maar hand schriftdeskundigen zeiden het „verdraaide" handschrift van de dreigbrief te herkennen als het zijne. De jury veroordeelde deze man, die tot het laatste moment van zijn leven bleef volhouden dat hij onschuldig was, tot de electrische stoel. Vlak voor de oorlog kreeg Charles Lindbergh de kans om Duitsland en de Sovjet-republiek te bezoeken. Hij liet zich zeer enthousiast uit over de Duitse technische prestaties, zodat velen hem beschouwden als een vriend van de nazi's. Die beschouwden nem "zelfoók zo. Zij lieten hem belangrijke dingen.zi.e.n. Prachtig, zei Lindbergh, fantastisch. Jullie bent knappe koppen, als 't tech niek betreft. En in zijn achter hoofd registreerde hij nauwkeurig alles wat men hem liet zien. Toen hij weer in Amerika terug was leverde hij een uitvoerig rapport over de stand van de luchtmachten van Rusland en het Derde Rijk. Lindbergh is een nazi, zei men in Europa en de sympathie, die hij zich jaren ge leden in een run op leven en dood verworven had, begon te slijten. Een rapport, dat onlangs over zijn activiteit verschenen is, is er echter een bewijs van dat Charles Lindbergh zijn goede naam heeft opgeofferd voor de goede zaak. Thans bereiken ons nog maar weinig geluiden over deze stout moedige man. Aan de zoldering van het Smithsonian Institute te Washington hangt de kleine een dekker „Spirit of St. Louis", maar weinig mensen slaan er meer acht op. Het blijft er ech ter hangen als een kostbaar sym bool van een waagstuk, dat een enorme voortschrijding van de techniek ingeluid heeft. Als sym bool van de menselijke moed. Op het' ogenblik, kort voor de beslissende dag, wordt in Rome en verschillende andere der ruim 2400 steden en dorpen waar op 25 Mei gemeentebestuurders en provinciale raden gekozen moeten worden, de spanning merkbaar. Vooral sedert kerkelijke autori teiten nadrukkelijk op het be lang van de verkiezingen* gewe zen hebben is er veel herleefd van de grote tegenstelling welke 'in het historische jaar 1948 de geladenheid van Italië zelfs bui ten de landsgrenzen naar Europa en Amerika deed overslaan. Het zijn niet de communisten, die zich het felst verweren: zij heb ben hun toevlucht genomen tot een andere taktiek Ze leunen sterk aan tegen burgerlijke par tijen en groepjes welke om de eén of andere reden niet met het blok van de Gasperi's centrum partijen tot een accoord zijn kunn.en komen. Door list en ca mouflage hopen ze nu te berei- mouflage hopen ze nu te berei ken wat hen bii vorige verkie zingen mislukte. De grote herrie schoppers zijn ditmaal de ultra rechtse partijen de neo-fascisten die zonder ophouden proberen de bevolking in een soort paniek stemming te bréngen. Vooral in het uiterste zuiden is hun acti viteit zo fel dat vrijwel geen meeting van hun tegenstanders kan plaats vinden of er vinden onlusten plaats. Speciaal de christen-democraten zijn van dat „verkiezingsoffensief" de dupe geworden in. de kringen van de Gasperi's partijgenoten ging er dan ook een zucht van verlich ting op. toen dezer dagen de mi nister van Binnenlandse Zaken Scelba bekend' maakte dat de orde-verstoorders gekeerd zou den worden door een energieke actie om de vrijheid van het woord te beschermen. Laksheid vijand no. 1 In de katholieke pers is er, op herderlijke waarschuwingen van enkele bisschoppen, 'n reeks van publicaties gevolgd welke tot doel had christen-democrati sche en andere loyale kiezers het gevaar van „niet stemmen" onder ogen te brengen. Die actie is even gewenst als ondankbaar. Kiezers „die het wel geloven", laten zich doorgaans niet veei gelegen zijn aan artikelen. Maar inderdaad is het op het ogen blik zo, dat laksheid in Italië voor de democraten vijand niim- mer 1 is. Het' n.eo-fascisme staat in vuur en vlam door de geestdrift voor zijn eigen fatale hergeboorte. Door hun gevaarlijke bezeten heid weten de late volgelingen van wijlen Mussolini van elke partijgenoot een politieke apostel te maken. De discipline in de communistische gelederen is daarnaast van oudsher bekend. Als Stalin door Togliatti spreekt, blijft geen lid van de rode ge meenschap thuis, al was het al leen maar uit vrees voor een royement uit de partij met voor eén arbeider vaak onaantrekke lijke gevolgen. Die bezetenheid van de neo fascisten en die kudde-mentali teit van de communisten mist het democratische blok. Daar geldt in heel veel gevallen het bijbelwoord, dat de geest gewil lig maar het vlees zwak is. Voor die mentaliteit isop het ogenblik minder dan ooit ruim te. In 1948 waren de ultra-recht se groepen ongevaarlijk Alles