LAKSHEID van de democraten
is vrijheidsvijand nummer een
Alleen, met een kat
in een gemotoriseerde
en een kippenpoot,
,kist" de oceaan over
Amsterdammers stalen kaas
uiteen pakhuis in Hoorn
LEVENDE PASTORALE VRAGEN
4 van de 5 zaken naar Instructie
G emeenteraadsverkiezingen
werpen schaduwen vooruit
Beroemd vlieger offerde
qoede naam voor goede zaak
voor inwinnen van psychiatrisch rapport
Ook inbraak bij
„Metapers"
Morphine-diefstal
in Casfricum
NACHTMERRIE VAN DE GASPERI C.S.
MEI 1927: CHARLES LINDBERGH HAALT DE SPRONG
„De vliegende gek
BANKENPACHT
HOORN. Dinsdagmorgen kreeg
de Alkmaarse Arrondissements
rechtbank, gepraesideerd door Mr.
J. Krabbe, een uitgebreide zaak
te behandelen tegen een vijftal
Amsterdammers, die betrokken
waren geweest bij een kaasdief
stal, welke in de nacht van 29 op
30 November van het vorig jaar
was gepleegd in de pakhuizen
van de Fa. H. de Vries Rzn. te
Hoorn. Drie uur lang waren de
knapen bezig geweest met zich
toegang tot het gebouw te ver
schaffen, 101 kazen weg te ne
men en die te laden op een
vrachtauto, waarmee ze die avond
uit Amsterdam waren gekomen.
De manager van het vijftal was
de handelsreiziger-zonder-betrek
king, Jelle de J., 36 jaar, die de
wagen bestuurde en die als „de
man met hersens" voor de voor
bereidingen had gezorgd. Hij was
de man, van wie het plan was
uitgegaan en die zijn medeplich
tigen in zijn val had meegesleept.
Dat waren de 23-jarige machine
bankwerker Jurriaan V., de
eveneens 23-jarige schoenmaker
Marinus G., de 22-jarige Gerrit
P. K. en de 33-jarige opkoper Ja
cobus K. Omstreeks 10 uur waren
ze met hurt wa'gen in Hoorn ge
arriveerd; Jelle de J. bleef bij de
wagen, gaf G. P. K. de opdracht,
op de uitkijk te gaan staan en.
stuurde de drie anderen J. V.,
M. G. en J. K. naar binnen, om
alles, wat van hun gading was,
mee te nemen in de 25 zakken,
die zij bij zich hadden.
Eerst moesten zij over twee
schuttingen heen klimmen, daar
na moesten twee ruitjes worden
ingedrukt, vooraleer zij aan de
slag konden gaap. Hun buit be
stond uit rülrrr honderd kazen,
die öp de- stellingen van het' pak
huis zo voor het grijpen lagen.
Toen de operatie „Kaas" was uit
gevoerd, parkeerde de J. zijn wa
gen bij de eerste schutting, waar
na allen in koortsachtige haast
meehielpen met de zakken op te
laden en toen verdwenen ze weer
m het nachtelijk duister, richting
Amsterdam.
Intussen waren Jelle de J.,
Jurriaan V. en met hem zijn
vriend Johannes P. G., een 27-
jarige fabrieksarbeider in Amster
dam, ook weer betrokken bij een
op 27 December van het vorig
jaar gepleegde inbraak in de fa
briek van de Metapers te Hoog-
karspel, waar 'tfe chauffeur bij de
wagen bleef en als uitkijk fun
geerde, terwijl de twee jongens
naar binnen togen om een viertal
kisten met een inhoud van 11.000
koperen buisjes en 2700 geelkope
ren verloopnippels te bemachti
gen.