wat anti-Togliatti en anti-Kominform was stemde toen voor het demo cratische front. De Gasperi heeft in vier jaren van hard werken veel bereikt, maar heeft ook in menig onderneming gefaald. Cri tici zien alleen maar tekortko mingen en ze scheppen een at mosfeer van ontevredenheid. Daarin ligt voor de vijanden van de democratie bij de gemeente raadsverkiezingen de grote kans. Daarbij is de nieuwe kieswet zo, dat wie de meeste punten scoort, vrijwel steeds een leeuwenportie van de pot krijgt. Rome straks communistisch? Napels fascis tisch? Het platte land van zuid- Italië voor de christen-democra tische politiek verloren? Het zijn nachtmerries welke de Gasperi en de zijnen deze weken naast het afmattende werk van kabinetsarbeid en verkiezings- speech het slapen bijkans onmo gelijk maken. In zijn geruchtmakend, herderlijk schrijven over gesitueerden, (dus in psychologisch en maatschap- „het levensonderhoud van onze pastoors en kape- pelijk opzicht gunstige situatie) de boven-voorge- laans, een aangelegenheid, die Ons reeds geruimen stelde idealistische proef genomen. Na enige tijd tijd zorgelijk heeft gestemd" we citeren de is die methode van gelijkheid mislukt en moest Kardinaal letterlijk verklaart Zijne Eminentie men weer overgaan tot de aloude, nuchtere trant tevens het volgende: „Wij mogen niet verzuimen van het vroegere banken verhuren, er Onze voldoening over uit te spreken dat Uw We zitten nu eenmaal in ons vaderland in dezen bijdragen in het algemeen voldoende zijn om de met de zekere last ener menselijke en volgens kosten te bestrijden van de benodigdheden voor sommige idealisten al te menselijke erfelijkheids- de eredienst in de parochiekerken, de kosten van traditie. De zakelijke Nederlandse aard houdt voor onderhoud en herstel, van licht en verwarming, de lonen van kosters en organisten, voor koor directeuren en schoonmaaksters, kortom van al die uitgaven, onontbeerlijk voor het behoorlijk func tioneren van de parochiële zielzorg. De voornaam ste bron voor dekking van deze kosten is nog altijd de bankenpacht, welke bron naar Onze mening tot nu toe nog niet door een andere te vervangen is.'In dit verband menen wij,er wel op te mogen de portaaldeuren onzer kerkgebouwen nog immer geen halt. Het zo koele do-ut-des, in vrije vertaling: „voor wat, hoort wat", willen velen evenzeer toe gepast zien, wanneer het ook daar om een vooraf besproken plaats gaat, waar men te allen tijde terecht kan. Zo redeneren èn zo handelen velen onzer geloofsgenoten binnen en buiten het Gods huis. Men wil of kan het slechts betrekkelijk juiste dezer mentaliteit en meer nog dezer emotionaliteit in zijn practische houding niet inzien. Neen, wer kelijk volledig mag de innerlijke emancipatie onzer Katholieken dan pas heten, wanneer we èn ver staan èn practiseren, wat de apostel bedoelt, dat we moeten opgroeien tot de mannenmaat van Christus. (Eph. 4. 13). Zó stelt Sint Paulus het ideaal. Alleen de verwezenlijking van dit heilig- aandringen dat de parochianen, die het enigszins heidsstreven in breder kring zal van binnen uit kunnen, hun eigen parochiekerk steunen door het allicht andere samenzijnsvormen ook tijdens de pachten van een plaats". Aldus de Kardinaal- Eredienst met zich kunnen brengen. Maar hier Aartsbisschop. (Analecta, Maar 1951, p. 38). niet alleen! Sinds deze van sterke practische wijsheid getui gende uitspraak in hoogste diocesane instantie, is Evenzeer een in wezen onchristelijke, want uit- er luwte gekomen in de rijen van groepjes idealis- sluitend materiële, standsopvatting speelt in ons ten, die andere vormen van samenzijn tijdens de cultische eredienst voorstelden. Weg met dat bank- verhuren, meenden sommigen, laat de plaatsen vrij en vraag aan elke gebruiker van een plaats, waar ook, vóór of achter in het Godshuis, een gelijk klein bedrag! Ideaal zou deze methode zijn, zolang alle kerkgan gersisters) Zondags engelen blijven of voorbeel dige heiligen! Te Utrecht heeft de niet minder idealistische pastoor van een parochie met gelijk Martenshoek (Gr.) probleem, een rol. En wie vergeet, dat meerdere malen jalouzie en hovaardij (1 Joh. 2. 16) ander zijds een afgunstig woord meeschreeuwen om her vorming, zou het leven van Adamskinderen niet kennen. Ook hier als op de bodem van alle mense lijke problemen, ligt weer de theologie en haar toepassing in de persoonlijke ascese. Daarna pas zijn overheidsvoorschriften van waarde. Kerkbelas ting? Die kritiek volgt. J. WESTERMAN pr.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1952 | | pagina 7