Tegen Jelle de J. eiste de Offi
cier van Justitie Mr. J. W. Hol-
steijn, die hem de hoofddader van
de gehele affaire noemde, een
gevangenisstraf van drie jaar met
aftrek. Mr. J. P. Wïndhausen uit
Hoorn zeide, dat zijn cliënt na de
oorlog financieel aan de grond ge
raakt was, omdat zijn bezittingen
hem door de Sicherheitsdienst
waren afgenomen, waarna hij nog
eens een navordering van de be
lastingen had gehad. Hij vroeg
een voorwaardelijke gevangenis
straf.
Tegen V. eiste de Officier twee
jaar en zes maanden met aftrek
en tegen G. een jaar en zes
CASTRICUM De Rijkspoli
tie te Castricum heeft de Alk
maarder B. alsmede een zekere
W.L. uit Oosterwolde aangehou
den, verdacht van diefstal van
morphine uit het Provinciaal Zie
kenhuis „Duinenbosch" alhier.
Na een kort verhoor ziin beide
verdachten voor de Officier van
Justitie geleid. Het is nog niet
bekend, hoe groot de hoeveelhe
den morphine ziin, die op deze
manier uit heit ziekenhuis ver-
dweneji.
maanden. De verdedigers, resp.
Mr. J. Mulder uit Den Helder en
Mr. H. Scholten uit Alkmaar ver
telden de levensgeschiedenissen
van beide knapen, die onder
ellendige omstandigheden hadden
geleefd en onmogelijk meer rond
konden komen. Zij vroegen bei
den terugverwijzing naar de
Rechtercommissaris voor het op
maken van een voorlichtingsrap
port, hetgeen de rechtbank, na
zich in Raadkamer te hebben te
ruggetrokken, besloot in te wil
ligen. De rechtbank wenste
voorts omtrent de drie overigen,
M. G., G. P. K. en J. K: nader te
worden ingelicht, zodat ook hun
zaken naar de Rechtercommissaris
worden terugverwezen. De uit
spraak in de eerste zaak is Dins
dag 3 Juni om 1.45 uur.
Tenslotte stond in verband met
deze zaak nog terecht de Hoornse
bedrijfsleider D. IJ., die aan Jelle
de J. inlichtingen had verstrekt
over de situatie aan de achter
zijde van de kaaspakhuizen, ver
volgens had hij een 18 tal kazen
ten eigen bate verkocht en 192
kazen verstopt, met de bedoeling
ze later weg te halen en te ver
kopen, terwijl hij de indruk wilde
doen vestigen, alsof die kazen
mede de buit van de Amsterdam
mers hadden uitgemaakt. Zijn
plannetje, lukte echter niet, omdat
de toedracht van de zaak bijtijds
werd- ontdekt.
De 192 kazen waren van Kos
ter s Kaashandel, die in het pak
huis van de Vries waren onder
gebracht. Van wie de andere 18
kazen waren, werd ter zitting niet
Tegen hem eiste
twee jaar met aftrek.
Mr. D. H. Buiskool uit Hoorn be
toogde, dat verd. niemand heeft
willen benadelen door het verko
pen van de achttien kazen, omdat
hij, volgens een in de zaak heer
sende traditie, meende, daarop
recht te hebben; ten tweede, dat
bij het verstoppen van de 192
kazen niet van „poging" tot dief
stal kon worden gesproken, omdat
het tot de uitvoering van de plan
nen met was gekomen en dat niet
kon worden vastgesteld, dat hij
Jelle de J. tot diefstal had aan
gelokt, door de siutatie van het
pakhuis te beschrijven, terwijl hij
juist door de J.'s sterkere per
soonlijkheid was beïnvloed. Ten
slotte vroeg hij een gecombineer
de straf met een zo klein moge
lijke onvoorwaardelijke gevange
nisstraf. Uitspraak 3 Juni, kwart
voor twee.
VEEMARKT PURMEREND
Het was Dinsdagmorgen op de'
meeste plaatsen met de handel
niet zo plezierig als de vorige
week. Voor de vette koeien was
er in de vroegte nogal aardig
vraag, maar daar het aanbod aan
hield, (er waren heel wat land-
koeien, waaronder al heel goede
oeesten) werd de gang al spoe
dig heel wat stugger, waardoor
dan ook de prijzen inzakten, na
dat in het begin enkele prima
beesten flink boven de notering
waren uitgekomen. Op de gelde
markt was het ook heel wat stil
ler, wat natuurlijk ook al direct
op de prijzen drukt. Ook met de
verse melkkoeien ging het vrij
kalm. Op de nuchtere kalver
markt was het eveneens anders.
Was het met de slachtkalveren
iets stugger, met de fokkers was
het na vorige week wel erg mis:
geduchte inzinking van de prijzen.
Ook met de vette kalveren was
het een stugge boel. Op de vette
varkensmarkt ging het beter. Het
aanbod was niet te groot en er
was nogal vraag, zodat de inzet
van de prijzen, voor de beste,
f 2,18f 2,20 beliep. Later werd
het wel kalmer, maar men kan
niet spreken van een inzinking.
De vette zeugen gingen zo om
f 210,Bij een iets groter aan
bod van biggen was de gang
kalm, bijna stug, maar niet goed
koper. De maatregelen betreffen
de het vervoer stagneerden de
handel wel. De wolveemarkt gaf
ook een andere gang te zien.
voornamelijk met de lammeren.
Er was een flink aanbod, maar
de vraag voor de export noch
voor het leven, was erg goed, zo
dat daarvan de prijzen wel f 10
minder waren. Het is daarom te
begrijpen dat de handel een stug
verloop had. Bokken en geiten
werden vrij vlug verhandeld. Op
de paardenmarkt ging het ook
stug, door de hoge prijzen. Op de
oluimveemarkt was het heel wat
beter, zowel handel als prijzen.
-
!*SPm>»\
Op 28 Mei zal het nieuwe station in Zutphen in. gebruik wor
den genomen. Het oude station was zo zwaar door de oor
logshandelingen beschadigd, dat het geheel moest worden
afgebroken. Ter ere van het in gebruik nemen van het
nieuwe station zullen er tussen 23 Mei en 1 Juni in Zutphen
grote feesten worden gehouden. De bouwmeester van het
station is ir. G. G. J. Schelling.
(Van onze correspondent)
ROME Een grove neus en een zwarte puntsnor. Daaronder
in sprekende kleuren „In Rome neen". Dat is slechts één van de
talrijke suggestieve aanplakbiljetten, waarmee de democratische
partijen in de eeuwige stad de kiezers waarschuwen tegen de
risico's, welke de gemeenteraadsverkiezingen van 25 Mei met
zich meebrengen. Overigens is de grootste vrees van de demo
craten niet, dat zo buitengewoon veel Romeinen plotseling com
munist zullen worden. De risico's liggen elders: of in het thuis
blijven van gemakzuchtige burgers of in hun sympathie voor
ultra-rechtse partijen, welke de laatste tijd met heel veel vertoon
aan de weg getimmerd hebben.
Toen in hei oude Griekenland de mythe verhaalde van Icarus,
die met gesmolten vleugels in zee gestort was, had de eerste
vliegramp zich vastgezet in de menselijke angst. Sedert die
grijze eeuwen, waarin dit verhaal ontstond, zijn vele vogels,
waarin de techniek haar vleugels probeerde voor een hoger
vlucht, te pletter gevallen uit de vrije ruimte boven de aarde.
Maar het verlangen, dat Icarus' vliegpoging tot meer dan een
vluchtpoging maakte, bleef de eeuwen door de mens beheersen,
ondanks de angst. Zaterdag 21 Mei 1927 zong de énige motor
van de „Spirit of St. Louis" boven Parijs een triomfantelijk lied.
Omstreeks kwart voor tien stapte op het vliegveld Le Bourget,
een jonge man, dodelijk vermoeid, uit het eendekkertje. Charles
Lindbergh, 25 jaar, had de sprong gehaald
21 Mei 1927. De ochtendbladen
meldden het nieuws van de op
stijging pas. Geen enkel bericht
vernomen, alles is nog onzeker,
schrijven zij. Boven Halifax is
h(j voor het laatst gezien, het
toestel vloog in de richting van
de zee.
In Parijs keek men voortdu
rend omhoog, bij elk motorgeronk.
Op het vliegveld hadden velen
zich 'n plaats veroverd, 's Avonds
wordt hij verwacht, als hij komt,
wist iedereen. Daarom stonden
er meer dan 150.000 mensen rond
het vliegveld urenlang te wach
ten. De vuurtorens op de Mont
Valerient, die allÉmg geen vuur
meer had in zijn e(ög„ werd aan
gestoken. Op 100 kiïömeter af
stand zou de vlieger kunnen zien
Charmant scheepsvolk van het „oefen"schip, de „Maid of
Arun' omringt de kapitein, de 23-jarige Sheila Pickles uit
Huddersfield' en helpt haar bij de keuze van de route naar
de Franse havenstad Cherbourg. Hoewel de vrouwelijke
stuurlui de stuurmanskunst heel goed meester zijn, houdt
Commander C. L. A. Woollaard als enige man aan boord toch
steeds een oogje in het zeil.
„The Flying Fool" was in 33
uur de Oceaan overgestoken, van
New York naar Parijs, met niets
anders dan twee vleugels, een
kompas, een grijs katje en een
kippepoot.
De nestvogel der techniek wist
nu wat zijn vleugels waard wa
ren. Enkele dagen tevoren had
men alle hoop opgegeven op enig
levensteken van Nungesser en
Colli, die vanuit Parijs naar Ame
rika op weg gegaan waren met
„De Witte Vogel". Verschillende
.andere.. ay|at,eurs hadden het le
ven gelaten bij een poging om
een langere afstand af te leggen.
Toen Charles Lindbergh, de jon
ge postvlieger, Vrijdagsmorgens
om tien voor acht afscheid nam
van enkele vrienden, was er maar
één die lachte: hijzelf. Hij is
idioot, zei men. Een paar maal
heeft hij zich met een fortuinlijke
parachutesprong kunnen redden
van een dodelijk ongeluk. Het is
hem in zijn kop geslagen.
Weer een die zijn leven
waagt.
Er was er maar één die lachte,
een jongeman van 25 jaar. Hij
borg een paar flessen water en
enkele sandwiches in zijn ma
chine eh droeg een klein grijs
poesje de cabine in. Koffie? Neen,
dank u.
Nou, we zullen maar gaan, als
God het wil, kom ik in Parijs
aan, zei hij. Nog even drukte hij
zijn vrienq, de vlieger Byrd, dé
hand. Tot in Parijs, zei hij. Toen
stapte de jongen in zijn „kist",
die inderdaad een kist was, een
product van knutselarij in lange
winteravonden, vergeleken bij de
vliegende forten en Constellations
van nu. Nog even zwaaide zijn
arm uit het raampje. Met een kip
pepoot zijn mascotte zwaai
de hij vaarwel.
Toen kreeg de motor haar ca
dans te naivKen. Langzaam steeg
de machine onder het gehuil van
sirenes. Maar nauwelijks later
scheerde de „Spirit of St. Louis"
over een bomenrij aan het eind
van het veld. Toen zweefde het
toestel vrij in de lucht. In de
richting die het compas aanwees.
Kleine berichten meldden in de
bladen dat er weer iemand zijn
leven waagde. Men was nog vol
zorg over Nungesser en Colli, die
sommigen toch nog hoopten te
vinden. „De vliegende gek" doM
de eerste posing om op ziin eentje
van New York naar Parijs te
vliegen. Hoe zal het aflopen?
vroeg een kleine groep in New
York zich af met een angstig har*
Geen bericht.
Een dag duurt lang in zo'n ge
val, voor hen die m angst achter
blijven. Kapitein Lindbergh had
geen radio aan boord. Er was
geen enkel contact met de begane
grond. Afwachten maar. De ang
stige hoop blijven koesteren. En
bidden. Het kan goed aflopen, het
kan.... De Vrijdag ging voorbij,
geen bericht van een noodlanding.
Geen bericht over een neerge
stort toestel. Geen alarmerend
bericht over een ramp met de
„Spirit of St. Louis". Zaterdag
Nieuwe Generaal-Abt van
Reguliere Kanunniken
Bij het Generaal Kapittel van
de Reguliere Kanunniken van
Sint Augustinus v. d. Congregatie
van Lateranen, dat 1 Mei 1.1. te
Rome begon, is gekozen tot Ge
neraal-Abt de Hoogeerw. Heer
Dom Fern. Urauia v. d. Spaans-
Argentijnse Provincie. Boven
dien werd de Provinciaal van de
Nederlands-Belgische Provincie,
de Hoogeerw. Heer Dom J. Soete-
mans, verheven tot de waardig
heid van Abt van de Abdii v. O.
L. Vrouw van Lourdes te Bres-
soux (Luik). Het Seminarie „St.
Augustinus" te Sluis (Z.-Vl.) is
lot Priorij verheven: tot eerste
Prior werd gekozen de Z.E. Heer
Dom Fred. Even.
wejke route hij vliegen moest om
Parijs te bereiken. Als hij komen
zou tenminste.
Hij komt, hoopten de mensen
en daarom stonden zij met hon
derdduizenden te wachten en te
turen. Hij komt, hij haalt het,
het werd de inzet "van een wed
denschap. Maar de lucht bleef
vrij van geronk. Slechts een
schaarse vogel fladderde langs de
hemel, geen contour van een
vliegmachine. Het licht viel al
weg uit de hemel. Het wordt al
laat, mompelden stemmen onge
rust. Het wordt laat. Zou hij het
Ijalen? Omstreeks deze tijd moet
hij toch aankomen. Het is nu
bijna kwart voor tien.
Wat is dat gejuich? Een storm
van stemmen woei op. Een vlieg
tuig, geronk van een motor, is hij
het? Zou hij het zijn? De massa
juichte dat het dreunde. Hij was
het!
Eenmaal cirkelde het vliegtuig
je rond het terrein. En toen land
de het, hobbelend op het veld.
33 uur en 39 minuten na de start
in New York. Het was Lindbergh.
Volkomen kalm, doch blijkbaar
dodelijk vermoeid was hij toen
hij uit het vliegtuig stapte, Maar
velen zagen dat met. De meesten
die rond het veld samengedromd
waren, zagen niets. Zijn wij
daarvoor gekomen, om niets te
zien? schreeuwden de overspan
nen Fransen. I)a politiecordons
werden aan stukken gelopen en
het vele vliegveld str.oomde vol
met juichende mensen.
Als orkanen braken volksliede
ren en kreten los, en omstuwd
door een menigte liep de dodelijk
vermoeide vlieger naar het bu
reau van Le Bourget. Maar voor
hij daar gearriveerd was, zakte
hij voor een ogenblik bezwijmd
neer.
Enthousiasme voor
Carlsen overtroffen.
Ook in Amerika was men en
thousiast. Sirenes schreeuwden
van vreugde en van de wolken
krabbers sneeuwden lawines van
confetti. Het enthousiasme, dat
deze eerste geslaagde oceaan-
vlucht ontketende, was nog hevi
ger dan wat Kurt Carlsen on
langs ervaren heeft. Lindbergh
kreeg aanbiedingen die met sta-
§els bankbiljetten vergezeld wer
en. Men fêteerde hem, overal
waar hij kwam. Hij kreeg onder
scheidingen en in de grote steden
van West-Europa eiste men als
het ware zijn komst. De anders
toch kalme Londense bevolking
pleegde bijna een revdlutie, op
dat hij hen toch zou toespreken.
Maar Lindbergh bleef een een-
I voudige kerel, die maar het liefst
naar zijn familie in Amerika
terug ging. Hij sloeg gunstige
aanbiedingen af en al spoedig
vertrok hij.
Nog geen maand later verbe
terden Charberlin en Bertaud
zijn record, door 54 uren in de
lucht te blijven en te vliegen
van New York naar Berlijn. Maar
zij. waren met z'n tweeën.
Nog eens in het nieuws
Lindbergh verdween echter
niet uit het nieuws. Tot zijn eigen
Londen drukte Lindbergh bijkans plat.
grote verdriet kwanv zijn naam
nadien nog eens met grote kop
pen in alle bladen te staan.
Enkele jaren later werd de
hele wereld plotseling opge
schrikt door het bericht dat
meldde dat het zoontje van Lind
bergh door kinderrovers was
weggehaald.
Er was een briefje achterge
laten, waarin een hoge losprijs
gevraagd werd. Heel Amerika
leefde mee en de hele wereld
volgde met angstige spanning de
loop der gebeurtenissen. Er ge
beurde niet veel. Op zekere dag
vond men de baby Lindbergh
dood. Zekere Hauptmann werd
gegrepen als verdachte. Hij bleef
echter ontkennen, maar hand
schriftdeskundigen zeiden het
„verdraaide" handschrift van de
dreigbrief te herkennen als het
zijne. De jury veroordeelde deze
man, die tot het laatste moment
van zijn leven bleef volhouden
dat hij onschuldig was, tot de
electrische stoel.
Vlak voor de oorlog kreeg
Charles Lindbergh de kans om
Duitsland en de Sovjet-republiek
te bezoeken. Hij liet zich zeer
enthousiast uit over de Duitse
technische prestaties, zodat velen
hem beschouwden als een vriend
van de nazi's. Die beschouwden
nem "zelfoók zo. Zij lieten hem
belangrijke dingen.zi.e.n. Prachtig,
zei Lindbergh, fantastisch. Jullie
bent knappe koppen, als 't tech
niek betreft. En in zijn achter
hoofd registreerde hij nauwkeurig
alles wat men hem liet zien.
Toen hij weer in Amerika terug
was leverde hij een uitvoerig
rapport over de stand van de
luchtmachten van Rusland en het
Derde Rijk. Lindbergh is een
nazi, zei men in Europa en de
sympathie, die hij zich jaren ge
leden in een run op leven en
dood verworven had, begon te
slijten.
Een rapport, dat onlangs over
zijn activiteit verschenen is, is
er echter een bewijs van dat
Charles Lindbergh zijn goede
naam heeft opgeofferd voor de
goede zaak.
Thans bereiken ons nog maar
weinig geluiden over deze stout
moedige man. Aan de zoldering
van het Smithsonian Institute te
Washington hangt de kleine een
dekker „Spirit of St. Louis",
maar weinig mensen slaan er
meer acht op. Het blijft er ech
ter hangen als een kostbaar sym
bool van een waagstuk, dat een
enorme voortschrijding van de
techniek ingeluid heeft. Als sym
bool van de menselijke moed.
Op het' ogenblik, kort voor de
beslissende dag, wordt in Rome
en verschillende andere der ruim
2400 steden en dorpen waar op
25 Mei gemeentebestuurders en
provinciale raden gekozen moeten
worden, de spanning merkbaar.
Vooral sedert kerkelijke autori
teiten nadrukkelijk op het be
lang van de verkiezingen* gewe
zen hebben is er veel herleefd
van de grote tegenstelling welke
'in het historische jaar 1948 de
geladenheid van Italië zelfs bui
ten de landsgrenzen naar Europa
en Amerika deed overslaan. Het
zijn niet de communisten, die
zich het felst verweren: zij heb
ben hun toevlucht genomen tot
een andere taktiek Ze leunen
sterk aan tegen burgerlijke par
tijen en groepjes welke om de
eén of andere reden niet met het
blok van de Gasperi's centrum
partijen tot een accoord zijn
kunn.en komen. Door list en ca
mouflage hopen ze nu te berei-
mouflage hopen ze nu te berei
ken wat hen bii vorige verkie
zingen mislukte. De grote herrie
schoppers zijn ditmaal de ultra
rechtse partijen de neo-fascisten
die zonder ophouden proberen de
bevolking in een soort paniek
stemming te bréngen. Vooral in
het uiterste zuiden is hun acti
viteit zo fel dat vrijwel geen
meeting van hun tegenstanders
kan plaats vinden of er vinden
onlusten plaats. Speciaal de
christen-democraten zijn van dat
„verkiezingsoffensief" de dupe
geworden in. de kringen van de
Gasperi's partijgenoten ging er
dan ook een zucht van verlich
ting op. toen dezer dagen de mi
nister van Binnenlandse Zaken
Scelba bekend' maakte dat de
orde-verstoorders gekeerd zou
den worden door een energieke
actie om de vrijheid van het
woord te beschermen.
Laksheid vijand no. 1
In de katholieke pers is er,
op herderlijke waarschuwingen
van enkele bisschoppen, 'n reeks
van publicaties gevolgd welke
tot doel had christen-democrati
sche en andere loyale kiezers het
gevaar van „niet stemmen" onder
ogen te brengen. Die actie is
even gewenst als ondankbaar.
Kiezers „die het wel geloven",
laten zich doorgaans niet veei
gelegen zijn aan artikelen. Maar
inderdaad is het op het ogen
blik zo, dat laksheid in Italië
voor de democraten vijand niim-
mer 1 is.
Het' n.eo-fascisme staat in vuur
en vlam door de geestdrift voor
zijn eigen fatale hergeboorte.
Door hun gevaarlijke bezeten
heid weten de late volgelingen
van wijlen Mussolini van elke
partijgenoot een politieke apostel
te maken. De discipline in de
communistische gelederen is
daarnaast van oudsher bekend.
Als Stalin door Togliatti spreekt,
blijft geen lid van de rode ge
meenschap thuis, al was het al
leen maar uit vrees voor een
royement uit de partij met voor
eén arbeider vaak onaantrekke
lijke gevolgen.
Die bezetenheid van de neo
fascisten en die kudde-mentali
teit van de communisten mist
het democratische blok. Daar
geldt in heel veel gevallen het
bijbelwoord, dat de geest gewil
lig maar het vlees zwak is.
Voor die mentaliteit isop het
ogenblik minder dan ooit ruim
te. In 1948 waren de ultra-recht
se groepen ongevaarlijk Alles wat
anti-Togliatti en anti-Kominform
was stemde toen voor het demo
cratische front. De Gasperi heeft
in vier jaren van hard werken
veel bereikt, maar heeft ook in
menig onderneming gefaald. Cri
tici zien alleen maar tekortko
mingen en ze scheppen een at
mosfeer van ontevredenheid.
Daarin ligt voor de vijanden van
de democratie bij de gemeente
raadsverkiezingen de grote kans.
Daarbij is de nieuwe kieswet zo,
dat wie de meeste punten scoort,
vrijwel steeds een leeuwenportie
van de pot krijgt. Rome straks
communistisch? Napels fascis
tisch? Het platte land van zuid-
Italië voor de christen-democra
tische politiek verloren?
Het zijn nachtmerries welke de
Gasperi en de zijnen deze weken
naast het afmattende werk van
kabinetsarbeid en verkiezings-
speech het slapen bijkans onmo
gelijk maken.
In zijn geruchtmakend, herderlijk schrijven over gesitueerden, (dus in psychologisch en maatschap-
„het levensonderhoud van onze pastoors en kape- pelijk opzicht gunstige situatie) de boven-voorge-
laans, een aangelegenheid, die Ons reeds geruimen stelde idealistische proef genomen. Na enige tijd
tijd zorgelijk heeft gestemd" we citeren de is die methode van gelijkheid mislukt en moest
Kardinaal letterlijk verklaart Zijne Eminentie men weer overgaan tot de aloude, nuchtere trant
tevens het volgende: „Wij mogen niet verzuimen van het vroegere banken verhuren,
er Onze voldoening over uit te spreken dat Uw We zitten nu eenmaal in ons vaderland in dezen
bijdragen in het algemeen voldoende zijn om de met de zekere last ener menselijke en volgens
kosten te bestrijden van de benodigdheden voor sommige idealisten al te menselijke erfelijkheids-
de eredienst in de parochiekerken, de kosten van traditie. De zakelijke Nederlandse aard houdt voor
onderhoud en herstel, van licht en verwarming,
de lonen van kosters en organisten, voor koor
directeuren en schoonmaaksters, kortom van al die
uitgaven, onontbeerlijk voor het behoorlijk func
tioneren van de parochiële zielzorg. De voornaam
ste bron voor dekking van deze kosten is nog altijd
de bankenpacht, welke bron naar Onze mening
tot nu toe nog niet door een andere te vervangen
is.'In dit verband menen wij,er wel op te mogen
de portaaldeuren onzer kerkgebouwen nog immer
geen halt. Het zo koele do-ut-des, in vrije vertaling:
„voor wat, hoort wat", willen velen evenzeer toe
gepast zien, wanneer het ook daar om een vooraf
besproken plaats gaat, waar men te allen tijde
terecht kan. Zo redeneren èn zo handelen velen
onzer geloofsgenoten binnen en buiten het Gods
huis. Men wil of kan het slechts betrekkelijk juiste
dezer mentaliteit en meer nog dezer emotionaliteit
in zijn practische houding niet inzien. Neen, wer
kelijk volledig mag de innerlijke emancipatie onzer
Katholieken dan pas heten, wanneer we èn ver
staan èn practiseren, wat de apostel bedoelt, dat
we moeten opgroeien tot de mannenmaat van
Christus. (Eph. 4. 13). Zó stelt Sint Paulus het
ideaal. Alleen de verwezenlijking van dit heilig-
aandringen dat de parochianen, die het enigszins heidsstreven in breder kring zal van binnen uit
kunnen, hun eigen parochiekerk steunen door het allicht andere samenzijnsvormen ook tijdens de
pachten van een plaats". Aldus de Kardinaal- Eredienst met zich kunnen brengen. Maar hier
Aartsbisschop. (Analecta, Maar 1951, p. 38). niet alleen!
Sinds deze van sterke practische wijsheid getui
gende uitspraak in hoogste diocesane instantie, is Evenzeer een in wezen onchristelijke, want uit-
er luwte gekomen in de rijen van groepjes idealis- sluitend materiële, standsopvatting speelt in ons
ten, die andere vormen van samenzijn tijdens de
cultische eredienst voorstelden. Weg met dat bank-
verhuren, meenden sommigen, laat de plaatsen
vrij en vraag aan elke gebruiker van een plaats,
waar ook, vóór of achter in het Godshuis, een
gelijk klein bedrag!
Ideaal zou deze methode zijn, zolang alle kerkgan
gersisters) Zondags engelen blijven of voorbeel
dige heiligen! Te Utrecht heeft de niet minder
idealistische pastoor van een parochie met gelijk Martenshoek (Gr.)
probleem, een rol. En wie vergeet, dat meerdere
malen jalouzie en hovaardij (1 Joh. 2. 16) ander
zijds een afgunstig woord meeschreeuwen om her
vorming, zou het leven van Adamskinderen niet
kennen. Ook hier als op de bodem van alle mense
lijke problemen, ligt weer de theologie en haar
toepassing in de persoonlijke ascese. Daarna pas
zijn overheidsvoorschriften van waarde. Kerkbelas
ting? Die kritiek volgt.
J. WESTERMAN pr.